Everland

Yongin, Zuid-Korea

“Als The Walt Disney Company geen Disneyland bouwt in Zuid-Korea, dan doen de Koreanen dat wel zelf”

Goedemorgen. We zijn nog steeds in Seoul, de hoofdstad van Zuid-Korea. Deze metropool is niet alleen de thuishaven van een wondermooi paleizencomplex en van het War Memorial of Korea, maar het biedt ook twee ontzettend populaire pretparken. Na ons bezoek aan Lotte World van gisteren, reizen we op donderdag 9 april naar ‘s lands grootste themapark. Ergens tussen het groene heuvellandschap van Yongin – een plaatsje dat we vanuit het stadscentrum op zowat 50 minuten bereiken – ontdekken we vandaag Everland. Verwar dit niet met het één letter extra tellende landgoed van Michael Jackson of met de thuisbasis van Peter Pan, maar het Disney-gehalte ligt haast even hoog. Alleen al de gigantische oprijlaan en haar minutieus gesnoeide plantsoenen stralen een heerlijke grootsheid uit. We hebben bij aankomst dus oprecht een leuk voorgevoel bij dit resort, dat naast een gecombineerd attractie- en dierenpark ook het waterpretpark Caribbean Bay huisvest.

Wanneer de taxichauffeur ons aan de toegangspoorten dropt, lijkt het alsof elke school van het land een uitstapje naar Everland op de agenda zette. Tientallen schoolgroepen staan in een plechtig uniform aan de groepsingang. Wij moeten gelukkig niet in die enorme rij aansluiten en we worden zelfs niet bij de standaard kassahokjes verwacht. Neen, als buitenlander ben je hier een heuse VIP en staat het (wachttijdloze) Ticket Office for Foreigners ter onzer beschikking. We worden er extreem vriendelijk en in nagenoeg perfect Engels ontvangen. Het positieve plaatje wordt pas helemaal compleet dankzij de korting die Everland aan buitenlanders toekent. Gewoon even een speciale voucher op de parkwebsite afdrukken en je spaart enkele duizenden Koreaanse won uit. Handig!

Everland heet ons welkom met Global Fair. Met sierlijke Russische torentjes, een Zuid-Europese heuvelbebouwing, een Frans paleis en een waardeloze kopie de Venetiaanse Campanile maakte men hier een schijnbaar willekeurige selectie van vreemde culturen. Hoewel het allemaal een tikje out-of-date oogt, is de omvang van deze zone verrassend. Global Fair pronkt met grootse gevels, bloementapijten staan prachtig in bloei en op de achtergrond speelt een krachtige soundtrack om de dag te starten. Net zoals Lotte World blijkt ook Everland niet vies van een portie kopieerwerk uit Disney. Zo kan je de centrale wonderboom als een subtiele verwijzing naar Animal Kingdom beschouwen, terwijl een Victoriaans bouwsel dan weer letterlijk aan de Crystal Palace-restaurants uit Amerika en Japan doet denken. Ik vermoed dat wij vandaag de enige twee bezoekers zijn die het überhaupt opmerken.

Achter het entreegebied vinden we vier themazones. Het achterliggende idee: exotiek in de ogen van een doorsnee Koreaan. We reizen respectievelijk langs American Adventure, het familiaal georiënteerde Magic Land, European Adventure en de overwegend Afrikaanse sferen van Zoo-Topia. Die gebieden zijn stuk voor stuk zo uitgestrekt dat ze doorgaans nog verder opgedeeld worden.

Dat is bijvoorbeeld zo bij American Adventure, waar we van start gaan in een klassieke Far West-zone. Daarin staat een naar rodeo gethematiseerde Break Dance en zo’n typisch Aziatisch schommelschip met absurde afmetingen. Moeten we het met deze standaard rides doen? Helaas wel. De blikvanger is nochtans het enorme stationsgebouw van Eagle Fortress, een suspended coaster van Arrow die pijlsnel over een dichtbeboste heuvel slingerde. In de verleden tijd, dat lees je goed. De baan is inmiddels al jaren buiten gebruik en de kans is klein dat Eagle Fortress ooit z’n comeback maakt. De dichtgetimmerde ingang en de vuile, stilaan wegroestende track geven alleszins geen aanwijzingen in die richting. Jammer genoeg kan ik mijn eigen ervaringen dus niet met jullie delen, maar check zeker op YouTube hoe cool deze terrain coaster er in betere dagen uit zag.

