Disneyland Park

Chessy, Frankrijk

“30 jaar Disney-magie nabij de Franse hoofdstad”

Zin in een roadtrip van New York naar het dichtstbijzijnde Disney-themapark? Voorzie dan op z’n minst zestien uur reistijd. En een inwoner van Peking? Die mag twaalf uur in de wagen doorbrengen om het Chinese Disneyland te bezoeken. Ook voor een Disney-liefhebber uit Sydney heb ik geen al te best nieuws. Een vlucht naar Tokyo of Hong Kong duurt van hieruit namelijk ruim negen uur. Het mag dus duidelijk zijn: niet iedereen heeft een Disney-resort achter de spreekwoordelijke hoek. Als Antwerpenaar mag ik echter absoluut niet klagen. De autorit naar ons Europese Disneyland duurt immers minder dan vier uur en er bestaan zelfs treinen die ons letterlijk aan de toegangspoort afzetten. Het is een luxe waar Bram en ik graag gebruik van maken. Tijdens het pinksterweekend reizen we dus naar Chessy, om vervolgens twee dagen ondergedompeld te worden in het Disney-universum.

Disneyland Paris zag het levenslicht op 12 april 1992. Het complex – toen nog bekend als Euro Disney Resort – opende met één themapark, een uitgaanszone en zeven on-site accommodaties. Tijdens vorige tripjes overnachtten we telkens in een externe verblijfplaats, maar deze keer opteren we voor een kamer in Disney’s Sequoia Lodge. Dit ruim 1.000 kamers tellende hotel werd gethematiseerd naar de Amerikaanse National Parks. Qua sfeer werkt dat prima: de lobbybar met z’n open haard is erg gezellig en ‘t is fijn dat de verschillende lodges zich in een prachtige, bosrijke omgeving bevinden. Helaas blijkt ook dat het hotel niet helemaal mee is met de tijd. De kamers en gangen hebben immers een oubollige uitstraling en er zijn wat te weinig stopcontacten rondom het bed. Disneyland Paris heeft tijdens de laatste jaren al ingrijpende moderniseringen doorgevoerd bij Hotel New York en het chique Disneyland Hotel, dus ik hoop uit de grond van m’n hart dat Sequoia Lodge als volgende aangepakt wordt.

Hoewel Sequoia Lodge geen verpletterende indruk maakt, kan ik niets slechts zeggen over de locatie. We bevinden ons immers aan de oever van Lake Disney, op een tiental minuten lopen van de beide themaparken. Er wordt ook een shuttlebus ingelegd, al geloof ik oprecht dat die service eerder tijdverlies in plaats van tijdswinst oplevert. De korte wandeling door Disney Village is overigens ideaal om een ontbijtje te scoren, waarna we richting de themaparken gaan. Er staan tijdens ons bezoek informatieborden die haast smeken om ‘t Walt Disney Studios Park pas na 15.00 uur te bezoeken, en we luisteren in dit geval braafjes naar Mickey Mouse. Onze dag start dus even verderop, in Disneyland Park.

MAIN STREET U.S.A.

De meeste pretparkfans houden van lijstjes. Lijstjes met favoriete attracties, lijstjes met achtbaancredits en… lijstjes met pretparkbezoeken, netjes gerangschikt per datum. Het praktische nut ervan is beperkt, dat geef ik meteen toe. Toch kan ik dankzij dat lijstje nagaan hoeveel dagen ik in een themapark doorbracht. En Disneyland Park, dat is de plek waar ik tijdens de voorbije twintig jaar het vaakst te vinden was. Ik was jarenlang abonnementhouder en in 2011 mocht ik zelfs enkele maanden een Cast Member-badge dragen. Het voelt dus telkens weer als thuiskomen in Disneyland Park. De eerste indrukken worden daarbij geleverd door het Disneyland Hotel, dat sinds een recente onderhoudsbeurt straalt als nooit tevoren. Onder dat schitterende hotelgebouw scannen we onze tickets, waarna we de wondere wereld van Main Street USA betreden.

