Tivoli Friheden

Aarhus, Denemarken

“Prima familiepark met veel groen”

Wanneer je de termen Tivoli en Denemarken in één zin gebruikt, denkt iedereen automatisch aan Tivoli Gardens. Terecht, overigens. Dit themapark vergaarde een monumentale status en het is zelfs voor niet-achtbaanliefhebbers een onmisbaar onderdeel van ieder tripje naar Kopenhagen. Wat velen niet weten, is het feit dat de op een na grootste stad van Denemarken een gelijkaardig en gelijknamig pretpark heeft. Tivoli Friheden ligt aan de rand van Aarhus en het is een geliefde plek om te genieten van concerten, entertainment en rides. En aangezien Bram en ik tijdens onze Deense roadtrip twee nachten in Aarhus verbleven, kan je wellicht raden dat Tivoli Friheden hoog op ons verlanglijstje stond.

Tivoli Friheden is een park voor langslapers. We bezochten het park op een weekenddag, maar toch gingen de deuren pas om 11.30 uur open. Op het openingsuur van de attracties was het bovendien nog een half uur langer wachten, dus haast was er die ochtend allerminst. Na een rustig ontbijtje nabij het hotel en een aangename wandeling door het groen, arriveerden we kort na de middag bij de toegangspoort van het park. Ondanks het mooie zomerweer bleek het geen overrompeling in Tivoli Friheden: een vriendelijke kassadame zat ons geduldig op te wachten en in de Main Street (of Hovedgade, zoals ze dat in het Deens zeggen) liep er amper volk. Onze eerste indrukken van het park waren trouwens excellent: de inkomzone is mooi aangelegd en het park lag er fleurig bij dankzij het bloemenfestival dat Tivoli Friheden tijdens de zomermaanden organiseerde.

De bloemenpracht was vermeldenswaardig, maar in eerste instantie kwamen we uiteraard voor de achtbanen. De twee grootste rollercoasters van Tivoli Friheden staan broederlijk naast elkaar in de achterste helft van het park. Op het eerste zicht ziet dat achtbaanduo er trouwens raar uit, want het park verstopte ze achter metershoge geluidsschermen. Die doorzichtige schermen geven een achtbaan-in-een-aquarium-gevoel, al is deze keuze volledig begrijpelijk wanneer je weet dat Tivoli Friheden vlakbij een residentieel gebied ligt. Wanneer we door de raampjes van inverted coaster Cobra tuurden, merkten we dat er nog testritten plaatsvonden. Bij buurman Tyfonen zagen we echter al wel bemande voertuigen, dus onze dag startte met deze spinning wild mouse van Zamperla. De lay-out is gelijk aan die van de modellen die je op Belgische en Nederlandse kermissen terugvindt en de ritervaring is eerder matig. We merkten echter wel dat zo’n simpele wild mouse een bijzonder intense attractie wordt wanneer je voor een ongelijke gewichtsverdeling zorgt. We stapten namelijk licht draaierig uit omdat we allebei aan de linkerkant van het voertuig plaatsnamen.

Aangezien we in Tivoli Friheden voor een coaster-bingo wilden gaan, moesten we in totaal vier credits afvinken. En coasterfans weten het… soms moet je daarvoor je trots opzij zetten. Wanneer je met twee volwassenen in kinderachtbaan Dragen plaatsneemt, voelt dat bijvoorbeeld een beetje ongemakkelijk. De operator van deze Wacky Worm kon ons bezoekje gelukkig wel appreciëren, want hij trakteerde ons al juichend op drie achtereenvolgende rondjes. Het is opvallend dat het trackverloop van dit draakje licht verschilt van de meeste Wacky Worm-versies, maar het verschil in belevenis is natuurlijk minimaal.

