Hanoi Zoo

Hanoi, Vietnam

“Prachtig aangelegd park, maar de dierenverblijven zijn triest”

Wanneer ik deze inleiding schrijf, is het woensdag 18 maart 2020. M’n reis naar Vietnam is al ruim een maand voorbij en de wereld is sinds de terugkomst aanzienlijk veranderd. Dat heeft alles te maken met het COVID-19. Toen ik op 10 februari van Vietnam naar huis reisde, leek het alsof ik dat coronavirus achter me liet. Het virus had z’n oorsprong in China en er waren enkele gevallen in andere Aziatische landen, maar daar bleef het bij. Het werd dus een ver-van-mijn-bed-show van zodra ik op Schiphol uit het vliegtuig stapte. Recent gebeurden er echter dingen die niemand ooit voor mogelijk hield. Inmiddels is dat coronavirus een wereldwijd probleem en haast elk westers land ligt volledig plat. Horeca, bioscopen, theatervoorstellingen… alles blijft dicht. En wanneer zelfs ieder Disney Resort op deze aardbol z’n poorten sluit, dan besef je dat het menens is. Toegegeven: tijdens de laatste dagen van mijn reis voelde ik in Vietnam een gelijkaardig tafereel. Vanuit hoofdstad Hanoi zou ik drie pretparken bezoeken, maar dat ging niet helemaal zoals gepland.

Geloof het of niet… ik wilde die drie pretparken eigenlijk op één dag bezoeken. Zulke toestanden zijn normaal gezien alleen mogelijk in Orlando, maar het kan dus ook in Hanoi. Ik spreek natuurlijk niet over enorme themaparken. Grote resorts zoals Sun World Ba Na Hills, Sun World Danang Wonders, VinPearl Land en Sun World Halong Complex kwamen tijdens de afgelopen week al aan bod. Op zondag 9 februari had ik daarentegen een soort Vietnamees credit-dagje gepland. Rond elf uur ‘s ochtends bestelde ik een Grab Taxi richting Bao Son Paradise, dat op tien kilometer ten westen van de binnenstad ligt. Bao Son Paradise is in de eerste plaats een dierenpark. Men pakt op de website uit met gigantische aquaria, zeeleeuwen, dolfijnen en een soort safari. Het aanbod wordt volgens de foto’s aangevuld met een splash, een reuzenrad, enkele goedkoop ogende kinderattracties en (natuurlijk) een achtbaan. De zogenaamde High Speed Round Trip is een Junior Boomerang Coaster van Vekoma. Jammer maar helaas: deze rollercoaster zou uiteindelijk niet op m’n teller verschijnen, want Bao Son Paradise bleef dicht. Wanneer de chauffeur me aan de ingang dropte, zag ik meteen een informatiebord waarop in ‘t groot COVID-19 stond. De rest van de Vietnamese tekst begreep ik niet, maar de doodse stilte en de gesloten poort spraken voor zich.

Hetzelfde tafereel speelde zich af bij Rising Sun Park, dat op een dikke twintig minuten wandelen van m’n hotel lag. Wanneer ik aan kwam lopen, voelde ik al nattigheid. Het reuzenrad stond stil en ik zag evenmin beweging bij de enige achtbaan van het park. Deze Hanoi Steel Dragon is een dubbele corkscrew van Meisho Amusement Machines. Hij zag er behoorlijk versleten en pijnlijk uit, maar ik had deze unieke credit erg graag binnengehaald. Onmogelijk, zo bleek. Wanneer ik de toegangspoort van Rising Sun Park naderde, kwam er een personeelslid aangelopen en hij maakte een groot kruisteken met z’n beide armen. Ook dit park bleef gesloten en ik leerde op Facebook dat COVID-19 nogmaals de schuldige was. Rising Sun Park (of HoTay Theme Park, zoals Roller Coaster Database het noemt) is trouwens het makkelijkst bereikbare pretpark vanuit het toeristische centrum van Hanoi. Je vindt het aan de oevers van het gigantische West Lake, dat gek genoeg in het noorden van de stad ligt.

Ze zeggen soms derde keer, goeie keer. En hoewel ik meestal niet in zulke clichés geloof, zat er deze keer toch een grond van waarheid in. Het derde park dat op de planning stond, was namelijk wel open. Ik heb het over de Hanoi Zoo. Deze dierentuin doet qua locatie min of meer terugdenken aan de Antwerpse Zoo, want ook dit park ligt middenin de stad. En hoewel de toegangspoort in Antwerpen weliswaar mooier is, was mijn eerste indruk verbazend goed. Het groen is prima onderhouden, het park bevat prachtige bloemenperken en de toegangsprijs is ronduit lachwekkend. Een kaartje voor deze dierentuin kost namelijk 20.000 Vietnamese dong, omgerekend minder dan 80 eurocent. Hanoi Zoo beloofde me bovendien niet alleen beestjes, maar ook coaster credits. Mooi.

