Six Flags Over Texas

Arlington, Texas, USA

“Het oudste Six Flags-park ter wereld”

Goedemorgen vanuit de Verenigde Staten, waar de vijfde dag van onze trip aangebroken is. We zijn nog steeds in Texas, maar San Antonio ligt inmiddels een heel eind achter ons. Vanmorgen vlogen we immers naar Dallas-Fort Worth, een megaluchthaven tussen de twee naamgevende steden. Tezamen met Arlington vormen deze plaatsen een reusachtige agglomeratie. Locals kennen het ook als de Metroplex, een gebied met ruim 7,6 miljoen inwoners. Bij dat aantal horen ongetwijfeld heel wat thrill seekers, en die hoeven zichzelf absoluut niet te vervelen. Arlington is immers de thuishaven van ‘s werelds oudste Six Flags-park. Het opende in 1961 en groeide in zestig jaar uit tot een van de meest toonaangevende achtbaanbestemmingen van Noord-Amerika. Verslag van een weekendje in Six Flags Over Texas.

Ik ga zelden naar een pretpark tijdens weekends… en dat loont. Ook op vakantie probeer ik die lijn dus door te trekken, al vergt dat vaak een beetje puzzelwerk. In het geval van Six Flags Over Texas is er echter geen onsnappen aan, want de poorten van het park openen in april uitsluitend op zaterdag en zondag. Om dit bezoek toch zo stressvrij mogelijk te laten verlopen, spenderen we twee volle dagen in het park. Bovendien logeren we vlakbij, waardoor we ‘s ochtends en ‘s avonds amper tijd verliezen. Sleep Inn Arlington ligt letterlijk aan de overkant van de straat en we worden zelfs getrakteerd op een indrukwekkend uitzicht vol hout- en staalconstructies. Voorpret gegarandeerd.

Rondom de oprijlaan van Six Flags heerst er volop bedrijvigheid, dus het belooft een drukke dag te worden. Toch verloopt de ochtendrush gestroomlijnd. Aan de veiligheidscontrole mogen we rechtstreeks doorlopen en enkele meters verder staat een legertje medewerkers klaar om onze Extreme Season Pass te scannen. We geraken in een vingerknip naar binnen en da’s fijn. Of we even vlot ons eerste ritje op de beroemdste achtbaan van het park kunnen maken? Dat is een vraag waar we meteen het antwoord op zoeken. We komen eraan, New Texas Giant!

Oh, wat had ik graag eens een ritje op de originele Texas Giant gemaakt. Dat zeg ik trouwens niet omdat deze baan me buitengewoon leuk leek. Wat Texas Giant wel interessant maakte, was zijn openingsdatum. De baan werd op 17 maart 1990 in gebruik genomen en da’s toevallig mijn geboortedatum. Mijn connectie met Texas Giant is dus de leeftijd, want we waren dag op dag even oud. En hoewel ik me na 32 jaar nog steeds prima voel, was Texas Giant er helaas minder goed aan toe. Volgens meerdere bronnen was het een derderangs rammelbak geworden, dus het is begrijpelijk dat Six Flags Over Texas naar een manier zocht om de baan te upgraden. De laatste ritjes van de originele Texas Giant vonden in 2009 plaats, waarna Rocky Mountain Construction de baan een grootschalige opknapbeurt gaf. Opmerkelijk feitje: hoewel RMC ondertussen een klinkende naam in pretparkland is, was het bedrijf toen nog een nobele onbekende. New Texas Giant was immers hun allereerste grote achtbaanproject.

