Universal’s Islands of Adventure

Orlando, Florida, USA

“De thuis van Harry Potter, Spider-Man en Jurassic Park”

Vacation Like You Mean It. De slagzin van Universal Orlando Resort liegt er niet om; hier moet je zijn voor een reis vol ongelooflijke ervaringen. Toch was ik in het verslag over Universal Studios Florida maar gematigd enthousiast. Hoewel dit themapark zich op een heleboel beroemde filmfranchises baseert, is het een ietwat zielloze plek met een overdosis aan schermen en 3D-attracties. Toen Universal in 1999 een second gate in Florida opende, ging men gelukkig een totaal andere kant op. Islands of Adventure werd een park met een klassieker attractie-aanbod en een themaniveau dat niet onderdoet voor dat van het vijftien kilometer verderop gelegen Walt Disney World. Het hoeft bijgevolg niet te verbazen dat Islands of Adventure inmiddels minstens even populair is als het oudere zusterpark. En terecht!

Ik wil niet beweren dat pretparken de beste hoteliers zijn. Toch levert het vaak een aanzienlijke meerwaarde om in een on-site accommodatie te verblijven. Hier in Universal worden hotelgasten bijvoorbeeld verwend met handige pendelbussen en vroege toegang tot (een van) de parken. Als je genoeg dollars neertelt om in een premiumhotel te slapen, trakteert Universal je bovendien op een ongelimiteerde voorkruippas voor de meeste attracties. Die laatste optie is ons iets te decadent, dus we boeken gewoon een betaalbare kamer in Surfside Inn, onderdeel van Universal’s Endless Summer Resort. Strikt genomen ligt dit hotel niet op Universal-terrein, maar wel aan de overzijde van International Drive. Dankzij de frequente shuttleservice is het gelukkig kinderspel om bij de parken te geraken, zelfs om half acht ‘s ochtends. Tja… uitslapen is uit den boze als je gebruik wil maken van het exclusieve pretparkuurtje voor hotelgasten.

De zon is nog maar net opgekomen wanneer we aan de toegangspoort van Islands of Adventure arriveren. En hoewel het cliché dicteert dat Amerikanen graag lang uitslapen, zijn we allesbehalve alleen. Daarom wil ik jullie meteen de kleine lettertjes van Early Theme Park Entry verduidelijken: Universal Orlando Resort telt inmiddels acht verschillende hotels met een totaal van 9.000 kamers, dus er komen behoorlijk wat mensen in aanmerking voor vroege toegang. Wanneer we om klokslag acht uur binnengelaten worden, start er onder de aanwezigen zelfs een soort snelwandelwedstrijd richting de populairste attracties. Toch moedig ik je aan om de schoonheid van het oogverblindende Port of Entry daarbij niet te negeren. Islands of Adventure transporteert ons met deze inkomzone immers naar een exotische wereld waarin je ogen te kort komt. De façades zien er fantastisch uit, er zijn ontelbare details en bombastische muziek doet me vermoeden dat er een dag van epische proporties aankomt.

Tijdens Early Entry zijn populaire attracties als VelociCoaster en Forbidden Journey beschikbaar, maar dit duo trekt slechts een minderheid van de bezoekers aan. Een geschatte 95 procent van de aanwezigen haast zich immers naar Hagrid’s Magical Creatures Motorbike Adventure. Deze familieachtbaan opende in 2019 en is sindsdien de ster van The Wizarding World of Harry Potter, maar hij werd ook berucht omwille van z’n lange wachttijden. We mogen het vanochtend, amper enkele minuten na de officiële openingstijd, aan den lijve ondervinden. De rij start immers in het aangrenzende themagebied The Lost Continent. Daar doet het theater van de voormalige Sindbad-show dienst als een soort overflow-wachtrij. Gelukkig schuift het allemaal vrij vlot op en betreden we een kwartier later reeds de reguliere wachtrij. Aangezien het buitengedeelte van de wachtruimte op dat moment nog niet in gebruik is, mogen we zeker niet klagen: we bereiken het station na een totale wachttijd van ongeveer 50 minuten. Dat klinkt misschien lang, maar bij deze attractie is dat eigenlijk een extreem goede deal.

TRAVEL TIP

Indien je niet in een Universal-hotel verblijft, is het nutteloos om Hagrid’s Magical Creatures Motorbike Adventure meteen ‘s ochtends te bezoeken. Aangezien de on-site hotelgasten het park een uur vroeger in mogen, is de wachtrij op dat moment namelijk al erg lang. Ik zou eerder aanraden om te genieten van de korte rijen bij andere attracties, en Hagrid’s te bewaren voor de namiddag of avond.

