Six Flags Over Georgia

Austell, Georgia, USA

“Aangenaam achtbaanpark in het groen”

Een ochtendwandeling door Main Street USA, een ritje Space Mountain, een swingende show bijwonen, een kwartiertje wachten op de parade en de avond afsluiten met vuurwerk. Als je naar m’n ideale vakantiedag vraagt, is de kans reëel dat ik een dergelijk antwoord geef. Er zijn weinig pretparken waar ik niet graag kom, maar het zijn ongetwijfeld de Disney-themaparken die de grootste indruk op me maken. Toch bestaat zelfs het Disney-universum niet enkel uit rozengeur en maneschijn. Het kost niet alleen een klein fortuin om bij Mickey Mouse op bezoek te gaan, maar je deelt de parken meestal ook met enorme mensenmassa’s. Zeker in april – wanneer een aanzienlijk deel van de Amerikanen Spring Break viert – zitten Walt Disney World en Disneyland Anaheim voortdurend tegen hun limieten. Tijdens mijn tweede Amerika-reis van 2022 blijf ik dus uit de buurt van Florida en Californië. Ik bewonder tijdens de paasvakantie geen Disney-kastelen, maar opteer voor sensatie en achtbaangeweld. Tezamen met Jonne vertrek ik namelijk op een rondreis langs meerdere Six Flags-parken, hopend om onze coaster-counter een flinke boost te geven. En de eerste stad waar we dit proberen, dat is Atlanta.

Het regent. Het giet. Het stormt. Inwoners van Atlanta worden op dinsdag 5 april aangemaand om binnen te blijven, want het water valt werkelijk met bakken uit de hemel. Wanneer we rond het middaguur landen, worden we dus niet meteen vrolijk van de omstandigheden. Als ik vervolgens Facebook open, volgt er trouwens nog meer slecht nieuws: Six Flags Over Georgia maakt via dat kanaal namelijk bekend dat ze vandaag uitzonderlijk gesloten blijven, omwille van het gure weer. Ons plan om de namiddag in het park door te brengen, valt bijgevolg letterlijk in het water. Om de ramp compleet te maken, blijkt ons hotel een vreselijk oord. Ik koos het Wingate dankzij de gunstige locatie op 5 wandelminuten van Six Flags, maar andere positieve zaken vallen er niet over te melden. Het receptiepersoneel is bitsig, de kamer oubollig en het zwembad is gevuld met gifgroene drek. Ik maakte de fout om hier een kamer te reserveren, maar jullie moeten mijn voorbeeld vooral niet volgen. Verblijf hier nooit!

Een gedroomd begin van de vakantie kregen we niet. We houden ons hart dus vast voor dag twee, want ook op woensdag voorspelt men fikse onweersbuien. Wanneer we de gordijnen ‘s ochtends openen, mogen we echter opgelucht ademhalen. Het is weliswaar grijs, maar voorlopig blijft het droog. We wandelen dus vol goede moed naar de ingang van Six Flags en er vinden al testritten plaats bij enkele achtbanen. Het park gaat vandaag (godzijdank) wel openen, en doet dat zelfs vroeger dan verwacht. Hoewel men een openingstijd van 10.30 uur communiceert, zwaaien de poorten immers al een half uur eerder open. Het is trouwens de moeite om rond 10.00 uur reeds aanwezig te zijn. Bezoekers kunnen op dat tijdstip namelijk niet alleen gebruikmaken van de horeca en souvenirshops in de inkomzone, maar er zijn ook meteen twee grote achtbanen operationeel. En of we de dag graag met spektakel inzetten? Reken maar van yes.

