Toverland

Sevenum, Nederland

“Dat speeltuintje van weleer is volwassen geworden”

De heren Bolliger en Mabillard zijn achtbaangoden. Hetgeen deze Zwitsers afleveren, is rollercoasterplezier van de hoogste plank. Maar kwaliteit heeft een prijs. Achtbanen van B&M vergen monsterlijke investeringen en enkel de grootste pretparken kunnen zulke bedragen op tafel leggen. Of althans, dat dachten we. Het Nederlandse Toverland is met 700.000 bezoekers per jaar geen al te grote speler, maar toch wordt dit het dertiende Europese pretpark met een B&M. Een knappe prestatie, zoveel is zeker. Er is bovendien nog meer goed nieuws, want Toverland opteert niet voor een kale achtbaan op een stuk gras. Neen, men integreert dat gloednieuwe paradepaardje in de grootschalige themazone Avalon. Om de verbazing helemaal compleet te maken, opent men op 7 juli 2018 niet één, maar twee gloednieuwe themagebieden. Die overdekte speeltuin van weleer is volwassen geworden… Het is dus de hoogste tijd voor een bezoekje.

Naast Avalon is Port Laguna de grote nieuwigheid van dit jaar. Wanneer je een B&M in het aanbod hebt, kan je nu eenmaal geen gasten meer ontvangen via die oude toegangspoort. En wat een vooruitgang! Die krappe ingang van vroeger werd ingeruild voor een ruim opgezette toegangszone in exotische sferen. De hemel is vandaag grijs, maar Port Laguna zorgt voor een instant zomergevoel. Ik hou van de centrale waterpartij, van de speels opgehangen lampionnetjes en van de uitnodigende terrassen die je overal terugvindt. Ook de architectuur ziet er leuk uit. Er kwam veel kritiek op de felle kleuren van gebouwen, maar het stoort me niet. Integendeel: in Toverland vind ik zulke heldere kleuren zelfs heel gepast. Kortom, Port Laguna is wondermooi en ontzettend sfeervol. Zo sfeervol dat Plopsaland De Panne in mijn ogen niet langer de mooiste inkomzone van de Benelux heeft. Die award gaat tegenwoordig naar Toverland.

Ui-te-raard wandelen we na aankomst rechtstreeks door naar Avalon. Vanuit Port Laguna leidt een lang recht pad naar de ingang van deze zone, die een soort middeleeuws fantasielandschap voorstelt. Het themagebied ligt afgezonderd van de rest van het park en dat versterkt de mysterieuze sfeer aanzienlijk. Eigenlijk zijn de meeste outdoor-gedeelten van Toverland knap aangelegd, maar ik stoor me toch altijd weer aan het uitzicht op die twee lelijke hallen. Daar heeft Avalon geen last van.

De middeleeuwse architectuur, de rotsen en het beginnende natuurschoon zijn netjes, maar het zijn niet de blikvangers van Avalon. Die taak wordt namelijk opgenomen door – geef me alsjeblieft de tijd om uit te zoeken hoe ik zo’n horizontaal streepje boven de letter e moet typen – Fēnix. Een B&M wing coaster in de Lage Landen… wie had dat ooit gedacht? Toen Baron 1898 drie jaar geleden opende, leek dat enigszins normaal. Een park met de ambities van de Efteling mag namelijk best bij B&M aankloppen voor een nieuwe achtbaan. Toverland heeft daarentegen een bezoekersaantal dat ongeveer zeven keer lager lager ligt, maar toch is Fēnix in mijn ogen een logische uitbreiding. Ook dit Limburgse park toont ambitie om bij de grote jongens te horen. Als er ooit een tweede B&M in de Benelux zou komen, had ik die sowieso hier verwacht. En daar staat ie dus: de helderblauwe, bloedmooie constructie die Fenix, Fénix euhm… Fènix of Fēnix heet.

Wanneer we de ingang van Fēnix naderen, wordt duidelijk dat Toverland in 2018 een grote stap voorwaarts zet qua thematiek. Het stationsgebouw is namelijk prachtig. De voorgevel werd rijkelijk gedecoreerd en de wachtruimte zou zo uit The Wizarding World of Harry Potter kunnen komen. Indien ik geen besef van plaats of tijd had, kon je me makkelijk wijsmaken dat dit de rij voor een nieuwe attractie in Islands of Adventure is.

