Nagashima Spa Land

Kuwana, Mie, Japan

“Het gevoel van een Six Flags-park in de jaren ’90”

Zijn er nog mensen die altijd een beetje stress krijgen wanneer ze in het buitenland openbaar vervoer nemen? Dienstregelingen in vreemde talen, specifieke in- en uitchecksystemen, plaatsreserveringen en lokale gewoontes maken het vaak behoorlijk ingewikkeld om de weg te vinden. In Japan is dat niet verschillend. Het bus- en treinnetwerk maakt immers een overweldigende indruk wanneer je pas gearriveerd bent. Maar mag ik een geheim verklappen? Na twee overstappen begin je het systeem gegarandeerd te begrijpen, waarna treinreizen in Japan een makkie wordt. Vertragingen zijn hier uitzonderlijk en als je per ongeluk een trein miste, staat er enkele minuten later al een volgende klaar. Lezen de NMBS en NS even mee, alsjeblieft?

Toeristen die meer van Japan willen zien dan Tokyo alleen, moeten de aankoop van een Japan Rail Pass overwegen. Met dit ticket mag je onbeperkt gebruikmaken van lokale JR-treinen en de supersnelle Shinkansen voor een termijn van 7, 14 of 21 dagen. Losse kaartjes voor de hogesnelheidslijnen zijn tamelijk prijzig, dus de Japan Rail Pass betaalt zichzelf vaak al terug vanaf je derde of vierde rit. Zelfs ondanks de fikse prijsstijging die in 2023 doorgevoerd werd, blijft de pas een goeie deal voor reizigers die de klassieke route tussen Tokyo, Kyoto en Osaka verkennen. Wanneer je met een Shinkansen tussen deze toeristische hotspots reist, zal de trein trouwens ook een tussenstop maken in Nagoya. Op het eerste zicht is dit een grauwe en saaie zakenstad, maar als achtbaanliefhebber heb je toch een goede reden om hier een dag door te brengen. Een eindje buiten het centrum vind je namelijk een pretpark dat regelmatig “het Cedar Point van Japan” genoemd wordt. Zo’n nickname belooft veel goeds, toch?

We zigzaggen door de hectiek van Nagoya Station naar het aangrenzende Meitetsu Bus Center. Daar kopen we een 2.300 yen kostend retourkaartje naar Nagashima Onsen. Kleine waarschuwing voor toekomstige reizigers: Japan is zelfs in 2023 nog heel cash-minded. Hoewel we ons busticket aan een moderne automaat moeten aanschaffen, blijkt namelijk dat we enkel met contant geld kunnen betalen. We checken een beetje paniekerig onze portefeuille, waar – godzijdank! – nog net voldoende cash in zit. Vervolgens begeven we ons naar halte nummer 22, waar de bus zowat iedere twintig minuten (stipt op tijd) vertrekt.

Ongeveer een uurtje later arriveren we bij Nagashima Spa Resort, dat naast hotels en een amusementspark ook een waterpark en een modern uitziend outlet-centrum huisvest. Dat winkelgebied trekt vandaag overigens meer bezoekers dan het pretpark, want rondom de ingang van Nagashima Spa Land heerst volmaakte rust. Dit staat in schril contrast met de drukte die we bij Universal Studios Japan en Tokyo Disney Resort trotseerden, en dat wordt geapprecieerd. Vandaag moeten we voor één keer niet nadenken over strategische aanvalsplannen of betalende voorkruippasjes. 

Nagashima Spa Land heeft maar liefst dertien achtbanen en daar zijn een paar legendarische exemplaren bij. We starten onze dag bijvoorbeeld bij de eerste (en voorlopig enige) rollercoaster die Rocky Mountain Construction in Azië bouwde. Hij heet Hakugei, wat je vrij mag vertalen naar iets als Witte Walvis. Dit zeezoogdier steunt deels op de oude ondersteuningen van White Cyclone, een Intamin wooden coaster die van 1994 tot 2018 operationeel was. Tijdens ons vorige bezoek was White Cyclone nog actief en ondanks z’n relatief ruwe verloop vond ik het een fijn ding. De baan bood een authentiek woodie-gevoel en de reusachtige witte constructie was een lust voor het oog. Qua looks scoort Hakugei tegenwoordig haast even goed. Qua rit ging men dan weer voor een heuse upgrade, want RMC leverde (zoals gewoonlijk) een extreem sterke rollercoaster af. De ervaring bevat een supersteile first drop boordevol airtime, drie snelle inversies en het krachtige bochtenwerk waar de Amerikaanse constructeur bekend mee werd. Daarnaast word ik aangenaam verrast door de ritduur, want met z’n 1.530 meter is Hakugei de op één na langste RMC-coaster ter wereld. Kortom… de komst van deze gigant heeft Nagashima’s status als Japanse achtbaanhoofdstad glansrijk bevestigd.