Expedition Everest in Walt Disney World gold jarenlang als ‘s werelds duurste achtbaan. De 100 miljoen dollar van Disco Yeti is echter een peulschil vergeleken met het bedrag dat Universal aan Hagrid’s Motorbike Adventure spendeerde: het ding kostte maar liefst 300 miljoen dollar. Gelukkig krijg je daar wel wat voor terug. Zeven lanceerstroken en twaalf bloedmooie treinen, bijvoorbeeld. Daarnaast is het duidelijk dat men bij Intamin aangedrongen heeft op een monstercapaciteit. De voertuigen staan in het station geen moment stil en iedere 30 seconden wordt er een nieuwe lading motorrijders het traject op gestuurd. Als pretparkliefhebber kan je hier alleen maar goedgezind van worden… en dan had ik het nog niet eens over de eigenlijke ritervaring! Want oh mijn god, wat hebben Universal en Intamin een briljante coaster afgeleverd. Hagrid’s is niet alleen buitengewoon soepel en amusant, maar ook qua opbouw zit het hier honderd procent goed. Hoewel de rit start met een aantal matige acceleraties, wordt de ervaring gaandeweg steeds een beetje krachtiger. De tweede helft van de lay-out bevat enkele onverwachte wendingen en de zevende, verbazend pittige lancering vormt een mooie kers op de taart. Conclusie? Hagrid’s Magical Creatures Motorbike Adventure is een van ‘s werelds meest volmaakte familieachtbanen. Deze locatie was ooit de thuishaven van een iconisch B&M-duo, maar Universal zorgde voor een méér dan waardige opvolger.

Na onze motorrit belanden we middenin The Wizarding World of Harry Potter. Het gebied geldt nog steeds als het epicentrum van alle actie in Universal. Het is er altijd over de koppen lopen en bezoekers blijven fortuinen spenderen aan Butter Beer en magische toverstafjes. The Wizarding World fungeert als een bodemloze cashmachine, maar het is Universal van harte gegund. Het themaniveau dat men hier bereikte, behoort immers tot de wereldtop. Zelfs als Harry Potter-leek kijk ik hier telkens weer met grote ogen om me heen.

TRAVEL TIP

Fans van Harry Potter kunnen een bezoekje aan Ollivanders niet missen. Deze interactieve ervaring is kleinschalig en intiem, maar wel erg plezierig om mee te maken. In de aangrenzende wand shop kan je uiteraard honderden dollars uitgeven aan toverstafjes en prullaria, maar het interactieve gedeelte van Ollivanders is inbegrepen in je toegangsticket.

Tegenwoordig gaat Hagrid met de meeste aandacht lopen, maar Harry Potter and the Forbidden Journey was de oorspronkelijke headliner van Hogsmeade. Forbidden Journey opende, tezamen met het themagebied, in 2010 en stond toen garant voor urenlange wachttijden. Vandaag beperkt de rij zich tot het gedeelte binnen de kasteelmuren, waardoor we hooguit een kwartier moeten schuifelen. Tijdens dat kwartier ontdek ik een van de knapst gethematiseerde wachtruimtes van pretparkland. In combinatie met het oogverblindende exterieur van Hogwarts creëert dat natuurlijk hoge verwachtingen… en die worden tijdens de rit helaas niet volledig ingelost. Ik geef graag toe dat het ritsysteem een juweeltje is en dat die robotarmen je wel erg dicht bij de actie brengen. Toch blijft Forbidden Journey in mijn ogen een attractie met schoonheidsfoutjes. De plafonds zijn te vaak zichtbaar en de overgangen naar de schermscènes verlopen onsubtiel. Ik ervaar die passages op de bolle schermen bovendien telkens weer als misselijkmakend, wat m’n mening uiteraard ook beïnvloedt. Ik zal geen moment betwisten dat Forbidden Journey een grensverleggende attractie was, maar mijn favoriete dark ride van Islands of Adventure is dit niet.

