Tokyo DisneySea

Urayasu, Chiba, Japan

“Het ultieme meesterwerk van Walt Disney Imagineering”

Ze gaven ons een besneeuwde Matterhorn in het immer zomerse zuiden van Californië. Ze creëerden een levensechte safari met tientallen dieren uit de Afrikaanse savanne, maar dan in Centraal-Florida. En enkele tientallen kilometers ten oosten van Parijs bouwden ze een mijntreinachtbaan op een soort privé-eiland. Het is in de Disney-themaparken duidelijk niet ongewoon om een decadent idee om te zetten naar de realiteit. Disney’s Imagineers zijn de allerbesten in hun vak en daar vind je over de hele wereld bewijzen van. Toch vind je Disney’s meest decadente uitspattingen wellicht niet in de Verenigde Staten of Europa, maar wel in het verre oosten. Als je een indrukwekkende vulkaan, een Arabisch paleizenplein en een Titanic-achtig stoomschip wil bewonderen, kan dat namelijk allemaal in ‘s werelds mooiste themapark. Van harte welkom in Tokyo DisneySea.

Gisteren moesten we vroeg uit de veren om Tokyo Disneyland te bezoeken en ook vandaag willen we ruim voor openingstijd aan de toegangspoort staan. Gelukkig verblijven we vlakbij. We slapen namelijk in Hilton Tokyo Bay, een officieel partnerhotel van Tokyo Disney Resort. Het hotel ligt op de hoek van een schiereilandje en wordt ingeklemd tussen de Disney-parken en de baai van Tokyo. Knappe uitzichten op de themaparken of het water zijn dus gegarandeerd. Bovendien geraak je vanuit dit hotel binnen no-time in de Disney-parken. De zogenaamde Disney Resort Liner cirkelt in een oneindige lus rond de parken en stopt tevens bij de partnerhotels. Bayside Station is onze halte en van daaruit bereiken we DisneySea op minder dan vijf minuten. Andere haltes op de vijf kilometer lange lijn zijn Resort Gateway Station (met connectie naar de JR-treinen) en Tokyo Disneyland Station.

Ik vertelde dit al in het verslag over Tokyo Disneyland, maar ik zeg het graag opnieuw: Japanners zijn ontzettend fanatieke Disney-bezoekers. Ze arriveren (zeer) vroeg en ze beschikken over een uitgebreide kennis van de parken. In de Amerikaanse en Europese Disney-resorts kan je als geïnformeerde bezoeker doorgaans veel voordeel behalen ten opzichte van de doorsnee dagjestoerist, maar hier is dat gevoel minder uitgesproken. Toch is het niet onmogelijk om sommige lange wachtrijen te omzeilen. Terwijl het gros van de bezoekers ‘s ochtends Soaring of Toy Story Mania bestormt, blijven de rijen van enkele andere topattracties immers binnen aanvaardbare grenzen. Start je dag dus bij voorkeur met een ritje op Tower of Terror, of waag jezelf op vulkanisch terrein voor een verbluffende onderaardse expeditie. 

MYSTERIOUS ISLAND 

Vulkanen doen het goed in pretparkland. Je vindt bijvoorbeeld exemplaren in Movie-Park Germany, Gardaland en PortAventura. In Orlando werd er zelfs een heus waterpretpark gebouwd rondom de zestig meter hoge Mount Krakatau. Toch is de meest spectaculaire pretparkvulkaan waarschijnlijk Mount Prometheus, het icoon van Tokyo DisneySea. Deze gigant staat centraal in het park en vormt daardoor een belangrijk oriëntatiepunt. Van zodra je DisneySea betreedt, claimt Mount Prometheus meteen een prominente plek in de skyline. Toch is deze berg meer dan een visueel aantrekkelijk herkenningspunt. Achter de rotswanden schuilt namelijk een darkride van epische proporties.

