Parque de Atracciones de Zaragoza

Zaragoza, Spanje

“Gedateerd, maar gezellig stadspretpark”

Wanneer een buitenlandse stad bezongen wordt door een iconische Vlaamse band, dan moet het wel de moeite waard zijn. En wanneer ik zo’n liedje hoor, dan komt de onderzoeksjournalist in mij naar boven. De conclusies die ik tijdens de afgelopen jaren maakte? Ten eerste had Eddy Wally honderd procent gelijk over Shanghai, want ik zag daar inderdaad ontzettend veel Chinezen. Ten tweede vertoonde mijn persoonlijke ervaring met Ushuaia duidelijke verschillen met het ideaalbeeld dat de meisjes van K3 ophangen. In het derde onderdeel van deze saga ga ik op verkenning in Zaragoza, de plek die Jimmy Frey beschreef als de stad van zijn droo-hoo-men. Of het ook mijn droomstad wordt? Ik ben benieuwd.

Saragossa, Saragossa dat is de stad van m’n dromen

Laat me meteen met de deur in huis vallen. Hoewel Zaragoza niet in mijn top tien van favoriete steden komt, amuseer ik me hier uitstekend. Het stadscentrum is mooi, we zien indrukwekkende architectuur en het aantal gezellige terrasjes valt nauwelijks te tellen. Bovendien heeft Zaragoza een troef die ik als Roller Coaster Traveller graag extra in de verf wil zetten: een pretpark. Spanje werd bij achtbaanliefhebbers vooral bekend dankzij de parken in Madrid en het enorme PortAventura Resort in Salou, maar er is meer. Een van de minder besproken exemplaren is Parque de Atracciones de Zaragoza. Het park is te vinden in Pinares de Venecia, een naaldbos enkele kilometers ten zuiden van de binnenstad. Mocht je die afstand te voet willen overbruggen, moet ik je waarschuwen: Parque de Atracciones ligt op de top van een behoorlijk steile heuvel. We zijn dus blij dat we hier met de wagen heen kwamen en dat voertuig mogen we overigens gratis stallen. Mooi begin van de dag.

Saragossa, Saragossa waar nooit de winter zal komen

Dat zou best kunnen, maar wij treffen vandaag helaas een herfstachtig tafereel. Het regent een groot deel van de middag en met 13 graden is het ronduit koud voor de tijd van het jaar. Niet meteen het weer dat je eind mei in Spanje verwacht, maar we laten het niet aan ons hart komen. Het positieve effect van dat weer is dan weer de beperkte opkomst, een heuse verademing na het overbevolkte Parque Warner dat we gisteren bezochten. Ook het toegangstarief van Parque de Atracciones de Zaragoza is een meevaller. Je betaalt hier een kleine inkomprijs en er zijn coupons voor de attracties. Een all-in tarief bestaat ook, maar dat lijkt ons minder interessant aangezien we vooral in de coasters geïnteresseerd zijn.

Je zult je hart verliezen in Saragossa

Doorgaans verlies ik m’n hart aan steengoede rollercoasters. En hebben ze die hier? Met onze coupons gaan we op verkenning, en we ontdekken dat Parque de Atracciones vier credits in de aanbieding heeft. Aangezien het park zich voornamelijk op gezinnen met jonge kids richt, verbaast het niet dat daar een kinderachtbaan bij is. Hij heet Mina en dit is een standaardexemplaar van Zamperla. Veel thema is er niet en voor de onvergetelijke ritervaring moet je hier al evenmin zijn. Het is overigens handig om te weten dat een ritje op Mina (net zoals de andere kinderattracties) één coupon van twee euro kost. Om de overige credits van Parque de Atracciones op onze conto te schrijven, moeten we daarentegen het dubbele neertellen. Gelukkig zijn die andere achtbanen meteen ook boeiender.