Het klinkt als een goedkoop marketingpraatje, maar Tivoli Friheden heeft letterlijk voor ieder wat wils. In de onmiddellijke nabijheid van de kinderachtbaan vonden we namelijk ook sensationelere attracties. Een opvallende verschijning is bijvoorbeeld Sommerfuglen, een zogenaamde Sky Racer van Gerstlauer. In deze molen kan je eigenhandig twee vleugels naast je zitje bedienen, waarna je gaat schommelen en mogelijks ook overkop gaat. In de Sky Fly-molens (die je bijvoorbeeld in Duinrell of Blackpool Pleasure Beach terugvindt) is dat goed haalbaar, maar bij deze vereenvoudigde variant bleek het iets minder vanzelfsprekend. Toch geïnteresseerd in inversies? Dan kan je terecht bij Himmelrum, een intense flat ride uit het gamma van Technical Park. Ik zag reeds een gelijkaardige attractie op de Antwerpse Sinksenfoor en besliste toen dat ik nooit zou plaatsnemen in een dergelijke kotsmachine. Ook in Tivoli Friheden bedankte ik dus vriendelijk, doch vastberaden.

Net zoals vele stadspretparken in Noord-Europa, moet Tivoli Friheden het met een relatief beperkte oppervlakte doen. Attracties die eerder in de hoogte dan in de breedte werken, zijn voor zulke parken bijgevolg een zegen. Het was daarom niet eens heel verrassend om twee verschillende vrijevaltorens te ontdekken. Beide torens hadden overigens een verrassend elementje. De 65 meter hoge Hjertekig fungeert bijvoorbeeld niet louter als thrill ride, maar ook als rustige panoramatoren. Het merendeel van de bezoekers leek voor de free fall te kiezen, maar de operator kan de gondel van deze attractie ook gewoon traag terug naar de begane grond laten zakken. Tijdens ons ritje gaf de lieve parkmedewerkster overigens nog wat extra uitleg door middel van de luidsprekers aan de top van de toren.

Vrijevaltoren nummer één is bijzonder, maar het is vooral vrijevaltoren nummer twee die de aandacht opeist. Sky Tower staat centraal in het park en het is voor pretparkfans wellicht de meest herkenbare attractie van Tivoli Friheden. Deze toren neemt het begrip ‘vrije val’ immers naar een heel nieuwe hoogte/diepte. Durvers worden in een krappe lift omhoog getransporteerd, waarna ze 30 meter loodrecht naar beneden gebonjourd worden. Voor alle duidelijkheid: er komen geen gondels, kabels of elastieken aan te pas. Je valt letterlijk in je eentje naar beneden, waarna je in een reusachtig net opgevangen wordt. Het spreekt voor zich dat Sky Tower een sensatie van de hoogste plank oplevert, maar wij hebben allebei voor deze ervaring gepast. Nu ja… we opteerden eigenlijk voor de light-versie. Je mag met een Turbånd (het all-in pasje voor de attracties) namelijk gratis mee naar boven, om daar van het uitzicht te genieten. Zelfs dat is al behoorlijk indrukwekkend, als je het mij vraagt.

Bisværmen is het Deense woord voor ‘bijenzwerm’. Dat – vrij nutteloze – weetje leerden we dankzij onze volgende credit, die naar zoemende bijtjes gethematiseerd werd. Het decor van Bisværmen is schattig en leuk uitgevoerd, al bleek de attractie op zichzelf weinig waard. We spreken immers over zo’n suffe spinning coaster van SBF Visa, waarmee je in oneindige achtvormpjes rijdt. Hoewel ik begrijp dat deze rides een breed doelpubliek aanspreken en een relatief lage investering vergen, vind ik ze eerder gepast als kermisattractie dan in een pretpark. Het feit dat de beugels geeneens met een centraal vergrendelingssysteem werken, is al helemaal jammer.

Toen ik in april twee weken langs Amerikaanse Six Flags-parken reisde, zocht ik vaak tevergeefs naar een lekkere maaltijd. In de parken betaalden we vaak een premiumprijs voor kleffe hamburgers met slappe frieten, maar ook buiten de parkgrenzen moesten we ons vaak tevredenstellen met matige fastfood. Ik ben dus dolgelukkig dat ik mezelf een Europeaan mag noemen, want onze parken scoren beduidend beter. Vele Europese themaparken investeerden de laatste jaren veel geld in de diversificatie van hun horeca-aanbod… en dat loont. Ik at dit jaar al prima in Europa-Park, Efteling en verscheidene Deense parken, en ook Tivoli Friheden hoeft niet onder te doen. We namen plaats op een zonovergoten terras nabij de parkingang, bestelden een slaatje en aten vervolgens heerlijk. Goedkoop was het – net zoals in de rest van Denemarken – niet, maar de kwaliteit bleek top.

