Ha Long Bay

“De blikvanger van iedere reis naar Vietnam”

Oplettende lezers hebben in de vorige tripverslagen misschien iets opgemerkt. Tijdens de eerste helft van de reis (die zich in Singapore en Cambodja afspeelde) was ik in het charmante gezelschap van Phaedra. Tijdens dit tweede gedeelte van de reis lijkt ze echter spoorloos verdwenen. Ik ben inderdaad op m’n eentje door Vietnam aan het reizen en dat was niet het oorspronkelijke plan. Phaedra en ik wilden de volledige drie weken tezamen beleven, maar ziekte stak daar helaas een stokje voor. Eeuwig zonde natuurlijk, want met z’n tweeën rondtrekken blijft leuker dan alleen. Toch loeiden er geen paniekerige alarmbellen in m’n hoofd wanneer mijn compagnon besliste om vroegtijdig naar huis te gaan. Ik heb al eerder soloreisjes gemaakt en die zijn telkens uitstekend bevallen. Het enige onderdeel waar ik plots vreselijk tegenop keek, was de driedaagse in Ha Long Bay. Niet omdat ik het landschap van deze wereldberoemde baai niet meer wilde zien, wel omdat we hier een luxueuze cruise van twee nachten gereserveerd hadden. En in mijn eentje op zo’n cruiseschip kruipen… dat wringt toch een beetje.

Het is woensdag 5 februari en ik ben op Tuan Chau Island. Dit is een soort toeristenhub voor de kust van Ha Long City. Straatlantaarns werden versierd met oplichtende Disney-figuren, er zijn enkele resorthotels en je vindt hier zelfs een bescheiden pretpark, al ziet dat er op foto’s ronduit triest uit. Op Tuan Chau overheerst een gevoel van vergane glorie, maar aan de zuidelijke tip van het eiland is er vanochtend volop leven. Dit is namelijk de plek waar alle lokale cruisemaatschappijen een aanlegkade hebben. Pier nummer zestien is de thuishaven van Alisa Premier, de rederij waar ik voor koos.

De 1969 eilanden van Ha Long Bay verkennen, hoe werkt dat dan precies? Er zijn verschillende opties, maar je moet sowieso het water op. Dat kan met een boottocht van één dag, met een overzetboot richting Cat Ba (het grootste eiland van de baai, in ‘t bijzonder geliefd bij backpackende jongeren) of met een meerdaagse cruise. Zulke cruises zijn eenvoudig te reserveren met behulp van booking.com, al maakt het enorme aanbod de keuze best lastig. Net zoals dat bij m’n dagtrip naar Ninh Binh het geval was, biedt ook hier elke maatschappij een gelijkaardig programma aan. In iedere routebeschrijving gaat het wel over een grot, een kajak-activiteit en Ti Top Island. We maakten onze keuze dus vooral met de ogen. Welke website geeft ons het beste gevoel? Welk schip ziet er op de foto’s het mooist uit? En welke maatschappij scoort goed op TripAdvisor? Alisa Premier kwam als winnaar uit de bus. Je betaalt voor deze cruise weliswaar enkele tientallen euro’s meer dan voor de meeste andere, maar het prijsverschil is verantwoord. Tijdens deze driedaagse merk ik namelijk dat Alisa Premier en President Cruises de mooiste schepen van Ha Long Bay hebben. Vele andere maatschappijen varen met boten die er toch wat… ehm… verdacht uit zien.

