Warner Bros Movie World Gold Coast

Oxenford, Queensland, Australië

“De nummer 1 achtbaanbestemming Down Under”

De belangrijkste vraag die in dit verslag beantwoord moet worden: is die DC Rivals HyperCoaster echt de moeite waard? Het antwoord daarop is ja, maar laat me daar straks dieper op in gaan. Nu wil ik eerst en vooral zeggen: pfiew, we zijn er. Het kostte zowat dertig uur om van Antwerpen tot Brisbane te reizen, maar je krijgt er dan ook wat voor terug. Een Australisch stempeltje in mijn paspoort en een temperatuur van dertig graden, bijvoorbeeld. Het doet me dat frisse België meteen vergeten en ik krijg er een instant vakantiegevoel van. En de jet lag? Die spoelen we vandaag weg met achtbanen op Australische wijze. Ja, we zijn opnieuw Down Under en dat is behoorlijk kicken.

Warner Bros Movie World in het stadje Oxenford. Je weet het of je weet het niet, maar exact twee jaar geleden wandelde ik al eens door de toegangspoorten. Was dit themapark zo buitengewoon dat ik er meteen weer 16.000 kilometer voor wilde reizen? Eerlijk gezegd niet. Australië was echter wel een coole vakantiebestemming die onmiddellijk opnieuw op de to-do list verscheen. Daarom sta ik vandaag dus aan de Australische Gold Coast, waar enkele felgekleurde achtbaanrails de skyline tekenen. Om met het slechte nieuws te beginnen: het is een regenachtige dag én blockbuster DC Rivals HyperCoaster zit toevallig in een vier dagen durende onderhoudsperiode. Het goede nieuws is echter dat we een weekticket aankopen waarmee we overmorgen opnieuw hierheen komen. En als we de voorspellingen mogen geloven, worden we die dag zowel op stralend zomerweer als op een gloednieuwe Mack-achtbaan getrakteerd. Hoera!

Warner Bros Movie World werd in 1991 ingehuldigd en het vijf jaar jongere zusterpark in Duitsland werd hier rechtstreeks op gebaseerd. Hoewel dat Duitse park inmiddels niet meer onder de vlag van Warner Bros draait, zijn de gelijkenissen nog steeds treffend. Je merkt dat aan de herkenbare toegangspoort, aan het ronde plein met de fonteinen en aan de huisjes in de Main Street. Die hoofdstraat is qua lay-out zelfs identiek aan die van Movie Park Germany: hij ligt aan de rechterzijde wanneer je het park betreedt en aan het uiteinde van die laan vind je een T-splitsing. Een opvallend verschilpunt tegenover Team Germany is de overkapping die boven een groot deel van deze Australische hoofdstraat zweeft. De mooiste oplossing is dat niet, maar tijdens een tropische regendag kan ik het dak alleen maar appreciëren.

In Movie Park Germany werden er twee attracties in de buurt van de parkingang gebouwd, aan de Gold Coast zijn er dat opvallend meer. Movie World bouwde hier immers een zone rond de figuren van DC Comics en die levert maar liefst vier achtbaancredits op. Aan het centrale plein is Superman Escape het meest opvallende exemplaar. Deze felrode gigant is prachtig gelegen en hij ziet er behoorlijk spectaculair uit. Aangezien het tijdelijk droog is, kunnen we meteen checken of de rit overtuigt. We stoppen onze rugzakken in een (gratis) locker en we wandelen door de lege wachtruimte, waarna een personeelslid ons indeelt voor de eerstvolgende trein.

De trein werd vormgegeven als een metrostel, want Superman Escape gaat over een metrorit die niet helemaal goed loopt. Niet omwille van vertragingen (zoals we dat in België en Nederland gewend zijn), wel omwille van een dreigende aardbeving. Dit achtergrondverhaal wordt op een simpele, doch doeltreffende wijze uitgebeeld in het stationsgebouw en tijdens een inleidend dark ride-gedeelte. Verwacht geen themaniveau zoals dat van Disney of Universal, maar het is alsnog verrassend leuk aangepakt. De eigenlijke coasterrit overtuigt eveneens dankzij de krachtige lancering en de intense bochten. Superman Escape is tamelijk kort en de trein zou wat sneller over de tophat mogen rijden (liever airtime dan deze bijna-stilstand), maar al bij al is dit een prima rollercoaster.

