Kaapstad

“Kleurrijke stad vol verscheidenheid”

De perfecte vakantie. Er zijn duizend-en-een manieren om dit begrip te beschrijven. Voor mij moet er bijvoorbeeld minstens één pretpark op het programma verschijnen, terwijl dat voor een andere toerist als pure horror klinkt. Toch doe ik een poging om een vakantieoord te vinden dat door een meerderheid van de bezoekers als ideaal bestempeld wordt. Iets met stranden, prima horeca, bergen, wijngaarden, parken, eilanden en een heleboel exotische wilde dieren, misschien? Klinkt goed, toch? In dit reisverslag neem ik je mee naar een bestemming waar al deze elementen binnen handbereik liggen. En zoals de titel van deze pagina reeds deed uitschijnen… die plek is Kaapstad.

We gingen op safari in Pilanesberg, we trotseerden de straatbendes van Johannesburg en we scoorden Zuid-Afrikaanse credits in Gold Reef City. De eerste dagen van onze vakantie waren alvast een succes, maar het hoogtepunt is een vijfdaags verblijf in Kaapstad. We focussen hierbij niet enkel op het centrum van deze grootstad; dan zou vijf dagen immers wel erg ruim zijn. We gaan ook op ontdekking in de wijde omgeving van de metropool, waar een enorme verscheidenheid aan must-do’s te vinden is. Trouwens… net zoals we dat in Johannesburg deden, huren we in Kaapstad een auto. Huurwagens zijn in Zuid-Afrika niet duur en ze geven bovendien een enorme boost aan je vrijheid. Het feit dat we tijdens deze reis niet moeten vertrouwen op dure (bus)tours, is in mijn ogen een pluspunt. En met onze Toyota gaan we op zoek naar zeven niet-te-missen haltes tijdens een tripje naar Kaapstad. Rijd je mee?

TABLE MOUNTAIN

Onze eerste halte is wellicht de meest indrukwekkende sight die je in deze stad kan bewonderen. We stellen het navigatiesysteem in op Tafelberg Road, die logischerwijs aan de voet van Table Mountain ligt. En als er één bezienswaardigheid de skyline van Kaapstad domineert, dan is het deze wel. Al van zodra we de landing richting Cape Town Airport inzetten, zagen we deze mastodont aan de horizon verschijnen. Met een hoogte van zowat 1.080 meter is dit immers meer dan zomaar een heuveltje. Het opvallendste kenmerk van de berg is zijn unieke vorm: Table Mountain bestaat uit een reusachtig plateau met een totale lengte van ongeveer drie kilometer. Dat relatief vlakke bovengedeelte staat in schril contrast met de grillige kliffen eromheen.

Table Mountain is vanuit elke hoek ronduit indrukwekkend, maar vooral vanuit het stadscentrum fungeert de berg als een imposante backdrop.

Avonturiers kunnen natuurlijk naar de top van Table Mountain hiken, maar een meerderheid van de toeristen opteert voor een minder inspannende klim. Je kan de top namelijk ook bereiken met behulp van de Table Mountain Aerial Cableway, waarvan het lower station enkele kilometers buiten het stadscentrum ligt. Wanneer we de kabelbaan naderen, maken we trouwens kennis met een typisch Zuid-Afrikaans gegeven: self-made parkeerwachters. Openbare parkeerplaatsen in en rond Kaapstad zijn in principe gratis, maar sommige locals proberen er toch een zakcentje uit te slaan. Ze trekken een fluohesje aan, ze eigenen zichzelf een aantal parkeerplaatsen toe en ze beloven om goed op je wagen te letten terwijl je weg bent. In ruil verwachten ze natuurlijk een kleine bijdrage, dus het is handig om altijd wat cash op zak te hebben. Omdat dit allemaal onofficieel gebeurt, is er echter geen vast tarief op te plakken. Wij geven telkens 10 rand (ongeveer een halve euro) en dat lijken de heren prima te vinden. Maffiapraktijken? Misschien wel. Toch geeft het ergens wel een veilig gevoel om te weten dat er op je wagen gelet wordt, en bovendien ben je nog steeds veel goedkoper af dan in een reguliere betaalparking.

