Chessington World of Adventures

Chessington, Verenigd Koninkrijk

“Gecombineerd dieren- en attractiepark met verrassend hoog themaniveau”

De Brexit komt dichterbij. En zoals ik het ooit in een krant las: de enige zekerheid is ‘t feit dat er geen zekerheden zijn. Hoe moeilijk het wordt om binnenkort effe naar het Verenigd Koninkrijk te reizen? Geen idee. Kerstshoppen in Londen of een weekendje naar Alton Towers is misschien minder vanzelfsprekend van zodra het allemaal gebeurd is. Daarom plande ik in september 2019 nog vlug een last-minute tripje naar twee bekende pretparken nabij Londen. Nummer één was Thorpe Park, het thrillparadijs dat me gisteren van de ene heftige kick naar de andere bracht. Vandaag gaat het er rustiger aan toe: ik bezoek het zestien kilometer oostelijker gelegen Chessington World of Adventures, dat zich op de hele familie richt. Met zijn vier achtbanen en twee dark rides stond Chessington al langer op m’n verlanglijstje, dus het is een heus plezier om hier vandaag eindelijk te zijn.

Om de Chessington-ervaring compleet te maken (en vooral om de wansmakelijk hoge hotelprijzen van het Londense stadscentrum te omzeilen) boekte ik een overnachting bij het Chessington Safari Hotel. Dit viersterrenhotel ligt aan de ingang van het park en werd in een koloniale stijl opgetrokken. De meest unieke eigenschap van deze accommodatie is de savanne in de achtertuin. Dit is immers Chessingtons eigen versie van Walt Disney World z’n beroemde Animal Kingdom Lodge. Ook hier is ‘t mogelijk om vanuit je kamer of tijdens het ontbijt giraffen te spotten. Da’s meer dan cool en bovendien zijn de kamers van het Safari Hotel verrassend ruim en comfortabel ingericht. Kortom: ik ben blij dat ik 80 euro betaalde voor deze kamer en niet ruim 300 euro spendeerde aan een gammel tweesterrenhotel in ‘t centrum van Londen. Bovendien hangt er een leuk extraatje aan vast, want als hotelgast krijg je een uur vroeger toegang tot het park.

Na een deugddoende nachtrust sta ik rond negen uur aan de toegangspoort voor hotelgasten. Er zijn in de verste verte geen andere bezoekers te bekennen, maar de twee personeelsleden wensen me alvast een prettige dag. Daarop volgt een vreemde gewaarwording: ik ben alléén in een pretpark. Ik meen het. Er lopen wel een handvol personeelsleden, maar andere gasten zijn er voorlopig niet. Ik wandel aanvankelijk een beetje ongemakkelijk rond, maar besluit tegen half tien de wachtruimte van Vampire te betreden. Op het perron zitten vier personeelsleden verveeld op de grond. Ze bevestigen me dat Vampire wel degelijk open is, maar dat er minstens zes rijen van de trein gevuld moeten worden vooraleer de achtbaan in gang gezet wordt. De kans dat dit tijdens het eerste uur gaat gebeuren, schatten ze laag in. Gelukkig ligt er naast Vampire een attractie waar een soloritje wel toegestaan is.

Ik begin m’n dag noodgedwongen bij The Gruffalo River Ride. Deze attractie is de opvolger van Bubbleworks, een dark ride die een behoorlijk legendarische status heeft bij Britse pretparkliefhebbers. Als ik de onride-video op YouTube bekijk, begrijp ik waarom. Bubbleworks had een origineel thema waarin water, een kleurrijke fabriek en badeendjes de hoofdrol speelden. Verder waren de ronde bootjes en de spetterende slotscène erg herkenbaar. Die laatste scène werd grotendeels behouden, maar verder lijkt The Gruffalo River Ride me helaas een stapje terug ten opzichte van z’n voorganger. De decors zijn voornamelijk statisch en men maakt in mijn ogen te vaak gebruik van schermen. Misschien ligt het aan ‘t feit dat ik het Gruffalo-personage helemaal niet ken, maar deze dark ride kan me niet volledig bekoren. Bubbleworks leek toffer.