Na de lunch enkele rustige attracties opzoeken, dat leek ons een goed idee. We maakten dus een rondje op het dertig meter hoge Pariserhjulet, een reuzenrad dat qua uitzicht behoorlijk moest onderdoen voor de Sky Tower. Op de aangrenzende minigolfbaan moest ik persoonlijk dan weer zwaar onderdoen voor Bram, die de achttien holes in opvallend minder slagen wist uit te spelen. En hoewel verliezen niet fijn is, vond ik het tof om in Tivoli Friheden na al die jaren nog ‘ns te minigolfen. Dit bleek bovendien geen betaalattractie, maar het is gewoon inbegrepen bij de ride-armband.

Middenin het park staat er een gebouw dat maar liefst drie verschillende indoor-attracties huisvest. Twee van die rides zijn uitgerust met 3D-brilletjes en laserpistolen. In 5D Cinemagic speelt de film Neon Ninja en worden bezoekers uitgenodigd om een hoop anime-slechteriken een kopje kleiner te maken. Helaas liet de resolutie te wensen over (één projector viel halverwege de show zelfs uit) en leken de laserguns niet bepaald accuraat te schieten. Dan was Haunted House 5D gelukkig kwalitatiever. In deze dark ride reden we langs verschillende schermen en nogmaals werd ons gevraagd het kwaad te bestrijden. Verwacht er vooral geen wonderen van, al is Haunted House voor een park als Tivoli Friheden heus geen slechte attractie. De aanpalende Illusionsfabrikken kan je echter met een gerust geweten overslaan. Dit funhouse is immers zo kort dat we na amper twee minuten al opnieuw buiten stonden…

Tivoli Friheden is helemaal niet zo’n bekend pretpark, maar op donderdag 14 juli 2022 verscheen het plots in de internationale nieuwsberichten. Helaas was daar een trieste reden voor. Het ging die dag namelijk helemaal mis bij Cobra, de inverted coaster van het park. De laatste wagon van de trein kwam los van de rails en dat kostte één inzittende het leven. Zulk nieuws is uiteraard vreselijk, eens te meer omdat er in 2008 al een ander zwaar ongeval gebeurde met Cobra. Logischerwijs besliste het park om de coaster na dit tweede voorval voorgoed te sluiten, en daar zal ik nooit een traan om laten. Het ritje dat wij tien dagen vóór de fatale crash maakten, was immers onvergetelijk op de foute manier. De trein bood weinig comfort, terwijl de lay-out uit slecht ontworpen bochten en ruwe inversies bestond. Eigenlijk zette ik mezelf een hele rit schrap, hopend dat we het uitstapstation zo snel mogelijk zouden bereiken. Laat ons hopen dat de (totaal onbekende) Italiaanse bouwer van Cobra in de toekomst nooit meer zo’n onding mag neerpoten.

Het ongeval van Cobra is een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Tivoli Friheden en het park zal waarschijnlijk nog lang aan die horrorachtbaan gelinkt worden. Enerzijds is dat terecht, anderzijds vind ik het ontzettend jammer voor hen. Want ik moet er eerlijk in zijn: Tivoli Friheden maakte op mij een verrassend goede indruk. Ik verwachtte een goedkope, tweederangsversie van het Kopenhaagse Tivoli, maar dat was fout. Hoewel Tivoli Friheden onmogelijk de prestige en naambekendheid van z’n grote broer kan evenaren, ontdekte ik hier een reuzegezellig pretpark. Het domein is prachtig aangelegd met veel groen en waterpartijen, terwijl het zomerse bloemenfestival enkele welverdiende pluspunten opleverde. Daarnaast bleek ook het attractieaanbod best oké. Het is een feit dat Tivoli Friheden een topachtbaan mist, maar toch is er veel te beleven voor bezoekers van alle leeftijdscategorieën. Ik wil een tripje naar Tivoli Friheden dus warm aanbevelen en dit park is bovendien makkelijk te combineren met een bezoek aan Djurs Sommerland, dat achter de spreekwoordelijke hoek ligt. Dus psssst… drie keer raden waar we de volgende dag doorbrachten? Wordt vervolgd in Nimtofte.