Goed, we waren hier dus voor de Table Mountain Aerial Cableway. En geloof me; dat is een indrukwekkend ding. De cabines bieden plaats aan 65 passagiers en ze overbruggen in een vijftal minuten een hoogteverschil van 765 meter. Een van de opvallendste elementen is de vloer van de cabine, die zachtjes roteert tijdens de klim en daling. Daardoor krijgt zowat elke passagier het ultieme uitzicht op Kaapstad en de ruime omgeving. Het spreekt voor zich dat al dit moois niet gratis te beleven valt. Een retourtje met de kabelbaan kost omgerekend ongeveer 19 euro, wat naar Zuid-Afrikaanse normen best een stevige prijs is.

Zoals je op de foto’s ziet, worden we vandaag verwend met de meest ideale weersomstandigheden. Er is nauwelijks bewolking en we kunnen tientallen kilometers ver kijken. Toch is dit lang niet altijd het geval. De top van Table Mountain bevindt zich vaak in de wolken en bij lage zichtbaarheid is het natuurlijk minder boeiend om hierboven te zijn. Daarnaast moet je ook rekening houden met de wind. Tijdens ons verblijf is de kabelbaan namelijk twee keer gesloten omwille van strakke windstoten. Het is dus nuttig om je bezoek aan Table Mountain niet onnodig uit te stellen. Zijn de weersomstandigheden gunstig? Dan zou ik aanraden om zo snel mogelijk naar de Cable Car te rijden. Namiddagen blijken overigens rustiger te zijn dan voormiddagen, en bovendien ligt de ticketprijs na 13.00 uur lager.

Table Mountain is niet de enige beroemde berg in Kaapstad. De zogenaamde Lion’s Head (de spitse berg links op onderstaande foto) is ontzettend populair bij hikers en Signal Hill (centraal bovenaan) fungeert als een groene long tussen de drukke wijken van het stadscentrum.

Zoals dat bij toeristische attracties hoort, kan je op Table Mountain een aandenken kopen. Dit huisje in Britse stijl bevat Shop At The Top. Niet de meest originele naam, maar ik kan de schattige architectuur van deze souvenirshop wel smaken.

Shoppen doen we niet, maar een wandelingetje hoort er wel bij. De afgeplatte bovenzijde van Table Mountain leent zich perfect voor (gemakkelijke) hikes met weinig hoogteverschil. Het landschap hierboven is dankzij z’n rotsachtige ondergrond en lage struikgewas alleszins behoorlijk bijzonder. En fabuleuze 360°-uitzichten zijn inbegrepen, hoera!

Wanneer we aan de zuidelijke zijde van het panoramische platform staan, valt op dat Table Mountain een stuk verder reikt dan je aanvankelijk denkt. Het gebergte strekt zich over een aanzienlijk deel van het Kaapse Schiereiland uit en dat garandeert monumentale uitzichten. De stranden van de helderblauwe Atlantische Oceaan maken het allemaal nog wat oogstrelender.

En na een verplichte selfie kunnen we officieel zeggen dat Table Mountain een niet-te-missen activiteit is voor iedereen die naar Kaapstad reist. De Tafelberg maakt z’n legendarische status meer dan waar!

VICTORIA & ALBERT WATERFRONT

Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik een groot fan van de wereldwijde Disney-resorts ben. En hoewel Afrika vooralsnog geen eigen Disneyland heeft, deed een specifiek onderdeel van Kaapstad me er wel aan terugdenken. V&A Waterfront (vaak ook gewoon The Waterfront genoemd) is het toeristische centrum van de stad en het lijkt een plaatselijk antwoord op Downtown Disney. Stel het jezelf voor als een moderne wandelzone vol shops, entertainment en horeca.

Het feit dat V&A Waterfront me aan Downtown Disney herinnert, beschouw ik als een positief iets. Andere bezoekers kunnen echter een totaal ander gevoel hebben, want authentiek Afrikaans is The Waterfront allerminst. Het gebied zou eigenlijk in eender welke grootstad kunnen staan, al herinnert die machtige Table Mountain ons er gelukkig aan dat dit wel degelijk Kaapstad is.

De uitzichten op Table Mountain zijn vanuit The Waterfront zeer imposant. En zoals het hoort bij een toeristische highlight, wordt het gebruik van Instagram en TikTok behoorlijk aangemoedigd. Het picture-perfect kader op onderstaande foto heeft meestal zelfs een wachtrij!

