Walibi Belgium

Waver, België

“De Renaissance van het beste Belgische pretpark”

Populair Wavers attractiepark, zes letters. Een enkeling protesteert misschien dat ‘Six Flags’ meer dan zes letters telt, maar haast iedere brave Belg beseft meteen dat het over Walibi gaat. Walibi Belgium, om precies te zijn. Dit Waalse pretpark opende de poorten op 26 juli 1975 en geldt al bijna vijftig jaar als ‘s lands beste adres voor spectaculaire achtbanen en thrills. Vorig jaar bevestigde Walibi zijn status trouwens dankzij de toevoeging van Kondaa, een Mega Coaster die België definitief op de Europese pretparkkaart zette. Het hoeft dus niet te verbazen dat ik recentelijk een jaarabonnement aanschafte, en dat dit kaartje tijdens de afgelopen maanden regelmatig bovengehaald werd. Dat gebeurde bijvoorbeeld op dinsdag 19 juli 2022.

Wanneer ik terugblik naar die 19de juli, denk ik vooral aan de hitte. De zomer van 2022 verschijnt sowieso in de geschiedenisboeken als een van de heetste ooit, maar tijdens die bewuste dinsdag bereikt de temperatuur pas echt een toppunt. We halen maar liefst 38 graden, waardoor dit als de warmste dag van het hele jaar opgetekend mag worden. Het merendeel van de bevolking blijft bij zulke omstandigheden een hele dag binnen of rijdt richting kust, maar wij doen tegendraads. We nemen namelijk de (met heerlijke airconditioning uitgeruste) trein naar Bierges-Walibi en we zoeken onze verkoeling op de plaatselijke rollercoasters.

Tropisch themagebied in de westelijke uithoek van Walibi, elf letters. Net zoals we dat tijdens vorige bezoeken deden, start ook deze dag in Exotic World. Deze zone ligt het verst van de parkingang en telt twee populaire achtbanen. Eentje daarvan is de gloednieuwe Kondaa, al is dat gek genoeg niet de attractie met de langste rijen. Die eer is namelijk weggelegd voor Tiki-Waka, een family coaster van Gerstlauer. De baan is qua type vergelijkbaar met G’Sengte Sau en Van Helsing’s Factory, maar helaas blijkt Tiki-Waka minder spectaculair. Vooral het eerste gedeelte van de lay-out mist in mijn ogen wat pit. Toch blijkt Tiki-Waka een geslaagd onderdeel van Walibi’s coaster-aanbod, iets wat voornamelijk aan de aankleding te danken is. De Polynesische decoratie oogt immers fris en doordacht. Sterker nog: dat prachtige stationsgebouw zou zelfs in een Disney-themapark niet misstaan. Daarnaast creëert Tiki-Waka een heel fijne dynamiek in het themagebied. De rails slingeren door een groot deel van Exotic World en er is leuke interactie met de wandelpaden.

Exotic World is een soort smeltkroes van verschillende thema’s. Naast de Tikicultuur vinden we hier bijvoorbeeld ook verwijzingen naar Afrika terug. De basis van dit Afrikaanse gedeelte werd trouwens làng voor de opening van Exotic World gelegd. In 2003 installeerde Walibi – toen nog Six Flags Belgium – hier immers Challenge of Tutankhamon. Tijdens deze interactieve rondrit moeten we een heleboel Egyptische griezels uitschakelen door middel van laserpistolen. Da’s fijn en het levert ons, mits een voldoende hoge score, een ererondje door de fonkelende schatkamer op. Toch zou ik je willen aanraden om dat pistool ook eens gewoon in z’n houder te laten zitten. Door je aandacht niet op dat schietspel te focussen, merk je namelijk pas hoe sterk de scènes van deze attractie uitgewerkt zijn. Nergens in België zal je een andere dark ride vinden die zo’n schitterende totaalervaring biedt als deze. Mis Challenge of Tutankhamon dus niet, maar hou er rekening mee dat deze attractie geen torenhoge capaciteit heeft.

