Toverland

Sevenum, Nederland

“Dat speeltuintje van weleer is volwassen geworden”

Sommige pretparken bieden al sinds hun eerste openingsdag een grootschalig aanbod van attracties en entertainment. Disneyland Paris, PortAventura en Parque Warner Madrid zijn mooie Europese voorbeelden hiervan. Toch zijn dat eerder uitzonderingen. Heel wat beroemde themaparken op ons continent startten namelijk klein, maar groeiden jaar na jaar uit tot de trekpleisters die ze vandaag zijn. En het is altijd fijn om te zien hoe zo’n park evolueert. Europa-Park begon bijvoorbeeld ooit als een regionaal vrijetijdspark, maar is inmiddels een internationale topbestemming met zes hotels en een waterparadijs. Het verhaal van de Efteling begon dan weer met tiental uitbeeldingen van sprookjes en de geschiedenis van Liseberg gaat van start met de Gothenburg Exhibition in 1923. Een van de meest onwaarschijnlijke verhalen speelt zich echter af in het plaatsje Sevenum in Nederlands Limburg. In mei van het jaar 2001 opende hier Toverland, een overdekte speeltuin met enkele kleinschalige attracties. En hoewel de ietwat kinderlijk klinkende naam ruim twintig jaar later nog steeds aanwezig is, veranderde het aanbod drastisch. Toverland profileert zichzelf namelijk niet langer als een speeltuin voor jonge kids, maar wel als een themapark met een aantrekkingskracht die tot ver over de landsgrenzen reikt.

Er is slecht nieuws en goed nieuws. Het slechte nieuws: de zomervakantie van 2023 is behoorlijk nat en we planden ons tripje naar Toverland op een van de vele regenachtige dagen. Het goede nieuws: qua timing mogen we eigenlijk niet klagen. Het is namelijk droog wanneer we het park betreden. We krijgen dus meteen een goede indruk van Port Laguna, een ruim opgezette toegangszone met exotische sferen. Ik hou van de centrale waterpartij, van de speels opgehangen lampionnetjes en van de uitnodigende terrassen die je overal terugvindt. Ook de architectuur ziet er leuk uit en de felle kleuren zorgen voor een instant zomergevoel, ondanks de grijze hemel. Kortom, Port Laguna is wondermooi en ontzettend sfeervol. Het enige pijnpunt in dit prachtige geheel is Aqua Bellatores, een openluchtshow die we ‘s namiddags bijwonen. Hoewel het decor leuk vormgegeven werd, zijn de verhaallijn en de acteerprestaties niet bepaald van de bovenste plank. Zelfs het orgelpunt van de voorstelling (een vloedgolf met 10.000 liter water) blijkt behoorlijk zwakjes. Teleurstellend tafereel.

We starten onze dag met een bezoekje aan Ithaka. Dit Griekse themagedeelte bevat een prachtig schommelschip en een paardjesbaan, al is het vooral Troy die met de aandacht gaat lopen. Ik weet nog dat we met z’n allen vreemd opkeken toen Toverland de bouw van Troy aankondigde. Wat gaat zo’n overdekt kinderpark in godsnaam met een van Europa’s meest indrukwekkende houten achtbanen doen? Maar terwijl we ons collectief afvroegen waarom Troy er überhaupt kwam, prikten we allemaal een datum om naar Toverland te reizen. Want tja, zo’n kanjer van GCI op een steenworp van de Belgische grens, die moesten we toch uittesten. En wat merkten we? Dat het een waanzinnig toffe uitbreiding was. Troy is immers een pure woodie, inclusief dat te gekke out-of-control gevoel en het ratelende kabaal. Ook nu, ruim vijftien jaar later, blijft dit een beestig goede ervaring. Sterker nog: ik ga Troy elke keer meer appreciëren. De kracht waarmee de trein over de rails scheurt, is bruter dan ik me van vorige bezoeken herinner. Hoewel houten achtbanen door velen als ideale familieattracties beschouwd worden, mag je Troy dus gerust als een stevige thrill categoriseren. 