Net zoals andere coasterparken biedt ook Nagashima Spa Land een leuke mix tussen modern en oud vermaak. Bij de oudere generatie vinden we onder meer Jet Coaster, een in 1964 geopende familieachtbaan van Togo. Dit was een van de allereerste achtbanen die deze Japanse constructeur afleverde en dat merk je eraan. De roestbruin gekleurde rails hebben bijvoorbeeld een zeer industriële vormgeving en de treinen ogen ronduit ouderwets. Ondanks deze niet-zo-vrolijke uitstraling valt een ritje op Jet Coaster me honderd procent mee. De ervaring is soepeler dan verwacht en de lay-out slingert door een bosrijk gedeelte van het park. 

Nog meer klassiek coasterplezier bij Shuttle Loop en Looping Star, een Schwarzkopf-duo uit de eighties. Deze banen staan broederlijk naast elkaar en er werd in beide gevallen geen cent aan thema gespendeerd. Hun stationnetjes liggen er doodsimpel bij en de groene omgeving is letterlijk het enige beetje aankleding dat er te zien valt. Toch is dat in mijn ogen geen probleem. Als rollercoasterfan beschouw je het immers sowieso als een voorrecht om zulke Schwarzkopf-banen tegen te komen. We trekken de beugels met een luid geratel naar beneden en genieten van twee oerklassieke thrills. Shuttle Loop verzorgt een leuke terugblik naar de tijd waarin onze eigen Psyké Underground nog niet overdekt was, terwijl Looping Star me aan de goede oude dagen van Bobbejaanland herinnert. Beide coasters worden gekenmerkt door eenvoud en ze bieden uiteraard geen wereldschokkende sensaties. Toch hoop ik met mijn hele hart dat Nagashima Spa Land deze machines nog vele jaren aan de praat kan houden. 

Nagashima’s liefde voor standaardachtbanen uit vervlogen tijden kent geen grenzen. Men keek niet alleen in de catalogus van Schwarzkopf, maar men sprak tevens Arrow aan voor de klassieke Corkscrew en Mack mocht een dubbele Wild Mouse neerpoten. Het draait in beide gevallen om doodsimpel creditmateriaal dat met weinig zin voor innovatie neergepoot werd. Wild Mouse’s kenmerkende naambord, de kitscherige lichtmasten en het (totaal overbodige) kassahokje doen me geloven dat de baan rechtstreeks van een Duitse kermis geplukt werd. Bij Corkscrew bouwde men nog net een afdakje boven het station, al hebben we daarmee alles gezegd. Koel staal tussen kale betonvlaktes, het lijkt de trend waar Nagashima Spa Land op teert. Geen probleem wanneer dat gecompenseerd wordt door fijne achtbaanervaringen, maar zelfs daar schieten de laatstgenoemde exemplaren tekort. Corkscrew test onze pijngrens met een hoop foute knikken en Wild Mouse is… tja… een Wild Mouse.

Uit de vorige twee alinea’s blijkt dat er tijdens de jaren ’80 en ’90 behoorlijk wat standaardachtbaantjes openden in Nagashima Spa Land. Recent koos men nogmaals voor een off-the-shelf rollercoaster. In 2017 werd het park immers uitgebreid met Arashi, een 4D Free Spin Coaster van S&S Worldwide. Je herkent deze machines misschien vanuit de Amerikaanse Six Flags-parken, waar ze doorgaans naar The Joker of Batman vernoemd werden. Nagashima Spa Land koos echter het Japanse woord voor ‘storm’ en dat past perfect bij de turbulente ritervaring. Arashi wordt gekenmerkt door totaal onverwachte draaibewegingen, die met magneten langs de rails opgewekt worden. Het resulteert niet alleen in een onvoorspelbare rit, maar helaas ook in beperkt comfort. Heb je een zwakke nek? Sla Arashi dan sowieso over.

