Wiener Prater

Wenen, Oostenrijk

“Stadspretpark met een overvloed aan attracties”

Groeten uit Wenen. De Oostenrijkse hoofdstad is een pareltje als het op stralende gebouwen en fotogenieke tuintjes aan komt. Toch wist ik enkele weken geleden nog maar weinig over deze plaats. Ik hoorde wel ‘ns van vrienden dat het stadscentrum prachtig is, maar ik wist nooit hoe de blikvangers van Wenen er exact uit zagen. De enige sight die ik meteen herkend zou hebben, was het beroemde reuzenrad van de stad. Het gevaarte komt vaak terug in toeristenfoto’s en op reisgidsen. Het is, net zoals Ain Dubai en het London Eye, immers meer dan alleen een middel om de omgeving vanuit de hoogte te bewonderen. Het is een symbool. Wie in Wenen verblijft, hoort daarom gewoonweg een foto van dit gevaarte te maken. En weet je wat het extra leuk maakt? Aan de voet van het Wiener Riesenrad ligt een pretpark met behoorlijk indrukwekkende afmetingen.

Zij die dachten dat pretparken middenin de stadskern een louter Scandinavische aangelegenheid waren, mogen inpakken. Het fenomeen bestaat namelijk ook in Parijs, Tokyo en hier in de hoofdstad van Oostenrijk. Het zogenaamde Wurstelprater bestaat al sinds 1766 en groeide uit tot een monument in de Europese pretparkwereld. In de loop der jaren werd er trouwens een stevig attractieaanbod opgebouwd. Ik spot vandaag niet minder dan zes spookhuizen, een evenwaardig aantal Autoscooter-pistes en er vallen maar liefst veertien credits te rapen. Als Prater in ‘t verleden nooit een coaster verwijderd had, zouden dat er zelfs bijna veertig zijn!

Toen ik Wiener Prater in 2019 voor het eerst bezocht, gebeurde dat niet in ideale omstandigheden. Het was immers een regenachtige weekdag en er waren amper bezoekers aanwezig, waardoor het terrein vooral kilheid uitstraalde. Tijdens deze herkansing hebben we meer geluk. Het paasweekend zorgt namelijk voor een aanzienlijke stroom toeristen en bovendien laat de zon zich regelmatig zien. Wanneer we op Goede Vrijdag het park betreden, hangt er dus een uitstekende sfeer. Bij de hoofdingang van Prater staan we overigens meteen oog in oog met het icoon van het park: het in 1897 geopende Wiener Riesenrad. De attractie wordt gekenmerkt door een imposante staalstructuur en vijftien rode gondels, die de passagiers meenemen naar een hoogte van zowat 65 meter. Wiener Riesenrad behaalt daarmee geen records, maar dat verandert duidelijk niets aan de populariteit. Zelfs ondanks de toegangsprijs van 13,50 euro staat er de hele middag een aanzienlijke rij voor de kassa’s.

TRAVEL TIP

Vind je het Wiener Riesenrad te duur? Dan vind je even verderop een aangenaam alternatief. Het zogenaamde Blumenrad is weliswaar een beetje lager en minder iconisch, maar heeft een acceptabele ritprijs van 5 euro.

Wiener Prater is geen doorsnee pretpark, maar fungeert eerder als een permanente kermis. Toegang tot het domein is gratis en je betaalt gewoon per ride. Dit is een voordelige regeling voor kijklustigen, maar voor attractieliefhebbers komt een bezoekje aan Prater uiteindelijk best duur uit. Zeker wanneer je op creditjacht gaat, mg je diep in de buidel tasten. Daarom een woordje van dank aan m’n vriend Bram, want hij had me voor mijn verjaardag een zogenaamde Prater Card geschonken. Deze kaart wordt bij een heleboel attracties in Prater geaccepteerd als betaalmiddel. Zo ook bij Volare, een flying coaster van Zamperla waar ik met een flinke dosis wantrouwen instap. Honderd procent terecht, zo blijkt. Soortgelijke banen in Canada, Finland en de Verenigde Staten hadden me al rake klappen bezorgd, en deze Oostenrijkse variant is minstens even pijnlijk. Volare bestaat niet alleen uit bruut bochtenwerk, maar ook de twee heartline rolls schudden me onsubtiel door mekaar. Dankzij Brams lieve cadeautje kon ik het gelukkig ‘gratis’ beleven, maar onze onfortuinlijke medepassagiers betaalden maar liefst 5 euro per persoon. En voor alle duidelijkheid: dat is Volare absoluut niet waard.