Een van de meest unieke attracties van Toverland is een touwenparcours, dat overigens inbegrepen is in je toegangskaart. We bezochten dit zogenaamde Kletterparcours in het verleden al enkele keren en we werden telkens verrast door de aanzienlijke moeilijkheidsgraad, maar vandaag skippen we dit survival-achtige gedoe. We willen immers vermijden dat er een regenbui losbreekt terwijl we ergens aan een touw bungelen. Neen, dan haasten we ons tijdens zo’n bui liever naar Land van Toos. Deze zone (vernoemd naar de mascotte van Toverland) bevindt zich in een gigantische hal en bestaat voornamelijk uit simpele familieattracties. De toppers in dit gebied zijn de fraaie zweefmolen Djinn en drie waterglijbanen. Familiecoaster Toos-Express heeft zijn beste tijd dan weer gehad. Het voertuig schudt harder dan aangenaam is en tegenwoordig is er veel beter achtbaanplezier te vinden in Sevenum. 

Toverland is bij regenweer heus niet de slechtste plek. Naast het Land van Toos vinden we hier namelijk ook Wunderwald, een tweede indoor parkgedeelte. Bij opening was dit een kale en ongezellige loods, maar een breedopgezette opknapbeurt bracht verbetering. Tegenwoordig belanden we in een soort Alpentafereel, inclusief charmante chalets en een Biergarten. De leukste attractie van deze Wurst-mit-Kartoffeln-und-Atemlos-durch-die-Nacht-Welt is beslist Maximus’ Blitz Bahn, vervanger van de vroegere Woudracer. De baan en het ritsysteem werden vernieuwd, maar het was vooral de decoratie die naar een hoger niveau getild werd. Wie zich Woudracer herinnert, weet dat het een kale ride was die in een betonnen sleuf vertrok. Vandaag is zowel de wachtruimte als het perron in een kneuterig Oostenrijks jasje gestopt. Ook de rit die erop volgt, is leuk. Je haalt in deze Bobkart weliswaar geen astronomische snelheden, maar het rodelgevoel wordt best goed benaderd. Sehr toll, dus! Hou echter wel rekening met een zeer traag opschuivende rij. Hoewel we Toverland op een kalme dag bezoeken, blijft het wachttijdtellertje van Blitz Bahn zelfs hardnekkig op 40 à 50 minuten steken.

Een andere populaire Wunderwald-attractie gaat door het leven als Expedition Zork. Deze boomstammenbaan staat er al sinds 2004, maar werd vorig jaar grondig gerenoveerd. Ik merk vandaag dat die vernieuwing een geslaagd resultaat opleverde. De wachtruimte kreeg eindelijk wat decoratie en ook het buitengedeelte van de attractie ligt er tien keer beter bij dan vroeger. Het is fijn om te zien dat Toverland ook z’n oudere attracties onder handen durft te nemen, om ze op hetzelfde themaniveau te brengen als de latere toevoegingen. Qua rit was dit overigens altijd al een uitstekende log flume met drie draaischijven en een ongewoon hoge afdaling. Expedition Zork behoort bijgevolg niet toevallig tot de publieksfavorieten binnen Toverlands attractieaanbod.

We verlaten Wunderwald en belanden in de Magische Vallei, een groot outdoor themagebied. Het bestaat uit weelderige vegetatie en veel waterpartijen. Centraal in deze zone spotten we bijvoorbeeld de muzikale Katara-fontein, daarnaast ligt een waterspeelplaats en even verderop zien we de ingang van Djengu River. Het is een feit dat deze rapid river visueel een uitstekende indruk maakt. Het vaarkanaal kronkelt op speelse wijze door het groen en de rotspartijen rondom het station zijn zonder meer indrukwekkend. Helaas blijkt de setting spectaculairder dan de uiteindelijke ervaring, want Hafema zette hier een tamelijk brave rit neer. Rapid rivers van dit Duitse bedrijf moeten het doorgaans hebben van hun speciale elementen, maar Toverland bestelde helaas geen draaikolken of metershoge afdalingen. Daardoor is Djengu River weinig meer dan een rustig kabbelend beekje. Een Intamin-variant had wellicht voor meer spektakel gezorgd.

De Magische Vallei is schitterend, maar één attractie voelt totaal overbodig. Booster Bike is een overblijfsel van het oude Toverland en vindt tegenwoordig geen aansluiting meer bij de rest van het park. Het ding staat nogal ongelukkig gepositioneerd en doet geheel themaloos z’n ding. Geen probleem als het een leuke achtbaan is, maar zelfs daar gaat het mis. Booster Bike blijkt namelijk een pijnlijke, ruwe achtbaan. Als er een ride binnen Toverland een update (of complete afbraak) verdient, is het deze wel.

