Walt Disney Studios Park

Chessy, Frankrijk

“Disney’s minst interessante themapark, maar er is beterschap op komst”

Dat Disney rond de millenniumwisseling geen bijster succesvolle films afleverde, is geen geheim. Toch bewoog er rond die tijd heel wat binnen het bedrijf. Disney Cruise Line had net z’n eerste twee schepen te water gelaten en de vier bestaande themapark-resorts ontvingen allen een nieuwe gate. Toch bleek het kwaliteitsniveau van die parken behoorlijk uiteenlopend. In Florida en Japan presenteerde men respectievelijk Disney’s Animal Kingdom en Tokyo DisneySea, parken die al sinds hun begindagen bij de mooiste van de planeet gerekend worden. Het contrast met de uitbreidingen in Californië en Frankrijk kon nauwelijks groter zijn. Disney California Adventure behoort vandaag weliswaar tot de beste Disney-bestemmingen, maar in de begindagen werd het park gedomineerd door goedkope frontjes en simpele attracties. Het meest trieste tafereel speelde zich echter af in Parijs, waar Walt Disney Studios zichzelf in 2002 tot ‘s werelds lelijkste Disney-themapark kroonde. Gelukkig leek Disney dit zelf ook te beseffen. Het park ontving regelmatig nieuwe attracties en in 2018 werd een langverwacht masterplan aangekondigd. Hoe Walt Disney Studios er twintig jaar na opening bij ligt? We zoeken het uit tijdens een zonnig weekend in augustus.

We moeten de waarheid niet verzwijgen: dit report gaat over ‘s werelds minst adembenemende Disney-themapark. Hoewel Walt Disney Studios hard aan zijn comeback timmert, wordt het park door vele fans uitgespuwd. Aan de ingang lijkt dit aanvankelijk nochtans onterecht. De toegangspoort oogt fantastisch en de daarachter gelegen Place des Frères Lumière straalt een zekere grandeur uit. Het is geen plek waar je doorgaans lang blijft rondhangen, maar die wuivende palmbomen en de luid weerklinkende filmmuziek leveren een uitstekende binnenkomer. Wanneer je vervolgens Studio 1 betreedt, begint het niveau echter bergaf te gaan. Deze overdekte straat ziet er op het eerste gezicht best gezellig uit, maar bij elke nieuwe stap verlies je een beetje diepgang. Het wordt duidelijk dat dit indoorgedeelte vooral uit beschilderde panelen bestaat en ook het bijhorende fastfoodrestaurant is Disney-onwaardig.

We laten Studio 1 achter ons en belanden op Production Courtyard. Deze zone herinnert op bepaalde vlakken aan het Walt Disney Studios Park uit 2002… en dat is helaas geen goed nieuws. Het middelpunt van de zone is een betonnen plein waarrond enkele kille studiogebouwen opgetrokken werden. Voor de gezelligheid moet je hier dus niet zijn, maar achter de gevels valt er genoeg te beleven. In Studio 2 (de vroegere thuishaven van Cinémagique) wordt tijdens ons bezoek bijvoorbeeld een natuurfilm vertoond en de allerjongste bezoekers kunnen terecht bij het kleurrijke Disney Junior Dream Factory. Het aangrenzende Stitch Live heeft trouwens ook een kinderlijke ondertoon, al stap ik er altijd met een brede glimlach buiten. Deze interactieve voorstelling laat je praten met Disney’s populairste alien en dat pakt vaak behoorlijk leuk uit. Alles is afhankelijk van de publieksparticipatie, maar qua humor zit het hier meestal wel snor. Leuk tussendoortje.

Walt Disney Studios heeft tijdens de afgelopen twintig jaar eigenlijk nooit echt stilgestaan. De eerste grote impuls kwam er in 2007, toen het resort zijn vijftiende verjaardag vierde. Walt Disney Studios kreeg in dat jaar maar liefst drie nieuwe attracties. Dat zijn trouwens niet de minsten, want twee van deze rides groeiden uit tot de smaakmakers van het park. Ik heb het over Crush’s Coaster en The Twilight Zone – Tower of Terror. Veel introductie heeft deze iconische vrijevaltoren wellicht niet nodig. Je weet ongetwijfeld dat hij geïntegreerd werd in het stoffige Hollywood Tower Hotel en dat Cast Members er soms creepy uit de hoek durven komen. De rit bestaat uit een sfeervolle (weliswaar duistere) voorshow en een thrill ride van de bovenste plank. Sinds de introductie van de nieuwe ritprogramma’s vind ik Tower of Terror trouwens nog sterker dan vroeger. De valsequentie lijkt langer te duren en de drops zijn veel minder voorspelbaar. Ik weet nog niet of ik dat griezelige kindje helemaal fantastisch vind, maar Tower of Terror bevestigt dat het een van Europa’s allerbeste gethematiseerde thrills is.