Bijzonder toeval: de eerste en laatste achtbaan van deze reis zijn bijna-naamgenoten. Over twee weken sluiten we onze trip af met een rit op de beruchte Cyclone in Luna Park Coney Island, maar vandaag starten we met Twisted Cyclone. Deze coaster opende vier jaar geleden en het is een reïncarnatie van Georgia Cyclone, een klassieke houten achtbaan uit het jaar 1990. Een buitengewoon goed jaar, maar wooden coasters genieten helaas niet het eeuwige leven. Georgia Cyclone leverde tijdens mijn vorige bezoek een tamelijk brute ervaring, dus ik vind het prima dat men Rocky Mountain Construction z’n ding liet doen. Deze Amerikaanse constructeur verving de houten rails door 730 meter stalen track en integreerde ook drie inversies. Het resultaat is een extreem soepele baan met fijn bochtenwerk, maar naar RMC-normen blijkt Twisted Cyclone eerder braaf. De ritduur is net wat te kort en van waanzinnige elementen is er geen sprake. We komen tijdens deze reis maar liefst zeven achtbanen van Rocky Mountain Construction tegen, maar Twisted Cyclone belandt helaas in de onderste helft van de rangschikking.

Six Flags Over Georgia zal voor mij altijd een speciale plek blijven. Dit was immers het allereerste niet-Europese pretpark dat ik ooit bezocht. In 2008 kwam ik hier tezamen met de Rollercoasterfriends en uiteraard deed ik toen eveneens m’n eerste niet-Europese achtbaan. Dat was The Georgia Scorcher, een stand-up coaster. Eerlijk is eerlijk… de meest legendarische coaster bleek dat niet. Ook vandaag word ik er trouwens niet laaiend enthousiast van. Hoewel Georgia Scorcher soepeler verloopt dan de meeste van zijn soortgenoten en de lay-out erg origineel is, blijft het een onnatuurlijk gevoel om rechtop te staan in een achtbaantrein. Ik begrijp dus maar al te goed waarom enkele stand-up coasters inmiddels omgetoverd werden tot een floorless-variant. In mijn ogen zou zo’n conversie ook voor Georgia Scorcher een meerwaarde zijn, al verdwijnt er dan meteen ook een stukje uniciteit.

Nog één laatste bedenking bij Georgia Scorcher: ondanks zijn respectabele hoogte van 33 meter oogt de baan relatief klein. Dat is te wijten aan het feit dat hij letterlijk overschaduwd wordt door Goliath, een hyper coaster die haast dubbel zo hoog is. Goliath werd in 2006 boven Georgia Scorcher gebouwd en geldt sindsdien als de eyecatcher van Six Flags Over Georgia. De baan pronkt met een opvallende kleurencombinatie, een stijlvol stationsgebouw en een sterke lay-out, die zich grotendeels rondom de oprijlaan van het park bevindt. Goliath trekt bijgevolg de aandacht van arriverende bezoekers, maar het zijn vooral de inzittenden die verwend worden. De ontwerpers van B&M hebben hier namelijk een briljante achtbaan neergepoot. Goliath bevat enorme hoeveelheden airtime en hij genereert hoge snelheden. Het hoogtepunt van een ritje op deze mastodont is overigens een neerwaartse helix van 540°. Dit element is niet alleen uiterst herkenbaar en fotogeniek, maar het levert ook een stevige portie g-krachten. Op de achterste rij van de trein worden we er bruut doorheen gesleurd, waardoor ik kortstondig zwarte sterretjes zie. Het moet gezegd worden dat Goliath tijdens de snelste gedeelten een bepaald gerammel vertoont, maar ik ervaar het niet als storend. Goliath maakt dus een goede beurt en het is misschien zelfs de beste B&M hyper coaster ter wereld.

Het hoofddoel van deze reis: een heleboel nieuwe achtbanen aan m’n teller toevoegen. Omdat ik Six Flags Over Georgia in het verleden al bezocht, is de buit hier echter mager. Het park levert me vandaag nauwelijks twee credits op: Twisted Cyclone en Dare Devil Dive. Die laatstgenoemde is een Euro-Fighter van Gerstlauer, wat me al bij voorbaat doet vrezen dat het een pijnlijk ding is. Toch valt de ritervaring uiteindelijk best mee, wat voornamelijk aan de comfortabele heupbeugels te danken lijkt. De baan start met een onaangename verticale lifthill, maar daarna is Dare Devil Dive best te pruimen. Belgische pretparkfans worden in deze coaster overigens op een soort déjà-vu getrakteerd. Hoewel de lancering ontbreekt, is de lay-out immers grotendeels gelijk aan die van Anubis in Plopsaland De Panne.

