Disneyland Park

Chessy, Frankrijk

“30 jaar Disney-magie nabij de Franse hoofdstad”

Zin in een roadtrip van New York naar het dichtstbijzijnde Disney-themapark? Voorzie dan op z’n minst zestien uur reistijd. En een inwoner van Peking? Die mag twaalf uur in de wagen doorbrengen om het Chinese Disneyland te bezoeken. Ook voor een Disney-liefhebber uit Sydney heb ik geen al te best nieuws. Een vlucht naar Tokyo of Hong Kong duurt van hieruit namelijk ruim negen uur. Het mag dus duidelijk zijn: niet iedereen heeft een Disney-resort achter de spreekwoordelijke hoek. Als Antwerpenaar mag ik echter absoluut niet klagen. De autorit naar ons Europese Disneyland duurt immers minder dan vier uur en er bestaan zelfs treinen die ons letterlijk aan de toegangspoort afzetten. Het is een luxe waar ik graag gebruik van maak… en m’n vriend Bram nog meer. Op zondag 28 augustus nam hij me dus mee naar Chessy, om vervolgens twee dagen ondergedompeld te worden in het Disney-universum.

Na een jarenlange voorbereidingsfase zag Disneyland Paris op 12 april 1992 het levenslicht. Het complex – toen nog bekend als Euro Disney Resort – opende met een uitgaanszone, zeven verblijfsaccommodaties en één bloedmooi themapark. Inmiddels zijn we dertig jaar verder en dat jubileum gaat niet onopgemerkt voorbij. Een slim ontworpen 30-logo prijkt sinds het voorjaar op haast iedere brochure, banner, vlag en paradewagen die je in het resort te zien krijgt. Ook op m’n toegangskaart spot ik trouwens zo’n logootje, al is vooral de prijs vermeldenswaardig. Abonnementshouder Bram kan me aan verlaagd tarief binnenloodsen en dat vind ik uiteraard reuzefijn. Het moet gezegd dat de ‘voordelige prijs’ van 66 euro nog steeds hoger uitvalt dan de normale ticketprijs bij de meeste andere themaparken in Europa, maar in vergelijking met Disney’s normale tarief is dit een koopje.

Eerste indrukken zijn belangrijk… en dat begrijpen ze hier maar al te goed. De entree van dit park is namelijk verbluffend mooi, zelfs ondanks het feit dat Disneyland Hotel gedeeltelijk in de steigers staat. De Imagineers die dertig jaar geleden aan dit project werkten, leverden een topprestatie. Het treinstation fungeert als een prachtige verwelkoming (al zijn de jubileumsdecoraties aan deze gevel wel iets te kitscherig) en Main Street USA is wellicht de knapste hoofdstraat die een themapark zich kan wensen. Ik hou van de gedetailleerde gevels, de sfeervolle arcades en het uitzicht op Sleeping Beauty Castle. Tijdens ons vorige bezoek onderging het roze sprookjeskasteel een uitvoerige renovatie, maar een jaar later straalt dit icoon opnieuw als nooit tevoren. Van de zes Disney-kastelen die er wereldwijd te vinden zijn, is dit sowieso het mooiste.

Disney laat een verjaardag doorgaans niet onopgemerkt voorbijgaan. En hoewel het grote jubileumscadeau zich in Walt Disney Studios bevindt, vallen er ook in Disneyland Park nieuwigheden te spotten. Vier maal per dag trekt Dream… and Shine Brighter bijvoorbeeld door Main Street USA. En dat blijkt een feestje van formaat! Dit event bestaat uit enkele kleurrijke paradewagens, een hele resem Disney-characters en absurd aanstekelijke themaliedjes. Het pronkstuk van de voorstelling is trouwens een showstop vlak voor het kasteel. Een kwartier lang wordt Central Plaza omgetoverd tot een feestelijke plek dankzij een playlist vol herkenbare Disney-songs en een perfect uitgevoerde choreografie. Dream… and Shine Brighter omvat dus alle magie en feel-good die je van Disney mag verwachten. Ik ben fan!

