Las Vegas

“Sin City is méér dan een serie gokkasten”

Het is vier uur ‘s nachts in België. Zowat het hele land slaapt. Een enkeling probeert zich uit bed te hijsen voor een nieuwe werkdag, een ander kruipt nu pas onder de wol na een lang uitgevallen avondje stappen. Ik niet… ik sta zowat 9.000 kilometer verder op een luchthaven om me heen te staren. De felgekleurde neon en de kakofonie aan blitse jingles maken meteen duidelijk waar ik mezelf bevind. Wanneer er zelfs in de aankomsthal van die luchthaven reeds tientallen gokkasten staan, besef je het immers vlug: this is Las Vegas! En weet je wat een leuk bijkomstigheidje is? in Nevada mag ik mijn horloge negen uur terugdraaien. Vier uur wordt zeven uur, vroege ochtend wordt vooravond. De deuren van de hipste Vegas-adresjes moeten zelfs nog openen.

Bagage ophalen? Check. Huurwagen ophalen? Check. Een leuke upgrade krijgen als welkomstcadeautje in de USA? Check. Nick en ik zijn volledig klaar om twee weken in stijl door Nevada, Arizona, Utah en Californië te bollen. Maar wat is de ultieme plaats om te pronken met je gloednieuwe wagen? Juist… Las Vegas Boulevard, de wereldberoemde straat die ook wel bekend staat als The Strip. Zoals verwacht kijkt er niemand om naar onze Nissan, maar dat maakt ons helemaal niet uit. Wanneer je tussen honderden wuivende palmbomen langs ronkende namen als MGM Grand, Bellagio en The Cosmopolitan rijdt, voelt dat immers sowieso fantastisch. Vakantiemodus actief.

Voor Nick is dit de allereerste ontmoeting met Las Vegas; voor mij is het een blij weerzien met een oude bekende. In september 2008 bezocht ik deze stad namelijk al dankzij de Roller Coaster Friends. We verbleven toen in The Orleans, een hotel dat rijkelijk gethematiseerd werd naar het carnaval in het diepe zuiden van de USA. De afmetingen en de faciliteiten bleken daar helemaal aan de normen van Las Vegas te voldoen. Slechts een ding viel me tegen aan dat hotel en dat was de ligging. The Orleans ligt een behoorlijk eindje van The Strip en we waren afhankelijk van een shuttlebus om deze droomstraat te bereiken. En dat busje hield er iets na middernacht helaas mee op. Geen probleem voor het 18-jarige jongetje van toen, want de meest interessante deuren van Vegas bleven voor mij sowieso gesloten. Vier jaar later mag ik me echter ook in Amerika ein-de-lijk volwassen noemen en kan ik bijgevolg van het echte Las Vegas proeven. Reden genoeg om een hotelkamer dichter bij de actie te zoeken. Of beter nog… middenin de actie.

Wie vanuit zuidelijke richting in Vegas arriveert, maakt onmiddellijk kennis met het beroemde Vegas Sign, om iets later aan het eerste mega-resort voorbij te rijden. Dat resort is Mandalay Bay, dat met haar gouden torens een ware blikvanger is. Het hoofdgebouw van dit casino-hotel zag het levenslicht in 1999 en vier jaar later werd er een tweede toren aan toegevoegd. Dit tweede gebouw gaat door het leven als THEhotel at Mandalay Bay (tegenwoordig is de naam Delano Las Vegas, nvdr) en dat is ook onze uitvalsbasis voor de volgende twee nachten. Waarom we voor THEhotel kozen? Ten eerste kan je in dit hotel genieten van duizelingwekkende suites die groter zijn dan een doorsnee Belgisch appartement. De kamer bevat maar liefst drie televisies, twee kingsize bedden, een ruim salon en balzaalachtige badkamer. Ten tweede is THEhotel een zogenaamde non-gambling area, waardoor je eenvoudig kan ontsnappen uit de beklemmende drukte van de speelzalen. Ten derde is Mandalay Bay voor mij sowieso een van de meest tot de verbeelding sprekende resorts van Las Vegas. Met haar glimmende façade en de exotische voortuin is Mandalay Bay beslist niet zomaar een hotelletje.

