Ferrari Land

Salou, Spanje

“Kleinschalig themapark met een recordbrekende achtbaan”

De Costa Dorada. Volgens reisgidsen en touroperators een soort paradijs op Aarde. In realiteit is het helaas niks meer dan een toeristenreservaat waar vervallen hotelgebouwen en dronken jongeren het straatbeeld bepalen. Idyllisch is het plaatje allerminst, maar over een ding loog je reisorganisator alvast niet: dat pretpark om de hoek. Op nauwelijks een kwartiertje wandelen van het centrum van partystad Salou ligt immers een van Europa’s grootste en meest bejubelde vrijetijdsbestemmingen: PortAventura World.

PortAventura is een legendarische naam in het Europese pretparklandschap. Volledig terecht, als je het mij vraagt. Het park was al behoorlijk indrukwekkend toen de deuren in 1995 openden, en er werd in de afgelopen decennia bovendien enorm uitgebreid. Men bouwde een karrenvracht aan nieuwe attracties, een hele resem hotels, een waterpretpark en in 2017 volgde er ook een tweede themapark. Groot, groter, PortAventura World… dat schijnt het motto van dit complex te zijn. Pretparkfans reizen bijgevolg van heinde en verre naar Salou om dit indrukwekkende resort met eigen ogen te ontdekken. En aangezien m’n laatste bezoek alweer van 2017 dateerde, leek het me de hoogste tijd om dat ook nog eens te doen. ¡Vamos!

Doorgaans raad ik af om in pretparkhotels te logeren. Deze accommodaties zijn vaak te grootschalig, te druk en bovendien liggen de prijzen meestal wansmakelijk hoog. PortAventura bewijst echter dat het ook anders kan. Niet zozeer qua omvang en drukte (ook hier kom je tussen honderden krijsende kinderen terecht…), maar over de prijs van PortAventura’s officiële hotels valt er absoluut niet te klagen. Voor twee overnachtingen in een van de viersterrenhotels betalen wij in mei 2021 een totaalbedrag van 274 euro. Voor alle duidelijkheid: dit bedrag is voor twee personen, inclusief ontbijt en inclusief onbeperkte toegang tot PortAventura. Een absoluut koopje, als je het mij vraagt.

In normale tijden heb je keuze uit heel wat verschillende verblijfsmogelijkheden, allen met hun eigen karakter. Maar van de zes hotels die PortAventura rijk is, blijkt er tijdens ons bezoek slechts eentje operationeel te zijn. We belanden daarom verplicht (doch zeker niet ongewenst) in Gold River. Dit complex bestaat uit een reusachtig hoofdgebouw met een statige lobby, aangevuld met kleinere hotelgebouwen rondom Far West-straatjes. Daarbij horen verder ook een gezellige bar en een prachtig zwembad in verschillende niveaus. Als het allemaal nog wat chiquer mag, hoef je niet ver te zoeken. Het terrein van Gold River loopt naadloos over in het vijf sterren tellende Mansión de Lucy en het gloednieuwe Colorado Creek.

Deze western-style hotelcluster is een lust voor het oog. Toch hebben Gold River, Mansión de Lucy en Colorado Creek in mijn ogen één groot nadeel. Het is van hieruit immers quasi onmogelijk om te voet in het centrum van Salou te geraken. Dat is geen probleem wanneer het park tot middernacht geopend blijft. Maar aangezien PortAventura tijdens ons bezoek al om 18 uur de deuren sluit, voelt het toch een beetje aan alsof je ‘s avonds in Gold River gevangen zit. De oplossing? Een verblijf in Hotel PortAventura, Caribe of El Paso (deze hotels liggen op 15 à 20 wandelminuten van de zeedijk). Of je laat gewoon een taxi bellen, zoals wij dat deden.

Natuurlijk zijn er ook voordelen verbonden aan zo’n verblijf in Gold River. De rechtstreekse toegang tot PortAventura Park is er daar eentje van. En via PortAventura kunnen we daarenboven rechtstreeks doorsteken naar Ferrari Land, de zogenaamde second gate van het resort. In het Mediterraanse gebied van PortAventura Park vinden we een kleinschalige toegangspoort, met daarachter de wereld van Ferrari. Gek genoeg is Ferrari Land niet onbeperkt toegankelijk voor hotelgasten. Je kan gedurende een hotelverblijf weliswaar eindeloos PortAventura Park ontdekken, maar de toegang tot Ferrari Land is strikt gelimiteerd tot één keer. In het laagseizoen moet je trouwens ook rekening houden met absurd korte openingstijden. Tijdens ons bezoek is Ferrari Land bijvoorbeeld slechts open tot 11 en 16 uur.