Franstalige bezoekers praten niet over Dream… and Shine Brighter. Neen, locals hebben het over Rêvons… et le Monde s’illumine. Een gemiddelde Fransman spreekt ook niet over Big Thunder Mountain, maar over le Train de la Mine. En als het over It’s a Small World gaat, dan hebben locals de neiging om dat la Maison des Poupées te noemen. Als je hen ten slotte vraagt naar Phantom Manor, krijg je wellicht een vage blik toegeworpen. Wanneer je vervolgens naar die bespookte villa op de heuvel wijst, reageren ze met: ah, le Manoir Hanté? Laat ons hopen dat ze Phantom Manor niet gelijkstellen aan het doorsnee spookhuis dat je op de Franse kermis tegenkomt, want dat zou een grove belediging zijn. Deze dark ride behoort immers tot de allerbeste van Europa. De sfeerschepping is van een uitmuntend niveau, de scènes zijn wondermooi en dan is er nog die geniale muziek van John Debney. Phantom Manor is een stuk duisterder dan zijn tegenhangers in andere Disney-parken, maar qua perfectie scoort hij even hoog.

Perfectie heeft z’n prijs… en het vergt veel onderhoud. Disneyland Paris is dus bekend als een themapark waarin attracties vaak maandenlang dicht blijven. In een niet zo ver verleden bleven zowel Phantom Manor als de aangrenzende mijntreinachtbaan ruim een jaar gesloten, terwijl ze klaargemaakt werden voor de toekomst. Het gevolg van die renovaties mag gezien worden, want Frontierland ligt er beter bij dan ooit tevoren. Tijdens onze rustige vaartocht op raderboot Molly Brown genieten we namelijk van pure schoonheid. Het uitzicht op de rotsformaties van Big Thunder Mountain is ongeëvenaard en de natuur ligt er prachtig bij. Zelfs de geisers achter Boot Hill (die er jaren doodstil bij gelegen hebben) borrelen opnieuw aan volle kracht. Mooi om te zien.

De populairste attractie van Frontierland werd bekend en berucht onder de naam Big Thunder Mountain. Bekend omdat deze coaster algemeen beschouwd wordt als een van de beste mijntreinachtbanen van de planeet, berucht omdat er geen dag voorbij gaat zonder hardnekkige storingen en lange wachttijden. Of althans, dat was vroeger zo. Tijdens dit weekend rijdt Big Thunder Mountain relatief vlekkeloos en wachttijden blijven op een uiterst acceptabel niveau. De afschaffing van Disney’s gratis FastPass-service lijkt vele fans te storen, maar ik ervaar het eigenlijk als een vooruitgang. Tegenwoordig moet je aardig wat euro’s neertellen om rijen te omzeilen, en het lijkt erop dat slechts een handvol bezoekers daartoe bereid zijn. Bijgevolg gaat 90 procent van de capaciteit naar de reguliere rij, waardoor die vlot opschuift. Bij Big Thunder Mountain zien we dit weekend bijvoorbeeld wachttijden van 30 à 45 minuten, iets wat tijdens het FastPass-tijdperk haast ondenkbaar was. Voor een avondritje moeten we zelfs amper een kwartier aanschuiven, dus ik klaag absoluut niet.

Big Thunder Mountain blijft een toffe familieattractie en dat is voornamelijk aan de uitbundige decoratie te danken. Ik kan mezelf nauwelijks achtbanen inbeelden die diepgaander gethematiseerd zijn dan deze. Er zijn nu eenmaal weinig parken die het idee krijgen om een coaster een eigen eiland te geven. Ondanks de sterke theming houd ik echter gemengde gevoelens over aan de rit. Misschien beeld ik het me in, maar sinds de renovatie van 2016 lijkt de baan een beetje bedeesder. Bovendien wordt de trein nog vaker afgeremd dan voorheen, wat het out-of-control-gevoel dan weer teniet doet. Vooral in de afsluitende tunnel – ooit een intense climax – is het verschil voelbaar. Ik ga niet beweren dat Big Thunder Mountain daardoor een slechte achtbaan werd, maar ik geniet tegenwoordig eigenlijk meer van de versies in de Amerikaanse Disney-resorts.