Je bezoekt Las Vegas doorgaans niet om dagenlang in je eigen hotel te blijven. Er zijn zoveel must-do’s in deze stad dat je achter elke hoek wel iets nieuws ontdekt. Gelukkig heeft onze vermoeidheid inmiddels plaatsgemaakt voor een gezonde dosis spanning, waardoor we tijdens deze eerste avond al meteen een bescheiden feestje kunnen opzoeken. We kiezen voor de ietwat alternatieve (gay)club Krave, die in de buurt van het Planet Hollywood Resort ligt. Op deze maandagavond geraakt de keet uiteraard niet tot de nok gevuld, maar de DJ en het uitgelaten publiek leveren toch een plezante welkomstparty op. Ook leuk om weten: iedere bestelling kost vanavond exact drie dollar. Ja, dat lees je goed. Of we nu een flesje frisdrank of twee alcoholische mixdrankjes bestelden, de prijs blijft drie dollar. Zelfs ondanks het feit dat je de barman bij voorkeur een aanzienlijke fooi geeft, wordt dit dus een van de meest voordelige avondjes uit.

De volgende ochtend. De (financiële) kater blijft uit, de hemel is strakblauw en de zon schijnt fel boven Nevada. We gaan de toeristische toer op met een zomers T-shirt, een zonnebril en enkele druppels zonnecrème. Gedurende de dag verdwalen we in het gigantische doolhof dat zichzelf MGM Grand noemt, we gaan stijlvol window shoppen bij Caesars Palace, we kijken naar de gondels van The Venetian en kuieren door de fake-flair van Paris Las Vegas. Ook doen we – zoals het een goede pretparkliefhebber betaamt – New York New York aan. Uitzonderlijk blits of boeiend is dit in 1997 geopende resort niet, maar de op het dak geplaatste achtbaan spreekt tot de verbeelding. Helaas worden de verwachtingen niet ingelost. Deze Big Apple Coaster (die vroeger de fijnere naam Manhattan Express droeg) voelt aan als pure foltering. Het enige leuke moment is letterlijk het bereiken van het uitstapstation, waar men ironisch genoeg een re-ride aanprijst voor acht dollar. Neen dankjewel, veertien dollar voor een enkele trip naar de hel was ruim voldoende.

Bestaat er nog een andere hel in Las Vegas? Ja hoor. Die gaat door het leven als Circus Circus. Wie houdt van verouderde hotels, claustrofobische casino’s of roze attractieparken, zal zich hier echter meteen op z’n plaats voelen. Wij zijn deze chaotische wereld vol jengelende kinderen daarentegen binnen het kwartier beu en ontvluchten dit vreselijke oord asap. Langer dan 15 minuten heb je gelukkig niet nodig om een credit te scoren in het bijhorende indoor pretpark Adventure Dome. En ik moet er eerlijk in zijn… deze bijna exacte kopie van Efteling z’n Python is honderd keer aangenamer dan die vreselijke Big Apple Coaster.

Van het ene uiterste naar het andere. We ruilen het foute Circus Circus in voor onberispelijke exclusiviteit. Het in 2005 geopende Wynn Las Vegas mag zich met een kostprijs van twee miljard dollar ‘s werelds duurste gebouw noemen, maar daar krijg je heel wat voor terug. Wynn beschikt over een gigantische tuin, een trendy discotheek met bijhorende beach club, een privaat golfterrein en tientallen horecagelegenheden. Eind 2008 werd de tweede toren Encore geopend, waar het exclusieve feest onverminderd verder gaat. Encore is onder meer de thuishaven van de beroemde Encore Beach Club en XS, wat volgens insiders de beste club ter wereld moet zijn. Ronkende namen als Calvin Harris en Avicii zullen hier tijdens de komende dagen achter de draaitafels kruipen, maar binnengeraken lijkt ons al bij voorbaat een verloren zaak.

