EPCOT

Lake Buena Vista, Florida, USA

“You’ll love it or you’ll hate it”

Wonder Island, Phantasialand of Dreamworld… Als een themapark een leuk klinkende naam heeft, krijg ik automatisch meer zin om erheen te reizen. Wanneer het park in kwestie de naam Experimental Prototype Community of Tomorrow draagt, ben ik daarentegen geneigd om vriendelijk te bedanken. Het voelt gewoonweg niet aan als de ultieme plek om een dagje plezier te beleven. Toch slaagde deze experimentele gemeenschap erin om een van ‘s werelds bekendste pretparken te worden. EPCOT opende in 1982 en werd het tweede themapark binnen de grenzen van Walt Disney World. We zijn inmiddels ruim veertig jaar verder en EPCOT groeide uit tot een heus fenomeen. Waar het park z’n legendarische status aan dankt? We zoeken het vandaag graag voor je uit.

Zoals je in het vorige verslag kon lezen, slapen we tijdens deze reis in Disney’s Caribbean Beach Resort, onderdeel van de EPCOT Resorts Area. Het park ligt dus in onze spreekwoordelijke achtertuin en dankzij de Disney Skyliner geraken we er in een mum van tijd. Deze kabelbaan brengt ons namelijk rechtstreeks naar International Gateway, ook wel gekend als de achteringang van EPCOT. Deze toegangspoort is voor vele dagjesbezoekers onbekend, want hij wordt vooral gebruikt door resortgasten. Toch kan iedereen langs deze ingang naar binnen, wat helpt om drukte aan de hoofdingang van EPCOT te omzeilen.

Er is nog meer goed nieuws: International Gateway geeft rechtstreeks uit op World Showcase, het mooiste gedeelte van EPCOT. Deze zone bestaat uit elf paviljoenen die evenveel landen van de wereld uitbeelden. Die paviljoenen bestaan telkens uit boetiekjes vol lokale snuisterijen, restaurants met typische gerechten en straatjes vol authentieke architectuur. In World Showcase spotten we onder andere een Japanse tempel, een Beiers stadje en een schilderachtig Venetiaans plein. En ben je op zoek naar een Franse crêpe of een maaltijd uit de tajine? Baan jezelf dan respectievelijk een weg naar de halve Eiffeltoren en naar de Marokkaanse zone. Het is allemaal ontzettend fotogeniek en gezellig, maar ik kan me best voorstellen dat je World Showcase niet met het woord ‘pretpark’ associeert. Deze gigantische lap grond doet immers veeleer aan een expo denken en op het eerste zicht spot je weinig attracties. Wanneer je een kijkje achter de façades neemt, kom je echter tot enkele verrassende ontdekkingen.

Een van die verrassingen: EPCOT heeft een attractie uit het Europese Disneyland gekopieerd. Op 1 oktober 2021 vierde Walt Disney World zijn vijftigste verjaardag en dat werd gevierd. Ter gelegenheid van dat jubileum pronkte het resort niet alleen met aangepaste decoratie en entertainment, maar men opende ook twee gloednieuwe attracties in EPCOT. Een van de nieuwigheden is Remy’s Ratatouille Adventure, een kopie van de belangrijkste dark ride in ons eigen Walt Disney Studios Park. Voor een Europeaan is de ritervaring bijgevolg allesbehalve opzienbarend. De voertuigen, de scènes, de bewegingen… het is allemaal identiek. Zelfs de Franse narratie werd niet aangepast, wat in de Verenigde Staten toch enigszins gek aanvoelt. Het valt op dat de speciale effecten in Orlando voorlopig beter werken dan bij ons, maar Ratatouille blijft in mijn ogen een eerder matige ervaring. De schermen zijn te dominant aanwezig en bovendien mist de verhaallijn een duidelijk hoogtepunt. Om deze alinea toch met een positieve noot te eindigen, wil ik echter melden dat Remy’s Ratatouille Adventure prachtig geïntegreerd werd. De attractie past uiteraard perfect in het Franse paviljoen en de toegangspoort (vormgegeven als een klassieke Metropolitain-boog) is erg fotogeniek.