Een andere coaster die z’n prijs niet waard is, heet Roller Ball. Toch ziet deze familieachtbaan er zo bijzonder uit dat ik ‘m vandaag niet wil overslaan. Ik zou Roller Ball beschrijven als een soort verticaal geplaatste wild mouse. Een gondeltje voor vier personen wordt 27 meter omhoog getakeld, waarna het langs zeven haarspeldbochten terug naar beneden schommelt. Het principe van deze attractie is doodeenvoudig en de ritervaring is tamelijk repetitief. Toch moet ik toegeven dat Roller Ball er best leuk uitziet en voor families met jonge kinderen is het ongetwijfeld een leuke instap-thrill. Van op het hoogste punt krijgen we bovendien een fijn panoramisch uitzicht op Prater voorgeschoteld.

Men heeft hier de fijne gewoonte om regelmatig gastattracties in te huren. Prater is een grote kermis, dus die tijdelijk geplaatste kermisattracties vallen niet eens uit de toon. In 2019 kon ik Schwarzkopf-klassieker Teststrecke aan het werk zien en ook de reusachtige Höllenblitz draaide al meerdere zomerseizoenen mee. Dit jaar plukte men alweer een wereldberoemde rollercoaster van de Duitse kermis. We hebben het over Olympia Looping, ‘s werelds grootste transportabele achtbaan. De track is 1250 meter lang en de maximale hoogte bedraagt ruim 32 meter, al zijn het vooral de vijf loopings die de aandacht opeisen. Olympia Looping is een pareltje om te zien en ook passagiers mogen zich voorbereiden op veel spektakel. De baan bevat weliswaar wat turbulentie en het beugelsysteem is verre van ideaal, maar Olympia Looping rijdt beter dan ik van een 34 jaar oude kermisachtbaan verwachtte.

TRAVEL TIP

Ook geïnteresseerd in een ritje Olympia Looping? Weet dan dat je niet noodzakelijk naar Wenen hoeft te reizen. Deze ride is bijvoorbeeld een vaste gast op het bekende Oktoberfest in München en rond Kerst staat hij doorgaans op Winter Wonderland in Londen.

Attractiebouwer Vekoma levert tegenwoordig waanzinnig soepele rollercoasters af, maar dit was ooit anders. Pakweg twintig jaar geleden moest je namelijk op je hoede zijn wanneer je in een Vekoma stapte. Toch kon de Nederlandse constructeur blijkbaar ook in de jaren negentig al uitstekende, comfortabele achtbanen bouwen. Bewijs hiervoor wordt geleverd door de in 1994 geopende Megablitz. Ik word hier positief verrast door de soepelheid, de hoge g-krachten en het intense bochtenwerk. Ik wil niet beweren dat Megablitz me een blackout geeft, maar tijdens de lage helix-bochten verschijnen er wel enkele sterretjes voor de ogen. Laat je dus niet misleiden door de relatief bescheiden statistieken en het kleine grondoppervlak, want Megablitz is een topachtbaan. De voertuigen zijn trouwens identiek aan die van Revolution in Bobbejaanland, al zijn ze letterlijk tien keer korter.

Ik denk dat er maar weinig pretparken de attractiedichtheid van Prater evenaren. Het barst hier niet alleen van de coasters, maar er staan ook een enorme hoop flat rides. In dit segment pakt het kermisachtige karakter van Prater trouwens positief uit. Omdat de operatoren in Prater voor hun eigen inkomsten werken, wordt er bij die thrill rides soms een behoorlijk toffe show gemaakt. Als sensatiezoeker komt je hier dus ongetwijfeld aan je trekken. Het aanbod bestaat onder andere uit een klassieke Break Dance, de bizarre Air Maxx, een Tagada (een van de weinige kermisattracties waarbij het aangemoedigd wordt om recht te staan) en de spectaculair ogende Black Mamba. Omwille van het best wel dure pay-per-ride principe slaan we de meeste exemplaren over, al maken we graag een uitzondering voor Prater Turm. Met een totale hoogte van 117 meter is dit een van ‘s werelds hoogste Star Flyers, dus een sensationeel uitzicht is gegarandeerd. We ondervinden aan den lijve dat het op zulke hoogtes nog opmerkelijk kouder aanvoelt dan op de begane grond, maar het maakt onze rit niet minder indrukwekkend.

