Wildlands

Emmen, Nederland

“Disney’s Animal Kingdom… in de Lage Landen”

Laat ons een paar maanden terug in de tijd reizen. Naar de dag waarop ik voor ‘t eerst het Zweedse Kolmårdens Djurpark bezocht, om precies te zijn. In het reisverslag dat ik daarover schreef, was dit de intro:

Met alle respect voor zij die dierenparken leuk vinden: mijn wereld is het gewoonweg niet. Natuurlijk bezocht ik onze Antwerpse Zoo in het verleden en ik wil wel eens met m’n eigen ogen checken of Pairi Daiza echt zo magnifiek is, maar ik geef m’n centen uiteindelijk liever aan pretparktickets. Als een dierenpark me koste wat het kost over de vloer wil krijgen, kunnen ze dus best investeren in glimmende stalen achtbaanrails of houten megaconstructies. In de Benelux hebben Bellewaerde en Wildlands dat duidelijk begrepen, maar ook in Scandinavië is het principe niet onbekend. Daarom reizen we op deze bloedhete donderdag naar het plaatsje Kolmården en z’n gelijknamige zoo.

Toen ik dat stuk tekst schreef, had ik het Nederlandse Wildlands nog nooit bezocht. Daar zijn verschillende redenen voor. Eerst en vooral zijn dierenparken dus – zoals gezegd – niet volledig mijn ding. Daarnaast kreeg Wildlands voorlopig geen al te beste kritiek en het park ligt bovendien op 285 kilometer van mokn voordeur. Drie uur rijden vanuit Antwerpen voor een zoo die lauw onthaald wordt? Je moet het maar willen. Maar toch… er zijn daar in Emmen twee verse achtbaancredits te scoren en het park blijkt dicht bij Slagharen te liggen. Ons dagje fun in de wondere wereld van Noord-Nederlandse pretparken is opeens aantrekkelijker dan verwacht.

Attractiepark Slagharen en Wildlands op een enkele dag bezoeken; het lijkt ons mogelijk. Om dit plan te doen slagen, is het echter aangeraden om voorbereid te zijn. Of… om een gids onder de arm te nemen. Die gids is vandaag de enige echte Dennis Oosterwold, goochelaar, entertainer, Wildlands-abonnementshouder en -kenner. Hij speelt een thuismatch in Emmen en leidt ons via de voormalige zoo naar het gloednieuwe Wildlands, dat aan de rand van de gemeentekern ligt. Het hippe inkomgebouw van Wildlands grenst aan een al even hip plein. Ik kan begrijpen dat sommigen het uitzicht van de toegangspoort nogal kil vinden (het zou even goed een flatgebouw of winkelcentrum kunnen zijn), maar persoonlijk vind ik het wel iets hebben. Benieuwd of de rest van het park er even aantrekkelijk bij ligt.

De medewerkers van Wildlands worden vanochtend een beetje in de steek gelaten door hun informaticasysteem. De kortingskaartjes die Mister Oosterwold ons aanbiedt (nogmaals hartelijk dank daarvoor) komen niet op 1-2-3 uit de printer gerold en aan de toegangscontrole komt het zelfs enkele minuten tot een volledige stilstand. Computer says no tegen elke gast die zijn ticket scant, maar na een algemene heropstart kunnen we uiteindelijk dan toch naar binnen. Computerproblemen kunnen natuurlijk overal voor komen en ik ervaar dit oponthoud niet als storend. Mijn eerste indruk is dus nog steeds goed, want ook het centrale plein van Wildlands ziet er leuk uit. Het park is opgebouwd zoals Disney’s klassieke Magic Kingdoms: het bestaat uit een hub en verschillende themazones die daarrond liggen. Zoek echter niet naar een sprookjeskasteel, want de eyecatcher van het centrale plein is een veel kleinschaliger gebouw met een kompas op het dak. Zoals je het van nuchtere Nederlanders verwacht, heet dit parkgedeelte dan ook het Kompasplein. Waarom zou je de dingen onnodig moeilijk maken?

Aan het Kompasplein grenzen drie toegangspoorten, die naar even veel themagebieden leiden. Wij bezoeken ze van links naar rechts en belanden zo eerst in Nortica. Je kan het wellicht uit de naam afleiden: deze plek is op de poolgebieden gebaseerd. Het is er rotsachtig, er groeien weinig bomen en de lokale beestjes zijn maar beter op vrieskou voorzien. De opvallendste inwoners van Nortica zijn zeeleeuwen, pinguïns en ijsberen. En hoewel het park ontworpen werd om ons erg dicht bij de dieren te brengen, lijken ze soms verrassend ver weg. Het is zo’n typisch kenmerk van een moderne zoo: verblijven worden tegenwoordig zo groots en natuurlijk aangelegd dat je vaak lang moet zoeken om überhaupt dieren te spotten. Het viel me al op in het Zweedse Kolmården, het Duitse Zoom Erlebniswelt en ook hier is ‘t opmerkelijk. Wildlands’ ijsberen kregen bijvoorbeeld zo’n enorme lap grond dat ze soms lastig zichtbaar zijn. Begrijp me niet verkeerd… ik wil niet terug naar die tijden van vroeger, waarin dieren in een veel te kleine kooi gestopt werden. Maar de dierentuin-belevenis veranderde wel drastisch, dat sowieso.

