Disney Cruise Line

“Vier nachten in de Bahama’s, aan boord van de Disney Wonder”

Nooit gedacht dat ik ooit op cruise zou gaan. Stel je voor, zeg! Glenn die tussen 5.000 bejaarden deelneemt aan de bingo-avond? Of Glenn die tussen een equivalent aan zonnebankbruine gays van het ene partyeiland naar het andere vaart? Komaan, dat geloof je toch niet. Maar toch. In een verwoede poging om een pretparktrip naar Orlando een rustgevend streepje vakantiegevoel bij te brengen, val ik opeens op een cruise. En daar zit je dan, op een gigantisch schip in het westelijke puntje van de Atlantische Oceaan. Zowel de dementerende oudjes als de in te strakke speedo’s verpakte homo’s laten we echter thuis. We ruilen ze (weliswaar met gemengde gevoelens) in voor een horde kinderen. For the first time in forever: Disney Cruise Line.

KEY TO THE WORLD

Hoewel het nog enkele uren duurt voor de Disney Wonder aan z’n vier nachten durende reis begint, heerst er al een drukte van jewelste rond de cruiseterminal van Miami. We zien enorme stapels koffers en kruiers graaien hun royale tip bijna letterlijk uit mijn portefeuille. Niet meteen de Disney-magie die je verwacht, dus laat ons vlug aan boord gaan. Na de veiligheidscontroles overhandigt een vrolijke Disney-medewerker me een persoonlijk pasje. Die zogenaamde Key to the World vervangt aan boord elke vorm van cash geld. Dus euh… Als ik het goed begrijp, moet ik een cocktail op het schip niet eens betalen? De Cast Member kijkt me lachend aan. Ze vergeet wel even te vermelden dat de Key to the World rechtstreeks aan m’n kredietkaart gelinkt is. Valt dat even tegen.

‘Ladies and gentlemen, please welcome the Van Hoeydonck family‘ galmt het door de speakers van het Lobby Atrium wanneer we onze eerste stappen op de Disney Wonder zetten. Op datzelfde moment vormt een tiental crewleden een erehaag, terwijl ze ons met een luid applaus ontvangen. De uitspraak van m’n familienaam is bedenkelijk, maar de ontvangst is dat allerminst. We weten meteen waarom we voor Disney kiezen wanneer we die poeslieve Cast Members en de grandioze inkomhal van het schip zien. Ja, ik heb er zin in.

Van subtiele details in kroonluchters en wandschilderingen tot metershoge Mickey-oren en Disney-deuntjes die vrolijk door elke zaal en gang weerklinken; je geraakt Disney hier gewoonweg niet kwijt. Een zichzelf respecterend volwassen man hoort hier na tien minuten dan ook suïcidale neigingen te krijgen. Ik niet. Ik hou van deze overvloed aan Disney-sferen en neem het met plezier in me op.

Een plaats om aan de gekte te ontsnappen, is je eigen kamer. Want geloof het of niet… dit is relatief neutraal terrein. De contouren van Mickey werden weliswaar geborduurd op ieder stuk linnen en ze sieren alle documenten die ik in handen krijg, maar dan heb je het wel ongeveer gehad. Je slaapt bijvoorbeeld niet op kussens in de vorm van Minnie Mouse en er is geen speciale knop om elfenstof op je bed te laten dwarrelen. In ruil daarvoor krijgen we een comfortabel bed, een cosy zithoek, een apart toilet en een krappe, doch toereikende badkamer. Verder worden we dagelijks voorzien van lekkere chocolaatjes en onze stateroom host maakt ook telkens een grappig diertje uit handdoeken of dekens. Dankzij een meerprijs van een paar honderd dollar relaxen we bovendien op ons eigen privéterras en worden we wakker met zonlicht.

DOLLARS

Over die meerprijs gesproken… Je vraagt je misschien af wat zo’n cruise in totaal kost. Het cliché schrijft nu eenmaal voor dat cruisetoeristen niet alleen stokoud of übergay, maar ook steenrijk zijn. Toch telt mijn bankrekening helaas geen negen cijfers voor de komma. Hoewel een vakantie met Disney Cruise Line inderdaad meer kost dan een weekendje kamperen, gaat het niet over astronomische bedragen. Omgerekend kost de all-in formule van de Disney Wonder ons zowat 170 euro per persoon per dag, inclusief de upgrade naar een kamer met terras. Voor deze prijs ga je weliswaar alcoholloos door het leven – reken er in ons geval dus maar een kleine extra kost bij – maar je softdrinks, snacks en alle maaltijden aan boord zijn verder inbegrepen. Bovendien tel ik voor Disney Cruise Line met plezier een aardige som neer. In ruil daarvoor doet het bedrijf je immers een ongeschreven, doch ijzersterke belofte: de zekerheid dat je voor een kwalitatief ijzersterke cruise-ervaring kiest. Die typerende kwaliteit is trouwens exact de reden waarom we met Disney in zee gaan (pun intended).