Om teleurstelling aan de deur van XS te vermijden, opteren we dan maar voor een cocktailuurtje op het Wynn-terrein. Ik had echter nooit verwacht dat cocktailbar Parasol Down een van m’n persoonlijke Vegas-hoogtepunten zou worden. Met een heerlijke White Cosmo geniet ik van het prachtige uitzicht op Wynn’s Lake of Dreams. De ervaring wordt vervolledigd wanneer het meer en de waterval tot een showlocatie getransformeerd worden. Vanaf 18.00 uur is hier immers elk uur iets speciaals te beleven. Ik wil niet te veel verklappen over deze locatie, maar de dure cocktails zijn het visuele spektakel meer dan waard.

Over visueel spektakel gesproken… Vegas is in feite een lange opeenvolging van eyecandy. Ik denk hierbij aan de Fremont Experience in Downtown Las Vegas en het ongelooflijke thematische niveau waarmee vele hotels uitpakken. Bovendien kan je in Vegas een heleboel shows van wereldniveau bewonderen. Tenzij je een betere illusionist, een wereldster of Cirque du Soleil wil zien, hoef je hier bovendien niet noodzakelijk honderden dollars voor te betalen. Met Fountains of Bellagio, The Volcano en Sirens of TI heb je bijvoorbeeld drie must-do’s die geen cent kosten. De wereldberoemde fonteinen van Bellagio zijn zonder twijfel de highlight van dit trio, maar ook de uitbarstende vulkaan zorgt voor tien minuutjes visueel entertainment. Sirens of TI is dan weer een avondshow van Treasure Island waarbij twee piratenschepen elkaar onder vuur nemen. Een schare aan water- en vuureffecten maakt deze voorstelling op z’n minst vermakelijk, maar vergeet niet dat je in Amerika bent. De zeemeerminnen met bimbo-allures en de Chippendale-piraten moet je er namelijk bij nemen. Dankzij een aantal opzwepende popsongs en sexy dancemoves geraakt de show na verloop van tijd helemaal het noorden kwijt, maar ach… het is en blijft gratis entertainment. En we bevinden ons nog steeds in Sin City, waar braaf natuurlijk geen optie is.

Hoe later op de avond, hoe drukker het wordt op The Strip. Las Vegas is een stad die vooral ‘s avonds leeft en waar je bij voorkeur tot in de vroege uurtjes doorgaat. Dinsdagavond maken we het echter niet al te laat, omdat we de volgende ochtend al vroeg uit de veren moeten. Een avondwandeling door een gekleurde zee van knipperende lampjes is voorlopig dus onze laatste ervaring met Las Vegas. Inderdaad… voorlopig. Amper twee dagen later komen we namelijk al terug, maar woensdag en donderdag brengen we 300 mijl oostelijker door. In Utah staan twee nationale parken op het programma. Nadat ik in 2008 mocht genieten van de gigantische Grand Canyon, zoeken we deze keer de natuurpracht van Zion National Park en Bryce Canyon op. Meer lezen over onze avonturen in die parken? Klik dan zeker hier en hier.

Twee dagen later. We zijn opnieuw in de hustle and bustle van Las Vegas, meerbepaald aan de hotelreceptie van Bellagio. Dit wereldberoemde resort en casino is sinds 1998 een van de landmarks van Las Vegas Boulevard en speelde reeds mee in tientallen films en series. Bellagio dankt haar bekendheid grotendeels aan de indrukwekkende fonteinen die voor de deur geïnstalleerd werden. In een idyllisch meer spuiten sommige fonteinen tot 140 meter hoog, volledig synchroon aan een aantal beroemde muziekstukken. Duizenden toeristen verdringen zich dagelijks aan de oevers van dit geïmproviseerde Lago di Como om een glimp van de voorstellingen op te vangen.