Wanneer ik een personeelslid vraag welke attractie er nog beschikbaar is tijdens Early Entry, verwijst hij me naar Scorpion Express. Ik wandel dus naar deze aangedreven rollercoaster, waar de poort inderdaad open staat. Drie operators veren recht wanneer ze me zien, waarna ik het eerste ritje van de dag op m’n eentje mag maken. Dat is awkward, zeker omdat Scorpion Express maar liefst drie rondes maakt. Maar ja… alles voor de coaster-bingo, toch? Scorpion Express werd trouwens leuk gethematiseerd met een indrukwekkende stalen schorpioen en een reeks westerngeveltjes, maar de baan op zich is oninteressant. Er staan zonder twijfel betere Mack Powered Coasters op deze planeet.

Om tien uur openen de poorten van Chessington World of Adventures voor het grote publiek. Tja, groot is op deze woensdag een overdrijving, maar toch zie ik eindelijk andere bezoekers arriveren. Dit is tevens het tijdstip waarop de overige attracties open gaan. Daardoor kan ik meteen een extra credit scoren bij Rattesnake, een standaard Wild Mouse van Maurer Rides. De lay-out is bekend, de bruuske bochtjes zijn bekend en het beperkte comfort is bekend. Je zou bijgevolg verwachten dat Rattlesnake niet verrassend uit de hoek komt, maar Chessington heeft het ding wel verbazend sterk gethematiseerd. Dankzij de vele gebouwtjes waar zowel de wachtruimte als de track doorheen slingeren, is het totaalpakket alsnog de moeite waard. Rattesnake is zonder twijfel een van de mooiste Wild Mouse-exemplaren die ik ooit zag en daar kan de voorspelbare rit niks aan veranderen.

Het thrill-segment van Chessington is beperkt. Wil je overkop gaan? Dan is Rameses Revenge je enige optie. Deze Top Spin ziet er weliswaar stralend uit, maar het is wat mij betreft geen must. De nabijgelegen Tomb Blaster is dat echter wel. Deze interactieve dark ride valt op dankzij z’n mysterieuze toegangspoort en ook de knap gethematiseerde wachtrij creëert hoge verwachtingen. Hoge verwachtingen leiden vaak tot teleurstelling, maar dat is hier niet zo. Sterker nog: Tomb Blaster is zonder twijfel de grote verrassing van Chessington World of Adventures. Deze dark ride duurt behoorlijk lang en de scènes zijn stuk voor stuk imposant. Bovendien werd de openingsscène losjes gebaseerd op Indiana Jones Adventure, wat ik als Disneyland-liefhebber alleen maar kan toejuichen. We weten dankzij Walibi Belgium dat Egyptische dark rides met laserpistolen de moeite waard zijn en Chessington heeft dat vandaag glansrijk bevestigd. Mis Tomb Blaster niet!

World of Adventures is niet alleen een themapark; het is tevens een dierentuin. De meeste beestjes werden in het noordwestelijke parkdeel verzameld, maar ook elders kan je dieren spotten. De leukste manier om dat te doen is met Zufari – Ride into Africa. Deze off-road safari doet terugdenken aan Kilimanjaro Safari’s in Disney’s Animal Kingdom, maar dan in een aanzienlijk verkleinde versie. Het principe is simpel: je neemt plaats in een terreinwagen, je rijdt door de savanne en je maakt wat obligatoire foto’s van giraffen, zebra’s en neushoorns. De finale bestaat uit een donkere grot met watereffecten, maar echt spectaculair wordt het helaas niet. Er had dus best wat extra actie mogen zijn, maar al bij al is Zufari een prima attractie voor een dierenpark. M’n medepassagiers lijken alvast onder de indruk.

Zufari is niet de enige attractie die benadrukt dat Chessington zowel een pretpark als een zoo is. Ook Tiger Rock hoort in dit rijtje thuis. Deze boomstammenbaan staat er al sinds 1987, maar recent werden de attractie en z’n omgeving volledig opgefrist. Het resultaat daarvan heet Land of the Tiger en ‘t is een streling voor het oog. De Aziatische gebouwtjes zien er leuk uit en het bijhorende tijgerverblijf is gigantisch. Een bijzonderheidje is het netwerk aan wandelbruggen waarover de tijgers door het hele gebied lopen. Diezelfde tijgers kunnen overigens ook bewonderd worden vanuit de log flume. De baan passeert immers meermaals het dierenverblijf, wat een heel aparte ervaring creëert. Ook zonder hen zou Tiger Rock trouwens een prima attractie zijn: de decoratie is prachtig, beide afdalingen zijn plezierig en de natheid is beperkt. Ideaal.

