Switch to English version

Isla Mágica

Sevilla, Spanje

“Beeldschoon aangelegd themapark, matig attractieaanbod”

Sinds jaar en dag mag ik mezelf een trotse abonnementhouder van Europa-Park noemen. In de eerste plaats is dat vooral handig om regelmatig naar Duitslands grootste themapark te reizen, maar er zijn nog andere voordelen aan verbonden. Met die zogenaamde Resort Pass mag ik namelijk ook eenmaal per jaar een aantal partnerparken bezoeken. Die partnerparken zijn niet alleen behoorlijk divers qua thema’s en attracties, maar ze liggen ook in alle uithoeken van het Europese continent. In Noord-Europa is er bijvoorbeeld het charmante Liseberg, in Blackpool is er het iconische Pleasure Beach en nabij Dublin vind je Emerald Park. Als Resort Pass-houder mag je bovendien ook gratis binnen bij de Efteling en het Spaanse PortAventura Park. Het meest zuidelijk gelegen partnerpark ligt tevens in Spanje, meerbepaald in Andalusië. En dat park is meteen ook de plek waar ik je in dit report mee naartoe wil nemen. Bienvenidos a Isla Mágica. 

Goed nieuws voor fervente citytrippers: Isla Mágica maakt het ongelooflijk eenvoudig om een stadsbezoek te combineren met een middagje pretpark. Dit park ligt namelijk niet op een uur rijden van Barcelona (zoals PortAventura World) of op 30 minuten van Madrid (zoals Parque Warner), maar je vindt Isla Mágica letterlijk in de stad Sevilla. Het park ligt ten noordwesten van het centrum, op de plek waar in 1992 de wereldtentoonstelling plaatsvond. De terreinen van die voormalige expo liggen er tegenwoordig helaas nogal triest bij. Tijdens m’n wandeling naar Isla Mágica zie ik overwoekerde paviljoenen, een vervallen panoramatoren en de overblijfselen van een kabelbaan. Laat ons dus vooral hopen dat het pretpark, dat vijf jaar na de expo z’n deuren opende, een betere indruk maakt.

Niet dat iemand er nog aan twijfelde, maar het wordt tijdens de maand juni bloedheet in Sevilla. De thermometer duidt tijdens dit tripje maar liefst 36 graden aan, dus er wordt gepuft en gezweet. Isla Mágica creëerde aan de ingang weliswaar schaduw voor arriverende bezoekers, maar de rij voor de informatiebalie (waar ik op vertoon van m’n Resort Pass een gratis toegangskaart krijg) staat helaas in de volle zon. Tot overmaat van ramp zijn er slechts twee balies geopend, waardoor ik hier zowat 45 minuten geduld moet oefenen. Tijdens deze periode zie ik vele honderden mensen door de poort van Isla Mágica lopen, dus ik begin al te vrezen voor topdrukte. Toch blijkt al snel dat het merendeel van de bezoekers vandaag voor Agua Mágica komt. Dit waterparadijs noemt zichzelf het strand van Sevilla en bevat meerdere glijbanen. De oppervlakte en het aanbod lijken me relatief klein, maar bij zulke temperaturen is ‘t logisch dat vele locals hier hun middag willen doorbrengen. In Isla Mágica, daarentegen, blijkt de drukte beperkt.

SEVILLA – PUERTO DE INDIAS

Een bezoek aan Isla Mágica gaat van start in een gebied dat het zestiende-eeuwse Sevilla opnieuw tot leven brengt. Dat is niet alleen een mooie ode aan de thuisstad van dit themapark, maar het vormt verhaaltechnisch ook een sterke binnenkomer. Het algemene thema van Isla Mágica is namelijk het tijdperk van de grote ontdekkingsreizigers. De meeste themagebieden verwijzen naar regio’s in Zuid-Amerika, maar de expedities van weleer begonnen uiteraard aan onze kant van de Atlantische Oceaan. In Puerto de Indias zien we, naast de mediterraanse gevels en zuiderse vegetatie, dus enkele schepen die klaar lijken om de grote oversteek te wagen. Verder biedt dit inkomgebied uiteraard de horeca en de souvenirshops die je er mag verwachten. 

