Legendia

Chorzów, Polen

“Fijn aangelegd themapark, inclusief een van ‘s werelds beste Vekoma’s”

Polen is geen exotische vakantiebestemming. Wanneer je de naam van dit land uitspreekt, denk ik niet aan zon, palmbomen en mojito’s op het strand. Enkele jaren geleden associeerde ik het land evenmin met pretparken en rollercoasters. Als je in Europa op achtbaanvakantie wilde gaan, moest je naar Duitsland, Zweden of Spanje. Maar Polen? Neen toch? De tijden zijn echter veranderd en tegenwoordig hoor je voortdurend geruchten over de gekste uitbreidingsplannen. Als een achtbaantype vandaag nog nergens in Europa bestaat, vind je het over tien jaar wellicht in Polen. Het epicentrum van deze Poolse pretparkgekte is het plaatsje Zator en z’n beroemde Energylandia. Dat is dus een bestemming die sinds enkele maanden in vette drukletters op mijn agenda stond. En omdat ik eind augustus van enkele vrije daagjes kon genieten, was het al snel beslist waar ik die periode exact door zou brengen.

Polen leek lang een ver-van-mijn-bed-show, maar eigenlijk is dit heus niet zo’n onbereikbaar land. Je kan natuurlijk twaalf uur in een auto kruipen om er te geraken, maar anderhalf uur in het vliegtuig is een interessanter alternatief. Om de pretparken in het zuiden (de Zuidpool-themaparken, als het ware) te bezoeken, zijn vooral de luchthavens van Krakau en Katowice ideaal gelegen. Wij vliegen op zondagmiddag bijvoorbeeld van Eindhoven naar Katowice, waar we rond een uur of vijf arriveren. Oorspronkelijk hadden we gedacht om vervolgens rustig naar Zator te rijden, maar ach… plannen zijn er om gewijzigd te worden. Omdat de vlucht en het ophalen van de huurwagen erg vlot verlopen, hebben we immers meer tijd over dan verwacht. Daarom beslissen we last-minute om deze avond met achtbanen door te brengen. Dat doen we niet in Energylandia, maar wel in het lokale themapark van Katowice: Legendia.

West-Vlaams Studio 100 Kinderpretpark. Brabants Sprookjespark Met Weinig Toiletten. Kempisch Country Pretpark. Als namen van pretparken eerlijk waren, zouden dit de dagtrips in onze regio zijn. In Polen lijkt zo’n naamgeving geen probleem, want Legendia heette tot voor kort gewoon Silezisch Attractiepark. Als je Pools voor gevorderden gestudeerd hebt, kan je dat vertalen naar Śląskie Wesołe Miasteczko. Dit attractiepark is onderdeel van het Silesian Culture and Recreation Park, dat zich ten westen van Katowice bevindt. Je vindt hier onder andere sportstadia, een zoo, tuinen en een planetarium terug. Vlak om de hoek ligt zelfs een enorm winkelcentrum, dus dit lijkt een ultieme vrijetijdslocatie voor de locals.

Het clichébeeld dat ik van Polen had, wordt bij aankomst vrij accuraat bevestigd. We moeten immers dwars door groezelige, kleurloze buitenwijken rijden om bij Legendia te geraken. Er is echter ook goed nieuws: wanneer we de parkeerplaats op rijden, blijken daar hooguit twintig auto’s te staan. Het heeft vandaag blijkbaar urenlang geregend, waardoor het pretpark helemaal uitgestorven is. Dat is niet ideaal voor de gezelligheid en de sfeer, maar het doet ons wel geloven dat we de juiste beslissing maakten om hierheen te komen. We krijgen tweeënhalf uur om het park te ontdekken en we tellen daar 99 zloty (een goeie 23 euro) voor neer.

Het mag gezegd worden: hoewel de omgeving van Legendia ietwat guur lijkt, is mijn eerste indruk van het park prima. De toegangspoort ziet er leuk uit, de hoofdstraat oogt fris en er speelt leuke filmmuziek. Bij binnenkomst krijgen we ook onmiddellijk een uitzicht op Lech Coaster, wellicht de belangrijkste reden om Legendia vandaag te bezoeken. We houden onze thrill-honger echter nog even onder controle en ontdekken eerst de rechterzijde van het park. Daar staat nog een coaster-credit te lonken, al is die helaas gesloten. Een coaster-bingo scoren we vandaag dus sowieso niet, iets wat volgens het personeel met de regen van daarstraks te maken heeft. Bij nat weer werken de remmen niet zoals het hoort, waardoor dit ding de rest van de dag dicht moet blijven. Of we er veel aan missen? Ik vermoed van niet. De zogenaamde Scary Toys Factory is een Zyklon van Pinfari. Ik vind dit model er altijd een beetje aftands uit zien en qua rit zijn het meestal brute apparaten. Legendia plakte er weliswaar enkele leuke geveltjes tegenaan, maar het is en blijft een kermisbaan.