Het is niet m’n allereerste cruise. Enkele jaren geleden verbleef ik immers vier nachten op de Disney Wonder, terwijl die door de Bahama’s voer. Toch is deze Ha Long Bay cruise een totaal ander concept. De Disney Wonder heeft bijvoorbeeld 875 kajuiten en vaart van de ene megahaven naar de andere, terwijl onze Alisa-boot 22 kamers telt en in Ha Long Bay blijft ronddobberen. Het is dus veel kleinschaliger, al bleven enkele klassieke elementen van een cruisevakantie ongewijzigd. De waanzinnig vriendelijke crew bijvoorbeeld, of de copieuze maaltijden die je voorgeschoteld krijgt. Tijdens het ontbijt en de lunch worden er enorme buffetten voorzien en ‘s avonds bereidt de chef zelfs een zesgangenmenu. Als Belg vind ik lekker eten belangrijk en Alisa stelt niet teleur. Men serveert een goeie mix tussen Aziatische en westerse keuken, terwijl de service (zoals overal in Vietnam) geen enkele steek laat vallen. Alle maaltijden zijn overigens inbegrepen, maar dranken worden op een aparte rekening genoteerd.

De maaltijden horen bij een cruise zoals achtbanen bij een dagje pretpark. Toch ging ik in eerste instantie aan boord om Ha Long Bay te verkennen. En ook dat gebeurt. Meermaals per dag kan je overstappen op een kleine shuttleboot die het vervoer naar de verschillende bezienswaardigheden verzorgt. Na onze buffetlunch vertrekt die ferry voor de eerste keer. Z’n bestemming is de beroemde Sung Sot Cave.

Wanneer je Sung Sot Cave vertaalt, dan krijg je iets als Verrassingsgrot. Geen Wondergrot zoals in Aladdin, maar een grot waar de Franse ontdekkers blijkbaar oprecht door verrast waren. Grotten zijn allesbehalve zeldzaam in Ha Long Bay – er zijn er bijna zestig – maar Sung Sot staat wel bekend als de grootste. Bij zo’n grote grot hoort helaas ook een grote bezoekersstroom. Zowat elke rederij stuurt vanmiddag wel een bootje naar Bo Hon, het exotische eiland waarop je dit natuurwonder terugvindt. Het is dus druk. Zeker in de eerste twee kamers is het dringen. En weet je wat het ergste is? Zo indrukwekkend zijn die eerste kamers helemaal niet.

Maar net wanneer ik wil beweren dat Sung Sot een tegenvaller is, beland ik in de derde kamer. Deze heeft een oppervlakte van 10.000 vierkante meter en sommige stalactieten hangen wel dertig meter hoog. Het is een indrukwekkend schouwspel en de omvang van het geheel is moeilijk te vatten. Probeer op onderstaande foto de lampjes van het wandelpad te volgen en dan merk je pas hoe enorm deze grot eigenlijk is. De wandelroute door deze derde kamer is een halve kilometer lang en het zou stiekem een perfecte wachtrij zijn voor Journey to the Center of the Earth in Tokyo DisneySea.

Wanneer je Sung Sot Cave googelt, zie je vaak foto’s van een kleurrijk uitgelichte grot. Hoewel dat perfect in Vietnam past (zowat elke brug is hier bijvoorbeeld verlicht in alle kleuren van de regenboog), oogt het vooral kitscherig en fout. Het lijkt erop dat men dit tegenwoordig beseft, want vandaag is de grot met klassieke witte schijnwerpers verlicht. Dat verlaagt het pretparkgehalte, maar voor één keer vind ik dat een goede zaak.

We moeten behoorlijk wat trappen overwinnen tijdens een bezoek aan Sung Sot, maar het loont de moeite. Dat geldt niet alleen in de grot, maar ook daarbuiten. Wanneer we de derde kamer verlaten, belanden we namelijk op een panoramisch platform dat knappe views op Ha Long Bay garandeert. Let vooral ook op de aanlegkade, waar een heleboel shuttlebootjes klaar zijn om toeristen opnieuw naar hun cruiseschip te brengen.

