Eerst en vooral wil ik mezelf verbeteren. Ik noemde dit artikel weliswaar een Top 10 van dark rides, maar dat is niet helemaal correct. Eigenlijk had ik iets als Best Of The Rest moeten kiezen. Iedere attractie die ik niet kon indelen bij achtbanen of waterattracties, kwam immers in deze rangschikking terecht. Dat klinkt als een zielig hoopje net-niet-rides, maar dat is het niet. De meeste attracties in deze lijst zijn namelijk beter dan eender welke rollercoaster ter wereld. Dark rides zijn bekend om hun sfeerschepping en de totaalervaring, twee dingen waar ik ontzettend van hou. Je zal merken dat Disney in dit segment gouden zaken doet én dat ik veel belang hecht aan muziek. Welcome one and all…

Sorry Efteling en sorry Verenigde Arabische Emiraten… Disney kaapt in deze lijst bijna alle prijzen weg. Alleen Universal slaagde er in om één plaats te bemachtigen en dankzij mijn alfabetische volgorde mag ik ‘m gelukkig netjes bovenaan zetten. The Amazing Adventures of Spider-Man is te vinden in de Universal-resorts van Florida en Japan. Sinds Universal zichzelf beconcurreerde met Harry Potter and the Forbidden Journey en Transformers – The Ride geraakte hij helaas een beetje op de achtergrond. Terecht vind ik dat niet. Want hoewel die twee jonge broertjes prima zijn, blijft Spider-Man voor mij de absolute topper uit het dark ride-segment van Universal. De ride elimineert de schoonheidsfoutjes van Harry Potter en het verhaal is luchtiger dan het constante gevecht waar Transformers je mee confronteert. Spider-Man is een honderd procent geloofwaardige 3D-dark ride die dankzij haarscherpe projecties en indrukwekkende overgangsscènes (inclusief een enorm replica van het Vrijheidsbeeld) op elk vlak een welgemeende douze points scoort. Van een open steekvlam en dikke rookwolken tot het ronduit geniale effect waarmee je naar de top van een wolkenkrabber klimt… Universal haalde voor dit meesterwerk duidelijk al haar genieën bij elkaar.

Indiana Jones Adventure is een van de meest immersieve dark rides die Disney ooit ontwikkelde. Wanneer je hier binnenstapt, vervaagt het besef dat je in een pretpark bent. Dat geldt zowel voor Temple of the Forbidden Eye in Anaheim (die zich achter een piepkleine façade bevindt) als Tokyo’s Temple of the Crystal Skull, waar het exterieur een stuk imposanter is. Ook qua rit werd er geen simpele copy-paste gedaan. Ondanks een identieke lay-out vind ik de Japanse versie beter dan zijn Amerikaanse tegenhanger. Dat is vooral te danken aan de voorlaatste scène, waar de Japanners van een verbluffend special-effect mogen genieten. Dat wil uiteraard niet zeggen dat ik de Californische variant haat. Neen, dit is zowat het verschil tussen een 18/20 en een 19/20.

Het kloppende hart van Tokyo DisneySea is Mysterious Island. Deze themazone bestaat uit borrelende waterpoelen, stomende spelonken en een dreigende vulkaan met de naam Mount Prometheus. Mount Prometheus is niet louter het visuele middelpunt van het park, maar het is ook de locatie van een schitterende dark ride. Journey to the Center of the Earth is zo’n totaalervaring die zijn gelijke niet kent. Het begint met een mysterieuze wachtrij, waarna je met een lift naar het perron getransporteerd wordt. Zowel het station als de rit lijken zich inderdaad mijlen onder de grond te bevinden, dus geloofwaardigheid is een van de grote sterktes van deze ride. Verder ook niks dan lof voor de briljante spanningsboog, de verrassende finale en de magistrale soundtrack. Dit is niet zomaar een attractie, dit is een ervaring.