Lange rijen spot ik niet alleen in het Franse, maar ook in het Noorse paviljoen. De headliner van dit gedeelte is namelijk Frozen Ever After, een attractie die gebaseerd is op een van Disney’s meest succesvolle animatiefilms aller tijden. Deze bootvaart naar Arendelle opende in 2016, maar helemaal nieuw was hij niet. Frozen Ever After recycleert het ritsysteem van Maelstrom, een dark ride over Noordse mythologie. Hoewel Maelstrom een trouwe schare fans had, is de huidige populariteit van de attractie duidelijk van een andere magnitude. Frozen Ever After staat al jaren garant voor extreem lange wachttijden en dat is in januari 2023 niet anders. Dat aanschuiven is weliswaar vervelend, maar we krijgen er een topervaring voor in de plaats. Frozen Ever After bevat enkele van ‘s werelds meest overtuigende animatronics en de sfeerschepping is sterk. Daarenboven teert deze ride op enkele onsterfelijke hits, waarvan vooral Let It Go naar een fantastische dark ride-scène vertaald werd. De uitwerking van Frozen Ever After verdient een pluim, maar verwacht vooral geen reusachtige attractie. Voorganger Maelstrom was nooit bedoeld als een E-ticket, maar wel als een intieme rondvaart met tamelijk kleinschalige scènes. Hoewel die intimiteit ook bij de huidige attractie mooi tot zijn recht komt, matcht de omvang van deze ride niet met de status van de film. Stiekem hoop ik dus dat de twee in aanbouw zijnde kopieën van Frozen Ever After (in Hong Kong en Parijs) een tikkeltje imposanter worden.

TRAVEL TIP

Indien je Genie+ aanschaft tijdens je bezoek aan EPCOT, is het een goed idee om prioriteit te geven aan Frozen Ever After. Je kan Genie+ aanschaffen vanaf middernacht en je mag de eerste Lightning Lane-selectie maken om stipt zeven uur ‘s ochtends. Het park is op dat moment nog niet geopend, dus je maakt deze selectie gewoon met je smartphone vanuit de hotelkamer. Hoe sneller je selectie vastligt, hoe sneller je een tweede Lightning Lane kan boeken. Elke seconde telt, als het op Genie+ aankomt.

De derde en laatste ride van World Showcase vinden we in de indrukwekkende trappenpiramide van het Mexicaanse paviljoen. Ook hier is het over de koppen lopen, al lijkt een meerderheid van de bezoekers vooral geïnteresseerd in taco’s en Margarita’s. Bij de eigenlijke attractie moeten we amper vijf minuten aanschuiven en da’s een aangename afwisseling na de lange wachttijden van Ratatouille en Frozen. Toch vind ik het ook enigszins jammer, want Gran Fiesta Tour Starring The Three Caballeros verdient in mijn ogen meer krediet. Tijdens deze bootvaart ontdek ik verschillende Mexicaanse bestemmingen en dat blijkt best fijn. Vooral de eerste scène, waarin we langs een tempelsite in de nachtelijke jungle varen, is verrassend indrukwekkend. Daarna wordt Gran Fiesta Tour een soort Mexicaanse It’s a Small World met Donald Duck in de hoofdrol. Het is allemaal ontzettend schattig en genietbaar, al besef ik dat deze ride in z’n laatste levensfase kan zitten. Er circuleren namelijk geruchten dat Gran Fiesta Tour binnen afzienbare tijd omgebouwd wordt naar een Coco-attractie. Dat zou een honderd procent begrijpelijke move zijn: Coco is een razend populaire Pixar-film en de bijhorende songs leveren de gedroomde basis voor een ijzersterke familieattractie. Ik bereid me alvast voor op wachttijden met drie cijfers.