Het Aziatische feestje gaat onverminderd voort in de aangrenzende themazone Wild Asia. Hier toont Chessington nog maar ‘ns dat het veel aandacht aan theming schenkt. Overdekte speeltuin Temple of Mayhem ziet er schitterend uit en zweefmolen Monkey Swinger is origineel vormgegeven, maar het is vooral Kobra die de show steelt. Die reuze Disk’O Coasters van Zamperla zijn altijd indrukwekkend om te zien, maar Chessington heeft er nog een aanzienlijke brok thema tegenaan gesmeten. Jammer dat zulke machines altijd een beetje tegenvallen qua rit. Ze zijn sloom en je gaat slechts een paar keer over hun herkenbare airtime-heuvel. Dat is hier in Chessington niet anders, maar die reusachtige slangenstandbeelden maken veel goed.

Kobra leverde al behoorlijk wat draaiplezier, maar het kan beter. Daar zorgt Dragon’s Fury voor. Dit is een spinning coaster van Maurer Rides en die zijn zelden slecht. Dragon’s Fury is bovendien een van de grootste exemplaren die de Duitsers ooit bouwden en dat voel je. De lay-out is lang (er werd zelfs een tweede lifthill geïntegreerd), de karretjes halen hoge snelheden en de intensiteit ligt hoger dan gemiddeld. Ik roemde twee maanden geleden nog de kracht van Tarántula in Parque de Atracciones, maar mag vandaag concluderen dat Dragon’s Fury er niet voor onder doet. Het is bovendien knap dat Dragon’s Fury in een enorme lus rondom het knusse themagebied Land of the Dragons gedrapeerd werd. Kortom… dit is een erg verrassende en kwalitatief hoogstaande rollercoaster. Het enige minpunt is de afschuwelijk luide lifthill, maar dat is muggenziften.

Drie van Chessingtons vier achtbanen staan ondertussen op m’n teller, maar daar neem ik uiteraard geen genoegen mee. Laat ons dus hopen dat Vampire er nu wel in slaagt om elf medepassagiers aan te trekken. Gelukkig loopt er rond het middaguur opvallend meer volk in het park, waardoor dat geen probleem is. Ik ga dus opnieuw naar themazone Wild Woods, waar de ingang van deze hangende achtbaan ligt. Mijn eerste indruk is prima: de wachtruimte kronkelt door een griezelig bos, het station is prachtig en de moderne Vekoma-treinen zitten comfortabel. Ook de rit valt honderd procent mee. Vampire is met z’n heftige bochtenwerk namelijk een erg authentiek aanvoelende Suspended Coaster. Het is typisch voor zulke banen dat je soms ‘ns met je hoofd tegen de beugel knalt, maar dat stoort me niet. Eigenlijk voelt deze Vampire erg Alton Towers-achtig aan: hij blijft altijd laag tegen de grond, maakt gebruik van het glooiende terrein en dankzij de dichte bebossing lijkt het voortdurend alsof je ergens tegenaan gaat botsen. Dat gebeurt gelukkig niet, waardoor ik met overtuiging kan concluderen: wow, wat een leuke achtbaan!

Twee ultrapositieve tripverslagen na elkaar; het is een unicum. Maar ja… als iets goed is, mag het ook gezegd worden. En Chessington World of Adventures heeft, net zoals Thorpe Park, hoge punten behaald. Ik heb weinig tijd in het dierengedeelte doorgebracht, maar het themapark scoort goed. De locatie is wondermooi, de thema’s zijn een stuk knapper dan ik verwachtte en men heeft ook een uitstekend attractieaanbod. Vampire en Dragon’s Fury zijn fantastische familieachtbanen, Tomb Blaster is een van de leukste interactieve dark rides die ik ken en de beestige boomstammetjes verdienen een originaliteitsprijs.

Ik behoor misschien niet tot de belangrijkste doelgroep van Chessington en ik was hier op m’n eentje dan ook relatief vlug rond, maar ik genoot van elke seconde. Dit is een feel-good-park waar je als jong gezinnetje gerust een hele dag kan doorbrengen. Bovendien ervoer ik Chessington als de ideale tegenhanger voor de heftige sensatie van Thorpe Park. Of ik een voorkeur heb voor een van beide parken? Neen, eigenlijk niet. Thorpe Park heeft natuurlijk de attracties waar coasterfanaten naar zoeken, maar Chessington doet het beter als het op thema’s en sfeerschepping aan komt. Ik zou je dus beslist aanraden om beide parken op de agenda te zetten. Doe dat bij voorkeur in een lekker rustige periode, maar probeer wel minstens elf medebezoekers te hebben. Kan handig zijn.