Six Flags Magic Mountain

Valencia, California, USA

“Achtbanen, achtbanen en nog eens achtbanen”

Glenn in Six Flags Magic Mountain. Het is weer eens wat anders, toch? Vandaag even geen spectaculaire themagebieden, paradewagens of duizelingwekkende avondspektakels voor mij. Neen, op dinsdag 30 oktober 2018 heb ik louter oog voor achtbaanrails. We reisden gisteren de halve wereld rond, we draaiden de klok negen uur terug en ons tijdsbesef is bijgevolg klein. Zo’n achtbaankick lijkt de ideale manier om de laatste restjes jet lag weg te werken. En het toeval wil dat Six Flags Magic Mountain nogal wat achtbanen in de aanbieding heeft…

Twintig achtbanen. Twintig! Dat is voor alle duidelijkheid het aantal achtbanen dat Phantasialand, PortAventura Park en Tivoli Gardens tezamen hebben. Veel dus. Eigenlijk zelfs te veel om op een dag te beleven. Six Flags Magic Mountain opent de poorten vandaag om half elf en we worden om zes uur al genadeloos buiten gesmeten. Ingewikkelde wiskunde leert me dat we ieder uur bijna drie rollercoasters moeten bedwingen om ze allemaal gedaan te krijgen. Onmogelijk, dat beseffen we meteen. Gelukkig mag ik melden dat Six Flags Magic Mountain tijdens het laagseizoen enkele rides buiten dienst houdt. Houten achtbaan Apocalypse, de waterattracties, multilooper Ninja en een gloednieuwe darkride blijven allemaal op slot. Dat maakt onze dag al makkelijker.

Ondanks de gesloten rides valt er nog steeds heel wat te beleven in Magic Mountain. Toch is het niet lastig om onze eerste halte te bepalen: de alom geprezen Twisted Colossus die door Rocky Mountain Construction geleverd werd. Deze Amerikaanse constructeur is nog piepjong, maar bouwde al een heleboel rollercoasters die op luid applaus ontvangen werden. Een specialiteit van dit bedrijf is het hergebruiken van versleten houten achtbanen. Heb je thuis toevallig zo’n versleten woodie? Bel dan effe naar RMC, want zij toveren zelfs de meest gehate martelmachines om tot instant publieksfavorieten.

RMC brak door in 2011, toen het Texas Giant in Six Flags Over Texas een upgrade gaf. Six Flags lijkt een tevreden klant, want men zou in de daarop volgende jaren nog vaker aankloppen bij RMC. Het was dus een kwestie van tijd vooraleer men ook de hopeloos verouderde Colossus zou aanpakken. Ooit was dit een duellerende coaster die met z’n schoonheid zelfs de begingeneriek van een wereldberoemde sitcom haalde. Tijdens de laatste jaren was Colossus daarentegen op sterven na dood. RMC kwam net op tijd, koppelde de beide circuits aan elkaar en gooide er enkele bizarre elementen tegenaan.

Het resultaat is 1600 meter goddelijke coasterfun. Potverdorie, wat een baan! Twisted Colossus is pijlsnel, gevarieerd en hij rijdt met de souplesse van een splinternieuwe Mercedes. Ik ontdek gloednieuwe termen als High Five Element (cool) en Top Gun Stall (briljant). Toch bestaat perfectie niet en zelfs Twisted Colossus heeft een opmerkelijk pijnpunt. Een groot deel van de fun wordt gecreëerd dankzij het duel tussen twee racende treinen. Dat duel is grotendeels afhankelijk van de dispatch-tijd in het station. En hoewel het personeelsteam van deze baan zich een hele dag keihard in het zweet werkt, behaalt men het gewenste resultaat heus niet altijd. Een dubbel laadstation en/of een vierde trein zouden in mijn ogen geen overbodige luxe zijn om de ultieme ervaring van Twisted Colossus te garanderen.