Achtbaanleverancier uit Liechtenstein, zeven letters. Het is geen geheim dat heel wat beroemde attractiebouwers hun hoofdzetel in Duitstalige landen hebben. Dat geldt ook voor Intamin, een constructeur die vooral faam behaalde dankzij z’n vernieuwende, vaak recordbrekende rollercoasters. Het is bijgevolg niet verwonderlijk dat Intamin ingeschakeld werd om de hoogste en snelste achtbaan van de Benelux te bouwen. Kondaa opende bij de start van het seizoen 2021, in een periode die overschaduwd werd door coronamaatregelen. Walibi stelde toentertijd een gelimiteerd bezoekersaantal vast en buitenlandse gasten waren tijdens de eerste weken niet welkom. Het waren ongetwijfeld niet de omstandigheden waarin Walibi z’n nieuwe paradepaardje wilde voorstellen. Bovendien werd het park enkele maanden later getroffen door een zware overstroming, waardoor de poorten bijna tachtig dagen gesloten moesten worden. Kortom… Walibi had met de opening van Kondaa wellicht op een absoluut topjaar gehoopt, maar de Wet van Murphy besliste er anders over.

Na regen komt zonneschijn… en een temperatuur van 38 graden. We beleven Kondaa vandaag in de meest zomerse omstandigheden en dat heeft z’n consequenties. Een groot deel van de dag worden er in het voertuig namelijk zitplaatsen leeggehouden, omdat de trein anders te snel door z’n parcours zou knallen. Helaas verlaagt dat niet alleen het tempo van de trein, maar ook van de wachtrij. Toch staan we met plezier een halfuur in de rij, want Kondaa blijft me keer op keer verbazen. Deze baan heeft namelijk alles wat ik in een goeie coaster zoek. Het comfort is optimaal, de eerste afdaling is briljant, de soepelheid valt amper in woorden te beschrijven en qua airtime behoort Kondaa tot de beste achtbanen van de planeet. Zelfs de non-inverting cobra roll (een element dat er van op de begane grond ietwat awkward uit ziet) maakt indruk. Wanneer ik ook het prachtige stationsgebouw en de aangename wachtruimte in rekening breng, kan ik dus alleen maar concluderen dat Walibi een homerun liep. Dit is de topcoaster die dit park al jaren nodig had.

We maken via de single rider-rij een vlug bisnummertje op Kondaa en wandelen vervolgens naar het westerndorp. In een niet zo ver verleden was deze zone gewijd aan een negen letters tellend stripfiguur, maar de meest directe verwijzingen naar dit personage werden gaandeweg weggehaald. Toch is de sneller-dan-z’n-schaduw-cowboy nog niet helemaal verdwenen. De twee hoofdattracties hebben namelijk een rechtstreekse link met Lucky Luke in hun naam. Nummer één is Dalton Terror, een 77 meter hoge torenattractie van Intamin. Dalton Terror wordt doorgaans bij de grootste thrills van het park gerekend en dat lijkt me correct. Tijdens de vrije val bereiken de gondels een topsnelheid van ruim 100 kilometer per uur en dat levert een behoorlijke kick. Aangezien deze mastodont centraal in het park geplaatst werd, kan je tijdens de klim bovendien profiteren van een waanzinnig uitzicht.

De meeste pretparken leveren een behoorlijk weersafhankelijke ervaring. Het is dus logisch dat er tijdens regenachtige dagen vaak minder volk komt, maar ook loeihete dagen hebben een positieve invloed op de drukte. De rij voor Dalton Terror bedroeg bijvoorbeeld amper vijf minuten en bij Calamity Mine staat het personeel geduldig op passagiers te wachten. We kiezen dus een plekje en vertrekken uiteindelijk met een zestal medepassagiers. Deze mijntreinachtbaan is duidelijk geïnspireerd door Disney’s Big Thunder Mountain, weliswaar in een verkleinde versie. Hij is net geen 800 meter lang en de topsnelheid ligt op zowat 50 kilometer per uur. Ondanks die beperkte statistieken is Calamity Mine een uitstekende ride met een verrassend leuk uitgevoerd thema. De rotsformaties liggen er prima bij en de rit werd opgesmukt met een aantal toffe watereffecten. Mag ik stiekem toegeven dat Calamity Mine mijn favoriete Belgische familieachtbaan is? Moderne coasters als Wakala en Tiki-Waka zijn uiteraard prima, maar deze dertig jaar oude klassieker levert in mijn ogen een superieure ervaring.