De rij om foto’s van Afrika’s beroemdste inwoners te maken, is opvallend korter. Logisch misschien, want ik vermoed dat haast elke toerist in Zuid-Afrika ook een safari langs hun levende soortgenoten inplant. Dat deden wij afgelopen week natuurlijk ook.

In de Britse hoofdstad hebben ze London Eye, Las Vegas heeft High Roller, Singapore pronkt met Singapore Flyer en in de Emiraten zijn ze apetrots op Ain Dubai. Kaapstad vond dat het niet kon achterblijven, maar helaas heeft het reuzenrad hier eerder bescheiden afmetingen. Het zogenaamde Cape Wheel is met z’n 40 meter immers allesbehalve een gigant. Bovendien lijkt het ons een beetje suf om een kaartje voor dit reuzenrad aan te schaffen, terwijl we daarstraks nog bovenop de Tafelberg stonden. Hebben we iets gemist? Ik vermoed van niet.

Het reuzenrad skippen, daar sparen we maar liefst 12,50 euro per persoon mee uit. Die centen komen gelukkig goed van pas in het Victoria Wharf Shopping Centre, dat integraal deel uitmaakt van The Waterfront. Verwacht ook hier alsjeblieft geen zuiver Afrikaanse belevenis. Op een paar lokale souvenirshops na, bevat deze mall immers nagenoeg dezelfde ketens als bij ons. Dit winkelcentrum is daardoor geen must-do, al kan het een handig toevluchtsoord zijn tijdens een Kaapse regendag.

The Waterfront is in eerste instantie een plek waar je heen gaat voor hapjes en drankjes. Het spreekt voor zich dat je in dit toeristische allegaartje het toeristentarief betaalt. Hoewel een maaltijd of cocktail hier nog steeds opmerkelijk minder kost dan in Europa, is dit qua horeca wellicht de duurste wijk van Zuid-Afrika.

Een van de landmarks van The Waterfront is deze Clock Tower. Dit is niet alleen een oogstrelend mooi gebouwtje, maar hij markeert ook de ingang van de zogenaamde Nelson Mandela Gateway. En in die ferryterminal vertrekken we naar de volgende bezienswaardigheid van Kaapstad…

ROBBEN ISLAND

Wanneer het over eilanden gaat, denk ik automatisch aan de zon, palmbomen en cocktails. Wanneer het over Robbeneiland gaat, gelden er echter andere regels. Robbeneiland werd namelijk vooral bekend omwille van de gevangenis die er staat. Deze gevangenis was eeuwenlang in gebruik, tot het apartheidsregime tijdens de jaren negentig ten einde kwam. Intussen werd Robbeneiland gecategoriseerd als een Zuid-Afrikaanse National Heritage Site en UNESCO bekroonde het zelfs tot werelderfgoed. Reden genoeg om een kijkje te nemen, lijkt me. Een uitstap naar Robbeneiland begint en eindigt logischerwijs met een bootvaart van zowat veertig minuten. De ferry’s zijn modern en comfortabel ingericht, dus tijdens die overzet kan je heerlijk relaxen.

Toepasselijk: de robben in The Waterfront zwaaien ons enthousiast uit terwijl de ferry koers zet naar Robben Island.

Robbeneiland ligt in Table Bay, op enkele kilometers van Kaapstad. Onze eerste kennismaking met het eiland vond dus plaats op de Tafelberg, van waaruit we Robbeneiland in de verte konden spotten.

Een bezoek aan Robbeneiland is enkel mogelijk in combinatie met een gegidste rondleiding. Eerlijk is eerlijk: mijn favoriete werkwijze is dit niet. Persoonlijk vind ik het leuk om aan m’n eigen tempo op ontdekking te gaan, al dan niet met een bijhorende audiotour. Die optie heb je hier dus niet. Na aankomst worden de passagiers van de boot ingedeeld in een aantal bussen, waarna je in groepen van 40 à 50 verder gaat. Het is niet de bedoeling dat je die groep verlaat, tot je tweeënhalf uur later opnieuw op de ferry richting Kaapstad stapt. Het schoolreisjesgehalte van een bezoek aan Robbeneiland ligt daardoor hoog.

