Legoland

Billund, Denemarken

“Het originele én beste Legoland-themapark”

Legoland-themaparken lijken als paddenstoelen uit de grond te schieten. Er zijn inmiddels exemplaren in Denemarken, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, de Emiraten, Maleisië, Japan, Zuid-Korea en de Verenigde Staten. Daarnaast wordt er in China volop aan twee nieuwe Legolands gebouwd en naar verluidt komt er binnenkort zelfs een vestiging in ons eigen Belgenlandje. Het Legoland-imperium is dus big business, al lijken sommige parken van de groep in zeven haasten gebouwd. Standaard catalogusattracties worden lustig gekopieerd en de landscaping laat soms te wensen over. Gelukkig is er één park dat duidelijk met kop en schouders boven de anderen uit steekt: het originele Legoland in Billund. We besluiten onze Deense trip dus hier, in het op één na populairste Deense themapark.

Ik ben hier exact vijf jaar nadat ik Legoland Billund voor het eerst bezocht. Dat jubileum had ik graag gevierd met een overnachting in een van de officiële Legoland-hotels, maar dat paste helaas niet binnen ons budget. De prijzen van deze accommodaties swingen begin juli de pan uit, dus we opteren voor een off-site verblijfplaats. Onze keuze valt op The Lodge, een aangenaam viersterrenhotel met ruime kamers. The Lodge pronkt met een zwembad, een goed restaurant en een leuke binnentuin, al scoort het hotel toch vooral goede punten dankzij de locatie. We wandelen vanuit onze kamer namelijk op nauwelijks vijf minuten naar de hoofdingang van Legoland Billund. Wanneer we daar arriveren, blijkt dat we het park vandaag niet bepaald voor onszelf zullen hebben. Het reusachtige plein voor de toegangspoort staat immers vol mensen, die allemaal een beetje ongeduldig richting de toegangspoort schuifelen. Tijdens het wachten horen we trouwens talen uit alle windstreken, dus we mogen wel stellen dat Legoland heel wat internationaal verkeer naar het kalme Deense binnenland trekt.

In de andere Deense parken behaalden we zonder moeite onze coaster-bingo en ook in Legoland is dit ons primaire doel. We ontvluchten dus vlug de niet zo aantrekkelijke hoofdstraat (het doet qua architectuur denken aan de dijk van Blankenberge, gecombineerd met een winkelcentrum uit de jaren tachtig) en we laten ook de familieattracties nabij de inkomzone voorlopig voor wat ze zijn. We starten de dag daarentegen in Legoredo Town, een themagebied met Far West-achtige invloeden. In 2018 opende hier familieachtbaan Flying Eagle, en daar ontstaan haast dagelijks lange rijen. We merken vlug hoe dat komt. Deze Zierer draait immers met slechts één trein en bovendien worden inzittenden twee rondjes gegund. De totale capaciteit ligt bijgevolg te laag voor een drukbezocht park als Legoland Billund. Tijdens het grootste gedeelte van de dag staat hier een rij van een 45-tal minuten, maar wij mogen dat vanochtend halveren. Godzijdank, zeg dat wel. Ondanks z’n leuke vormgeving en soepele rit, blijft Flying Eagle namelijk een simpele familieachtbaan.

Recht tegenover Flying Eagle vinden we een andere populaire attractie. Lego Canoe is een log flume, al gebruikt ie (zoals de naam reeds doet vermoeden) geen boomstammen als vaartuigen. De kanootjes van deze waterattractie varen langs imposante rotsformaties en door een prairie-achtig landschap. Tijdens de boottocht spotten we onder andere elanden, wolven en beren, allen vervaardigd uit duizenden LEGO-steentjes. Visueel is deze attractie dus uitstekend, maar als waterattractie hou je de verwachtingen maar beter laag. Het traject bevat immers maar één kleine afdaling en van verfrissing is er geen sprake.