Mystic Manor is het mooiste dat Hong Kong Disneyland ooit overkwam. En er moeten al verdomd gekke dingen gebeuren om dat te veranderen. Want wat deze dark ride doet, dat is pure magie. Dat begint bij het schitterende exterieur en een luchtige voorshow, maar de magie van Mystic Manor bereikt natuurlijk pas echt een hoogtepunt tijdens de rit. De ingrediënten van deze iconische attractie? Een extreem aaibare hoofdrolspeler, een serie sprankelende special-effects en een duizelingwekkende soundtrack. Mystic Manor begint bedeesd, maar groeit tezamen met de muziek uit tot een onbeschrijfelijk spektakel. Vooral in de laatste twee scènes kom ik telkens weer ogen en oren te kort. Is Mystic Manor de beste attractie die Disney ooit bouwde? Ik zou durven stellen van wel. Hou je verwachtingen echter op een correct niveau: Mystic Manor moet het niet hebben van grootse scènes, zoals dat bijvoorbeeld bij Pirates of the Caribbean en Indiana Jones Adventure het geval is. Neen, hier draait alles rond intimiteit en detaillering.

Shanghai Disneyland heeft de regels van een klassiek Disney-themapark herschreven. Het park pakte in 2016 uit met heel wat bijzondere ideeën en nieuwe invalshoeken. Een van de klassiekers die een mega-update kreeg, was Pirates of the Caribbean. Er waren van deze legendarische dark ride al vier versies, maar die kwamen telkens op hetzelfde neer: met een bootje langs scènes varen. De Chinese versie zorgt er echter voor dat je letterlijk in de scènes gezogen wordt. Je bent niet langer een toeschouwer, maar je wordt onderdeel van de actie. Dit gevoel wordt bereikt dankzij een hypermodern transportsysteem dat nauwkeurige timing en richtingsveranderingen toelaat. Niet alleen de technologie, maar ook de decoratie is van wereldniveau. Battle for the Sunken Treasure is een van de weinige dark rides ter wereld waar je nooit een spotlight of een onafgewerkte dakconstructie kan zien. The next level, noemen ze zoiets.

Pooh’s Hunny Hunt had in 2000 de wereldprimeur van de befaamde trackless technologie en men benutte het systeem meteen comme il faut. Reeds in de eerste passage komen de schijnbaar willekeurige bewegingen van de verschillende voertuigen prachtig uit de verf en in de Tigger-scène wordt een tweede gimmick blootgegeven. Het is echter vooral aftellen naar de passage waarin we meegesleurd worden in een kleurrijke droom van Winnie. Nog nooit beleefde ik een dark ride-scène die zo overtuigend balanceert tussen dynamiek, hilariteit en genialiteit. De enorme ruimte is gevuld met niet minder dan tien voertuigen, desoriënterende belichting, opzwepende achtergrondmuziek en enkele heerlijke effecten. ‘s Werelds meest bejubelde dark rides hanteren vaak een duister of mysterieus thema, maar Pooh’s Hunny Hunt bewijst dat er ook in het vrolijke segment heel wat awesomeness te rapen valt. Sla deze ride dus niet over in de veronderstelling dat het een simpele Fantasyland-rondrit is. Dat vooroordeel zou je immers een waardevolle belevenis kosten.

Sinds Cars Land in première ging, is Radiator Springs Racers de populairste must-do voor bezoekers van Disney California Adventure Park. Dat is terecht, want we spreken over een attractie van buitensporige proporties. Deze ride heeft een enorme oppervlakte, maar hij bestaat dan ook uit verschillende ervaringen. Het is tegelijk een rustig rondritje, een verrassende dark ride en een snelle (doch relatief krachteloze) race-attractie. Tijdens de dark ride zijn vooral de levensechte animatronics vermeldenswaardig: ze bewegen met een ongekende souplesse en de gelaatsuitdrukkingen tonen dankzij moderne projecties veel emotie. De outdoor-gedeelten zijn dan weer buitengewoon dankzij hun setting. Disney creëerde rondom Radiator Springs Racers een machtig berglandschap dat de term forced perspective naar nieuwe hoogtes (pun intended) brengt. Akkoord… deze ride kostte meer dan 200 miljoen dollar, maar dan heb je wel kwaliteit.