Meest doelloze attractie van Walibi, achttien letters. Tenzij je bewust een kwartier van je tijd wil vergooien, kan ik een bezoek aan Gold River Adventure ten zeerste afraden. Toch zeg ik niet automatisch nee tegen plezier op het water, zeker tijdens een broeierig hete dag als deze. Na onze prijzige doch lekkere lunch, wandelen we dus binnen bij Flash Back. Deze log flume – boomstammekes, op z’n Vlaams – is qua thema helemaal anders dan de meeste soortgenoten. Hier bevinden we ons niet in een of andere houtzagerij, maar we nemen plaats in een heuse verjongingsmachine. Leuk idee natuurlijk, al zou de attractie ook zelf best een verjongingskuur kunnen gebruiken. De meeste thema-elementen ogen oubollig en hoewel Flash Back al enkele metamorfoses onderging, is de huidige staat van de attractie eerder bedenkelijk. Jammer natuurlijk, want deze attractie is qua hardware nog steeds erg goed. De baan is lang, de laatste afdaling levert heel wat kriebels en er wordt ook net voldoende verfrissing geleverd voor zo’n dag als deze. Kan er een miljoentje af voor de opknapbeurt waar Flash Back om smeekt? Ik hoop het van harte.

Flash Back werd in 1995 geleverd door het bedrijf Mack Rides en deze Duitsers mochten twintig jaar later nog een waterattractie leveren. In 2016 presenteerde Walibi Belgium namelijk Pulsar, ‘s werelds eerste Power Splash. Wat deze attractie uniek maakt, is z’n combinatie van voor- en achterwaartse lanceringen met een afkoelende splash. Het vraagt een behoorlijk complexe techniek en strikte timing, maar het resultaat mag gezien worden. Pulsar is zowel voor toeschouwers als voor inzittenden namelijk een heus spektakelstuk, iets wat versterkt wordt door het knappe stationsgebouw en de imposante soundtrack. De uiteindelijk rit is kort, maar verrassend intens. De drie lanceringen voelen veel krachtiger dan ze van op de oever lijken en de afsluitende splash is ronduit gigantisch. Je kan dus ongetwijfeld doorweekt uitstappen na zo’n ritje Pulsar, al ontdekken wij dat het derde rijtje hooguit wat gespetter oplevert. Desalniettemin een knaller van een attractie.

Oudste nog operationele achtbaan van Walibi Belgium, zestien letters. Extra tip nodig? We spreken over de spirituele opvolger van Sirocco en Turbine. Ja… niet alleen het park, maar ook de achtbanen veranderen in Waver regelmatig van naam. En wat opvalt bij dit exemplaar: bij elke naamswijziging werd er een extra stukje van de rails overkapt. Psyké Underground zou volgens die filosofie de laatste naam moeten zijn, want inmiddels bevindt deze klassieker uit 1982 zich volledig indoor. De verbouwingen hebben deze attractie trouwens niet slechter gemaakt, wel integendeel. De duisternis werkt desoriënterend en Walibi voegde bovendien wat leuke lichteffecten toe. Verder bolt Psyké Underground nog steeds lekker vlot en de achterwaartse looping geeft telkens weer een bizarre portie adrenaline. M’n conclusie over deze opvolger van de opvolger van Sirocco is dus positief, maar alsjeblieft Walibi… doe eens wat aan die Tsjernobyl-achtige wachtruimte.

Tegenwoordig oogst Walibi Belgium vooral applaus van de fan community, maar dat was ooit anders. Tussen 2005 en 2015 had het park bijvoorbeeld een bedenkelijke reputatie. Er kwamen nauwelijks nieuwe attracties en wanneer men tóch een wereldprimeur trachtte te openen, draaide dat uit op een fiasco (flopachtbaan alias skilift, zeven letters). De tijden zijn gelukkig opnieuw in positieve zin veranderd. Walibi werkt volop aan z’n Renaissance en doet dat met behulp van nieuwe attracties en opgefriste themazones. In 2021 ging alle aandacht naar Kondaa, maar amper twee jaar eerder werd er nog een andere achtbaan ingewijd: Fun Pilot, een Zierer Force-model. De rit op zich is natuurlijk braafjes, maar heerlijk soepel en toch verrassend krachtig voor beginners. Ook qua thema leverde men knap werk. Het stationsgebouwtje en de wachtruimte zijn best aantrekkelijk dankzij hun cartooneske decor en doen ons zelfs terugdenken aan de stijl van The Barnstormer in Disney’s Magic Kingdom. Fun Pilot blijkt dus een prima uitbreiding voor Walibi. Dankzij de nieuwe looproute rondom Fun Pilot werd het bijhorende kindergebied trouwens een stuk beter geïntegreerd bij de rest van het park.