Handige tip voor achtbaanfans: de drie grootste rollercoasters van Legoland Billund staan in dezelfde uithoek van het park en tijdens de voormiddag blijft het daar relatief kalm. Wanneer we in Knights’ Kingdom de powered coaster Dragen uitproberen, hebben we de trein dan ook bijna voor onszelf. Qua lay-out doet deze baan niet meer dan enkele langgerekte helixen draaien, maar het is een prima familieattractie en het totaalplaatje is zelfs verrassend imposant. Het stationsgebouw van Dragen is namelijk een prachtig middeleeuws kasteel en de rit gaat van start met een sfeervol dark ride-gedeelte. Het spreekt voor zich dat de scènes en figuren in deze dark ride grotendeels uit Lego opgebouwd werden, wat een verrassend cool resultaat oplevert.

In de omgeving van Dragen staan er meerdere attracties waarin water een centrale rol speelt. Omdat het geen al te hete dag is, springen we daar echter voorzichtig mee om. Vikings River Splash slaan we bijvoorbeeld over, maar ik moet toegeven dat de attractie me wel intrigeert. Deze rapid river valt bijvoorbeeld op omwille van z’n verticale lift, een behoorlijk stevige afdaling en de gigantische Lego-draak die naast het perron staat. Ook bij de nabijgelegen Jungle Racers maken we wellicht kans op natheid, maar hier is het voornamelijk de wachttijd die ons tegenhoudt. Veertig minuten aanschuiven voor een simpele jetski-molen die we ook in Plopsaland of Movie Park kunnen beleven? Neen bedankt. In het piratengedeelte kunnen we wellicht nog natter worden door een ritje op de Splash Battle te maken, maar dit is zo’n attractietype dat me sowieso zelden overtuigt. Een attractie die we wel bezoeken, is Pirate Boats. Deze boottocht langsheen (overwegend statische) Lego-scènes kan ik trouwens ten zeerste smaken. De attractie is rustgevend, perfect onderhouden en bevat bovendien een klein, doch geslaagd stukje dark ride.

Tijd voor achtbaan nummer drie… en dat is X-treme Racers. We spreken over een wild mouse van Mack Rides die me qua lay-out bekend voor komt. Deze avontuurlijk gethematiseerde coaster is namelijk een gespiegelde versie van Matterhorn Blitz in Europa-Park, maar dan zonder de verticale lift. Na een wachttijd van circa 20 minuten merken we helaas dat de ritervaring een tegenvaller is. Het ding blijkt weliswaar soepel en de diepe afdaling is tof, maar daarna grijpen de remmen veel te hard in. De voertuigen worden constant hard afgeremd, waardoor het een ontzettend tamme coaster is. Op de website van Legoland spreekt men van een ‘thrill’, maar dat blijkt een overdrijving. Toch wil ik vermelden dat X-treme Racers best een geslaagd thema heeft en dat de treinen knap vormgegeven werden. Verwacht gewoon niet dat je de longen uit je lijf zal gillen…

Hoewel Denemarken een heerlijk pretparkland is, blijkt de hoeveelheid dark rides er zorgwekkend laag. Tijdens de afgelopen dagen kwamen we dus amper dark rides tegen, maar dat gemis wordt vandaag gedeeltelijk gecompenseerd. Templet valt op omwille van z’n knappe exterieur en de enorme (maar gelukkig lege) wachtruimte. Dat zou dus best wel eens een toppertje kunnen zijn, denk ik. Helaas… Dommage… Unfortunately… het is een trieste boel. Templet blijkt een interactieve rondrit met laserpistolen en een Egyptisch thema, maar de uitwerking is erg simpel. Het decor is namelijk een beetje karig en de ritduur is te kort om te overtuigen.