Tokyo DisneySea is beroemd geworden omwille van zijn Big 3. Dat zijn Journey to the Center of the Earth, Indiana Jones Adventure en Tower of Terror. Drie steengoede attracties, dat sowieso. Maar mag ik er stiekem een Big 4 van maken? Velen lijken te vergeten dat Tokyo DisneySea ook de thuishaven is van een klassieke dark ride met bootjes. En die bootvaart is toevallig een visueel feest waar ik nooit genoeg van krijg. Sindbad’s Storybook Voyage bevindt zich in het wondermooie Arabian Coast en de schoonheid beperkt zich niet tot de buitenkant. De ride heeft een briljante titelsong, hij duurt verbazend lang en de animatronics bewegen met een onnavolgbare soepelheid. Neen echt, ik meen het: de kwaliteit van deze animatronics is moeilijk te evenaren en dat mag je gerust op YouTube checken. Noem Sindbad’s Storybook Voyage dus alsjeblieft nooit meer het Arabische alternatief voor It’s a Small World, want dat is een grove belediging voor dit pareltje.

Deze alinea gaat over de meest geavanceerde dark ride ter wereld. En neen, dat is geen overdreven verkooppraat. Star Wars-fans werden uitzinnig toen Disney aankondigde dat het Galaxy’s Edge ging bouwen in de twee Amerikaanse Disney-resorts. Dit gigantische themagebied zou vormgegeven worden als de planeet Batuu en moest de thuishaven worden van verschillende nieuwe belevenissen. Daarbij horen een unieke cocktailbar, enkele restaurants, een Lightsaber-workshop en twee rides. De blikvanger van dat duo is Rise of the Resistance, een attractie die meerdere ritsystemen met elkaar combineert. Ik wil in dit stukje tekst geen al te grote geheimen verklappen, maar het resultaat is niets minder dan verbluffend. Zelfs voor een Star Wars-leek als ik vormt Rise of the Resistance een beklijvende ervaring. Bezoekers worden volledig in het verhaal opgezogen en de hele ervaring voelt levensecht. Het hoeft bijgevolg niet te verbazen dat deze attractie sinds zijn opening de highlight van Disney’s Hollywood Studios en Disneyland Anaheim is. Wachttijden van twee à drie uur zijn niet uitzonderlijk, maar geloof me: Rise of the Resistance is elke minuut aanschuiven waard. Wereldklasse!

Een Free Fall heeft in 90 procent van de pretparken hetzelfde koele uiterlijk. Het is meestal een stalen toren zonder enige vorm van decoratie. Zoiets moeten wij niet hebben, dachten ze bij Disney toen Tower of Terror op de tekentafel kwam. En als je jezelf afvraagt of zo’n kille attractie te Disney-ficiëren valt, dan is het antwoord overduidelijk positief. Tower of Terror overtuigt niet alleen dankzij het diepgaande hotelthema, maar ook de hardware is uniek. Hier beleef je geen saai jojo-effect, maar de liftkooi baant zich mysterieus een weg door de donkerste gangen van het stoffige Hollywood Tower Hotel. Ik moet toegeven dat ik weinig met The Twilight Zone heb en qua verhaallijn vind ik de Japanse Tower of Terror zelfs sterker dan de andere versies. Toch is de ritervaring nog steeds het belangrijkste en op dat vlak scoort geen enkele variant zo sterk als die in Orlando. Bij lange na niet! Deze originele Tower of Terror staat er inmiddels al ruim 25 jaar, maar het blijft de meest beklijvende thrill ride die ik ooit deed.