Vekoma-attractie die visuele illusie opwekt, acht letters. Wie Villa Volta in de Efteling kent, weet wellicht waarover ik het heb: een mad house. Villa Volta was de eerste en blijft vandaag gelden als een van de beste exemplaren wereldwijd, maar ook Walibi heeft een geslaagde versie in het aanbod. Het Paleis Van De Geest sluit weliswaar niet meer aan bij de bestaande themagebieden van Walibi, maar ik ben fan. De voorshow is visueel vermakelijk, terwijl de eigenlijke attractie pronkt met fantastische muziek en geloofwaardige draaibewegingen. Het enige nadeel in dit Oosterse potje misleiding is de geforceerde tweetaligheid. Leuk dat men zowel de Vlaamse als Waalse bezoekers wil plezieren, maar het resulteert helaas in een chaotisch gebrabbel tijdens de hele rit.

En zo belanden we in Karma World. Deze zone baseert zich op de spirit en de exotiek van Bollywood en recycleert daarvoor het vroegere Ali Baba Land. Het hele gebied oogt fris en fruitig, met een lichte toets van curry. De populairste attractie van het gebied is overigens ideaal voor hete zomerdagen als deze. Radja River doet het met een nieuwe ingang, maar is daarnaast nog steeds z’n oude vertrouwde zelve. De rit is lang, de golven reiken soms gevaarlijk hoog en er is een – letterlijk – spetterende finale voorzien. Vlak voor ‘t einde passeren de boten namelijk achtereenvolgens langs venijnig afgestelde fonteinen, een tunnel van water en een vloedgolf waar de gemiddelde rampenfilm een puntje aan mag zuigen. Na driekwart van de rit was ik nog droog, maar deze reeks watereffecten zorgt ervoor dat ik (net zoals m’n elf medepassagiers) alsnog doorweekt uitstap. Een straf is dat bij dit hete weer gelukkig niet.

Voor een goeie waterattractie is Karma World the place to be, maar naar een legendarische achtbaan hoef je hier niet te zoeken. Jongste Boomerang-achtbaan van België, vijf letters. Cobra is de voornaamste thrill van Karma World en hij is z’n voorspelbare zelve. Ooit was er nochtans een veel grotere versie van deze attractie gepland, maar die werd uiteindelijk (helaas voor ons) in het Spaanse Parque Warner neergezet. Toch ook een positieve noot voor deze Cobra: de zandkleurige rails zien er stralend uit en de ingang is leuker vormgegeven dan vroeger.

Het Paleis Van Ali Baba was decennialang een opvallend gebouw in de skyline van Walibi, maar stond sinds 2001 leeg. Achttien jaar later kwam er echter eindelijk een nieuwe, definitieve invulling. Die invulling heet Popcorn Revenge, een interactieve rondrit met laserpistolen. Maar ehm, wacht eens even… Is dat niet ongeveer hetzelfde als Challenge of Tutankhamon? Ja, dat is het inderdaad. Zelfs de ronde voertuigen en het trackless ritsysteem zijn identiek. Bij Popcorn Revenge schiet je weliswaar op schermen en het verhaal heeft niets met Egypte te maken, maar de toegevoegde waarde van deze nieuwigheid is toch beperkt. Begrijp me vooral niet verkeerd: het is een prima attractie met een hoog fungehalte en een flinke dosis humor. Bovendien ben ik fan van het originele, grappig uitgewerkte bioscoopthema. Maar of deze Popcorn Revenge echt de attractie was die Walibi nodig had? Neen, ik vind van niet.