ADVENTURES AWAY

Theoretisch gezever uit, vakantiemodus actief. De eerste gin-tonic wordt geregistreerd op mijn Key to the World en Disney-figuren heten ons tijdens de Adventures Away Party nogmaals van harte welkom. Even later volgt er een mededeling: iets over een scheepshoorn, luid en oren bedekken. Vervolgens blazen de eerste tonen van When You Wish Upon a Star ons net niet overboord. De trossen zijn los, het anker is gelicht en onze 4 Night Bahamian Cruise gaat officieel van start. Terwijl de aanwezige DJ stevige beats over het buitendek jaagt, schuiven de skyline en het zonovergoten strand van Miami Beach aan ons voorbij. Een halfuur later is de oostkust van Florida slechts een streepje aan de horizon. We zijn op zee en daar is helemaal niks meer aan te doen.

Stress! Paniek! Ik zit vier avonden en nachten opgesloten in een drijvende kooi. Een 300 meter lange kooi die tien verdiepingen telt en bovendien luxueuzer is dan een doorsnee viersterrenhotel, dat wel. Toch vraag ik me oprecht af of dit schip genoeg vermaak genereert om me tot aanstaande zondag bezig te houden. De Navigator – het activiteitenoverzicht dat men dagelijks op onze Stateroom aflevert – schreeuwt een luidruchtige ja als overduidelijk antwoord. Van het ochtendgloren tot middernacht is er geen enkel geldig excuus om je één seconde te vervelen op de Disney Wonder. Je drijvende luxekooi werd namelijk uitgerust met drie zwembaden, verscheidene sportzones, lounges, bioscoopzalen, nachtclubs en een indrukwekkend theater waarin Disney een van haar meest prominente troeven uitspeelt: entertainment en spektakel.

BAHAMA BROADWAY

Drie van de vier avonden haalt men Broadway naar de Bahama’s. Op de eerste avond is het misschien eerder Hollywood in de Bahama’s dankzij The Golden Mickeys. Tijdens deze voorstelling reikt een stuntelige crew member awards voor moed, vriendschap en romantiek uit. De prijswinnaars zijn beroemde Disney characters. Deze laureaten maken van de gelegenheid gebruik om de prijsuitreiking op te vrolijken met live gezongen Disney-klassiekers. Geheel nieuw is het concept voor ons niet. Exact een jaar geleden zagen we in Hong Kong Disneyland immers een gelijkaardige voorstelling. Dankzij een licht gewijzigde verhaallijn en de knappe acteerprestaties deert het ik-weet-al-wat-er-gaat-komen-gevoel me echter niet.

En de Golden Mickey gaat… alvast niet naar de show die we vierentwintig uur later zien. Donderdagavond zijn we opnieuw paraat en speelt Toy Story – The Musical, een Disney Wonder-exclusiviteit sinds 2008. Het spektakel moest oorspronkelijk ook gaan spelen in Disney California Adventure, maar we mogen van geluk spreken dat dit niet gebeurde. Want hoewel het thema ontzettend veel mogelijkheden biedt, is deze muzikale adaptatie een teleurstellend schouwspel. Het hele verhaal wordt in een krappe vijftig minuten verteld door middel van geforceerde songs zonder enige herkenbaarheid. Bovendien maakt buurjongen Sid zich tijdens de musical nog gehater dan ie al was door z’n langdradige scènes. Puike acteerprestaties, knappe decors en dito kostumering zouden garant kunnen staan voor een topper, maar alle andere kansen bleven helaas onbenut. Pixar naar een musical vertalen… Het lukte Disney’s Animal Kingdom met Finding Nemo, maar Toy Story is geen succes.