Entertainment in Disneyland Paris… het gaat een beetje op en af. Het ene moment speelt er in de beide parken haast geen enkele show, het andere moment word je bekogeld met entertainment van topniveau. De zomer van 2022 mag ingedeeld worden bij die tweede categorie; showliefhebbers worden momenteel op hun wenken bediend. Dream… and Shine Brighter bleek fantastisch en ook in het Frontierland Theater word ik aangenaam verrast. We zien hier Rhythms of the Pride Lands, een muzikale voorstelling die in 2019 in première ging. De show bevat geen dialogen, maar brengt een gestileerde versie van het welbekende Lion King-verhaal aan de hand van songs en acrobatie. Het resultaat is oogverblindend: Rhythms of the Pride Lands pronkt met kwalitatief sterke live zang, knappe acteerprestaties en sfeervolle decors. De show haalde duidelijk inspiratie bij de Broadway-adaptatie van Lion King, waardoor men hier een zeer volwassen spektakel neerzet. Niet te missen, als je het mij vraagt.

Onze Circle of Life gaat verder in Adventureland, dat onder de zomerse weersomstandigheden ultiem tot z’n recht komt. Dit exotische land bevat zowel Afrikaanse, Oosterse, Indische als Zuid-Amerikaanse invloeden, maar toch voelt het allemaal als één gestroomlijnd geheel aan. Ik zou durven beweren dat Adventureland het mooiste themagebied in het Europese pretparklandschap is, want de schoonheid die Disney hier neerzette is buitengewoon. Zelfs een relatief eenvoudige achtbaan als Indiana Jones et le Temple du Péril werd geïntegreerd in een fraaie tempelruïne. We vinden deze attractie middenin een overtuigende jungle, we zigzaggen 15 minuten door een avontuurlijk ogende wachtruimte en we bereiken het station via een monumentale trap. Na zoveel uiterlijk vertoon valt de eigenlijke rit helaas tegen. Indiana Jones bestaat vooral uit lomp bochtenwerk en enkele flauwe afdalingen. Een intense looping (overigens de eerste die ooit in een Disney-park gebouwd werd) maakt de lay-out nog enigszins verrassend, maar daarna is het alweer uitbollen richting uitgang. Geen topper, dat is zeker.

Het middelpunt van deze zone is Adventure Isle, een wandelgedeelte met kronkelende paadjes, grillige rotsformaties en krakende hangbruggen. Dit stuk van het park is magnifiek om te zien en leidt ons rechtstreeks naar de topattractie van Adventureland: Pirates of the Caribbean. Deze dark ride is al een Disney-klassieker sinds het origineel in Anaheim opende en de populariteit blijft enorm. Disney gaf dit concept namelijk een nieuwe impuls door figuren uit de gelijknamige filmreeks aan de attractie toe te voegen. Wij moesten er wat langer op wachten dan de Amerikanen en Japanners, maar sinds 2017 is ook onze Pirates of the Caribbean uitgerust met pompeuze filmmuziek en audio-animatronics van Jack Sparrow en Hector Barbossa. Vanuit mijn standpunt hebben deze wijzigingen de attractie niet noodzakelijk beter, maar ook niet slechter gemaakt. Pirates of the Caribbean gold altijd als een van Europa’s meest volmaakte dark rides en dat is nog steeds zo. Toch begrijp ik dat het grote publiek wel degelijk een grote meerwaarde hecht aan de filmfiguren. Het feit dat ze feilloos in het bestaande decor passen, is mooi meegenomen.