Vergeet alles wat je over pretparkattracties denkt te weten. Journey to the Center of the Earth gaat immers verder dan zowat elke andere darkride ter wereld. Dat begint al bij de wachtruimte, die in een mysterieuze grot geïntegreerd werd. Het voelt niet meer alsof we in een themapark rondlopen, maar we lijken werkelijk een gevaarlijke tocht naar het middelpunt van de aardbol te ondernemen. Die reis gaat verder in een zogenaamde Terravator, een lift die ons naar het opstapperron vervoert. Daar klikken we ons vast in een expeditievoertuig en vervolgens starten we aan een behoorlijk duister avontuur. Journey to the Center of the Earth bestaat uit een vijftal scènes die variëren van sprookjesachtig tot ronduit dreigend. Maak jezelf klaar voor een van de beste dark rides van onze planeet, want het is moeilijk om Journey to the Center of the Earth op schoonheidsfouten te betrappen. Daarvoor is deze attractie te perfect uitgewerkt. Het exterieur, de wachtruimte, de fenomenale soundtrack, het station, de rit en de krachtige finale… elk onderdeel van deze ride klopt. Criticasters zouden kunnen zeggen dat de ritduur best kort uitvalt, maar ik ben eerder geneigd om deze attractie als to the point te beschrijven. 

Themazone Mysterious Island fungeert als het kloppende hart van Tokyo DisneySea. Tussen het vulkanische gesteente ligt een oogstrelende lagune vol borrelende waterpoelen en futuristische architectuur. Het attractieaanbod wordt gedomineerd door die onderaardse expeditie van daarnet, maar we vinden hier ook 20.000 Leagues Under the Sea. Deze darkride is minder bekend dan Journey to the Center of the Earth en daar is een goede reden voor. Hij is namelijk bij lange na niet zo imposant als z’n buurman. Toch is ook deze attractie – vooral dankzij de uniciteit – een bezoek waard. We nemen met zes personen plaats in een ietwat claustrofobisch duikbootje en we turen door een piepklein raam naar de oceaanbodem. Pluspunten voor de originaliteit en de geloofwaardige onderwater-illusie, maar langer dan 20 minuten zou ik hier niet voor aanschuiven. 

MERMAID LAGOON

Naast Mysterious Island ligt een themagedeelte dat aan The Little Mermaid gewijd is. In de wereld van Ariel vinden we onder andere een meet&greet en Flounder’s Flying Fish Coaster, een niet bijster sterk gethematiseerde familieachtbaan van Togo. De blikvanger van Mermaid Lagoon is echter een enorm indoorcomplex vol vrolijke kinderattracties. Deze kleurrijke onderwaterwereld is dankzij z’n molentjes en speelplaatsen ongetwijfeld fijn voor het jonge doelpubliek, maar als volwassen mens word je al snel hoorndol van de honderden luidruchtige kinderen die hier rondrennen. We merken trouwens (met enige teleurstelling) dat het centraal gelegen Mermaid Lagoon Theater al enkele jaren leeg staat. Vroeger woonden we hier de indrukwekkende voorstellingen Under The Sea en King Triton’s Concert bij, maar sinds corona wordt het wondermooie showgebouw niet meer gebruikt. Zonde!

ARABIAN COAST

Niet elke attractie in Tokyo DisneySea presteert op een torenhoog niveau. Een van de zwakke schakels in dit park is The Magic Lamp Theater, een 4D-film met Genie in de hoofdrol. Sla deze voorstelling gerust over als je geen Japans begrijpt, want het is een kinderlijk tafereel zonder hoogtepunt. Spendeer liever wat extra tijd in de zone rondom deze attractie. Arabian Coast is namelijk oogverblindend mooi. Bekijk het als een soort Agrabah meets Fata Morgana meets Bollywood. Minaretten glimmen in de herfstzon en palmbomen wuiven in een koele bries. Het volledige attractieaanbod van Arabian Coast is overigens geschikt voor de hele familie. Naast The Magic Lamp Theater vinden we een dubbeldekcarrousel in een paleisachtig gebouw, en even verderop spotten we ‘s werelds mooiste molen met vliegende tapijtjes. Toch is Jasmine’s Flying Carpets niet de grootste blikvanger van het dit parkgedeelte.

