Attractiepark Slagharen

Slagharen, Nederland

“Charmant pretpark, maar men mist een echte eyecatcher”

Ik heb niets met vakantieparken. Ik heb niks met de Far West. En paarden of pony’s? Die mogen wat mij betreft netjes achter een gesloten staldeur blijven staan. De combinatie van deze drie factoren leidt tot een eenvoudig besluit: Glenn hoeft nooit in z’n leven naar Attractiepark Slagharen te reizen. Een cowboy-achtig recreatiedomein met bungalows dat zichzelf in een vorig leven ponypark noemde… het lijkt alles behalve mijn droombestemming. Maar je mag een gegeven paard (flauw hè) niet in de bek kijken: wanneer de toegang gratis is, zet ik mijn vooroordelen dus graag even opzij. Bovendien ligt Slagharen op een boogscheut van Emmen, waar we deze voormiddag het gloednieuwe dierenpark Wildlands bezochten.

Ik moet het toegeven: paarden in pretparken zijn niet altijd slecht. In Toverland en Europa-Park wijst een houten paard de weg naar ijzersterke attracties, terwijl die familiale Pony Express in Knott’s Berry Farm eigenlijk prima is. Misschien is dat voormalige Ponypark dus niet zo’n vreselijke plek. Ik zoek het graag voor je uit, maar laat me meteen met de deur in huis vallen: mijn meest uitgebreide reisverslag wordt dit niet. Dat heeft niet zozeer met onze beperkte verblijfsduur (vier uurtjes bleek voldoende) te maken, maar eerder met het feit dat Slagharen gewoonweg geen duizelingwekkend attractieaanbod heeft. Men kocht hier aanzienlijk wat flat rides uit de standaardcatalogus en het is lastig om daar hele alinea’s over vol te schrijven. Gelukkig is er ook beeldmateriaal om jullie te tonen dat Attractiepark Slagharen een antieke draaimolen niet schuwt…

… en dat een octopusmolen ook origineel gethematiseerd kan worden. Complimenten voor de knappe rotsformaties en voor het vrij pittige ritprogramma dat men hier installeerde. Vermakelijke familieattractie.

Verder is dit nog een van de weinige plekken op de aardbol waar je een Enterprise kan beleven.

Wanneer je ooit op zoek bent naar een gekke Twist ‘n’ Splash van Mack Rides, ben je hier aan het juiste adres. Die waterpistool-plezier-molen is op deze 3de oktober echter gesloten, iets wat ik omwille van de kille temperaturen geen ramp vindt.

‘Ik zen nogal ne kouwelijke mens’ zouden we hier in Antwerpen zeggen. Van zodra de temperatuur onder twintig graden daalt, kruip ik liefst onder een dekentje. Noord-Nederland telt blijkbaar minder koukleumen, want de plaatselijke log flume is zelfs vandaag verbazend populair. Voor de originele lay-out moet je het niet doen en ook qua thema valt er weinig bijzonders te melden. Ripsaw Falls sla ik met plezier over.

Als we het toch even over het thema van die boomstammenbaan moeten hebben, zeg ik: beter goed gejat dan slecht bedacht.

Sommige attracties zijn alledaags en bizar tegelijkertijd. Het beste voorbeeld binnen Attractiepark Slagharen is misschien wel de kettingmolen. Je vindt dit attractietype in bijna elk Europees pretpark en vaak zien ze er identiek uit. Mag ik in Slagharen de originaliteitsprijs uitreiken als het op decoratie aan komt? Ik denk van wel. Het ding heet hier Apollo en het werd vormgegeven als een maan. Het resultaat is reusachtig en het werd daardoor een van de meest herkenbare attracties van het ganse park.

Roller Coaster Traveller is vandaag op zoek naar verse credits. Attractiepark Slagharen is daarvoor niet de ultieme droombestemming, maar ach… wie het kleine niet eert… De eerste van twee achtbanen heet Mine Train en het is een standaard family coaster van Vekoma. Je herkent de lay-out wellicht vanuit andere pretparken en je weet dus wat er komt. Een prima familieachtbaan, dat sowieso, maar legendarisch is het allemaal niet. Het thema beperkt zich trouwens tot het perron, wat helaas ook geen pluspunten oplevert.

Ik heb een zwak voor rides die je in alle rust van het uitzicht laten genieten. En ik constateer met lichte verbazing dat Slagharen behoorlijk straf presteert op dit vlak. Men heeft zowel een reuzenrad, een panoramatoren, een antieke monorail als een kabelbaan ter beschikking. Die Monorail blijkt een volledige toer rond het park te maken, maar kan (wegens gebrek aan een tweede station) helaas niet als handig vervoermiddel gebruikt worden. Om onszelf naar de overkant van het park te laten transporteren, zijn we dus aangewezen op de kabelbaan. Die ziet er weliswaar oud en fragiel uit, maar oh wat hou ik van dit attractietype.