Over kermis gesproken… het merendeel van de attracties in Legendia lijkt nogal goedkoop neergeploft. Er staan wel wat unieke flat rides, maar voor het ultieme thema moet je daar doorgaans niet zijn. Er is echter verbetering onderweg, want het park zit momenteel volop in een transformatiefase. De recente toevoegingen zijn leuk gedecoreerd en ondertussen knapt men ook oudere parkgedeelten op. De zone Adventures Valley komt volgens de parkmap in 2019 aan de beurt en dat is hard nodig. Wanneer we hier vandaag rondkijken, lijkt het immers alsof we op een Oostblok-kermis uit de jaren tachtig beland zijn. Vooral de belangrijkste ride ziet er uit alsof hij elk moment aan metaalmoeheid kan bezwijken.

Ik heb het over Tornado, een dubbele loopingcoaster van Soquet. Ik stap met enige achterdocht in, eens te meer omdat deze Franse constructeur bekend staat voor z’n pijnlijke achtbanen. Het iele schouderbeugeltje verhoogt het onveiligheidsgevoel aanzienlijk, al moet het gezegd worden: eigenlijk valt die Tornado heus wel mee. Het is geen duizelingwekkende thrill en de afsluitende helixes werden niet perfect uitgelijnd, maar pijnlijk is deze groene rollercoaster hoegenaamd niet. De beide loopings zijn zelfs verrassend tof te noemen en er is dus geen reden enkele tot klagen. Steven beloont Tornado zelfs meteen met een extra ritje op de voorlaatste rij. Dat is wellicht de meest bijzondere zitplaats: de stoeltjes werden daar namelijk achterwaarts gericht.

Wie Legendia zegt, zegt eigenlijk Lech Coaster. Deze vorig jaar geopende achtbaan is een Vekoma van de nieuwe generatie. Die staan doorgaans bekend omwille van hun soepelheid en een goeie flow, iets wat Vekoma bij oudere modellen wel eens vergat. Lech Coaster is een zogenaamde Bermuda Blitz en hij ziet er vanuit elke hoek imposant uit. De 40 meter hoge lifthill, de (bijna) verticale first drop en een spaghetti-achtige verzameling van glimmende tracks horen iedere coasterfan kriebels te bezorgen. Bovendien deed Legendia zijn uiterste best om Lech Coaster te decoreren: we belanden in een middeleeuwse setting en het opstapperron bevindt zich in een enorm kasteelgebouw. De sfeer doet me bij zonsondergang zelfs een beetje terugdenken aan Klugheim, dus dat is goed nieuws. Ik ben trouwens een groot fan van de zwarte topachtbaan in Phantasialand… doet Lech Coaster het even goed?

Er staan drie personeelsleden op het station en dat is vaak meer dan het aantal passagiers. Lech Coaster is vanavond zo’n beetje onze privé-achtbaan en dat vind ik tof. Want wow… wat een geniaal ding is dit, zeg! Alleen al de eerste afdaling zou me opnieuw een vliegticket naar Polen doen bestellen. Frontseat word je treiterig over de rand gehangen, wachtend op de laatste klikjes. Achteraan sleurt de trein ons daarentegen met een rotvaart naar beneden, wat een behoorlijk gekke portie airtime oplevert. De perfectie gaat daarna onverminderd verder dankzij intens bochtenwerk en een trio pijlsnelle inversies. Je beleeft het allemaal met een souplesse en een zitcomfort waar slechts weinig coasters aan kunnen tippen. Kortom: Lech Coaster wordt ongetwijfeld een van mijn nieuwe Europese favorieten. Nooit gedacht dat Vekoma op topniveau zou kunnen presteren? Kom dan gerust even kijken, want hier moet zelfs menig B&M-product voor onderdoen.

