BonBon-Land

Holmegaard, Denemarken

“Komieke thema’s, eenvoudige attracties”

Of het de beste methode is om de welvaart van een land te meten, durf ik te betwijfelen. Of het plezierig is om het aantal rollercoasters per inwoner te berekenen, is echter een feit. En geloof het of niet, maar deze werkwijze levert enkele verrassende resultaten op. Grootmachten als Amerika en China scoren bijvoorbeeld eerder zwak. In de Verenigde Staten is er tweeënhalve achtbaan per miljoen inwoners, terwijl men het in China met 1,16 achtbanen per miljoen moet doen. Wanneer we in de bekende Europese pretparklanden kijken, blijft Spanje een beetje achter. Ook daar zijn er slechts 1,27 rollercoasters per miljoen Spanjaarden. In West-Europese landen geldt er min of meer een gelijkstand. In stijgende lijn heb je Duitsland (3,23), het Verenigd Koninkrijk (3,27), Frankrijk (3,32), België (3,45) en Nederland (3,61). Een goed resultaat voor de Nederlanders, maar het is lang niet voldoende om de koploper van Europa te worden. Met een monsterscore van 7,55 coasters per miljoen inwoners is er namelijk nog… Denemarken!

Ik weet het wel: Denemarken is niet bepaald een dichtbevolkt land en dat geeft hier ongetwijfeld de doorslag. Toch blijft het opvallend dat exact dit bescheiden Scandinavische landje zo’n rijke themaparkcultuur heeft. In en rond de hoofdstad vind je bijvoorbeeld twee iconische, stokoude pretparken, maar ook in andere delen van het land is er vermaak te vinden. Onze zomervakantie van 2022 richt zich op die niet-Kopenhaagse parken. We reizen daarvoor van het eiland Sjælland naar het noordelijke puntje van Jutland, om daarna zuidwaards richting Billund te rijden. En de eerste halte van deze pretparktour, dat is BonBon-Land.

Het is fout om BonBon-Land een internationaal geroemde bestemming noemen. Toch geniet het park een zekere bekendheid onder pretparkliefhebbers. Die bekendheid kwam er niet zozeer dankzij het attractieaanbod, maar wel omwille van BonBob-Lands liefde voor papier-maché, cartooneske figuurtjes en bizarre thema’s. Het meest frappante voorbeeld is wellicht de naar hondenscheten gethematiseerde achtbaan, maar je vindt hier verder ook misselijke schildpadden en racende everzwijnen. Het klinkt allemaal een beetje excentriek en geloof me… dat is het ook. Welkom in een van Europa’s raarste pretparken.

We bezoeken BonBon-Land op een zonnige zaterdagmiddag en er lijkt behoorlijk wat volk op de been. Toch merken we al vlug dat er qua wachttijden weinig te klagen valt. Bij de spectaculairste rollercoaster staat er zelfs helemaal niemand in de rij. We beginnen de dag met Vild-Svinet, de eerste Euro-Fighter die Gerstlauer ooit bouwde. Vild-Svinet opende in 2003 en was de eerste achtbaan die een meer dan verticale afdaling bevatte. Tegenwoordig zijn zulke drops niet uniek meer, al blijft Vild-Svinet een prima thrill voor een middelgroot pretpark als BonBon-Land. Qua rit doet deze baan trouwens alles wat je van een Euro-Fighter verwacht, zowel in positieve als in negatieve zin. Aan de positieve kant is er een fijne lay-out en een relatief soepel verloop, aan de negatieve kant zijn er de logge voertuigen met oncomfortabele beugels. Vild-Svinet is daarom zeker geen slechte rollercoaster, maar één ritje is voor ons beiden eigenlijk genoeg.

Hoewel het mijn eerste bezoek aan BonBon-Land is, staat een van de plaatselijke achtbanen reeds op m’n teller. Viktor Vandorm begon hier in 2009 namelijk aan een tweede leven, nadat hij jarenlang een vaste waarde was in het Duitse Panorama Park. Opvallend genoeg was Flinker Fridolin (zoals de baan in Duitsland heette) een terrain coaster, die het heuvelachtige terrein van het Sauerland slim benutte. BonBon-Land, daarentegen, is een park zonder hoogteverschillen. Dat verklaart waarom het perron van Viktor Vandorm enkele meters boven grondniveau zweeft en waarom de trein twee maal een extra zetje krijgt door middel van aandrijfwielen. Desalniettemin is dit een uitstekende familieachtbaan waarbij vooral de lange ritduur en de onconventionele lay-out opvallen. Een klein beetje extra decoratie zou echter welkom zijn, want het stationnetje ligt er tamelijk kil bij.