Alternatief coasterplezier (en deze keer wel in operationele modus) vinden we bij Rolling X-Train. Vraag me niet of die naam enige betekenis heeft. Ik weet evenmin waarom gij themaloos tussen drie verrassend classy aangeklede flat rides staat. De Frisbee, de Top Spin en een stevig draaiende Top Scan staan er prachtig bij dankzij hun sixties-look en de heerlijke rock ‘n’ roll die er speelt. Het contrast met de Arrow-achtbaan is groot en de rit is al evenmin legendarisch. Rolling X-Train trakteert haar passagiers op een dertig meter hoge lift hill, twee loopings, twee corkscrews en een afsluitende helix. Ondanks een andere plaatsing van het perron, is dat nagenoeg identiek aan onze goeie oude Python. Je hoeft dus niet meteen je vliegticket richting Seoul te reserveren om deze baan te doen. Dat stuk staal in Kaatsheuvel voert zijn job immers tien keer soepeler uit. Bonking X-Train zou hier een betere naamgeving zijn. Auw.

Van het op thrills gerichte Amerika naar het kindvriendelijke Magic Land. Dit is letterlijk een zone van uitersten. Enerzijds is er een bijzonder charmant uitgevoerd dorpje met een vermakelijke custom-made familieachtbaan van Vekoma. Anderzijds is er een betonnen kermisplein waar niemand vrolijk van wordt. Het is totaal passé, maar we vallen toch van de ene verbazing in de andere. We spotten bijvoorbeeld een helikopterattractie die we enkel uit Roller Coaster Tycoon kennen, we ontdekken de doelloze op-en-neer-gaande-stoeltjesattractie en missen onze coaster-bingo omwille van een half gedemonteerde Dragon Coaster. Ik vermijd dergelijke termen liever, maar ouwe brol is de meest doeltreffende manier om deze hoek van Everland te omschrijven. Er lijkt gelukkig stilaan verbetering op komst: de recent geopende Rockin’ Tug ziet er prima uit en de plaatselijke boomstammenbaan wordt momenteel omgebouwd naar een avontuurlijke expeditie.

Als er één attractie van Magic Land een eigen alinea verdient, is het wel Global Village. Of je dat positief mag opvatten, laat ik even in het midden. Dat de attractie qua naamgeving verrassend fel doet terugdenken aan de entreezone van Everland, heeft overigens zijn reden. Ook hier gaat het immers over allerlei culturen, maar dan in dark ride-vorm. Als ik je vertel dat de ride voornamelijk uit kinderpoppetjes in clichématig uitgevoerde omgevingen bestaat, zou er een belletje moeten rinkelen. Een Disney-belletje. Global Village is dan ook de discount-versie van It’s a Small World. Alle Duitsers drinken liters bier en elke Nederlander loopt op klompen tussen windmolens en tulpenvelden, dat is het uitgangspunt van een dergelijke attractie. Net zoals bij het Disney-voorbeeld speelt er een catchy themaliedje op de achtergrond, al overheerst het gekraak en gepiep van de hopeloos verouderde animatronics. Kortom: Global Village verdient een standbeeld in de wereld van de foute dark rides. Het is een dankbaar item om een ironisch brokje tekst over te schrijven, maar topkwaliteit zoeken we bij voorkeur elders.

Geachte Nederlanders, jullie genieten een sterrenstatus in Everland. Jullie kregen niet alleen de eer – kuch – om opgenomen te worden in Global Village, maar jullie hebben ook een eigen themazone op 8.000 kilometer van huis. Holland Village grenst aan de wondermooie siertuinen van het park en is voornamelijk gericht op horeca. Het is een cute dorpsstraatje dat volgestampt werd met gezellige terrassen. Volgens de raamopschriften koop je hier in willekeurige volgorde kaas, noot, luchtig worst en chocolade voor je geliefde, maar in realiteit gaan er toch voornamelijk Aziatische rijstschotels over de toonbank. Een buitengewoon realistisch beeld schetst Holland Village dus niet over jullie thuisland. Tegenwoordig vermoedt elke Zuid-Koreaan bovendien dat er naast elke Hollandse gevelrij een gigantische houten achtbaan staat.