Het draait uiteindelijk allemaal om de rit. Ook op dat vlak wil ik Toverland complimenteren, want Fēnix is een topper van formaat. Na een snelle lifthill volgt er een bocht waarin je even van het uitzicht mag genieten. Daarna draait de trein zich ondersteboven, om zo aan de veertig meter diepe afdaling te beginnen. En zo belanden we in een pijlsnelle coaster die volmaakte airtime, een heerlijk vlieggevoel en stevige g-krachten genereert. Hoewel Fēnix eerder kort is, bevat hij alle elementen die een goede achtbaan nodig heeft. Ze worden bovendien in zo’n sneltempo achter elkaar geplakt dat het een bijzonder intense ervaring wordt. Er zijn weinig achtbanen in onze nabije omgeving die ik zo graag doe als deze.

Toverlands nieuwe zone heeft nog een tweede attractie in petto. Nieuwigheid nummer twee gaat door het leven als Merlin’s Quest en werd geleverd door Mack Rides. Op het eerste zicht denk je dat dit een bootvaart zoals Gondoletta is, maar dat is niet helemaal waar. Merlin’s Quest begint en eindigt weliswaar als een boottocht over de waterpartijen van Avalon, maar halverwege integreerde men een stukje darkride. En hoewel dat gedeelte niet heel uitgebreid is, ogen de scènes veel knapper dan ik verwachtte. De belichting is schitterend en de mist die over het wateroppervlak zweeft, creëert een heel mystiek gevoel. Als dit een voorproefje is voor een eventuele eerste dark ride, mag Toverland wat mij betreft meteen beginnen bouwen.

Beide duimen omhoog voor Toverland, want Avalon is fantastisch. We maken onze ontdekking in dit gebied compleet met een diner bij The Flaming Feather. De F&B-afdeling van dit park was tot vorige vrijdag nogal eenzijdig: wie honger had, kon maar beter geïnteresseerd zijn in frituursnacks, broodjes of ijsjes. Sinds 7 juli kan je echter ook aanschuiven bij The Flaming Feather, het eerste plekje in Toverland met tafelbediening. Verwacht niet dat men je stoel aan komt schuiven en voor de ultieme haute cuisine moet je hier evenmin zijn. Wil je daarentegen gewoon even rustig neerzitten en een stevige maaltijd naar binnen werken, dan zit je hier goed. Ons slaatje is lekker en prima qua prijs/kwaliteit, terwijl het personeel een vlotte service verzekert. Het interieur is misschien een beetje donker, maar verder valt er weinig op aan te merken. Hier kom ik graag opnieuw.

Je zou het in deze openingsweek van Fēnix haast vergeten, maar Toverland was ook voor die zevende juni een tof attractiepark. Kijk bijvoorbeeld ‘ns naar de Magische Vallei, die vorige mega-uitbreiding. In dit parkgedeelte heeft de natuur ondertussen z’n werk gedaan en de weelderige vegetatie maakt er een juweeltje van. We bezoeken Toverland vandaag tijdens een Midzomer-Avond, een event waarbij het park extra laat open blijft en er behoorlijk wat kleinschalig entertainment voorzien wordt. De Magische Vallei voelt aan als het epicentrum van de actie en de zone ziet er rond zonsondergang werkelijk oogstrelend uit. De kleurige lampjes, de knap uitgelichte Katara-fonteinen en live muziek maken het (ondanks de dreigende wolken) zomers zwoel.

De Magische Vallei is schitterend, maar één attractie is er helemaal misplaatst. Booster Bike is een overblijfsel van het oude Toverland en vindt tegenwoordig geen aansluiting meer bij de rest van het park. Het ding staat nogal ongelukkig gepositioneerd en doet geheel themaloos z’n ding. Geen probleem als het een leuke achtbaan is, maar zelfs daar gaat het mis. Booster Bike blijkt namelijk een pijnlijke, ruwe achtbaan. Als er een ride binnen Toverland een grondige update verdient, is het deze wel.

