Parc Astérix

Plailly, Frankrijk

“Mickey Mouse heeft stevige concurrentie in Parijs”

Wanneer je vertelt dat je naar Parc Astérix gaat, weten de meeste Belgen perfect waar het over gaat. ‘Da’s dat pretpark vlak voor Parijs hè’, antwoorden ze dan. En inderdaad: Parc Astérix is een belangrijk herkenningspunt wanneer je met de auto naar de Franse hoofdstad reist. Al 35 jaar lang wijzen verkeersborden de afrit aan en er staan een paar opvallende attracties naast de A1-snelweg. Toch zien de meeste Vlamingen niet meer dan dat. Ze passeren hier op weg naar Disneyland of naar de meest romantische teleurstellende citytrip van Europa. Maar Parc Astérix bezoeken? Neen, dat komt er niet van.

De meeste toeristen uit de Lage Landen verkiezen Mickey Mouse, de Eiffeltoren of dat zuinige glimlachje van de Mona Lisa. Franse bezoekers zijn daarentegen dol op Parc Astérix en dat zie je aan de cijfers. In 2023 passeerden er maar liefst 2,8 miljoen bezoekers door de toegangspoort en da’s genoeg voor een notering in de top tien van Europa’s drukst bezochte pretparken. Parc Astérix deed het daarmee zelfs beter dan beroemde concurrenten als Phantasialand en Alton Towers. Deze goeie score is deels te danken aan de populariteit van de Astérix-strips in Frankrijk, maar ook (en wellicht vooral) aan de vele nieuwigheden die het park recent presenteerde. Vorig jaar werd er bijvoorbeeld een imposante achtbaan toegevoegd en in 2024 opent men een nieuwe flatride. We hebben dus genoeg redenen om nog eens naar het meest Gallische aller themaparken te reizen… En waarom niet met een overnachting op het terrein van Parc Astérix?

De accommodaties van Parc Astérix bieden, net zoals de meeste andere pretparkhotels in Europa, een sterk gethematiseerde ervaring. Toch hebben pretparkhotels vaak één belangrijk nadeel en dat is de prijs. Wie op het terrein van Disneyland, Phantasialand of Europa-Park wil verblijven, betaalt daar doorgaans namelijk een flink bedrag voor. Ook bij Parc Astérix ben je een aanzienlijke som kwijt. Met z’n drieën betalen we voor een overnachting in driesterrenhotel La Cité Suspendue namelijk 450 euro. Da’s niet weinig, maar toch valt het te verantwoorden. De prijs bevat immers niet alleen het logement, maar ook parking, een zeer uitgebreid ontbijt en drie dagtickets voor Parc Astérix. Bovendien blijkt La Cité Suspendue gewoonweg een heel fijne verblijfplaats. De 150 kamers zijn verrassend ruim en ze bieden al het comfort dat je van een modern hotel mag verwachten. Ook de uitgestrektheid van het geheel is indrukwekkend: La Cité Suspendue bestaat uit een vijftiental gebouwen die onderling verbonden zijn door middel van houten loopbruggen. Ik geef toe dat het thema van Les Quais de Lutèce (het meest recent geopende hotel van het resort) nog wat diepgaander aanvoelt, maar ook in La Cité Suspendue krijgen we waar voor ons geld. Aanrader.

Wanneer je in een van de on-site hotels verblijft, mag je Parc Astérix dertig minuten voor de officiële openingstijd betreden. Het is belangrijk om weten dat niet het hele park operationeel is. Tijdens onze vorige bezoeken waren het steeds de attracties in themazone La Grèce Antique die voor hotelgasten openden, maar deze keer is de line-up anders. We zijn vanaf 9.30 uur immers welkom bij onder meer OzIris, La Tour de Numérobis en Toutatis. Die laatstgenoemde hoort bij de allerpopulairste attracties van Parc Astérix, dus die krijgt prioriteit. We staan al vlug in Le Festival Toutatis, het nieuwste themagebied van Parc Astérix. Deze zone is opgebouwd als een feestelijk dorpje waarin de gelijknamige stamgod vereerd wordt. De visuele blikvanger is een gigantisch standbeeld van Toutatis, maar dat is lang niet alles. Andere opvallende elementen zijn een Nebulaz-molen, een gezellig restaurant en een speeltoestel in de vorm van een goudkleurig everzwijn. Het hele gebied zit, zoals we dat van Parc Astérix gewend zijn, boordevol details en we spotten zelfs een verwijzing naar Marvel. Maar we moeten er eerlijk in zijn… Eigenlijk is dat allemaal bijzaak. De hoofdreden om dit parkgedeelte te bezoeken, dat is namelijk de bijhorende rollercoaster.