De tour op Robbeneiland bestaat uit twee gedeelten. Het eerste stuk vindt plaats in de tourbus, die in zowat 45 minuten langs enkele landmarks rijdt. Robbeneiland is veel groter dan vele mensen denken, en je kan hier bijgevolg behoorlijk wat kilometers afleggen. De busrit brengt ons onder andere langs de iconische toegangspoort en langs een volwaardig dorp aan de zuidoostelijke zijde van het eiland. Het personeel van de gevangenis woonde vroeger in dit dorp, dat bijvoorbeeld z’n eigen kerk en postkantoor heeft.

Van op de Tafelberg krijg je een uitzicht op Robbeneiland, maar het omgekeerde is ook waar. Aan de zuidkust van het eiland houdt de bus kort halt, waarna we mogen profiteren van een onbetaalbaar panorama op Kaapstad. We mogen tijdens ons weekje Kaapstad absoluut niet klagen over de weersomstandigheden en dat levert fijne plaatjes op.

De busrit over Robbeneiland is best aangenaam en onze gids blijkt een geboren verteller. Ondanks de duistere geschiedenis van het eiland, brengt hij zijn relaas bovendien met een fijne portie humor en interactie. Het is dus enigszins jammer dat hij ons niet vergezeld tijdens het tweede gedeelte van de tour. Wanneer hij ons aan z’n collega overdraagt, verzekert hij ons echter dat de volgende gids nog veel meer details over Robbeneiland kan meegeven. Het tweede gedeelte van de tour (een rondleiding door de eigenlijke gevangenis) wordt namelijk geleid door een voormalige gedetineerde.

Helaas merken we al vlug dat een ex-gedetineerde van Robbeneiland niet automatisch een uitstekende tourgids voor Robbeneiland is. We worden vanmiddag vergezeld door een zeer aimabele man, maar zijn gebrekkige Engels en lage geluidsvolume maken het haast onmogelijk om het verhaal te volgen. Bovendien moet ik toegeven dat ik een soort Alcatraz-achtig gebouw verwachtte, terwijl deze gevangenis heel wat minder filmische proporties heeft. Begrijp me niet verkeerd… ik vind het vreselijk om na te denken over de dingen die hier ooit gebeurden, maar op mij maakt Robbeneiland beslist geen overdonderende indruk.

De meest gefotografeerde stukken van Robbeneiland zijn ongetwijfeld de toegangspoort en de cel waar Nelson Mandela ooit verbleef. Ik kon als amateurfotograaf natuurlijk niet achterblijven en presenteer jullie op onderstaande plaatjes de armoedige cel waar Mandela van 1964 tot 1982 in gevangenschap leefde.

In totaal duurt de rondleiding op Robben Island een tweetal uren, waarna alle bezoekers verzocht worden om zich opnieuw richting de ferry te begeven. Als ik de reacties bij andere toeristen peil, lijken de meningen over het bezoek verdeeld. Ook op reisblogs en -websites lees je gemengde commentaren. Die variëren van een levensveranderende ervaring tot een overroepen tourist trap. Mijn persoonlijke gevoel ligt daar ergens tussenin. Het zou fout zijn om een plek met deze historische waarde als een toeristenval te klasseren, maar een bezoek aan Robbeneiland is evenmin onmisbaar tijdens je reis naar Zuid-Afrika. Omwille van de transfers is een trip naar het eiland trouwens best tijdrovend, waardoor ik dit enkel aanraad indien je echt veel tijd in Kaapstad doorbrengt.

STRANDEN

Voor parelwitte stranden en hippe beach bars moesten we niet op Robben Island zijn. Het gemis daaraan wordt echter ruimschoots gecompenseerd, want de wijde omgeving van Kaapstad ligt bezaaid met paradijselijke zandstranden. Dankzij onze huurwagen geraken we binnen no-time bij de populairste stranden, die verspreid over het Kaapse Schiereiland te vinden zijn. Op amper een kwartier rijden van het stadscentrum liggen Clifton en Camps Bay, waar zowel locals als toeristen hun vrije tijd vullen. In Clifton vallen vooral de luxueuze residenties op, die tussen een groene heuvelrug en de oceaan lijken te balanceren. De stranden van Clifton zijn tijdens ons bezoek heerlijk kalm, al geef ik toe dat we hier tijdens een relatief frisse ochtend zijn.

