Nigloland

Dolancourt, Frankrijk

“Het Franse broertje van Europa-Park”

Nigloland is een regionaal amusementspark in de Champagnestreek, zowat tweehonderd kilometer ten oosten van Parijs. Wie niet echt met pretparken bezig is, heeft wellicht nog nooit van deze plek gehoord. Dat is geen wonder, want het is nu eenmaal geen Europese topspeler als Disneyland, Efteling of Europa-Park. Bovendien ligt Nigloland niet bepaald bij de deur: vanuit Antwerpen duurt onze autorit bijna vijf uur. Maar is het dan wel de moeite om zo’n eind te reizen voor een pretpark dat qua aanbod vergelijkbaar is met pakweg Plopsaland? Dat is het absoluut. Ik bezocht Nigloland voor het eerst in 2005 en heb daar altijd mooie herinneringen aan over gehouden. Nigloland was toendertijd een park met leuke attracties, vriendelijk personeel en een erg gemoedelijke sfeer. Benieuwd of dat nog steeds zo is.

Het is enkele minuten voor tien wanneer we arriveren in Dolancourt, het dorpje dat de thuishaven van Nigloland vormt. Wanneer we de parking naderen, merken we dat we vandaag niet alleen zullen zijn. Als een verrassing komt dat echter niet. We kozen een prachtige herfstdag tijdens de Franse schoolvakantie en bovendien viert Nigloland (net zoals haast elk ander pretpark op de planeet) tijdens het najaar Halloween. Het griezelfeest, dat hier toepasselijk Nigloween gedoopt werd, staat in alle Europese pretparken garant voor drukke dagen. Dat blijkt in Nigloland niet anders. Er heerst een gezellige bedrijvigheid rond de ingang en in de hoofdstraat van het park. We merken hier trouwens meteen dat Nigloland natuur en landscaping erg belangrijk vindt. De inkomzone bestaat immers uit keurige grasperkjes en prachtige bloemenborders, maar het is vooral de kwalitatieve Halloween-decoratie die onze aandacht trekt. Een kabbelend riviertje, de stoomfluit van de parktrein en een oogstrelend carrouselpaleis maken het plaatje af.

‘s Ochtends naar de achterzijde van het park wandelen om daar de topattracties te bezoeken; het is een strategie die ons meestal veel wachttijd uitspaart. Ook in Nigloland werkt deze truc prima. We wandelen dus in rechte lijn naar de zone waarin rock-‘n’-roll en het Amerika uit de jaren ’60 centraal staan. Hoewel dit gebied met beperkte middelen opgetrokken werd, is de sfeer heerlijk. Dat is niet alleen te danken aan de aanstekelijke muziek, maar ook aan het sterke attractieaanbod. De visuele blikvanger van Village Rock’n’Roll is Jukebox, een Polyp uit het jaar 2000. Net zoals de naam- en soortgenoot in Liseberg, scoort deze flat ride dankzij z’n hippe thema en de glimmende Cadillacs. Ook de ritervaring doet denken aan het Zweedse broertje: Nigloland voorzag deze molen van een vrij intens programma.

Bij een andere molen in Village Rock’n’Roll bepalen we dan weer zelf de intensiteit. Air Meeting is een zogenaamde Sky Fly van Gerstlauer, een attractietype dat je tegenwoordig in vele parken terugvindt. Door met de vleugels van je vliegmachine te wapperen, kan je gerust enkele tientallen loopings draaien. Ik ben wat braver en ik houd het na twee pirouettes voor bekeken. Leuk ding alleszins, al werd het vintage-thema misschien een beetje te summier uitgewerkt naar de normen van Nigloland.

De topattractie van deze Amerikaanse zone is geen misselijkmakende molen, maar wel een overdekte achtbaan: Spatiale Expérience. Wie z’n beste Frans bovenhaalt, merkt dat de vertaling van die naam weinig of niets met rock-‘n’-roll te maken heeft. En inderdaad… qua thema voelt deze indoor coaster een beetje misplaatst aan. Toch is Spatiale Expérience verder een erg fijne ervaring. Fans van Europa-Park zullen trouwens in hun nopjes zijn, want dit is de best mogelijke flashback naar de originele versie van Eurosat. De treinen, de spiraallift, het brute bochtenwerk en de simpele ruimte-decoraties… eigenlijk doet alles me terugdenken aan Eurosat vóór de renovatie. Hoewel deze Franse versie net iets lager en korter is, is zelfs de intensiteit goed vergelijkbaar. De nauwe bochten creëren voelbare g-krachten en de richtingswissels zijn niet bepaald subtiel. Ik zou Spatiale Expérience dus kunnen definiëren als een lompe ervaring, maar tegelijkertijd is het gewoon een erg fijne rollercoaster. En hoewel Nigloland de torenhoge capaciteit van Europa-Park niet kan benaderen, schuift de rij vlot op. De baan rijdt al vanaf de vroege ochtend met twee treinen, waardoor de wachttijd vandaag binnen de perken blijft.