Dat Toverland beter achtbaanplezier dan Booster Bike te bieden heeft, is geen geheim. Voor een van de toppers hoef je zelfs de Magische Vallei niet uit. We haasten ons dus naar Dwervelwind, waar we niet de minste wachtrij aantreffen. Ik vind dat gek, want dit is een excellente ride. Mack Rides leverde een spinning coaster die ondanks relatief brave statistieken verrassend hard door de bochten sjeest. Dwervelwind wordt steevast gedefinieerd als een familieachtbaan, maar ik vind ‘m behoorlijk intens. Ook intens is het eargasm dat Dwervelwind me met zijn magistrale soundtrack bezorgt. Zowel in de trein als op het perron weerklinken immers dromerige klanken van IMAscore.

Dwervelwind was fantastisch en ook Troy maakte me blij, maar Toverland biedt nog meer achtbaanvermaak van de bovenste plank. Daarvoor moeten we naar Avalon, een zone die een soort middeleeuws fantasielandschap voorstelt. Het themagebied ligt afgezonderd van de rest van het park en dat versterkt de mysterieuze sfeer aanzienlijk. Eigenlijk zijn de meeste outdoor-gedeelten van Toverland knap aangelegd, maar ik stoor me toch altijd weer aan het uitzicht op die twee lelijke hallen. Daar heeft Avalon geen last van.

De middeleeuwse architectuur, de rotsen en het natuurschoon zijn netjes, maar het zijn niet de blikvangers van Avalon. Die taak wordt namelijk opgenomen door – geef me alsjeblieft de tijd om uit te zoeken hoe ik zo’n horizontaal streepje boven de letter e moet typen – Fēnix. Een B&M wing coaster in de Lage Landen… wie had dat ooit gedacht? Toen Baron 1898 acht jaar geleden opende, leek dat enigszins normaal. Een park met de ambities van de Efteling mag namelijk best bij B&M aankloppen voor een nieuwe achtbaan. Toverland heeft daarentegen een bezoekersaantal dat vele malen lager ligt, maar toch is Fēnix in mijn ogen een logische uitbreiding. Ook dit Limburgse park toont immers de wil om bij de grote jongens te horen.

Wanneer we de ingang van Fēnix naderen, wordt duidelijk dat Toverland in 2018 een grote stap voorwaarts zette qua thematiek. Het stationsgebouw van deze achtbaan is namelijk prachtig. De voorgevel werd rijkelijk gedecoreerd en de wachtruimte zou zo uit The Wizarding World of Harry Potter kunnen komen. Indien ik geen besef van plaats of tijd had, kon je me makkelijk wijsmaken dat dit de rij voor een nieuwe attractie in Islands of Adventure is. Ook de ritervaring van Fēnix maakt indruk. Na een snelle lifthill volgt er een bocht waarin je even van het uitzicht mag genieten. Daarna draait de trein zich ondersteboven, om aan de veertig meter diepe afdaling te beginnen. En zo belanden we in een pijlsnelle coaster die volmaakte airtime, een heerlijk vlieggevoel en stevige g-krachten genereert. Hoewel Fēnix eerder kort is, bevat hij alle elementen die een goede achtbaan nodig heeft. Ze worden bovendien in zo’n sneltempo achter elkaar geplakt dat het een bijzonder intense ervaring wordt. Het enige minpunt dat ik bij deze rollercoaster kan bedenken, is de traag vorderende rij. De crew van Fēnix blijft vanmiddag namelijk met één trein draaien, waardoor er een wachttijd van zowat 35 minuten opgebouwd wordt. Naar mijn gevoel zou men op zulke momenten de tweede trein uit z’n garage moeten halen…

Avalon staat in 2023 opnieuw in het middelpunt van de aandacht. Er worden dit jaar immers vier nieuwe familieattracties gepresenteerd. De zone wordt hierdoor niet alleen een stuk levendiger, maar ook vrolijker. Want hoewel Avalon oorspronkelijk als een eerder serieus gebied vol mysterie bedoeld was, brengt deze uitbreiding vooral veel kleur en opgewekte klanken. Dat merk je onder andere bij Jumping Juna en Merlin’s Magical Garden Tour, respectievelijk een kindermolen en een thematische rondrit. Bij deze beide attracties wordt de aandacht opgeëist door Sparky de draak, Juna de eenhoorn en een groep schattige bijtjes. Het zorgt weliswaar voor een stijlbreuk met het oude Avalon, maar een ramp vind ik het niet. Beide rides werden immers opgetrokken aan het noordelijke puntje van het gebied, een uithoek waar het vroeger vaak iets té stil was. Qua thematiek word ik aangenaam verrast. Jumping Juna bevindt zich in een stijlvol paviljoentje en ook Garden Tour ligt er beeldig bij.