De meest indrukwekkende attractie binnen Arabian Coast is Sindbad’s Storybook Voyage. Ik kan maar moeilijk verkroppen dat deze vaartocht in sommige reisverslagen beschreven wordt als een Arabische variant op It’s a Small World. In realiteit is deze darkride namelijk veel knapper dan die beroemde Disney-klassieker. Hoewel de bootjes en de opgewekte soundtrack opvallend gelijkaardig zijn, mag je Sindbad’s Storybook Voyage echt niet onderschatten. Deze darkride duurt verrassend lang en bevat ruim 160 animatronics die met een ongekende souplesse bewegen. Daarnaast zijn ook de catchy titelsong en de grootschalige vormgeving van de scènes het vermelden waard. Het is dus leuk voor ons (maar tegelijkertijd ook bijzonder jammer) dat deze bootvaart amper bezoekers aantrekt. Bij sommige DisneySea-attracties staan er vandaag wachttijden van ruim twee uur op de teller, maar hier zien we nooit een noemenswaardige rij. Sindbad’s Storybook Voyage is dus met voorsprong de meest ondergewaardeerde attractie binnen het resort, terwijl hij in mijn ogen sterker is dan vele publieksfavorieten.

FANTASY SPRINGS

De publieksfavorieten van Tokyo DisneySea? Dat zijn Journey to the Center of the Earth, Tower of Terror, Toy Story Mania, Indiana Jones Adventure en de plaatselijke kopie van Soarin’. Maar er is concurrentie op komst… Stevige concurrentie, zelfs. Het park wordt op 6 juni 2024 namelijk officieel uitgebreid met een themagebied dat vier gloednieuwe attracties bevat. We hebben het over Fantasy Springs, dat min of meer te beschrijven valt als DisneySea’s antwoord op Fantasyland. De zone bestaat uit drie minilandjes rond Peter Pan, Frozen en Rapunzel. Daarnaast verrijst er ook een sprookjeshotel van monumentale proporties. Fantasy Springs wordt gerealiseerd op een voormalige parkeerplaats achter DisneySea en Tokyo Disneyland. Ondanks de monsterlijke omvang van het project ondervinden de huidige bezoekers dus nauwelijks hinder van de werken. Ik ben bijgevolg tevreden, en eigenlijk vind ik het zelfs geen ramp dat Fantasy Springs tijdens ons bezoek nog niet af is. De zone wordt ongetwijfeld prachtig en ik verwacht veel goeds van de rides, maar DisneySea gaat vanaf 6 juni wellicht een onaangenaam drukke plek worden. Bezoek je het park tijdens de zomer of het najaar van 2024? Bereid jezelf dan alvast voor op heel lange rijen en complexe reserveringssystemen.

LOST RIVER DELTA 

Opvallend maar waar: DisneySea geldt volgens velen als het beste themapark van de planeet, maar de rollercoasters presteren hier ondermaats. Als het op achtbanen aankomt, moeten bezoekers zichzelf namelijk tevredenstellen met die simpele Flounder’s Flying Fish Coaster en Raging Spirits. De lay-out van deze Intamin is een bijna-exacte kopie van Indiana Jones et le Temple du Péril in Disneyland Paris, en dat is nu eenmaal geen topper. De ritervaring van de Japanse variant blijkt weliswaar iets comfortabeler, maar het is verre van de topper die DisneySea verdient. Als lichtpuntje wil ik echter vermelden dat de theming van Raging Spirits uitstekend is. De attractie werd geïntegreerd in een mysterieuze tempelruïne en men bespaarde niet op water-, vuur- en rookeffecten. Toeschouwers krijgen dus stiekem meer waar voor hun geld dan de passagiers.