Wie louter op attracties kickt, is vlug uitgekeken in World Showcase. Wie z’n zinnen op filmvoorstellingen zet, zal echter enkele waardevolle credits scoren. Technologisch ongelooflijk vernuftig zijn de dingen niet: in China en Canada vergapen we ons weliswaar aan een 360°-projectie, maar van 3D of 4D is er nergens sprake. Dat hoeft ook niet, want de beelden spreken voor zich. Met Canada – Far and Wide en Reflections of China maken de desbetreffende landen immers volmaakte reclame voor zichzelf. Ik besef heel goed dat het als doodsaaie kost klinkt, maar oh wat heb ik genoten van dit simpele entertainment. Beide films zitten prima in elkaar en ze gunnen je een welgekomen break, weg van de drukte in het park.

Het is volkomen begrijpelijk dat men de Verenigde Staten een centrale locatie in World Showcase gunde. Het is evenzeer logisch dat Disney een staaltje pure vaderlandsliefde voorziet voor haar bezoekers. Als je The Hall of Presidents in Magic Kingdom fantastisch vindt, zal je ook de duimen en vingers aflikken bij The American Adventure. Deze animatronic-voorstelling neemt z’n bezoekers mee op een 30 minuten durende tijdreis door de Amerikaanse geschiedenis. Mijn mening over The American Adventure is tweeledig. Enerzijds ervaart een nuchtere Belg dit als een tenenkrommend tafereel. Wij kennen in ons land geen patriottisme en ik voel dus plaatsvervangende gêne wanneer ik deze verheerlijking van Amerika aanschouw. Anderzijds zit ik een half uur lang met open mond te staren naar de techniek achter het hele gebeuren. The American Adventure zit boordevol briljante animatronics en scènewissels die je doen afvragen hoe ze het in godsnaam klaarspelen. Als je tijdens het afsluitende muziekstuk even je oren bedekt, is er dus heus wel een manier om The American Adventure te appreciëren.

EPCOT fungeert als het festivalterrein van Walt Disney World. Het International Food & Wine Festival (dat telkens van juli tot november plaatsvindt) is zonder twijfel het bekendste evenement uit de reeks, maar ook tijdens andere seizoenen vinden er festivals plaats. Wij maken tijdens deze reis kennis met het International Festival of the Arts, wat vooral ‘s weekends veel locals naar het park lokt. Verspreid doorheen het park vinden we kraampjes vol kunst, er worden workshops georganiseerd en er zijn verschillende optredens in World Showcase. We hebben bijvoorbeeld het geluk om een concertreeks van Broadway-sterren bij te wonen. Namen als Patti Murin en Robert Creighton doen bij musicalfans misschien een belletje rinkelen, want ze vertolkten hoofdrollen in de Broadway-versies van Frozen en Little Mermaid. Het feit dat je zulke talenten in EPCOT aan het werk kan zien, vind ik behoorlijk cool.

TRAVEL TIP

De EPCOT-festivals zijn een hit bij abonnementshouders uit de regio van Orlando. Dit wil zeggen dat EPCOT tijdens de weekends bovengemiddeld druk is. Hoewel deze lokale bezoekers doorgaans minder geïnteresseerd zijn in de attracties, maakt hun aanwezigheid de wandelpaden en horeca soms onaangenaam overbevolkt. Ook de andere parken van Walt Disney World krijgen ‘s weekends locals over de vloer, maar in EPCOT is het effect duidelijk groter.

Wie of wat is Figment? En wat maakt dit figuurtje zo bijzonder dat de gemiddelde Disney-fan er helemaal ondersteboven van is? Ik zoek het uit bij Journey into Imagination with Figment, de attractie waarin het paarse draakje een hoofdrol vertolkt. En ik moet toegeven… hij is schattig. Toch hebben we daarmee het meest positieve nieuws vermeld, want de eigenlijke dark ride is vreselijk verouderd. Deze rondrit gaat over de menselijke zintuigen en brengt ons langs verschillende belevingslaboratoria. Journey into Imagination geeft daarmee een kijkje in de (educatieve) geschiedenis van EPCOT, maar een hoogvlieger is het niet.

