Switch to English version

Emerald Park

Ashbourne, Ierland

“De beste plek om je citytrip naar Dublin spectaculairder te maken”

Eeuwenoude kastelen op grillige kliffen, pints of Guinness in overvolle pubs en een nationale feestdag die tot ver buiten de landsgrenzen gevierd wordt. Ierland is allesbehalve gigantisch en heeft half zoveel inwoners als België, maar de Ierse cultuur en de exportproducten zijn wereldberoemd. Toch was er in een niet zo ver verleden één groot gemis. Dit regenachtige eiland vol groengemutste kabouters moest het namelijk zonder noemenswaardig pretpark stellen. Gelukkig werd daar in 2010 verandering in gebracht… door een fabrikant van aardappelchips, nota bene. 

Bij ons zou een chipspark misschien door het leven gaan als Lay’s Land, Pringles Park of Croky Kingdom. In Ierland, daarentegen, leende de lokale snackproducent Tayto z’n naam aan Tayto Park. Het eerste volwaardige pretpark van Ierland ontstond vlak naast de Tayto-fabriek, op een dertigtal kilometer ten noordwesten van Dublin. Bezoekers zagen de Tayto-producten daar niet alleen in winkeltjes en snackbars, maar ze konden op sommige dagen ook een kijkje nemen in de aangrenzende productiefaciliteit. Vandaag de dag bestaat deze unieke situatie niet meer. Tayto Snacks kondigde in 2022 aan dat het z’n samenwerking met het park zou stopzetten. Vanaf het daaropvolgende seizoen zouden de Ieren hun dagje vermaak niet langer doorbrengen in Tayto Park, maar wel in Emerald Park.

Vliegen is niet gratis en een hotelkamer in Dublin blijkt zelfs peperduur. Toch zijn er ook financiële meevallers, want we vinden een spotgoedkope huurwagen en de parkeerplaats van Emerald Park is gratis toegankelijk. We beschouwen het als een ideaal begin van de dag, al moet ik daar meteen bij vermelden dat de eerste aanblik van het park nogal triest is. Achter de chalet-achtige toegangspoort ligt een plein dat gedomineerd wordt door asfalt en themaloze flatrides. Deze draaiende/zwaaiende machines staan er in hun meest sobere vorm en ondanks de schreeuwerige kleurencombinaties stralen ze weinig vrolijkheid uit. Je vindt hier onder andere The Rotator, een inverterende Frisbee-variant van de SBF Visa Group. Air Race, Power Surge en Endeavour werden dan weer door Zamperla aangeleverd, en Emerald Park deed zelfs geen moeite om de fabrieksnaam in te ruilen voor iets originelers. De onbestaande aankleding vormt bij deze attracties een doorn in het oog, al lijkt dat de aanwezige thrillseekers niet te deren.

De blikvanger van de inkomzone, dat is zonder discussie The Cú Chulainn Coaster. Deze niet al te makkelijk uitspreekbare naam verwijst naar een oorlogsheld uit de Ierse mythologie. Z’n beeltenis is te zien bij de indrukwekkende toegangspoort en aan de voorzijde van de achtbaantrein, maar verder dan dat gaat de aankleding niet. Toch telt vooral de eigenlijke rit en op dit vlak stelt Cú Chulainn zeker niet teleur. We spreken over een houten achtbaan van aanzienlijke proporties: hij is 32 meter hoog, bijna 1.100 meter lang en de topsnelheid ligt op 90 kilometer per uur. Naast de sterke first drop valt vooral het razendsnelle bochtenwerk me op. Veel van de bochten blijven laag bij de grond, waardoor de trein er aan een rotvaart doorheen raast. Verder bevat de baan een overbanked turn, meerdere airtime-momenten en een tweetal tunnels. De afwisselende lay-out krijgt van mij alvast goede punten en ook het ritcomfort valt honderd procent mee. Cú Chulainn heeft weliswaar het typische woodie-gerammel, maar het wordt nergens onaangenaam. Ik kan bijgevolg alleen maar concluderen dat dit een van de betere houten achtbanen van Europa is. En als Cú Chulainn kort na onze rit niet langdurig in storing gegaan was, had ik er met plezier nog een tweede en derde rondje op gemaakt.