In vele themaparken vind je rondom de ingang amper attracties, maar dat is hier anders. In Puerto de Indias kan je bijvoorbeeld inschepen voor een boottocht doorheen het hele park of je kan verkoeling zoeken bij La Flota Mercante, een kale en tamelijk saai uitziende Splash Battle. De grootste thrill van het gebied is dan weer een vrijevaltoren met de naam El Desafío. De basis ervan werd geïntegreerd in een imposante toren in moorse stijl. Qua thema gaat deze ride bijgevolg verder dan de meeste van z’n soortgenoten. Ook over de ervaring valt er trouwens iets bijzonders te zeggen, want het ritprogramma van El Desafío verandert ieder uur. Aan de ingang van de attractie staat een bord dat informatie geeft over de verschillende programma’s en hun intensiteitsgraad. Adrenalinejunkies beschouwen dit wellicht als een overbodig element, maar ik vind het best boeiend dat El Desafío op deze manier verscheidene doelgroepen tracht aan te spreken. 

El Desafío heeft een totale hoogte van 68 meter. Als je nog hoger wil gaan, kan je terecht bij de nabijgelegen Nao Vigía – El Globo de Sevilla. Deze luchtballon is identiek aan Panoramagique in Disneyland Paris, maar de uitzichten zijn bij deze Spaanse versie een stuk indrukwekkender. Hier vindt de ballonvaart namelijk vlak boven het themapark plaats, terwijl we in Parijs genoegen moeten nemen met een zijaanzicht van de parken. Op beide plekken moet je trouwens rekening houden met een extra kost. Hier in Isla Mágica betalen externe bezoekers €12,50 (dit is puur voor de luchtballon, zonder parktoegang), terwijl parkgasten voor €5,00 mogen inschepen. Rekening houdend met de voldoende lange ritduur vind ik dat een aanvaardbare prijs. Dankzij die investering kan ik jullie bovendien een aantal luchtfoto’s van het buitengewoon groene Isla Mágica tonen.

PUERTA DE AMÉRICA

Warm, warmer, Sevilla. Een mens is eigenlijk niet gemaakt om bij temperaturen van ruim 35 graden door een pretpark te wandelen. Toch doet Isla Mágica z’n best om verkoeling te brengen. Het park bevat heel wat schaduwrijke plekken en men biedt een ruime selectie waterattracties. Een van de blikvangers in dit segment is Anaconda. Deze boomstammenbaan staat er sinds de opening van het park en werd geleverd door Mack Rides. De Duitse bouwer heeft ervaring met het integreren van draaischijven en achterwaartse passages, maar hier in Sevilla ging men voor een heel klassieke versie. Anaconda bestaat uit drie drops die aan elkaar gekoppeld worden met enkele trage vaargedeelten. Het moet gezegd: die trage stukken zijn omgeven door weelderige bebossing, maar er is verder weinig te zien. Een paar extra thema-elementen, een grot of een kunstmatige waterval zouden het visuele plaatje net wat completer maken. Over de lay-out valt er echter niks te klagen, want de baan is lang en de laatste afdaling blijkt verrassend steil.

Even verderop vinden we het (naar mijn mening) mooiste gedeelte van Isla Mágica. In de noordoostelijke hoek van het park liggen namelijk een levendig stadsplein en het reusachtige, authentiek ogende Fuerte de San Felipe. Dat fort zou een gedroomde locatie kunnen vormen voor een grootschalige darkride, maar ‘helaas’ zitten er achter de façade alleen een theater en een restaurant. De belangrijkste attractie van dit gebied blijkt een achtbaan die als El Tren de Potosí door het leven gaat. Deze familieachtbaan valt te beschrijven als een soort Wacky Worm met een extra helix. Veel spektakel hoef je dus niet te verwachten en ook qua thema verrichtte men geen wonderen. Toch is El Tren de Potosí enigszins bijzonder: volgens de Roller Coaster Database is dit namelijk de enige achtbaan die het Italiaanse bedrijf C&S ooit aan een pretpark leverde. Dat lijkt me overigens een goede zaak, want echt comfortabel blijkt de rit niet.

