Freizeitpark Plohn

Lengenfeld, Duitsland

“Een van Europa’s sterkste familiepretparken”

Een dikke tien jaar geleden was Freizeitpark Plohn nog een anoniem familiepretpark in het Duitse Saksen. Het park bestond al sinds 1996 en voor locals was het allicht een geliefde bestemming, maar buitenlandse pretparkfans kwamen er amper. Dat veranderde echter in het jaar 2009, toen Plohn plotseling een houten achtbaan van het geroemde Great Coasters International opende. Het was een gewaagde zet voor dit kleinschalige amusementspark, maar het werkte wel. Net zoals Toverland op de internationale pretparkkaart kwam na de presentatie van Troy, zo verscheen Freizeitpark Plohn op de wishlist van vele coasterfans dankzij de opening van El Toro. Het verdere traject van die beide parken verliep trouwens gelijkaardig. Net zoals Toverland, heeft Plohn sindsdien hard geïnvesteerd in grote uitbreidingen en ook het themaniveau bleef gestaag omhoog gaan. Kortom… er waren buitengewoon veel redenen om eens naar Freizeitpark Plohn af te reizen en in 2020 is het eindelijk zo ver.

We brachten de nacht door in Mylau. Die naam doet je misschien terugdenken aan Millau, de Franse gemeente die wereldberoemd werd dankzij zijn imposante brug over de Tarn. Geloof het of niet, maar het Duitse Mylau heeft een evenwaardige blikvanger in dezelfde categorie: de oogverblindend mooie Göltzschtalbrücke. Dit 600 meter lange spoorwegviaduct geldt als de grootste uit bakstenen vervaardigde brug ter wereld. Het is een icoon voor de regio en aan de voet ervan werden reusachtige parkings voor duizenden bezoekers aangelegd. Corona heeft echter een duidelijke knauw aan het lokale toerisme gegeven, want er is ondanks het zomerse weer helemaal niemand. Aan het panoramische uitzichtspunt treffen we enkele halfdronken jongeren, maar verder is de sfeer ronduit desolaat. Het feit dat we de enige gasten in het (nochtans uitstekende) Milin Hotel zijn, maakt het gevoel zo mogelijk nog vreemder.

Wil je meer lezen over de Göltzschtalbrücke? Neem dan zeker een kijkje op Wikipedia of Google, want in dit verslag leg ik de focus op Freizeitpark Plohn. Het park ligt op nauwelijks een kwartier rijden van Mylau en gelukkig is de sfeer er levendiger. Van zomerse topdrukte is er helemaal geen sprake, maar op de parkeerplaats blijkt dat we vandaag sowieso niet alleen zullen zijn. Daarnaast zijn de weersvoorspellingen heerlijk en de inkomzone van het park ligt er uitnodigend bij. Freizeitpark Plohn heeft een oude ingang met Aziatische trekjes, maar die wordt tegenwoordig niet meer gebruikt. Links daarvan ligt echter een nieuwe toegangspoort in een Efteling-achtige stijl. Er wordt nog volop gewerkt aan een bijpassende Main Street, maar het ziet er veelbelovend uit. Mooie binnenkomer.

Ik beweerde in de introductie dat het park gelijkenissen vertoont met Toverland, maar misschien is het gepaster om Freizeitpark Plohn met de Efteling te vergelijken. Ook hier begon het immers allemaal met een relatief kleinschalig sprookjesbos. En hoewel er behoorlijk wat elementen schaamteloos uit Kaatsheuvel gekopieerd werden, kan dit Märchenwald niet tippen aan het kwalitatieve niveau van de Efteling. Hoewel ze ruim veertig jaar later openden, liggen de meeste sprookjes er nogal triest bij. Men was creatief met tweedehands paspoppen en de Duitse Sprookjesboom lijkt rechtstreeks weggelopen uit een low-budget horrorfilm, maar ach… we zullen het definiëren als charmant.

Minstens even charmant als het Sprookjesbos is Floßfahrt durch die Urzeit, een bootvaart langs dino-animatronics. Het idee achter deze attractie is prima en de natuurlijke omgeving scoort zo mogelijk nog beter. Deze boottocht vindt immers plaats in een dichtbegroeid bos op een natuurlijke waterpoel. Helaas zijn de dinosauriërs nogal statisch en de vlotten bewegen zich bizar traag voort. Als je jezelf ooit verveelde tijdens een tochtje in Efteling z’n Gondoletta, dan wil ik je ten stelligste afraden om ooit in deze Floßfahrt durch die Urzeit te stappen. Gek genoeg lijdt de stoomtrein in het Western-parkgedeelte aan dezelfde kwaal. Trein der Traagheid krijgt een geheel nieuwe betekenis wanneer je deze attractie kent.