We voegden al een uitstekende rollercoaster toe aan onze teller, maar diepgaand thema zagen we vooralsnog niet. Daar komt verandering in wanneer we Viking Voyage naderen, want bij deze attractie uit 2017 speelt de decoratie wel een grote rol. Emerald Park is daar – terecht – trots op. Op de website pakt men zelfs uit met het feit dat de ride mede mogelijk gemaakt werd door bedrijven die eerder voor Disneyland en Game of Thrones werkten. Wat zij hier uit de grond stampten? Een 18 meter hoge rotsformatie (die tijdens ons bezoek helaas niet in opperbeste staat is) en een aantal replica’s van Vikingschepen, allen geïntegreerd in een dichtbegroeid bos. Viking Voyage blijkt trouwens een flume ride met drie afdalingen, waarvan één achterwaartse. Vooral de eerste drop is relatief speciaal, want dit blijkt een double down met een ingebouwd bochtje. Als je deze expeditie trotseert, wil ik trouwens aanraden om rekening te houden met veel opspattend water. Tijdens de niet-tropische dagen (en die zijn er op het Ierse platteland helaas in overvloed) kan het bijgevolg geen kwaad om even een regenjas of poncho aan te trekken vooraleer je instapt.

Als ‘s lands enige grote pretpark heeft Emerald Park een breed doelpubliek. Daarbij horen thrillseekers, maar uiteraard wordt dit park ook door heel wat gezinnen met kinderen bezocht. En gelukkig is er ook voor hen meer dan genoeg te beleven. Het epicentrum van het familiale vermaak ligt in het zuidelijke parkgedeelte. We spotten hier onder andere een reusachtige speeltuin, een Rockin’ Tug, een kikkermolen, een verkeerspark en een klassieke carrousel. Sommige van deze rides staan in een prachtige groene omgeving, terwijl enkele andere exemplaren (jammer genoeg) op een kaal, kermisachtig plein geploft werden. Op dat plein is er trouwens maar één attractie die ons kan overtuigen om een ritje te maken en da’s Ladybird Loop. Niet omdat deze extreem korte spinning coaster er boeiend uitziet, wel omdat hij een mooie +1 voor onze achtbaanteller oplevert. 

Themaparken die hun mechanische attracties combineren met de aanwezigheid van dieren; het blijkt al vele jaren een logische combinatie. En als dat concept succesvol is in Ieper, Tampa en Kolmården, dan moet het toch ook in Ashbourne werken? De Emerald Park Zoo is er al sinds de begindagen van het park en het blijft een belangrijke trekpleister. Het aanbod varieert van boerderijdieren en primaten tot otters en katachtigen in uiteenlopende formaten. Bovendien schenkt men opvallend veel aandacht aan roofvogels, want in deze categorie zijn er ongelooflijk veel verschillende soorten te bewonderen. Tijdens de show World of Raptors worden deze vliegende creaturen trouwens nog ‘ns extra in de spotlights gezet. Ondanks het ruime aanbod aan dieren, moet ik zeggen dat de sfeer in dit parkgedeelte niet optimaal is. De Emerald Park Zoo schijnt namelijk niet helemaal mee te zijn met de huidige standaarden. Je vindt de meeste beestjes in simpele verblijven en hun ruimte lijkt beperkt. Er is bovendien nauwelijks aankleding, dus echt vrolijk worden we er niet van.

Als het allemaal wat actiever mag, zijn er Emerald Parks doe-het-zelf-attracties. We zien bijvoorbeeld een torenhoge klimmuur (al is die tijdens ons bezoek gesloten) en een touwenparcours met de naam Sky Walk. Je kent dit attractietype misschien uit Toverland, maar Emerald Park koos voor een licht gewijzigd concept. De verschillende hindernissen werden hier over een drietal verschillende niveaus verspreid en er zijn meerdere routes, wat de capaciteit ten goede komt. De moeilijkheid is overigens gemiddeld, dus ik zou het als een toffe familiale activiteit beschrijven. Ook Sky Gliders ziet er tof uit, maar bij deze zipline-achtige coaster blijft het akelig stil. Het feit dat er op de website en parkplattegrond geen spoor van Sky Gliders te vinden is, doet me bovendien vermoeden dat deze ride nog een hele poos gesloten zal blijven.

