LUNA PARK

DENO’S WONDER WHEEL AMUSEMENT PARK

Coney Island, New York, USA

“Bijzonder stadspretpark aan het strand”

Wanneer het over New York gaat, denk je wellicht aan wolkenkrabbers, aan het Vrijheidsbeeld, aan Broadway en aan Central Park. Maar ken je The Big Apple ook als een pretparkbestemming? Als een plek waar je spectaculaire achtbanen kan beleven? Je rijdt vanuit deze miljoenenstad bijvoorbeeld eenvoudig naar Dorney Park of Six Flags Great Adventure, maar ook dichter bij het centrum valt er vermaak te scoren. Van op Times Square rijdt er namelijk een rechtstreekse metrolijn naar een plaats waar niet minder dan tien credits voor het rapen liggen. Welkom in Coney Island.

Eerst en vooral mijn excuses voor de misleidende titel van dit verslag. Coney Island is namelijk niet de naam van het pretpark dat we vandaag bezoeken, maar wel de plaats waar we zijn. Coney Island is een schiereiland aan het zuidelijke tipje van Brooklyn, een twintigtal kilometer van hartje Manhattan. Coney Island verwierf bekendheid dankzij het plaatselijke strand, maar ook (en vooral) omwille van de pretparken die er te vinden zijn. Want geloof het of niet… Je beleeft hier niet één, maar twee pretparken. Dat zijn Luna Park en Deno’s Wonder Wheel Amusement Park, die zij aan zij langs de kustlijn liggen.

DENO’S WONDER WHEEL AMUSEMENT PARK

Laat ons beginnen met het kleinste van de twee parken. Deno’s Wonder Wheel Amusement Park werd logischerwijs vernoemd naar het reuzenrad dat er staat. Dat Wonder Wheel is 46 meter hoog en het vormt al sinds 1920 een onmisbare eyecatcher aan de skyline van Coney Island. Ondanks het feit dat er inmiddels een heleboel hogere en modernere reuzenraden gebouwd werden, blijft ook dit een imposant exemplaar. In tegenstelling tot vele soortgelijke attracties, doet Wonder Wheel trouwens meer dan gewoon een leuke uitzicht bieden. Dit rad biedt immers ook een meer sensationele ritervaring, dankzij een aantal gondels die heen en weer kunnen swingen. Het ziet er tof uit, maar ik leerde in Disney California Adventure reeds dat zo’n zwierend reuzenrad ook behoorlijk misselijkmakend is. Het is vandaag dus geen must om zelf een ritje op dit legendarische Wonder Wheel te maken, als ik heel eerlijk ben.

Creditjagers, opgelet! Deno’s Wonder Wheel Amusement Park is piepklein, maar het bevat niet minder dan drie rollercoasters. De zogenaamde Sea Serpent (een familieachtbaan van E&F Miler Industries) en Skyflyer (met z’n 28 meter een van ‘s werelds kortste coasters) blijken niet bepaald toppers, maar Phoenix weet onze aandacht op een positievere manier te grijpen. Dat is niet enkel aan de frisse kleurcombinatie, maar ook aan de rit te danken. Dit is een zogenaamde Suspended Family Coaster van Vekoma, net zoals Orkanen en Kvasten. Die twee Scandinavische banen wisten me in het verleden al te verrassen, en Phoenix maakt vandaag een minstens even sterke indruk. Hoewel deze coaster het met een beperkte hoogte en tracklengte moet stellen, zit er heel wat intens bochtenwerk in de lay-out. Wanneer we aan de uitgang een meisje horen vertellen dat dit ongetwijfeld de soepelste coaster is die ze ooit deed, kunnen we haar overigens alleen maar gelijk geven. De souplesse waarmee Phoenix door z’n elementen raast, is inderdaad ongeëvenaard. Vekoma levert de laatste jaren buitenaards goede achtbanen, zoveel is zeker.

LUNA PARK

Het is bizar om te zien, maar Deno’s Wonder Wheel Amusement Park wordt haast volledig omsloten door dat andere pretpark. Luna Park is duidelijk de grotere speler van het duo en het telt maar liefst acht rollercoasters. De meeste coasters uit dat assortiment werden gebouwd door Zamperla en dat is geen toeval. Deze Italiaanse achtbaanbouwer baat het park namelijk uit sinds het jaar 2010. Sinds Zamperla hier aan de macht is, werd Luna Park behoorlijk uitgebreid en verrijzen er haast jaarlijks nieuwe attracties. Ook in 2022 bouwt men aan een nieuwe zone met een familieachtbaan en een waterattractie. Het gebied is tijdens ons bezoek in april nog niet operationeel, maar het ziet er best een fijne uitbreiding uit.