Roller Ball kostte ons 4 euro per persoon, Olympia Looping graaide 10 euro uit m’n portefeuille, bij Megablitz telden we 4,50 euro neer en aan de Star Flyer spendeerden we nog eens 5 euro. Je kan jezelf bijgevolg inbeelden dat je bankrekening – en dus ook m’n Prater Card – in sneltempo geplunderd worden indien je veel attracties wil doen. Daarom stellen we prioriteiten. We spotten vandaag bijvoorbeeld vijf verschillende Wild Mouse-variaties, maar die hoeven we heus niet allemaal te doen. De credits van Die Wilde Maus en Dizzy Mouse haalde ik in 2019 bijvoorbeeld al binnen, en ook Maskerade kan ons vandaag niet overtuigen om een rondje te maken. Deze draaiende achtbaan van Gerstlauer werd grotendeels indoor geplaatst en baadt in een origineel cabaret-achtig thema. Het is daardoor de meest LGBT-vriendelijke rollercoaster van het park, al bleek de uiteindelijke ervaring zwak. Met een tracklengte van amper 240 meter en een hoogte van 10 meter is er simpelweg weinig ruimte voor sensatie.

Een soortgelijke rollercoaster die ons vandaag wel over de vloer krijgt, is bekend onder de naam Insider. We praten over een indoor coaster in een blits vormgegeven hal. De wachtruimte is een soort walk-through met een duister spiegeldoolhof en een lasergame, waarna we met een vette technobeat de beugel naar beneden trekken. Daarna volgt een klassieke Spinning Wild Mouse van Maurer Rides. Er zitten geen verrassingen in de lay-out en van diepgaand thema is er evenmin sprake. Toch blijkt de totaalervaring alsnog de moeite waard, en da’s vooral te danken aan de pompende muziek en de hippe lasereffecten.

De Prater Card is niet m’n enige verjaardagscadeau. Neen, Bram trakteert ‘s avonds ook nog op een etentje in een van de vele horecagelegenheden die Wiener Prater rijk is. En alsof deze dag nog niet genoeg achtbanen telde, vindt dat diner plaats bij het Rollercoaster Restaurant. Je vindt deze zaak nabij de hoofdingang van Wiener Prater, vlak naast de plaatselijke versie van Madame Tussauds. Fans van Europa-Park en Alton Towers weten trouwens al wat ze kunnen verwachten, want beide parken hebben een gelijkaardig restaurant in de aanbieding. En net zoals ik bij FoodLoop in Europa-Park altijd al uitstekend gegeten heb, levert ook het Weense Rollercoaster Restaurant prima kwaliteit. Leuk extraatje: eens om de zoveel tijd wordt het hele restaurant verduisterd, waarna er een bescheiden klank- en lichtshow plaatsvindt. Let tijdens die showtjes zeker eens op de robots die het eten op de rails plaatsen. Indien die robots op dat moment werkloos zijn, beginnen ze namelijk op maat van de muziek te dansen. Fijn detail.

Na onze maaltijd duiken we opnieuw het park in, klaar om nog enkele credits aan onze teller toe te voegen. Een van deze credits is Gesengte Sau, de (voorlopig) nieuwste achtbaan die Wiener Prater rijk is. Exploitant Dostal koos voor een Bobsled Coaster van Gerstlauer en het werd beslist geen klein exemplaar. Met z’n 24 meter hoge lifthill en de ruim 600 meter lange track is Gesengte Sau immers omvangrijker dan de meeste soortgelijke coasters. We verwachten dus een behoorlijk spectaculaire rit… en die krijgen we ook. De grootste sterkte van Gesengte Sau is, in mijn ogen, de afwisselende lay-out. De baan bevat enkele voorspelbare wild mouse-elementen, maar daarnaast werden er ook fijne helix-bochten en snelle afdalingen ingebouwd. De voertuigen razen daarenboven met een ongekende souplesse over de rails; je kan deze baan niet op één onaangename tik betrappen. En de goed-nieuws-show eindigt daar niet, want Gesengte Sau blijkt leuk gethematiseerd. Verwacht uiteraard geen totaal immersieve belevenis, maar het station is tof gedecoreerd en de karretjes hebben een leuke vormgeving. We mogen bijgevolg concluderen dat Gesengte Sau op dit moment de meest perfecte familieachtbaan van Prater is.

Het Prater-publiek heeft niet alleen een voorliefde voor achtbanen. Ook liefhebbers van dark rides worden hier op hun wenken bediend. De thema’s van deze attracties zijn erg uiteenlopend: we spotten de sprookjesachtige Grottenbahn, een interactieve dark ride in een ijsberg, een piratenrondrit en een walk-through met dinosauriërs. Mag het wat griezeliger? Dan vind je ongetwijfeld je gading bij een van de vele retro-spookhuizen. Voor deze portie cult kunnen we terecht bij Jack The Ripper, die Große Geisterbahn, Zum Roten Adler en het klassieke Geisterschloß. We slaan deze rides (mede omwille van de hoge inkomtarieven) over, maar we nemen wel een kijkje bij het populaire Hotel Psycho. Vrienden vertelden me dat dit Praters beste spookhuis is, iets wat alvast bevestigd wordt door het knap uitgevoerde exterieur. De attractie heeft bovendien een minimumleeftijd van 12 jaar, en dat blijkt niet onterecht. We worden tijdens de rit meermaals geconfronteerd met pure horror en de schrikeffecten zijn ronduit intens. De toegangsprijs van 6 euro is stevig te noemen, maar Hotel Psycho biedt in ruil daarvoor een ervaring om U tegen te zeggen.