Het duurt minder dan een minuut om van de uitgang naar de ingang van Twisted Colossus te lopen. Ja, dat hebben we persoonlijk getest. De rij is immers nog steeds kort en een frontseat-rondje lonkt. Pas na die (alweer buitenaards goeie) rit zoeken we een volgende achtbaan op: Scream! Het is een mysterie waarom Six Flags per se een uitroepteken achter die naam wil, maar ik vermoed dat het uitroepteken voor verbazing staat. Verbazing als in ‘Oh, die coaster staat letterlijk op een parkeerterrein!’ of ‘Wow, de meeste B&M’s zijn soepeler dan deze’. Scream is exact hetgeen ik verwacht bij Six Flags: in essentie is het een goeie achtbaan, maar er is nul komma nul aandacht besteed aan de decoratie. Ook opvallend zijn de vreselijk trage operations, want er rolt slechts om de vier à vijf minuten een trein richting lifthill. Scream geeft me dus een tamelijk wrang gevoel, terwijl dit in een willekeurig Europees park moeiteloos de absolute topper zou kunnen zijn.

Over naar Batman – The Ride. Jezelf ooit afgevraagd hoe de standaard SLC eruit zou zien als niet Vekoma, maar B&M deze ontwikkeld had? Dan staat hier je antwoord. Deze inverted coaster bundelt veel pit en vijf inversies op een relatief kleine voetafdruk. Six Flags kocht dus een aanzienlijk aantal dergelijke modellen en rustte bijna elk park ermee uit. Dat is terecht: Batman – The Ride biedt een soepele en intense ervaring waar je hoofd van gaat tintelen. Ook opvallend: in het quasi themaloze Six Flags is dit de enige achtbaan met een bepaald themaniveau. Iets met getto’s, fabrieksloodsen en koele betonnen muren… daar is deze groep opvallend goed in.

Green Lantern is een ZacSpin van Intamin. Dat zijn niet de meest comfortabele achtbanen, al hoeven we ons vandaag geen zorgen te maken. Het ding blijft gesloten en later zou blijken dat Green Lantern zelfs zijn laatste adem uitgeblazen heeft. Wordt hij definitief afgebroken of keert hij terug in een ander park van de Six Flags Group? Geen idee, maar ik zal ‘m in Magic Mountain zeker niet missen. Buurman Riddler’s Revenge blijft daarentegen open en kreeg recent zelfs een geslaagde opfrisbuurt. Het is een gigantische Stand-Up Coaster van B&M. Hij is 50 meter hoog, ruim 1,3 kilometer lang en bevat zes inversies. Jammer maar helaas… overtuigen doet hij niet. Ondanks de indrukwekkende statistieken is Riddler’s Revenge ruw en de rechtstaande positie is vreselijk. Er zit een soort fietszadel tussen je benen en dat wordt tijdens elk element pijnlijk voelbaar. Bovendien creëert deze coaster een ongelooflijk storend lawaai. Ben je dus ooit op zoek naar een achtbaan die je tegelijkertijd doof en onvruchtbaar maakt? Dan is Riddler’s Revenge jouw ding.

We hopen meer plezier te vinden op de berg waar dit park z’n naam aan dankt. Die centrale heuvel is niet alleen magisch, maar ook pittig om te beklimmen. We banen ons een weg over steile wandelpaden om een volgende serie achtbanen te vinden. Gold Rusher is alvast een familiachtbaan die je uitsluitend voor de credit bezoekt. Het ding rijdt doelloos rond over de heuvelflank, terwijl blauwe plekken gratis inbegrepen zijn. Spectaculairder gaat het er aan toe bij Superman – Escape from Krypton. Deze Intamin was bij z’n opening een wereldrecordhouder en blijft ook vandaag in de topvijf van snelste en hoogste rollercoasters. Helaas klinkt dat imposanter dan het in werkelijkheid is, want Superman is verrassend saai. We worden erg geleidelijk naar de topsnelheid gelanceerd, waarna we op een verticale toren tot stilstand komen. That’s it, meer is er niet aan. Ook dit ding maakt een herrie waar het menselijke oor nauwelijks tegen bestand is, maar dat vertaalt zich dus niet naar een wow-ervaring.