EPCOT is op dit moment in volle transformatie. World Showcase ontvangt daarbij enkele Disney-touches, maar het zwaartepunt van de metamorfose ligt in het noordelijke parkgedeelte. Daar vond je vroeger Future World, maar die zone was – hoe tegenstrijdig het ook klinkt – een soort ode aan het verleden geworden. Het gebied werd gedomineerd door grijze bunkers en kil beton, dus van gezelligheid was er geen sprake. Daarom lieten Disney’s Imagineers het concept van Future World varen. Sinds vorig jaar spreekt men immers van drie nieuwe gebieden: World Discovery, World Celebration en World Nature. World Celebration wordt het nieuwe middelpunt van EPCOT, maar is voorlopig een enorme bouwwerf. Hoewel het op dit moment geen flatterend gezicht is, ben ik ervan overtuigd dat EPCOT enorme stappen voorwaarts zet. Concepttekeningen tonen een vernieuwde lay-out vol groen en dat is exact hetgeen dit park nodig heeft.

In World Nature zijn er momenteel geen opfriswerken, maar ook hier is de tand des tijds voelbaar. Het belangrijkste paviljoen van deze zone is qua uiterlijk namelijk in de jaren ’80 blijven plakken. Ik heb het over The Land, een gigantisch gebouw waarin meerdere attracties geïntegreerd werden. De centrale hal doet me vermoeden dat ik in een ouderwetse vestiging van Lunch Garden belandde, maar gelukkig scoren de eigenlijke attracties beter. Awesome Planet is bijvoorbeeld een prettige filmvoorstelling vol National Geographic-achtige natuurbeelden. De vertelstem houdt het lekker luchtig, al worden we tegen het einde met de neus op de klimaatveranderingsfeiten gedrukt. Ook Living with the Land heeft een educatieve ondertoon. Deze bootvaart legt de focus op (moderne) landbouw en doet dat op een bijzondere manier. Na de inleidende dark ride-scènes varen we immers dwars door enkele hypermoderne serres. Nooit gedacht dat je een pretparkattractie over irrigatiesystemen en kweekplantjes zou vinden? Wel… EPCOT bewijst dat alles mogelijk is.

De blikvanger van The Land is niet die vaartocht door plantenkassen. Neen, het leukste adresje in dit paviljoen is Soarin’ Around The World. Ooit stond deze attractie garant voor wachttijden van meer dan een uur, maar dat tijdperk lijkt voorbij. Enerzijds is dat te danken aan de toevoeging van een derde zaal, anderzijds heeft Soarin’ helaas wat aantrekkingskracht verloren. Flying theaters zijn namelijk lang niet meer zo uniek als twintig jaar geleden, toen Disney het concept presenteerde. Het feit dat men zelfs binnen Walt Disney World al een doorontwikkelde variant bouwde, toont aan dat de gloriejaren van Soarin’ achter ons liggen. Toch zal je me nooit horen zeggen dat dit een slechte attractie is. Wel integendeel. Soarin’ blijft een toffe ervaring met prachtig beeldmateriaal en een magistrale soundtrack. En hoewel de bestemmingen wel heel willekeurig gekozen lijken, levert Soarin’ een weergaloze ode aan de schoonheid van onze planeet.

TRAVEL TIP

De ritervaring van Soarin’ is sterk afhankelijk van de plaats die je toegewezen krijgt. De allerbeste plekken vind je op rij 1 van gate B. Cast Members zijn doorgaans vriendelijk genoeg om speciale plaatsverzoeken in te willigen, al moet je er wellicht een extra rit voor wachten. De zitplaatsen in gates A en C zijn te vermijden, tenzij je graag een scheve Eiffeltoren of misvormde Taj Mahal bekijkt.