Van het exotische gethematiseerde Adventure Land naar de cartooneske wereld van Cloud Cuckoo Land uit The Lego Movie. Dit hippe themaland werd in 2021 aan het publiek gepresenteerd en het was de grootste investering uit de geschiedenis van het park. We merken al vlug dat Legoland de dingen grootschalig aanpakte: de façades zijn enorm en er werd veel aandacht geschonken aan detaillering. Qua attracties werd er bovendien aan elke doelgroep gedacht. De allerkleinsten hebben een speeltuin ter beschikking, terwijl de sensatiezoekers zich kunnen uitleven bij Apocalypseburg Sky Battle. Deze zogenaamde Aerobat-attractie combineert elementen van een Enterprise met Gerstlauers Sky Fly-vliegtuigmolens. Het resultaat ziet er best knap uit. En het beste nieuws? Je kan tijdens zo’n rit individueel de intensiteit bepalen.

The Lego Movie World telt ook twee rides voor de hele familie. Dat zijn Unikitty’s Disco Drop (een kleinschalige vrijevaltoren, gebaseerd op het schattige personage uit de film) en Emmet’s Flying Adventure – Masters of Flight. Dit is het eerste Flying Theatre van Scandinavië, al pakte men de dingen anders aan dan bij soortgelijke attracties. In de meeste Flying Theatres zweef je immers over beroemde bezienswaardigheden uit de echte wereld, maar hier vlieg je door een totaal fictieve wereld. Een ander opmerkelijk verschil met Soarin’ en Voletarium is de boardingprocedure. Het instappen gebeurt hier namelijk in een soort kamertje met bagage-opslag, waarna de zitbank 180 graden om z’n as gedraaid wordt. Ik vind het een fijne vondst, want hierdoor is het verrassingseffect des te groter wanneer je dat reusachtige scherm plots ziet opdoemen. Ondanks het feit dat The Lego Movie me niet bepaald van m’n sokken blies, ervaar ik Emmet’s Flying Adventure dus als een puike familieattractie.

Van Cloud Cuckoo Land naar de besneeuwde rotsen van Polar Land; je doet in Legoland Billund maar enkele seconden over die verplaatsing. Ook Polar Land is nog relatief nieuw, al is het qua vormgeving niet heel aantrekkelijk. Ik besef best dat de polen behoorlijk kale plekken zijn, maar hier had toch meer in gezeten. De zogenaamde Ice Pilots School werd bijvoorbeeld geïntegreerd in een kille tent, terwijl zo’n unieke ride een veel coolere omgeving verdient. Het is een attractie die me altijd al intrigeerde: bewegende robotarmen. Je kan de ritervaring bovendien eigenhandig bepalen door middel van een touchscreen. We kiezen voor een matig intense rit, al blijken ook die gemiddelde capriolen al gek genoeg. Ik wil me echt niet voorstellen hoe een intense rit eruit ziet op deze robotarm! Wees er trouwens vroeg bij als je deze attractie zelf wil beleven, want de capaciteit is ontzettend beperkt.

Polar Land is de thuishaven van de vierde en laatste achtbaan die Legoland te bieden heeft. Een baan die geleverd werd door Zierer, trouwens. Je kent de Duitse constructeur vooral van z’n dertien-in-een-dozijn familieachtbanen zonder thrill, maar Polar X-Plorer behoort tot een andere categorie. De baan is van hetzelfde type als Verbolten, inclusief dat angstaanjagende verrassingselement natuurlijk. Hoewel deze Deense variant een stuk kleinschaliger uitvalt dan de versie van Busch Gardens, mag ik ook hier genieten van een behoorlijk pittige start. Het eerste gedeelte van de lay-out tovert zelfs enkele zwarte sterretjes voor m’n ogen, want er zit heel wat power in het bochtenwerk. Helaas gaat het daarna steil bergaf. Wanneer we de besneeuwde berg inrijden, valt namelijk zowat elke vorm van thema weg. Wat het hoogtepunt van de rit zou moeten zijn, is in mijn ogen niets meer dan een lelijk stukje backstage. Ook daarna blijft Polar X-Plorer slapjes, want het afsluitende coastergedeelte is werkelijk te traag voor woorden. Het eerste stuk is fantastisch, maar tijdens dat tweede deel kan je eigenlijk gerust een krantje lezen. Jammer dat Polar X-Plorer niet beter in balans is.