Dankzij Holland Village staan we in European Adventure, een gigantische themazone die stevig ingeklemd ligt tussen twee heuvelflanken. Dit Europa-Park à la Korea bestaat uiteraard niet enkel uit Nederlandse glorie. Neen, er staan ook dark rides… drie om precies te zijn. Nummer één blijkt een kermisachtig spookhuis met laserpistolen en cirkelvormige gondels à la Discovery Club. Nummer twee is een duister gethematiseerd Mack Mad House dat zelfs het intieme schrikmomentje van Fluch der Kassandra bevat. Nummer drie is een semi-futuristisch gebouw waarin de 4D-film Rio getoond wordt. Wat we onthouden over het overdekte attractieaanbod van Everland? Dat er simpelweg niks noemenswaardigs over te vertellen valt.

Een ervaren achtbaanliefhebber denkt bij Everland wellicht meteen aan T Express. Niet onterecht, want het ding transformeerde dit vrij nietszeggende pretpark in 2008 naar een must-do voor coasterfans. Everland zocht naar een signature ride en Intamin klaarde de klus. Men pootte een gigantische woodie in het rustieke Alpine Village neer. De statistieken zijn indrukwekkend: T Express is 56 meter hoog, hij haalt een topsnelheid van ruim 100 kilometer per uur en de eerste afdaling heeft een hellingsgraad van 77 graden. De locatie maakt T Express zo mogelijk nog indrukwekkender, want men bouwde de baan tegen een heuvel aan. Wanneer ik vanuit de vallei naar dit houten gevaarte kijk, voel ik me dan ook ontzettend klein. Oppa Intamin Style!

Je moet voor T Express een gratis reservering maken bij de attractie-ingang. Wanneer we hier ‘s ochtends vroeg aankomen, kunnen we met ons kaartje rechtstreeks doorlopen. Afhankelijk van de drukte schuift het tijdsvenster echter op om een vlotte flow te garanderen. Toch kan je daardoor niet meteen instappen. Ondanks dat reserveringssysteem staan we alsnog 50 minuten in de rij. De reden hiervoor is een bedroevende capaciteit die te wijten is aan fitness. Net zoals we dat gisteren moesten doen voor ons ritje Atlantis Adventure, worden we ook vandaag aangemaand om de spieren los te gooien voor de rit. Het is een lachwekkend tafereel, al haalt het elk beetje vlotheid uit de operations.

Is T Express die trage wachtrij waard? Wanneer we de eerste afdaling af sjezen, kan ik alleen maar JA schreeuwen. Ik maak kennis met de meest volmaakte airtime en ik verlies elk contact met mijn zitje tot we helemaal beneden zijn. Ook de tweede heuvel trakteert me trouwens op een potje beugelhangen. Helaas volgt daarop een rem en die zorgt voor een adempauze die we eigenlijk niet nodig hadden. De snelheid die de tussenrem wegneemt, komt bovendien niet meer terug. En zo belanden we in een gedeelte dat een bijna letterlijke reproductie van de Zweedse Balder lijkt. Zo ongecontroleerd heftig het eerste gedeelte was, zo berekend en voorspelbaar voelt de rest van deze coaster aan. Ik ben trots dat T Express eindelijk op mijn teller staat, maar het matige tweede gedeelte is echt een anticlimax.

Omdat de achtbaan niet zo beestig als gehoopt is, zoeken we het beestige avontuur maar in themazone Zoo-Topia. In tientallen dierenverblijven langs de bergwand spotten we stokstaartjes, papegaaien, apen van allerlei soorten, honden (!) en een ijsbeer die het met een wel erg karige leefomgeving moet doen. Het is een beetje de algemene tendens van vandaag: hoewel Everland qua onderhoud en aanleg best goed scoort, voelt de algemene infrastructuur van het park nogal verouderd. Maar als er een gebied ons vandaag op aangename wijze verrast, is het wel de koloniaal aangepakte hoek van Zoo-Topia. Welkom in Afrika.