Als er een attractie niets met traagheid te maken heeft, dan is het Dynamite wel. Deze Big Dipper van Mack Rides staat sinds 2019 centraal in het park. Met de felrode rails en een ruim 40 meter hoge lifthill trekt deze achtbaan veel aandacht van toeschouwers. Toch is Dynamite z’n populariteit vandaag minimaal. Het park wordt vooral bezocht door gezinnen met jonge kinderen en die hebben nu eenmaal weinig te zoeken bij deze spectaculair uitziende achtbaan. We lopen dus rechtstreeks door de (knap aangelegde) wachtruimte en belanden op een verlaten perron. We kiezen voor de zitjes aan de buitenkant en beklimmen enkele seconden later de lift met één vraag in gedachten: hoe scoort het Duitse broertje van Lost Gravity?

Oprechte excuses aan Nederlanders en de Walibi-fans, maar ik vind Dynamite leuker dan zijn soortgenoot in Flevoland. Lost Gravity’s eerste afdaling is weliswaar sterker, maar daarna gaat de voorkeur naar deze Duitse variant. Dat is voornamelijk te danken aan het ontbreken van een mid-course brake. Dynamite blijft daardoor onafgebroken doorrazen tot op het einde, terwijl ik het tweede gedeelte van Lost Gravity niet heel overtuigend vind. Helaas is ook Dynamite (net zoals Lost Gravity) niet helemaal schokvrij. Dat is jammer voor een dergelijk jonge achtbaan en ik hoop van harte dat deze ruwheid niet erger wordt tijdens de komende jaren. Indien men de baan in zijn huidige staat kan houden, is het echter een prima thrill-achtbaan voor Freizeitpark Plohn.

Freizeitpark Plohn is dikke vriendjes met de familie Mack. Dat zie je aan het reclamepaneel dat een bezoek aan Europa-Park aanprijst, maar ook aan het attractieaanbod. Mack Rides mocht immers de hardware voor heel wat rides leveren. Dynamite was de meest recente samenwerking, maar ook in 2015 schakelde men Mack in voor het gigantische Miniwah & The Secret of Gold Creek City. Deze rollercoaster is bij het grote publiek minder bekend dan Dynamite en El Toro, maar het was een minstens even imposant project. Miniwah is namelijk een overdekte, van top tot teen gethematiseerde powered coaster. De wachtruimte is knap, in het station worden we getrakteerd op een voorshow en het dark ride-gedeelte ziet er voortreffelijk uit. De rit bestaat uit één trage ronde, die ons toelaat om het decor te bewonderen. Daarna volgen twee toertjes op volle snelheid, met aangepaste belichting. De bijhorende videomapping-show (zichtbaar van op een speciaal aangelegde tribune) blijkt slaapverwekkend, maar de rest van Miniwah is briljant. Met deze familieattractie toont Freizeitpark Plohn dat het méér dan een doorsnee amusementspark is. Knap werk.

Wanneer Plohn een nieuwe achtbaan bouwt, is dat heus niet altijd een grootschalige aangelegenheid. De in 2006 geopende Family Coaster is bijvoorbeeld niks meer dan een Wacky Worm in z’n standaard meegeleverde thema. Aangezien dit de oudste operationele coaster van het park is, stoort de matige decoratie me echter niet. Helaas heeft men dat trucje recent nogmaals uitgevoerd met Drachenwirbel. Dit is een kermisachtige spinning coaster van de SBF Visa Group en het thema is nagenoeg onbestaand. Ik beschouw dit als opvulattracties voor derderangs parkjes, maar niet als een geslaagde uitbreiding voor Freizeitpark Plohn. Jammer dat men in 2017 voor zulke rommel gekozen heeft.

De boeiendste attracties staan stuk voor stuk rondom de zogenaamde Westernstadt. Miniwah en Dynamite zijn hier te vinden en de fun gaat door dankzij Wildwasserbahn. Een originele naam is dat inderdaad niet, maar verder valt er weinig negatiefs over deze ride te zeggen. Hij bevat twee drops, waarvan de laatste verbazend hoog en steil is. Bovendien is de volledige naam van deze attractie eigenlijk Wildwasserbahn mit Geisterbahn, want er zit ook een inleidend stukje dark ride in. Aan de uitgang van de boomstammenbaan ligt trouwens een doorloopspookhuis dat maar door een handvol bezoekers gevonden wordt. Deze Geistermühle haalt geen waanzinnige schrikeffecten boven, maar het is een goed verborgen extraatje na die (licht verfrissende) rit op de wildwaterbaan.

