Six Flags Great America

Gurnee, Illinois, USA

“Indrukwekkende collectie attracties, bedenkelijke operations”

De start van een nieuw pretparkseizoen is altijd een beetje bijzonder. Na de winterstop opnieuw een pretpark binnenwandelen, klaar om de eerste achtbaanritjes van het jaar te maken… dat geeft een kick. Fans van Six Flags Great America ervoeren dat gevoel misschien op vrijdag 15 april 2022, toen het park na enkele stille maanden de poorten weer opende. Tussen die duizenden Amerikaanse coasterliefhebbers stonden trouwens minstens één Nederlander en één Belg. Tezamen met Jonne spendeerde ik namelijk twee dagen van het verlengde paasweekend in dit enorme attractiepark. Onze missie? Zestien nieuwe achtbaancredits aan de teller toevoegen en ontdekken of dit Six Flags-park inderdaad zo great is als de naam doet vermoeden.

Voor dit bezoek aan Six Flags Great America reisden we naar Gurnee. Deze gemeente ligt in het uiterste noorden van de staat Illinois, centraal tussen Milwaukee en Chicago. Het feit dat deze regio bekendstaat om z’n strenge winters, is ook in april nog duidelijk voelbaar. Na de hitte van Texas en de aangename temperaturen in Six Flags Great Adventure, komen we hier namelijk in een heel ander klimaat terecht. Het kwik schommelt dit weekend rond een graad of vier, en de ijzige wind trekt de gevoelstemperatuur zelfs nog lager. Het feit dat ik (vanuit optimistisch standpunt) geen sjaal of handschoenen in de bagage stopte, is dus enigszins jammer. Maar of ik er ondanks de winterse omstandigheden zin in heb? Zeker weten.

We overnachten in het Super 8, een motel aan de overkant van de straat. Het blijkt een zeer basic verblijfsplaats met een louche cliënteel, maar de locatie laat ons toe om binnen een tiental minuten naar de ingang van Six Flags te wandelen. De poorten openen vandaag om 10.30 uur, maar wij zijn een half uur vantevoren reeds ter plaatse. En we zijn niet alleen. Een heleboel andere gasten hadden blijkbaar ook een vroege aankomst in gedachten, want er slingert al een lange rij wachtenden over de parkeerplaats. Gelukkig begint het personeel vervroegd tickets en abonnementen te scannen, waardoor we vlugger dan verwacht met onze beide voeten op het parkdomein staan. En de eerste indruk? Die is prima. Six Flags heet ons welkom met Carousel Plaza, een themazone die vernoemd werd naar – je raadt het nooit – de draaimolen die er staat. Deze zogenaamde Columbia Carousel is een imposante verschijning en hij wordt omringd door een reeks wapperende Stars & Stripes. De bijbehorende fonteinen moeten we in april helaas nog missen, maar de entree van Six Flags Great America is hoe dan ook een pareltje.

Het belooft druk te worden, maar toch slagen we erin om tijdens de voormiddag heel wat attracties zonder noemenswaardige wachtrij te beleven. De vroege uurtjes doorbrengen in het parkgedeelte dat zich het verst van de ingang bevindt, dat is een strategie die in haast ieder pretpark zijn vruchten afwerpt. Ook in Six Flags Great America, zo blijkt. We wandelen dus naar de zuidelijke parkhelft, waar X-Flight letterlijk op passagiers wacht. We twijfelen niet, reppen ons richting de front seats en beleven vervolgens de tweede publieke rit die deze wing coaster tijdens het jaar 2022 maakt. X-Flight bevat alle elementen die je van een dergelijke baan verwacht: hij is uitgerust met een dive drop, twee zero-G rolls, een trage inline twist en enkele geslaagde near misses. Hoewel het allemaal niet extreem sensationeel is, doet X-Flight perfect wat hij moet doen: een vlieggevoel creëren. Daarnaast wil ik vermelden dat deze ride erg comfortabel is en dat Six Flags Great America voor een knappe ligging zorgde. Ik kan X-Flight dus goed smaken, maar de rest van de bezoekers blijkbaar ook. Na onze rit groeit de rij dan ook in sneltempo aan, tot er ‘s namiddags een wachttijd van maar liefst 100 minuten voorspeld wordt. Dat is overigens niet alleen aan de populariteit, maar ook aan de operations toe te schrijven. Men blijft hier immers een hele dag met één trein werken, wat tijdens zulke drukke dagen ontoereikend is.

