Familypark

St. Margarethen im Burgenland, Oostenrijk

“Een van de verborgen pareltjes in de Europese themaparkwereld”

Wie Rust zegt, zegt Europa-Park. Wie Europa-Park zegt, zegt Mack Rides. En wie Mack Rides zegt, die denkt misschien wel aan een YoungStar Coaster zoals Pegasus. Maar wat als ik je vertelde dat er een vergelijkbare familieachtbaan op een vergelijkbare plek staat? Dat Pegasus niet de enige YoungStar Coaster nabij het plaatsje Rust is? In het Oostenrijkse Burgenland bestaat er namelijk ook een idyllisch dorp met de naam Rust. En op twee kilometer daarvandaan ligt Familypark, een amusementspark dat in 2008 z’n eigen versie van Pegasus opende. Leuke quizvraagje voor de doorgewinterde pretparkfan, als je ‘t mij vraagt.

Maar ja, gaat die doorgewinterde pretparkfan eigenlijk ooit Familypark bezoeken? Want hoe je het ook draait of keert; Oostenrijk is alles behalve de ultieme achtbaanbestemming. Het heeft geen topparken zoals je die in Duitsland terugvindt, terwijl de indrukwekkende B&M’s van Spanje en het Verenigd Koninkrijk ontbreken. Het Weense Prater is weliswaar beroemd, maar verder moeten de Oostenrijkers zich tevreden stellen met regionale amusementsparken. Familypark, dat in een vorig leven Familienpark Neusiedlersee heette, past perfect in dat rijtje.

Familypark is m’n eerste bestemming tijdens m’n blitzbezoek aan Oostenrijk. En eerlijk is eerlijk: zonder huurwagen is het een behoorlijk tijdrovende aangelegenheid om hier te geraken. Vanuit Vienna Airport kan ik weliswaar een Uber regelen (die brengt me in 50 minuten ter plaatse), maar voor de terugrit naar de stad is die mogelijkheid er niet. Het alternatief is een twee uur durende busrit naar het Weense Centraal-Station. Ik heb, met andere woorden, behoorlijk wat tijd moeten investeren in dit bezoek.

Voor een Oostenrijkse kick kan je beter een zwarte skipiste opzoeken, maar hey… familieparkjes kunnen ook tof zijn. Zeker wanneer er een hoop decoratie tegenaan gesmeten wordt, hoeft zo’n kleinschalig pretpark geen tegenvaller te zijn. En dat Familypark het nodige thema bevat, dat wordt meteen duidelijk. Een van die fel gethematiseerde (maar nogal fout ogende) gebieden is het Märchenwald. Net zoals Efteling en Europa-Park heeft Familypark namelijk z’n eigen sprookjesbos. We moeten er niet om liegen: deze Oostenrijkse versie komt niet aan de hielen van het beroemde Eftelingse Sprookjesbos. Zelfs het bedenkelijke Märchenwald van Europa-Park staat vele trappen hoger, maar sfeer hangt er hier wel. Die sfeer wordt mede gegenereerd door chirojongen Hans en een Roodkapje uit het Red Lights District.

Geloof het of niet: er staat ook een attractie binnen de grenzen van het sprookjesbos. Die attractie is het Geisterschloss, een spookhuis dat er langs de buitenkant heel erg charmant uit ziet. Ik hoop natuurlijk stiekem dat dit een dark ride met karretjes is, al blijkt dat net iets te hoog gegrepen voor Familypark. In ruil daarvoor beland ik in een soort walkthrough langs simpele, doch doeltreffende scènes. Er zitten enkele goeie effectjes in en ‘t feit dat ik hier helemaal alleen ben, werkt ook mee aan de sfeer.