Een van de nieuwe blikvangers van Avalon is Dragonwatch, een parachute-attractie zoals Toy Soldiers Parachute Drop in Walt Disney Studios. Hoewel ik de Disney-versie een gedrocht vind, moet ik Toverland feliciteren met de vormgeving van deze ride. De toren werd immers prachtig aangekleed en men koos voor een oogstrelende locatie aan de oever van een meer. Daarenboven zorgde men voor een aangename voorshow waarin de boarding-instructies verduidelijkt worden. Verwacht van de rit echter geen ongelooflijke dingen, want de op en neer gaande bewegingen voelen wel erg tam aan. Dan gaat het er opmerkelijk heftiger aan toe bij Pixarus, de nieuwste thrill ride van Toverland. Dit is een zogenaamde Sky Fly van Gerstlauer, beter bekend als een doe-het-zelf-vliegtuigmolen. Door met de vleugels te wapperen kan je tijdens een rondje Pixarus heel wat inversies maken, maar je kan er ook voor kiezen om braaf enkele rondjes te vliegen. Nogmaals wil ik Toverland complimenteren voor de unieke locatie en de knappe architectuur rondom deze attractie, maar qua operations valt er nog winst te boeken. Zowel bij Dragonwatch als bij Pixarus lijkt het personeel immers nog niet volledig ingewerkt, waardoor de wachtrijen traag doorlopen.

De laatste attractie die we in deze zone uitproberen, is Merlin’s Quest. Op het eerste zicht denk je dat dit een bootvaart zoals Gondoletta is, maar dat is niet helemaal waar. Merlin’s Quest begint en eindigt weliswaar als een boottocht over de waterpartijen van Avalon, maar halverwege integreerde men een stukje dark ride. En hoewel dat gedeelte niet heel uitgebreid is, ogen de scènes veel knapper dan ik verwachtte. De belichting is schitterend en de mist die over het wateroppervlak zweeft, creëert een heel mystiek gevoel. Als dit een voorproefje is voor een eventuele eerste dark ride, mag Toverland wat mij betreft meteen beginnen bouwen.

Beide duimen omhoog voor Toverland, want Avalon blijkt fantastisch. We maken onze ontdekking in dit gebied trouwens helemaal compleet met een diner bij The Flaming Feather. Dit is anno 2023 het enige restaurant in Toverland met tafelbediening. Verwacht niet dat men je stoel aan komt schuiven en voor de ultieme haute cuisine moet je hier evenmin zijn. Wil je daarentegen gewoon even rustig neerzitten en een stevige maaltijd naar binnen werken, dan zit je hier goed. Mijn portie ribbetjes is lekker en prima qua prijs/kwaliteit, terwijl het personeel een vlotte service verzekert. Het interieur van deze herberg is misschien een beetje donker, maar verder valt er weinig op aan te merken.

We hebben vandaag een aantal dingen geleerd. Zo werd het duidelijk dat Toverland ook op wisselvallige dagen een prima ervaring levert en dat het lastig is om de letter ē te typen. Tevens werd duidelijk dat maar liefst drie van mijn favoriete Benelux-achtbanen in Sevenum staan. Enkele jaren geleden kwam ik hierheen om vlug wat ritjes op Troy te maken, maar ondertussen levert Toverland een volwaardige pretparkervaring. Natuurlijk zijn er punten die voor verbetering vatbaar zijn. De indoor-gedeeltes blijven bijvoorbeeld een bepaalde gedateerdheid uitstralen en bij sommige achtbanen bleef men vanmiddag (te) lang met één trein draaien. Ik wil echter nogmaals benadrukken dat Toverland twintig jaar geleden nog een overdekte kinderspeeltuin was. Als je dat in gedachten houdt, besef je dat er een ongelooflijke transformatie heeft plaatsgevonden. Toverland is lang nog geen Efteling of Disneyland, maar bezoekers krijgen hier toch veel waar voor hun geld. De uitbreidingen van 2023 bevestigen bovendien dat dit park veel belang hecht aan kwaliteit. De nieuwe toevoegingen binnen Avalon zijn immers stuk voor stuk beeldschoon. 

Weer of geen weer… Toverland levert een prima prestatie. We beleefden een prima dag en het park blijft keer op keer in m’n achting stijgen. Ondanks de nogal kinderachtig klinkende naam, is Toverland dus een uitstekend alternatief voor zij die eens iets anders willen dan Walibi, Bobbejaanland of Plopsaland. Wanneer ga jij erheen?