We verlaten het gehavende piratenfort en zetten koers naar het zeemzoete Fantasyland. Zouden mensen Fantasyland en Phantasialand vaak verwarren? Zouden ze beseffen dat de spectaculairste achtbaan van Fantasyland niet Taron, maar wel Casey Jr is? Laat ons hopen van wel, want anders kom je toch een beetje bedrogen uit. Daarmee wil ik niet beweren dat Fantasyland geen leuke plek is. Wel integendeel… de Imagineers verwenden ons Europeanen zelfs met het mooiste Fantasyland ter wereld. Blikvangers zijn de schitterende Carrousel de Lancelot, het opvallende labyrint en natuurlijk It’s a Small World. Deze beroemde dark ride zit verscholen achter een kleurrijke voorgevel en werd in eerste instantie bekend dankzij de catchy soundtrack. It’s a Small World is een van m’n favoriete guilty pleasures, dus het is jammer dat we de ride tijdens dit bezoek moeten missen. De vrolijke wereldcruise ondergaat een grootschalige opfrissing en die duurt ongeveer een jaar. Gelukkig is er een soort light-alternatief onder de vorm van Le Pays des Contes de Fées. Deze boottocht is kleinschaliger en vindt plaats in openlucht, maar de decors zijn minstens even schattig. Hoewel Le Pays des Contes de Fées verscholen ligt in een afgelegen hoekje van Fantasyland, vind ik dit persoonlijk een pareltje.

Fantasyland is niet ontworpen voor 32-jarigen, dus ik breng er doorgaans niet veel tijd door. Toch wil ik nogmaals benadrukken dat het Europese Fantasyland pure eyecandy is. Het is een coherente zone vol gedetailleerde huisjes, speels ontworpen waterpartijen en frivole tuintjes. Dat is een heel ander zicht dan het grijze Fantasyland in Japan, de benauwde Californische versie of de vreemde clash tussen Old en New Fantasyland in Walt Disney World. Qua attracties hoort dit gebied dan weer bij de middenmoot. Peter Pan’s Flight is bijvoorbeeld goed, maar minder indrukwekkend dan de moderne tegenhanger in Shanghai. Ook de dark rides van Pinocchio en Snow White zijn fijn, zonder meer. Als je de wachttijden als referentie neemt, zijn de populairste attracties van deze zone overigens Princess Pavilion en Meet Mickey Mouse. Deze meet & greet-locaties hebben doorgaans ongelooflijk lange rijen, dus ik wens je veel succes als je Ariel, Rapunzel of Mickey Mouse in levenden lijve wil ontmoeten.

We betreden de futuristische wereld van Discoveryland, waar Star Wars tegenwoordig een prominente plek opeist. Deze filmfranchise is dan ook niet weg te denken uit de Disney-themaparken. Het begon allemaal in januari 1987, toen Star Tours opende in Disneyland Anaheim. De attractie werd een verpletterend succes en binnen de vijf jaar volgden er kopieën in Florida, Japan en Frankrijk. Inmiddels ondergingen al deze versies een enorme make-over, waardoor je tegenwoordig aan boord gaat bij Star Tours – The Adventures Continue. Ik moet eerlijk toegeven dat simulatoren doorgaans niet mijn favoriete attracties zijn. Ik ervaar ze vaak als misselijkmakend en de beeldkwaliteit laat soms te wensen over. Toch moet ik Disney nogmaals complimenteren, want men wist deze beide klachten netjes te counteren. Haarscherpe beelden, overtuigende 3D-actie en een fijne dosis humor zijn de basisingrediënten van Star Tours. Bovendien beleef je dankzij de willekeurig samengestelde films eigenlijk altijd weer iets nieuws. Star Tours zal nooit mijn favoriete Disney-attractie worden, maar ik zal ‘m zelden overslaan.

Naast de deur van Star Tours vinden we Mickey’s PhilharMagic, maar bij deze attractie heb ik minder reden om de loftrompet te steken. In Hong Kong, Japan en Florida ervoer ik PhilharMagic nochtans als een schitterende 4D-film, dus wat ging er exact mis? Wel… Disneyland Paris heeft helaas amper moeite gedaan om het Discoveryland Theatre aan deze film aan te passen. Ik mis bijvoorbeeld de geureffecten en ook de grappige Donald-animatronic ontbreekt. Bovendien beschikt de zaal niet over het uitdeinende scherm dat eigenlijk onmisbaar is bij deze film. Mickey’s PhilharMagic had een nieuwe topper kunnen worden, maar Disney nam helaas genoegen met half werk. Zelfs die catchy nieuwe Coco-scène kan mijn teleurstelling niet wegnemen.