De eerste dag van het seizoen levert doorgaans geen volmaakte ervaring. Dat is niet verwonderlijk: nieuwe personeelsleden moeten op zulke momenten nog ingewerkt worden en attracties kampen vaak met opstartproblemen. We krijgen van de beide moeilijkheden een ‘mooi’ voorbeeld. Bij X-Flight gaf een kersverse operator bijvoorbeeld al een duim omhoog zonder dat onze beugels gecheckt waren (zijn supervisor reageerde hier gelukkig snel op) en verscheidene grote rides blijven nog dicht. Dat geldt onder andere voor Raging Bull en Goliath, waar een delayed opening aangekondigd wordt. We vullen onze tijd dus noodgedwongen met minder bekende achtbanen. Zo scoren we bijvoorbeeld de eerste rit van het seizoen op Sprocket Rockets (een standaard Junior Coaster van Vekoma) en bij Little Dipper krijgen we het tweede rondje van 2022. Deze houten achtbaan van Philadelphia Toboggan Coaster blijkt overigens verrassend fijn. De drops zijn tof en ondanks beperkte statistieken creëert de baan een heel authentiek woodie-gevoel. Het ding is inmiddels ruim zeventig jaar oud, maar hij mag daar (wat mij betreft) nog heel wat jaren aan toevoegen.

Six Flags Great America pakt in 2022 groots uit met DC Universe. Deze themazone wordt geadverteerd als gloednieuw, al blijkt dat een glad marketingpraatje. In realiteit gaat het immers om een bestaand gebied waar enkele nieuwe thema-elementen en naambordjes gezet worden. Het attractieaanbod bestaat uit drie rollercoasters, een zweefmolen en een boomstammenbaan, maar die staan er allemaal al vele jaren. We krijgen echter slecht nieuws: de rebranding naar DC Universe heeft blijkbaar vertraging opgelopen. Het nieuwe gebied opent dus niet bij de start van het pretparkseizoen, zoals oorspronkelijk gepland. Bovendien kiest Six Flags Great America ervoor om de hele zone tijdens de verbouwingen af te sluiten, waardoor we alle attracties van DC Universe moeten missen. Geen probleem in het geval van de zweefmolen en de log flume, maar de drie gemiste credits zijn zuur. Indien je hoopte om iets te lezen over Batman – The Ride, The Joker of Flash – Vertical Velocity moet ik je dus teleurstellen. Vooral bij Vertical Velocity vind ik dat jammer. Dit is namelijk een Impulse Coaster van Intamin en zulke apparaten kom je niet elke dag tegen. Jammer dat DC Universe vandaag zo’n pretbederver moet zijn…

DC Universe wordt Disappointment Universe, maar er is ook plaats voor optimisme. Exact op het moment dat we Goliath passeren, worden daar namelijk de poorten geopend. We lopen dus rechtstreeks naar het station, wachten enkele rondjes voor de laatste rij en maken ons klaar voor de zesde RMC-achtbaan van deze reis. Zoals zijn naam doet vermoeden, is Goliath niet bepaald een kleintje. De baan is ruim 50 meter hoog, hij bereikt een topsnelheid van 115 kilometer per uur en er zijn ook twee inversies. Alleen de tracklengte valt een beetje tegen: met z’n 950 meter is de baan behoorlijk kort. De rit lijkt bijgevolg in een vingerknip voorbij, maar toch weet Goliath ons te overtuigen. De eerste afdaling en de overbanked turn zijn fantastisch, terwijl ook de inversies een heel bijzonder gevoel creëren. Bij die inversies is vooral de hangtime het vermelden waard. Omwille van de kou kruipt de trein immers in alle traagheid doorheen de dive loop en de zero-G stall, waardoor we secondenlang in onze beugel hangen. Hoewel Goliath misschien niet de soepelste of langste coaster uit het assortiment van Rocky Mountain Contruction is, vind ik ‘m echt heel tof.

