Knott’s Berry Farm

Buena Park, California, USA

“Cedar Fair mét thematisering”

Orlando wordt algemeen beschouwd als de pretparkhoofdstad van de Verenigde Staten. De zilveren medaille gaat wellicht naar Los Angeles, want ook deze stad heeft veel thrills en pretparkfun in de aanbieding. En geloof het of niet: wanneer je de bekendste parken rangschikt van zuid naar noord, heb je meteen ook mijn persoonlijke top vijf. Six Flags bungelt onderaan en wordt nipt voorafgegaan door Universal Studios Hollywood. Dit filmthemapark heeft weliswaar een aantal unieke rides, maar het is gewoonweg te veel op schermen gericht. De eerste en tweede plek van m’n ranking worden respectievelijk bekleed door Disney California Adventure en Disneyland, de geniale parken die het slaperige Anaheim omtoverden tot een bedevaartsoord voor pretparkfans. Ergens tussenin vinden we dan weer Knott’s Berry Farm, een plek die regelmatig vergeten lijkt te worden. Het park heeft duidelijk meer thema dan Six Flags en meer thrill dan het Disneyland Resort. Het beste van twee werelden, dus? We gaan het vandaag ontdekken…

We checkten gisteren in bij het Knott’s Berry Farm Hotel. Op het terrein van een pretpark verblijven heeft vaak iets magisch, maar voor de magie hoef je hier eigenlijk niet te zijn. We zien weliswaar een glimp van GhostRider wanneer we door het raam kijken en er hangt een kadertje met B&M-staal aan de muur, maar verder is dit een heel standaard accommodatie. Het oogt deftig, men ontvangt ons vriendelijk en de kamer is netjes, maar dit zou net zo goed een doorsnee stadshotel kunnen zijn. Toch heb ik daar weinig problemen mee. We kozen Knott’s eigen hotel immers voornamelijk omwille van een voordelig arrangement en de locatie. Je wandelt vanuit de lobby op minder dan vijf minuten naar de hoofdingang van het park. Wanneer we daar kort voor tien uur aankomen, passeren we binnen no-time de veiligheidscontrole en kijken we een beetje verveeld om ons heen terwijl The Star-Spangled Banner door de speakers klinkt. Lachwekkende quatsch voor ons, levensbelangrijk protocol voor een gemiddelde Amerikaan. Maar ons geduld wordt beloond: wanneer de laatste noot van dat beroemde anthem uitdooft, openen de poorten van Knott’s Berry Farm.

Knott’s Berry Farm evenaart Six Flags’ waanzinnige aantal achtbanen weliswaar niet, maar met tien operationele coasters scoort het alles behalve slecht. Het lijkt ons handig om bij het nieuwste exemplaar te beginnen en die ligt ergens achteraan in het park. Onderweg merken we echter dat Silver Bullet met geopende beugels op passagiers wacht, dus we wijken al vlug van dat oorspronkelijke plan af. Silver Bullet is een felgekleurde B&M inverted coaster die centraal in het park staat. Het ding ziet er stralend uit, hij bevat alle elementen die je van een goeie inverted verwacht en er is veel interactie met de nabije omgeving. Alleen maar goede punten voor Silver Bullet dus. Sommigen definiëren de baan als krachteloos en tam, maar daar kan ik me helemaal niet in vinden. Hoewel de eerste afdaling gerust een graadje steiler had gekund, geeft deze coaster me een immers een kick. De soepelheid is bewonderenswaardig, de lay-out werd mooi uitgebalanceerd en ook de onbestaande wachttijd is mooi meegenomen. Zo wil ik elke dag wakker worden.

Na Silver Bullet wandelen we rechtstreeks naar The Boardwalk, het vrolijkste gedeelte van Knott’s Berry Farm. Men probeert hier de ouderwetse gezelligheid van een klassieke kermis/pier te evenaren. Da’s stiekem grappig, want enkele kilometers verderop – in Anaheim – doet men exact hetzelfde. En hoewel Knott’s versie minder gedetailleerd uitgewerkt werd dan Disney’s Pixar Pier, is de sfeer opperbest. Zeker met dit stralende ochtendzonnetje is het een aangename plek. Blikvanger van dienst is HangTime, de coaster die een halfjaar geleden officieel z’n deuren opende. De baan gaat nagenoeg themaloos door het leven, maar ziet er met z’n felle kleurencombinatie erg aantrekkelijk uit.