Dat Toverland beter achtbaanplezier dan Booster Bike te bieden heeft, is geen geheim. Voor een van de toppers hoef je zelfs de Magische Vallei niet uit. We haasten ons dus naar Dwervelwind, waar we rond negen uur ‘s avonds niet de minste wachtrij aantreffen. Ik vind dat gek, want dit is een excellente ride. Mack Rides leverde een spinning coaster die ondanks relatief brave statistieken verrassend hard door de bochten sjeest. Dwervelwind wordt steevast gedefinieerd als een familieachtbaan, maar ik vind ‘m behoorlijk intens. Ook intens is het eargasm dat Dwervelwind me met zijn magistrale soundtrack bezorgt. Zowel in de trein als op het perron weerklinken immers dromerige klanken van IMAscore.

België en Nederland voelen inmiddels al bijna drie weken aan als mediterrane vakantiebestemmingen. Temperaturen stijgen bijna dagelijks boven de 25 graden en het begrip ‘regen’ kennen we niet meer. In pretparken zoekt de gemiddelde bezoeker daarom regelmatig verfrissing. In Toverland kan dat door middel van Djengu River en Expedition Zork, respectievelijk een rapid river en een boomstammenbaan. Djengu River is zonder twijfel de mooiste van het duo: de baan kronkelt speels door het groen van de Magische Vallei, terwijl Expedition Zork er koeltjes bij ligt aan de rand van een fabrieksloods. Qua rit gaat mijn voorkeur echter wel naar Expedition Zork. Dit is namelijk een uitstekende log flume met draaischijven en een ongewoon hoge afdaling. Bij Djengu River is de hele setting dan weer spectaculairder dan de uiteindelijke ervaring, want Hafema zette hier een tamelijk brave rit neer. Rapid rivers van dit Duitse bedrijf moeten het doorgaans hebben van hun speciale elementen, maar Toverland bestelde helaas geen draaikolken of metershoge afdalingen. Daardoor is Djengu River weinig meer dan een rustig kabbelend beekje. Een Intamin-variant had wellicht voor meer spektakel gezorgd.

Toverland was ooit gekend als een indoor-bestemming. Sinds Port Laguna, Avalon en de Magische Vallei het zwaartepunt naar het buitengedeelte verlegden, hebben de twee overdekte stukken duidelijk aan populariteit moeten inboeten. Vooral het in 2004 geopende Magic Forest – dat tegenwoordig officieel Wunderwald heet – ligt er doods bij. Je voelt jezelf hier letterlijk in een loods en de akoestiek is niet best. Toch deed Toverland recent goede pogingen om Wunderwald aantrekkelijker te maken. Men bouwde een soort Alpenzone waarin een Deutsche Biergarten en houten chalets de blikvangers zijn. Dat is niet alleen leuk voor de oosterburen, maar het brengt eindelijk ook wat identiteit naar deze hal.

De leukste attractie van deze Wurst-mit-Kartoffeln-und-Atemlos-durch-die-Nacht-Welt is beslist Maximus’ Blitz Bahn, vervanger van de vroegere Woudracer. De baan en het ritsysteem werden vernieuwd, maar het was vooral de decoratie die naar een hoger niveau getild werd. Wie zich Woudracer herinnert, weet dat het een kale ride was die in een betonnen sleuf vertrok. Vandaag is zowel de wachtruimte als het perron in een kneuterig Oostenrijks jasje gestopt. Ook de rit die erop volgt, is leuk. Je haalt in deze Bobkart weliswaar geen astronomische snelheden, maar het rodelgevoel wordt best goed benaderd. Sehr toll, dus! Hou echter wel rekening met een zeer traag opschuivende wachtrij.

Toos is de mascotte van Toverland en ze kreeg recent een facelift. Goeie zaak. Als je die vorige versie om vier uur ‘s nachts in een steegje tegen kwam, liep je wellicht gillend weg. De naar haar vernoemde themazone onderging tijdens de afgelopen jaren tevens een facelift en ook dat is een vooruitgang. Wat vroeger een overdekte kinderspeeltuin met kermisattracties was, is vandaag een overdekte kinderspeeltuin met kermisattracties én een Oosters gethematiseerd hoekje. Tja, men heeft zich tijdens deze upgrade inderdaad tot één kant van de hal beperkt, maar kom… het ziet er tof uit. De toppers in dit gebied zijn de fraaie zweefmolen Djinn en drie waterglijbanen. Familiecoaster Toos-Express heeft zijn beste tijd dan weer gehad. Het voertuig schudt harder dan aangenaam is en tegenwoordig is er veel beter achtbaanplezier te vinden in Sevenum. Wanneer je door de ramen van de hal naar buiten kijkt, zie je trouwens zo’n topper staan.

