Familiepark Drievliet

Den Haag, Nederland

“Betaalbaar en aangenaam familiepretpark”

Het Nederlandse pretparklandschap wordt gedomineerd door drie grootmachten. Efteling is daarbij onbetwistbaar de topspeler, maar ook Toverland en Walibi hebben heel wat te bieden. Toch stopt het daar niet. Onze noorderburen hebben immers ook een heleboel regionale attractieparken. Ze zijn bekend onder de namen Slagharen, Hellendoorn, Duinrell en BillyBird. Op 19 oktober 2022 bezochten we een plek die in dezelfde categorie geplaatst mag worden: Familiepark Drievliet. Je vindt dit amusementspark ten oosten van Den Haag, vlak naast een van de drukste autosnelwegen van het hele land. Reusachtige achtbanen of feeërieke sprookjeskastelen hoef je er niet te verwachten, maar toch belooft Drievliet een aangenaam dagje uit voor de hele familie. En niet onbelangrijk voor creditjagers: men heeft hier ook vier achtbanen in de aanbieding.

Een online aangeschaft entreeticket kost in Drievliet amper 22,50 euro en 8 euro voor de parking is beslist niet overdreven. Het goede nieuws stopt daar trouwens niet, want het lijkt erop dat we een kalme dag uitkozen. Ondanks het stralende herfstweer en het feit dat sommige Nederlanders hun herfstvakantie vieren, kwamen er maar enkele honderden mensen opdagen. Jammer voor de directie van Drievliet, fijn voor ons. Minstens even fijn is het feit dat Drievliet een behoorlijk leuk gethematiseerd park blijkt te zijn. De eerste (positieve) indrukken worden verzorgd door Lol Atol, een themagebied dat de onderwaterwereld uitbeeldt. Een groot genie zong ooit “Life under the sea is better than anything they got up there” en dat geldt in dit geval vooral voor liefhebbers van flat rides. Het intense draai- en zwaaiplezier bestaat uit Draaikolk (een kleurrijke Break Dance), Nautilus (een Afterburner in octopusthema) en De Kwal, een van de weinige overgebleven Huss Enterprises in onze regio. Naast dit relatief intense vermaak wordt ook het familiale publiek niet vergeten: zij hebben keuze uit een waterglijbaan, een schattig vormgegeven molen en een speelplaats met kinderattracties.

Lol Atol ziet er leuk uit, maar een achtbaanliefhebber blijft hier wellicht op z’n honger zitten. Even verderop wordt dat echter goedgemaakt, want we staan al snel oog in oog met Twistrix. De statistieken van deze baan zijn allesbehalve indrukwekkend. Maurer Rides leverde een spinning coaster met een maximale hoogte van vijf meter en de lay-out oogt belachelijk simpel. Gelukkig resulteert dat niet in een oersaaie belevenis. Sterker nog: Twistix verrast ons beiden met z’n grappige ritervaring. De gondels draaien ongecontroleerd om hun as en de ongebankte bochten bevatten een verrassende dosis punch. En aangezien we twee rondes voorgeschoteld krijgen, moet ik concluderen dat Twistrix best een pittig ding is.

Het volgende themagebied gunt ons een blik op een cartooneske boerderij. De zone bevat ui-te-raard een rondrit met tractors en een draaimolen met boerderijdieren, maar we geraken vooral geïntrigeerd door De Zingende Stal. Drievliet vulde een stal met simpele animatronics, die met behulp van drukknoppen beginnen te zingen. Het principe is doodeenvoudig, maar het werkt wel. De Zingende Stal blijkt niet alleen een hit onder families met jonge kinderen, want óók wij staan geamuseerd naar dit hilarische tafereeltje te staren.

De thema’s in Drievliet werden over het algemeen best goed uitgewerkt. Toch is er één specifieke attractie die ik als een visuele misser durf bestempelen en dat is Formule X. Hoewel dit ongetwijfeld de topachtbaan van het park is, stak Drievliet amper geld in de aankleding ervan. De wachtruimte lijkt geïmproviseerd en het station is ronduit lelijk. Qua uitstraling verdient Formule X dus een dikke onvoldoende, maar over de rit valt er godzijdank niets te klagen. Ondanks z’n korte lay-out levert deze baan namelijk een prima thrill. De lancering is krachtig, de beide inversies zijn uitstekend en Formule X verrast ons bovendien met een heerlijke soepelheid. Formule X kan zich zeker niet meten met de Nederlandse achtbaantoppers, maar voor zo’n medium-sized pretpark als Drievliet is deze coaster perfect.

Ik bezoek Drievliet vandaag tezamen met Nick en wij zijn allebei dark ride-fans. Sterker nog: we zijn doorgaans meer te vinden voor een knappe dark ride dan voor een steengoede achtbaan. We merken dus met blijdschap op dat Drievliet een spookhuis in de aanbieding heeft. Het zogenaamde Spookmuseum bevindt zich achter een aantrekkelijk ogende gevel, al merkt een getraind oog al vlug dat dit een vrij ouderwets kermisspookhuis is. De karretjes hebben hun beste tijd gehad en de operator moet handmatig de voertuigen tot stilstand brengen. Dat de rit en de bijhorende scènes niet wereldschokkend zijn, verbaast me dus niet. Je hoeft voor het Spookmuseum alleszins geen uren in de rij te staan, maar als tussendoortje blijkt het oké. Hetzelfde geldt overigens voor de nabijgelegen Monorail. In tegenstelling tot de meeste soortgenoten fungeert Drievliets monorail niet als een transportsysteem; de attractie heeft immers slechts één station. Ook opvallend zijn het antieke uiterlijk van de trein en het feit dat inzittenden op twee rondjes getrakteerd worden.

Maurer Rides heeft goede zaken gedaan met Familiepark Drievliet. Deze Beierse constructeur mocht namelijk drie van de vier achtbanen in dit park bouwen. Helaas blijkt een van die rollercoasters vanmiddag met hardnekkige problemen te kampen. Technici sleutelen aan de remsystemen van Kopermijn (een wild mouse), maar verder zien we geen beweging rondom de tracks. Buurman Dynamite Express rijdt gelukkig wel zoals het hoort. Deze powered coaster werd in 2005 aan het park toegevoegd en valt vooral op dankzij het knap vormgegeven station. De rit bestaat, net zoals dat bij de meeste soortgenoten het geval is, dan weer vooral uit helix-bochten. Een explosieve ritervaring (pun intended) hoef je van Dynamite Express niet te verwachten, maar als familieachtbaan valt er niets op aan te merken.

Als we de prijs-kwaliteitsverhouding van Drievliet onder de loep nemen, blijkt dit een van de betere Nederlandse pretparkadresjes. In ruil voor dat goedkope entreekaartje krijg je hier immers een aanzienlijke reeks rides. Het park scoort niet alleen uitstekend op vlak van kinder-/familieattracties, maar ook de iets oudere bezoeker komt aan z’n trekken. Boomstammetjes? Check. Een schommelschip? Aanwezig. Een nostalgisch rondje op de Troika? Eveneens mogelijk. Daarnaast genoten we van de achtbanen en werden we aangenaam verrast door de algemene sfeer op het domein. Hoewel ons bezoek al na een tweetal uurtjes op z’n einde loopt, stappen we dus met een voldaan gevoel richting uitgang. Het moet gezegd dat Drievliet bij regenweer wellicht snel z’n glans verliest (er zijn nauwelijks overdekte attracties te vinden), maar op droge dagen kan ik een bezoekje aan dit park warm aanbevelen.