Six Flags Great America biedt een mooie mix van moderne en klassieke rollercoasters. Goliath is een van de jonkies, maar Demon hoort bij de oude garde. Deze multi-looper van Arrow Dynamics opende in 1976… en dat voel je ook. De beugels zijn niet bepaald comfortabel, de baan bevat een aantal gekke knikken en beide kurkentrekkers leveren aardig wat turbulentie op. Eén ritje op deze demoon is in mijn ogen dus voldoende, maar qua looks vind ik het wel een ware schoonheid. De baan kreeg een centrale locatie in het park en de corkscrews werden fotogeniek gepositioneerd. Bovendien staan de voertuigen strak in de verf en ook de kunstmatige rotsformaties leveren enkele pluspunten op.

Het themaniveau van Six Flags Great America is wisselvallig. Sommige attracties gaan zonder enige decoratie door het leven, terwijl andere gebieden er knap bij liggen. De mooiste zone van het park is in mijn ogen Southwest Territory, dat z’n inspiratie in Texas en Mexico haalde. Het middelpunt van dit gebied is een statige kapel, die onder andere een theekopjesmolen huisvest. Daarnaast bevat Southwest Territory een aantal klassieke flat rides, waaronder een schommelschip en de 70 meter hoge Giant Drop. Dankzij deze rijkdom aan attracties blijkt Southwest Territory een zone vol dynamiek, en het is hier aangenaam vertoeven. Zeker wanneer de zon zich laat zien, doet dit zuiders aandoende plein ons kortstondig vergeten dat het nog steeds ijskoud is.

De blikvanger van Southwest Territory, dat is zonder twijfel Raging Bull. Deze hyper coaster van B&M torent hoog boven de gebouwen uit en met z’n in het oog springende kleuren trekt hij veel aandacht naar zich toe. We willen deze gigant uiteraard aan onze achtbaanteller toevoegen, al blijkt dat makkelijker gezegd dan gedaan. De technici van Six Flags hebben Raging Bull inmiddels weliswaar aan de praat gekregen, maar er is slechts één trein in roulatie. Het resulteert in een voorspelde wachttijd van 150 minuten, wat ons niet bepaald een pretje lijkt. Gelukkig mag er dankzij onze Extreme Season Pass bij twee attracties legaal voorgedrongen worden. We maken dus snel een reservering voor Raging Bull, waardoor we enkele uren later meteen naar het station mogen doorlopen. Daar schuiven we aan voor de back seats en na een dikke vijf minuten duwen we de beugel reeds in onze schoot. Het heeft zo zijn voordelen om abonnementhouder te zijn.

We kwamen tijdens deze reis al meerdere B&M hyper coasters tegen. In Six Flags Over Georgia maakten we ritjes op de fantastische Goliath en Great Adventure‘s Nitro was erg amusant. Ook bij Raging Bull hebben we dus aanzienlijke verwachtingen. En het mag gezegd… De baan levert een prima prestatie. De 65 meter diepe eerste afdaling trekt ons bijvoorbeeld met brute kracht uit ons zitje, maar het draait bij Raging Bull heus niet alleen rond airtime. Dit is namelijk een zogenaamde hyper twister, waarbij de focus tevens op bochtenwerk ligt. In het eerste gedeelte van de lay-out zitten enkele uitgestrekte turnarounds, terwijl ook het laatste baangedeelte heel wat goeie richtingswissels bevat. Hoewel we voelen dat de lage temperaturen hun invloed hebben op de snelheid, blijkt Raging Bull dus een klassebak zoals je die van B&M mag verwachten.