Zo, wordt het niet stilaan tijd voor extra achtbaancredits? Ja hè? Dan kunnen we terecht bij Flight School en Dino Dash. Dit zijn respectievelijk een Zierer Force en een family coaster van Vekoma. In beide gevallen gaat het om catalogusmodellen, maar dat wil niet automatisch zeggen dat het saaie baantjes zijn. Wel integendeel. Deze beide coasters bestaan uit krap bochtenwerk waar de trein aan een verrassend hoge snelheid doorheen raast. Ik werd alleszins verbaasd door de g-krachten en zou dit tweetal bijgevolg niet categoriseren als saai kindervermaak. Het decoratieniveau van dit coasterduo is overigens uiteenlopend. Flight School heeft op papier het origineelste thema (namelijk: de luchthaven), maar de uitwerking oogt tamelijk goedkoop en mist detaillering. Bij de drie jaar later opgeleverde Dino Dash werden echter wel leuke dingen gedaan. De lay-out bevindt zich immers in een klein Jurassic Park-kopietje dat bestaat uit dino-animatronics, een gestrand expeditievoertuig en exotische vegetatie. Knap werk van Emerald Park!

We lassen tijdens ons bezoek aan Emerald Park drie relaxmomentjes in. De eerste keer is dat om te lunchen in The Lodge, blijkbaar het enige restaurant van Emerald Park dat niet honderd procent op fastfood gericht is. We eten er prima, de prijzen zijn schappelijk en de lodge biedt bovendien veel indoor zitgelegenheid. Dit is dus een ideaal adresje wanneer je zin hebt in iets stevigers dan een hamburger of hotdog.

Rustmomenten nummer twee en drie vinden plaats tijdens de namiddag, tijdens een Ierse regenbui. Eerst brengen we een bezoekje aan 5D Cinema om daar een western-animatiefilm te zien. De voorstelling bevat alle effecten die je bij zo’n 5D-film verwacht, dus het is een voorspelbaar tafereel. De watersproeiers worden trouwens net iets te vaak en te enthousiast geactiveerd, wat ik tijdens zo’n koele dag niet als een pluspunt ervaar. Dan zitten we meer op ons gemak bij The Show by Robert Fossett, die in een tijdelijk geplaatste circustent opgevoerd wordt. Het tafereel mist een verhaallijn, maar de afzonderlijke acts zijn behoorlijk indrukwekkend. We moeten alleen collectief onze oren bedekken wanneer de vrouwelijke clown een live zangnummer brengt. Vanaf dit moment zal ik Dance The Night van Dua Lipa namelijk voor eeuwig associëren met puur kattengejank. Desalniettemin heb ik veel respect voor deze dame, die het allemaal met een brede glimlach brengt.

Emerald Park verscheen in 2015 voor het eerst op de radar van vele achtbaanliefhebbers dankzij de opening van Cú Chulainn. Negen jaar later doet het park opnieuw een geslaagde poging om internationale aandacht te scoren met Tír na nÓg. Dit is Emerald Parks nieuwste themagebied en het werd vernoemd naar het Land van de Eeuwige Jeugd uit de Iers-Keltische mythologie. Naast de merkwaardige schrijfwijze valt vooral het niveau van de decors op. Na jaren vol matige themaprestaties slaagde Emerald Park er deze keer wel in om een coherente themazone met fijne landscaping te creëren. We betreden de zone via een monumentale toegangspoort en daarachter ontdekken we een tafereel met middeleeuwse trekjes. Het beeld wordt bepaald door een rotsachtige ondergrond en vervallen kasteelmuren, maar de grootste eyecatchers zijn uiteraard de bijhorende attracties.

Via Celtic Dreamer (een klassieke zweefmolen) wandelen we naar de ingang van The Quest. Deze Junior Boomerang springt in het oog dankzij de bijna-verticale spike die men in een kasteeltoren integreerde. Toch wordt vlug duidelijk dat Tír na nÓg een meerjarenproject is, want de theming van deze attractie blijkt nog verre van compleet. Het gigantische stationsgebouw is bijvoorbeeld nog een grijze betonnen bunker en de vegetatie rondom heeft nog wat extra tijd nodig. Als we het over de rit hebben, blijkt The Quest dan weer relatief voorspelbaar. Ik ben positief over de constant hoge snelheid en het soepele verloop, maar de lay-out is simpel. En euhm… Mogen we stilaan zeggen dat er genoeg Junior Boomerangs in Europa staan?