Op het eerste zicht zou je vermoeden dat dit een West Coast-versie van Fahrenheit is. De verticale lifthill, de overdreven steile drop en een wirwar aan bochten en inversies doen me alleszins terugdenken aan die leuke coaster in Hersheypark. Jammer maar helaas: de ritervaring doorprikt dat ballonnetje. HangTime werd niet door Intamin, maar door Gerstlauer gebouwd en dat merk je. Gerstlauer slaagt er telkens in om lay-outs geforceerd te doen aanvoelen en helemaal soepel is het ook zelden. Ruw is HangTime absoluut niet, al lijkt de flow toch niet helemaal natuurlijk. Deze nieuwigheid krijgt goeie punten voor z’n comfortabele heupbeugels en het feit dat ie een Vekoma Boomerang vervangt, maar verder is dit zo’n dertien-in-een-dozijn rollercoaster waar je als ervaren pretparkbezoeker nauwelijks wat aan hebt. Een verse credit, ja, dat dan weer wel.

The Boardwalk is verder grotendeels gevuld met standaardvermaak. Een paar molentjes, wat betaalspelletjes en een panoramatoren waarvan de ramen net niet proper genoeg zijn om leuke foto’s te scoren. Eerder geïnteresseerd in coasters? Dan ben je aangewezen op Xcelerator (een felroze lanceerachtbaan die vandaag urenlang met technische problemen kampt) of Coast Rider. Deze wild mouse van Mack is zowel qua thema als qua lay-out niks bijzonders. Bovendien worden de karretjes vaak zo hard afgeremd dat er nauwelijks spanning in zit. Of toch: er staat een enorme spanning op onze onderbenen. Vraag me niet waarom, maar de voertuigen van Coast Rider zijn uitgerust met onhandige scheenbeschermers. Knott’s Berry Farm zorgt er zo voor dat m’n rugzak amper mee kan én dat dit een onnodig pijnlijke ervaring werd. Jammer dat de iconische Perilous Plunge hier ooit voor moest wijken.

Knott’s Berry Farm is onderdeel van Cedar Fair, een van de toonaangevende Amerikaanse pretparkketens. Hun parken staan doorgaans bekend omwille van de thrills en rollercoasters, maar voor diepgaand thema moet je er niet heen. Noem Knott’s gerust de uitzondering op die regel. Het attractieaanbod is wat gematigder dan in de zusterparken en qua decoratie is dit duidelijk Cedar Fair’s paradepaardje. Zeker het Mexicaanse gedeelte – men noemt het hier Fiesta Village – is uitermate sfeervol en charmant gethematiseerd. De geveltjes zien er piekfijn uit, de vegetatie werd aangepast en er speelt aanstekelijke muziek. In deze tijd van ‘t jaar krijgt Fiesta Village trouwens extra decoratie ter ere van Día de los Muertos. Meesurfen op het succes van Disney-Pixar’s Coco… moet kunnen, hè?

Wie coasters wil, moet het in Fiesta Village met uitersten doen. De zone bevat een erg lange, maar doelloze achtbaan en een extreem korte, doch krachtige ervaring. Ik heb het hierbij over Jaguar en Montezooma’s Revenge, respectievelijk een Zierer family coaster en een Shuttle Loop van Schwarzkopf. Die eerstgenoemde vertrekt weliswaar vanuit een oogstrelend stationsgebouw, maar dat is meteen het beste element. Verder is dit een (veel te) lang Tivoli-model met ongemakkelijke knikken en een saaie lay-out. Dan doe je me meer plezier met een rit op de aanpalende Montezooma’s Revenge, die zelfs veertig jaar na inhuldiging nog een fijne dosis power bevat.

Net zoals in de meeste parken van Cedar Fair, is Camp Snoopy de plek waar je heen moet voor familie- en kinderattracties. Uitbundig thema is er niet, maar dankzij de bosrijke locatie ziet dit gedeelte er alsnog erg gezellig uit. Op zoek naar de coaster-bingo? Dan moet je jezelf hier sowieso in de krappe voertuigen van Timberline Twister wringen. Het is een pijnlijk, lomp en ongelooflijk bruut ding, maar we hebben ‘m toch maar op de teller. Jammer maar helaas voor de iets grotere medemens: deze bizar ogende kiddiecoaster is helaas een no-go wanneer je groter dan 1,76 meter bent.