Parc Astérix geldt al langer als de belangrijkste achtbaanbestemming van Frankrijk. In 2023 werd dit nogmaals benadrukt met de opening van Toutatis. Intamin bouwde in Plailly een rollercoaster met een tracklengte van bijna 1.100 meter en een topsnelheid van 107 kilometer per uur. De baan bevat vier acceleraties, een achterwaartse spike, een beyond vertical drop en drie inversies. Kortom: Toutatis zit boordevol spektakel en de rit kan onze hoge verwachtingen grotendeels inlossen. We worden getrakteerd op een heerlijk soepele ervaring met veel verrassende elementen. Ik onthoud daarbij vooral de krachtige lanceringen, de intense airtime en de pijlsnelle laatste inversie. Daarnaast zijn ook de comfortabele treinen en het extreem soepele verloop vermeldenswaardig. Kortom: Toutatis is een fantastische coaster en Parc Astérix creëerde bovendien een tof thema. De wachtruimte werd knap aangelegd en biedt een aantal prima uitzichten op de baan. In het station kan je bij elke vertrekkende trein dan weer een leuk lichteffect bewonderen. Heel fraai. 

Geloof het of niet: bobslee-achtbanen zijn niet altijd gethematiseerd naar bobsleetjes. In Amerika werd er eentje gedecoreerd als een slang, in Japan stond er ooit een exemplaar met een automobielthema en in Parc Astérix heeft men een prehistorische glijbaan. De holbewoners van weleer vonden die glijbaan zo spannend dat ze spontaan ‘hourra!’ riepen terwijl ze naar beneden raasden. Dat is het originele idee achter de 900 meter lange en ruim 30 meter hoge La Trace du Hourra. Deze bobsleebaan werd gebouwd door Mack Rides en is vergelijkbaar met de versies van Europa-Park en Heide Park. De Parc Astérix-variant krijg echter mijn voorkeur. Vanaf de lifthill biedt La Trace du Hourra een prachtig uitzicht over het park en het eerste achtbaangedeelte is verbazend intens. Verder wil ik het personeel van deze ride in de bloemetjes zetten. Bobsleebanen zijn meestal niet gekend omwille van hun topcapaciteit, maar hier worden de treinen aan een recordtempo gevuld.

Er is een themaparkgigant die lijkt te denken dat het Parijse klimaat niet warm genoeg is voor waterattracties. Hoewel dit bedrijf twee parken runt, bouwden ze voorlopig nog geen enkele ride die verkoeling biedt op hete dagen. Parc Astérix, daarentegen, is perfect voorbereid op zomerse weersomstandigheden. In het portfolio van dit park zitten immers niet minder dan vier water rides. Bovendien pakte men de dingen origineel aan. Bij de log flume is het vervoersmiddel bijvoorbeeld geen klassiek boomstammetje, maar wel een uitgeholde menhir. Menhir Express overtuigt dankzij dit bijzondere thema, de lange rit en het verrassende indoorgedeelte. Toch denk je tijdens het voor- en najaar best twee keer na vooraleer je plaatsneemt in Menhir Express. De rit in zo’n langwerpig rotsblok maakt je immers doorweekt tot op je onderbroek.