Van het besneeuwde Hogsmeade naar de exotiek van The Lost Continent, een koninkrijk dat z’n naam tegenwoordig haast te letterlijk waarmaakt. Ooit het grootste en meest tot de verbeelding sprekende themagebied van het park, nu nog slechts een schim van zichzelf. De grote doodsteek kwam er eigenlijk al in 2010, toen Harry Potter nogal wat territorium afsnoepte. Vanaf dat moment moest The Lost Continent immers verder zonder noemenswaardige topattractie. Anno 2023 beperkt het aanbod zich tot wat horeca, shops, een sprekende fontein en Poseidon’s Fury. De special effects-show werd vooral legendarisch omwille van z’n monumentale voorgevel, die als een van de mooiste bouwwerken in pretparkland geldt. De briljante eerste indruk wordt echter niet vertaald naar een fabuleuze ervaring. Na twee sfeervolle voorshows belanden we namelijk in een zeer middelmatige hoofdvoorstelling. Het beeldmateriaal lijkt geproduceerd door een lokale carnavalsvereniging en het achtergrondverhaal bouwt niet op naar een grote climax. Poseidon’s Fury heeft de tand des tijds dus niet doorstaan, en ik hoop dat Universal binnen afzienbare tijd iets leukers realiseert op deze toplocatie.

Een kleine vooruitblik naar het middaguur, want we hebben gereserveerd bij een award-winning, full-service restaurant with exceptional modern cuisine. Of althans, dat is hoe Universal z’n Restaurant Mythos beschrijft. Het bevindt zich, net zoals Poseidon’s Fury, achter een imposante façade. Toch is de legendarische status van dit restaurant vooral te danken aan een banner waarop prijkt dat dit ‘s werelds beste pretparkrestaurant is. Of die stelling volledig objectief is? Neen, natuurlijk niet. Men duidt hiermee op een online stemming van Theme Park Insider, maar er zijn uiteraard nog tal van andere online enquêtes die hoogstwaarschijnlijk andere resultaten tonen. Desalniettemin genieten we van een heerlijke lunch, die bovendien verrassend betaalbaar is. Mythos blijkt dus een prima plekje om lekker te dineren, maar hou de verwachtingen op een realistisch niveau. Sterrenkeuken krijg je immers niet en het interieur viel me eerlijk gezegd een beetje tegen.

TRAVEL TIP

In tegenstelling tot Walt Disney World zijn de Universal-parken vooral op fastfood gericht. Voor zulke fastfood-zaken hoef je uiteraard niet op voorhand te reserveren. Indien je ‘s avonds graag uitgebreid dineert in Universal CityWalk, raad ik echter aan om een reservering te maken. CityWalk is rond het sluitingsuur van de beide parken namelijk bijzonder druk en walk-ins worden op dat moment geconfronteerd met lange wachttijden.

Themagebied Seuss Landing is kleurrijk en zit boordevol dynamiek, maar we brengen er niet al te veel tijd door. Deze zone is namelijk vooral op jonge kinderen gericht, iets wat zich weerspiegelt in het attractieaanbod. Moet je dit gebied dan gewoon overslaan? Neen, in mijn ogen niet. The High in the Sky Seuss Trolley Train Ride blijkt een vermakelijke rondrit en de zogenaamde Caro-Seuss-el is een lust voor het oog. Als liefhebber van dark rides kan ik trouwens ook The Cat in the Hat warm aanbevelen. Dit is namelijk een verrassend lange rondrit waarin de verschillende scènes aan elkaar gepraat worden met grappige rijmpjes. Hoewel het personage van Dr Seuss me helemaal onbekend is, tovert deze vrolijke familieattractie een instant glimlach op m’n gezicht. Het feit dat er zelden wachtrijen staan, is mooi meegenomen.

We laten Seuss Landing achter ons en betreden Marvel Super Hero Island. De hoofdrolspelers in beide gebieden zijn stripfiguren, maar de invalshoek verschilt drastisch. Terwijl Seuss Landing een humoristisch sfeertje uitstraalt, gaat het er in dat Marvel-gebied een stuk ruiger aan toe. Voor mij persoonlijk is het allemaal wat te schreeuwerig en luid, al moet ik toegeven dat Super Hero Island er piekfijn bij ligt. Universal maakt het quasi onmogelijk om deze zone te haten, want men plantte er twee Champions League-waardige rides neer.

