Toshimaen

Nerima, Tokyo, Japan

“Oubollig pretpark, definitief gesloten sinds 2020”

Groeten uit Tokyo. In en rond deze metropool wonen ruim dertig miljoen mensen en die zijn op hun vrije dagen allemaal op zoek naar amusement. Dat vermaak kunnen ze vinden in de levendige straten van de binnenstad of in het fameuze red lights district, maar evenzeer in één van de pretparken die de stad rijk is. Als we puur in cijfers denken, zou Tokyo zelfs de strijd kunnen aangaan met Orlando om de titel van Theme Park Capital of the World binnen te slepen.

Naast het beroemde Tokyo Disneyland en DisneySea zijn er nog heel wat andere plekken waar credits te rapen vallen. Twee jaar geleden sprongen we reeds binnen bij het stokoude Asakusa Hanayashiki, het verlaten Yomiuriland en ontdekten we een iconische roze achtbaan in Yokohama Cosmo World. Anno 2015 vervolledigen we ons lijstje met drie andere adresjes. Nummer één is Toshimaen, dat zich in een rustgevende woonzone bevindt. Je geraakt er eenvoudig door vanuit het bruisende/chaotische Shinjuku de Oedo Subway Line te nemen, die je op een steenworp van de toegangspoorten dropt.

Als Tchernobyl een pretpark was, zou het de opgepoetste versie van Toshimaen zijn. I know… dat klinkt cru, maar toch kan ik me maar weinig plekken inbeelden die er zo troosteloos bij liggen als dit amusementspark. Afbladderende verf, betonnen bunkers en heel wat aftandse kermisattracties bepalen het uitzicht. De klok lijkt hier ergens in de jaren zeventig stilgevallen en nooit vond men het budget of de tijd om opnieuw up-to-date te geraken. Enkel een liefhebber van flatrides zou hier mogelijkerwijs extatisch rondhollen. Dankzij een Magic, een klassieke Condor, een Break Dance, een Troika, een Flying Carpet en een buitenproportioneel dubbel schommelschip scoort Toshimaen in dat segment immers opvallend sterk. Het vreemde eendje in deze retro-kermis is Corkscrew, een standaard Arrow-coaster die dankzij haar strakke kleurschema en een modern treinstel verrassend hip oogt. Laat je echter niet misleiden door de looks, want de baan schokt zoals je het van de Amerikaanse constructeur gewend bent. A(uw)rrow Dynamics.

Wanneer we op zoek gaan naar de leukste attractie van het hele park, mag ik een goeie oude zegswijze uit de kast halen: In het land der blinden is eenoog koning. Eenoog, dat is in dit geval Cyclone, een Togo uit 1965. Ja, dat lees je wel degelijk goed: een vijftig jaar oude achtbaan uit de stal van een afschuwelijk slechte constructeur wint mijn aandacht in Toshimaen. Dit hoogbejaarde apparaat staat gelukkig ver van de marteltuigen waar Togo beroemd en berucht mee werd. Cyclone maakt haar gemoedelijke rondjes bovenop een oubollige blauwe staalconstructie en doorkruist zo bijna het volledige park. Diepe afdalingen en ongekende airtime zijn er niet, maar het voelt allemaal best vlot aan. De pikdonkere afsluitende tunnel en de als sofa beklede zitjes bevestigen terecht dat Cyclone het leukste is dat men hier te bieden heeft.

Op vlak van achtbanen valt er maar weinig interessants te beleven in Toshimaen. Na de hoofdpijn van Corkscrew en de antieke Cyclone moeten we het doen met een doodsimpele kiddiecoaster en een standaard gemotoriseerde achtbaan van Mack. Nick en ikzelf scoren de bingo zonder enige moeite en we maken ons vervolgens snel uit de voeten. Toshimaen is namelijk een van de meest deprimerende attractieparken die ik ooit bezocht en ik zou niemand aanraden om erheen te reizen (update: wanneer je dit leest, kan dat ook niet meer. Toshimaen werd in 2020 definitief gesloten). Ons enige lichtpuntje is het kleinschalige cosplay-evenement dat men vandaag organiseerde. De als superhelden, goden en vreemde creaturen verklede tieners gaven dit grijze fabrieksterrein namelijk alsnog een minimum aan kleur.