Game, set and match. Wat de achtbanen betreft, dan toch. Legoland heeft echter nog heel wat andere familiale attracties te bieden en ook die willen we graag een kans geven. We spotten bijvoorbeeld Ghost – The Haunted House, een attractie die langs de buitenkant een beetje op Phantom Manor lijkt. De vergelijking stopt echter bij het exterieur, want dit blijkt een standaard walkthrough. Je kan er op het einde weliswaar voor kiezen om een indoor freefall te beleven, maar dat blijkt een zwakke, kleinschalige toevoeging. Sla Ghost dus gerust over wanneer het te druk is, want je mist er niks aan.

Ondanks het feit dat Legoland bijzonder druk aanvoelt, vallen de wachttijden voor attracties goed mee. Er zijn weliswaar uitzonderingen, maar bij de meeste topattracties zien we rijen rond de 20 à 30 minuten. Lunchen blijkt echter niet vanzelfsprekend. Vanaf het middaguur ontstaat er bij elk restaurant namelijk een vreselijk lange rij. Het westerndorp (qua horeca zowat het centrum van Legoland) wordt vanaf twaalf uur letterlijk omgetoverd in een belachelijk drukke plek, waar verschillende rijen kriskras door elkaar lopen. We proberen het even bij een burrito-snackpunt, maar merken al vlug dat de rij nauwelijks opschiet. Zelfs uren later blijft het onbegonnen werk om aan een volwaardige maaltijd te geraken, dus we stellen ons uiteindelijk tevreden met een hotdog waar we ‘slechts’ een kwartier voor moeten wachten. Kortom… de horecacapaciteit van Legoland Billund is ondermaats.

Raar maar waar: voor een simpele hamburger sta je al gauw een uur aan te schuiven, maar bij Ninjago – The Ride staat het personeel op óns te wachten. De attractie vond z’n plekje in een Aziatisch geïnspireerde themazone en opende in het jaar 2016. Ik ken het hele verhaal achter de Ninjago-franchise niet, maar het lijkt iets als Power Rangers meets Mulan. Deze interactieve 3D-dark ride overtuigt voornamelijk omdat hij vernieuwend is: je moet hier niet met laserguns, maar wel met je handen schieten. Het is zonder twijfel een grappig zicht om vier inzittenden ninja-achtige handbewegingen te zien maken voor een scherm, maar de ervaring blijkt amusant. In combinatie met de 3D-brillen levert Ninjago alleszins een meeslepende ervaring op, die stiekem imposanter is dan zo’n klassieke rondrit met pistooltjes. Eerlijk gezegd vind ik Ninjago zelfs leuker dan Disney’s dark ride rond Spider-Man, die met een gelijkaardig concept werkt.

Het op kleuters gerichte Duplo Land laten we voor wat het is. Het kan echter geen kwaad om zo’n veredelde speeltuin vanuit de lucht te bekijken en daar kan de panoramatoren Legotop ons mee helpen. Het ding is nauwelijks 36 meter hoog, maar die beperkte omvang is te verantwoorden omwille van het nabijgelegen vliegveld. We genieten in deze toren dus niet alleen van het uitzicht over Legoland, maar we zien ook dat de luchthaven van Billund bijna letterlijk aan het park grenst. Interessante locatie, als je het mij vraagt.

In de zogenaamde Imagination Zone ontdekken we vanmiddag twee attracties. Enerzijds is er een 4D-theater waar we naar een vertoning van de nietszeggende film ‘Journey to Mythica’ kijken. Anderzijds is er Atlantis by Sea Life. Dit type marine-life parken is altijd fijn om te zien, maar geef toe: je telt er liever geen inkomprijs van twintig euro voor neer. Gelukkig zijn er themaparken waar Merlin het gewoon als een extra, gratis te bezoeken attractie toevoegde. In Alton Towers deed men dat bijvoorbeeld in een piratenthema, hier in Legoland is het met een Atlantis-sausje. Dat thema wordt overtuigend uitgewerkt, maar de eigenlijke walk-through is kort en een beetje claustrofobisch.