Efteling heeft de Pardoes Promenade, Europa-Park heeft de Deutsche Allee en in Parc Astérix vind je de Via Antiqua. Het principe van een Main Street is in de pretparkwereld tegenwoordig doodgewoon, maar niemand levert zo’n volmaakt plaatje als de Disney-parken. En als ik heel eerlijk ben, doet Disneyland Park het zelfs nóg beter dan de Amerikaanse en Aziatische zusterparken. De Parijse versie van Main Street USA is immers de knapste hoofdstraat die een themapark zich kan wensen. Ik hou van het prachtige treinstation, de gedetailleerde gevels en het knusse interieur van de souvenirshops. Daarnaast maakt Main Street USA indruk met de Liberty Arcade en Discovery Arcade. Deze overdekte wandelgangen bieden niet alleen een shortcut tijdens parades, maar ze vormen ook een ideale schuilplek tijdens regenachtige dagen.

Een prinsessenkasteel is het middelpunt van ieder Disneyland-themapark. Dat is hier in Parijs uiteraard niet anders. Haast niemand verlaat het park zonder een foto van het kasteel te maken, en da’s helemaal begrijpelijk. Het roze Château de la Belle au Bois Dormant (of Sleeping Beauty Castle, voor diegenen die niet francofiel aangelegd zijn) is namelijk een waar meesterwerk. We kunnen wel stellen dat Disneyland Paris niet alleen de meest indrukwekkende Main Street, maar ook het mooiste kasteel van alle Disney-parken kreeg. Vlak voor dat sprookjeskasteel is er trouwens heel wat entertainment te zien. We kunnen hier bijvoorbeeld terecht voor Disney’s klassieke parade en A Million Splashes of Colour, een show die meermaals per dag opgevoerd wordt. Deze voorstelling bevat een hele resem characters en Disney-muziek, maar we ervaren het als een behoorlijk chaotisch tafereel. De muziekstukken volgen elkaar veel te snel op en we kunnen geen verhaallijn ontdekken. Hoewel Disneyland Paris zichzelf tijdens de afgelopen jaren profileerde als een ijzersterke entertainmentbestemming, blijven we hier dus een beetje op onze honger zitten.

DISCOVERYLAND

We slaan rechtsaf en belanden in Discoveryland, waar ruimtereizen en de toekomst centraal staan. Het gebied werd oorspronkelijk gebaseerd op de boeken van Jules Verne, maar helaas verdwijnen zijn invloeden steeds een beetje verder naar de achtergrond. Het retro-futuristische Visionarium werd in 2004 bijvoorbeeld ingeruild voor Buzz Lightyear Laser Blast. Deze interactieve darkride is geen onbekende voor zij die vertrouwd zijn met de Disney-parken. Je vindt immers kopieën in vijf van de zes resorts. De ene versie is wat beter (Shanghai), de andere versie wat slechter (Orlando) en de Franse variant zweeft daar ergens tussenin. Een saaie attractie wil ik het niet noemen, maar echt legendarisch is het ook weer niet. Als de wachttijd meer dan twintig minuten bedraagt, kan je deze ride dus met een gerust geweten overslaan.

Star Wars is niet meer weg te denken uit de Disney-themaparken. Het begon allemaal in 1987, toen Star Tours geïntroduceerd werd in Disneyland Anaheim. De attractie werd een succes en al snel volgden er kopieën in Florida, Japan en Frankrijk. Inmiddels ondergingen al deze versies een enorme make-over, waardoor je tegenwoordig aan boord gaat bij Star Tours – The Adventures Continue. Ik moet eerlijk toegeven dat simulatoren doorgaans niet mijn favoriete attracties zijn. Ik ervaar ze vaak als misselijkmakend en de beeldkwaliteit laat soms te wensen over. Toch moet ik Disney complimenteren, want men wist deze beide klachten netjes te counteren. Haarscherpe beelden, overtuigende 3D-actie en een fijne dosis humor zijn de basisingrediënten van Star Tours. Bovendien beleef je dankzij de willekeurig samengestelde films eigenlijk altijd weer iets nieuws. Star Tours zal nooit mijn favoriete Disney-attractie worden, maar ik sla ‘m zelden over.