De suspended coaster van Arrow is een uitstervend ras. Er zijn er wereldwijd nog vijf actief en Ninja is er een van. Het thema van deze baan beperkt zich tot een Japans getint toegangsportaal en een aanpalende Aziatische fastfoodzaak die letterlijk op instorten staat. Verder is er helemaal niks ninja-achtigs aan deze Arrow suspended coaster, maar de ritervaring maakt veel goed. De baan is krachtig en snel, de g-krachten zijn duidelijk voelbaar en je swingt heerlijk vlot door de bochten. Voor een dertig jaar oude klassieker doet Ninja het in mijn ogen niet slecht, al is de op ‘t eind geplaatste lifthill een beetje een anticlimax.

Als een willekeurig Europees pretpark uitpakt met een B&M rollercoaster, dan wordt dat meestal de topattractie van dat park. In Six Flags Magic Mountain liggen de kaarten anders. Drie van de achtbanen die het Zwitserse bedrijf hier neerpootte, zijn zelfs tamelijk standaard naar Amerikaanse normen. Alleen de meest recente B&M hoort bij de blockbusters van dit park. Ik heb het over Tatsu, die een prominente plaats op de heuveltop kreeg. Het is een plezier om wachttijdloos te herontdekken waar B&M Flying Coasters voor staan: power, souplesse en intensiteit. Die intensiteit bereikt een hoogtepunt tijdens de zogenaamde Pretzel Loop, een element dat me met een ongekende kracht in m’n zitje perst. Tatsu behoort niet alleen tot de heftigste, maar tevens tot de beste coasters op de planeet. Als je van black outs houdt alleszins.

Arrow Dynamics is voor Europeanen geen legendarische naam. De bouwer kreeg op ons continent relatief weinig orders, maar dat is in Amerika anders. In Six Flags Magic Mountain staan er zelfs twee imposante Arrow-constructies broederlijk naast elkaar. Beide exemplaren waren in hun eigen tijdsgeest vernieuwend: in 1990 werd Viper een van de meest monumentale achtbanen op de planeet. De baan telt niet minder dan zeven inversies, waarvan er eentje ruim veertig meter boven de oppervlakte zweeft. Helaas ondervond ik in 2008 reeds dat deze Viper z’n passagiers lelijk toetakelt, dus ik vind het geen ramp dat hij vandaag gesloten blijft.

Buurman X2 mag daarentegen niet ontbreken, eens te meer omdat ik hier met een first timer ben. Of ik echt naar onze rit uit kijk? Ik heb er gemengde gevoelens bij: toen ik deze 4th Dimension Coaster de vorige keer bezocht, moest ik toegeven dat het een ongekende ervaring is. Deze coaster voert de meest waanzinnige capriolen uit en ik geraakte nog maar zelden zo gedesoriënteerd op een pretparkattractie. Maar vond ik X2 daarom automatisch subliem? Neen, eigenlijk niet. De baan is immers te heftig om er optimaal van te genieten en de afschuwelijk lange dispatch-tijden zijn een doorn in het oog. Dat laatste is vandaag geen probleem, want we moeten slechts één trein geduld hebben. Maar het ruige karakter, dat verdween in de loop der jaren natuurlijk niet.

Pretparken moeten mee met de tijd. Online applicaties met parkinfo en actuele wachttijden? Yes please. QR-codes om je jaarkaart op te halen? Top! Eén specifieke evolutie zie ik echt niet zitten: virtual reality. Begrijp me niet verkeerd… VR is een ideale manier om een matige achtbaan te plussen naar een verrassende belevenis. Maar als een rollercoaster op zichzelf uitstekend is, moet je er in mijn ogen niks aan veranderen. New Revolution is Six Flags Magic Mountain is zo’n uitstekende baan. New Revolution heeft een respectabele leeftijd (hij opende in 1976) en extreem soepel is ie niet, maar verder valt er weinig op aan te merken. Ik vond het in 2017 dus pure quatsch dat er plots met VR-brillen gewerkt werd, maar die zijn nu gelukkig alweer verbannen. Daarom mogen we vandaag opnieuw genieten van een goeie ouwe Schwarzkopf-klassieker. Een gouwe ouwe om lief te hebben.