Six Flags staat niet direct bekend om z’n diepgaande decoratie. Toch is er een specifiek thema dat in alle Six Flags-parken terugkomt: de superhelden en slechteriken van DC Comics. Ons eerste shotje DC vinden we terug in Gotham City, een themagebied in de oostelijke uithoek van het park. De zone bestaat uit meerdere draaiende flat rides (waaronder een oerklassieke Tilt-A-Whirl en een moderne Enterprise-variant van Zamperla), maar je vindt er ook twee achtbanen. Sensatiezoekers kunnen terecht bij Batman – The Ride, een B&M inverted coaster. Dit compacte model staat in vele Six Flags-parken en ook Parque Warner Madrid kreeg een eigen versie. Indien je reeds een dergelijke baan deed, weet je dat intensiteit het sleutelwoord is. De inversies volgen elkaar in rap tempo op en het bochtenwerk genereert hoge g-krachten. Het valt ons op dat Batman hier in Atlanta bovendien nóg heftiger uit de hoek komt. Geen idee of het aan de natte rails ligt, maar de power van deze coaster grenst aan het ongelooflijke. Ik ben benieuwd hoeveel black-outs Batman veroorzaakt tijdens dagen met 35°C…

Batman – The Ride blaast dit jaar 25 kaarsjes uit en we mogen het dus stilaan een klassieker beginnen noemen. Toch is hij in vergelijking met zijn buurman nog piepjong. Riddler Mindbender is immers een Schwarzkopf uit het jaar 1978. En ondanks zijn gezegende leeftijd heeft deze baan best indrukwekkende statistieken. Hij is 990 meter lang, 24 meter hoog en hij bevat twee verticale loopings. Mindbenders voornaamste sterkte is trouwens de locatie aan een klein valleitje. De trein bereikt zijn laagste punt pas tijdens het tweede gedeelte van de rit en da’s best verrassend. Deze oude knar maakt dus een fantastische indruk en ik denk oprecht dat iedere achtbaanliefhebber deze coaster een warm hart toedraagt. Het feit dat hij recent een uitgebreide renovatie kreeg, wil bovendien zeggen dat Six Flags Over Georgia nog steeds in Riddler Mindbender gelooft. Dat verdient respect!

Zonnige foto’s hoef je in dit report niet te verwachten, maar we klagen niet over de huidige weersomstandigheden. Hoewel er af en toe wat druppels vallen, blijft het voorspelde stormweer voorlopig uit. En als het toch even wat harder regent, kunnen we gelukkig schuilen bij twee dark rides. Het eerste lid van dit duo is Monster Mansion, een boottocht zoals It’s a Small World. Je verwacht een dergelijke attractie misschien niet in Six Flags en ook mijn verbazing is groot wanneer we deze rustige, familiale dark ride ontdekken. Hij bevat ruim honderd animatronics en de scènes zijn (bij momenten) best tof ingericht. Wat vooral opvalt, is de wisselende sfeer. Sommige scènes blijken übervrolijk en schattig, terwijl andere passages dan weer ronduit griezelig zijn. Monster Mansion geldt weliswaar als een eersteklas familieattractie, maar toch zie ik enkele keren een kind met betraande ogen uitstappen. Niet helemaal de bedoeling, denk ik.