Van rock-‘n’-roll naar het Zwitserse dorpje, waar Alpina Blitz de headliner is. Deze Mega Coaster werd in 2014 geopend en het is Mack Rides’ antwoord op de beroemde Mega-Lite van Intamin. Wie ooit al een dergelijke coaster deed (in Djurs Sommerland of Tobu Zoo, bijvoorbeeld), weet dat het krachtige baantjes zijn. Ondanks een relatief beperkte hoogte leveren deze Mega-Lites vaak een erg intense rit. Dat Alpina Blitz op dit type gebaseerd werd, is geen geheim. Sterker nog: het eerste gedeelte van de lay-out werd bijna letterlijk gekopieerd van de Intamin-variant.

Hoewel ik een groot Mack-liefhebber ben, moet ik concluderen dat Intamin de klus net iets beter klaarde. Frontseat blijkt Alpina Blitz namelijk ruwer dan verwacht. Vooral tijdens de lage bochten ervaar ik een irritant gerammel. Daar staan een goeie portie airtime en een pijlsnel verloop tegenover, maar toch is dit niet de genialiteit die Piraten en Kawasemi opwekken. Wanneer we backseat plaatsnemen, valt het totaalpakket gelukkig beter in de smaak. Opeens is Alpina Blitz een stuk soepeler en ik zie zwarte sterretjes op de tweede heuvel. Kortom: voor grote parken zou Alpina Blitz misschien een beetje tekortschieten, maar hier in Nigloland voelt het aan als een perfecte match.

De andere attracties van Village Suisse zijn er voor de hele familie. Er staat een origineel gethematiseerde zweefmolen en een rustgevende tractorrit, maar je kan ook van het panorama genieten in La Grande Roue. Opvallend genoeg werd dit reuzenrad enkele jaren geleden verplaatst. Het doel van die verhuisoperatie? Ruimte creëren voor de Niglolands nieuwste aanwinst, die in juni 2021 aan het grote publiek gepresenteerd werd.

De bazen van Nigloland weten goed waar ze mee bezig zijn. Sterker nog: ze lijken exact te weten wat hun gasten willen. Toen ik in 2018 mijn vorige review over dit park schreef, stond daar namelijk letterlijk deze passage in: “Nigloland heeft een behoorlijk compleet aanbod, maar kan een tweede waterattractie gebruiken. Omdat ze toch zulke dikke vriendjes met Mack zijn, denk ik bijvoorbeeld aan een waterachtbaan. Zo’n gemiddeld grote versie als in Djurs Sommerland, dat lijkt me echt ideaal voor Nigloland”. En weet je wat? Die gemiddeld grote waterachtbaan van Mack Rides staat er tegenwoordig gewoon! Krampus Expédition is ongeveer 600 meter lang en bereikt een maximale hoogte van 28 meter. De lay-out bestaat uit twee kalme vaargedeelten, een verrassend soepel achtbaangedeelte, een airtime-heuvel en een niet al te natte splash. Qua rit is het een uitstekende familieattractie en Nigloland stak bovendien veel werk in de decoratie. Het stationsgebouw en de wachtruimte ogen prachtig, net zoals de rotsformaties die een kunstmatig aangelegd meer omzomen. De Krampus (het mythische bergmonster waarop de attractie gebaseerd is) werd weliswaar een beetje bedenkelijk vormgegeven, maar al bij al heeft Nigloland een ijzersterke prestatie neergezet met deze attractie. Krampus Expédition is alles waar ik in 2018 om vroeg… en meer!