Het tripje naar de Verrassingsgrot begon wat moeizaam, maar het werd uiteindelijk best een imposante belevenis. Toegegeven… je voelt jezelf hier een toerist in een héél lange rij, maar goed. Dat is een gevoel dat je dan even moet negeren. Ongeveer de helft van die lange rij toeristen gaat achteraf kajakken in Ha Long Bay, maar deze activiteit sla ik zelf over. Een cocktail slurpen op het bovendek van onze boot, dat lijkt me persoonlijk leuker. Dankzij de prachtige uitzichten smaakt zo’n Singapore Sling zelfs nog beter.

Dag twee op de baai. Na een deugddoende nachtrust schuif ik rond acht uur aan bij het ontbijtbuffet. De cruisemanager had ons gisteren weliswaar uitgenodigd voor Tai Chi op het bovendek, maar m’n interesse was onbestaand. Tai Chi zegt me niks en bovendien werd dit zen-moment om kwart over zes ‘s ochtends georganiseerd. Dus neen bedankt, ik heb andere ideeën bij het woord vakantie.

Wanneer een een cruise reserveert bij Alisa Premier, krijg je twee opties. Er is de klassieke tweedaagse cruise met één overnachting, maar men heeft ook een driedaagse variant met twee overnachtingen. Ik opteerde voor die lange versie, maar ik merkte gisteren dat de meeste medepassagiers slechts één nacht blijven. Dat klinkt qua logistiek ingewikkeld, maar eigenlijk pakt men het best slim aan. Het schip vaart elke dag van de vertrekhaven naar een centraal punt in de baai. Van daaruit worden de verschillende excursies georganiseerd en ook ‘s nachts ligt het schip op deze locatie voor anker. De driedaagse cruisers worden op hun tweede dag dan getransfereerd naar een kleinere dagboot, terwijl het grote schip heen en terug naar de vertrekhaven vaart. ‘s Namiddags worden beide groepen samengevoegd en dan maak je kennis met de nieuwe medepassagiers.

De dagboot is stukken minder luxueus dan het grote schip, maar ik klaag niet. Wel integendeel: die tweede dag in Ha Long Bay is het leukste onderdeel van de hele cruise. Dat is gedeeltelijk te danken aan het weer, want ik geniet vandaag van een heerlijke 25°C en we zien soms zelfs een streepje zon. De voornaamste reden om dag twee te bejubelen, is echter de kleinere groep. Ik ga vandaag op pad met tien medepassagiers en dat creëert een speciale sfeer.

In zo’n kleine groep ontstaat al vlug een saamhorigheidsgevoel. Iets als ‘Ha! Wij zijn de premiumtoeristen die een nachtje extra blijven’ ofzo. Contacten leggen wordt kinderspel en je merkt bijgevolg dat Ha Long Bay een mengelmoes van nationaliteiten aantrekt. Er zijn Britten, mensen uit Singapore, enkele goedlachse dames uit de Verenigde Staten…

… en dan is er nog dit Canadese koppel met Laotiaanse roots. Ze zorgen eigenlijk constant voor een hilarisch tafereel. Mevrouw is verslaafd aan haar selfiestick en ze maakt letterlijk elke vijf seconden een foto, terwijl meneer er alles aan doet om buiten beeld te blijven. Da’s niet naar haar zin, waardoor er een soort geforceerd kat-en-muisspel tussen de twee ontstaat. Man Bijt Hond zou hier een mooie reportage kunnen maken.

De absolute topper is trouwens Linda, die bij de crew hoort. De vriendelijkheid van het personeel is bij Alisa Premier sowieso het vermelden waard, maar deze dame verdient nog een extra woordje van lof.

We zijn vandaag natuurlijk niet alleen sociaal, maar we bezoeken ook dingen. Tijdens de tweede dag varen we naar verder gelegen uithoeken van Ha Long Bay, wat vooral qua drukte een enorm voordeel oplevert. Het aantal driedaagse cruises is beperkt, dus we ontsnappen tijdelijk uit die enorme vloot cruiseschepen. Onze eerste halte is een grot waar we bijvoorbeeld de enige bezoekers zijn. In tegenstelling tot Sung Sot is deze tweede grot trouwens niet artificieel verlicht. De excursieleiders duwen een zaklamp in onze handen en we gaan letterlijk kruipen en klimmen. Hoewel de verschillende kamers een stuk minder indrukwekkend zijn dan die van gisteren, is het wel kicken om zo’n aardedonker grottenstelsel te ontdekken.