Nummer één is The Amazing Adventures of Spider-Man, een dark ride waar elke superheld zijn naam aan wil lenen. Ondanks het feit dat de attractie alweer 24 jaar oud is, kan ik hier alleen maar goede dingen over schrijven. De verhaallijn is makkelijk te begrijpen, de speciale effecten zijn van wereldklasse en de bewegingen van het voertuig werden met een ongelooflijke precisie afgestemd op de (haarscherpe) beelden. Dit is Universal op z’n allerbest en zoiets gaat niet onopgemerkt voorbij. Wist je dat The Amazing Adventures of Spider-Man van 2001 tot 2013 ononderbroken de Golden Ticket Award voor beste dark ride in de wacht sleepte? En weet je wat ook frappant is? Dat de dark ride die Disney ruim twee decennia later aan dezelfde superheld wijdt nog niet aan de knieën van deze kanjer komt. Maar hierover vertel ik je graag meer in de reports over Walt Disney Studios en Disney California Adventure Park.

Een achtbaan bijna volledig afbreken en vervolgens in een geperfectioneerde versie heropbouwen, dat vergt lef. Een park laat hiermee namelijk doorschemeren dat het die ride legendarisch genoeg vindt om hem niet door een totaal andere ervaring te vervangen. De werkwijze werd al toegepast door de Efteling, maar ook door Universal. En eerlijk is eerlijk… in het geval van Universal was dat een gouden zet. Ik zou me Islands of Adventure namelijk moeilijk kunnen voorstellen zonder de groene tracks van The Incredible Hulk Coaster. Deze achtbaan is zó herkenbaar, zó fotogeniek en zó imposant dat hij heus nog niet uitgebruld was. Hulk 2.0 moet qua intensiteit overigens niet onderdoen voor z’n voorganger: de baan heeft nauwelijks rustmomenten en we knallen met een ongelooflijke rotvaart door de zeven inversies. VelociCoaster mag momenteel dan wel het gros van de aandacht opeisen, maar deze B&M blijft ontegensprekelijk de meest intense achtbaan van het park.

TRAVEL TIP

Bij de meeste Universal-attracties is het meenemen van losse items en rugzakken verboden. Het park stelt lockers ter beschikking en je wordt verplicht om daar alles in achter te laten. Die kluisjes zijn gelukkig gratis, maar ze zijn ook behoorlijk klein. Mijn half gevulde rugzak van gemiddeld formaat paste er bijvoorbeeld maar nét in. Dit lijkt misschien een detail, maar de grootte van je handbagage is tegenwoordig dus niet onbelangrijk tijdens een bezoek aan Universal. Er zijn weliswaar grotere lockers beschikbaar, maar deze zijn betalend.

Het voelt tegenstrijdig (maar allesbehalve onprettig) om op de kalender te lezen dat het januari is, terwijl we met een aangenaam zonnetje en 26 graden door het park kuieren. Toch kan je hierdoor duidelijk de locals van de toeristen onderscheiden. Bezoekers uit Florida vinden deze temperaturen blijkbaar winters genoeg om een dikke jas en sjaal te dragen, terwijl een aantal toeristen zich alsnog aan de waterattracties van Toon Lagoon wagen. Ik moet toegeven dat ik mezelf bij het kamp van de niet-durvers indeel. Hoewel ik met zulke weersomstandigheden heus niet bang ben van een spatje water, zijn Dudley Do-Right’s Ripsaw Falls en Popeye & Bluto’s Bilge-Rat Barges simpelweg te natmakend. Deze boomstammenbaan en rapid river worden vaak bij de meest legendarische versies in hun categorieën gerekend en je verlaat ze sowieso met kletsnatte kledij. Ik ben vol bewondering voor diegenen die deze waterexpedities wel ondernemen, maar wij beperken ons vanmiddag tot kijkplezier van op de droge oever. Wanneer er bij de droogcabines een meterslange rij verkleumde wachtenden ontstaat, beseffen we trouwens dat we de juiste keuze maakten.

Een plek waar we geen schrik moeten hebben voor eventuele waterschade is Skull Island: Reign of Kong. Qua thematiek is deze attractie een buitenbeentje binnen Islands of Adventure. Hij hoort namelijk niet bij een van de eilanden, maar werd een beetje geforceerd tussen Toon Lagoon en Jurassic Park geperst. Bovendien is deze ride van op de wandelpaden nauwelijks zichtbaar. Het naambord is weliswaar knap en in de achtergrond spot ik een enorme tempel, maar that’s it. Vanuit fotografisch standpunt is dit een misser, al wordt hierdoor wel een deel van het mysterie bewaard. De dreigende wachtruimte blijft vandaag gelukkig zo goed als leeg, dus we kunnen na een twintigtal minuten al inschepen voor onze expeditie. Ik herinner me dat Skull Island me tijdens de eerste rit enigszins teleurstelde. Ik had m’n zinnen namelijk op een indrukwekkende dark ride gezet, maar kreeg zo’n suffe immersive tunnel in de plaats. Nu stap ik echter met juiste verwachtingen in, en dan valt de attractie niet tegen. Als het over immersive tunnels gaat, is Skull Island immers het neusje van de zalm. De beelden zijn scherp en de reële decors leveren een mooie meerwaarde. En oog in oog komen te staan met die reusachtige King Kong-animatronic, dat is gewoonweg heel cool. Hoewel Skull Island beslist niet de beste Universal-attractie is, vormt het dus wel een prettig tussendoortje.