Als je het mij vraagt, is Tower of Terror de blikvanger van Walt Disney Studios. De kans is echter reëel dat daar binnen afzienbare tijd verandering in komt. Het park bouwt momenteel namelijk aan een grootschalige uitbreiding, inclusief een aantal nieuwe rides. De eerste fase van de mega-expansie opende in juli 2022 onder de naam Avengers Campus. Deze themazone verrees op de fundamenten van de oude Backlot en het is de thuishaven van heel wat Marvel-characters. Ondanks het feit dat deze tak van het Disney-imperium me weinig doet, vind ik het een goede zaak dat Marvel z’n intrede doet in Disneyland Paris. Superhelden als Spider-Man en Captain America zijn razend populair, dus ze verdienden absoluut een plaats in de parken. En geef toe… Backlot was sowieso het meest troosteloze gedeelte van Walt Disney Studios, dus ik zou letterlijk iedere herinrichting toegejuicht hebben.

Dat de vormgeving van Avengers Campus een vooruitgang is ten opzichte van Backlot, dat staat vast. Toch straalt het gebied nog steeds niet de sfeer uit die je van een Disney-themapark verwacht. De hoofdstraat van Avengers Campus heeft immers een nogal koel en zakelijk uiterlijk. De gelijknamige themazone in Anaheim bevat opvallend meer groen en komt ook qua indeling complexer over. Hier in Parijs is het allemaal nogal rechttoe rechtaan, en dat is helaas niet wat Walt Disney Studios nodig had. Smacht je naar themagebieden met een diep immersief karakter? Dan moet je wachten op een volgende fase van de expansie… of park-hoppen naar het aangrenzende Disneyland Park. Ook bij het horeca-aanbod van Avengers Campus worden we trouwens een bepaalde simpliciteit gewaar. Buffetrestaurant PYM Kitchen heeft een fotogenieke inkomhal, maar daarachter ligt een eetzaal die nauwelijks imposanter is dan een gemiddelde personeelskantine. Ik geef graag toe dat de kwaliteit en diversiteit van het eten ons prima bevalt, maar that’s it. Het interieur van een in 2022 geopend Disney-restaurant hoort gewoonweg spectaculairder te zijn dan dit.

De Marvel-figuren zijn talrijk aanwezig dankzij (kleinschalige) shows en meet & greets. En de populairste superheld van Avengers Campus? Dat is Spider-Man, die z’n naam ontleent aan een gloednieuwe attractie. Spider-Man W.E.B. Adventure is een interactieve dark ride die opvallende gelijkenissen vertoont met Toy Story Mania. Hoewel het thema natuurlijk iets serieuzer is, blijkt ook deze dark ride zich voornamelijk op schermen af te spelen. Wat W.E.B. Adventure onderscheidt, is z’n interactieve spel: er komen geen laserpistolen aan te pas, maar ingebouwde sensoren tracken de bewegingen van je handen. Ondanks dit relatief unieke systeem moet ik toegeven dat W.E.B. Adventure me niet omverblaast. De gameplay is bijvoorbeeld eerder chaotisch. En waarom integreerde men geen fysieke scènes of animatronics tussen de verschillende schermen? En moest Tom Holland nu echt in ‘t Frans gedubt worden tijdens de voorshow? Al bij al ervaar ik W.E.B. Adventure dus als een gemakkelijke oplossing. Indien men hier een waardevolle E-Ticket attractie wilde creëren, is dat niet helemaal geslaagd.

De tweede ride van Avengers Campus is een oude bekende. Na een drie jaar durende afwezigheid keert Rock ‘n’ Roller Coaster in 2022 immers terug onder de naam Avengers Assemble – Flight Force. Echt lekker bekt die titel niet, maar da’s een detail dat ik gerust door de vingers wil zien. Dat men deze achtbaan een behoorlijk schraal aanvoelende transformatie gaf, valt daarentegen moeilijker te verkroppen. Bizar maar waar: de sterktes van Flight Force’s voorganger zijn omgezet naar zwaktes en vice versa. De Franse Rock ‘n’ Roller Coaster had bijvoorbeeld een lelijke voorgevel en een saai vormgegeven preshow, maar die problemen werden verholpen. De blitse façade bestaat uit een modern lijnenspel en de ingang wordt gemarkeerd door een knap replica van de Quinjet. Daarnaast blijkt de indoor wachtruimte best mooi en in de voorshow treffen we het knapste staaltje techniek van de hele Avengers Campus: een indrukwekkende animatronic van Iron Man. Helaas gaat het daarna steil bergaf. De ritervaring van Rock ‘n’ Roller Coaster was fantastisch dankzij de grandioze belichting, maar tegenwoordig bestaat de thematiek volledig uit slecht uitgevoerde schermpassages. Flight Force voelt als een budgetversie van Hyperspace Mountain in het aangrenzende Disneyland, en dat mogen de Imagineers als een grove belediging beschouwen. Begrijp me niet verkeerd… Puur als achtbaan is dit nog steeds een prima belevenis. Maar als Disney zo’n sterke hardware verspilt aan een dergelijk flauw totaalplaatje, dan is er iets grondig mis.

