Aussie World

Palmview, Queensland, Australië

“Prima familiepretpark aan de Australische Sunshine Coast”

Mag ik eerlijk toegeven dat ik nog nooit van Aussie World gehoord had vooraleer we deze trip Down Under planden? Dreamworld en Warner Bros Movie World ken ik al jaren, maar deze naam deed allerminst een belletje rinkelen. Ik wil de luidruchtige Amerikanen van Theme Park Review dus hartelijk bedanken. Toen ik op die website een uitgebreid reisverslag over Australische pretparken las, vernoemde men namelijk dit kleinschalige familiepark aan de Sunshine Coast. En wat bleek? Aussie World ligt letterlijk naast de highway richting Fraser Island. Wanneer we op weg zijn naar die toeristische hotspot, voelen we ons dus mentaal verplicht om hier een korte tussenstop in te lassen. Dankzij de aangrenzende boetiekjes, het tankstation en de beroemde Pub (een wegrestaurant waar Michaël een Signature Steak ter grootte van een gemiddelde koe verorbert) hoef je overigens niet eens coaster-minded te zijn om dit complex te bezoeken.

We hadden op deze zaterdag van het verlengde paasweekend topdrukte verwacht, maar dat valt nogal mee. Noch de winkels, noch de taverne worden overspoeld door toeristen en ook aan de toegangspoort van Aussie World staat men ons letterlijk op te wachten. Ik merk dat de vriendelijke dame achter de kassa ons bedenkelijk aankijkt. Wat komen twee Europese twintigers in ‘s hemelsnaam in ons lokale amusementsparkje zoeken? Even later begrijpt ze wellicht dat we hier – net zoals die gekke Amerikanen van TPR – voornamelijk zijn voor plezier op achtbaanrails. We kopen dus met plezier dat veertig dollar kostende polsbandje, waarna we meteen op zoek gaan naar die bewuste coasterkriebels.

Hebben we zonet een kleine dertig euro uitgegeven aan een suffe Big Apple-credit? Neen, zo freaky zijn we niet. Alhoewel… deze fris uitziende kinderachtbaan staat met geopende beugels en een onbestaande wachtrij klaar, dus tja. Dan zeg ik natuurlijk niet nee tegen een +1 op m’n coaster-counter. Hallo Bug Run Kiddie Roller Coaster! De naam van deze attractie is bijna langer dan de ritduur, maar dat compenseert men met een gratis tweede en derde rondje. Dat is extra tijd om te beseffen dat onze hobby soms echt wel schaamtelijke momenten oplevert. Ik scoor deze 423ste credit immers in ‘t gezelschap van een groepje Australische kleuters. Auwtsj.

Soms zijn attracties een tijdje gesloten. Dat is niet altijd even fijn, maar het is nu eenmaal de realiteit. Technische storingen, weersomstandigheden of onderhoudswerken zijn immers nauwelijks te vermijden. We merken in Aussie World echter dat er nog andere redenen zijn om rides tijdelijk dicht te gooien. Wanneer we de lokale autoscooter passeren, zien we bijvoorbeeld dat ie ontruimd wordt omwille van – je leest het goed – een slang op de piste. Enkele tientallen ramptoeristen (daar horen wij uiteraard bij) verzamelen vervolgens rond de attractie, waarna de koelbloedige operatoren het beestje simpelweg opvangen met hun Crocodile Dundee-hoed. Van zodra Kaa weer door de vrije natuur kruipt, worden de botsautootjes opnieuw opgestart. Niets gebeurd. Het is opmerkelijk (en tegelijkertijd ook een tikkeltje angstaanjagend) hoe alledaags het personeel een dergelijke situatie opvat. Dit gebeurt duidelijk vaker.

Aussie World is een typisch familieparkje boordevol invulattracties. Van een überklassieke Waltzer en een origineel gethematiseerd schommelschip tot aan de kermisachtige logflume en het moderne draaiplezier van een Disk’O… we hebben het allemaal al wel eens gezien. Toch is er ook minder alledaags vertier te vinden en daar is Professor Bogglesworth’s Illusionarium een geslaagd voorbeeld van. Vooraleer we dit mysterieuze huisje betreden, krijgen we een 3D-bril toegestopt en verzekert het personeel me dat ze ons indien nodig kunnen komen bevrijden… Huh? Wat bedoelen jullie daarmee?! Het wordt echter vlug duidelijk dat dit een soort funhouse is waarbij de doorgang naar de volgende ruimte telkens heel erg goed verstopt is. Het desoriënterende tafereeltje houdt ons uiteindelijk een goeie tien minuten zoet en haalt enkele effecten boven die ik vol verbazing aanschouw. Bijzonder leuk uitgewerkt!

Dat Illusionarium is beslist de meest verrassende attractie in Aussie World, maar de hoofdreden voor ons bezoek is het niet. Die eer is immers weggelegd voor ~~Slow~~, ~~Fast~~… ehm Wild Mouse. Waarom ik per se een muisachtbaan wil bezoeken aan de andere kant van de aardbol? Simpel: omdat dit een houten versie is en omdat die dingen doorgaans garant staan voor pure spaß. Heel veel ervaring met dit attractietype heb ik echter niet, want ik deed enkel de (intussen afgebroken) versie in Blackpool Pleasure Beach. En als ik terugdenk aan die beruchte Wild Mouse in het Verenigd Koninkrijk, dan voelt deze Australische variant opeens tamelijk braafjes aan. Men sleurt je niet aan een helse snelheid door de klassieke haarspeldbochten en ook tijdens de afdalingen ligt het tempo niet bijster hoog. Het is cool om deze coaster uit 1962 aan mijn teller toe te voegen en ik bewonder de goede staat waarin Aussie World haar topachtbaan presenteert. Maar verwacht alsjeblieft geen geschifte ervaring zoals in Blackpool, want dan is teleurstelling gegarandeerd. Gelukkig krijgen we volgende week al een herkansing in Sydney, waar een gelijkaardige coaster naast de iconische Harbour Bridge staat. Ik ben benieuwd!

Nadat we onze credits binnenhaalden en een lunch scoorden in de pub, gaan Michaël en ik terug on the road. We hebben vanuit Aussie World immers nog een heel eind te gaan naar Hervey Bay, het kustdorpje waar onze hotelkamer voor vanavond gereserveerd werd. De weg is lang en niet al te boeiend, maar we maken er het beste van. Bovendien hebben we mooie vooruitzichten. We gaan morgen immers op dagtrip naar ‘s werelds grootste zandeiland. Fraser Island, we komen eraan!