Reisde ik hierheen voor een sprookjesbos uit papier-maché? Of voor een spookhuis ter grootte van een gemiddeld tuinhuis? Neen, dat zeker niet. Laat ons dus vooral even checken welk plezier op achtbaanrails Familypark te bieden heeft. Volgens de Rollercoaster Database – zowat de virtuele Bijbel der Achtbanen – staan er hier maar liefst vier exemplaren. Dat moet echter met een korreltje zout genomen worden, want twee daarvan zijn de term rollercoaster eigenlijk niet waard. De ene is zo klein dat je er domweg over zou kunnen struikelen, de andere is een simpele Butterfly. Voor zij die dat model niet kennen: een Butterfly is letterlijk niets meer dan een schommel. Geen must voor mij, alleszins.

De twee andere coasters zijn gelukkig interessanter. En dat geldt zowel voor de ritervaring als voor het thema. Een van die banen is Rattenmühle, een Bobsled Coaster van Gerstlauer. Schrik vooral niet: dit type heeft niks met bobsleeën te maken. Het is gewoon een gek gekozen naam voor een deluxe-versie van de Wild Mouse. Ondanks die tegenstrijdige naam is dit wel een van de leukste achtbaanvarianten van Gerstlauer. Deze rides kenmerken zich door een soepel baanverloop, een bochtige lay-out en veel pret op ‘n beperkte oppervlakte. Rattenmühle voldoet aan al deze voorwaarden en het is dus een prima rollercoaster. Verder is de baan prachtig geïntegreerd in een bosrijk gebied en werd er een oogstrelend stationnetje opgetrokken. Knap werk.

Familypark is geen wereldberoemde plek. Ik kan me zelfs voorstellen dat vele Europese pretparkfans er nog nooit van gehoord hebben. Dat is – gezien het bescheiden attractieaanbod – begrijpelijk, maar het park heeft me toch in positieve zin verrast. Het is merkbaar dat de ontwerpers hier veel aandacht schenken aan sfeerschepping en detaillering. De resultaten daarvan mogen gezien worden: Familypark bevat leuke doorkijkjes en sommige standaardattracties zijn erg overtuigend gedecoreerd. Laat dus één ding duidelijk zijn: dat park aan de Oostenrijkse Neusiedlersee hoeft qua thema echt niet onder te doen voor het gros van de Europese topspelers.

Met het overwegend familiale attractieaanbod en de unieke decoratie in m’n achterhoofd, kan ik vliegensvlug concluderen dat Familypark me doet terugdenken aan Erlebnispark Tripsdrill. Het is hier allemaal wat simpeler en kleinschaliger, maar de gelijkenissen zijn enorm. Net zoals dat in Tripsdrill het geval is, hecht Familypark duidelijk veel belang aan onderhoud, originaliteit en natuurschoon. De Deutsche/Österreichische Kneuterigheid krijgen we daar gratis bij.

Het meest interessante themadeel van Familypark is in mijn ogen het zogenaamde Abenteuerinsel. Deze zone is opgetrokken in een mediterrane stijl en bevat de meeste grote attracties. Je vindt er onder andere een waterspeelplaats, een waterglijbaan met rubberbootjes, een schommelschip en een van de allermooiste flat rides in Europa. Het ding heet Leonardos Flugmaschine en dat is een Sky Fly van Gerstlauer. Je kent deze vliegtuigmolen misschien uit Duinrell of Nigloland. Daar zorgt ie telkens voor vele kijklustigen en je kan de rit net zo intens maken als je zelf wil. Toch moet gezegd worden dat die drie attracties allesbehalve uitzonderlijk gedecoreerd werden. Familypark levert het bewijs dat het anders kan, want Leonardos Flugmachine is een oogstrelend plaatje. Hij zou perfect in het Italiaanse themagebied van Europa-Park passen en zelfs in de Venetiaanse zone van Tokyo DisneySea zou deze molen niet misstaan. Een gewaagde uitspraak, dat weet ik best, maar toch… kijk zelf eens wat een schoonheid het is.