Het was een grijze zondag, maar het bleef droog in Hanoi. Dat lijkt een ideale dag om met de kinderen een dierentuin te bezoeken, maar de corona-schrik zat er goed in. Ik deelde het park ‘s middags namelijk met hooguit twintig à dertig medebezoekers. Beestjes waren gelukkig wel in groten getale aanwezig. Toch moet ik nogmaals een slecht nieuwsje melden, want echt vrolijk maakte de Hanoi Zoo me niet. Wel integendeel… zo mooi het park en de plantsoenen aangelegd zijn, zo aftands zien de meeste dierenverblijven er uit. Europese dierenparken timmeren de laatste jaren hard aan natuurlijke reservaten, maar die trend heeft de Vietnamese hoofdstad blijkbaar nog niet bereikt.

Dit olifantenverblijf riep het meest wrange gevoel op. Niet omwille van het gedateerde uiterlijk, wel omdat deze twee kanjers met een stalen ketting aan de betonnen vloer verankerd waren. Je kan het op de volgende foto nauwelijks zien, maar die ketting is wellicht niet langer dan een meter. Hoewel het perk eigenlijk best ruim is, lijkt het er dus op dat de olifanten van Hanoi Zoo hun dagen vastgebonden doorbrengen. Gevangenschap is sowieso nooit de beste optie, maar dit was pas helemaal schrijnend. Ondanks het feit dat ik mezelf niet als een dierenliefhebber beschouw, deed het pijn om dit tafereel te zien.

Hanoi Zoo is trouwens meer dan een dierenpark alleen. Het park telt ook een enorme hoeveelheid familiale attracties. Die zijn stuk voor stuk kermisachtig en simpel, al is het voor een doorsnee Vietnamees gezin wellicht een leuk bijkomstigheidje. Jammer genoeg leek het alsof deze rides niet door het park uitgebaat werden, maar wel door onafhankelijke exploitanten. Dat betekent niet alleen dat je er extra voor moet betalen, maar ook dat ze niet gegarandeerd openen. Dat was tijdens mijn bezoek zelfs een understatement. De kinderattracties onder dit tentzeiltje waren operationeel en daar bleef het bij.

Ik had stiekem gehoopt dat de Hanoi Zoo m’n zevenhonderdste credit zou opleveren, maar dat feestelijke ritje bleek plots heel ver weg. Sterker nog: wanneer ik de attracties van dit park ontdekte, voelde het haast alsof ik aan urban exploring deed. Beweging was er alleszins niet te zien en alles bleef dicht. De eerste gemiste credit heette Roller Coaster en werd met een Mickey Mouse-standbeeldje opgefleurd. Credit nummer twee was Snow White & The 7 Dwarfs. Dit is zonder meer een cult-attractie. Het is een soort rondrit op achtbaanspoor die gedecoreerd werd met tuinkabouters, Chinese lampions en andere rommel uit de Blokker. Bewoners van de vlakbij gelegen flatgebouwen apprecieerden de rust waarschijnlijk wel, maar ik had deze foute ride toch graag bezocht.

Aan de andere kant van het meer staat Snow White & The 4 Dwarfs, want de andere drie exemplaren zijn zoek. Zaten ze onder de rok van Sneeuwwitje? Da’s goed mogelijk. Dit drakentreintje wordt officieel niet als een achtbaan beschouwd omdat er geen hoogteverschil in zit, maar mag ik de regels even herschrijven? In dat geval kan ik namelijk officieel zeggen dat ik tussen de rails van een achtbaan gestaan heb. Ja, ik geef toe dat ik stout ben geweest. Maar een unieke kans op foto’s als deze en deze laten schieten, dat vond ik onmogelijk.

De dierentuin van Hanoi leverde me gemengde gevoelens op. Ik wil deze zoo enerzijds ophemelen omwille van verschillende redenen. Dit was het enige geopende themapark van de dag (hoera), de landscaping verdient een pluim (hoera hoera) en de urban explorer uithangen op een verlaten kermis, dat was een bucket list-dingetje van me (hoera hoera hoera). Anderzijds is het een plek waar ik niet vrolijk van werd. De dierenverblijven liggen er troosteloos bij en het coronavirus pakte al m’n kansen op nieuwe achtbaanpunten af. Ik wil je echter niet afraden om hier ooit binnen te springen. De toegangsprijs is verwaarloosbaar, dus je komt sowieso niet bedrogen uit. Kijk jij dan trouwens meteen of die drie andere dwergen al terecht zijn? En neem je effe een staalschaar mee om die olifanten uit hun benarde positie te bevrijden? Hartelijk bedankt.