Avengers Campus blijkt geen duizelingwekkende toevoeging, maar het is een feit dat Disney-ontwerpers al vele waanzinnige themagebieden creëerden. Een van de pareltjes is ongetwijfeld Cars Land in Disney California Adventure Park. Hoewel ik niet kan zeggen dat Cars m’n favoriete film aller tijden is, brengt deze Pixar-productie duidelijk uitstekende inspiratie voor de pretparkwereld. Ook in Parijs hebben we inmiddels twee Cars-attracties, al liggen die (bizar genoeg) niet naast elkaar. Het oudste exemplaar is Cars Quatre Roues Rallye, een relatief simpele molen. Sinds 2021 kan je echter ook terecht bij Cars Road Trip, een reïncarnatie van de oude Studio Tram Tour. Het was geen geheim dat Studio Tram Tour zijn houdbaarheidsdatum al lang overschreden had. Toch leek het onmogelijk om de ride te verwijderen uit een park dat de attractiecapaciteit hard nodig heeft. Disney koos er bijgevolg voor om de attractie te behouden en met een bescheiden Cars-thema op te smukken. Het goede nieuws: het stationsgebouw ziet er best knap uit en de passage van Catastrophe Canyon blijft een indrukwekkend moment. Het slechte nieuws: daarnaast valt er eigenlijk amper wat te zien. Er staan weliswaar enkele schattige decorstukken langs de route, maar Disney Imagineers moeten anno 2021 simpelweg beter kunnen presteren. Het feit dat men de treinstellen vandaag met moeite vol krijgt, bewijst dat ook de andere bezoekers er niet warm van worden. Of ligt dat misschien aan de gekke locatie, in een doodlopend stukje park?

Cars is goed vertegenwoordigd in Disneyland Paris, maar ook Toy Story is een succesnummer. In Disneyland Park ontmoet je Buzz in zijn hyperpopulaire dark ride, terwijl er in Walt Disney Studios zelfs een heuse themazone rondom de franchise gebouwd werd. Toy Story Playland opende in 2010 en leverde in één klap drie klassieke familieattracties op. Dat zijn rupsmolen Slinky Dog Zigzag Spin (alleen de moeite indien er helemaal geen rij staat), Toy Soldiers Parachute Drop (de lelijkste attractie die ooit in een Disney-park gebouwd is?) en RC Racer. Die laatstgenoemde is voor thrill seekers de hoofdreden om Toy Story Playland te bezoeken: deze Halfpipe van Intamin verbaast me telkens weer met z’n krachtige acceleratie. Daartegenover staan helaas een pijnlijk korte ritduur en een belabberde capaciteit. Het is een leuke ride, maar langer dan 30 minuten zou ik er niet voor willen aanschuiven.

Is de honger naar Pixar nog steeds niet gestild? Fantastisch, dan neem ik je mee naar Gusteau’s in Parijs. En hoewel ik de Franse hoofdstad niet meteen een fabuleuze plek vind, is het Parijse straatje van Walt Disney Studios dat wel. Dit is letterlijk het enige parkgedeelte waarin je naar een andere wereld getransporteerd wordt. En hoewel die andere wereld (ironisch genoeg) amper 40 kilometer verder ligt, voelt het aan als een verfrissende ervaring. De wondermooie soundtrack van Michael Giacchino en het zachte geklater van de centrale fontein… dit is de Disney-touch die ik tijdens de afgelopen uren zo fel gemist heb.

“Car rien n’est gratuit dans la vie” zingt Camille in de titelsong van Ratatouille. Dat geldt ook voor Ratatouille – l’Aventure Totalement Toquée de Rémy, de blikvanger van het Franse themagebied. Volgens bepaalde bronnen heeft Disney maar liefst 220 miljoen euro neergeteld, waarmee dit een van Europa’s duurste attracties is. Dat buitensporige bedrag levert een oogverblindend exterieur op, maar de eigenlijke attractie kan me niet omver blazen. Deze trackless dark ride vertrouwt namelijk te hard op schermen en dat is spijtig. Hoewel de fysieke decors erg indrukwekkend zijn, ligt de focus op (matige) 3D-scènes. Ik kan me dus niet van de indruk ontdoen dat er meer potentieel in deze ride zat. Ratatouille werd in hetzelfde tijdperk ontworpen als Mystic Manor en Battle for the Sunken Treasure, maar blijft mijlenver achter op die beide knallers. Ondanks het feit dat Ratatouille een eersteklas crowd pleaser is, blijkt het dus niet de wereldtopper waar Walt Disney Studios om smeekte.