Raftingbaan Romus & Rapidus slagen we wegens beperkte interesse over, maar La Revanche des Pirates – Le Grand Splatch is volgens m’n reisgenoten wel een bezoek waard. Deze shoot-the-chutes staat er al sinds de begindagen van Parc Astérix en kreeg een ereplaats, vlakbij de hoofdingang van het park. Helaas was het qua thema jarenlang een van Parc Astérix’ zwakste attracties. In mijn reisverslag van 2023 schreef ik zelfs letterlijk het volgende: ‘De twee afdalingen zijn prima en ze bieden net genoeg afkoeling voor dagen als deze, maar ik zou de toevoeging van extra decoratie absoluut toejuichen’. Het lijkt erop dat Parc Astérix mee las, want een jaar later heeft de attractie een opknapbeurt ondergaan. Hoewel er bij die renovatie geen wonderen verricht werden, is het een opmerkelijke verbetering ten opzichte van vroeger. Je ziet het piratenthema terug in ‘t nieuwe naambord en in de opgefriste wachtruimte, maar ook langs de vaargeul voegde men decoratie toe. Bovendien lijken er nog meer watereffecten dan vroeger te zijn, waardoor sommige inzittenden de volle laag krijgen.  

De beroemdste attracties staan aan de buitenrand van Parc Astérix. Het centrum van het park bestaat dan weer voornamelijk uit kinder- en familieattracties. Deze werden geplaatst in Forêt d’Idéfix en het Gallische dorp. Een gemiddelde thrillseeker brengt hier weinig tijd door, maar het is wel een fijne plek om uit te blazen. Attracties als Les Espions de César en Epidemaïs Croisières helpen je bovendien om dit parkgedeelte respectievelijk vanuit de lucht of van op het water te bewonderen. Epidemaïs Croisières is trouwens een van de weinige attracties waar je zelfs op drukke dagen zelden moet aanschuiven. Deze bootvaart is voor ons dus een vaste stop tijdens ieder bezoek aan Parc Astérix, al blijft het jammer dat de meeste poppen en scènes statisch zijn. Enkele meer beweeglijke animatronics zouden deze ride ongetwijfeld naar een hoger niveau tillen.

We zien vandaag een mooi aantal waterattracties en de Gallische collectie rollercoasters is om duimen en vingers bij af te likken. In het departement van de darkrides hinkt Parc Astérix echter achterop. Nochtans had het park met Transdémonium ooit een van Europa’s meest sfeervolle darkrides in huis. Helaas kwam deze unieke spooktrein in 2018 roemloos aan z’n einde. Tijdens het daaropvolgende seizoen opende hij niet meer en later bleek dat de ride volledig ontmanteld was. Sinds kort is ook een draaiend huis met de naam Le Défi de César ontoegankelijk. Er is tegenwoordig dus bitter weinig overdekt vermaak te beleven in Parc Astérix. We kunnen weliswaar schuilen voor een korte regenbui in de Romeinse arena (de show die daar speelt blijkt humoristisch, doch allesbehalve wereldschokkend), maar ik mis toch echt een indoor attractie. Dus alsjeblieft Parc Astérix… investeer nog eens in een goede darkride. 

Wanneer je alle achtbaanrails van Parc Astérix achter elkaar legt, kom je op een totale lengte van ruim 6.500 meter uit. Een aanzienlijk aantal van die meters staan in het Griekse themagebied. Je vindt hier namelijk maar liefst drie rollercoasters, waaronder de langste van het hele park: Tonnerre 2 Zeus. Deze ride had z’n première in 1997 en werd regelmatig geroemd als een van Europa’s beste houten achtbanen. Helaas werd de ritervaring in de loop der jaren turbulenter en pijnlijker, waarop Parc Astérix besloot om de baan een grondige update te geven. Sinds 2019 zijn grote gedeeltes van de baan vervangen en in 2022 volgden fonkelnieuwe treinen, een 90° gebankte bocht en een tunnel. Het resultaat van de renovatie maakte Tonnerre 2 Zeus opnieuw razend populair, maar mijn enthousiasme is beperkt. Als men de baan soepeler wilde maken, is dat namelijk niet gelukt. De treinen knallen nog steeds op een ontzettend ruwe wijze over de rails. Ik vind het fantastisch dat Tonnerre 2 Zeus z’n hoge snelheid constant aanhoudt en de lay-out biedt veel mogelijkheden, maar het bijhorende gerammel grenst aan het onaangename. Neen, dit is niet de topper die ik vroeger kende.