Naast de deur van Star Tours vinden we Mickey’s PhilharMagic, maar bij deze attractie heb ik minder reden om de loftrompet te steken. In Hong Kong, Japan en Florida ervoer ik PhilharMagic nochtans als een schitterende 4D-film, dus wat ging er exact mis? Wel… Disneyland Paris deed gewoonweg te weinig moeite om het Discoveryland Theatre aan deze film aan te passen. Ik mis bijvoorbeeld de geureffecten en ook de grappige Donald-animatronic ontbreekt. Bovendien beschikt de zaal niet over het uitdeinende scherm dat eigenlijk onmisbaar is bij deze film. Mickey’s PhilharMagic had een nieuwe topper kunnen worden, maar Disney nam genoegen met half werk.

De visuele blikvanger binnen Discoveryland is Space Mountain. Diehard Disney-fans kijken nu misschien vol afgrijzen naar hun beeldscherm, want de naam Space Mountain wordt in Europa inderdaad niet meer gebruikt. De rollercoaster onder die reusachtige koepel wordt op de website van Disneyland officieel beschreven als Star Wars Hyperspace Mountain. Je mag er zelfs de subnaam Rebel Mission aan toevoegen, als je dat cool vindt. De ritervaring is echter belangrijker dan de naam… en op dat vlak mag ik een hoge score uitdelen. Hyperspace Mountain krijgt wel eens kritiek omwille van z’n ruwheid, maar met de huidige treinen vind ik het eigenlijk prima te doen. Daarnaast heeft deze baan een goede lengte en uitstekende lichteffecten. Wat Hyperspace Mountain trouwens nog sterker maakt, is zijn exterieur. Andere parken doen vaak angstvallige pogingen om grote gebouwen te camoufleren. Hier in Disneyland staat die enorme koepel echter in het middelpunt van de aandacht. En wát een eersteklas schoonheid! Wanneer je een foto maakt van Hyperspace Mountain, het Columbiad-kanon en die borrelende waterpartij… dan wil je dat toch automatisch op een postkaart laten afdrukken?

Het attractieaanbod van Discoveryland wordt vervolledigd door Orbitron en Autopia. Orbitron is een molen met vintage ruimtescheepjes, terwijl Autopia een vierdubbele car ride doorheen de wereld van morgen is. Hoewel ik met geen van beiden een probleem heb (ik zou Orbitron zelfs classificeren als een van de mooiste rides in z’n soort), zijn het attracties die ik zelden doe. Dat is voornamelijk aan de immer lange rijen te wijten. Het blijkt tijdens dit bezoek relatief kalm in Disneyland Park, maar je moet voor zo’n ritje Orbitron of Autopia toch al snel op een wachttijd van 45 à 60 minuten rekenen. En neen, dat zijn deze simpele ervaringen echt niet waard. 

FANTASYLAND

We ruilen Discoveryland in voor het sprookjesachtige Fantasyland. Zouden mensen Fantasyland en Phantasialand vaak verwarren? Zouden ze beseffen dat de spectaculairste achtbaan van Fantasyland niet Taron, maar wel Casey Jr is? Laat ons hopen van wel, want anders kom je toch een beetje bedrogen uit. Daarmee wil ik niet beweren dat Fantasyland geen leuke plek is. Wel integendeel… de Imagineers verwenden ons Europeanen zelfs met het mooiste Fantasyland ter wereld. Blikvangers zijn de schitterende Carrousel de Lancelot, het opvallende labyrint en natuurlijk It’s a Small World. Deze beroemde darkride zit verscholen achter een kleurrijke voorgevel en werd in eerste instantie bekend dankzij de catchy soundtrack. It’s a Small World is een van m’n favoriete guilty pleasures, en een in 2023 afgeronde renovatie doet deze attractie weer stralen als vanouds. 