Als Europeaan mag je denken dat een Mack spinning coaster bij voorkeur opgesmukt wordt met cilinders in spiegelglas en een foute technoschijf. Het kan echter anders: Knott’s Berry Farm opende z’n Sierra Sidewinder in 2007 en het ding is in een summier lodge-achtig thema uitgevoerd. Sierra Sidewinder is helaas niet even legendarisch als Euro-Mir. Hoewel de draaibewegingen behoorlijk intens aanvoelen, is dit niks meer dan een middelgrote familieachtbaan. Je kan ‘m nog best vergelijken met Dwervelwind in Toverland, al doet ook die Nederlandse versie het beter. Sierra Sidewinder is dus een leuk tussendoortje, maar helaas ook niet meer dan dat.

Eind oktober begint Europa aardig af te koelen, maar in Californië tikt de thermometer haast dagelijks dertig graden aan. Er is dus weinig reden om Knott’s waterattracties over te slaan, al is het aanbod niet zo ruim. Perilous Plunge sloot enkele jaren geleden en de plaatselijke rapid river ondergaat op dit moment een grootschalige renovatie. Overblijver is Timber Mountain Log Ride, die tijdens deze periode de ondertitel Halloween Hootenanny meekreeg. Knott’s Berry Farm is momenteel Knott’s Scary Farm en deze log flume is een van de paradepaardjes. Het resultaat mag er zijn: deze Halloween-overlay bevat unieke poppen en een aanstekelijke soundtrack. Timber Mountain Log Ride is trouwens sowieso de moeite waard. Het is een erg lange, snelle boomstammenbaan met twee plezante afdalingen. Voor een van ‘s werelds eerste log flumes is dat dus een krappe prestatie; de meeste moderne exemplaren zijn minder sensationeel en minder mooi.

Timber Mountain Log Ride is een verrassing van formaat en hetzelfde geldt voor z’n overbuurman. De in 1960 geopende Calico Mine Ride werd geïntegreerd in een prachtig bergmassief en antieke voertuige dragen bij aan de unieke sfeer. In zekere zin doet deze darkride me terugdenken aan de voormalige Silbermine in Phantasialand. Het is een treintje door een enorm grottenstelsel waarin een clichématig mijnverhaal verteld wordt. Het grote verschil met die beruchte Phantasia-darkride: deze Californische versie werd met veel liefde bewaard en klaargemaakt voor de toekomst. In 2014 kreeg de attractie bijvoorbeeld nog een grote upgrade, waardoor deze oldie ook vandaag nog een heerlijke ervaring aflevert. Dit alles gebeurde gelukkig zonder in te boeten op authentieke sfeer: de rails kraken, de wagonnetjes piepen heerlijk in elke bocht en er hangt een typerende oude geur. Heel bijzonder ding. Knott’s Berry Farm heeft trouwens nog een tweede darkride, al kunnen we daar vandaag geen ritje op maken. Voyage to the Iron Reef valt in panne wanneer wij op het perron arriveren en blijft de rest van de dag gesloten. Als ik het me juist herinner, is dat echter niet zo’n ramp in het geval van deze matige interactieve 3D-attractie.

Met de Calico Mine Ride zijn we in Ghost Town beland. Hoewel er vandaag hooguit een handvol gasten zijn (de meeste achtbanen rijden een hele dag met halflege treinen), heerst er hier een gezellige drukte. De reden daarvoor is het gegeven trick or treat. Er lopen hier behoorlijk wat acteurs rond die kilo’s snoep en chocolade mogen uitdelen aan de jongste parkbezoekers. Ook de gevels van Ghost Town werden uitvoerig gedecoreerd voor Halloween, waardoor dit vandaag een erg sfeervolle plek is. Het is nog steeds niet m’n favoriete seizoen voor een pretparkbezoek, maar toegegeven… sommige parken pakken Halloween echt goed aan. Shows en entertainment zijn momenteel quasi volledig op Halloween gefocust, al is er een opvallende uitzondering: Mystery Lodge. Deze show combineert live acteurs – eigenlijk één acteur, om precies te zijn – en enkele hippe projectietechnieken. Het verhaal is een beetje traag en onspectaculair, maar toch is dit gebeuren een bezoekje waard. Zo’n momentje van rust tussen al het coasteren door is altijd mooi meegenomen.