Wanneer we zuidwaarts wandelen langs de rotsachtige kustlijn, breekt plots de zon door. Dat geeft niet alleen een veel zomerser gevoel, maar het zorgt ook voor opvallend meer leven in het nabijgelegen Camps Bay. Camps Bay is een van de bekendste kustplaatsjes uit de regio en dat merk je. Er is hier immers veel horeca en je vindt ongetwijfeld een souvenir in een van de vele shops.

Eén specifiek ding dat ik fantastisch vind aan Camps Bay, is het uitzicht. Het stadje bevindt zich aan de voet van The Twelve Apostles, een serie grillig gevormde rotskliffen aan de westelijke zijde van Table Mountain. Dat creëert een tafereel dat op z’n minst fotogeniek te noemen is. Kleine voetnoot: vergeet niet dat ook de parkings bij deze stranden grotendeels gecontroleerd worden door de onofficiële parkeerwachters. Hou dus wat cash klaar wanneer je van plan bent om hierheen te rijden.

Aan de andere kant van het schiereiland vind je het ene schilderachtige dorpje naast het andere. De populairste plaatsnaam is hier ongetwijfeld Simonstad, de thuishaven van het fameuze Boulders Beach. Dit is geen strand waar je heen reist om te zonnen of aan een Mai Tai te slurpen, maar je komt hier voor de lokale wildlife. Boulders Beach is namelijk de enige plek in de regio waar je pinguïns kan spotten. Vroeger kon dit zonder al te veel gedoe, maar overvloedig (onverantwoord) toerisme heeft tot veranderingen geleid. Tegenwoordig is de toegang tot Boulders Beach beperkt en betalend, terwijl je de pinguïns van op houten wandelbruggen moet bewonderen. Wij konden twee jaar geleden nog tussen hun Argentijnse soortgenoten wandelen nabij Ushuaia, dus we hebben er weinig behoefte aan om Boulders Beach te bezoeken.

Een plek waar we wel heen gaan, is Kalk Bay. Dit fijne kuststadje heeft een minder toeristische vibe, maar oogt minstens even sfeervol dankzij z’n gezellige Main Street en een piertje met antieke vuurtoren. Onze lunch in het plaatselijke visrestaurant Brass Bell is bovendien fantastisch, wat niet in het minst aan de unieke locatie te danken is. De hongerige meeuw die me tijdens de hele maaltijd dreigend aankijkt, moet ik er wel bij nemen. Brass Bell werd ons overigens aangeraden door een Vlaams gezin dat we enkele dagen eerder in Pilanesberg ontmoetten. Dus indien jullie dit lezen… Bedankt, we hebben ervan genoten!

Ten slotte wil ik alle Instagrammers aanraden om Muizenberg in vette drukletters op de agenda te noteren. Dat doe ik vooral omdat je hier heel toffe plaatjes kan schieten bij de kleurrijke strandhutjes. In combinatie met de staalblauwe hemel en de heuvelachtige achtergrond, wekt Muizenberg bij mij het ultieme vakantiegevoel op. De vibe is zelfs zo cool dat ik mezelf eerder in een Australische badstad of ergens in Florida waan.

Het strand van Muizenberg is wondermooi en ik kan mijn fotolens nauwelijks van de strandhutten weghouden. Het plaatselijke waterpretpark lijkt me echter ietwat… ehm… minder legendarisch. Maak vooral je eigen oordeel over de spectaculaire Muizenberg Water Slides.

De bovengenoemde stranden kan je makkelijk combineren tot één zomerse dagtrip vanuit Kaapstad. Als je de ervaring helemaal compleet wil maken, kan ik overigens aanraden een route langs Chapman’s Peak te kiezen. Dit is de enige tolweg van de hele regio, maar we begrijpen al snel waarom. Je betaalt hier immers niet alleen voor een shortcut tussen Noordhoek en Houtbaai, maar je wordt eveneens getrakteerd op een visuele topervaring. Chapman’s Peak slingert langs de Atlantische Oceaan en wordt omgeven door torenhoge kliffen. Hoewel de overige wegen op het schiereiland ook best mooie vista’s garanderen, is deze scenic route z’n prijs absoluut waard. De spectaculaire kunnen trouwens handig gefotografeerd worden van op een aantal viewpoints. Wij cruisen rond zonsondergang over Chapman’s Peak en dat is werkelijk een betoverende ervaring. Aanrader!