Een uurtje later zijn we opnieuw aan het varen. Het voorbijschuivende landschap gaat mij niet vervelen…

… al lijken vele medepassagiers wel toe aan een dutje.

We begonnen op een luxeschip en we brengen onze tweede dag door op een kleinere schuit. Toch is het fijn om te zien dat je niet op ‘t kleinste bootje van Ha Long Bay zit.

Na de lunch gaan we opnieuw van boord. Deze keer bezoeken we de Pearl Farm, een halte waar vooral de dames fel naar uit kijken. Deze locatie heeft niks te maken met een oorlogsbasis op Hawaii en nog minder met een rockband uit Seattle. Neen, dit is letterlijk een kweekplaats voor parels. Ik heb niks met juwelen en weet niet of dit echt m’n ding is, maar goed… we nemen een kijkje.

De parelkwekerij is een soort drijvend dorp in een oogstrelende inham van Ha Long Bay. Het is kleinschalig en de barakken ogen best ouderwets, maar al bij al valt er wel interessante informatie te rapen. Aan de ingang werd een soort miniatuurmuseum ingericht…

… en daarachter vertelt men hoe parels gekweekt worden. Het is een tijdrovend proces, want de grotere parels moeten wel tien jaar groeien. Dat geeft deze mevrouw voldoende tijd om aangespoelde toeristen een rondleiding te geven, lijkt me.

Op het einde van de tour (lees: na vijf minuten) zien we hoe de oesters na hun groeitijd geopend worden. Gek genoeg is het na tien jaar nog altijd bang afwachten of er nota bene een parel in de schelp gegroeid is. De succesratio bedraagt slechts tien à vijftien procent. Je mag dus tien jaar lang verhaaltjes voorlezen, met je oester naar de zoo gaan en dure babyvoeding kopen, maar het kan allemaal op teleurstelling uitdraaien.

Wij zeggen hoera wanneer we een parel zien, maar de uitbaters van de Pearl Farm zeggen pas hoera wanneer we onze MasterCard swipen in deze souvenirwinkel. Dat museum en het making-off-verhaal waren uiteraard een slinkse manier om de verkoop van Ha Long Pearls te stimuleren. Ik doe er niet aan mee, maar de selfie-mevrouw uit Montréal lijkt helemaal in haar nopjes.

Na een stevig diner, een welgekomen nachtrust, een overgeslagen les Tai Chi en een uitgebreid ontbijtbuffet komt het einde van de cruise verrassend dichtbij. We zouden op het middaguur alweer in Ha Long City moeten aanmeren, al staat er nog een finale activiteit op de planning. Om kwart voor acht vertrekt de shuttleboot immers naar Ti Top Island, een van de populairste sights van de hele baai. Dit eilandje is relatief klein, maar toch houdt elke cruisemaatschappij er halt.

In ons cruisekrantje wordt Ti Top beschreven als een paradijs op Aarde. Er stond iets over zwemmen en zonnen op het strand, maar dat is tijdens deze miezerige ochtend niet aan de orde. Geen mens waagt zich op het zandstrand en dat is bij deze weersomstandigheden best begrijpelijk.

Alle bezoekers zijn vanochtend dus op Ti Top Island om dezelfde standaard foto te maken. Het eiland is namelijk vooral bekend omwille van z’n panoramische terras dat op de top van de heuvel ligt. Je moet ruim 400 traptreden overwinnen om daar te geraken, maar het uitzicht is de moeite waard.