Direct naast Lech Coaster zien we de splashende boten van Diamond River. Dat is een verrassend mooie attractie naar de normen van Legendia, maar een nat pak scoren op deze koele Poolse avond? Geen interesse. De nabijgelegen achtbaancredit Dream Hunters Society lijkt ons interessanter… tot we dichterbij komen. Want ehm, is dat ook geen Pinfari Zyklon? En is die lay-out niet quasi identiek aan die van Scary Toys Factory? Het antwoord is twee maal ja. Legendia is blijkbaar de thuishaven van twee gelijkaardige achtbanen en er gelden (helaas voor ons) gelijkaardige regels. Ook deze Dream Hunters Society blijft dus gesloten omwille van de eerdere regen. Als het over coaster-count gaat, halen we vandaag slechts een score van 50%. Pijnlijk.

Zulke parken vol flat rides hebben soms attracties die je eerder zelden tegen komt. Legendia pronkt onder andere met een klassieke Enterprise, een Huss Flic Flac, een unieke Hopplà van Moser Rides en een indrukwekkende vliegtuigmolen. Dream Flight Airlines is grappig gethematiseerd en je zal deze attractie misschien herkennen uit Disney California Adventure, waar hij als Golden Zephyr gekend is. Het zijn allemaal niet de rides die een bezoek aan Legendia verantwoorden, maar ik kan me voorstellen dat locals er behoorlijk wat plezier aan beleven.

Legendia staat de laatste tijd niet stil. Nauwelijks een jaar geleden draaide Lech Coaster zijn eerste rondjes en in 2018 is Bazyliszek de grote nieuwigheid. Deze interactieve dark ride heeft trouwens z’n wortels in onze regio. Bedrijven Alterface, ETF en Jora Vision werkten er samen aan en het resultaat mag gezien worden. Alleen al de wachtruimte ligt er prachtig bij, al vraag ik me af of vier grote meanderingen echt noodzakelijk waren. Het duurt dus een tijdje om doorheen de lege rij te lopen en ook de eigenlijke rit duurt langer dan verwacht. Bazyliszek is een interactieve rondrit waarbij je het opneemt tegen de Basilisk, een mythisch wezen dat mensen met een blik in steen kan veranderen. Ondanks het feit dat ik zulke lasershooter-attracties geen warm hart toedraag, valt het hier reuze mee. Bazyliszek bevat zowel reële doelen als interactieve schermen, wat een verrassend gevarieerd ritverloop creëert. Bovendien zijn zowel de belichting als de algemene sfeerschepping dik in orde. Legendia mag trots zijn op deze nieuwigheid en ik hoop oprecht dat die absurd lange wachtruimte ooit gevuld raakt. In dat geval kan je trouwens terugvallen op de (origineel genaamde) Fastpass om die rij over te slaan.

Na enkele extra rondjes op Lech Coaster, ronden we ons bezoek aan Legendia stilaan af. Het was een bijzondere avond: ik heb nog maar zelden een pretpark bezocht terwijl er een geschatte 40 à 50 medebezoekers waren. Gelukkig had dat geen negatieve invloed op de sfeer. Op een paar kleine horecapunten en de twee Pinfari-achtbanen na, was zowat alles geopend en het personeel bleek vriendelijker dan verwacht. Polen zijn naar mijn aanvoelen een beetje stuurs en small-talk lijkt hier sowieso niet aan de orde, maar ze werkten aardig door en men hielp ons meestal in vlot Engels verder. Voor een beperkte toegangsprijs krijg je hier dus een aangename pretparkervaring, inclusief een van ‘s werelds meest volmaakte Vekoma’s. Het is een feit dat Legendia op dit moment nog volop aan de weg timmert: het park is niet helemaal up-to-date en men kan gerust nog enkele extra toppers gebruiken. Over een jaar of vijf ziet de situatie er wellicht helemaal anders uit. Maar wanneer je dan toch naar Energylandia reist, zou het zonde zijn om hier geen kleine tussenstop in te bouwen.

Naar Energylandia reizen… dat is hetgene we vanavond doen. Vanuit Katowice rijden we in een vijftigtal minuten naar Oświęcim, waar ons hotel voor vannacht ligt. Dit dorpje is beter bekend onder de naam Auschwitz en omwille van de vreselijke geschiedenis die daaraan vast hangt. Niet meteen de meest feestelijke gedachte – ik geef het toe – maar toch kom ik hier met een gezonde dosis spanning aan. Vanuit Oświęcim ligt het plaatsje Zator immers binnen handbereik. We moeten morgenvroeg hooguit een kwartiertje rijden om een eerste glimp op te vangen van Energylandia en z’n skyline vol achtbanen. Toch wordt dat coastermekka niet onze eerste halte. Vooraleer we ons aan Hyperion, Speed en Formula wagen, bollen we namelijk eerst naar dat andere pretpark in Zator. En die plek heet Zatorland.