Soarin’ gunde ons een vlugge blik op de haven van Sydney. En wie Sydney zegt, die zegt… Finding Nemo. Toeval of niet; deze animatiefilm vormde de inspiratie voor het nabijgelegen paviljoen The Seas With Nemo and Friends. Het spreekt voor zich dat de oceanen en hun fauna hier centraal staan. Er zijn dus aquaria te bewonderen, maar The Seas bevat tevens twee familiale attracties. Nummer één is een kleinschalige dark ride waarin reële aquaria en projecties gecombineerd worden. Nummer twee is Turtle Talk with Crush, een interactieve voorstelling met Disney’s beroemdste zeeschildpad. Het zijn allebei ervaringen die ik niet noodzakelijk als een must-do zou definiëren, maar jonge kinderen denken daar misschien anders over.

Er is absoluut geen gebrek aan dark rides in EPCOT. Er werd zelfs een dark ride geïntegreerd in het icoon van het park: de zilveren bol ter hoogte van de hoofdingang. Die prominente locatie is overigens maar een van de zaken die Spaceship Earth z’n iconische status opleverden. Deze attractie vertelt over de evolutie van communicatie en doet dat op een fantastische manier. De scènes werden groots aangepakt, terwijl Judi Dench’ vertelstem voor interessante achtergrondinformatie zorgt. Een ritje op Spaceship Earth duurt maar liefst een kwartier, maar geen seconde daarvan voelt overbodig aan. Zo lang je deze attractie ‘s voormiddags vermijdt, zijn de wachttijden trouwens minimaal.

TRAVEL TIP

Zowat elke grote nieuwigheid die Walt Disney World tijdens de afgelopen presenteerde, werkte tijdens de eerste maanden met boarding groups. Concreet wil dit zeggen dat deze attracties geen reguliere wachtrij bieden, maar dat er een virtuele rij is. Plaatsen in deze rij kunnen via de app gereserveerd worden, maar de beschikbaarheid is uiteraard beperkt. Momenteel werkt Guardians of the Galaxy – Cosmic Rewind met een dergelijke virtuele rij. Indien je deze attractie wil beleven, moet je dus een geldige parkreservering voor EPCOT én een boarding group hebben. Reserveringen hiervoor starten stipt om 7.00 uur en 13.00 uur. De ochtendwave is meestal binnen enkele seconden volzet, maar ‘s namiddag lijkt het een stuk simpeler om binnen te geraken. Ten slotte kan je ook toegang krijgen met een Individual Lightning Lane, die tussen de 15 en 17 dollar per persoon kost.

Is een themapark compleet wanneer het geen achtbaan heeft? Impulsief zou ik daar neen op durven antwoorden. Wanneer ik verder nadenk, besef ik echter dat EPCOT het veertig jaar zonder rollercoasters redde. Dat achtbaanloze tijdperk kwam echter tot een einde met de opening van Guardians of the Galaxy – Cosmic Rewind. Deze ride verrees op de voormalige locatie van Ellen’s Energy Adventure, al moest het paviljoen eerst danig uitgebreid worden. Het gebouw van deze nieuwigheid is dan ook prominent aanwezig in de EPCOT-skyline en de afmetingen ervan zijn spectaculair. We scannen onze boarding passes en betreden vervolgens Wonders of Xandar, de indoor wachtruimte die vermomd werd als een expo. Deze rij is met z’n hypermoderne looks erg imposant, dus het is helemaal geen straf om hier even aan te schuiven. Verwacht overigens niet dat je met een boarding pass meteen mag doorlopen naar het station: tijdens onze twee bezoeken bedraagt de wachttijd zo’n 20 à 30 minuten. De uiteindelijke ervaring start met twee voorshows. Nummer één verduidelijkt het achtergrondverhaal en nummer twee transporteert ons naar het Nova-ruimteschip, waar zich een groot deel van de verhaallijn afspeelt. Het mag gezegd worden… Die tweede preshow is erg knap uitgevoerd. Ik wil niet nodeloos spoilers verklappen, maar Disney’s Imagineers toverden een heel cool transformatie-effect uit hun hoge hoed.