Log flumes worden vaak verweven met mijntreinachtbanen of powered coasters. Dat deed men in Freizeitpark Plohn niet, maar men kwam wel op de proppen met een alternatief. Hier werden de boomstammekes immers gecombineerd met een houten achtbaan. Het is tijd voor een ritje op El Toro, de coaster die Plohns populariteitsboost in gang zette. Hij ligt er oogstrelend bij aan de rand van het park, maar een gigant is El Toro niet. Met een lengte van 725 meter en een hoogte van 25 meter is z’n omvang bijvoorbeeld opvallend kleiner dan die van Troy of Wodan. En eerlijk gezegd… dat voel je ook. El Toro heeft het typische bochtenwerk van GCI en de onstuimigheid staat perfect op punt, maar hij speelt niet mee met de grote jongens. Troy is afwisselender en ook Wodan overtuigt me meer dankzij het uitgesproken gooi- en smijtwerk. Begrijp me niet verkeerd: voor het publiek van Freizeitpark Plohn is El Toro ruim intens genoeg en ik genoot met volle teugen van deze baan. Maar toch heb ik het gevoel dat de coaster community deze ride harder ophemelt dan nodig is…

Men blijkt in Plohn niet vies van een flauwe woordspeling. Want als ze een kiddie coaster eigenlijk Poseidon zouden noemen, dan maken ze daar met plezier Plohseidon van. Laat ons hopen dat andere pretparken dat idee niet kopiëren. Ik heb immers geen behoefte aan namen als Trace du Hourrastérix of Shambhalaventura. Toch is Plohseidon wel een familieachtbaan om in te kaderen. Hij werd boven een kunstmatig meertje gebouwd en de rit start zelfs met een lieflijk stukje Atlantis-decoratie. Het onderwaterplezier gaat trouwens onverminderd voort bij Plohnis Tauchfahrt. Deze dark ride is korter dan kort en hij lijkt door een papier maché-hobbyist in elkaar geknutseld, maar het straalt absoluut charme uit.

Tijdens zulke warme pretparkdagen is verfrissing welkom. Doorweekt maken de waterattracties van Freizeitpark Plohn je echter niet. Wildwasserbahn was een relatief droge ervaring en ook bij Fluch des Teutates moeten we niet zijn voor een nat pak. Toch scoort deze waterglijbaan met rapid river-achtige bootjes verder uitstekend. Het station en de omgeving werden prachtig gethematiseerd en de rit duurt bovendien langer dan ik verwachtte. Een echte rapid river blijft in mijn ogen weliswaar leuker, maar voor pretparken met beperkte ruimte en/of budget is dit een ideaal alternatief. Leuk ding.

Ik stapte vanochtend met hoge verwachtingen naar binnen, maar Freizeitpark Plohn stelde niet teleur. We deden een aantal eersteklas attracties, we zagen thema van een verbazend hoog niveau en het onderhoud staat hier duidelijk hoog in de agenda. Wetende dat een ticket nauwelijks €28,50 kost, voelt dit aan als de ultieme prijs-kwaliteitsverhouding in de Europese pretparkbranche. Toch moeten we realistisch blijven: Plohn is heus geen internationale bestemming waarvoor je zes uur in de wagen moet kruipen. Het park mist misschien nog een knallende topattractie, de horeca is verre van briljant en de vriendelijkheid van het personeel krijgt hooguit een zes op tien.

Sommige themaparken bezoek je één keer en daarna nooit meer. In andere parken krijg je onmiddellijk het gevoel dat je er ooit opnieuw wil komen. Freizeitpark Plohn behoort tot die laatste categorie. Dus ben je ooit in de wijde omgeving van dit park? Dan zou het zonde zijn om er niet binnen te springen. Dit is een familiaal themapark dat met heel veel liefde en visie gerund wordt, net zoals dat bijvoorbeeld bij Nigloland en Toverland het geval is. Als die beide parken jou een leuk gevoel geven, dan ben ik ervan overtuigd dat Freizeitpark Plohn hetzelfde doet. Zet het dus op je radar; het is de moeite waard.

FOTOGALERIJ

Bedenkingen? Vragen? Commentaar? Laat gerust een berichtje achter via het invulveld onderaan deze pagina.