Even verderop vinden we een soort light-versie van It’s a Small World: Le Pays des Contes de Fées. Deze boottocht is kleinschaliger en vindt plaats in openlucht, maar de decors zijn minstens even schattig. Hoewel Le Pays des Contes de Fées verscholen ligt in een afgelegen hoekje van Fantasyland, vind ik dit persoonlijk wel een pareltje. In dezelfde zone ligt ook Casey Jr – Le Petit Train du Cirque, een powered coaster van Vekoma. Dit kleurrijke treintje hanteert geen minimumlengte voor z’n rijders, waardoor heel wat jonge bezoekers hier hun eerste achtbaanervaring opdoen. Het hoeft bijgevolg niet te verbazen dat Casey Jr een heel tamme rollercoaster is. Het hoogteverschil bedraagt een meter of vijf en ik schat dat de topsnelheid niet hoger dan 30 kilometer per uur ligt. Desalniettemin is dit een prima opstapje naar het grotere achtbaangeweld.

Fantasyland is niet ontworpen voor een dertiger, dus ik breng er doorgaans niet veel tijd door. Toch wil ik nogmaals benadrukken dat het Europese Fantasyland een ware schoonheid is. Het is een coherente zone vol gedetailleerde huisjes, speels ontworpen waterpartijen en frivole tuintjes. Dat is een heel ander zicht dan het grijze Fantasyland in Japan, de (te) uitgestrekte versie in China of de vreemde clash tussen Old en New Fantasyland in Walt Disney World. Qua attracties hoort dit gebied dan weer bij de middenmoot. Peter Pan’s Flight is bijvoorbeeld goed, maar minder indrukwekkend dan de moderne tegenhanger in Shanghai. Ook de blacklight-darkrides van Pinocchio en Snow White zijn fijn, zonder meer. Wanneer je de wachttijden als referentie neemt, zijn de populairste attracties van deze zone overigens Princess Pavilion en Meet Mickey Mouse. Deze meet & greet-locaties hebben doorgaans ongelooflijk lange rijen, dus ik wens je veel succes als je Ariel, Rapunzel of Mickey Mouse in levenden lijve wil ontmoeten.

ADVENTURELAND

Het is in de wereld van Disney-themaparken heel gebruikelijk om attracties te copy-pasten. Toch is er anno 2024 slechts één ride die in de zes verschillende resorts te vinden is: Dumbo the Flying Elephant. Daarnaast zijn er heel wat concepten die een vijf op zes scoren en Pirates of the Caribbean hoort daarbij. Deze darkride is al een Disney-klassieker sinds het origineel in Anaheim opende en de populariteit blijft enorm. Disney gaf dit concept namelijk een nieuwe impuls door figuren uit de gelijknamige filmreeks aan de attractie toe te voegen. Wij moesten er wat langer op wachten dan de Amerikanen en Japanners, maar sinds 2017 is ook onze Pirates of the Caribbean uitgerust met pompeuze filmmuziek en audio-animatronics van Jack Sparrow en Hector Barbossa. Vanuit mijn standpunt hebben deze wijzigingen de attractie niet noodzakelijk beter, maar ook niet slechter gemaakt. Ik vond Pirates of the Caribbean altijd al een van Europa’s meest volmaakte darkrides en dat is nog steeds zo. Toch begrijp ik dat het grote publiek wel degelijk een grote meerwaarde hecht aan de filmfiguren. Het feit dat ze feilloos in het bestaande decor passen, is mooi meegenomen.

Adventureland is een exotisch themagebied met kronkelende paadjes, grillige rotsformaties en krakende hangbruggen. Ik zou durven beweren dat Adventureland het mooiste themagebied in het Europese pretparklandschap is, want de schoonheid is hier werkelijk buitengewoon. Zelfs een relatief eenvoudige achtbaan als Indiana Jones et le Temple du Péril werd geïntegreerd in een fraaie tempelruïne. We vinden deze attractie middenin de jungle, we zigzaggen 15 minuten door een avontuurlijk ogende wachtruimte en we bereiken het station via een monumentale trap. Na zoveel uiterlijk vertoon valt de eigenlijke rit helaas tegen. Indiana Jones bestaat vooral uit lomp bochtenwerk en enkele flauwe afdalingen. Een intense looping (overigens de eerste die ooit in een Disney-park gebouwd werd) maakt de lay-out nog enigszins verrassend, maar daarna is het alweer uitbollen richting uitgang. Geen topper, dat is zeker.