Ik heb het ongetwijfeld reeds in andere Disney-verslagen vermeld, maar het Marvel-universum doet me weinig. Concludeer echter niet automatisch dat ook de bijhorende attracties me niet boeien. In Hong Kong Disneyland ontdekte ik bijvoorbeeld een prima attractie rond Ant-Man, terwijl Guardians of the Galaxy – Mission Breakout een verfrissende variatie op Tower of Terror bleek te zijn. Aangezien Cosmic Rewind zich op dezelfde filmfranchise baseert, merk ik een gelijkaardige vibe op. Ook hier in EPCOT kregen de Guardians of the Galaxy een famievriendelijke thrill ride die een goeie dosis humor en een aantal onsterfelijke popsongs bevat. En hoewel de muziek een grote meerwaarde biedt, wordt de show vooral gestolen door de indrukwekkende hardware van Vekoma. Het Nederlandse bedrijf leverde een 1,7 kilometer lange achtbaan die de passagiers met een ongelooflijke souplesse door het heelal transporteert. Bovendien kunnen de voertuigen gecontroleerd draaien, wat Disney in staat stelt om het verhaal op een heel doeltreffende manier uit te beelden. Een groot deel van de actie speelt zich op schermen af, maar bij deze ride is dat geen negatief punt. De schaal van deze projecties is namelijk immens. Het resultaat is een immersieve belevenis die z’n gelijke niet kent. Sommige doorgewinterde Disney-fans bekritiseren deze nieuwigheid omdat hij ver van het oorspronkelijke EPCOT-idee staat, maar ik zie gewoon een fantastische indoor achtbaan die het attractieaanbod van dit park nieuwe impulsen geeft.

Cosmic Rewind is niet het enige buitenaardse avontuur in EPCOT. Je kan namelijk ook gaan ruimtereizen bij de buren van Mission SPACE. Deze attractie pronkt met een monumentale façade die rechtstreeks uit een sciencefictionfilm geplukt lijkt, maar er is meer. Binnen belanden we in een trainingscentrum voor vluchten naar de planeet Mars. En voor die training hebben we nodig: een simulator met centrifuge-functie en de keuze tussen een sissyvariant (Green Team) en het intensere werk (Orange Team). Wij kiezen natuurlijk voor die tweede optie en nemen vervolgens plaats in een claustrofobische capsule. Is Mission SPACE alle commotie waard? Absoluut. Het is een buitengewone thrill ride die me met haar befaamde slingshot around the moon even naar adem doet happen. De g-krachten zijn immens en het totaalplaatje ziet er levensecht uit. Het hele gedoe rond de functies aan boord vind ik nogal nutteloos en geforceerd, maar verder benadert Mission SPACE de perfectie.

De gratis FastPass is definitief uit de Disney-parken verdwenen. Tegenwoordig is voorkruipen een betalende aangelegenheid, al zijn er ook alternatieve manieren om wachtrijen te omzeilen. Bij een paar attracties in het resort kan je bijvoorbeeld voordeel behalen via een single rider line. Een van die attracties is Test Track, en onze strategie werkt verbazend goed. De gewone rij puilt uit en men voorspelt een wachttijd van 70 minuten, maar als soloreiziger is het na 5 minuten al speeltijd. Geen slechte deal voor de snelste Disney-attractie ter wereld, toch? Test Track bereikt in zijn outdoor-gedeelte een topsnelheid van 104 kilometer per uur en da’s een indrukwekkende prestatie. Het leukste onderdeel van de attractie is echter de dark ride die eraan voorafgaat. Hier worden verschillende tests uitgevoerd in een hightech-omgeving en de uitvoering verdient een duim omhoog. Ik begrijp dus waar Test Track zijn populariteit vandaan haalt en ook ik reken mezelf bij de fans. Dankzij de hypermoderne aankleding past deze attractie bovendien perfect in het EPCOT-verhaal.