Voor ‘t vrije leven kiezen in Saragossa

Een doorsnee pretparkliefhebber beschouwt Moncayo wellicht als de ultieme topattractie van Parque de Atracciones de Zaragoza. En terecht! Dit is namelijk een behoorlijk uniek staaltje achtbaangeschiedenis. Moncayo is een klassieke rollercoaster van het Zyklon-type. Vroeger waren deze modellen alomtegenwoordig (onder andere in het vroegere Meli Park), maar tegenwoordig zijn ze schaars. Deze versie werd gebouwd door een totaal onbekende Madrileense constructeur met de naam Robles Bouso Atracciones, maar hij doet fel terugdenken aan de varianten die Pinfari afleverde. En mag ik Robles Bouso Atracciones een virtueel complimentje toewerpen? Hoewel zo’n Zyklon doorgaans niet bekend staat omwille van z’n soepelheid, valt de rit ons honderd procent mee. Hij is onstuimig en sommige afdalingen zijn verrassend intens, maar ruw wordt deze Moncayo nergens.

Ik ben ontzettend blij dat we deze oldie uit het pretparklandschap mochten aanvinken, al leek het even anders uit te draaien. Zulke oude Zyklons kunnen niet goed met regen om, dus Moncayo bleef een groot deel van de middag gesloten. Gelukkig werd het uiteindelijk toch kortstondig droog en Parque de Atracciones aarzelde niet om de baan (weliswaar voor een uurtje) open te gooien. We prijzen onszelf gelukkig.

Ja, alle wegen leiden naar Saragossa

Moncayo is ontegensprekelijk de plaatselijke achtbaantopper, maar van decoratie is er bij deze klassieker geen sprake. In de zuidoostelijke uithoek van het park spendeerde Parque de Atracciones gelukkig meer geld aan aankleding. Je vindt hier namelijk een prachtig uitziende rapid river (die omwille van het grijze weer en de lage bezoekersaantallen begrijpelijkerwijs dicht blijft), een fijn gethematiseerde boomstammenbaan en de imposant uitziende Ramses. Ramses staat garant voor de laatste twee credits die we in dit park kunnen scoren, maar helaas wordt duidelijk dat een coaster-bingo haast onmogelijk is. De tweede track van deze duellerende shuttle coaster ligt er namelijk triest bij: het fungeert tegenwoordig als een soort geïmproviseerde opslagruimte. We nemen dus genoegen met één rit op de geopende baan en eerlijk gezegd… dat is genoeg. Ramses is visueel een knappe ride, maar in realiteit is het niets meer dan een reuzenschommel. Als je een voorliefde hebt voor gammel aanvoelende pretparkattracties, zal je hier echter wel in je nopjes zijn.

Ik zei het al vaak en ik herhaal het graag: een steengoede dark ride interesseert me feller dan een goede achtbaan. Nick deelt die mening en we slaan dark rides bijgevolg nooit over. Aangezien we in Parque de Atracciones op een stokoud uitziende spooktrein botsen, hoeven we dus niet te twijfelen waaraan we onze laatste coupons willen spenderen. De zogenaamde Cueva del Horror lijkt rechtstreeks van een kermis uit de jaren ’80 geplukt, en dat bedoel ik in de positieve zin. De druk beschilderde façade en de krakkemikkig aanvoelende voertuigen passen helemaal in het plaatje dat ik van dit park verwacht: fout en oud, maar tegelijkertijd ontzettend charmant. De rit bevestigt die gedachte dankzij een reeks voorspelbare effecten.

Misschien komen we nooit meer terug

Als het van Jimmy Frey afhangt, gaan we nooit meer weg uit Zaragoza. Ik respecteer zijn beslissing, maar ik heb geen onweerstaanbare drang om hier te blijven. Ondanks de aanwezigheid van een antieke Ghost Train en de geniale Moncayo lijkt één bezoek aan Parque de Atracciones namelijk voldoende. Het park is quasi volledig op jonge gezinnetjes gericht en het attractieaanbod is bovendien tamelijk verouderd. Enerzijds verdient dat veel lof, want ik vind het fantastisch wanneer parken moeite doen om hun oude parels te behouden. Anderzijds is er in het park wel nood aan een moderne topattractie. Qua aantrekkingskracht blijft dit Parque de Atracciones immers fel achter op zijn naamgenoot in Madrid en vele andere Spaanse themaparken. Reis dus alsjeblieft niet speciaal naar Zaragoza voor dit park…