Disneyland Paris ging voor PhilharMagic niet to infinity and beyond. Gelukkig deed men dat wel tijdens de recente opknapbeurt van Buzz Lightyear Laser Blast. Deze interactieve dark ride straalt opnieuw in volle glorie: de façade kreeg een welgekomen lik verf en tijdens de rit beland je weer in een zee van felle kleuren. In de categorie ‘dark rides met een laserpistool’ claimt Buzz bijgevolg opnieuw een plaats bij de Europese top, al blijft het onbegrijpelijk dat bezoekers hier vroeger gerust anderhalf uur voor wilden aanschuiven. Dankzij het wegvallen van de FastPass-rij klimmen de rijen dit weekend niet hoger dan 40 minuten en dat vind ik – voor deze attractie althans – het maximum.

De visuele blikvangers van Discoveryland zijn Orbitron en Space Mountain. Diehard Disney-fans kijken nu misschien vol afgrijzen naar hun beeldscherm, want de naam Space Mountain wordt in Europa inderdaad niet meer gebruikt. De rollercoaster onder die reusachtige koepel wordt op de website van Disneyland officieel beschreven als Star Wars Hyperspace Mountain. Je mag er zelfs de subnaam Rebel Mission aan toevoegen, als je dat cool vindt. De ritervaring is echter belangrijker dan de naam… en op dat vlak mag ik een hoge score uitdelen. Hyperspace Mountain krijgt wel eens kritiek omwille van z’n ruwheid, maar met de huidige treinen vind ik het eigenlijk prima te doen. Daarnaast heeft deze baan een ijzersterke start, een goede lengte en de special effects werden knap uitgevoerd. Wat Hyperspace Mountain trouwens nog sterker maakt, is zijn exterieur. Andere parken doen vaak angstvallige pogingen om grote gebouwen te camoufleren. Hier in Disneyland staat die enorme koepel echter in het middelpunt van de aandacht. En wát een eersteklas schoonheid! Wanneer je een foto maakt van Hyperspace Mountain, het Columbiad-kanon en die borrelende waterpartij… dan wil je dat toch automatisch op een postkaart laten afdrukken?

We staan opnieuw in Main Street USA, waar ‘s avonds veel bedrijvigheid heerst. Een eerste impuls vindt plaats om half zes, wanneer Disney Stars on Parade voorbijschuift. Ondanks het feit dat de muziek van deze parade me minder aanspreekt dan die van z’n voorgangers, kan ik de visuele verschijningsvorm van de floats ten zeerste smaken. Stars on Parade heeft een soort Steampunk-vibe en die werkt verrassend goed. Toch komt het grootste spektakel pas na het invallen van de duisternis. Na ons diner en een nachtelijk rondje Big Thunder Mountain claimen we dus opnieuw een plekje op Main Street, om enkele minuten voor sluitingstijd Disney D-Light te bewonderen. Deze avondshow vindt plaats op en rond Sleeping Beauty Castle: de gevels van het kasteel fungeren als een reusachtig projectiescherm en de fonteinen creëren een sprookjesachtig tafereel. Toch is het vooral wachten op het unique selling point van deze show: drones. Dankzij deze oplichtende vliegmachines kan Disney enkele herkenbare contouren in de lucht tekenen, zonder daarvoor vuurwerk te gebruiken. Er weerklinkt een collectieve ‘ooh’ uit het publiek wanneer men het drone-effect voor ‘t eerst inschakelt… en ook ik ben aangenaam verrast. De drones werken verbazend accuraat en dat fameuze 30-logo verschijnt plots wel érg fotogeniek achter het kasteel. Laat ons hopen dat Disney D-Light een mooie voorzet geeft om later ook drones te gebruiken bij reguliere avondshows. Daar kunnen wellicht heel mooie dingen uit voortvloeien.