Toy Story – The Musical geraakt niet naar Infinity and Beyond, de slappe komiek-illusionist van vrijdagavond doet dat al evenmin. Disney stelt tijdens de laatste avond echter orde op zaken met Disney Dreams – An Enchanted Classic. Buitengewoon origineel is deze voorstelling niet: Disney Dreams is een aaneenschakeling van iconische filmscènes en de bijhorende muziek. Dat recept is herkenbaar, maar het werkt. Dreams rijgt deze scènes vlot aan elkaar met een vlotte verhaallijn rond de jonge Anne Marie, die samen met Peter Pan ontdekt dat dromen echt uitkomen. Geforceerde quatsch voor de ene, een uurtje kippenvel voor mij. De finale herinnert me eraan waarom ik zo van Disney en al haar typerende meligheid hou. Disney Cruise Line kon geen betere voorstelling kiezen om het entertainmentprogramma mee af te ronden.

ROTATIONAL DINING

Van shows krijg je honger, hoe subliem of ronduit bedroevend ze ook zijn. Gelukkig worden we elke avond om kwart over acht verwacht voor ons diner. Eten doe je standaard in een van de drie main dining restaurants. Dat zijn het exotische Parrot Cay, het verfijnde Triton’s en het met een showsausje overgoten Animator’s Palate. Disney is nogal trots op haar zogenaamde Rotational Dining. Het systeem zorgt ervoor dat je dagelijks in een ander restaurant eet, zonder daarbij van tafelnummer, gezelschap of obers te moeten wisselen. Ook knap: vier gangen à la carte serveren binnen anderhalf uur. Da’s voor een genietende Belg in eerste instantie veel te snel, maar met de overvloed aan activiteiten aan boord tevens een zegen.

Slecht is het eten absoluut niet. Voor sterrenkost ben je logischerwijs beter af bij andere zaken, maar het niveau ligt alsnog verrassend hoog. Geen redenen tot klagen over het diner dus, al hangt er op dag één wel een minder aangename verrassing aan vast. Table for two? Didn’t think so! Als duo worden we immers bij andere gezelschappen gepropt. De Australiërs en Amerikanen waar we bij terecht komen, bewijzen met hun zuinige glimlach dat ze het al minstens even ongemakkelijk vinden als wij. In de loop der dagen maakt het awkward gevoel plaats voor een aangenamer sfeertje en wordt het contact met onze tafelgenoten hartelijker. Toch zou een tafel voor twee mijn cruise nog net dat beetje perfecter maken.

Aha, meneer wil een tafeltje voor twee? Dat kan geregeld worden. Er zijn twee opties. Voor de goedkoop-chaotische manier schuif je aan bij Beach Blanket Buffet op dek negen. Dit buffetrestaurant is vooral tijdens het ontbijt the place to be om melkmorsende peuters en neuspeuterende kleuters te spotten, maar ook ‘s avonds kan je hier naar hartelust bordjes vol scheppen. Of hoe de term vreetschuur plots een eufemisme is.

PALO

Zo sfeerloos en kil Beach Blanket is, zo verfijnd en elegant is optie nummer twee: Palo. Dit door Noord-Italië geïnspireerde fine dining restaurant is een adults-only locatie. Dus… Waarom eten we daar dan niet gewoon elke avond? Omdat Palo minder vrijblijvend is dan de overige restaurants. Je betaalt hier per persoon een (weliswaar uiterst acceptabele) meerkost van 25,00 dollar per avond en er is een dresscode van toepassing. Klinken op onze laatste avond doen we dus strak in het pak. En hoewel we in een halfleeg restaurant aankomen, worden reservaties ten stelligste aangeraden. Tijdens een volgende cruise zou ik de pure verwennerij van Palo overigens meteen dagelijks willen reserveren. De service is piekfijn, de rust is onbeschrijflijk en culinair vallen we van de ene sensatie in de andere, met een goddelijke lamskroon als smakelijk hoogtepunt. Palo behandelt haar gasten als royalty en I Just Can’t Wait To Be King (again).

CASTAWAY CAY

De zon schijnt op donderdagochtend al vroeg door de ramen. Na een nacht op zee arriveert de Disney Wonder op de eerste stop. En net als in 2013 brengt 10 april me op een mythische Disney-locatie. Exact 365 dagen geleden keken we onze ogen uit in Tokyo DisneySea, vandaag ontdekken we Disney’s legendarische privé-eiland in de Bahama’s. Castaway Cay is al sinds 1998 een ultiem paradepaardje binnen de Disney Cruise Line. Het principe is eenvoudig: wie niet met een van de vier Disney-schepen vaart, zal nooit op Castaway Cay geraken. En niet op Castaway Cay geraken, da’s een heuse ervaring verloren laten gaan.