Monster Mansion is niet hetgeen ik van Six Flags verwacht, maar meestal komt deze parkengroep best voorspelbaar uit de hoek. De DC-figuren zie je overal en ook het zogenaamde Screampunk District is inmiddels in vele Six Flags-parken te vinden. Hier in Atlanta ligt dit themagebied in de achterste helft van het park, al is het nog in volle ontwikkeling. De topattracties zijn helaas niet voor mij weggelegd. Pandemonium is een Frisbee-achtige machine van Zamperla en Thunder River is een rapid river waar je gegarandeerd kletsnat uitstapt. Ik word niet graag misselijk en ik ben al evenmin een voorstander van doorweekte kledij, dus we laten het Screampunk District al snel voor wat het is.

Wat hebben Six Flags Over Georgia en Parc Astérix gemeen? Beide parken zijn de trotse eigenaars van een Butterfly-inversie. Je vindt dit element terug in Goudurix en Blue Hawk, twee Vekoma-achtbanen van de vorige generatie. De Nederlandse bouwer is tegenwoordig gekend omwille van z’n erg soepele rollercoasters, maar het was ooit anders. Goudurix behoort tot de ruwste banen van Europa en ook Blue Hawk heeft een vrij matige reputatie. Six Flags investeerde in 2015 in nieuwe treinen met comfortabelere veiligheidsbeugels, maar de ritervaring blijft inferieur aan die van Vekoma’s modernere geweld. Het meest positieve aspect van Blue Hawk is in mijn ogen dan ook z’n oogstrelende locatie aan de waterkant.

Het is jammer, maar we zien tijdens deze vakantie meerdere achtbanen waarop we geen ritje kunnen maken. Het rijtje wordt vandaag geopend door Great American Scream Machine en Joker Funhouse Coaster, die beiden buiten werking zijn. Bij die laatstgenoemde (een familieachtbaan van Chance Rides) is de reden ons niet duidelijk, maar bij Great American Scream Machine werkt men duidelijk aan een re-tracking. Spijtig voor ons, maar het is fijn om te zien dat deze baan de nodige liefde krijgt. Deze klassieker van Philadelphia Toboggan Coasters is namelijk iconischer dan hij op het eerste zicht lijkt. Bij opening in 1973 was dit de hoogste, langste en snelste rollercoaster van de planeet. Die records zijn inmiddels uiteraard al lang verbroken, maar het blijft een indrukwekkend ding om te zien.

Niet alleen Batman is in zowat elk Six Flags-park vertegenwoordigd; ook Superman kreeg haast overal zijn eigen rollercoaster. Hier in Atlanta is dat Superman – Ultimate Flight, een flying coaster van Bolliger & Mabillard. We praten over een standaardmodel met eerder beperkt cijfermateriaal: hij is 32 meter hoog, 800 meter lang en de lay-out bevat twee inversies. Superman is daardoor kleinschaliger dan Manta en Tatsu, en dat voel je ook. Intense bochtencombinaties ontbreken en de ritduur is relatief kort. Toch zou het fout zijn om Superman als een saaie baan te bestempelen, want de eerste inversie behoort tot de meest intense achtbaanelementen ooit gebouwd. De zogenaamde Pretzel Loop is niet enkel fotogeniek, maar hij creëert ook een gevoel dat moeilijk in woorden te omschrijven valt. Wie dit heftige potje g-krachten wil ervaren, kan Superman z’n ultieme vlucht trouwens maar beter ‘s ochtends vroeg inplannen. Het complexe beugelsysteem zorgt voor een belabberde capaciteit en de wachtrij schuift hier tergend traag op. Vandaag hoeven we gelukkig slechts één trein te wachten, maar op drukke dagen ontstaan hier ongetwijfeld frustrerende taferelen.