TRAVEL TIP

Het is in bovenstaande alinea al gezegd, maar ik wil het nogmaals benadrukken: gebruik de single rider line wanneer je Test Track bezoekt. De voertuigen van deze attractie bestaan uit twee rijen van drie personen, wat een behoorlijk onhandige indeling is. Toch beschouw ik dit als een voordeel, want haast in elke auto kunnen er één of twee single riders mee. Gevolg: ik wachtte nog nooit langer dan 10 minuten voor Test Track, zelfs niet tijdens drukke dagen.

Vanaf de late namiddag speelt de meeste actie zich af in World Showcase. De restaurants zitten vol en ook de kraampjes trekken lange rijen. Met een gesterkte maag is het daarna vooral aftellen naar negen uur, het tijdstip waarop men Harmonious presenteert. Deze avondshow ging op 1 oktober 2021 in première en was een van de belangrijkste nieuwigheden voor het 50ste jubileumjaar. Disney zag de dingen groots: men opteerde voor een voorstelling met projecties, fonteinen, schermen en (heel veel) vuurwerk. Deze elementen worden gecombineerd met beroemde Disney-songs, dus in dat opzicht is Harmonious een vrij typische avondshow. Toch vinden vele fans Harmonious net atypisch voor EPCOT, omdat het Disney-gehalte zo hoog ligt. Eerlijk… ik stoor me daar helemaal niet aan. Harmonious is vrolijk, de muziekkeuze werkt prima en men knalt binnen 20 minuten heel wat indrukwekkende vuurpijlen in de lucht. Deze muzikale wereldreis blijkt vermakelijker dan het alom bejubelde IllumiNations, dat vreselijk leed onder zijn saaie middenstuk. Wat mij betreft is Harmonious dus excellent avondentertainment, dus ik vind het jammer dat de show in april 2023 reeds op pensioen gestuurd wordt.

Harmonious verlicht de avond, maar ook Disney’s Beacons of Magic doen dat. Tijdens het jubileumjaar vestigde Disney World extra aandacht op de parksymbolen door middel van een lichtshow. Dat gebeurde bij Cinderella Castle (Magic Kingdom), Tower of Terror (Disney’s Hollywood Studios), Tree of Life (Disney’s Animal Kingdom) en hier in EPCOT bij Spaceship Earth. De bol werd voorzien van honderden fonkelende lampjes en die creëren een dromerig tafereel na het invallen van de duisternis. Deze lichtbakens zijn stuk voor stuk prachtig, maar de EPCOT-versie is ongetwijfeld de topper uit de reeks.

Oeps. Dit reisverslag werd langer dan ik eigenlijk verwachtte. EPCOT heeft op het eerste zicht een beperkt aanbod, maar de realiteit blijkt anders. Hoewel de topattracties op de vingers van één hand te tellen zijn, valt er in dit park verrassend veel te beleven. Je vindt hier niet alleen een mooi aantal dark rides, maar ook de filmvoorstellingen en de paviljoenen in World Showcase zijn een bezoekje waard. We brengen tijdens deze reis dan ook heel wat tijd in EPCOT door, zonder ons daarbij een seconde te vervelen. Ondanks het feit dat het park zich momenteel niet in z’n allerbeste gedaante toont, heeft het dus een bijzondere aantrekkingskracht. De sterkte van EPCOT is het feit dat dit geen doorsnee pretpark is. Je komt hier niet louter heen voor de attracties, maar ook voor de festivals, de drankjes en het entertainment. Ik vind dit park dus fenomenaal en ik ga er van uit dat de huidige moderniseringen die mening alleen maar zullen versterken. Ik kwam hier graag, ik kom hier graag en ik zal hier in de toekomst graag blijven komen.