Wat is er eigenlijk te doen op het eiland van Mickey & co? Ik zie wel palmbomen, maar er is geen Space Mountain. En die azuurblauwe baai is prachtig, maar waar is het sprookjeskasteel? Tja, Castaway Cay is inderdaad geen privaat pretpark waar je toevallig enkel per boot geraakt. Je komt hier daarentegen voor een paradijselijk dagje genieten in de zon. Natuurlijk biedt Disney een uitgebreide catalogus vol opties om de dag – in ruil voor een fikse charge op je kredietkaart – avontuurlijker te maken. Je kan bijvoorbeeld Under the Sea met een snorkel of een glass-bottom boat of je sjeest langs de kustlijn op een waterfiets. Peperdure parasailings en tochtjes op een jetski behoren uiteraard ook tot de mogelijkheden.

HET PARADIJS MET MICKEY-OREN

We passen vriendelijk voor deze resem overprijsde activiteiten. We vullen onze dag daarentegen met een bescheiden duel der titanen: strandstoel versus ligbed versus hangmat. Want ook dat is Castaway Cay: tientallen cabana’s, honderden bedden en duizenden strandstoelen omzomen de kustlijn op parelwitte stranden. Reeds jaloers op de zomerse dag die we hier beleven? Wacht maar… het beste komt nog. Een pretparkachtig treintje brengt ons van de familiale zone naar Serenity Bay. Dit strand is letterlijk het paradijs uit alle onrealistische dromen die je ooit had.

Serenity Bay biedt alles wat je van Castaway Cay verwacht, maar kinderen zijn hier niet toegelaten. Je beleeft het dus zonder zandkastelen, zonder gesmolten softijsjes en zonder jengelende kleuters. Meer dan dertig medepassagiers vinden hun weg vandaag niet naar Serenity Bay, wat in een buitenaardse rust resulteert. Ik vlei me neer op een zonnebed, sluit de ogen en hoor alleen nog de golven die schuimend over het zand rollen. Tja, het stereotiepe beeld van een zonvakantie heeft me altijd afgeschrikt, maar ik geef toe: dit is prima uit te houden. Wanneer we ‘s middags (samen met hetzelfde beperkte gezelschap) barbecuen onder ruisende palmbomen, wordt het pas helemaal volmaakt. Ja, Castaway Cay is ongelooflijk.

She Sells Sea Shells and Everything Else. Een eersteklas tongbreker en bovendien is dit de geniale naam van een unieke souvenirshop. Disney verkoopt er overwegend nutteloze rommel waar in veel te grote letters Castaway Cay op prijkt. Zo’n T-shirt of pin is natuurlijk de ultieme manier om al je Disney-minnende vrienden jaloers te maken, dus ik vul m’n pincollectie hier ook maar even aan. En dat je vrienden jaloers moeten zijn, dat is nog een understatement. Want hoewel Castaway Cay in eerste instantie een klein, leeg en reliëfloos eiland in the middle of nowhere lijkt, werd ons verblijf er al snel een waanzinnig hoogtepunt.

NASSAU

Het grootste nadeel van een Disney Cruise is het feit dat de perfect geschapen Disney-magie niet oneindig blijft voortduren. Wanneer we op de tweede dag het eiland New Providence bezoeken, gaan we van perfectie naar pure wanhoop. Hoofdstad Nassau is op dezelfde krakkemikkige manier in elkaar getimmerd als de hutjes op Castaway Cay, maar hier is het helaas niet zo bedoeld. Nassau is een regelrechte ghetto waar ik m’n hand stevig rond mijn portefeuille klem. We zijn trouwens niet alleen: er liggen maar liefst zeven cruiseschepen voor anker in de haven.

Wat die zeven boten hier vandaag zoeken? Ramptoerisme en masse? Of droppen ze allemaal hun passagiers op Paradise Island, de toeristische toplocatie van de stad? Omdat er enkel een smalle strook water tussen ligt, is het contrast tussen Nassau en Paradise Island trouwens schrijnend. Een vervallen en verdacht havenstadje versus een artificieel, quasi perfect toeristenreservaat in de Bahama’s. Dat eiland wordt zowel letterlijk als figuurlijk overschaduwd door de imposante paleistorens van het wereldberoemde Atlantis Resort dat zich er vestigde. Je kent het misschien van de typerende waterglijbaan die rechtstreeks vanuit een Maya-tempel in een haaienbassin verdwijnt of dankzij de minstens even legendarische vestiging in Dubai. Als cruise-toerist kan je (voor een fikse prijs natuurlijk) dat beroemde zwembad bezoeken.