Een van die reguliere avondshows is Disney Illuminations, die aansluitend aan Disney D-Light vertoond wordt. Illuminations was in 2017 de spirituele opvolger van Disney Dreams, een voorstelling die door fans (inclusief ondergetekende) op handen gedragen werd. En hoewel de huidige show een gelijkaardige duur en effecten heeft, moet ik concluderen dat het niet bepaald een vooruitgang was. Het grootste issue bij Illuminations? Het feit dat er totaal geen lijn in de show te vinden is. De scènes springen van de hak op de tak en de Imagineers maakten een paar vreemde keuzes. Beauty and the Beast wordt bijvoorbeeld begeleid door een nagenoeg onbekende song uit de live-action film, terwijl de Frozen-passage onnodig langdradig is. Wanneer je er bovendien in slaagt om Let It Go volledig in het Frans af te spelen, is er al helemaal iets mis. Begrijp me niet verkeerd… qua effecten en vuurwerk is Illuminations uitstekend, maar er schort duidelijk wat aan de storytelling. Nu men in Walt Disney World aangekondigd heeft dat het geliefde Happily Ever After binnenkort terugkeert, is het misschien tijd om hier in Parijs een comeback voor Disney Dreams te fixen? Illuminations kan me volgende keer alleszins niet meer overtuigen om tot elf uur ‘s avonds ter plekke te blijven.

Geen idee of ik Illuminations ooit nog bijwoon. Maar of ik binnenkort terug naar Disneyland Paris kom? Ja, natuurlijk. Ik heb het resort tijdens de voorbije jaren minder vaak bezocht dan vroeger… en die pauze heeft mijn kijk op Disneyland Paris positief beïnvloed. Als regelmatig terugkerende abonnementshouder ging ik focussen op kleine details en onvolmaaktheden, terwijl ik in 2022 vooral de sterktes van Disneyland Park heb ervaren. Het park kan pronken met een prima attractieaanbod, de horeca presteerde onverwacht goed en het personeel was vriendelijk zoals je dat bij Disney verwacht. Bovendien scoorde het entertainment bovengemiddeld. Het Europese resort heeft op dit vlak lang moeten onderdoen voor de internationale Disney-bestemmingen, maar die tijd lijkt voorbij. Rhythms of the Pride Lands en de jubileumshow op Central Plaza bleken fantastisch, terwijl Disney D-Light de avond op bijzondere wijze oplichtte. Als ik een specifiek verbeterpunt voor Disneyland Park moet aanhalen, is dat het feit dat de linkerhelft van het park smeekt om een nieuwe E-Ticket. In Frontierland en Adventureland zijn er zeeën van ruimte, maar voorlopig lijkt al het investeringsgeld richting Walt Disney Studios te vloeien. Dankzij de relatief korte wachttijden (nogmaals dankjewel voor het afvoeren van de gratis FastPass!) merkten we namelijk dat Disneyland Park eigenlijk niet eens zo veel rides heeft. Als je niet noodzakelijk elk molentje in Fantasyland gedaan wil hebben, heb je hier geeneens een volledige dag nodig.

Er wordt vaak gezegd dat Disneyland Park het mooiste Magic Kingdom van de planeet is. Vijftien jaar geleden had ik die uitspraak omwille van achterstallig onderhoud betwist. In 2022 zeg ik echter: ja, dat park in Parijs is echt oogverblindend mooi. Heb ik de liefde voor Disneyland Paris teruggevonden? Het lijkt er wel een beetje op. Ik hoop dus van ganser harte dat Walt Disney Studios het hoge niveau van zijn beroemde buurman weldra gaat bijbenen, want pas dan kunnen we echt over een topresort praten. Ik wacht geduldig af en zeg… bedankt Disneyland Paris, graag tot snel!

FOTOGALERIJ

RESORT

MAIN STREET U.S.A.

FRONTIERLAND

ADVENTURELAND

FANTASYLAND

DISCOVERYLAND

ENTERTAINMENT

DO YOU WANNA BUILD A SNOWMAN?

TERUG IN DE TIJD

Bedenkingen? Vragen? Commentaar? Laat gerust een berichtje achter via het invulveld onderaan deze pagina.