Onze tijd in Ferrari Land is beperkt, maar er is geen reden om te panikeren. Uitzonderlijk groot is dit park namelijk niet… en dat is een understatement. Vanuit de (tamelijk kaal vormgegeven) hoofstraat zie je haast elke topattractie die Ferrari Land te bieden heeft. En weet je wat me opvalt? Dat men die topattracties graag in duo’s presenteert. Ferrari Land werd bij het grote publiek bekend als dat park met Red Force, maar in mijn ogen is dit eerder het park der tweelingen. Een overzichtje.

Duo 1 // Racing Legends & Flying Dreams

Net zoals het aanpalende PortAventura, werd ook Ferrari Land als een soort rotonde opgebouwd. Het grote verschil zit ‘m in de omvang. In PortAventura Park moet je al gauw drie kilometer wandelen om een toertje te maken, terwijl je in Ferrari Land slechts rond één gebouw loopt. Dat gebouw heeft verschillende façades. Er zijn bijvoorbeeld leuke kopieën van het Colosseum en de Venetiaanse Campanile tegenaan geplakt. Aan de noordelijke zijde werd de vormgeving dan weer gebaseerd op de motorkap van een dieprode Ferrari. Onder die motorkap zit de ingang van twee simulator-achtige attracties. Hun wachtruimtes zijn identiek, maar de ervaring verschilt aanzienlijk. In Racing Legends maak je verschillende F1-wedstrijden mee vanuit de cockpit. De rit begint in het verleden, maar gaandeweg worden de races moderner en sneller. Racing Legends is zo’n attractie die in een Ferrari-pretpark uiteraard niet mag ontbreken, maar tegelijkertijd voelt het nauwelijks interessanter aan dan het gemiddelde racespel op je eigen computer of spelconsole. Geen must, als je het mij vraagt.

Het hoeft niet te verbazen dat Ferrari’s ook een hoofdrol opeisen in het aangrenzende Flying Dreams. Deze Soarin’-achtige attractie trakteert ons op een vlucht rond de wereld en natuurlijk is er altijd wel ergens een ronkende racewagen te bekennen. Flying Dreams heeft een familialer karakter dan zijn buurman en wat mij betreft komt de totaalervaring beter uit de verf. Toch is dit zeker niet de beste ride in z’n soort. De bombastische soundtrack van de Disney-variant wordt niet geëvenaard en de beelden van Europa-Park z’n Voletarium zijn opvallend scherper. Desalniettemin is Flying Dreams een uitstekende familieattractie en onze Spaanse medepassagiers beëindigen de rit zelfs met een applaus. Dat lijkt me een goed teken.

Duo 2 // Maranello Grand Race

Roller Coaster Tycoon leerde me dat ieder zichzelf respecterend pretpark een zogenaamde rit in een karretje verdient. Ferrari Land ontsnapt niet aan die ongeschreven regel en bouwde daarom Maranello Grand Race. Bekijk dit als een lokaal alternatief voor Disney’s Autopia, inclusief de futuristisch ogende wagentjes, een hip stationsgebouw en de ellenlange wachtrij. Gelukkig voor ons prijkt er een nul op de wachttijddisplay en mogen we vanmiddag rechtstreeks instappen. Daarop volgt een aangename rit, die bovendien verrassend lang duurt. Toch ontbreekt bij deze attractie haast elke vorm van thema en detail. De omgeving wordt immers gedomineerd door beton en de kleur grijs. Meer dan een middelmatige familieattractie is dit bijgevolg niet. En als je jezelf afvraagt waarom ik Maranello Grand Race als een tweelingsattractie definieer, is hier het antwoord: de ride bestaat uit twee parallel lopende tracks. Racen tegen je vrienden en/of vijanden is hier dus perfect mogelijk.

Duo 3 // Thrill Towers

In PortAventura Park staan een paar attracties met erg originele namen. Voor pretparkfans klinken Shambhala, Volpaiute en Tutuki Splash wellicht als muziek in de oren. De ontwerpers van Ferrari Land hadden helaas minder tijd om namen te verzinnen voor hun rides. Een dubbele torenattractie dopen tot Thrill Towers… dat getuigt nu eenmaal niet van veel inspiratie. Ook de Engelse subnamen van deze beide torens (Bounce-Back Tower en Free Fall Tower) klinken een beetje knullig. Maar weet je wat het allerergste is? Het feit dat deze 55 meter hoge S&S-machines vlak naast Europa’s hoogste rollercoaster geplaatst werden. In de meeste parken zouden dergelijke rides best imposant ogen, maar hier lijkt het louter een simpele invulattractie. Wat mij betreft mag je hier gerust in een wijde boog omheen lopen, net zoals wij dat deden.