Na ons bezoekje aan Hotel Psycho heb ik het weliswaar een paar graden warmer, maar het wordt tijdens dit paasweekend niet bepaald tropisch in Wenen. Het weer nodigt niet uit tot een ritje op een waterattractie, al heeft Prater tijdens de hetere dagen wel wat opties om af te koelen. En hoewel de twee belangrijkste exemplaren een kermisachtig uiterlijk hebben, zijn ze wel een stuk uitgebreider dan ik verwachtte. Boomstammenbaan Aquagaudi heeft maar liefst drie afdalingen, een kleine airtime-heuvel en werd van een summier Mexicaans thema (inclusief de gewillige zus van The Little Mermaid) voorzien. Bij waterattractie nummer twee is het thema al minstens even bedenkelijk (wat doet die zwaardvis-achtige dolfijn in de Alpen?), al is ook deze ride behoorlijk imposant. Wildalpenbahn is namelijk een dertig meter hoge waterglijbaan met verticale lift. Beide attracties kosten overigens 5 euro per persoon.

Nog meer Alpentaferelen bij Hochschaubahn, een scenic railway die al bijna 75 jaar meedraait. Dit is zo’n heerlijk ouderwetse rollercoaster waarbij een personeelslid je in de trein vergezelt om manueel de remmen te bedienen. Ik zag al collega’s van deze brakeman aan het werk in Tivoli Gardens, Linnanmäki en Luna Park Melbourne. En wat in die parken telkens opviel, was het feit dat de brakeman het verschil kon maken tussen een spannende of doodsaaie rit. Hier in Wiener Prater lijkt het erop dat men de thrill op een zeer bescheiden niveau wil houden. Hochschaubahn fungeert in feite als een soort thematische rondrit door het schattige Alpenlandschap, want voor de sensatie hoef je hier absoluut niet te zijn. Toch vind ik dit helemaal geen ramp. Als pretparkliefhebber beschouw ik het immers als een privilege om te mogen plaatsnemen in zo’n antieke houten achtbaan. Het enige pijnpunt van Hochschaubahn is de locatie, want je moet deze baan in een verlaten uithoekje van Prater zoeken.

Het leven in Prater staat niet stil. De exploitanten doen hun uiterste best om oude klassiekers te behouden, maar tegelijk wordt er ook aan de toekomst gewerkt. Aan de westelijke zijde van het terrein zien we bijvoorbeeld live hoe Super 8er Bahn met de grond gelijkgemaakt wordt, terwijl ik online mooie plannen zag verschijnen voor een nieuwe thrill-achtbaan. Wiener Looping wordt een custom Big Dipper van Mack Rides die wellicht ergens in 2024 zal openen. Het is mooi om te zien dat Wiener Prater tegenwoordig niet meer louter op standaardachtbanen en kermisachtige flat rides teert, maar dat men ook in uniekere rides durft te investeren.

Als het op aantallen aankomt, is Prater een van de grootste attractieparken in Europa. Maar of dat automatisch wil zeggen dat dit park bij de Europese top hoort? Neen, dat zeker niet. In zekere zin voelt het nog steeds alsof je in Prater meer voor kwantiteit dan voor kwaliteit kiest. De lay-out van het park voelt rommelig en van sfeerschepping is er nauwelijks sprake. En aangezien het park gerund wordt door een heleboel onafhankelijke uitbaters, is er van overkoepelende themagebieden uiteraard al helemaal geen sprake. Dit alles neemt echter niet weg dat er hier enkele prima attracties te vinden zijn. Gesengte Sau en Hotel Psycho behoren in hun eigen segment bijvoorbeeld tot de Europese top, maar ook Megablitz en Insider zijn absoluut een bezoekje waard. Wie Wiener Prater met de juiste mindset bezoekt, zal dus best een fijne tijd beleven.

Ik ben blij dat we Wiener Prater nog eens bezochten. En de Oostenrijkse hoofdstad? Die was inderdaad zo levendig en stralend als beloofd. Ook wanneer je niet in spookhuizen, botsauto’s of achtbanen geïnteresseerd bent, is het tripje naar Wenen dus de moeite waard. Tschüss!