Het wordt ‘s zomers warm in Orlando… heet zelfs. Het is bijgevolg niet verrassend dat Universal’s Islands of Adventure een mooie serie water rides in het assortiment heeft. Wie verkoeling zoekt, kan terecht bij het kletsnatte attractieduo van Toon Lagoon of bij Jurassic Park River Adventure. Ik heb deze ride altijd een warm hart toegedragen omdat hij z’n verhaal op een heel overtuigende wijze brengt. Vanuit zo’n vaartuig de poorten van Jurassic Park zien openen, de onsterfelijke melodie van John Williams horen en net op tijd ontsnappen aan de T-Rex… het is allemaal bijzonder sterk uitgevoerd. Toch is het begrijpelijk dat men onderhoudswerken bij de waterattracties liefst in deze periode van het jaar uitvoert, dus we moeten het vandaag zonder River Adventure stellen. Gelukkig krijgen we binnenkort al een herkansing in Universal Studios Japan.

Tijd voor een kleine flashback naar het jaar 2021. Wij Belgen werden toen aardig verwend met sexy achtbaanstaal op eigen bodem. Toch waren Kondaa en Ride to Happiness niet de enige nieuwe rollercoasters die vorig jaar openden. Op wereldniveau was er bijvoorbeeld ook bovengemiddeld veel aandacht voor VelociCoaster. Deze gelanceerde achtbaan nestelde zich in de Jurassic Park-themazone, ondanks het feit dat hij eigenlijk op de recentere Jurassic World-films gebaseerd werd. Het resultaat is een ietwat hipper en sterieler uiterlijk, maar ik durf niet spreken van een brutale clash met de rest van het gebied. Wel integendeel. VelociCoaster creëert een welgekomen extra portie dynamiek, zonder daarbij de bestaande setting te bezoedelen. Het exotische groen van weleer is er nog steeds en het statige Discovery Center vormt een perfecte barrière tussen het oude en het nieuwe Jurassic Park.

VelociCoaster is weliswaar de nieuwste ride van Islands of Adventure, maar de rijen blijven verrassend genoeg binnen aanvaardbare grenzen. Een groot deel van de dag schommelt de wachttijd tussen de 20 en 45 minuten, wat voor een dergelijke attractie prima doenbaar is. Een aanzienlijk deel van de wachtruimte is overigens schitterend gedecoreerd, maar van een diepgaand verhaal is er eigenlijk geen sprake. VelociCoaster is namelijk gethematiseerd als… achtbaan. Niet meteen de invalshoek die ik verwachtte, al is de uitwerking prima. Tijdens een ludieke voorshow stelt Claire Dearing dit als haar nieuwste attractie voor, waarop Owen Grady ons waarschuwt dat het een vreselijk idee is om met een achtbaantrein door de paddock van de raptors te rijden. Wij slaan zijn advies, net zoals alle andere wachtenden, in de wind en duwen vijf minuten later een comfortabele Intamin-beugel in onze schoot.

TRAVEL TIP

Net zoals vele Universal-attracties, biedt VelociCoaster een single rider line. Vaak is dit een soort geheime tip, maar in dit geval heeft ook het grote publiek de single-rij ontdekt. Indien de single rider line tot aan de toegangspoort staat, kan je ervan uitgaan dat de wachttijd 30 à 45 minuten bedraagt.