Duo 4 // Junior Red Force & Red Force

Ik zei het in de introductie al: PortAventura World investeert vaak in nieuwigheden. Sinds m’n vorige bezoek opende er een gloednieuwe dark ride in het hoofdpark, er kwam een nieuw hotel en in Ferrari Land verloor ik zelfs mijn coaster-bingo. In de lente van 2018 presenteerde men namelijk Junior Red Force, een kinderachtbaan van de SBF Visa Group. Dit Italiaanse bedrijfje staat niet bekend omwille van z’n hoogwaardige coasters en helaas is dat hier pijnlijk merkbaar. De baan heeft een opgepropte, kermisachtige lay-out en de trein ziet er nogal plastic-fantastic uit. Ik vind het een goede zaak dat Ferrari Land een kinderachtbaan kreeg, maar kom op zeg… zo’n goedkoop ding verwacht je echt niet van PortAventura World. In het hoofdpark toont Tami-Tami dat het ook anders kan.

Junior Red Force is naar schatting acht meter hoog en hij bereikt een topsnelheid van 45 kilometer per uur. Het tweede lid van dit coaster-duo pronkt echter met statistieken van een andere grootteorde. Red Force lanceert de treintjes naar een indrukwekkende hoogte van 112 meter en hij bereikt daarbij een snelheid van 180 kilometer per uur. Dankzij dit cijfermateriaal draagt Red Force sinds 2017 het Europese hoogte- en snelheidsrecord. Ongelooflijk maar waar: PortAventura World had ook voordien de beide records in handen. Shambhala was toentertijd Europa’s hoogste rollercoaster en Furius Baco gold jarenlang als de snelste operationele achtbaan van het continent.

Red Force trakteert ons niet louter op recordstatistieken, maar ook op een recordwachtrij… In de best mogelijke betekenis van het woord, overigens. De wachtruimte is leeg en in het station worden we rechtstreeks uitgenodigd om frontseat plaats te nemen, zonder daar één seconde voor te wachten. Dat is behoorlijk kicken, maar uiteraard volgt de grootste kick pas enkele seconden later. We zetten een veiligheidsbril op onze neus, we trekken de beugels naar beneden en vervolgens worden we naar de topsnelheid van 180 kilometer per uur gelanceerd. In het openingsjaar deed Red Force dit verrassend soepel, maar anno 2021 is er sprake van enig gerammel. Het stoort me nauwelijks, maar de soepelste achtbaan van het resort is dit hoegenaamd niet. Vervolgens beklimmen we de 112 meter hoge top hat en duiken we met een verticale afdaling opnieuw naar de Spaanse bodem. Het is spectaculair en het snelheidsgevoel ligt hoog, maar veel meer doet Red Force me helaas niet. Deze kanjer is gewoonweg te kort om echt te overtuigen, als je het mij vraagt. Een extra airtime-heuvel of enkele hoge bochten (zoals die van Xcelerator in Knott’s Berry Farm) zouden het geheel een fijner slotakkoord bezorgen.

Red Force is voor velen de hoofdreden om Ferrari Land te bezoeken. En dat is honderd procent begrijpelijk. Het park heeft naast deze torenhoge coaster eigenlijk weinig unieks in de aanbieding. Er staat weliswaar een mooie collectie kinderattracties en ook het (kleinschalige) Ferrari Museum is een bezoekje waard, maar geen enkele attractie kon me echt omver blazen. Ik zou het dan ook moeilijk hebben om een inkomticket te kopen voor dit park, dat in realiteit eerder aanvoelt als een groot uitgevallen themazone. Ferrari Land lijdt eigenlijk aan hetzelfde kwaaltje als Walt Disney Studios in Parijs: het park doet in alle opzichten onder voor het aanpalende hoofdpark. Het is te klein, het themaniveau is matig en het attractieaanbod valt gewoonweg erg mager uit. Ik moet toegeven dat mijn affiniteit met snelle wagens sowieso onbestaande is, maar zelfs een doorgewinterde Ferrari-freak zal het hier na enkele uurtjes voor bekeken houden.

Ferrari Land Salou kan in de verste verte niet tippen aan het originele Ferrari World Abu Dhabi. De achtbanen maken minder indruk, het themaniveau blijkt allesbehalve fantastisch en binnen een uur of twee kan je met een gerust geweten opnieuw vertrekken. Toch is ons verblijf in PortAventura World daardoor niet bij voorbaat gedoemd. Ferrari World grenst namelijk rechtstreeks aan PortAventura Park en daar valt heel wat meer te beleven. In het volgende reisverslag lees je meer over onze ervaringen.