Niet enkel de fonteinen liggen aan de basis van de sterrenstatus die het resort draagt. Ook het gigantische casino, de aanwezige restaurants, bars en het zwembad stralen pure luxe en Italiaanse flair uit. Om ten volle van dit alles te genieten, zorg je dus maar beter voor een limietloze kredietkaart. Wij houden het echter braaf. Mijn goklimiet is vastgesteld op 50 dollar (die verdwijnen overigens vlugger dan je denkt) en ook voor de exclusieve nachtclub hoeven we niet diep in de buidel te tasten. Terwijl andere toeristen en locals lang in de rij staan en veel geld betalen om binnen te komen, mogen wij als hotelgasten via een aparte rij en gratis naar binnen. The Bank overtreft trouwens elke Europese club die ik ooit bezocht dankzij een uiterst sterk draaiende DJ en eersteklas belichting. Topavond dus, al ben je vlug 20 dollar kwijt aan één drankje. Auw.

Bellagio en de fonteinen zijn onlosmakelijk aan elkaar verbonden. De fonteinshow kan niet zonder Bellagio en omgekeerd. Met dit in het achterhoofd moesten en zouden we een hotelkamer met fonteinzicht boeken. Derek – een ongelooflijk toegewijde receptionist – wees ons bovendien een kamer op de 24ste verdieping toe, waardoor het uitzicht briljant is. Vanuit kamer 24064 kijken we uit over het Amerikaanse Comomeer, de fonteinen, The Strip en de nabijgelegen resorts. Zeer indrukwekkend.

The Strip wordt tegenwoordig beschouwd als het kloppende hart van de stad, maar ook het oude centrum van Las Vegas is een bezoekje waard. Downtown Las Vegas – en dan voornamelijk Fremont Street – is een toeristenmagneet waar casino’s vol felgekleurde neon me herinneren aan oude Hollywoodfilms. Verwacht er geen gigantische resorts, maar fotogeniek is deze buurt wel.

Pretparkliefhebbers kunnen Downtown Las Vegas handig combineren met een bezoek aan Stratosphere. Dit resort is onder pretparkfans vooral bekend dankzij X-Scream, een legendarische thrill ride die z’n passagiers over het randje van de 350 meter hoge toren doet rijden. Deze bekende attractie viel me overigens een beetje tegen. Frontseat kan ik me voorstellen dat het een leuk ding is, maar van op de tweede rij was er eigenlijk weinig spectaculairs aan. Daarenboven staat Stratosphere ver van de beroemdste hotels op The Strip, waardoor het uitzicht niet buitengewoon is. Het wordt extra pijnlijk wanneer je het verlaten Sahara Casino & Resort aan de overzijde van de straat spot. Dit hotel was de thuishaven van Speed The Ride – zonder twijfel de beste rollercoaster van Vegas – maar vandaag is het een spookstad. Volgens sommige geruchten zou Speed een comeback maken op een andere locatie, maar voorlopig kwam hier nog niets van in huis.

Beschouw Las Vegas vooral niet als een pretparkvakantie. Wie speciaal naar deze stad afreist om de coasters te doen, is (zelfs wanneer Speed zou heropenen) immers helemaal verkeerd bezig. De achtbanen vormen een leuk extraatje, maar that’s it. Trouwens… wanneer je na een verblijf in Las Vegas richting Los Angeles rijdt, kom je normaal gezien langs Primm. Dit gokstadje ligt tegen de grens met Californië en bevat een legendarische achtbaan. De zogenaamde Desperado heeft indrukwekkende statistieken (hij is 1,8 kilometer lang en 65 meter hoog), maar de ritervaring is helaas niet beter dan die van Big Apple Coaster. Ook hier moet je pijn lijden wanneer je een achtbaan-credit wil scoren. Succes.

De tijd in Las Vegas vliegt en ons verblijf loopt bijgevolg al vlug ten einde. Leuk is dat absoluut niet, want Las Vegas heeft opnieuw bevestigd waarom ik het in 2008 zo’n fijne plek vond. Indien je – net als ik – houdt van fonkelende lichtjes, sterk uitgewerkte thema’s en sfeer, zal je Las Vegas een eersteklas reisbestemming vinden. Ook liefhebbers van het betere nachtleven, cocktails en entertainment moeten deze stad op hun bucket list zetten. Laat Vegas echter links liggen wanneer je cultuur en musea verkiest boven een wereld vol decadentie en gefakete pracht en praal. En oh ja: what happens in Vegas… mag je gerust delen in het commentaarveldje onder dit report.