Dit park en de familie Mack leven in een goede verstandhouding. Aangezien de Duitsers vijf van de zes rollercoasters in Nigloland mochten leveren, ga ik daar althans van uit. Met Spatiale Expérience, Alpina Blitz en Krampus Expédition hebben we de meest sensationele exemplaren gehad, maar er staan ook twee typische familieachtbanen. De eerste is Schlitt’Express, een klassieke Wild Mouse uit het jaar 2007. Hoewel de lay-out gespiegeld werd ten opzichte van de meeste soortgenoten, lijkt hier op het eerste zicht niks speciaals aan. Toch heeft Schlitt’Express een aangename verrassing in petto, want dit is de soepelste Wild Mouse die ik ooit deed. De voertuigen glijden als een sleetje over het ijs (thematisch is dat dus 100% correct) en de remmen zijn veel minder bruut afgesteld dan gewoonlijk. We deden Schlitt’Express eigenlijk louter voor onze coaster-counter, maar het vlotte ritverloop was een plezierige verrassing.

Over coaster-count gesproken… Ik heb vandaag niet één, maar twee nieuwe credits tegoed. In de westelijke uithoek van Nigloland treffen we namelijk een relatief nieuwe familieachtbaan aan. Noisette Express is de vervanger van La Chenille, een Wacky Worm die in 2019 uit het park verdween. Het blijkt een goede investering, want Noisette Express is op alle vlakken een vooruitgang. Het baanverloop is vermakelijk en comfortabel, terwijl de decoratie pure schattigheid uitstraalt. Het enige minpunt van deze hazelnotenachtbaan is z’n lage capaciteit. Per rit kunnen er amper veertien personen plaatsnemen en de trein doet telkens twee rondjes. Indien je deze credit wil binnenhalen, is er dus enig geduld vereist.

Noisette Express bracht ons naar Village Merveilleux, a.k.a. de meest familiaal georiënteerde zone van Nigloland. Een overkoepelend thema is er niet, maar het valt op dat aaibare wezentjes goed vertegenwoordigd zijn in Village Merveilleux. Ik ben ten zeerste gecharmeerd door de uitwerking van de monorail met vliegende draken, een molen met Maya-achtige bijtjes en de schattige egeltjes die door een pastelkleurig sprookjeslandschap kruipen. Vooral die laatstgenoemde attractie (Les Hérissons de la Forêt Magique) is dankzij twee kneuterige dark ride-scènes zo grappig dat het een must-do wordt.

Een attractie die op het eerste zicht niet thuis lijkt te horen in Village Merveilleux, is Dinosaures Aventure. De toegangspoort doet vermoeden dat Nigloland schaamteloos de film Jurassic Park kopieerde, iets wat meteen bevestigd wordt door John Williams’ herkenbare soundtrack. Wanneer we in een voorshow vervolgens het houterige broertje van John Hammond ontmoeten, is er helemaal geen twijfel meer mogelijk. Uiteindelijk blijkt Dinosaures Aventure een walk-through door een kleinschalige, exotische dinotuin. De animatronics en de setting zijn niet buitengewoon, maar ach… In een park als Nigloland stoort dat niet. Spring hier dus gerust effe binnen, maar je staat wellicht vijf minuten later alweer aan de uitgang/souvenirshop.

Nigloland haalt regelmatig de mosterd bij de familie Mack en Europa-Park, maar ook de Disney-parken zijn een welgekomen bron van inspiratie. Er vaart bijvoorbeeld een kopie van de Mark Twain over een geïmproviseerde Rivers of America. En is Jungle Cruise jouw ding? Dan heeft Nigloland de Africa Cruise als passend alternatief. Akkoord… er gaat geen Skipper mee aan boord en het belangrijkste gimmick van Disney’s oerklassieker ontbreekt dus. Toch zal je sommige scènes van deze bootvaart wellicht herkennen wanneer je Jungle Cruise ooit bezocht. Slecht hoeft dat niet te zijn. Integendeel zelfs: dankzij de tropische vegetatie en de leuke decoratie-elementen valt Africa Cruise eigenlijk reuze mee. 

Een ander frappant voorbeeld van Disney-kopieerwerk is de Niglo Show die we later vandaag bezoeken. Deze animatronic-show in het westerngedeelte is een bijna-exact replica van de Country Bear Jamboree in Magic Kingdom en Tokyo Disneyland. Beschouw dit gerust als een compliment voor Nigloland, want deze voorstelling doorstaat de vergelijking met Disney verbazend goed. De poppen bewegen soepel, de geluiden werden geloofwaardig gesynchroniseerd en zelfs het zingende eland aan de muur is identiek. Franse bezoekers blijken de Niglo Show trouwens te appreciëren: vanaf de eerste muzieknoot wordt er luid meegeklapt en ook op het einde weerklinkt er luid applaus. Moet Disneyland Paris zijn eigen Country Bear Jamboree openen? Als ik de populariteit van deze Niglo Show zie, zou ik haast zeggen van wel.