Van een Intamin kwaliteitsproduct naar standaard rommel van Vekoma… Begrijp me alsjeblieft niet verkeerd: ik heb niks tegen Vekoma, want ze leveren heus wel mooie attracties. Toch bouwden ze ook enkele vreselijke machines en Superman’s buurman Arkham Asylum is daar een sprekend voorbeeld van. Deze standaard Suspended Looping Coaster werd gethematiseerd naar de kwaadaardige Joker, waardoor de term martelwerktuig qua thematiek eigenlijk niet eens misplaatst is. Toch betwijfel ik of het parkmanagement wilt dat een attractie zo pijnlijk aanvoelt als deze. Ik moet toegeven dat de rit me beter meevalt dan twee jaar geleden, maar het blijft een pure horrorcoaster. Dat is jammer: SLC’s zijn qua lay-out mooie machines en de extra helix van Arkham Asylum voegt wel degelijk iets toe, maar waar is het comfort? Als Warner Bros Movie World eens geld op overschot heeft, mag het deze t(h)ril(l)ride gerust vervangen door een B&M Inverted Coaster.

Torenattracties zijn niet mijn ding en de zestig meter hoge Batwing Spaceshot laten we dus voor wat hij is. De aanpalende dark ride Justice League: Alien Invasion 3D is daarentegen ideaal om te ontsnappen aan een naderende regenbui. Jammer genoeg is de naam van deze attractie indrukwekkender dan de belevenis. Het is een behoorlijk tamme rondrit langs veelal statische scènes en matig uitgevoerde 3D-passages. Mijn aandacht wordt gedeeltelijk afgeleid door de ingebouwde laserpistolen waarmee we oplichtende monstertjes moeten afknallen, al wordt deze Justice League dark ride nergens echt overtuigend. Variërende snelheden en meer reële decorstukken zouden deze attractie een aanzienlijke stap vooruit helpen, maar helaas.

Er zijn zo van die attracties die ontworpen lijken tijdens een dronken personeelsfeestje. En het bedrijf waar de meeste alcohol vloeit, is wellicht S&S Worldwide. Deze constructeur leverde ons al geschifte coasters als Tranan, Eejanaika en Sequoia Adventure op. Een andere achtbaan die perfect in dat rijtje past, is Green Lantern Coaster. S&S lijkt goed te beseffen dat het een gek ding is, want ze doopten dit type de El Loco. Deze 500 meter lange baan bestaat onder andere uit een vreselijk steile lifthill, een 120° afdaling, een verkeerd gebankte bocht en een neerwaartse inline twist. Het zijn allemaal rare elementen en gestroomlijnd voelt deze coaster dus niet aan. Dat oncomfortabele gevoel heeft niks te maken met de soepelheid (die is best oké) maar eerder met de onnatuurlijke flow. Een personeelslid stelt voor om te blijven zitten voor een tweede ronde, al heb ik daar helemaal geen behoefte aan. Toch bedankt.

Ik had stiekem gehoopt dat DC Rivals een dag vroeger uit onderhoud zou terugkeren, maar helaas: de zone rond deze kanjer blijft vandaag op slot. We trekken dus verder het park in via de Main Street, die meteen ook de thuishaven vormt van twee shows. De eerste is een 3D-kortfilm gebaseerd op The Lego Movie. De film gaat over een pretpark, maar buitengewoon boeiend is hij niet. Toch is die 3D-film verrassend genoeg sensationeler dan Hollywood Stunt Driver 2, een voorstelling waarmee Warner Bros Movie World groots uitpakt. Ik herinner me dat ik hier in 2016 ook al aardig teleurgesteld buiten wandelde, maar dat het zo slecht gesteld is… neen, dat was ik vergeten. Van stunts is er eigenlijk geen sprake, want driekwart van de tijd rijden de racewagens cirkeltjes op de piste tegen een snelheid van zowat 20 kilometer per uur. Wie dus dacht dat Moteurs Action in de Franse Walt Disney Studios een saaie show was, mag hier eens een kijkje nemen… het kan altijd nog erger.