Raging Spirits bracht ons naar Lost River Delta, een prachtige themazone die de exotische jungles van Centraal-Amerika nabootst. En hoewel de achtbaanrit van daarnet een beetje tegenviel, geldt de aanpalende darkride misschien wel als mijn favoriete DisneySea-adresje. Ik heb het over Indiana Jones and the Temple of the Crystal Skull, een attractie van torenhoog niveau. Vele fans kennen Indiana Jones Adventure uit Disneyland Anaheim, maar in mijn ogen staat DisneySea’s zes jaar jongere versie nog een trapje hoger. De toon wordt gezet door een imposante Mexicaanse tempel en een mysterieuze wachtruimte, maar de grootste pret volgt uiteraard pas na het instappen. Met een terreinwagen door de duisternis sjezen en vervolgens belaagd worden door skeletten, krioelende insectenkolonies, een tornado, een bloeddorstige slang, een vuurbal en een rollend rotsblok… het is overweldigend. Indiana Jones Adventure is zo’n attractie waar ik niet genoeg van krijg, zelfs niet na de twintigste rit. 

De twee hoofdattracties in Lost River Delta zijn intense belevenissen, maar je kan hier ook inschepen voor een rustige vaartocht door Tokyo DisneySea. Dit park wordt gedomineerd door meren en waterlopen. Op die riviertjes fungeert de DisneySea Transit Steamer Line als een vervoermiddel dat de verscheidene havens met elkaar verbindt. Ik vind het een heerlijke manier om even uit te blazen, en je vermijdt bovendien tijdelijk de drukte op de wandelpaden. Wachttijden voor de Transit Steamer Line zijn bijna altijd kort en de attractie levert onbetaalbare uitzichten op het park en z’n oogverblindende themagebieden.

PORT DISCOVERY

Tijdens de beginjaren van DisneySea was het aantal Disney-characters binnen de parkgrenzen relatief gering. Je had weliswaar Indiana Jones, Aladdin en The Little Mermaid, maar verder waren er nauwelijks attracties gebaseerd op de figuren. Tijdens de afgelopen vijftien jaar lijkt het echter alsof Disney haast overal een IP op wil plakken. En ook in Tokyo DisneySea ontsnappen we daar niet aan. Veel van de latere toevoegingen zijn dus op Disney-films gebaseerd. Toen de klassieke simulator StormRider te maken kreeg met een dalende populariteit, opteerden de Imagineers er bijvoorbeeld voor om de attractie om te bouwen tot Nemo & Friends SeaRider. De façade kreeg een feller kleurenschema, terwijl de sterren uit Finding Nemo en Finding Dory hun intrede maakten in de hoofdshow. Jammer genoeg is het resultaat van die update niet bepaald een hoogvlieger. SeaRider heeft geen duidelijke verhaallijn en het lijkt erop dat men gewoon zo veel mogelijk Disney-figuurtjes in de film wilde steken. Ik geef toe dat StormRider evenmin een topper was, maar met z’n stormjagersthema paste deze ride wel beter in de spirit of exploration die DisneySea uitstraalt. 

Port Discovery kan beschreven worden als Tokyo DisneySea’s alternatief voor Discoveryland. Net zoals dat themagebied in Disneyland Paris, straalt ook deze zone een retro-futuristisch sfeertje uit. Hoe dacht men vroeger dat de scheepvaart van de toekomst er uit zou zien? Je krijgt het antwoord hier. En blijkbaar vormen trackless aangedreven tweepersoonsbootjes een belangrijk onderdeel van die toekomst. Dit krijgen we namelijk te zien bij Aquatopia, de hoofdattractie van het gebied. Als visuele blikvanger kan Aquatopia alvast tellen, want het is heerlijk om die minischeepjes te zien racen over het wateroppervlak. Als passagier moet je vooral in gedachten houden dat Aquatopia géén diepgaand verhaal vertelt. Je neemt plaats in een gek vaartuig en je vaart (of rijdt…) een GPS-gestuurd rondje over een ondiepe waterplas. That’s it, meer betekent het allemaal niet. Maar of deze attractie hilariteit en plezier oplevert? Reken maar van yes.