Hoewel ik mezelf niet als een groot Halloween-fan beschouw, durf ik toegeven dat Nigloween een event van topniveau is. De tijdelijke griezeldecoratie oogt kwalitatief hoogwaardig en men vond een perfecte balans tussen griezelig en kindvriendelijk. Er is bovendien aardig wat straatanimatie en men organiseert meermaals per dag een circus met creepy creaturen. Naast Alpina Blitz ontstond dan weer een griezeldorp, waar we ‘s middags een lekkere en betaalbare lunch kunnen scoren. Het epicentrum van de Halloween-activiteit bevindt zich logischerwijs in de zone rondom Manoir Hanté, een spookhuis dat tijdens de herfst plots de populairste attractie van het hele park wordt. Nigloland beseft dit en bouwde een verlengde wachtruimte, die meteen ook als een spookachtige walkthrough fungeert. We brengen zowat 45 minuten in deze rij door, maar het gaat dankzij de indrukwekkende setting (en enkele strategisch geplaatste rookmachines) niet vervelen.

Le Manoir Hanté is de enige dark ride van Nigloland, maar vervult die solorol met succes. Het gebouw ligt bijvoorbeeld een beetje verscholen tussen de bomen en dat versterkt de griezelige sfeer aanzienlijk. Niet alleen het exterieur is vermeldenswaardig; ook binnenin weet deze attractie te overtuigen. De voertuigen (ik zou ze beschrijven als rijdende draaischijven waarop een protserig zitbankje gemonteerd is) zien er weliswaar gek uit, maar deze dark ride blijkt alsnog verrassend kwalitatief. Men leende daarbij uiteraard opnieuw wat elementen uit Disney’s fameuze Haunted Mansion. Meebuigende deuren, een spookachtige buffettafel en walsende geesten heeft Nigloland immers heus niet zelf uitgevonden. Toch oogt het allemaal best knap en de ronddraaiende gondel maakt het totaalplaatje redelijk uniek.

Het duistere sfeertje van het spookhuis wordt mooi doorgetrokken naar de aangrenzende Donjon de l’Extrême, een vrijevaltoren van constructeur Funtime. Normaal gezien zou ik een dergelijke free fall overslaan, maar vandaag ga ik de thrill uitzonderlijk wel aan. En ik moet toegeven dat de ervaring erg krachtig is. Dankzij de iele beugels is er een heerlijk gevoel van vrijheid en de draaiende gondel staat garant voor schitterende panorama’s. Bovendien lijkt de eigenlijke val langer te duren dan bij de meeste soortgenoten. Donjon de l’Extrême is dus een terechte highlight in het thrill-segment van Nigloland, eens te meer omdat het ding knap gethematiseerd is. Het opstapplatform en de wachtruimte werden namelijk geïntegreerd in een middeleeuws kasteel. In diezelfde burcht staat trouwens ook een kleine, familievriendelijke free fall.

Bij de ingang van Nigloland vinden we de vierde en laatste themazone: Le Village Canadien. Dit westerndorp is ruim opgezet en bevindt zich in een bosrijke omgeving. Over de hier geplaatste animatronic-revue en de Mississippi-boot had ik het daarnet al, maar er is meer te beleven. In een vergeten uithoek van het park staat bijvoorbeeld Grizzli, een Disk’o Coaster van Zamperla. Het ding ligt er mooi bij, maar er komen nauwelijks bezoekers op af. Dat is voornamelijk te wijten aan het doodlopende pad waar deze attractie aan grenst. Het is in mijn ogen best mogelijk om dit wandelpad door te trekken naar de omgeving van Spatiale Expérience en Alpina Blitz, wat de flow van het ganse park ten goede zou komen. In de huidige situatie is het parkgedeelte van Grizzli helaas niet attractief genoeg.