Zeg eens… hebben ze in Nagashima Spa Land eigenlijk ook iets anders dan achtbanen? Het antwoord op die vraag is positief. In het departement van de flat rides heeft men zelfs een verrassend uitgebreid aanbod. Het park biedt heel wat (hogesnelheids)molens, een Star Flyer, een inverted vliegend tapijt, een driedubbele Space Shot-toren en een ouderwetse Intamin Free Fall, al staat die laatste tijdens ons bezoek op non-actief. Ook fervente swingers worden op hun wenken bediend. Ze kunnen zich bijvoorbeeld uitleven in een gewone Frisbee, een Giant Frisbee of in een van de drie schommelschepen. Waarom er niet één, niet twee, maar drie schommelschepen staan? Goh… misschien omdat swingers graag uit meerdere opties kiezen?

Ik wil niks veralgemenen, maar tijdens zo’n reis naar Japan vallen bepaalde dingen op. Japanners houden bijvoorbeeld van openbaar vervoer dat stipt rijdt. Japanners houden daarnaast van schattige figuurtjes en van popcorn in tientallen verschillende smaken. En… Japanners houden van ritjes op een reuzenrad. Letterlijk elke Japanse stad van enige omvang heeft een gigantisch reuzenrad en ook in pretparken zie je het attractietype vaak opduiken. Nagashima Spa Land heeft bijvoorbeeld het 83 meter hoge Ferris Wheel Aurora, dat een onbetaalbaar uitzicht op het resort en de nabijgelegen Ise-baai garandeert. Bovendien maakt dit reuzenrad het nagenoeg onmogelijk om de tijd uit het oog te verliezen…

Het is altijd fijn om attracties tegen te komen die je helemaal niet verwachtte. Dat er sinds m’n vorige bezoek een hybride achtbaan van RMC en een B&M Flying Coaster bijgebouwd werden, had ik via het internet wel opgevangen. Dat er in 2019 ook een heuse darkride aan het aanbod toegevoegd werd, was me echter totaal ontgaan. M’n verbazing is dus groot wanneer ik vandaag Shooting Ride Farm de Bang Bang ontdek. Eerst en vooral verdient Nagashima Spa Land een dikke 10/10 voor de hilarische naam, maar het goede nieuws stopt daar niet. Farm de Bang Bang blijkt immers een amusante interactieve darkride die z’n inspiratie bij Toy Story Mania haalde. We herkennen enkele spelletjes zelfs letterlijk uit de Disney-parken, weliswaar zonder de bijhorende figuurtjes. Het is zonde dat de beeldkwaliteit soms wat te wensen over laat, maar ik vind wel dat deze attractie het parkaanbod een stuk completer maakt.

Nagashima Spa Land heeft een reputatie als thrill-bestemming, maar Farm de Bang Bang is heus niet de enige attractie waar de hele familie van geniet. Vlak naast deze darkride vinden we zelfs een verrassend groot kindergebied met heel wat fijne attracties. De familiale molens en rondritjes zijn niet op de vingers van twee handen te tellen, en bovendien vind je hier twee kinderachtbanen terug. Creditjagers hoeven daarbij niks te vrezen: volwassenen mogen ook zónder kind plaatsnemen. Mag het toch een beetje griezeliger? Breng dan zeker een bezoekje aan The Haunted House, een walk-through spookhuis. We merkten eerder al dat vele Aziatische spookhuizen een andere insteek hebben dan westerse exemplaren, en dat gevoel wordt hier nogmaals bevestigd. Het lijkt soms eerder op een schrijn dan op een spookhuis, maar de sfeer is best geslaagd.

Japanse achtbaanfans hebben lang op een flying coaster moeten wachten. Toch werd dat gemis enkele jaren geleden dubbel en dik goedgemaakt. Binnen een periode van acht maanden openden namelijk zowel The Flying Dinosaur als Acrobat. In het artikel over Universal Studios Japan verraadde ik al dat The Flying Dinosaur een heftige thrill genereert, maar ook Acrobat blijkt niet geschikt voor watjes. Dat is voornamelijk te danken aan de pretzel-loop, een inversie die een immense hoeveelheid g-krachten oplevert. Persoonlijk vind ik zo’n element wel cool, maar ik kan me perfect voorstellen dat vele bezoekers het als te intens beschouwen. Ook de rest van de lay-out bevat heel wat power, al is het toch voornamelijk die pretzel-loop die voor de actie zorgt. Acrobat is trouwens een exacte kopie van Manta in SeaWorld Orlando, inclusief het bekende splash-effect. Op een bepaalde manier is Acrobat dus best een fotogenieke coaster, maar z’n locatie (op het uiteinde van een doodlopend wandelpad) zorgt voor een eerder desolate sfeer rondom de ride. Jammer.