AMAZONIA

In België kennen we Amazonia vooral als de spectaculaire raft ride van Bellewaerde Park. In Isla Mágica is Amazonia echter een themazone die – doe alsjeblieft alsof je verrast bent – de jungles van het Amazonewoud nabootst. Ontzettend groot is het gebied niet, maar er zijn wel vier attracties te vinden. Nummer één en twee zijn Topetazú en Las Llamas, respectievelijk een autoscooter voor kinderen en een rustige rondrit op mechanische lama’s. Hoewel deze rides relatief simpele hardware hebben, is de thematische uitwerking in beide gevallen uitstekend. De lama’s ogen immers schattig en de botsauto’s werden vormgegeven als kleurrijke piranha’s. Amazonia’s derde attractie is Iguazú, vernoemd naar een van de grootste watervallen van de planeet. Ook in dit geval spreken we over een standaard attractie: Iguazú is namelijk een Intamin shoot-the-chutes met één afdaling van 17 meter. De ride is omgeven door rotsformaties en tropische vegetatie, wat een mooie meerwaarde levert. Toch doet Iguazú niet helemaal wat hij hoort te doen, want ik stap zo goed als droog uit de boot. Wie echt nat wil worden, kan zich beter op het splash-platform naast de attractie positioneren.

De vierde en grootste ride binnen Amazonia is Jaguar. Dit is de spectaculairste achtbaan van Isla Mágica en de statistieken lijken uitstekend: de lay-out van deze inverted coaster bevat vijf inversies en de trein bereikt een topsnelheid van 85 kilometer per uur. Dat klinkt allemaal prima… tot je beseft dat we eigenlijk gewoon over een SLC van Vekoma praten. Je kent deze standaardbanen ongetwijfeld uit Walibi Belgium, Walibi Holland of Movie-Park Germany. En wanneer je daar een ritje maakte, viel het je waarschijnlijk op dat deze machines stevig rammelen. Deze Jaguar is niet pijnlijker dan de andere versies, maar comfortabeler is hij evenmin. Ondanks z’n extra helix en prachtige kleurencombinatie maakt Jaguar me dus niet dolenthousiast. Als je deze credit wil aanvinken, raad ik je trouwens aan om dat zo vroeg of laat mogelijk te doen. Aangezien er slechts om de vijf à zes minuten een trein vertrekt, ligt de capaciteit namelijk op een dramatisch laag niveau.

LA GUARIDA DE LOS PIRATAS

Met amper twee credits levert Isla Mágica geen waanzinnige boost voor mijn achtbaanteller. En ook de darkride-liefhebber in mij blijft een beetje op z’n honger zitten. De enige darkride van het park is namelijk Capitán Balas, een interactieve rondrit door een piratenwereld. De ingang van deze attractie ligt ietwat verscholen tussen het groen, dus ik kan me voorstellen dat heel wat bezoekers er gewoon voorbij lopen. Of ze veel missen? Neen, eigenlijk niet. Vanuit het draaiende karretje zie ik vooral extreem simpele scènes met overwegend statische animatronics. De laserpistolen triggeren hier en daar een klein (geluids)effect of een simpele beweging, maar het stelt allemaal weinig voor. De verhaallijn achter deze piratenattractie blijft trouwens vaag en ik vraag me af of die lugubere martelkamerscène wel echt noodzakelijk was. Alsnog geïnteresseerd in een ritje? Hou dan rekening met een belabberde capaciteit en de hoge wachttijden die daaraan vasthangen.

De meest opvallende eigenschap van bovengenoemde darkride is in mijn ogen niet de ritervaring, maar wel z’n locatie. Capitán Balas bevindt zich namelijk in het voormalige Spaanse paviljoen van de wereldtentoonstelling. Dat levert een tamelijk gek beeld op. Die expohal verkeert immers niet in al te beste staat en het wit-grijze gebouw past absoluut niet in de sfeer die je van een piratenattractie verwacht. Isla Mágica deed weliswaar de moeite om de ingang van de ride te versieren met een paar neppe inslagen van kanonskogels, maar het blijft raar. In dezelfde structuur vinden we trouwens ook de filmvoorstelling Dimensión 4. Er is van mijn kant weinig interesse om een kijkje in deze cinemazaal te nemen, maar volgens de website van het park speelt men momenteel de films Azteca en Peter Pan.