Wanneer Six Flags een succesnummer in handen heeft, verschijnt het doorgaans in meerdere parken. Een van de duidelijkste voorbeelden hiervan is Justice League – Battle for Metropolis. Tussen 2015 en 2017 werden er kopieën van deze dark ride neergepoot in niet minder dan zeven verschillende parken. Ik beleef ‘m vandaag voor het eerst hier in Six Flags Over Georgia. En ik moet het toegeven… Six Flags verbaast me in positieve zin. Het exterieur straalt een zekere grandeur uit, de wachtruimte is aangenaam en het station blijkt sfeervol. De eigenlijke attractie bestaat dan weer uit een combinatie van fysieke sets en schermscènes, die geslaagd in elkaar overlopen. Het interactieve schietspel voelt in mijn ogen zelfs overbodig aan, net omdat de decors sterk genoeg zijn. Ik kan Battle for Metropolis dus absoluut appreciëren, eens te meer omdat deze dark ride een leuke variatie biedt tussen al de achtbaanritten.

We bezoeken vandaag een van ‘s werelds oudste Six Flags-parken. En hoewel het huidige attractieaanbod behoorlijk hip en eigentijds oogt, heeft Six Flags Over Georgia ook rides die me herinneren aan de begindagen. Dahlonega Mine Train brengt ons zelfs terug naar het prille begin in 1967. De baan werd geleverd door Arrow Dynamics en heeft alles wat je van een stokoude mine train verwacht. De lay-out bestaat uit lompe bochten en knikken, waar de trein met een lachwekkende bruutheid doorheen knalt. Snel of hoog is Dahlonega absoluut niet, maar toch is dit geen rit om vlug te vergeten. Wanneer de operatrice onze beugel (handmatig!) komt openen en vraagt of we nog een rondje willen maken, weigeren we echter vriendelijk. Drie blauwe plekken zijn voldoende voor vandaag, dankjewel.

Jonne maakt nog een rondje op Acrophobia, een 61 meter hoge free fall tower van Intamin. En terwijl hij met 80 kilometer per uur naar beneden valt, gaan ook de hemelsluizen boven Atlanta weer open. De weerman kreeg gelijk, want er is opnieuw een onweer genaderd. Alle grote outdoor-attracties sluiten op dat moment de deuren, en het ziet er niet naar uit dat er een vlugge heropening in zit. Toch klagen we niet. Op een tijdspanne van amper vijf uur hebben we namelijk het hele park in alle rust ontdekt. We slaagden er zelfs in om toppers als Twisted Cyclone en Goliath meer dan eens te bezoeken, dus we kunnen met een gerust geweten het park verlaten.

Six Flags Over Georgia maakte vandaag een solide indruk, net zoals het dat tijdens mijn eerste bezoek deed. Men beschikt over een schitterende collectie achtbanen en flat rides, maar ook jonge kinderen worden niet vergeten. Bovendien maakt het park een verzorgde indruk en de locatie is prachtig. Six Flags Over Georgia ligt in een heuvelachtig en groen gebied, waardoor een wandeling door het park werkelijk als een ontdekkingstocht aanvoelt. Sommige Six Flags-parken lijken op een kale lap grond gebouwd, maar dat is hier absoluut niet het geval. Six Flags Over Georgia leverde dus een fijne pretparkervaring en ik kan je alleen maar aanmoedigen om er ooit heen te reizen. Hoewel Atlanta niet meteen het toeristische hoogtepunt van de Verenigde Staten vormt, is Six Flags boeiend genoeg om een korte tussenstop in te plannen. Het feit dat er een van ‘s werelds grootste luchthavens achter de spreekwoordelijke hoek ligt, maakt het trouwens kinderspel om hier te geraken.

Atlanta’s Hartsfield-Jackson International Airport, dat is meteen ook onze bestemming voor vanavond. Je kan vanuit deze grootstad natuurlijk op roadtrip vertrekken, maar wij opteren tijdens deze reis voor snellere tussenvluchten. De autorit naar onze volgende halte zou ruim veertien uur in beslag nemen, terwijl Delta Airlines de klus op tweeënhalf uur klaart. De volgende drie pretparken vinden we in een staat waar alles groter, sappiger en Amerikaanser is: Texas. Wordt vervolgd in San Antonio.