Opvallend meer bezoekers vinden hun weg naar La Rivière Canadienne, een klassieke log flume met het al even klassiek houthakkersthema. Een mooi ding is het zeker, maar buitengewoon is ie niet. Je vaart in het begin een traag ererondje door de wildernis, om vervolgens na een enkele afdaling alweer te moeten uitstappen. Niets bijzonders dus. Eigenlijk zou Nigloland er goed aan doen om La Rivière Canadienne op termijn te vervangen door een spectaculairdere boomstammenbaan. Mack Rides kan ongetwijfeld een leuk model met draaischijven leveren, maar ook Intamin levert erg knappe flume rides.

Als het van de familie Mack afhangt, zijn boomstammenbanen en aangedreven coasters een gouden combinatie. Dit duo werkt perfect in het Oostenrijkse themadeel van Europa-Park, dus waarom zou Nigloland het niet vergelijkbaar aanpakken? Tussen de vaargeul van Rivière Canadienne kronkelt daarom de track van Gold Mine Train. Deze powered coaster blijkt interessanter dan zijn buurman: de mijntrein pronkt niet alleen met een prachtig stationsgebouw, maar ook de rit is plezierig. Het tempo ligt hoog, het bochtenwerk is afwisselend en de ingebouwde tunnelpassage verrast me tijdens het eerste rondje. Je ziet deze coaster nauwelijks liggen van op de wandelpaden, maar dat vormt geen excuus om ‘m over te slaan.

Hoewel de website van Nigloland beweert dat het park om 18.00 uur sluit, heeft men vandaag een aangename verrassing voor ons in petto. Tijdens de Franse schoolvakantie presenteert men namelijk Imageen, een avondspektakel in het Zwitserse themagebied. Aangezien de show pas om 19.15 uur begint, is Nigloland zo vriendelijk om de attracties in de aangrenzende zones tot dat tijdstip draaiende te houden. We slagen er dus in om een extra rondje Spatiale Expérience en een bisnummertje bij Alpina Blitz te scoren, alvorens we een plek ter hoogte van het reuzenrad uitkiezen. Imageen blijkt overigens een heel geslaagde afsluiter van de dag. De voorstelling combineert een mysterieuze vertelstem, bombastische muziek, knappe lichteffecten en grootschalig vuurwerk tot een imposant geheel. Alles speelt zich af rondom Alpina Blitz, wat een bijzonder fotogeniek schouwspel oplevert. En niet onbelangrijk: vuurwerk mag hier duidelijk harder knallen dan in Marne-la-Vallée, want er worden heel wat stevige vuurpijlen gebruikt. Complimenten voor de crew die Imageen in elkaar stak!

Wanneer het laatste vuurwerk uitgedoofd is, wandelen we tezamen met een paar duizend medebezoekers richting uitgang. Dat doen we trouwens met een meer dan voldaan gevoel, want Nigloland stond garant voor een topdag. Dat is niet alleen te danken aan het sterke attractieaanbod en de sfeervolle themagebieden, maar ook aan de sympathieke crew. Bovendien blijkt Nigloween een schot in de roos. Nigloland schenkt namelijk veel aandacht aan de Halloween-decoraties en het entertainment. Als ik één element aan Nigloween mocht toevoegen, zou het een walkthrough spookhuis met acteurs zijn, want dat heeft men op dit moment helaas niet.

Ik wil Nigloland niet bestempelen als ‘s werelds grootste, sensationeelste of best gethematiseerde pretpark. Maar als ik erover nadenk, zijn er eigenlijk geen vlakken waarop dit charmante park tekortschiet. Onze dag was gevuld met fijne achtbanen, een mooie selectie flat rides, goede familieattracties en ook de horeca deed het uitstekend. Ik zou Nigloland bijgevolg in hetzelfde rijtje als Tripsdrill, Hansa-Park en Djurs Sommerland categoriseren. Stuk voor stuk zijn dat underdog-parken die bij het grote publiek nauwelijks status genieten, maar wel een ervaring bieden om U tegen te zeggen. Dus… plan je een reisje naar de Champagnestreek en wil je ook ‘ns iets anders dan wijndomeinen zien? Maak dan zeker een middagje vrij om Nigloland te ontdekken.

FOTOGALERIJ

VILLAGE MERVEILLEUX

VILLAGE CANADIEN

VILLAGE ROCK ‘N’ ROLL

VILLAGE SUISSE

NIGLOWEEN

TERUG IN DE TIJD

Bedenkingen? Vragen? Commentaar? Laat gerust een berichtje achter via het invulveld onderaan deze pagina.