Ik moet – met enige spijt in het hart – zeggen dat de heerlijke weersomstandigheden van gisteren voorbij zijn. Het is opnieuw grijs en grauw in Ha Long Bay. Daardoor ziet onderstaande foto er minder tropisch en vakantieachtig uit dan ik hoopte, maar ach… niks aan te doen. Hoewel het duizelingwekkende landschap zich gedeeltelijk in de laaghangende bewolking verschuilt, besef ik hierboven nogmaals dat Ha Long Bay een prachtige plek is. Het is onderdeel van de New 7 Wonders of Nature en ik begrijp goed waarom. Vorig jaar bezocht ik een andere bezienswaardigheid uit deze lijst en Ha Long Bay moet er absoluut niet voor onderdoen.

Het is amper tien uur wanneer Alisa ons uitnodigt voor een vroege lunch. Je mag niet met honger aan land gaan, zo lijkt men te redeneren. Honger en dorst heb ik de afgelopen dagen inderdaad niet gehad, maar heb ik ook een onvergetelijke ervaring gehad? Ik mag er gemiddeld positief op antwoorden. Er zijn twee minder leuke kantjes aan het hele verhaal. Ten eerste voel je jezelf hier een massatoerist zonder vrijheid. Ik ben het gewend om stervensdrukke plekken te bezoeken en doorgaans heb ik daar weinig problemen mee. In Disneyland, Angkor Wat en aan Niagara Falls loop je bijvoorbeeld ook met duizenden medebezoekers rond, maar daar kan je de drukte eventueel ontlopen door je route aan te passen. Wanneer je voor alle excursies afhankelijk bent van je cruisemaatschappij, is zoiets echter onmogelijk. Ten tweede is niet elke activiteit even boeiend. Tai Chi zegt me niks, zo’n parelboerderij is pure geldklopperij en die kajaksessies interesseren me evenmin. Bij Disney Cruise Line kon je op elk moment van de dag meerdere dingen doen, maar bij deze kleinere cruise wordt er (logischerwijs) telkens maar één activiteit georganiseerd. Wanneer die je niet aanspreekt, ben je aangewezen op de bar of je eigen terrasje.

Er zijn gelukkig ook een heleboel voordelen aan zo’n meerdaagse cruise verbonden. Het gaf me de kans om de schoonheid van Ha Long Bay ten volle te appreciëren en je hebt bovendien extra kans op mooi weer. Dag één en drie waren grauw, maar die zonnige tweede dag was een heuse verademing. Bovendien creëert zo’n cruise het rustgevende vakantiegevoel dat tijdens een drukke rondreis van harte welkom is. Ook geïnteresseerd in een Ha Long Bay cruise? Overweeg dan zeker de driedaagse variant. De basisversie met één nacht duurt namelijk minder dan vierentwintig uur en je komt daarmee alleen op overbevolkte plekken. Die extra dag levert in mijn ogen dus veel meerwaarde voor een beperkte meerprijs. En ik wil geen overbodige reclame maken, maar Alisa Premier levert een kwalitatief sterk product. Dankzij de fantastische personeelsleden en het internationale reisgezelschap heb ik mezelf geen moment eenzaam gevoeld. De crew komt vaak een praatje maken en tijdens de excursies hangt er sowieso een losse sfeer bij de reizigers. Die angst om alleen op cruise te gaan, bleek dus volkomen overbodig.

Ha Long Bay is wellicht de grootste toeristische troef van Vietnam. Deze legendarische plek bezoeken, voelt bijgevolg aan als een soort privilege. Toch is Ha Long Bay in mijn hoofd niet louter een bestemming met grillige rotsformaties, duistere grotten en kolossale maaltijden. Wanneer ik Ha Long zeg, dan verschijnen er immers ook rollercoasters en kabelbanen in mijn gedachten. Terwijl bijna al m’n medepassagiers meteen opnieuw naar Hanoi reizen, blijf ik dus nog één dag in de regio. De twee themaparken van Sun World Halong Complex, die wil ik beslist niet missen.