Vind je Maximus’ Blitz Bahn in Toverland fantastisch? Dan heb ik goed nieuws, want ook in Nagashima Spa Land staat er een dubbele – en themaloze – Bobkart. Bobsleeën is tijdens ons bezoek helaas niet mogelijk, want men houdt het ding dicht. Bij de aangrenzende Ultra Twister, daarentegen, is er wel beweging. Daar word ik als pretparkfan blij van, want dit is een van de weinige resterende Ultra Twisters op deze aardbol. Ooit dacht ik dat zulke buisvormige achtbaanrails alleen in Roller Coaster Tycoon bestonden. Toch zijn er enkele Japanse parken waar je ze zelf kan beleven. Hier in Nagashima Spa Land kreeg Ultra Twister een felle groen-gele kleurstelling en ook de rit is op z’n zachtst gezegd opmerkelijk. De belevenis bestaat uit een verticale lifthill, een steile first drop, drie inversies en een soort wipplank om de rijrichting te wijzigen. Dankzij de voor- en achterwaartse gedeelten is Ultra Twister best speciaal, maar hou er ook rekening mee dat de baan niet bepaald soepel is. Eén ritje is dus meer dan voldoende, als je het mij vraagt.

Als we Nagashima Spa Land beschouwen als “het Cedar Point van het oosten”, dan mogen we Steel Dragon 2000 wel “de Millennium Force van het oosten” noemen. Deze twee banen hebben namelijk niet alleen hetzelfde openingsjaar (inclusief bijhorende verwijzing in de naam), maar ze pronken tevens met vergelijkbare statistieken. Zowel Steel Dragon 2000 als Millennium Force hebben een hoogte van ongeveer 95 meter, ze halen topsnelheden van circa 150 kilometer per uur en beide banen zijn ruim twee kilometer lang. Met z’n totale lengte van 2.480 meter is Steel Dragon zelfs de langste operationele achtbaan van onze planeet. Of dat zich vertaalt naar een rit van wereldniveau? Eerlijk gezegd vind ik van niet. Ondanks het imposante cijfermateriaal blijft het thrill-niveau immers beperkt. De first drop had gerust wat steiler gemogen en de bochten zijn zo uitgestrekt dat je ze nauwelijks voelt. Het meest intense stuk van de rit is verrassend genoeg het einde, dat uit een heleboel kleine (met airtime gevulde) heuveltjes bestaat. 

Steel Dragon 2000 een teleurstelling noemen, dat zou overdreven zijn. Tijdens het beklimmen van de lifthill genieten we immers van een fabuleus uitzicht en de trein bolt met een verbazende soepelheid over de rails. Desalniettemin leverde deze machine niet de sensatie die ik verwachtte. Collega-wereldrecordhouders als Kingda Ka, Formula Rossa en The Smiler bezorgen stuk voor stuk een kick van jewelste, maar Steel Dragon 2000 blijft aan de brave kant. Ondanks het feit dat dit de visuele blikvanger van Nagashima Spa Land is, zijn er binnen de parkgrenzen dus grotere thrills te vinden.

Hoewel Nagashima Spa Land beslist geen klein park is, hebben we geen volledige dag nodig om alle must-do’s af te strepen. Dankzij de korte wachttijden kunnen we heel wat achtbaanritjes maken en er is ook tijd voor een über-schattige witte-walvis-lunch, gebaseerd op Hakugei. Wanneer we ‘s namiddags het park verlaten, doen we dat alleszins met een positief gevoel. Als liefhebber van beklijvende thematische ervaringen lijkt een dergelijk coasterpark in eerste instantie niet m’n ding, maar ik ervoer Nagashima Spa Land alsnog als een fijne plek. Het park, dat prachtig op een schiereilandje in havengebied ligt, trakteerde ons op thrills in de meest uiteenlopende categorieën. De sfeer was bovendien meer dan prima en het personeel ontving ons hartelijk, zelfs ondanks de taalbarrière waar je in Japan soms tegenaan loopt. Iedere achtbaanliefhebber die naar dit bijzondere land reist, mag Nagashima Spa Land dus in dikke drukletters op zijn/haar agenda zetten. Indien je coaster-counter meteen aangevuld wordt met heel wat nieuwe credits, mag je als een leuk bijkomstigheidje beschouwen.