Entertainment in Disneyland Paris… het was ooit een pijnpunt, maar tegenwoordig worden showliefhebbers op hun wenken bediend. Het programma van Walt Disney Studios toont bijvoorbeeld twee schitterende shows en ook in het Frontierland Theater word ik aangenaam verrast. We zien hier Rhythms of the Pride Lands, een muzikale voorstelling die in 2019 in première ging. De show bevat geen dialogen, maar brengt een gestileerde versie van het welbekende Lion King-verhaal aan de hand van songs en acrobatie. Het resultaat is oogverblindend: Rhythms of the Pride Lands pronkt met sterke live zang, knappe acteerprestaties en sfeervolle decors. De show haalde duidelijk inspiratie bij de Broadway-adaptatie van The Lion King, waardoor men hier een zeer matuur uitziend spektakel neerzet. Het feit dat de songs volledig Engelstalig gebracht worden, maakt het totaalplaatje helemaal perfect. 

FRONTIERLAND

Onze Circle of Life gaat verder in Frontierland. De populairste attractie van dit westerngebied werd bekend en berucht onder de naam Big Thunder Mountain. Bekend omdat deze coaster algemeen beschouwd wordt als een van de beste mijntreinachtbanen van de planeet, berucht omdat er geen dag voorbij gaat zonder hardnekkige storingen en lange wachttijden. Of althans, dat was vroeger zo. Tijdens dit weekend rijdt Big Thunder Mountain relatief vlekkeloos en wachttijden blijven op een uiterst acceptabel niveau. De afschaffing van Disney’s gratis FastPass-service lijkt vele fans te storen, maar ik ervaar het eigenlijk als een vooruitgang. Tegenwoordig moet je aardig wat euro’s neertellen om rijen te omzeilen, en het lijkt erop dat weinig bezoekers daartoe bereid zijn. Bijgevolg gaat 95 procent van de capaciteit naar de reguliere rij, waardoor die vlot opschuift. Bij Big Thunder Mountain zien we dit weekend bijvoorbeeld wachttijden van 30 à 45 minuten, iets wat tijdens het FastPass-tijdperk haast ondenkbaar was. Voor een avondritje moeten we zelfs amper een kwartier aanschuiven, dus ik klaag absoluut niet.

Big Thunder Mountain blijft een toffe familieattractie en dat is voornamelijk aan de uitbundige decoratie te danken. Er zijn nu eenmaal weinig coasters die kunnen pronken met een privé-eiland en tunnels onder het wateroppervlak. Ondanks die sterke theming en unieke setting houd ik gemengde gevoelens over aan de rit. Misschien beeld ik het me in, maar sinds de renovatie van 2016 lijkt de baan een beetje bedeesder. Bovendien wordt de trein nog vaker afgeremd dan voorheen, wat het out-of-control-gevoel dan weer teniet doet. Vooral in de afsluitende tunnel – ooit een intense climax – is het verschil voelbaar. Ik ga niet beweren dat Big Thunder Mountain daardoor een slechte achtbaan werd, maar ik geniet tegenwoordig eigenlijk meer van de versies in de Amerikaanse Disney-resorts.

Perfectie heeft z’n prijs… en het vergt veel onderhoud. Disneyland Paris is dus bekend als een themapark waarin attracties vaak maandenlange renovaties ondergaan. In een niet zo ver verleden bleven zowel Phantom Manor als de aangrenzende mijntreinachtbaan ruim een jaar gesloten, terwijl ze klaargemaakt werden voor de toekomst. Het gevolg van die renovaties mag gezien worden, want Frontierland ligt er beter bij dan ooit tevoren. Tijdens onze rustige vaartocht op raderboot Molly Brown genieten we namelijk van pure schoonheid. Het uitzicht op de rotsformaties van Big Thunder Mountain is ongeëvenaard en de natuur ligt er prachtig bij. Zelfs de geisers achter Boot Hill borrelen opnieuw aan volle kracht. Mooi om te zien.