LA FUENTE DE LA JUVENTUD

De bron van de eeuwige jeugd. Het is een thema dat we in de pretparkwereld regelmatig zien terugkeren. In Tripsdrill kan je erheen reizen met Badewannenfahrt en Walibi heeft met Flash Back z’n eigen verjongingsmachine. Hier in Isla Mágica is La Fuente de la Juventud echter de naam van een themagebied voor de jongste bezoekers. Het blijkt een zone waarin breed glimlachende dieren een hoofdrol spelen. Je vindt er onder meer een monorail met bijtjes, een reuzenrad met lieveheersbeestjes, een kleine log flume met alligators en een molen met springende kikkers. Hoewel ik niet bij de doelgroep hoor, moet ik zeggen dat La Fuente de la Juventud een prachtige plek is. Dat is niet alleen te danken aan de fantastische locatie op een eilandje, maar ook aan de vele schaduwplekken en de kleurrijke decoratie. Heel tof allemaal.

EL DORADO

Een kettingmolen vind je in haast elk Europees pretpark. Aangezien deze rides bovendien vaak een vergelijkbaar uiterlijk meekrijgen, is het een attractietype dat ik doorgaans niet vernoem in m’n reisverslagen. De versie van Isla Mágica verdient echter een uitzondering. El Vuelo del Halcón is namelijk een prachtige flatride die veel meerwaarde uit z’n schitterende locatie haalt. Deze zweefmolen werd namelijk in een bocht van de nabijgelegen Rápidos del Orinoco geplaatst en dat levert een fotogeniek tafereel op. Ook die rapid river is trouwens een lust voor het oog: je betreedt de rij via een Maya-ruïne en de rivier kronkelt door een weelderige jungle. Toch is het opmerkelijk dat deze attractie, net zoals de eerder vernoemde shoot-the-chutes, zijn inzittenden niet zo nat maakt. Tijdens de vaartocht zijn er een tweetal hoge golven en tegen het einde moet je opletten voor een strategisch geplaatste waterval, maar verder blijkt Rápidos del Orinoco tamelijk braaf. In het Andalusische klimaat had ik meer actie verwacht.

Ik reis van het mythische goudland El Dorado terug naar Sevilla en neem vervolgens stilaan afscheid van Isla Mágica. Dat doe ik met een overwegend positief gevoel. Zeker qua theming en sfeerschepping scoorde het park hoger dan ik aanvankelijk verwachtte. De themagebieden zijn ruim opgezet en de vele waterpartijen leveren een aanzienlijke visuele meerwaarde. De opbouw van Isla Mágica deed me zelfs terugdenken aan PortAventura en dat is een groot compliment. Qua attracties is het hier helaas een stuk minder interessant. De beide achtbanen leveren matige ervaringen en Isla Mágica’s enige darkride maakte een bedenkelijke indruk. Eigenlijk moet dit park het vooral van z’n waterattracties (en wellicht ook van het waterpretpark) hebben, en da’s in mijn ogen een beetje jammer. Een fijne familieachtbaan als Pégase Express of een knappe darkride à la Piraten in Batavia zouden het aanbod in mijn ogen naar een veel hoger niveau tillen.

Ik zou met plezier een vlucht naar Barcelona of Madrid boeken, puur om naar PortAventura of Parque Warner te gaan. Ik zou daarentegen nooit op een vliegtuig naar Sevilla stappen, enkel en alleen om Isla Mágica opnieuw te bezoeken. Het park is beeldschoon, maar men is nog heel wat stappen van de Europese top verwijderd. Spring hier gerust een paar uurtjes binnen wanneer je in de buurt bent, maar… doe dat vooral met realistische verwachtingen.