Liefhebbers van wooden coasters zijn ongetwijfeld in hun nopjes wanneer ze Six Flags Great America bezoeken. Het park heeft immers niet minder dan vier houten credits. Over de moderne Goliath had ik het daarstraks al, maar er staat ook klassieker materiaal. Viper is bijvoorbeeld een gespiegelde kopie van de legendarische Coney Island Cyclone. De baan ligt een beetje verstopt achter Raging Bull, maar het grote publiek lijkt de weg richting Viper wel degelijk te vinden. Terecht, als je het mij vraagt. Ondanks het feit dat Viper behoorlijk onstuimig blijkt, staan de lange lay-out en de laterale g-krachten garant voor een voortreffelijke achtbaanrit. Hetzelfde geldt voor de spierwitte American Eagle, die verderop in het park staat. Het is weliswaar jammer dat de zuidelijke track van deze dubbele woodie niet geopend is, maar ook zonder het race-effect kan ik American Eagle appreciëren. De eerste paar drops bevatten verrassend veel airtime en de gigantische houtstructuur ziet er erg imposant uit.

Wanneer de naam Schwarzkopf valt, spitsen vele achtbaanliefhebbers automatisch de oren. Deze Duitse constructeur heeft heel wat legendarische rollercoasters gebouwd, maar ze zijn tegenwoordig relatief schaars geworden. Hier in Six Flags Great America ontdekken we echter nog een juweeltje met de naam Whizzer. Deze custom Jumbo Jet opende 46 jaar geleden en zorgt met z’n klassieke uiterlijk voor een heerlijke throwback naar de jaren zeventig. Het naambord en het openluchtstation zijn ouderwets in de beste zin van het woord, terwijl ook de (met dikke kussens beklede) voertuigen een nostalgisch gevoel oproepen. Qua ervaring maakt Whizzer trouwens een al even charmante indruk. De rit start met een spiraalvormig stuk track, waarop de treinen door middel van een ingebouwde elektromotor naar boven cirkelen. Daarop volgen een first drop met een lachwekkend lage hellingsgraad en een lay-out vol vermakelijk bochtenwerk. Verwacht van Whizzer vooral geen extreme thrill, maar het is wel zo’n attractie die erin slaagt om een brede glimlach op mijn gezicht te tekenen. Complimenten aan Six Flags om Whizzer op een dergelijk frisse manier aan het publiek te presenteren.

Ons weekendje Six Flags Great America bestaat uit ups en downs. Raging Bull en Whizzer zorgden allebei voor ups. Een van de grootste downs, daarentegen, is het feit dat er een heleboel rides dicht blijven. Ik heb het dan niet alleen over de attracties van DC Universe, maar ook over de Frisbee, een interactieve dark ride rond de DC-superhelden en… Maxx Force. Deze lanceerachtbaan van S&S Sansei behaalt zijn topsnelheid van 125 kilometer per uur in minder dan twee seconden, dus de acceleratie levert ongetwijfeld een buitengewone kick. Daarnaast propte men vier inversies, waaronder een razendsnelle heartline roll, in de lay-out. Ik vind het uiteraard zonde dat ik hier geen review over de rit van Maxx Force kan neertypen, maar het volgende wil ik je wel vertellen: verdorie, wat is dit een lelijke achtbaan. Met z’n afzichtelijke supports, saaie zigzagwachtrij en Spartaans vormgegeven stationnetje verdient deze baan echt geen schoonheidsprijzen. Maxx Force claimt een prominente plek in de skyline van Six Flags Great America, maar helaas niet op de goede manier.

Met Whizzer, American Eagle en Demon heeft Six Flags een aantal stokoude achtbanen in de aanbieding. Ook in het departement van de flat rides valt er overigens nostalgie op te snuiven. In themazone Orleans Place spotten we bijvoorbeeld Condor, een klassieke Huss-molen. Het ding geeft korte ritten en voor de sensatie moet je het niet doen, maar het is tegenwoordig al een heuse prestatie om zo’n Condor in werking te zien.