New Texas Giant is erg populair en hij staat vaak garant voor lange wachttijden. Ondanks vlotte operations moeten we zelfs vanochtend al 45 minuten aanschuiven. We worden echter beloond met een zitplaats op de laatste rij en daar blijkt de baan op z’n allerbest. De eerste afdaling genereert een aanzienlijke dosis airtime en ook de rest van de lay-out overtuigt. Toch is New Texas Giant beslist niet de meest extreme baan uit het assortiment van RMC. De heuvels zijn vrij uitgestrekt en de gekke capriolen/inversies van de latere RMCs blijven achterwege. Begrijp me niet verkeerd: New Texas Giant is dankzij z’n soepelheid en lange ritduur een regelrechte topper. Maar als je echt naar intensiteit zoekt, zijn banen als Wildfire en Lightning Rod ongetwijfeld meer je ding.

New Texas Giant staat voor het moderne Six Flags. Twee nabijgelegen rides transporteren ons echter terug naar de vroege dagen van het park. Dat zijn Six Flags Railroad en Chaparral Antique Cars, respectievelijk een treinrondrit uit 1961 en een oldtimerbaan uit 1962. En oh… wat geniet ik van zulke attracties. Ze werden allebei prachtig in de omgeving geïntegreerd en bovendien bieden ze een welgekomen moment van rust tijdens zo’n drukke pretparkdag. Vooral de stoomtrein blijkt de moeite waard: hij biedt toffe uitzichten en tijdens de rondrit wordt er aanzienlijk wat interessante achtergrondinformatie over het park gedeeld. Ik wil Six Flags Railroad en Antique Cars heus niet tot dé must-do’s van Six Flags Over Texas uitroepen, maar ik hoop dat deze oudjes nog vele jaren blijven bestaan.

Texas is min of meer de bakermat van de moderne waterattractie. Six Flags AstroWorld in Houston had ‘s werelds eerste rapid river, terwijl je de oudste log flume hier in Six Flags Over Texas terugvindt. El Aserradero is het resultaat van een samenwerking tussen de oprichter van Six Flags en Arrow Dynamics. Deze boomstammenbaan opende in het jaar 1963 en het bleek een overweldigend succes. Vijf jaar later werd er daarom een tweede baan bijgebouwd, om de capaciteit in lijn te brengen met de populariteit. Het spreekt voor zich dat beide banen anno 2022 eerder simpel aanvoelen; ze hebben immers geen immens hoge drops of speciale elementen. Toch vergeef ik El Aserradero graag dat de rit een beetje tam is. De baan ligt immers prachtig in het groen en bovendien heeft deze attractie de pretparkwereld voorgoed veranderd. Respect daarvoor.

In 1963 kon je mensen omverblazen met een boomstammenbaan van 13 meter hoog. In 2001, daarentegen, moesten pretparken straffer uit de hoek komen. Daarom opende Six Flags Over Texas in dat jaar Titan, een mega coaster met een hoogte van bijna 80 meter en een topsnelheid van meer dan 130 kilometer per uur. Met zulk cijfermateriaal kan je ongetwijfeld een sensationele rit creëren, maar ik zal in de toekomst moeten terugkomen om het zelf te beleven. Want jammer maar helaas… Titan is gesloten. Op de app van het park lezen we dat deze Giovanola-baan momenteel een refurbishment ondergaat. Hoewel ik begrijp dat onderhoud noodzakelijk is, kan ik m’n teleurstelling maar moeilijk verbergen. Titan is namelijk het (net iets grotere) broertje van Goliath in Six Flags Magic Mountain, een ride die ik erg waardeer. Als beide coasters gelijkaardig aanvoelen, wil dit zeggen dat Titan een soepele ervaring met behoorlijk intens bochtenwerk is. Zonde dat ik niet eigenhandig mag checken of dat effectief klopt…

Bij Runaway Mountain zijn we vandaag gelukkig wel welkom. En onze verbazing over deze overdekte achtbaan is groot. Niet alleen omdat de wachttijd slechts tien minuten bedraagt, maar ook omdat de ritervaring een stuk heftiger blijkt dan verwacht. De rit begint in een (gek uitziend) gebogen station en bestaat voornamelijk uit plotse drops en krappe bochten. Het allerleukste moment is een steile, gedraaide afdaling die enigszins doet terugdenken aan dit stukje van Jetline in Tivoli Gröna Lund. Laat je dus zeker niet misleiden door de tamelijk beperkte statistieken van Runaway Mountain, want Premier Rides maakte er een verrassend leuk ding van. Qua thema verrichtte men echter geen wonderen. Het exterieur van het gebouw is best leuk aangekleed, maar tijdens de rit moeten we ons tevredenstellen met één simpele discobol. Wat extra decor of een streepje muziek zouden hier een aanzienlijke meerwaarde leveren, als je het mij vraagt.