Franstalige bezoekers praten niet over Big Thunder Mountain, maar over le Train de la Mine. En wanneer zij iets over le Manoir Hanté vertellen, gaat dat eigenlijk over Phantom Manor. Laat ons vooral hopen dat ze Phantom Manor niet gelijkstellen aan het doorsnee spookhuis dat je op de Franse kermis tegenkomt, want dat zou een grove belediging zijn. Deze darkride behoort namelijk tot de allerbeste van Europa. Alleen al in de voorshow proeven we van uitmuntende sfeerschepping, en tijdens de eigenlijke rit gaat het niveau eigenlijk alleen maar omhoog. In onze Doom Buggy schuiven we langs wondermooie scènes. Hierbij zijn vooral de befaamde Ballroom-scène en het spookachtige westernstadje vermeldenswaardig. Het geheel wordt bovendien op volmaakte wijze gecomplementeerd door de muziek van John Debney. Phantom Manor is een stuk duisterder en mysterieuzer dan zijn tegenhangers in andere Disney-parken, maar dat verandert niets aan de genialiteit. 

AVONDENTERTAINMENT

We staan opnieuw in Main Street USA, waar ‘s avonds veel bedrijvigheid heerst. Disneyland Park presenteert tegenwoordig twee afzonderlijke avondspektakels, al moet je daar ‘s zomers wel een tijdje op wachten. Omwille van de late zonsondergang zijn deze shows namelijk ingepland om 22.50 uur en 23.00 uur. De hoofdact wordt geleverd door Disney Dreams, een klassieke avondshow met vuurwerk, projecties, fonteinen en een reeks meezingbare songs. Toch ervaren we Dreams (die op het moment van publicatie trouwens alweer vervangen is voor het gelijkaardige Disney Illuminations) een beetje als een anticlimax. Dat is te wijten aan ‘t feit dat we tien minuten vantevoren een veel boeiender spektakel aanschouwden. Disney Electrical Sky Parade deed ons immers met open mond naar de hemel staren. De show draait niet rond vuurwerk en ook de kasteelprojecties zijn bijkomstig. De echte sterren van de Electrical Sky Parade, dat zijn 500 drones. Disneyland Paris experimenteerde tijdens de dertigste verjaardag reeds met die high-tech vliegmachines, maar dat bleek slechts een voorsmaakje. Bij deze nieuwe show worden er imposantere en complexere figuren in de nachtelijke hemel getekend. ‘t Is als Disney-liefhebber overigens fantastisch om te zien dat men de inspiratie haalde bij de Main Street Electrical Parade. Deze optocht was tijdens de voorbije decennia in meerdere Disney-resorts te zien en bouwde een soort cultstatus op. Het feit dat die iconische nachtparade inmiddels op een hypermoderne manier weer tot leven gewekt wordt, verdient veel respect.

Je kan vele dingen zeggen over Disneyland Paris. Dat een toegangskaart peperduur is of dat je hier in een zee van kinderwagens belandt, bijvoorbeeld. Je kan ook zeggen dat Disneyland Park al jarenlang nood heeft aan nieuwe attracties. Al die beweringen zijn waar, maar toch wordt het park soms iets te negatief beoordeeld. Als je naar het attractie- en showaanbod kijkt, ligt de kwaliteit immers op een ontzettend hoog niveau. Het entertainment behoort bij de wereldtop en ook de darkrides spelen mee in een klasse die je nergens anders in Europa terugvindt. Als ik een specifiek verbeterpunt voor Disneyland Park moet aanhalen, is dat het feit dat de linkerhelft van het park smeekt om een nieuwe E-Ticket. We merkten namelijk dat Disneyland Park eigenlijk geen al te uitgebreid attractieaanbod heeft. In Frontierland en Adventureland zijn er zeeën van ruimte om nieuwe rides te bouwen, al lijkt het investeringsgeld voorlopig allemaal richting Walt Disney Studios te vloeien.

Er wordt vaak gezegd dat Disneyland Park het mooiste Magic Kingdom van de planeet is. Vijftien jaar geleden had ik die uitspraak omwille van achterstallig onderhoud betwist. Tegenwoordig zeg ik echter: ja, dat park in Parijs is echt oogverblindend mooi. Ik hoop dus van ganser harte dat Walt Disney Studios het hoge niveau van zijn beroemde buurman weldra gaat bijbenen, want pas dan kunnen we echt over een topresort praten. Ik wacht geduldig af en zeg… bedankt Disneyland Paris, graag tot snel!