AMERICAN WATERFRONT

De DisneySea Electric Railway brengt ons in stijl naar de oostelijke parkzijde. We stappen uit in American Waterfront, het meest levendige themagebied van het park. Oldtimers tuffen door de straten, antieke trammetjes schuiven over een stalen viaduct en er speelt een swingende show in het Broadway Music Theatre. Zoals je het in DisneySea verwacht, is het water bovendien nooit veraf. Zo liggen er aan de oever van New York Harbor heel wat schepen voor anker. De meest iconische uit het rijtje is de S.S. Columbia, een machtig passagiersschip dat met z’n stomende schoorstenen klaar lijkt voor onmiddellijk vertrek. Het is wellicht een van de gekste ideeën die Disney-Imagineers ooit uitwerkten: een reusachtig decoratief stoomschip bouwen en daarin een hip restaurant, een cocktailbar en een attractie integreren. De S.S. Columbia is (net zoals vele onderdelen van DisneySea) eerder visueel spektakel dan een noodzaak. Toch zijn het exact deze decadente uitspattingen die van DisneySea geen pretpark, maar een plek der superlatieven maken.

Vanaf het dek van de S.S. Columbia genieten we van een schitterend uitzicht over American Waterfront. Aan de horizon spotten we Mount Prometheus en Hotel Miracosta, maar de meest prominente plek wordt ingenomen door Tower of Terror. Je vindt deze klassieke Disney-thrillride in een statig hotelgebouw dat hoog boven New York City uit torent. Van zodra we de lobby betreden, belanden we in het ietwat grimmige sfeertje van Hotel Hightower. Je linkt Tower of Terror misschien onmiddellijk aan Hollywood en The Twilight Zone, maar DisneySea kreeg een andere verhaallijn. We bezoeken vandaag het leegstaande hotel van Harrison Hightower II, een verwaande hotelmagnaat. Toen de man het afgodsbeeld Shiriki Utundu ontvreemdde van een Afrikaanse stam, ging alles mis. Shiriki Utundu bleek vervloekt en Mr Hightower verdween spoorloos. Het verhaal wordt knap uitgebeeld tijdens de meest overtuigende voorshow in pretparkland. De verdwijntruc die men hier toont, hoort zelfs bij de allerbeste special effects ooit. IJzersterke sfeerschepping, maar helaas is de uiteindelijke rit minder intens dan je vanuit Amerika of Parijs gewend bent. De valsequentie duurt korter en voelt vrij bedeesd aan. Da’s jammer, want het fraaie exterieur en de spanningsopbouw beloven een attractie van wereldniveau. Die beperkte thrill vormt dus een klein beetje een anticlimax.

Ook bij Toy Story Mania is de buitenkant monumentaler dan de binnenkant. Deze interactieve darkride werd ondergebracht in het zogenaamde Toyville Trolley Park. Volgens het achtergrondverhaal was deze locatie ooit een stopplaats voor trams, maar werd het getransformeerd naar een amusementspark à la Luna Park Coney Island. Da’s een originele insteek en Disney’s Imagineers leverden excellent werk met de vormgeving van het gebied. Toy Story Mania heeft op het eerste gezicht weinig raakpunten met New York City, maar dankzij dit ommetje klopt het concept wel volledig. Daarom is het dubbel zo jammer dat men het verhaal niet uitbreidde naar de binnenkant. Het opstapstation is immers nog steeds de slaapkamer van Andy. Waarom trok men die Coney Island-sfeer niet door tot hier? Gelukkig lijkt de gemiddelde DisneySea-bezoeker dit detail niet op te merken, want de attractie is in Japan razend populair. Met wachttijden die voortdurend variëren tussen anderhalf en drie (!) uur besluiten we al snel om Toy Story Mania uit onze planning te schrappen. We zullen dit uitvergrote computerspel wel in een van de Amerikaanse resorts beleven…