Meerdere attracties in de Griekse themazone zijn berucht omwille van hun lange rijen. Rond het middaguur moeten bezoekers bijvoorbeeld bijna een uur aanschuiven voor Tonnerre 2 Zeus en ook bij Discobélix verschijnt er een wachttijd van 45 minuten op de teller. Op het eerste zicht is dat best bizar: Disk’o Coasters van Zamperla leveren in mijn ogen namelijk geen spectaculaire ritervaring. Toch heeft Discobélix die populariteit waarschijnlijk aan z’n looks te danken. Parc Astérix leverde immers briljant werk met de thematisering en de speciale effecten. Een ritje hoeft voor mij dus niet, maar ik vind Discobélix wel een feest om naar te kijken.

De derde publieksfavoriet in La Grèce Antique is Pégase Express. Deze rollercoaster werd in 2017 opgeleverd door het Duitse Gerstlauer. Als je mijn site nakijkt, merk je dat ik deze constructeur zelden ophemel. Toch zijn hun familieachtbanen opvallend sterker dan hun thrill coasters en dat is in dit geval niet anders. Pluspunten zijn de lange ritduur, de ongekende soepelheid en het amusante achterwaartse gedeelte. Daarnaast verdient ook het stationsgebouw, waar tevens een aanzienlijk gedeelte van de wachtrij doorheen slingert, een staande ovatie. Het helderwitte Gare de Montparnassos ziet er prachtig uit en het gebouw bevat heel wat hilarische details. Als ik bij Pégase Express één minpunt moet aanhalen, is het de eerder kale vlakte waar de attractie op gebouwd werd. De meeste rollercoasters van Parc Astérix razen door het groen of over het water, maar Pégase Express staat nogal ongemakkelijk aan de rand van het park. Helaas heb je tijdens de rit dus vooral zicht op de parkeerplaats.

We mogen wel stellen dat La Grèce Antique een zeer compleet aanbod heeft. Naast de bovengenoemde attracties vind je hier namelijk ook een duikshow, een octopusmolen, een vliegend tapijt, een rustige bootvaart en Vol d’Icare. Deze familieachtbaan heeft min of meer hetzelfde probleem als Discobélix: hij ziet er fantastisch uit, maar de eigenlijke rit valt tegen. Want eerlijk is eerlijk… ondanks dat knappe replica van het Knossos-paleis en de leuke uitbeelding van het Icarus-verhaal, blijft dit een lompe coaster van Zierer. Zeker nu Pégase Express letterlijk tien meter verderop staat, is de meerwaarde van Vol d’Icare naar een absoluut minimum gezakt.

Nu we het toch over achtbanen zonder meerwaarde hebben… Aan de overzijde van het meer ligt Goudurix, de enige overblijvende rollercoaster uit het openingsjaar van Parc Astérix. Er is op fansites al veel kritiek geuit op deze Vekoma… En ik doe vandaag graag mee. Want auw auw auw, wat is dit een vreselijk apparaat! Wanneer je plaatsneemt in een van Goudurix’ treinen, moet je jezelf schrap zetten voor een reeks pijnlijke inversies en ruw bochtenwerk. De ligging aan het water is schitterend, maar dat is werkelijk het enige goede punt dat ik kan bedenken. Oprechte excuses aan de nostalgici, maar deze achtbaan hoort thuis op de schroothoop.

Wie Parc Astérix ooit bezocht, weet wellicht dat er twee overdekte wandelgedeeltes zijn. Deze hebben respectievelijk een middeleeuws en een Frans uiterlijk. Toch is de sfeer in deze zones eerder doods en ik zou een grondige update bijgevolg toejuichen. Hetzelfde geldt voor het Franse pleintje even verderop, dat bij de lelijkste stukjes van Parc Astérix hoort. Desalniettemin zijn de attracties in dit parkgedeelte eigenlijk best oké. Je vindt er Attention Menhir (een hilarische 4D-film) en l’Oxygénarium. Deze waterglijbaan is gethematiseerd als een cartooneske fabriek, waardoor hij een beetje uit de toon valt in Parc Astérix. Ook schreeuwt die decoratie al jaren om een opfrisbeurt. Toch kan een rit op deze unieke ride wat mij betreft niet ontbreken. De bootjes beginnen vaak verrassend snel te tollen en l’Oxygénarium is bijgevolg intenser dan hij lijkt.