Hoewel DC Universe nog niet geopend werd, krijgen we alsnog onze dagelijkse dosis superhelden voorgeschoteld. De twee blikvangers van Orleans Place zijn namelijk gebaseerd op Superman en Batman. Die laatstgenoemde wordt vertegenwoordigd door The Dark Knight Coaster, een overdekte wild mouse van Mack Rides. Grote capaciteitswonderen zijn dat doorgaans niet en da’s merkbaar. Hoewel we hier onze tweede voorkruippas inzetten, moet er alsnog een twintigtal minuten gewacht worden. Daarop volgt een wild mouse met de klassieke lay-out, al blijkt die in een verduisterde hal best verrassend. Six Flags zorgde zelfs voor een summier, doch fijn uitgevoerd thema. Een topachtbaan zou ik The Dark Knight Coaster sowieso niet noemen, maar in het familiale segment is dit best een geslaagde attractie.

Wanneer we de befaamde Superman-soundtrack in een oneindige loop willen beluisteren, kunnen we terecht bij Superman – Ultimate Flight. Dat is een standaard B&M flying coaster, net zoals we die eerder al tegenkwamen in Six Flags Over Georgia en Six Flags Great Adventure. Deze baan bevat een fijne first drop en een intense pretzel-loop, maar daarna is het helaas een beetje uitbollen. De bochten zijn traag en ook de laatste inversie (een in-line twist) doet m’n hart niet sneller slaan. Echt bijzonder is Superman bijgevolg niet en bovendien ligt z’n capaciteit vreselijk laag. Er is geen sprake van een dubbel instapstation en de tweede trein blijkt spoorloos. Gelukkig moeten wij tegen sluitingstijd amper 30 minuten wachten, maar overdag is het de normaalste zaak van de wereld om hier ruim een uur aan te schuiven. Mij niet gezien.

Na onze vlucht met Superman is het alweer afgelopen met de pret. De eerste dag van Six Flags Great America’s nieuwe seizoen zit erop en we worden vriendelijk verzocht ons naar de uitgang te begeven. Het stemt mij tevreden dat ik, ondanks de drukte, elf credits aan de teller mocht toevoegen. Bovendien zou het op zaterdag (verrassend genoeg) een heel pak kalmer worden, waardoor we onze favoriete rollercoasters een tweede of derde keer kunnen uittesten.

Al bij al levert Six Flags Great America een uitstekende ervaring, maar toch lopen we hier met een tamelijk wrang gevoel rond. Het aantal gesloten attracties ligt namelijk veel te hoog. Het feit dat de rapid river, de boomstammenbaan en de splash battle dicht blijven, vind ik in een ijzig Illinois volkomen begrijpelijk. Wanneer je merkt dat er ook vijf achtbanen en een handvol flat rides verzegeld zijn, voel je jezelf als parkbezoeker echter een beetje bekocht. De coasters in DC Universe hadden bij de start van het seizoen gewoonweg operationeel moeten zijn, zelfs wanneer hun thema-upgrade nog niet helemaal op punt stond. Daarnaast had American Eagle met twee banen moeten draaien en zou het onderhoud van Maxx Force tijdens de winterstop moeten gebeuren. Ik begrijp dat dit allemaal te wijten is aan het feit dat we Six Flags zo vroeg op het seizoen bezoeken, al zou dat geen excuus mogen zijn. Je betaalt in april een even hoge toegangsprijs als in juli, dus daar zou een evenwaardige belevenis tegenover moeten staan.

Is Six Flags Great America een bezoek waard? Ja, absoluut. Het park is mooi aangelegd en men pronkt met een evenwichtig attractieaanbod, inclusief heel wat klassiekers die je op weinig andere plekken terugvindt. Bovendien is de sfeer prima en vond ik de meeste personeelsleden (ondanks het feit dat ze soms nog wat onwetend leken) best vriendelijk. Ik kom hier dus met veel plezier eens terug, al zal ik dan proberen om de eerste weken van het seizoen te vermijden. Geen verkleumde handen en geen gesloten credits… daar gaan we voor.