Ben je tijdens de afgelopen jaren in Erlebnispark Tripsdrill geweest? Dan weet je misschien dat een Junior Boomerang waardevoller wordt wanneer je ‘m combineert met een Suspended Thrill Coaster. Volldampf en Hals-über-Kopf vormen een heerlijk koppel en Emerald Park heeft een gelijkaardig duo in de aanbieding. Rondom de blauwe tracks van The Quest slingeren namelijk de rode rails van Na Fianna Force. Da’s een bijzondere naam die we als Nederlandstaligen ongetwijfeld verkeerd uitspreken, maar met de baan zelf is he-le-maal niks verkeerd! Qua looks is het sowieso een pareltje. De wachtruimte is een fijn kronkelend pad en de theming van het stationsgebouw staat duidelijk al een stap verder dan bij The Quest.

Qua rit herinnert Na Fianna Force me (vanzelfsprekend) aan Hals-über-Kopf: niet alleen de first drop, maar ook het bochtenwerk, de buitengewone souplesse en de g-krachten zijn gelijkaardig. Toch zijn er eveneens verschilpunten, want deze Ierse versie bevat twee verrassende zigzag-baangedeelten en je gaat slechts twee maal over de kop. Al bij al levert Na Fianna Force een ontzettend genietbare rit, maar toch is er van mijn kant één kritiekpunt. De twee inversies voelen, net zoals bij Hals-über-Kopf, namelijk wel heel vergelijkbaar aan. Dus hierbij mijn verzoek aan Vekoma: willen jullie bij de volgende Suspended Thrill Coaster misschien ook ‘ns een verticale looping of een leuke dive loop voorzien? Alvast bedankt!

We maken nog een bisnummertje bij Na Fianna Force en tuffen vervolgens opnieuw richting Dublin. Dat doen we met een goed gevoel, want Emerald Park stelde niet teleur. We ontdekten vandaag twee erg sterke rollercoasters en een aantal uitstekende familieattracties. Toch merkten we dat dit jonge park nog een beetje naar z’n eigen identiteit zoekt. Emerald Park begon als een middelgrote zoo met enkele themaloze rides. Niks om over naar huis te schrijven, maar in het nagenoeg concurrentieloze Ierland was dit hoogstwaarschijnlijk genoeg om bezoekers aan te trekken. Bij recente uitbreidingen schonk men gelukkig meer aandacht aan decoratie, met Tír na nÓg als het voorlopige hoogtepunt. Het gebied werd met een duidelijke visie ontworpen en ‘t is knap dat de theming rechtstreeks aan Ierland gelinkt kan worden. Als Emerald Park in de toekomst meer dergelijke prestaties (en leuke achtbanen zoals Cú Chulainn en Na Fianna Force) kan afleveren, kom ik hier met veel plezier nog eens terug.

In zekere zin herinnert de tijdlijn van Emerald Park me aan die van Energylandia. Het zijn allebei parken die ondanks hun jonge leeftijd al een explosieve groei doormaakten en moderne achtbanen brachten naar landen die voorheen eigenlijk helemaal geen pretparkcultuur hadden. Ook opvallend is ‘t feit dat Emerald Park en Energylandia bij hun nieuwste uitbreidingen uitstekende thema’s afleveren, terwijl de oudere zones om een upgrade smeken. En net zoals ik hoop dat Energylandia snel een heropwaardering van de oostelijke parkhelft aankondigt, geloof ik dat Emerald Park momenteel vooral baat zou hebben bij decoratieve ingrepen. Maak de zoo wat gezelliger, creëer een overkoepelend thema voor het kindergebied en breng wat extra groen naar dat vreselijke betonnen kermisplein. Ik besef dat zulke aanpassingen een smak geld kosten, maar het zou Emerald Park beslist naar een hoger niveau tillen.

Ierland is het land van shamrocks, het land van St Patrick’s Day en het land van een vliegmaatschappij die z’n tickets aan belachelijk lage prijzen verkoopt. Recentelijk werd dit echter ook het land van een verdomd goeie houten achtbaan, een kletsnatte Viking-expeditie en een bizar soepel lopende inverted coaster. Emerald Park maakte ons bezoek aan Dublin helemaal compleet en ik ben blij dat dit park nu eindelijk op m’n CV staat. En jij? Heb jij die Ierse achtbanen al aan je teller toegevoegd? Laat het me gerust weten via een berichtje onderaan deze pagina.