Het bescheiden topmomentje in Nassau beleven tijdens ons ontbijt. Terwijl we op het terras van Beach Blanket Buffet van de ochtendzon genieten, wordt het visuele spektakel verzorgd door een grote broer van de Disney Wonder. Ook de Disney Dream meert vandaag immers aan in Nassau. Wanneer het schip arriveert, parkeert ie zich door middel van een complex draaimanoeuvre naast onze schuit. Het is een nogal intimiderend gezicht: de sowieso imposante Wonder valt opeens behoorlijk klein uit naast z’n grote broer. Neen hoor, ik ben niet jaloers! Helemaal niet jaloers. Nope. Nu ja… een beetje misschien. Maar wanneer we enthousiast zwaaien naar de passagiers van de Disney Dream, besef ik heel goed dat ze meer betaalden voor een kortere cruise. Ha!

PIRATES IN THE CARIBBEAN

Na een drukke middag op het schip – we zijn duidelijk niet de enigen die de hoofdstad van de Bahama’s vroegtijdig ontvlucht hebben – zet de Disney Wonder koers naar zijn laatste bestemming. Het vertrek uit Nassau betekent eveneens het startschot van Pirates Night. Het evenement wordt door Disney Cruise Line sterk gehypet en Amerikanen gaan er helemaal in op. Piratenpakjes en accessoires gaan als zoete broodjes over de toonbank en ook de gratis uitgedeelde bandana is een veelgebruikt gadget. Meer dan een commercieel interessant succes is de Pirates In The Caribbean Party echter niet. Onze piratenmaaltijd is niet special en de rum vloeit niet in een rijkelijke gratis overvloed. Ook het feestje dat men ‘s avonds op het buitendek organiseert, mist elke vorm van pit. De Pirates Deck Party is daarentegen een subtiele dekmantel voor een zoveelste unieke gimmick: de knallende finale ervan. Naast de Dinner Rotation en Castaway Cay is Disney Cruise Line immers ook apetrots op haar vuurwerk. Dat is op cruiseschepen weliswaar nog geen schim van de displays die Disney in haar themaparken omhoog knalt, maar geen enkele andere rederij heeft een vuurwerklicensie. Uniek dus, maar verwacht er niet al te veel van.

KEY WEST

De volgende ochtend worden we verwacht in bar Soundwaves voor Disney-magie van de bovenste plank: douanecontroles. Het is zaterdag en we laten de Bahama’s achter ons. We zijn opnieuw op Amerikaans grondgebied en daar hoort een norse beambte met prangende vragen bij. ‘Wat gaat u morgen na aankomst in Miami doen?’ vraagt hij met een indringende blik. ‘Net zoals driekwart van m’n medepassagiers ga ik dan naar Orlando en Disney World’ antwoord ik. En hop, daar staat m’n stempeltje. We zijn klaar om aan land te gaan op Key West, het beroemdste van de Florida Keys.

Je kent het semi-eilandje vooral dankzij het beroemde standbeeld dat het meest zuidelijke punt van Continental USA markeert. Wachttijd om met het afschuwelijke gedrocht op de foto te gaan: een slordige 45 minuten. Da’s een peulschil ten opzichte van de rijen die we in Universal en Disney zullen aantreffen, maar het blijft ronduit absurd. Key West levert ons dus niet de voorspelbare toeristenfoto, maar wel een gemoedelijke wandeling in de hete zomerzon op. We wandelen door het populaire Duval Street naar het meest zuidelijke strand, lunchen daar in een gammel (maar erg gezellig) strandhutje en we gaan vervolgens weer aan boord. Overdag is er in mijn ogen niet bijster veel te beleven op Key West. We opteren, net zoals gisteren, dus voor een relax-middag op het schip. Aperitieven op een zonovergoten buitendek en meebrullen op Let it Go in de 3D-versie van Frozen… Mijn laatste namiddag is een succes.