De Legoland-parken hebben een groot deel van hun faam te danken aan Miniland. Miniland is een uitgestrekte zone waarin bekende landmarks, stadsdelen en andere gebouwen in Lego nagemaakt werden. Men focust daarbij voornamelijk op monumenten en landmarks uit de wijde omgeving van het park. In Legoland California zagen we bijvoorbeeld reproducties van San Francisco en Las Vegas, terwijl Legoland Dubai ons een uitgebreide kijk op het Middenoosten gunde. Hier in Billund werd Miniland daarentegen grotendeels aan Scandinavië en Nederland gewijd. Het detailniveau is indrukwekkend en werkelijk alles lijkt te bewegen. De windmolens draaien, kabelbanen reizen heen en weer, vliegtuigen taxiën over de startbaan en door de straten rijden schattige Lego-auto’s. Wist je dat men zelfs volledig werkende sluizen bouwde, waardoor LEGO-scheepjes door kanalen op verschillende niveaus kunnen varen? Het is een plezier om in alle rust naar de landschappen te staren, want je blijft constant grappige en doordachte kleinigheden ontdekken. Ik ben ook aangenaam verrast door de staat van dit Miniland. In Californië waren kleuren vervaagd en schilferden de Legoblokjes af, maar hier in Billund ligt het er tiptop bij.

Niet alleen het pretparkgedeelte, maar ook Miniland wordt regelmatig uitgebreid met iets nieuws. De meest recente toevoeging is de indrukwekkende display World’s Tallest, met replica’s van vijf ultrahoge gebouwen. Men stopte zomaar even 830.000 bouwsteentjes in Lego-versies van onder andere Burj Khalifa, One World Trade Center en Taipei 101. Ik zou het miniaturen kunnen noemen, al is de omvang van deze bouwwerken alsnog immens. Een erg knappe toevoeging voor Miniland.

Hoewel het merendeel van Miniland al wandelend te ontdekken is, telt deze zone ook enkele mechanische attracties. LEGO Train en de Monorail bieden bijvoorbeeld een panoramisch uitzicht over Miniland en het park, terwijl je in LEGO Safari naar een Afrikaanse savanne vol LEGO-dieren getransporteerd wordt. Ik wil speciale aandacht schenken aan Mini Boats, een attractie met kleine motorbootjes. Ze zien er niet alleen ontzettend schattig uit, maar ze bieden ook een blik op fantastische LEGO-kunstwerken. Tijdens deze boottocht varen we immers langs schitterende reproducties van de Taj Mahal, het Capitool, London Eye en Abu Simbel. Toffe ride voor tussendoor.

Legoland heeft bij pretparkliefhebbers niet de meest zuivere naam. De parken staan over het algemeen bekend als erg druk, duur en oninteressant van zodra je ouder dan twaalf bent. Toen ik in 2012 voor ’t eerst een dergelijk complex bezocht, werd dat stereotiepe beeld (helaas) bevestigd. Legoland California was het absolute dieptepunt van onze reis langs de Amerikaanse westkust. Omwille van trage operations en matig onderhoud was het park z’n toegangsprijs absoluut niet waard. Legoland Dubai scoorde iets beter, maar nogmaals stond de ervaring niet in verhouding tot de kost. Hier in Denemarken liggen de kaarten anders, want Bram en ik genoten van een eersteklas pretparkdag. Legoland bevat mooie themagebieden en een verbazend uitgebreide selectie familieattracties. Bovendien is het personeel alweer uitermate vriendelijk, al lijkt dit sowieso een constante in Denemarken. Qua horeca leek het aanbod vandaag absoluut niet toereikend, maar dat is eigenlijk het enige noemenswaardige minpunt. Hou tijdens een bezoek aan Legoland natuurlijk wel in het achterhoofd dat jonge kinderen de belangrijkste doelgroep vormen. Voor spectaculaire thrills moet je hier immers niet zijn en ook qua rollercoasters is het aanbod eerder soft.