Ik vertelde daarnet dat Titan dicht is, maar helaas houdt het lijstje van gesloten attracties daar niet op. Bootjesattractie Pirates of Speelunker Cave wordt tijdens ons bezoek nog volop in gereedheid gebracht voor z’n officiële première, Roaring Rapids staat droog en ook Oil Derrick houdt de deuren op slot. Vooral die laatstgenoemde sluiting valt me een beetje tegen. Ik fotografeer al ‘ns graag een achtbaan en dit observatieplatform levert daar ongetwijfeld toffe mogelijkheden toe. Deze landmark opende in het jaar 1969 en met z’n 91 meter was het decennialang de hoogste constructie van Six Flags. Die titel werd daarna weliswaar weggekaapt door Superman – Tower of Power (een 99 meter hoge S&S torenattractie) en Texas Skyscreamer (een Star Flyer van maar liefst 122 meter), maar Oil Derrick blijft een indrukwekkende verschijning. Volgende keer wil ik naar boven!

De buurman van Oil Derrick hoeven we vandaag gelukkig niet te missen. En nogmaals spreken we over een attractie met een respectabele leeftijd, want Shock Wave staat er al sinds het jaar 1978. Deze klassieke Schwarzkopf-achtbaan is ruim een kilometer lang en hij bereikt een topsnelheid van bijna 100 kilometer per uur. Tijdens de jaren zeventig was dit ongetwijfeld een sensatie van formaat, maar ook tegenwoordig staat Shock Wave nog steeds z’n mannetje. De opvallendste kenmerken zijn twee loopings die parallel aan de autosnelweg gebouwd werden en enkele afdalingen die behoorlijk lompe airtime bevatten. In combinatie met de ouderwetse voertuigen en het rechttoe-rechtaanstationnetje geeft Shock Wave een heerlijke terugblik naar de thrill coasters van weleer… en ik hou daar stiekem wel van.

Shock Wave staat er al 44 jaar. Toch is het niet de oudste achtbaan van Six Flags Over Texas. Die eer is immers weggelegd voor Runaway Mine Train, een Arrow uit het jaar 1966. Deze Amerikaanse constructeur heeft wereldwijd heel wat mijntreinachtbanen afgeleverd en vaak zijn die gelijkaardig opgebouwd. Een doorsnee Mine Train van Arrow heeft meerdere lifthills, relatief kleine afdalingen en een reeks slecht ontworpen bochten. De versie van Six Flags Over Texas past perfect in dit rijtje, want ondanks de lage snelheden word ik enkele keren bruut heen en weer geschud. Net zoals Dahlonega Mine Train in Six Flags Over Georgia, heeft ook deze Runaway Mine Train trouwens een verrassend intense drop na lifthill nummer drie. Zet jezelf daar dus maar effe schrap. Kinderen (en creditjagers) kunnen trouwens ook terecht bij Mini Mine Train, een grappige familieachtbaan die naast zijn grote broer staat.