Terwijl we later die avond over het schip kuieren, merken we commotie op in het Lobby Atrium. De Disney-characters nemen er afscheid van hun gasten, want morgenochtend is onze cruise helaas alweer voorbij. Voor liefhebbers van characterlocaties is Disney Cruise Line trouwens een hemelse ervaring. Belle, Tiana en Ariel staan je bijvoorbeeld letterlijk op te wachten voor een babbel en een foto. Ooit geprobeerd een prinses te ontmoeten in een van de themaparken? Dan weet je dat dit vele uren wachttijd kan kosten.

DEBARCATION DAY

De volgende ochtend ben ik al vroeg wakker. Ik kijk even door het raam en ik herken de skyline van Miami. Over en uit met de fun. Vandaag klinken er geen vrolijke vakantietips, maar wel strikte richtlijnen voor de ontscheping door de intercom. Disney pakt het, zoals verwacht, professioneel aan. Ondanks onze vroege aankomst krijgt elke gast de kans om à la carte te ontbijten en daarna worden we groepsgewijs uitgescheept. De regeling is top zo lang we aan boord zijn, maar verandert in een dramatische opeenvolging van chagrijnige rijen wanneer we de cruiseterminal betreden. Het recupereren van onze koffers, de veiligheidscontroles en het zoeken van vervoer uit de haven kost uiteindelijk ruim twee uur. In die tijdspanne maken grijze gangen, kil personeel en wansmakelijk slechte operations onsubtiel komaf met vier dagen leven volgens de Disney-standaard.

Als Disney iets doet, doet Disney het goed. Onze eerste cruise eindigt in de terminal weliswaar met een valse noot, maar dat kan de pret niet drukken. Toegegeven: het cruise-concept blijkt niet honderd procent m’n ding. Leuk dat je op korte tijd veel steden en eilanden kan bezoeken, maar er zit veelal een bepaalde tijdsdruk aan vast. Gevolg: je blik is voornamelijk op het scherm van je fototoestel of op een uurwerk gericht. Je vinkt het ene toeristische hoogtepunt na het andere af, zonder echt te beseffen waar je eigenlijk bent. Tijd voor een rustig terrasje of een streepje nachtleven is er zelden. Voor het avondentertainment waren we bijvoorbeeld volledig van het schip afhankelijk. We kunnen dus van geluk spreken dat we met Disney Cruise Line voeren, want daar zijn ze toevallig nogal goed in. Ik doel daarmee trouwens niet enkel op grootse theaterproducties. Elke avond was ieder afgelegen uithoekje van het schip namelijk gevuld met de meest uiteenlopende activiteiten voor de meest uiteenlopende doelgroepen.

DISNEY VOOR GEVORDERDEN

Het is een misvatting dat je met Disney per definitie kiest voor een kindervakantie, want ook in het adults-only segment zijn de keuzes eindeloos. Natuurlijk raakte de nachtclub van de Disney Wonder nooit tot de nok gevuld (understatement van het jaar) en niet elk programmapunt is voor iedereen even interessant. Maar er wordt beslist gedacht aan de volwassenen die omwille van de kenmerkende kwaliteit voor Disney kiezen, met Quiet Cove en het paradijselijke Serenity Bay als beste voorbeelden. De ontdekking van Disney’s eigen stekje in de Bahama’s was zonder twijfel het topmoment van de afgelopen vier dagen. Castaway Cay benadert het ideaalbeeld van een typisch zon-zee-strand-eiland en dat is exact wat je tijdens een dergelijke cruise wil beleven. Dankzij het uitblijven van schreeuwerige kitsch of een overdreven dikke Disney-saus is Castaway Cay een dromerig, zorgeloos summum van het begrip vakantie.

Hoewel Disney Cruise Line me vier onvergetelijke dagen in de Bahama’s bezorgde, blijft mijn voorkeur bij de Disney-themaparken liggen. Bootje varen met Mickey was uiteraard een fantastische, vernieuwende aanvulling op m’n ervaringen in de wereldwijde resorts, maar ik heb geen drang om mijn volgende cruise meteen te boeken. Bovendien mag ik er niet aan denken om langer dan een vijftal dagen op zo’n schip te zitten. In de huidige vorm was dit dus het perfecte tussendoortje. Onze reis met de Disney Wonder bracht rust en zon; de ideale elementen om m’n batterijen op te laden. En volle batterijen, da’s exact wat ik tijdens de volgende negen dagen nodig zal hebben in de pretparkhoofdstad bij uitstek. Meer dan een stevige huurwagen en 360 kilometer snelweg hebben we niet nodig om er te geraken. We gaan naar Orlando!