Met de kabelbaan glijden we voornamelijk boven de zogenaamde Main Street van Attractiepark Slagharen. Die Main Street is nogal uniek qua locatie: meestal plaatst men een dergelijke laan vlak achter de toegangspoort, maar hier ligt ie middenin het park. Slagharen is opgebouwd in een soort zandlopervorm waarbij het smalle middengedeelte de Main Street is. Best slim gezien natuurlijk, want zo passeert bijna iedere gast meermaals langs de horeca en de souvenirwinkels die daar gevestigd zijn. Jammer dat die zaken in kwestie een tikkeltje marginaal ogen, maar het concept van zo’n centraal gelegen Main Street is stiekem wel geniaal.

Dankzij de kabelbaan staan we nu in het noordelijke parkgedeelte. Qua decoratie is deze zone redelijk vergelijkbaar met de overkant: een stevige scheut Far West, een vleugje Mexico en een doordringende geur van gedateerdheid. Als het op rides aan komt, is het hier wel een beetje interessanter. We vinden in deze uithoek van Slagharen namelijk hun absolute topattractie terug. Ik heb het niet over die hoogbejaarde Troika-molen…

… of over de Condor, dat andere quasi uitgestorven attractietype. Vroeger vond je zulke dingen in parken als Bobbejaanland, Phantasialand en Holiday-Park, maar ze werden jaar na jaar schaarser. Voor een Condor-nostalgicus is Slagharen dus the place to be.

Die topattractie is ook niet Wild West Adventure, al verrast de inhoud van deze reusachtige tent me wel in positieve zin. Het is geen wereldniveau – evenmin Nederlands topniveau, om eerlijk te zijn – maar ik had niet eens een darkride verwacht in dit park. Hoewel de poppen houterig bewegen en de decors zo uit Blokker lijken te komen, vind ik het fijn om eindelijk eens een niet-kermisachtige ride te doen in Attractiepark Slagharen.

Wat die bewuste topattractie dan wel is? Gold Rush! Er zijn vandaag massaal veel oosterburen in Slagharen, want Duitsland viert op 3 oktober de Dag van de Eenheid. De Duitsers die naar Nervenkitzel und Achterbahnspaß verlangen, komen al snel bij deze bordeaux-zwarte staalconstructie terecht.

Gold Rush verving in 2017 Thunder Loop, een klassieke Looping Star van Schwarzkopf. De afbraak van die voorganger riep veel melancholie op bij coasterfans, maar deze nieuwigheid mag er ook zijn. Gold Rush ziet er imposant uit en de decoratie is naar de normen van Slagharen prima.

Qua rit is Gold Rush een typisch Gerstlauer-fabrikaat. Het is allemaal niet slecht (heupbeugels… yay!) maar super is het ook weer niet. Deze Duitse constructeur levert in mijn ogen altijd coasters waarbij de flow niet helemaal lekker zit. De g-krachten en inversies voelen raar aan, terwijl de treinen nooit honderd procent soepel lopen. Gold Rush kan dus best samengevat worden met het woord mwaaaaaah.

Gold Rush is leuk voor de teller, maar niet meer dan dat. Gelukkig is het wel een erg fotogenieke achtbaan.

En weet je… eigenlijk zijn we al rond. Slagharen heeft natuurlijk nog een heleboel familie- en kinderattracties, dus ik begrijp ergens wel waarom het park een zekere populariteit opgebouwd heeft. Er is veel te doen en de toegangsprijs is lachwekkend laag als je online een kortingsactie kunt scoren. Families met jonge kinderen die zoeken naar een voordelig dagje pretpark zijn hier dus aan het juiste adres. Maar hou de verwachtingen alsjeblieft laag. Attractiepark Slagharen is geen Efteling, geen Europa-Park en geen Disneyland. Qua thema moet je het voornamelijk met goedkope western-objecten en simpele façades doen, terwijl het attractieaanbod vooral basic is. Bijna elke ride komt rechtstreeks uit een standaardcataloog, dus soms voelt het zelfs als een permanente kermis aan.

Heb ik spijt van ons bezoek aan Slagharen? Allesbehalve. Het was een ideale combo met Wildlands en bovendien is het altijd fijn om een nieuw pretpark te ontdekken. De kans dat ik hier ooit nog opnieuw kom, is echter klein. Ik had tot vandaag niets met vakantieparken, de Far West en pony’s… en dat blijft morgen ook zo.