De wachttijd van Shock Wave bedroeg tien minuten, Runaway Mine Train kostte een half uur en bij Mini Mine Train mochten we bijna meteen instappen. Klinkt niet slecht voor een zaterdag met mooi weer, hè? Bij Mr Freeze Reverse Blast hebben we echter minder geluk. De rij van deze coaster slingert tot buiten het stationsgebouw, al hebben we er geen idee van hoe lang de wachttijd effectief is. Er staat geen display aan de ingang en de wachttijden op de park-app worden (naar ons gevoel) te weinig geüpdatet. We sluiten dus onwetend aan, maar belanden in een traag vorderende rij doorheen een koele fabriekshal. Het duurt ongeveer 75 minuten om het station te bereiken, iets wat vooral aan betalende voordringers te wijten is. Six Flags verkoopt graag peperdure Flash Pass-tickets om de wachtrijen te omzeilen, en zeker bij een hyperpopulaire achtbaan als Mr Freeze wordt een gewone wachtende daar de dupe van.

We moesten geduld oefenen, maar Mr Freeze Reverse Blast is gelukkig niet zomaar een coastertje. Dit is namelijk een blitse lanceerachtbaan met een dubbel laadstation, een 40 meter hoge inversie en een verticale torenconstructie van 67 meter. Sinds een jaar of tien accelereert de trein overigens achterwaarts, wat best een speciale gewaarwording blijkt. Het zorgt ervoor dat ik in de inversie totaal gedesoriënteerd geraak en ook de overbanked turn beleef ik op een heel intense manier. De verticale spike (waar door middel van magneten nog extra power in de trein gepompt wordt) trakteert ons dan weer op een fantastisch uitzicht over Six Flags, alvorens we aan de terugweg richting station beginnen. Het gebeurt allemaal met een oorverdovend geluid en helemaal schokvrij is de baan niet, maar Mr Freeze is en blijft een grandioze ervaring. Als je van kracht en intensiteit houdt, mag je dit apparaat op je bucket list noteren.

Mr Freeze bracht ons naar Gotham City, een themagebied dat haast verplichte kost lijkt binnen de Six Flags-parken. De zone wordt steevast vormgegeven als een ietwat grauwe stad waarin Batman en zijn voornaamste vijanden vertegenwoordigd worden door (sensationele) rides. Dat is hier in Dallas niet anders. De topattractie is logischerwijs Batman – The Ride, een standaard B&M inverted coaster. Ik wil Six Flags Over Texas een welgemeend compliment geven voor de aantrekkelijke locatie die Batman kreeg en ook de vormgeving van het station verdient een pluim. Qua rit zijn er dan weer geen verrassingen te melden. De baan zit boordevol kracht en de trein zweeft soepel onder de rails, maar het voelt allemaal bekend aan. Dat is het enige nadeel van een grote pretparkreis door de Verenigde Staten: zelfs heftige B&M’s beginnen op een gegeven moment alledaags aan te voelen…

In Six Flags Fiesta Texas maakte ik voor het eerst kennis met de S&S Free Spin, een relatief nieuw achtbaanmodel dat langzamerhand de hele wereld verovert. Ook Six Flags Over Texas kreeg in 2017 een eigen versie en doopte hem The Joker. Met zijn paars-groene kleurstelling is het een merkwaardige verschijning, maar het is dit weekend vooral een doodstille verschijning. The Joker blijft namelijk dicht om onbekende redenen. Jammer voor m’n coaster-counter, maar ik treur niet. De variant in San Antonio was niet zo fantastisch en we komen later in de reis sowieso nog meer Joker-klonen tegen.

Helaas wordt het lijstje van gesloten attracties in het noordelijke parkgedeelte nóg langer. Harley Quinn Spinsanity (een zogenaamde Tourbillon van ABC-rides), Pandemonium (een spinning coaster van Gerstlauer) en Judge Roy Scream staan tijdens ons bezoek allemaal op non-actief. Zeker bij die laatstgenoemde attractie vind ik dat jammer. Judge Roy Scream is namelijk een klassieke houten achtbaan die z’n looks honderd procent mee heeft. Hij staat op een oogstrelende locatie aan de oevers van een meer en met z’n witgeschilderde supports straalt hij een heel Amerikaans gevoel uit. Aanvankelijk hopen we dat er op zondag plots treinen over de tracks zullen denderen, maar dat blijkt tevergeefs. Jammer jammer jammer.