Nog zo’n grote verandering is de toevoeging van pretparkattracties. Wildlands pakt het minder groots aan dan soortgenoten als Kolmården of Busch Gardens, maar ze zijn er wel. De eerste ride die we vandaag bezoeken is Arctic 1, een 4D-simulator. Huiver jij ook zo wanneer je begrippen als simulator en 4D hoort? Fijn, dan zijn we alvast met z’n tweeën. Er kan met deze technieken weliswaar een overtuigende belevenis gecreëerd worden, maar het blijft voor mij toch altijd minderwaardig ten opzichte van een darkride met audio-animatronics en reële scènes. Zelfs Disney’s paradepaardjes Flight of Passage en Soarin’ zullen nooit evenaren wat zo’n goeie klassieke darkride met me doet. Het mag duidelijk zijn dat Wildlands geen Disney-niveau bereikt, dus één bezoekje aan Arctic 1 is wat mij betreft ruim voldoende. Toch wil ik niet overdreven negatief zijn, want de sfeerschepping is oké en de uiteindelijke rit valt beter mee dan verwacht. Maar beloof me alsjeblieft dat je dit ding overslaat als die gigantische wachtruimte ooit vol staat. Goed?

Nortica is tamelijk klein, maar de aanpalende zone compenseert dat helemaal. We lopen via het Kompasplein naar Serenga, een uitgestrekte lap grond waarop de Afrikaanse savanne en de woestijn uitgebeeld worden. Zowel de omvang als het themaniveau zijn behoorlijk imposant. Het eerste gedeelte van Serenga bestaat vooral uit huisjes en kleinschalige dierenverblijven, terwijl we verderop in een reusachtige open vlakte terechtkomen. Dat is het centrum van Serenga: de savanne is gevuld met leven en op de zogenaamde Leeuwenberg spotten we Simba, Nala en co. De iets minder bloeddorstige dieren mag je trouwens vanuit een truck bekijken op de Serenga Safari. Het principe is gelijkaardig aan Kilimanjaro Safaris in Disney’s Animal Kingdom, al is dit duidelijk een budgetversie. De snelheid ligt laag, er zijn geen speciale effecten en bovendien brengt de safari je niet op plekken waar je te voet niet geraakt. Het is weliswaar een leuk tussendoortje (even zitten, dat doet altijd deugd) maar schuif ook hier niet langer dan tien minuten voor aan.

Wildlands is niet alleen sterk in het creëren van realistische leefwerelden; het zat ook vooraan tijdens de les lange wachtruimtes aanleggen. De rijen van Arctic 1 en Serenga Safari zijn bijvoorbeeld voorzien op enkele uren wachttijd, maar ook bij onze volgende halte is er veel geïnvesteerd in meanderingen. We zijn aanbeland bij Tweestryd, voor pretparkliefhebbers wellicht de beroemdste attractie van het hele domein. Tegelijkertijd is het echter de vreemde eend in de bijt van Wildlands. Tweestryd is een dubbele junior boomerang van Vekoma en heeft weinig tot niets met het gegeven dierenpark te maken. Hij staat ook een beetje afgezonderd in een uithoek van Serenga, maar qua decoratie heeft men wel knap werk geleverd. De achtbaan werd in een mijnthema gegoten – het logo lijkt zelfs haast rechtstreeks gekopieerd vanuit een Kaatsheuvelse mijn – en het ziet er goed uit. Verwacht geen buitenproportionele rotspartijen of stiekeme darkride-gedeelten, maar het totaalplaatje klopt.