WINE COUNTRY

Even iets anders. Wanneer we over Zuid-Afrika praten, moeten we het natuurlijk ook over wijn hebben. Het land geldt als een van de populairste wijnproducenten ter wereld. Je vindt bijgevolg Zuid-Afrikaanse flessen op haast iedere wijnkaart van elk Belgisch restaurant. Het merendeel van die flessen wordt geïmporteerd uit de wijde omgeving van Kaapstad, waar zich de bekendste wijnstreek van Afrika uitstrekt. Plaatsnamen als Stellenbosch, Paarl, Wellington en Franschhoek doen bij vele wijnliefhebbers wellicht een belletje rinkelen.

Ik geef graag toe dat ik geen grote wijnkenner ben. In Argentinië werd ik verliefd op de lokale Malbec, maar verder ben ik eerder een leek als het over cépages en millésimés gaat. Als het lekker is, dan vind ik het allemaal prima. Zelfs wanneer je jezelf hierin herkent, kan ik echter absoluut aanraden om een bezoekje te brengen aan de Zuid-Afrikaanse wijnstreken. Er heerst hier namelijk weinig arrogantie en op de meeste domeinen staat men je met open armen op te wachten. Wij bezoeken Bovlei, het ietwat afgelegen Doolhof en we nemen een kijkje bij het exclusieve Anthonij Rupert. Vooral die bij laatstgenoemde worden we als bezoeker ontzettend in de watten gelegd en proeven we van elke bijzondere wijnen. Het is onmogelijk om alle huizen te bezoeken (zeker wanneer je daarna opnieuw richting Kaapstad wil rijden), maar maak gerust zelf een selectie. Je komt hier zelden bedrogen uit, lijkt me.

AFRIKAANS

Ja, ik weet het wel… het is gek om de plaatselijke taal een bezienswaardigheid te noemen. Toch doe ik het, want het is een heus plezier om bordjes af te lezen in Zuid-Afrika. Velen kennen die typische Afrikaanse woorden als seekoei, moltrein en flaterwater, maar er is zoveel meer. Een van mijn favoriete termen in de Afrikaanse taal wordt tijdens deze reis spoedwalle, wat men hier tegen verkeersdrempels zegt. Toch moet ik je ook waarschuwen: geschreven Afrikaans is voor een doorsnee Nederlander of Vlaming makkelijk te ontcijferen, maar de gesproken versie blijkt behoorlijk moeilijk te volgen. En laat me meteen nog een mythe uit de wereld helpen: lang niet iedereen in Zuid-Afrika spreekt Afrikaans. Engels is veel gebruikelijker, terwijl ook het Zulu en Xhosa wijd verspreid zijn.

In de vorige alinea vertelde ik nog dat het Afrikaans op zichzelf geen bezienswaardigheid is. Toch kan je deze fantastische taal wel degelijk eren door een bepaalde plek te bezoeken. Op een steenworp van Paarl ligt namelijk het Afrikaanse Taalmonument. Dit opvallende bouwwerk staat op een heuvel en trekt vooral aandacht dankzij z’n spitse torens. Het doet me enigszins terugdenken aan de architectuur die je ook in Disney’s Tomorrowland terugvindt, en da’s positief bedoeld. De vloeiende lijnen hebben een bijzonder fotogeniek karakter en bovendien biedt het Afrikaanse Taalmonument een knap uitzicht op de nabije omgeving. Een must-do zou ik het niet noemen, maar een kleine tussenstop bij deze plek is zeker niet verkeerd.

CAPE OF GOOD HOPE

We rijden – liefst met een beperk aantal promilles – opnieuw richting het Kaapse Schiereiland. Daar, ten zuiden van Kaapstad, liggen de sights immers voor het oprapen. Onze bestemming is Table Mountain National Park, dat ondanks zijn naam veel uitgebreider is dan de Tafelberg alleen. Het nationale park beslaat een aanzienlijk deel van het schiereiland en als toerist mag je vooral het meest zuidelijke gedeelte niet missen.