Ik weet nog dat we met z’n allen vreemd opkeken toen Toverland de bouw van Troy aankondigde. Wat gaat zo’n overdekt kinderpark in godsnaam met een van Europa’s meest indrukwekkende houten achtbanen doen? Maar terwijl we ons collectief afvroegen waarom Troy er überhaupt kwam, prikten we allemaal een datum om naar Toverland te reizen. Want tja, zo’n kanjer van GCI op een steenworp van de Belgische grens, die moeten we toch uittesten.

En wat merkten we? Dat het een waanzinnig toffe uitbreiding was. Troy is immers een pure woodie, inclusief dat te gekke out-of-control gevoel en het ratelende kabaal. Ook nu, ruim tien jaar later, blijft dit een beestig goede ervaring. Sterker nog: ik ga Troy elke keer meer appreciëren. De kracht waarmee de trein vanavond over de rails scheurt, is bruter dan ik me van vorige bezoeken herinner. Wellicht is Troy op een warme dag na elf operationele uren gewoonweg op z’n best, want dit was kicken. Wodan heeft tijdens de afgelopen jaren steevast mijn stem gekregen als het over Europa’s beste wooden coaster ging, maar deze Troy-ervaring doet me plots aan die keuze twijfelen.

Tijdens de Midzomer-Avond vliegt de tijd voorbij. Voor we het weten, staan we opnieuw in Port Laguna voor het slotspektakel. Tenzij je in Kaatsheuvel gevestigd bent, is het namelijk quasi verplicht om zo’n avondevenement met vuurwerk af te sluiten. Je zou vermoeden dat de spaarpot van Toverland leeg is na die investering van 35 miljoen, maar dat valt blijkbaar best mee. De acht minuten durende vuurwerkdisplay die men presenteert, is immers behoorlijk imposant. De show wordt vergezeld van krachtige muziek en het ruim opgezette Port Laguna vormt een ideale locatie om alles te bewonderen. Ook het einduur is perfect: na het vuurwerk kan je namelijk nog net op tijd bij Fēnix geraken voor een allerlaatste rit in de duisternis.

We hebben vandaag een aantal dingen geleerd. Zo werd het duidelijk dat vuurwerk in Toverland harder mag knallen dan in Disneyland Paris, dat we niet langer op frituursnacks moeten overleven en dat het lastig is om de letter ē te typen. Tevens werd duidelijk dat maar liefst drie van mijn favoriete Benelux-achtbanen in Sevenum staan. Enkele jaren geleden kwam ik hierheen om vlug wat ritjes op Troy te maken, maar ondertussen levert Toverland een volwaardige pretparkervaring. Er zijn natuurlijk details die voor verbetering vatbaar zijn (in welk park is dat niet het geval?) en ik zie een update van de hallen liever vandaag dan morgen gebeuren.

Ik wil echter nogmaals benadrukken dat Toverland vijftien jaar geleden een overdekte kinderspeeltuin was. Als je dat in gedachten houdt, besef je dat hier een ongelooflijke transformatie heeft plaatsgevonden. Met het detailrijke Port Laguna en de power van Fēnix heeft Toverland een boeiend nieuw hoofdstuk geschreven, maar wel een met een enorme cliffhanger. Slaat dit geweld aan in Nederland en gaat men verder op dit elan? Of wordt dit een peperdure investering die te hoog gegrepen was voor een voormalige speeltuin? Ik hoop alvast uit de grond van m’n hart dat die eerste optie de waarheid wordt.

FOTOGALERIJ

PORT LAGUNA

MAGISCHE VALLEI

AVALON

WUNDERWALD

LAND VAN TOOS

ITHAKA

Bedenkingen? Vragen? Commentaar? Laat gerust een berichtje achter via het invulveld onderaan deze pagina.