Scandinavische pretparken bieden over het algemeen heel wat flat rides aan. BonBon-Land vormt geen uitzondering op die regel. Opvallende exemplaren zijn de Svend Svingarm (een Giant Frisbee van Zamperla die vandaag helaas gesloten blijft), Albatossen (een origineel gethematiseerde Disk’o), Cobratårnet (een gammel uitziende vrijevaltoren) en Klaptorsken, een schommelschip in de vorm van een reuzenvis. Zulke thrills krijgen me doorgaans niet over de vloer, maar voor Kragetræerne maak ik graag een uitzondering. Deze attractie komt je wellicht bekend voor als je Donnerbalken in Tripsdrill kent, want hij is nagenoeg identiek. Het is immers een dubbele torenattractie, vormgegeven als twee bomen. De op- en neergaande bewegingen zijn allesbehalve intens, maar het lompe tilt-systeem van deze ride doet je hart gegarandeerd sneller slaan.

Vier seizoenen in één dag ervaren, da’s in Scandinavië de normaalste zaak van de wereld. Gelukkig mogen wij tijdens deze vakantie helemaal niet klagen. Hier in BonBon-Land wordt het zelfs warm genoeg om de twee waterattracties uit te testen. Nummer één is Vandrotten, wat je vrij mag vertalen naar de waterrat. Deze log flume maakt geen gebruik van de klassieke boomstammetjes, maar je neemt plaats in kleurrijke bootjes in de vorm van ratten. De baan bevat twee kleine afdalingen, een miniem stukje dark ride en enkele trage vaargedeelten. Hoewel het geen spectaculaire ride is, blijkt Vandrotten wel een fijne eyecatcher. De attractie werd namelijk deels geïntegreerd in een opvallende koepel met gatenkaasmotief.

Bæver Rafting wordt op de website van BonBon-Land dan weer aangeprezen als de langste rapid river van de Noordse Landen. Ik wil daar graag aan toevoegen dat het wellicht ook de best verstopte rapid river van de Noordse Landen is. Vanuit het park kan je deze kolkende rivier namelijk amper zien en de ingang ligt in een afgelegen hoekje. Dankzij een blik op de parkmap geraken we gelukkig ter plaatse en na een kwartiertje mogen we inschepen. Vervolgens beleven we een uitstekende raftingbaan. Bæver Rafting werd prachtig in het landschap verwerkt en we varen door enkele fijne stroomversnellingen. Bovendien doet deze ride exact hetgeen ik van een waterattractie verlang: de inzittenden geen doorweekt pak bezorgen, maar gewoon een lichte verfrissing bieden. Aangezien ook het beverthema op charmante wijze uitgewerkt werd, mag ik besluiten dat Bæver Rafting een eersteklas familieattractie is.

En daar is het dan… het moment waar ik jarenlang naar aftelde. Ein-de-lijk kan ik met mijn eigen ogen de klasse en grandeur van de fameuze Hundeprutterutchebane aanschouwen. Qua statistieken is het allesbehalve een gigant, maar in de fan community is deze hondenprottenachtbaan letterlijk wereldberoemd. De coaster werd opgebouwd rondom het hok van reuzenhond Henry. Henry staat er in een tamelijk genante pose en in zijn hok weerklinken scheetgeluiden wanneer de achtbaantrein erdoorheen raast. Hoewel deze coaster beslist geen reusachtige thrill levert, ben ik stiekem dolgelukkig dat deze legendarische rollercoaster tegenwoordig op m’n curriculum staat. Hundeprutterutchebane… u was geweldig in al uw eenvoud.

Je kan twisten over de uitvoering en de kwaliteit van de thema’s in BonBon-Land. De figuurtjes in papier-maché zien er niet altijd even geslaagd uit, al geven ze het park wel een onmiskenbare identiteit. Een van de rides waarin de carnavalswagen-achtige sfeer een hoogtepunt bereikt, is Søløven. Deze 250 meter lange boottocht beeldt een vrolijke wereldreis uit, dus ik beschouw het als een lokale variant op It’s a Small World en Carnaval Festival. Er zijn echter twee grote verschilpunten. Ten eerste vindt Søløven in openlucht plaats, ten tweede oefende de woke-beweging hier blijkbaar nog geen invloed uit. Stereotiepe uitbeeldingen van verre culturen zijn bij deze bootvaart duidelijk nog toegestaan, dus het voelt voor sommigen misschien ietwat ongemakkelijk. Toch wil ik je aanraden om Søløven sowieso te bezoeken. Deze bootvaart geeft immers een welgekomen rustmoment en sommige scènes werden best tof aangepakt.