Everland nam nog eens een kijkje bij Disney en men vond Kilimanjaro Safaris blijkbaar indrukwekkend. Zo ontstond hun eigen Safari World, een bussafari. Het spotten van (witte) tijgers, leeuwen en bruine beren werd echter zo’n hit dat de wachttijden buitensporig werden. Samsung – het moederbedrijf van dit pretpark – investeerde twee jaar geleden daarom in Lost Valley, een gigantische uitbreiding van de safarizone. Het resultaat ziet er ronduit schitterend uit: Lost Valley pronkt met een knappe wachtruimte en de safari wordt ondernomen met een amfibievoertuig. Mede dankzij het korte vaargedeelte is deze attractie minstens even amusant als Safari World.

Compliment aan Everland voor deze beide rides. Nog nooit bracht een dierenpark me zo dicht bij levensgevaarlijke dieren. Het oogt allemaal minder professioneel dan in Disney’s Animal Kingdom, waar de leefomgevingen tot in een ziekelijke perfectie nagebouwd werden. Maar net door de toevoeging van verhoogde rotspartijen en platformen langs de rijbaan, naderen we de tijgers en leeuwen hier in Everland tot op enkele tientallen centimeters. Of wat dacht je van een giraf die vanuit de truck gevoederd wordt? Ik ben geen fervent bezoeker van dierenparken, maar deze beide rides zijn wel erg geslaagd opgebouwd. Het feit dat we er op deze kalme weekdag slechts enkele minuten voor moeten aanschuiven, is natuurlijk extra mooi.

We begonnen vanochtend met een grijs wolkendek, maar het weer klaarde tijdens de middag helemaal op. Ideale omstandigheden om de plaatselijke rapid river na een wachttijd van zowat 30 minuten aan te vinken. Amazon Express ligt in een knappe bosrijke omgeving en werd ingeklemd tussen Safari World en Lost Valley. Ook tijdens deze rondvaart komen we overigens beestjes tegen, maar dan in een plastic variant. De kenmerkende hoge boten duiden al snel op een Hafema-variant en dat duidt meestal op een saaie rit. Maar schijn bedriegt en we mogen van geluk spreken dat Everland haar bootjes tijdens de lente van een afdekzeil voorziet. Damn, wat een stroomversnellingen en golven!

Niet alleen de afdekzeilen zijn bijzonder, ook de operations van deze rapid river zijn niet alledaags. Van zodra een raft de afsluitende (best steile) lift hill bereikt, moeten de passagiers immers al uitstappen en te voet naar boven klimmen op de natte transportband. Het ziet er levensgevaarlijk uit, maar ik heb nog maar zelden zo’n snel opschuivende wachtrij meegemaakt bij een dergelijke attractie. Goed bezig dus.

Everland is een gigantisch park en er is veel te doen. Dankzij de zo goed als lege wachtrijen hebben we het tegen een uur of vijf echter wel gezien. We weten dat er nog een multimediashow en vuurwerk volgt, maar we brengen onze avond liever in Seoul door. Vanuit Lost Valley is het een aardige klim naar de uitgang van het park, maar Everland helpt ons met rolbanden. Leuk feitje: elke rolband krijgt een eigen personeelslid dat je op het einde waarschuwt voor het opstapje. We zien steeds de ietwat paniekerige blik in hun ogen wanneer wij als westerlingen naderen, waarop ze met een schattig uitgesproken Attention naar de grond wijzen. Hartelijk bedankt, ook deze attractie hebben we dus veilig overleefd.

Zo, dat was Everland. En dat het een bijzondere ervaring was, dat kan je wel zeggen. Alwaar de meeste themaparken van deze omvang uitblinken in professionaliteit en hedendaags vermaak, lijkt het alsof Everland op vele vlakken in de jaren ’90 is blijven hangen. T Express, de Safari’s en een leuke kinderzone zijn uitzonderingen in een park dat voornamelijk op gedateerde attracties teert. Is dat een slecht teken? Niet noodzakelijk. Voor de Koreanen blijkt het oudere aanbod geen issue en bovendien wordt het park duidelijk met een hart gerund. Er is voldoende entertainment, het groen is perfect getrimd en het personeel komt gemotiveerd over. Ik wil niet beweren dat je Everland in vette drukletters op je bucket list moet noteren, maar Nick en ikzelf beleefden er niets minder dan een toffe pretparkdag.