We wandelen verder naar het Egyptische themagebied. Deze zone is er al sinds 2012, maar kreeg zopas een welgekomen uitgebreiding. Parc Astérix opende in 2024 namelijk La Tour de Numérobis, een Vertical Swing van Zamperla. Deze 50 meter hoge zweefmolen is een opvallende verschijning, eens te meer omdat hij een heldere gouden kleur kreeg. En hoewel zulke Star Flyer-achtige dingen vaak een kermisachtige uitstraling hebben, leverde men knap werk met de thematisering. De wachtruimte is tof aangelegd en het operatorgebouw werd als een prachtig Egyptisch tempeltje vormgegeven. La Tour de Numérobis trakteert ons trouwens op een verrassend lange en intense rit. Wat mij betreft moest het programma ab-so-luut niet langer duren…

La Tour de Numérobis is een prima uitbreiding, maar de blikvanger binnen de Egyptische zone is en blijft OzIris. Deze B&M geldt wellicht als een van de meest oogstrelende achtbanen op de planeet. Dankzij z’n wondermooie kleurcombinatie, exotische omgeving en het fabelachtige stationsgebouw is dit werkelijk een pareltje. OzIris overtuigt trouwens niet enkel omwille van zijn looks, maar maakt me ook als passagier dolblij. Ten eerste gaan de operations van dit ding pijlsnel, waardoor er tijdens deze gematigd drukke zondag geen lange rijen ontstaan. Ten tweede is de ritervaring, net zoals bij de meeste B&M inverted coasters, fantastisch. We worden ingedeeld op de laatste rij en daar genereert deze machine aanzienlijke g-krachten. Het sterkste moment van de rit is in mijn ogen de verlengde uitloop van de verticale looping, waarbij je aan volle snelheid een grot in duikt. Daarnaast zijn ook de pittige first drop en de fotogenieke onderwaterafdaling vermeldenswaardig. Ik ben alleszins een groot OzIris-fan en ik plaats deze rollercoaster zonder twijfel in mijn Europese top tien.

We gaan nog eens op godenbezoek bij Toutatis en we aanschouwen de korte, doch vermakelijke parade. Wanneer we Parc Astérix in de late namiddag achter ons laten, beseffen we dat dit park telkens weer een topervaring garandeert. Men heeft een bijzonder sterk attractieaanbod, inclusief enkele achtbanen die bij de Europese top gerekend kunnen worden. Verder ligt het thematische niveau hoog en hangt er een heel fijne sfeer in het park. Tenslotte wil ik een enorm compliment aan het keihard werkende personeel geven, want qua operations worden er hier wonderen verricht. Ondanks het feit dat we een relatief kalme dag uitkozen, draaiden alle achtbanen immers op hun maximale capaciteit. De crews voerden hun beugelcontroles en bagageprocedures bovendien pijlsnel uit, waardoor de rijen haast nooit tot stilstand kwamen. Zelfs bij Toutatis, nochtans de hit van het moment, moesten we niet langer dan een 25-tal minuten aanschuiven.

Om een lang verhaal kort te maken: er zijn maar weinig parken in onze omgeving die zo’n kwalitatief product afleveren als Parc Astérix. Je voelt jezelf hier welkom en men geeft veel waar voor de euro’s die je spendeert. Dat geldt zowel in het hotelresort als in het park. Dus… aan alle Belgen die naar Disneyland rijden en aan iedere Nederlander die een weekendje Parijs plant. Je kan de volgende keer onwetend naar die achtbanen langs de snelweg staren, maar je kan ook overwegen om Parc Astérix gewoon eens te bezoeken. En met een nachtje in het Gallische hotelresort is je alternatieve city trip helemaal compleet. Au revoir!