Zeemeeuwen worden meestal niet als de gezelligste dieren aanzien. Toch vond BonBon-Land ook bij deze beestjes inspiratie voor een attractie: Mågeklatterne is een doe-het-zelf-monorail waarbij de voertuigen vormgegeven werden als (best wel schattige) meeuwtjes. De attractie doet fel denken aan Horse Pedalo in Bobbejaanland, maar dan zonder de mechanische lifthill in het begin. Het ontbreken van die lift vormt trouwens een behoorlijk groot verschil in ritervaring… Bij Mågeklatterne moet er namelijk zwaar getrapt worden om vooruit te komen, dus hou je klaar voor enkele pittige minuten.

Rond het middaguur had Han-Katten last van wat technische storingen, maar inmiddels is deze spinning coaster van Gerstlauer opnieuw operationeel. Na een wachttijd van een kwartier nemen we plaats in een van de wagentjes, waarna we enkele minuten awkward naar twee schoolmeisjes moeten kijken. Gerstlauers draaiende achtbaantreinen (waarin je rechtstreeks naar de medepassagiers staart) blijven vreselijk ongemakkelijk. Da’s jammer, want qua ritervaring doet Han-Katten het verder uitstekend. De lay-out is afwisselend, de voertuigen rijden waanzinnig soepel en de draaiingen zijn verrassend desoriënterend. Met een Maurer-trein zou ik deze ride dus fantastisch vinden, maar in de huidige situatie is het gewoon oké. Gek hoeveel invloed een treintype op de belevenis heeft.

Tegen sluitingstijd maken we een korte tussenstop bij Bon-Bio 4D, waar je twee totaal verschillende 3D-films achter elkaar te zien krijgt. Aladdin blijkt een flauw afkooksel van de Disney-klassieker en Moby Dick is een Steampunk-achtig onderwateravontuur. Bijzonder is het allemaal niet, maar deze bioscoop lijkt alsnog redelijk populair bij families. En het moet gezegd: voor dat familiale doelpubliek levert BonBon-Land sowieso een mooie ervaring. Het attractieaanbod is toereikend, de decoratie origineel en het personeel doet (net zoals overal in Denemarken) z’n best om je een fijne tijd te bezorgen. Toch moet ik concluderen dat BonBon-Land een van de minder interessante attractieparken van het land is. Men mist hier namelijk een echte blikvanger, sommige parkgedeelten hebben een goedkope aanblik en de inkomzone van het park is zelfs ronduit lelijk.

Al bij al zou ik BonBon-Land enkel aanraden indien je er geen reusachtige omweg voor moet maken. Ben je op doorreis in Denemarken en ligt het park in de buurt van je reisroute; spring dan gerust eens binnen. Onthoud dan wel dat BonBon-Land geen bestemming voor een hele dag is. Combineer het dus liefst met een stadsbezoek in de buurt of spendeer wat tijd in de Scandinavische natuur. Als het een tip mag zijn: wij brachten de namiddag in BonBon-Land door, nadat we ‘s ochtends Møns Klint bezochten. Deze schilderachtige kliffen liggen in het zuidoosten van Denemarken en vanuit het centrale bezoekerscentrum vertrekken er een aantal prachtige wandelroutes. Het ongerepte natuurschoon vormde een sterk contrast met de circusachtige sfeer van BonBon-Land, maar net daarom vond ik deze zaterdag zo plezierig. Mocht je dus niet weten waarheen… Møns Klint is een aanrader.

Na ons bezoek aan BonBon-Land nemen we afscheid van de regio Sjælland. De volgende twee pretparken op onze agenda liggen in de nabije omgeving van Århus, een stuk westelijker. Een drie uur durende autorit brengt ons via de kolossale Grote Beltbrug (waar het peloton van de Tour de France enkele uren eerder trouwens ook overheen reed!) naar de op een na grootste stad van Denemarken. Op maandag trekken we van hieruit naar het alom bejubelde Djurs Sommerland, maar ‘s zondags doen we het rustig aan. We brengen immers een blitzbezoekje aan het gezellige centrum van Århus en ontdekken een klein, maar fijn stadspretpark.