Als we het over de rollercoasters van Luna Park hebben, is niet iedere credit vermeldenswaardig. We voelen bovendien te veel schaamte om ons op deze (best drukke) Paasmaandag in de kinderachtbanen te persen, dus we beperken ons tot de grootste coasters. En onze eerste halte, dat is Thunderbolt. Deze inversieachtbaan staat een beetje afgezonderd in het westelijke gedeelte van Luna Park, al trekt hij met z’n opvallende elementen toch behoorlijk wat kijklustigen. Veel rijders zijn er vandaag niet, maar na een ritje begrijp ik maar al te goed hoe dat komt. Thunderbolt is immers niet de aangenaamste achtbaan die ik ken, en da’s nog een understatement. De rit start met een ongemakkelijke verticale lifthill, waarop een ruwe out-and-back lay-out getrakteerd worden. Pijnlijke dieptepunten zijn de dive loop ter hoogte van Surf Avenue en de afsluitende corkscrew. Toegegeven: de heupbeugels zitten best prima en de doemdenker in mij had een nóg slechtere rit verwacht, maar dat valt best mee. Toch wordt Thunderbolt geklasseerd in het rijtje ‘credit is binnen, dus hier wil ik nooit meer in’.

De Volare wordt door pretparkfans regelmatig uitgeroepen tot het slechtste achtbaantype ter wereld. Zamperla’s flying coaster kost weliswaar een fractie van de prijs die je voor de versies van Vekoma of B&M betaalt, maar aan de ritervaring merk je hoe dat komt. Deze banen bestaan uit te krappe bochten, rammelende inversies en wagentjes waarin je tevergeefs naar comfort blijft zoeken. Na ritjes op dergelijke banen in Finland en Canada had ik mezelf bijgevolg voorgenomen om nooit opnieuw in zo’n Volare te stappen. Toch toont Jonne zich vandaag als een erg overtuigende reisgenoot, want plots bevind ik mezelf in een van de wagentjes van Soarin’ Eagle. Helaas blijft mijn verdict identiek. Hoe graag ik ook zou vertellen dat Soarin’ Eagle een juweeltje van een achtbaan is… het is en blijft een onding. De ervaring is nog enigszins acceptabel wanneer je jezelf met volle kracht schrap zet, maar een plezier zal zo’n Volare nooit worden.

De meeste rollercoasters van Luna Park zijn standaardmodellen, maar die zijn niet noodzakelijk slecht. Steeplechase blijkt bijvoorbeeld een fijne familieachtbaan met een compacte footprint. De baan start met een verrassend krachtige acceleratie, waarna je via een paar soepele bochtencombinaties opnieuw naar het station bolt. Ook bij Tickler valt er niets te klagen. Deze spinning Wild Mouse heeft een lay-out die ik vooral associeer met goedkope kermisachtbanen, maar de ervaring blijkt soepel. Opvallend is het feit dat de karretjes van deze baan voortdurend draaien, terwijl ze dat op de kermisversies doorgaans pas tijdens het tweede gedeelte doen. Het zorgt voor een minder voorspelbare rit… en da’s natuurlijk mooi meegenomen.

Wie Luna Park zegt, die zegt Cyclone. Ik repte voorlopig nog geen woord over deze houten achtbaan en da’s eigenlijk niet correct. Cyclone is namelijk de hoofdreden waarom we hierheen kwamen. Deze coaster opende in 1927 en hij is, tezamen met Wonder Wheel, hét icoon van Coney Island. De lay-out van deze baan werd zelfs meermaals gekopieerd door andere parken, net omdat hij zo goed in elkaar zit. Als pretparkliefhebber beschouw ik het dus als een privilege om Cyclone vandaag met m’n eigen ogen te bewonderen. En als ik er een ritje op mag maken, is het uiteraard al helemaal feest. Dat feestje vindt plaats in een stokoude achtbaantrein met zachte, sofa-achtige zitjes en lompe beugels die zo los zitten dat ze fantastische airtime toelaten. En geloof me: die airtime is aanwezig… in massa’s! Tijdens ons backseat-rondje zweef ik regelmatig centimeters boven m’n zitje. Het is haast ongelooflijk dat een rollercoaster uit 1927 zo’n intense rit oplevert als deze, maar toch is het zo. Je moet er weliswaar enig gerammel bij nemen, maar die ruwheid wordt deels geneutraliseerd door de extreem comfortabele zitjes. Cyclone maakt zijn legendarische status dus waar, want dit blijkt een briljant apparaat. Ik ben fan!

Hoewel de focus in dit report op de achtbanen ligt, is er in Coney Island nog veel meer te beleven. Zowel Deno’s als Luna Park bieden een heleboel flatrides en kinderattracties, inclusief sommige vrij unieke exemplaren. Ook in dit segment is Luna Park trouwens duidelijk in het voordeel. Het park staat, zoals gezegd, onder leiding van Zamperla en je vindt er bijgevolg haast het volledige attractie-assortiment van deze constructeur.

EEN BEZOEKJE WAARD?

New York City is een schitterende vakantiebestemming. De stad biedt heel wat man-made schoonheid, fantastische musicals en grandioze restaurants. Wanneer je een middagje wil ontsnappen aan de drukte van de binnenstad, wil ik een tripje naar Coney Island ten zeerste aanraden. Je vindt hier geen rollercoasters van wereldniveau of duizelingwekkende thema-ervaringen, maar Luna Park en Deno’s Wonder Wheel Amusement Park leveren desalniettemin een fijne portie vermaak voor de hele familie. De beide parken zijn gratis te betreden, maar je betaalt uiteraard een aparte toegangsprijs per attractie of je koopt een all-in armbandje.