We stonden vandaag al vier keer voor een gesloten credit en we voegen daar nog een vijfde exemplaar aan toe. Toegegeven: in het geval van Aquaman – Power Wave komt dat niet als een verrassing. Deze Power Splash van Mack Rides moest oorspronkelijk in 2020 openen, maar dat werd omwille van het coronavirus uitgesteld naar 2022. Verwacht wordt dat de baan tegen de zomervakantie operationeel zal zijn, al is er duidelijk nog veel werk aan de winkel. Hoewel de rails van Aquaman inmiddels overeind staan, bevindt de rest van het gebied zich immers nog in de ruwbouwfase. Het feit dat Six Flags tijdens de constructiewerkzaamheden halsoverkop een dubbel laadstation bestelde in plaats van het oorspronkelijk geplande enkele station, zorgde ongetwijfeld voor extra vertraging. Ik durf dus niet voorspellen wanneer de Texanen deze Power Splash eindelijk in actie zullen zien. En ik? Ik zal wel een dagje naar Walibi gaan om een rit te maken op de Belgische tweelingbroer Pulsar.

Na twee alinea’s vol gesloten attracties wordt het nog eens tijd voor een echt ritje, toch? Die rit krijgen we te pakken bij Justice League – Battle for Metropolis. Deze interactieve dark ride staat in vele Six Flags-vestigingen, dus we mogen niet spreken van een groot verrassingseffect. De attractie bevindt zich in de zogenaamde Hall of Justice en het verhaal toont een (voorspelbare) clash tussen de superhelden en de schurken van DC Universe. Net zoals ik Battle for Metropolis in Atlanta kon smaken, blijkt het ook hier een uitstekende familieattractie. De animatronics bewegen vlot, de schermscènes zijn relatief scherp en de rit bevat een aantal leuke effectjes. Hoewel ik ‘m niet durf te vergelijken met de dark rides van Disney of Universal, presteert Battle for Metropolis beter dan ik verwachtte. Als je er nog steeds van overtuigd bent dat Six Flags enkel achtbanen op een betonplaat kan bouwen, bewijst deze attractie het tegendeel.

Funnel cakes zijn onlosmakelijk verbonden met de Amerikaanse pretparkcultuur. We proeven dus met plezier van die calorierijke lekkernij en ik kan het erg waarderen. Een ander typisch Amerikaans ding: kinderachtbanen waar je niet in mag zonder kind. Gelukkig voor ons doet men in Texas absoluut niet moeilijk. In SeaWorld San Antonio mochten we gewoon in de Sesamstraat-achtbaan en vandaag is ook Wile E. Coyote’s Grand Canyon Blaster vrij toegankelijk. Deze coaster staat in Bugs Bunny Boomtown, een kleurrijke en schattig gethematiseerde kinderzone. Ik ben doorgaans niet de persoon die per se in kinderachtbanen wil, maar hier in Six Flags blijkt het (helaas) noodzakelijk om m’n coaster-counter toch enigszins omhoog te trekken. Deze +1 is alleszins binnen, hoera!

Jezelf ooit afgevraagd waar de naam Six Flags vandaan komt? Hint: het heeft niets te maken met het feit dat Six Flags Holland bij opening zes achtbanen had. Neen, voor de oorsprong van deze naam moeten we een blik op het verleden van Texas werpen. In totaal zijn er namelijk zes verschillende naties die over deze staat geregeerd hebben. De oprichter van Six Flags Over Texas had het idee om zijn park op te delen in zes verschillende themalanden (vlaggen), gebaseerd op deze naties. Hoewel het landenthema in de loop der tijd minder uitgesproken werd, herinneren sommige themazones ons nog steeds aan dat oorspronkelijke idee. Het Mexicaans-Spaanse gebied bevindt zich bijvoorbeeld vlakbij de parkingang. De zuiderse sfeer wordt er op geslaagde wijze neergezet en we ontdekken een mooie selectie rides voor de meest uiteenlopende doelgroepen. Thrill seekers kunnen bijvoorbeeld terecht bij El Diablo, een zogenaamde Larson Loop met een duivels thema. Als het familievriendelijker mag, zijn er ook Conquistador (een schommelschip op een prachtige, centrale locatie) en La Fiesta de las Tazas, een theekopjesmolen.