Onze eerste halte binnen het nationale park is Cape Point. Deze plek wordt gekenmerkt door zijn 200 meter hoge rotskliffen die hoog boven de kustlijn uittorenen. Het icoon van Cape Point is een vuurtoren, die op het allerhoogste punt gebouwd werd. Als bezoeker kan je ervoor opteren om het hoogteverschil per trap te overbruggen, maar een luie toerist kiest doorgaans voor de funicular. Hoewel de rit in dit antieke kabeltreintje slechts enkele minuten duurt, spaart het behoorlijk wat zweetdruppels uit tijdens warme zomerdagen.

Ben jij een luie toerist? Juich dan vooral niet te vroeg. Voor de laatste hoogtemeters richting vuurtoren moet je namelijk sowieso de trap nemen. Dat is sowieso de moeite waard, trouwens.

Is die beklimming de moeite waard? Ab-so-luut. We hebben geluk met het stralende weer en bijgevolg kunnen we tientallen kilometers ver kijken. In het westen glimt de Atlantische Oceaan, in het oosten zien we de oneindigheid van de Indische Oceaan. Zeer indrukwekkende plek, als je het mij vraagt.

Je kan in Table Mountain National Park overigens heel veel wildlife spotten. Terwijl we aan de vuurtoren van Cape Point staan, worden we bijvoorbeeld verrast door de aanwezigheid van een walvis. Nooit gedacht dat we tijdens deze reis aan whale watching zouden doen, maar bij deze was het tóch gebeurd.

Ook op het land spotten we heel wat wildlife. Er zijn deze elandantilopes…

… en we zien plots zelfs struisvogels langs de weg.

Die struisvogels kunnen aan de Kaap duidelijk genieten van waanzinnige uitzichten.

Haast en spoed is zelden goed. Dat geldt eens te meer wanneer je per auto door het nationale park reist. Wanneer de weg plots overgenomen wordt door een bavianenkolonie, staat het verkeer immers nagenoeg stil.

Nog meer plezier uit het dierenrijk? Reken maar van yes. Terwijl we onze huurwagen bij Kaap de Goede Hoop stallen, zijn ook deze grappige creaturen aan de horizon te zien. In Pilanesberg genoten we al van Zuid-Afrika’s waanzinnige diversiteit, maar ook op 30 kilometer van Kaapstad valt er blijkbaar heel wat wildlife te spotten.

De laatste bezienswaardigheid die ik jullie sowieso moet tonen, is Cape of Good Hope. Dit wordt vaak beschouwd als het meest zuidelijke punt van het Afrikaanse continent, maar dat is niet helemaal correct. Op een wereldkaart of Google Maps zal je vlug zien dat die eer weggelegd werd voor L’Agulhas, al is Cape of Good Hope een populairdere bestemming. En bij een populaire bestemming hoort natuurlijk een fotogeniek naambord…

Deze kaap telt een goede hoop indrukwekkende vergezichten en je kan er naar twee verschillende panoramische punten klimmen. Het feit dat we deze plek vandaag met weinig andere toeristen moeten delen, creëert een volmaakt gevoel van rust. We horen het zachte ruisen van de beiden oceanen, verder is er bijna niks. Het is desolaat, maar dan in de beste zin van het woord.

En je dacht toch niet dat ik deze foto niet had gemaakt? Zo, met dit verplichte toeristenplaatje kunnen we dit verslag stilaan afronden.

De perfecte vakantie. Er zijn duizend-en-een manieren om dit begrip te beschrijven. Maar als ik mezelf een ideaal oord moet visualiseren, dan komt Kaapstad wel verrassend dichtbij. Het feit dat het lokale pretpark in 2018 definitief z’n deuren sloot, is een kleine tegenvaller. Als we dat detail door de vingers zien, zie ik hier echter een fantastische bestemming. Cape Town heeft niet alleen de levendige vibe van een wereldstad, maar het is vooral de natuur die hier indruk maakt. Beperk je tijdens een bezoek aan deze stad dus alsjeblieft niet tot de toeristische adresjes in het centrum. Ga ook op verkenning op het Kaapse Schiereiland, spot zoveel mogelijk wildlife en ga enkele flesjes degusteren in de wijnstreek. De grote sterkte van Kaapstad is haar veelzijdigheid, en daar pluk je als bezoeker de vruchten van. Ik lieg dus niet wanneer ik beweer dat ik genóót. Hier kom ik ooit terug, da’s beloofd.