De rit van Leonardos Flugmaschine is uiteraard herkenbaar wanneer je ooit zo’n Sky Fly deed. Je kan er behoorlijk wat loopings in draaien, al lijkt dat voor de gemiddelde bezoeker van Familypark niet aan de orde. Sterker nog: m’n medepassagiers laten hun beweegbare vleugels ongemoeid en beleven daardoor een nogal tamme rit.

Een andere beauty in het attractieaanbod van Familypark is de zogenaamde Krokobahn. Deze miniatuur boomstammenbaan overtuigt met z’n prachtige station, de geslaagde landscaping en de grappig vormgegeven vaartuigen. Deze attractie doet me opnieuw specifiek terugdenken aan het Duitse Tripsdrill, waar een gelijkaardige log flume voor kinderen (in een al even origineel thema) staat. Jammer genoeg is Krokobahn er eigenlijk alleen voor de allerkleinsten, terwijl een grote waterattractie eigenlijk de meest volmaakte uitbreiding voor een dergelijk familiepretpark zou zijn. Ik denk bijvoorbeeld aan een middelgrote rapid river zoals die van Toverland of aan Skatteøen, de waterachtbaan die Mack Rides aan Djurs Sommerland leverde.

Die waterachtbaan is er (voorlopig) niet, maar ik kan in Familypark wel genieten van ander Mack-materiaal. Daarvoor moet ik naar Götterblitz, de grootste achtbaan die het park rijk is. Stel je daar vooral geen al te grootse dingen bij voor, want dit is die YoungStar Coaster waar ik het eerder over had. Dankzij z’n extra helix is deze iets langer dan de variant van Europa-Park, al verschilt de ritervaring uiteindelijk nauwelijks. De first drop is tof en de bochten bevatten meer pit dan je verwacht, maar het blijft een op-en-top familieachtbaan. Familypark integreerde de coaster (naar goede gewoonte) prachtig in z’n omgeving en er werd ook een knap stationsgebouw voorzien. Ik vraag me alleen af of Phantasialand het apprecieert dat men de soundtrack van River Quest in de wachtruimte gebruikt.

Op een dinsdagmiddag in mei ben je quasi alleen in Familypark. Of althans, dat is de ervaring die ik vandaag heb. Er lopen weliswaar een handvol gezinnetjes met jonge kinderen rond, maar bij zowat elke attractie staat men me letterlijk op te wachten. Da’s leuk om een tweede rondje op de rollercoasters of op die waanzinnige Flugmaschine te maken, maar het doet je tevens beseffen dat je hier als twintiger (bijna dertiger eigenlijk, maar sssst) niet op je plaats bent. Toch heb ik geen spijt van dit korte uitstapje naar het Oostenrijkse Burgenland. Ik ben eerder een fan van themaparken dan van pretparken en op dit vlak scoort Familypark uitstekend. Men steekt hier veel werk in sfeerschepping, landscaping en decoratie. Dat, in combinatie met de behulpzame personeelsleden, levert dus een heerlijk dagje uit voor jonge gezinnen. Ik bekijk Familypark daardoor als een verkleinde versie van Tripsdrill of als het minder gecommercialiseerde broertje van Plopsaland De Panne.

Heb je enkele uurtjes op overschot tijdens de citytripje naar Wenen? Ben je toevallig in de buurt? Of stelde je het GPS-systeem per ongeluk op het verkeerde Rust in? Dan is een bezoekje aan Familypark heus geen verloren tijd. Toch is dit niet noodzakelijk een must-do voor achtbaanliefhebbers, want je blijft hier als thrillseeker toch op je honger zitten. Vijftig kilometer noordelijker vind je echter wel een niet te missen adresje. Daar, middenin het stadscentrum van Wenen, ligt namelijk een park dat maar liefst dertien rollercoasters in het aanbod heeft. De queeste naar een coaster-bingo kost je daar heel wat euro’s en vier (!) ritjes op een Wild Mouse, maar ach… je moet er ooit eens heen. En dat is dus meteen m’n volgende bestemming. Wordt vervolgd in Wiener Prater.