Net zoals in Movie Park Germany, ligt er een kinderzone aan de rechterkant van Main Street. Hier aan de Gold Coast is die zone niet gewijd aan Nickelodeon, maar wel aan de Looney Tunes. Het is leuk om die figuurtjes opnieuw te zien verschijnen – dit zijn immers de cartoons waar ik mee opgroeide – en bovendien is deze Kid’s WB Fun Zone gezellig ingericht. Het straalt dankzij de rijkelijke begroeiing en de gedetailleerde thema’s veel meer uit dan dat kale, identiteitsloze Nickland in Bottrop. Toch moet je hier als volwassene niet zijn voor de attracties. Alwaar het Duitse Nickland bestaat uit een heleboel ervaringen voor de hele familie, is deze Fun Zone quasi uitsluitend op de jongste bezoekers gericht. We springen even binnen bij Road Runner Rollercoaster voor Nick z’n coaster-counter (dit is trouwens de enige attractie waar we vandaag langer dan één minuut moeten wachten), maar daarmee hebben we het echt helemaal gezien.

In tripverslagen wordt vaak uitsluitend gesproken over achtbanen en thrillrides. Toch wil ik in ‘t geval van Movie World Gold Coast ook aanhalen dat het personeel exceptioneel vriendelijk is. Verwacht geen fake glimlach of een overdreven ingestudeerd rolletje, maar je ontmoet hier tientallen mensen die hun job oprecht graag blijken te doen. Dit is de laid-back attitude die je in Australië verwacht, al kan dat uiteraard ook samenhangen met de lage bezoekersaantallen vandaag. En nu we toch met complimenten gooien, wil ik graag ook m’n heerlijke lunch aanhalen. Net zoals twee jaar geleden opteren we voor Dirty Harry’s Bar & Grill, een plek waar het vlees, de nacho’s, de burrito’s en de slaatjes ontzettend lekker zijn. Dit adresje komt sowieso in mijn top drie als het over de beste fastfood in een pretpark gaat.

Tegenover Dirty Harry’s ligt de komiek vormgegeven gevel van Scooby-Doo Spooky Coaster. Deze achtbaan was in 2016 de meest verrassende attractie van Warner Bros Movie World. Deze standaard wild mouse werd namelijk uitgebreid met een coole dark ride waarin we door de duistere gangen van een spookachtig kasteel reden. Vervolgens kwamen een verticale lift en een diepe achterwaartse afdaling, waarna een klassieke Wild Mouse volgde. Dat was een goeie basis om Scooby-Doo Spooky Coaster te bombarderen tot de beste Wild Mouse ter wereld.

Helaas is deze coaster vandaag slechts een schim van wat ie twee jaar geleden was… Alle decors van het dark ride-gedeelte werden immers verwijderd, waardoor de eerste 30 seconden totaal betekenisloos werden. Waarom, Movie World… waarom?! Ik kan moeilijk geloven dat het park blij is met deze oplossing, dus laat ons hopen dat deze ride in volle glorie hersteld wordt. Eind 2018 staat er een drie weken durende rehab gepland, dus wie weet. Tot dat moment is Scooby-Doo Spooky Coaster jammer genoeg niks meer dan een langgerekte Wild Mouse in de duisternis.

Warner Bros Movie World heeft een haat-liefdeverhouding met decoratie. Een coaster als Green Lantern werd bijvoorbeeld kaal naast de parkeerplaats gedropt, maar een simpele flat ride als Doomsday Destroyer kreeg een heus mini-themagebied boordevol interessante fotolocaties. Heb ik zin om mijn maag te laten omdraaien in deze loopingschommel? Nope, geen denken aan. Maar als je jezelf ooit afvraagt of een flat ride diepgaand te thematiseren valt, roept deze Doomsday Destroyer wel luidkeels ja in je oor.

De meest imposant uitgewerkte attractie van Movie World is Wild West Falls Adventure Ride. Men spaarde bij deze log flume kosten noch moeite om een gezellig Far West-straatje, een enorm bergmassief en geloofwaardige beplanting te voorzien. Een streling voor het oog is deze attractie dus zeker. De themaliefhebber in mij krijgt bovendien ook een ritervaring om duimen en vingers bij af te likken. Het valt op dat deze Wild West Falls Adventure Ride er een heel stuk frisser bij ligt dan de vier jaar later geopende kopie in Parque Warner Madrid. Zo afgeleefd en artificieel die Spaanse versie aanvoelt, zo dynamisch en coherent is het geheel hier. Australië versus Spanje wordt dus 1-0 en we zijn bovendien dankbaar voor de verfrissing die Wild West Falls ons op deze hete middag bezorgt.