Qua rit verschilt Tweestryd nauwelijks van de andere junior boomerangs. Wildlands pakt uit met ‘t feit dat dit wereldwijd de langste van z’n soort is, maar ik voel letterlijk geen verschil met de versies van Phantasialand en Energylandia. Dat is niet noodzakelijk slecht: het zijn prima familieachtbanen die ook heerlijk soepel zijn. Bovendien levert het duellerende aspect van Tweestryd een leuke meerwaarde. Toch vraag ik me af of zo’n dubbele achtbaan de ideale keuze was voor dit park. Had men de euro’s van die tweede baan niet beter aan een ander attractietype gespendeerd? Nu lijkt het me vooral een mooi prestigeproject waar de gemiddelde bezoeker weinig aan heeft. Leuk voor dat select clubje mensen die achtbanen willen doen tijdens hun dagje in de zoo, maar velen wandelen er achteloos aan voorbij. Hetzelfde fenomeen zagen we afgelopen zomer eigenlijk reeds in Kolmården. Het park was propvol, maar de wachttijd voor hun sterachtbaan Wildfire klom niet hoger dan een kwartier. Vandaag rijdt Tweestryd dus meestal met halflege treinen, wat altijd een beetje triest oogt. Jammer, maar ach… onze twee nieuwe credits zijn wel binnen.

Laat ons nog eens van decor veranderen. Na de bevroren wereld van Nortica en de Afrikaanse sferen van Serenga trekken we de jungle in. Die derde en laatste themawereld wordt Jungola genoemd. We betreden Jungola via de zogenaamde Vlindertempel, die met z’n oogstrelende toegangspoort en dito interieur meteen de juiste toon zet. Veel vlinders krijgen we vanmiddag helaas niet te zien, maar het doorgedreven thema doet me dat vlug vergeten. Ik krijg zelfs een flashback naar Disney’s Animal Kingdom, wat Wildlands als een waanzinnig compliment mag beschouwen.

Jungola is voor een groot deel overdekt. Een jungle zou nu eenmaal minder overtuigend zijn in de koele herfstomstandigheden van vandaag, dus dat lost men op met behulp van kassen waar de temperatuur opeens een stuk zomerser aanvoelt. Het geeft een leuke variatie: je betreedt dit gebied langs de Vlindertempel, je loopt daarna in de buitenlucht langs een schitterend olifantenverblijf en je komt uiteindelijk uit in de enorme indoorwereld die Rimbula heet. Deze tropische hal is het pronkstuk van Jungola. Ik waan mezelf hier daadwerkelijk in een regenwoud en Nederland lijkt plots wel heel ver weg. Rimbula bestaat uit exotische vegetatie, een avontuurlijk touwenparcours, bijpassende horeca en een riviertje. Heel erg mooi allemaal.

Dat riviertje waar ik het over had, is Rimbula River. Deze klassieke bootvaart is een van de topattracties van het park en visueel valt er weinig op aan te merken. De wachtruimte is mooi en de waterloop kronkelt schilderachtig door het groen. Helaas krijg ik tijdens de rit wel het gevoel dat hier meer in zat. Veel dieren krijg je uiteindelijk niet te zien (we varen weliswaar langs een olifantenperk, maar het uitzicht daarop is minimaal) en de verhaallijn is pover. De gevaarlijke grot waar onze audio-expeditieleider het over heeft, blijkt bijvoorbeeld met een paar vernevelaars en een slap geluidseffect uitgerust te zijn. Als hoogtepunt van de rit had dit best wat spectaculairder mogen zijn.

Rimbula River is leuk zonder meer, het touwenparcours is een originele manier om de jungle van bovenuit te bewonderen en we eten behoorlijk lekker in het nabije self-service restaurant. Kortom: we hebben het mooiste tot ‘t laatst bewaard en dat hele Jungola-gedeelte is honderd procent in orde. Hiermee bewijst Wildlands dat het meer wil zijn dan een ouderwetse dierentuin; men creëert totaalbeleving.

We hopen later vanmiddag nog enkele verse credits binnen te halen, dus rond een uur of twee houden we het stilaan voor bekeken in Wildlands. Het was dus een blitzbezoek, al heb ik niet de indruk dat we iets gemist hebben. Dierenparken hebben wat mij betreft zelden een dagvullend karakter, dus deze paar uurtjes waren eigenlijk perfect. Het park viel me overigens reuze mee. Er is veel te zien, het themaniveau ligt op een verrassend hoog niveau en de rides leveren dit park een pluspunt op. Zo’n klassieke zoo vind ik altijd een beetje passief, maar dat wordt hier deels opgelost. Helaas lijkt mijn mening over Wildlands niet overeen te komen met de publieke opinie. Locals zijn overwegend negatief (al heeft dat misschien met nostalgische gevoelens en de sluiting van het voormalige Dierenpark Emmen te maken) en de zaken gaan niet al te best. Wildlands is vooralsnog een erg verlieslatende onderneming en da’s spijtig. Het is nog een jong park en de laatste puntjes moeten wellicht nog op de i gezet worden, maar ik merk toch dat er veel liefde in Wildlands zit. Dus beste mensen van Wildlands, als jullie dit lezen… Veel succes in de toekomst. Het is jullie van harte gegund.