De wachttijd van Ratatouille bedraagt tijdens ons bezoek doorgaans 40 à 50 minuten en bij W.E.B. Adventure moeten bezoekers overdag zowat anderhalf uur geduld oefenen. Toch zijn dit nog niet de langste rijen van Walt Disney Studios. Die eer is namelijk – nog steeds – weggelegd voor Crush’s Coaster. Deze ride is al vijftien jaar berucht omwille van z’n lage capaciteit en de extreme rijen die daarbij horen. Zeker nu er bij Crush’s Coaster een betalende variant van FastPass (de zogenaamde Premier Access) actief is, werd het gevoelsmatig een attractie voor the happy few. Ik vind dat absoluut zonde, want ik zou deze ride liefst tijdens elk verblijf in Walt Disney Studios aandoen. Hoewel ik besef dat Crush’s Coaster uiteindelijk slechts een opgesmukte kermisachtbaan is, blijft het namelijk een van mijn favoriete attracties binnen het resort. De inleidende dark ride is tof, de lifthill werd leuk gedecoreerd en de rit genereert behoorlijk wat kriebels. Er zou gerust wat extra thema in de hal mogen hangen, maar heel storend vind ik de duisternis niet. Al bij al is Crush’s Coaster dus een attractie die ik al jaren liefheb, al werpen de buitenaards lange wachttijden een donkere schaduw op Studio 5.

Crush en zijn East Australian Current brachten ons naar Toon Studio. Dit vrolijke parkgedeelte was ooit gekend als Animation Courtyard en het telde aanvankelijk drie attracties. Flying Carpets Over Agrabah is de enige overblijver van het trio, want de overige rides werden inmiddels getransformeerd. Sinds 2019 vind je hier bijvoorbeeld Animation Celebration, een soort interactieve walk-through rond Frozen. Ik wil het ding aanvankelijk best een kans geven, maar dan vertelt Bram me plots dat bezoekers tijdens de show een geforceerd dansje aangeleerd krijgen. Neen bedankt, zeg ik in zulke gevallen. Dan spring ik liever binnen bij Mickey and the Magician, een theatershow in het Animagique Theater. Dit spektakel bevestigt nogmaals dat het Franse Disney-resort aanzienlijke stappen voorwaarts maakte als het over entertainment gaat. Mickey and the Magician bestaat uit prachtige decors, sterke live zang en een eenvoudig te volgen verhaallijn. Ik wil trouwens ook een compliment geven voor de tweetaligheid van de show. Meestal voelt zo’n combinatie van Frans en Engels eerder onnatuurlijk aan, maar in dit geval stoor ik me er helemaal niet aan. Kortom: mis dit niet, want er zijn maar weinig pretparkshows die dit kwaliteitsniveau bereiken.

Walt Disney Studios is een park van contrasten, een plek met ups and downs. Het ene moment aanschouw je een schitterende theatershow, even later zit je in de saaiste Cars-attractie ter wereld. Vervolgens kan je inchecken bij die briljante Tower of Terror, om daarna een teleurstellend ritje op de Avengers-achtbaan opvolger te maken. Walt Disney Studios geldt al twee decennia als het zwakste Disney-park… en helaas lijkt dat nog niet meteen te veranderen. Ik wil daarmee niet beweren dat ik me hier niet amuseer. Wel integendeel. Walt Disney Studios heeft enkele sterke eyecatchers in de aanbieding, maar de structuur en sfeer van het park blijven ondermaats. De verschillende zones voelen niet aan als themagebieden, maar wel als incoherente verzamelingen van rides en shows. Disney neemt de vrijheid om dit park uit te breiden met de meest uiteenlopende IP’s en op korte termijn is dat een goede zaak. De Avengers zijn razend populair, Pixar doet het goed en ook dat aankomende Frozen-gebied wordt ongetwijfeld een hit. Toch vallen deze thema’s moeilijk te rijmen met het oorspronkelijke Hollywood-concept, dus ik vrees dat Walt Disney Studios in de toekomst alleen maar fragmentarischer zal worden.

Gaat Walt Disney Studios zichzelf ooit ontpoppen tot m’n favoriete themapark? Ik acht de kans klein. Toch geloof ik dat de huidige expansiefase het kwaliteitsniveau omhoog zal krikken. Over tien jaar staat hier dus waarschijnlijk een park dat meer maturiteit en magie uitstraalt. Maar tot die tijd kan ik je zeggen: stap hier maar liever met gematigde verwachtingen binnen.