We heb in dit report al behoorlijk wat verschillende achtbaanbouwers besproken. Ik voeg er graag nog een aan toe: Premier Rides. Deze constructeur is voornamelijk bekend geworden dankzij launched coasters. Full Throttle past in dat rijtje. Je wordt hier namelijk twee keer voorwaarts en één keer achterwaarts gelanceerd naar een topsnelheid van ruim 110 kilometer per uur. Prima statistieken, maar helaas werden ze allemaal op een ultrakort traject gepropt. Het gevolg is een baan die in mijn ogen aanvoelt als Medium Throttle. We vliegen twee keer met volle snelheid in de remmen en de achterwaartse lancering is nuttelozer dan een airco op de Noordpool. Het slechtste nieuws is dat het decor van Full Throttle haast nog teleurstellender is dan de eigenlijke rit. Die decoratie ziet eruit als een tijdelijke oplossing, maar weet goed dat deze baan er inmiddels ruim vijf jaar staat.

Van een tegenvallende credit naar een schaamteloze credit. De smaakvol ingerichte kinderzone biedt met Speedy Gonzales Hot Rod Racers een nieuwe coaster en daar staat geen mens in de rij. Nuja… wij even later wel. Wist je trouwens dat het kindergebied van Six Flags Magic Mountain maar liefst vier achtbanen telt? Ook beginnende coasterfans zijn in Six Flags dus aan het goede adres.

Wat is ‘s werelds meest herkenbare toegangspoort voor een achtbaan? Mag ik alvast Six Flags Magic Mountain z’n Goliath nomineren? De zeven mastodontale letters die aan deze ingang staan, vormen een erg herkenbaar uitzicht. De eigenlijke rollercoaster heeft een minstens even indrukwekkende omvang. Deze Mega Coaster van Giovanola is ruim 70 meter hoog, 1400 meter lang en de topsnelheid ligt op 136 kilometer per uur. Beschouw het als de lokale versie van Silver Star, al is Goliath nog een heel stuk soepeler dan die Mega Coaster van Europa-Park. De zachtheid van deze baan is inderdaad bewonderenswaardig, maar net daardoor voelt hij ook een beetje tam aan. Goliath blaast me dus nergens van m’n sokken, behalve in de laatste helix. Die lijkt immers oneindig te duren, waardoor het grijs wordt voor mijn ogen. Het venijn zit ‘m in de staart, zeggen ze wel eens.

Ik bezocht vandaag meerdere achtbanen van wereldniveau. Twisted Colossus staat duidelijk voorop, maar ook Tatsu, Goliath en Batman zijn uitzonderlijk goeie attracties. Coasterfans moeten hier ooit geweest zijn en ze gaan wellicht een extreem intense dag vol lifthills, lanceringen, flatspins en raven turns tegemoet. Ook ik – niet meteen de grootste liefhebber van koel achtbaanstaal – geniet oprecht van de machines die hier staan. In België zouden we bijvoorbeeld moorden begaan voor een B&M van bescheiden formaat, terwijl er hier vier stevige exemplaren naast elkaar te vinden zijn.

Six Flags Magic Mountain maakt zijn legendarische status waar als het op aantallen en statistieken aan komt, al blijft het een behoorlijk zielloze plek. Zeker tijdens het laagseizoen – en daar zitten we momenteel volop in – toont het park zich niet van z’n beste kant. Men houdt vele rides gesloten, een gloednieuwe dark ride kampt met langdurige storingen en horecapunten zijn duidelijk onderbemand. Toegegeven: het is leuk om de hele dag geen enkele wachtrij te zien, maar Six Flags maakt haar bedenkelijke reputatie op die 30ste oktober helemaal waar. De kans is dus reëel dat ik dit park tijdens een volgende reis naar L.A. een keertje skip. Deze miljoenenstad heeft immers meer te bieden. Wat dacht je bijvoorbeeld van Knott’s Berry Farm, het park waar we morgen heen gaan? En het summum van de Californische pretparkwereld vind je terug in Anaheim, dus daar nemen we deze week uiteraard ook een kijkje.