Niet elk gebied in DisneySea is bombastisch, wel integendeel. Cape Cod is een rustgevende uitloper van American Waterfront en straalt doorgaans een zalige kalmte uit. Op zich is het logisch dat ‘t hier rustig is, want een grote attractie is er niet. Cape Cod is voor Japanners voornamelijk bekend als de thuishaven van Duffy, de teddybeer van Mickey Mouse. Je kan met het beestje op de foto of je kan in een souvenirshop veel geld spenderen aan Duffy-knuffelberen. Geldklopperij vanuit ons standpunt, een big deal voor de locals. Wist je dat het winkeltje zelfs op reservering begint te werken wanneer er een nieuwe souvenirlijn uitkomt, gewoon omdat de drukte anders te extreem zou zijn? Gekke toestanden.

MEDITERRANEAN HARBOR

Net zoals de vorige keren heb ik de haalbaarheid van een verblijf in Disney’s Hotel Miracosta onderzocht. Het droomballonnetje werd echter na twee minuten doorprikt. Twee nachten in dit zuiderse paleis kosten immers even veel als een week bij Hilton. Reken gerust op een extra nulletje als je een kamer aan de parkzijde wil bemachtigen. Dat is overdreven, dus we scoren ons Italiaanse pleziertje bij de Venetian Gondolas die door Mediterranean Harbor varen. Het is plezierig om de Japanse Cast Members Buongiorno te horen roepen en om hen vervolgens O Sole Mio te horen zingen. Als je die bedenkelijke zangkunsten en de gondeltocht wil meemaken, moet je overigens wel een portie geluk hebben. Bij het minste zuchtje wind en tijdens de shows op Mediterranean Lagoon gaat de attractie immers dicht. 

Een verblijf in Miracosta blijkt te hoog gegrepen, maar we genieten wel op andere manieren van DisneySea’s hoogwaardige horeca-aanbod. Zo herontdekken we de smakelijke Gyoza Sausage Bun, een legendarische snack die alleen in Mysterious Island te verkrijgen is. Bovendien kunnen we, na lang proberen, een reservering bemachtigen bij Magellan’s. Dit fine dining restaurant werd geïntegreerd in het iconische fort dat tegen Mount Prometheus aanleunt. Toch is het niet alleen de locatie die overtuigt. Ook het interieur (dat gedomineerd wordt door een reusachtige draaiende wereldbol) blijkt schitterend, we eten voortreffelijk en het bedienende personeel is extreem hulpvaardig. En als je denkt dat het fortuinen kost om in zo’n chique etablissement te dineren, mag ik dat tegenspreken. Een kwalitatief driegangenmenu met twee glazen wijn kost ons amper 55 euro per persoon. Dat is voor de geleverde kwaliteit eigenlijk een koopje.

Ik val wellicht in herhaling, maar ook themazone Mediterranean Harbor is een lust voor het oog. De pracht en praal wordt geleverd door de pastelkleurige façade van Hotel Miracosta, een robuust fort (inclusief vermakelijke walk-through) en een idyllische lagune. Bovendien vind ik de Venetiaanse kanaaltjes en de Ponte Vecchio hier in DisneySea stiekem mooier dan de originelen in Italië. Tijdens mijn vorige bezoeken viel het attractieaanbod van Mediterranean Harbor een beetje mager uit, maar daar werd in 2019 verandering in gebracht. Sinds dat jaar heeft dit gebied namelijk z’n eigen E-ticket attractie genaamd Soaring – Fantastic Flight. Het hoeft niet te verbazen dat dit een Flying Theatre is en dat passagiers onder andere over de Eiffeltoren, de Taj Mahal en de Iguazú-watervallen zweven. Toch zou Tokyo Disney Resort zichzelf niet zijn als het de thematische belevenis niet tot een absoluut hoogtepunt zou pushen. De attractie werd ondergebracht in het fictieve Museum of Fantastic Flight en dat gebouw bevat heel wat schitterende details. Een ander opmerkelijk verschil ten opzichte van de overige versies zit ‘m in de beide voorshows. In Amerika en China zijn dat relatief saaie instructievideos, terwijl de preshows van deze Japanse variant effectief sfeerversterkend werken. Het is bijgevolg wellicht geen verrassing dat Tokyo Disney Resort zichzelf de trotse eigenaar van ‘s werelds mooiste Soarin’-variant mag noemen.