Zei daar iemand coasteren?! Wanneer dat je prioriteit is, kan je in deze uithoek van het park terecht bij Pony Express en GhostRider. Die eerstgenoemde is een familiale lanceerachtbaan zonder onnodige franjes. Ik geef toe dat z’n treinen er erg schattig uit zien, maar de lay-out en decoratie van Pony Express zijn wel erg basic. GhostRider daarentegen is een van m’n favoriete achtbanen in Californië. Deze woodie staat grotendeels op de parking (daarom vergat ik er ook een duidelijke foto van te maken, waarvoor excuses) en ziet er op ‘t eerste zicht niet zo uniek uit. Toch ben ik telkens verbaasd door de krachten en snelheden waarmee we uiteindelijk door deze berg hout gesmeten worden. GhostRider combineert een ijzersterke first drop, heftig bochtenwerk en een paar momenten met goeie airtime. Bovendien duurt de rit verrassend lang en blijft de power behouden tot op ‘t eind. Met andere woorden: GhostRider is fantastisch en ik ervaar ‘m als een van de allerbeste wooden coasters in de Verenigde Staten. Deze baan was ooit té ruw en bijgevolg te pijnlijk, maar dat euvel werd in 2016 netjes verholpen. GCI leverde toen een retracking en nieuwe voertuigen, waardoor GhostRider opnieuw gezien mag worden. De ride is nog steeds bruut en out-of-control, maar dan in de best mogelijke betekenis. Hier wordt een achtbaanfan blij van.

Weet je waar een achtbaanfan ook blij van wordt? Van attracties die na een hardnekkige storing toch openen. Xcelerator is na urenlange stilstand en tientallen testritjes eindelijk open, dus Steven is eindelijk in staat om Knott’s coaster-bingo binnen te halen. En we eindigen beslist niet met het minst boeiende exemplaar: Xcelerator is ondanks z’n vervaagde kleuren een van de sterkhouders van dit park. Dit was ooit Intamin’s eerste Accelerator en het blijft in mijn ogen een topper. Dat valt niet louter te danken aan de tophat of aan het (ietwat ruwe) bochtenwerk, maar vooral aan de lancering. De versnelling waar Xcelerator mee uitpakt, is namelijk waanzinnig. Ik heb al vele launched coasters mogen beleven, maar deze is nog steeds een van de krachtigste als het op de versnelling aan komt. Het summiere, doch tof uitgewerkte thema geeft Xcelerator bovendien een extra pluspunt.

We maken nog een extra rit op Xcelerator, we doen Silver Bullet nog een keertje of twee en we sluiten af met een rondje GhostRider. Zo komt onze dag in Knott’s Berry Farm stilaan ten einde. Het was een dag met lege wachtrijen, mierzoete bessendrank en fijne coasters. Knott’s Berry Farm wordt soms vergeten wanneer het over pretparken in Californië gaat. En hoewel ik begrijp waarom dat gebeurt, is dat onterecht. Het park heeft niet het ultieme themaniveau van Disney en er staan tien achtbanen minder dan in Six Flags, maar de kwaliteit ligt echt wel hoog. Knott’s Berry Farm heeft een paar schitterende attracties, de sfeer is prima en het personeel is doorgaans erg professioneel en lief. Het kan vreemd klinken, maar ik reken Knott’s bij de fijnste pretparken van het land. Buitengewone uitschieters qua decoratie en coaster-thrills zijn er niet, maar het algemene niveau ligt wel bovengemiddeld hoog. Eigenlijk voelt dit park daardoor een beetje Europees aan. Men probeert hier de hele familie te amuseren, terwijl de meeste Amerikaanse parken zich eerder op specifieke niches focussen. Vind ik Knott’s Berry Farm daardoor zo goed? Geen idee, maar één ding is zeker: dit is beslist niet dat kleine parkje dat toevallig naast Disneyland ligt.

Wat Knott’s Berry Farm niet is: het minderwaardige, oninteressante broertje van Disneyland. Wat Knott’s Berry Farm wel is: de perfecte opwarmer voor een driedaagse in Anaheim. Want het is een feit… ik zou het mezelf nooit vergeven om naar Californië te reizen zonder daarbij voet te zetten in Walt Disney’s originele Disneyland Resort.