Ik vond ‘Blitz Coaster’ altijd een erg fijne benaming, maar blijkbaar noemt Intamin dit tegenwoordig gewoon ‘LSM Launch Coasters’. Ondanks de iets minder inspirerende naam, heeft VelociCoaster alle power en grandeur van de voorgangers die wel als Blitz Coaster het levenslicht zagen. De ervaring die ik vanochtend voorgeschoteld krijg, doet zelfs fel terugdenken aan die van Taron in Phantasialand. Net zoals dat bij de Duitse neef het geval is, blijkt VelociCoasters eerste achtbaangedeelte fijn, doch niet buitengewoon. Er wordt wat met hangtime, banking en kleine shotjes airtime geëxperimenteerd, maar de intensiteit blijft binnen de perken. Vanaf de tweede acceleratie gaat het er daarentegen een stuk heftiger aan toe. De 47 meter hoge heuvel levert grandioze airtime voor de backseat-passagiers, terwijl de daarop volgende stall een heel bijzonder gevoel genereert. Het absolute hoogtepunt van VelociCoaster zit verstopt in de laatste meters: de barrel roll boven het centrale meer is geniaal. Stel het jezelf gerust als Blue Fire’s laatste inversie voor, maar dan met een verdubbelde snelheid. Fan-tas-tisch.

Is VelociCoaster de beste achtbaan van deze planeet? Neen, dat zou ik niet durven beweren. Hoewel het tweede gedeelte bij de wereldtop hoort, blijkt de eerste helft toch een beetje tammer dan gehoopt. Als je me echter vraagt of VelociCoaster een notering in m’n top tien verdient, zeg ik resoluut ja. Dat is niet louter aan de ritervaring, maar ook aan de prima sfeer en theming rondom de baan te danken. VelociCoaster is dus een schot in de roos en z’n herhalingswaarde ligt hoog.

Na een nachtelijk bezoek aan de raptors en een duister rondje Hulk is het helaas gedaan met de pret, maar we mogen terugblikken op een schitterende dag. Dat komt enigszins als een verrassing, want enkele jaren geleden maakte Islands of Adventure geen verpletterende indruk. Het park had toen Dragon Challenge al gesloten, maar van Hagrid’s Motorbike Adventure was er nog geen sprake. Dat zorgde voor een tamelijk grote leegte in het coaster-aanbod, want The Hulk was eigenlijk de enige sterkhouder. Vandaag de dag ligt dat anders. Dragon Challenge kreeg een succesvolle opvolger en VelociCoaster is nu reeds een klassieker. Islands of Adventure kan dus terugvallen op een ijzersterke line-up. Je vindt in dit park drie achtbanen, drie waterattracties en twee dark rides die allemaal meespelen bij de wereldtop. Slechts weinig parken hebben zoveel kwaliteit in handen.

TRAVEL TIP

Reis je naar Orlando met iemand die geen interesse toont in spectaculaire attracties? Dan is Islands of Adventure wellicht niet the place to be. Het park heeft namelijk vooral sensatie in de aanbieding. De voornaamste rollercoasters zijn intens, de dark rides zijn luid en ook de waterattracties zijn veel heftiger dan bij ons in Europa.

Islands of Adventure levert een zeer solide product. Voor de dollars die je hier achterlaat, is dat ook het minste dat je mag verwachten. Ter vergelijking: een dagticket voor dit park kost je tijdens het laagseizoen evenveel als een tweedagenkaart voor Europa-Park. Toch zijn zulke tarieven in Orlando te verantwoorden. De rechtstreekse concurrentie van Walt Disney World speelt namelijk in dezelfde prijsklasse. Bovendien is Universal al lang niet meer het secundaire pretparkresort van Florida. Het valt op dat Universal tegenwoordig Disney niet meer achtervolgt, maar mee het tempo bepaalt. Dit wordt duidelijk dankzij de mega-investeringen van de afgelopen jaren, en de inhaalslag lijkt nog lang niet voorbij. Universal werkt volop aan Epic Universe, een derde themapark dat volgens de huidige planning in 2025 zal openen. Een kwalitatieve evenknie van Islands of Adventure zou al fantastisch zijn, maar met een naam als Epic Universe belooft Universal ondubbelzinnig een superieure ervaring. Ik ben zeer benieuwd… en Disney is dat wellicht ook.

Islands of Adventure bevestigde vandaag dat ik nog steeds de allerleukste hobby ter wereld heb. Universal levert misschien wel het meest complete themapark van Florida… en dat komt uit de mond van een Disney-fan. Toch blijft Walt Disney World zonder discussie mijn favoriete resort in de regio. Dat zie je ook aan onze tijdsindeling tijdens deze reis. Hoewel we bij Universal genoeg hebben aan een tweedagenticket, verschaft onze Hopper-pas maar liefst zeven dagen toegang tot de vier Disney-themaparken. Er valt dus veel te vertellen en dat zal ik in de volgende reports met plezier doen. Tot snel… in Walt Disney World.