Als Tokyo DisneySea een grootschalige avondshow presenteert, vindt die doorgaans plaats op Mediterranean Lagoon. In het verleden kon je hier terecht voor BraviSEAmo en Fantasmic, maar sinds 2022 wordt het hoofdprogramma geleverd door Believe – Sea Of Dreams. Ik wil je alvast waarschuwen: de voorstelling is waanzinnig populair. Ondanks het feit dat de viewing area immens is, worden de allerbeste plaatsen twee uur voor aanvang al bewaakt door toegewijde Disney-liefhebbers. Wanneer wij zowat veertig minuten voor showstart arriveren, moeten we bijgevolg genoegen nemen met een B-locatie. Desalniettemin genieten we met volle teugen. Ik zou de voorstelling als een soort Fantasmic 2.0 durven beschrijven. Believe – Sea Of Dreams maakt gebruik van varende paradewagens, jetski’s, gigantische LED-schermen, fonteinen en heel wat vuur(werk)effecten. Hoofdrollen zijn onder meer weggelegd voor Peter Pan, Moana, Elsa en Miguel uit Coco. Het is allemaal zeemzoet en in-your-face, maar het wérkt. Sea Of Dreams levert met z’n dromerige Disney-medleys en overload aan characters namelijk alles wat je van zo’n avondspektakel verwacht. Ook het entertainment is in DisneySea dus van de allerhoogste plank.

Na het slotapplaus van Believe – Sea Of Dreams begeeft het merendeel van de bezoekers zich naar de uitgang van het park. Hoewel we de vermoeidheid beginnen te voelen, volgen we niet. DisneySea blijft na het avondentertainment immers nog een uurtje open en de wachttijden voor topattracties zijn op dat tijdstip doorgaans gematigder dan overdag. Dit moment is dus ideaal voor een extra bezoekje aan Indiana Jones, Tower of Terror en Journey to the Center of the Earth. Hierna houden we het ook voor bekeken en verlaten we Tokyo DisneySea met een brede glimlach. 

Het was alweer zeven jaar geleden dat ik dit park voor ‘t laatst bezocht en op zo’n tijdspanne kan er veel veranderen. Gelukkig voor ons presteert DisneySea echter nog steeds op hetzelfde hoge niveau van weleer. Het park biedt een duizelingwekkende line-up aan darkrides, sterk entertainment, hoogstaande horeca en een hardwerkend team Cast Members. Toch blijft de grootste blikvanger van DisneySea de ongelooflijke setting. De themagebieden behoren, mede dankzij hun ongelooflijke detailniveau, tot de mooiste in de pretparkwereld. Tokyo DisneySea is zo’n plek waar het al een heuse ervaring is om er gewoon rond te lopen… en dat doen slechts weinig andere parken hen na. Als ik toch een minpunt moet bedenken, is dat het karige rollercoaster-aanbod. De darkrides zijn hier weliswaar briljant (en Fantasy Springs brengt sowieso enkele nieuwe uitblinkers), maar ik mis nog steeds een knap gethematiseerde familieachtbaan. Een soort Big Grizzly Mountain of Expedition Everest zou wat mij betreft perfect in dit park passen.

Wat is het meest volmaakte themapark ter wereld? Er zijn ongetwijfeld tientallen verschillende meningen en honderden verschillende argumenten. Maar als je het mij vraagt, antwoord ik met veel overtuiging: Tokyo DisneySea! Ik kwam hier graag, ik kom hier graag en zal hier in de toekomst ongetwijfeld graag blijven komen. Dus… wanneer gaan we terug?