Movie World Gold Coast is een verrassend klein themapark waar je op kalme dagen zeker geen hele dag hoeft door te brengen. Na ons tweede rondje Superman Escape laten we het park dus achter ons en rijden we opnieuw naar Brisbane. Het afscheid is echter maar tijdelijk, want twee dagen later zijn we al opnieuw in Oxenford. We ruilen de grijze regenwolken in voor zomerse omstandigheden en van op de oprijlaan zien we een zwarte Mack-trein loodrecht naar beneden vallen. Mijn coasterhart gaat op zulke momenten een beetje harder slaan.

DC Rivals HyperCoaster werd officieel geopend op 22 september 2017 en draagt sindsdien de titel van hoogste, snelste en langste coaster op het zuidelijke halfrond. Dat klinkt opzienbarend, maar er staan nu eenmaal weinig enorme achtbanen onder de evenaar. Naar Amerikaanse of Europese normen zijn de statistieken van DC Rivals bijgevolg niet zo uniek: het hoogste punt ligt op 61 meter, de track is 1.400 meter lang en de topsnelheid bedraagt zowat 115 kilometer per uur. Toch moet ik toegeven dat de ride er indrukwekkend uit ziet wanneer je bij het park arriveert. Vooral het uitzicht op de eerste afdaling (die zich onder een oplichtend Joker-masker bevindt) doet me vermoeden dat hier wel eens een achtbaan van wereldformaat kan staan.

Wanneer we Movie World betreden en linksaf slaan richting DC Rivals HyperCoaster, valt me op dat het park vandaag drukbezocht is. Daarom is mijn verbazing groot wanneer de wachttijd voor deze nieuwigheid nauwelijks een halfuur blijkt te bedragen. Zijn Australiërs niet zo geïnteresseerd in grootse coasters? Misschien, want aan vlotte operations is die korte rij alvast niet te danken. Hoewel er twee treinen op de track staan, duurt het al gauw vijf minuten om een trein te dispatchen. De wachtrij vordert dus traag, maar uiteindelijk kunnen we na ongeveer 25 minuten de beugel naar beneden trekken. Frontseat zelfs!

Drie minuten later ben ik euforisch. Ik beleefde zonet immers een van m’n nieuwe favoriete rollercoasters. De eerste afdaling is sensationeel, de non-inverting loop geeft kriebels in mijn buik, het bochtenwerk is intenser dan je van Mack verwacht en op het einde probeert DC Rivals me drie keer uit het zitje te katapulteren met waanzinnige airtime. Dit alles gebeurt bovendien met een souplesse die doorgaans enkel Intamin en B&M bereiken. Is er helemaal niks negatiefs over deze attractie te melden? Natuurlijk wel: enkele trim-brakes remmen de trein voelbaar af en we merken dat je enkel frontseat van een honderd procent soepele rit geniet. Ik beweer niet dat je backseat een storend gerammel ervaart, maar een zekere trilling is er wel. Je kan achterin weliswaar van nog heftigere airtime proeven, maar mijn voorkeur gaat absoluut naar de eerste rij. Daar leverde DC Rivals HyperCoaster werkelijk een onvergetelijke belevenis in de meest positieve betekenis.

Ooit al eens gedroomd van een achterwaartse hyper coaster? Dan kan je bij DC Rivals terecht voor tien Australische dollars (een dikke zes euro). Omdat ik doorgaans zelfs al moet bekomen na een achterwaarts rondje Euro-Mir, laat ik deze kans echter aan me voorbij gaan. Gelukkig was DC Rivals HyperCoaster ook zonder deze unieke backwards-ervaring een schot in de roos. Ik ben blij dat we Warner Bros Movie World nogmaal bezochten voor deze baan, want ik had ‘m voor geen geld van de wereld willen missen. Dankzij deze toevoeging bevestigt Movie World zijn status als het achtbaanparadijs Down Under. Met Superman Escape had men reeds een mooi exemplaar, maar tegenwoordig staat er ook echt een wereldtopper binnen de grenzen van ‘t park. Wanneer je tevens het gemotiveerde personeel, de knappe landscaping en de doorgaans geslaagde thema’s in rekening brengt, wordt duidelijk dat Warner Bros Movie World een prima pretpark is. Tijdens een reis naar Australië is deze plek zeker een omweg waard.