Vleermuisachtig mythisch wezen, zeven letters. Ga je binnenkort naar Walibi? Doe me dan een plezier en start je dag niet bij Weerwolf of Vampire. Het grote publiek bestormt deze beide achtbanen iedere ochtend omdat ze vlak bij de parkingang liggen, waardoor de wachttijden er pijlsnel oplopen. Op datzelfde moment kan je bij andere toppers als Kondaa en Tutankhamon meestal gewoon naar het perron stappen, dus dat zijn betere opties voor de vroege uurtjes. Vampire is dankzij z’n locatie ‘s namiddags dan weer een stuk kalmer. En de rit? Tja… voor de gemiddelde pretparkbezoeker blijft dit een rollercoaster van indrukwekkende proporties: hij haalt 80 kilometer per uur en er zijn vijf inversies. Toch is het een baan die mij niet imponeert en dat ligt voornamelijk aan het brute ritverloop. De treinen rammelen behoorlijk hard wanneer ze door het bochtige parcours bollen en m’n hoofd knalt meer dan eens tegen de veiligheidsbeugel. Vampire is niet ‘s werelds pijnlijkste achtbaan (daarvoor gaan m’n nominaties naar Trombi en Time Warp) maar topmateriaal is het ook weer niet.

Duistere creaturen doen het goed in Walibi Belgium. Naast de Egyptische Seth en een vampier kan je hier immers ook op de koffie bij meneer Weerwolf. Alhoewel… koffie is misschien niet ideaal. Een glaasje water met een aspirine is wellicht beter. Want hoewel de houten Weerwolf in geen enkel opzicht te vergelijken valt met een achtbaan als Vampire, is ie qua ruwheid (minstens) identiek. Het is een feit dat houten achtbanen gerust een beetje mogen rammelen, maar hier gaat het te ver. Bovendien sluit de beugel zo nauw aan dat ik ‘t grootste deel van de rit in een behoorlijk oncomfortabele positie moet beleven. En alsof dat nog niet genoeg is, valt nog meer slecht nieuws te melden: sinds de afbraak van Walibi’s grote reuzenrad is het verdomd lastig geworden om leuke foto’s van deze rollercoaster te maken. Weerwolf blijft een publiekslieveling met vaak lange wachtrijen, maar ik vind ‘m in z’n huidige staat helaas waardeloos. Mag een Amerikaanse hybrid coaster-bouwer (vijfentwintig letters) hier alsjeblieft iets leuks mee doen? Rocky Mountain Construction, u wordt in Walibi gevraagd.

We gaan nog ‘ns Afrikaans coasteren bij Kondaa en we brengen Tutankhamon een tweede bezoek, maar besluiten vervolgens dat het mooi geweest is. Het was dankzij de hitte een ontzettend rustige dag, waardoor je automatisch vlug voldaan geraakt. En voldaan is de juiste term, want ik heb me vandaag reuze geamuseerd. Sterker nog: dit was m’n beste Walibi-bezoek ooit. Ik heb Walibi tijdens de afgelopen twee decennia regelmatig bezocht en het park leverde zelden een ijzersterke indruk. Qua attracties is dit altijd m’n favoriete Belgische park geweest, maar de algemene sfeer was soms triest (soms zelfs vijandig) en de thema’s waren niet altijd even sterk uitgewerkt. De laatste jaren lijkt Walibi Belgium echter exact op die twee zaken in te spelen. Nieuwe themazones als Karma World en Exotic World liggen er bijvoorbeeld oogstrelend bij en de Walibi-crew presteert fantastisch. Mag ik bij deze een virtueel applausje schenken aan het personeel? Ik kwam vandaag in contact met mensen die qua vriendelijkheid niet moeten onderdoen voor de Amerikaanse en Japanse Disney-staff. Zowel qua klantgerichtheid als qua talenkennis mag de oranje kangoeroe dan ook apetrots zijn op z’n huidige personeelsbestand.

Natuurlijk speelt de onbestaande drukte mee in m’n positieve eindoordeel, maar ik heb de indruk dat je hier ook tijdens drukkere dagen een prima ervaring voorgeschoteld zal krijgen. Wat ik dus wil zeggen, is: ga naar Walibi Belgium. Na een periode van half geslaagde naams- en koerswijzigingen is dit Waverse park immers helemaal back on track. Het Walibi van vandaag, dat is in mijn ogen het sterkste Walibi dat ooit bestaan heeft. Ik zeg dus tot ziens, stap opnieuw op de trein richting Antwerpen en ik kom binnenkort graag terug. Merci Walibi!