Het Spaanse themagebied gunt ons ook een nostalgisch momentje. Dankzij La Vibora kunnen we immers terugblikken naar Bob in de Efteling. La Vibora is niet louter een gelijkaardige attractie, maar hij hergebruikt zelfs de voertuigen die tot 2005 in Kaatsheuvel hun rondjes reden. Het Alpenthema is echter niet gekopieerd. La Vibora werd vormgegeven als een reusachtige slang en dankzij zijn zwart-geel-rode kleurschema is het een opvallende verschijning. Wat ook opvalt, is de belabberde capaciteit van het ding. Voertuigen vertrekken regelmatig met amper twee passagiers en betalende voorkruipers slokken een aanzienlijk percentage van de zitjes op. Het gevolg is dat we bijna anderhalf uur staan aan te schuiven… en da’s lang. Toch ben ik dolblij dat ik hier een van ‘s werelds laatste Intamin bobsleebanen mag beleven. En de ritervaring? Die brengt mooie herinneringen aan Bob naar boven. Ook bij La Vibora rijden de voertuigen met een donderend geluid door de bochten, waarna je telkens met een harde knal tegen een geleiderail aanbotst. Heerlijk.

De tijd gaat snel wanneer je jezelf amuseert… of wanneer je regelmatig in de rij moet staan. Toch slagen we erin om nog een bisnummertje op Mr Freeze en een nachtelijk ritje New Texas Giant te scoren voor sluitingstijd. Al bij al beleefden we dus een productieve zaterdag. Ondanks de drukte was het prima haalbaar om een heleboel attracties af te vinken, maar of Six Flags Over Texas een ijzersterke indruk maakte? Ik moet daar helaas neen op antwoorden. Op zaterdag bleek de horecacapaciteit bijvoorbeeld ontoereikend. We testten voor onze (simpele) lunch de gloednieuwe Mobile Food Ordering via de smartphone-app van Six Flags, maar de aangegeven ophaaltijd werd bij lange na niet gehaald. Daarnaast was vooral het aantal gesloten rides een doorn in het oog. Ik besef dat Six Flags Over Texas geen winterstop heeft en dat het onderhoud dus tijdens andere periodes moet gebeuren. En geloof me: ik had heus niet geklaagd indien er één of twee attracties gesloten bleven. Helaas waren het er aanzienlijk meer. Vier achtbanen, twee waterattracties en een handvol flat rides bleven dicht, terwijl we nergens werkzaamheden konden spotten. Hetzelfde tafereel herhaalde zich op zondag, waardoor ik toch met een enigszins wrang gevoel terugdenk aan Six Flags Over Texas.

Het beste Six Flags-park van de staat Texas, dat vind je niet in Arlington. Ik amuseerde me prima, maar het extatische gevoel dat Six Flags Fiesta Texas me bezorgde, dat ontbreekt hier volledig. Toch wil ik, voor alle duidelijkheid, benadrukken dat Six Flags Over Texas geen slecht pretpark is. Men pronkt namelijk met een solide attractieaanbod, dat zowel klassiekers als hypermoderne thrills bevat. Verder is het genieten van knappe landscaping en de meeste themazones zijn fraai uitgevoerd. Ik zou je dus van harte aanraden om hier ooit eens binnen te springen, al lijken de zomermaanden me een betere periode dan het voorjaar. Ik kies de volgende keer alleszins niet meer voor april, hopend dat ik dan wel verzekerd ben van een volledige coaster-bingo. Duimen maar.