Ninh Binh

“Dagtrip vanuit Hanoi met indrukwekkende vergezichten”

Wat hebben ongemakkelijke humor, oude hoofsteden, krakkemikkige bootjes, een inspannende klim en De Mol met elkaar gemeen? Op het eerste zicht niet veel, hè? Op dinsdag 4 februari 2020 ontdekte ik nochtans dat er wel degelijk een link is: Ninh Binh. Als je daar nooit van gehoord hebt, neem ik je niks kwalijk. Ninh Binh is immers een provincie in het verre Vietnam, niet meteen de materie waarover je tijdens een Belgische les aardrijkskunde leert. Wanneer je een reis naar Vietnam onderneemt, wordt Ninh Binh echter een topprioriteit. Want de schoonheid die je hier te zien krijgt, daar kunnen maar weinig andere provincies aan tippen. Neen, zelfs Antwerpen niet.

Ik ga vandaag op pad met Local Tours Vietnam, een van de vele touroperators in Hanoi. Ik moet toegeven dat dit een wilde gok was, want de lijst is eindeloos. Ik had op TripAdvisor vele mogelijke tours bekeken, maar vergelijken is lastig. De meeste maatschappijen bieden immers een gelijkaardige route met gelijkaardige sights aan. M’n enige vereiste was een kleine groep, want zo’n tour met vijftig toeristen zegt me persoonlijk niks. Local Tours Vietnam voldeed aan deze eis en de kostprijs is naar Europese normen erg schappelijk: voor amper 35 euro nemen ze me een hele dag mee naar Ninh Binh, inclusief prima buffetlunch en toegang tot de verschillende bezienswaardigheden. Voor zo’n bedrag kan je eigenlijk niet bedrogen uitkomen, vind ik.

Local Tours pikt me ‘s ochtends om halfacht op aan de voordeur van mijn hotel. Ik zeg hallo tegen de kleine groep waar ik om gevraagd had (die bestaat uit mezelf, een Canadese jongedame, een Zuid-Koreaans gezinnetje en een Japanse moeder en zoon) en maak vervolgens kennis met onze vrolijke gids Quynh. Hij blijkt een goedlachse man met een speciale vorm van humor. Een mop over dodelijke slachtoffers van het coronavirus maakt de sfeer bij deze groep – waarin iedereen een mondmasker draagt – nogal awkward, maar verder levert hij een fantastische prestatie.

HOA LU

Na een rit van ongeveer anderhalf uur komt de bus aan bij onze eerste halte. We bezoeken vanochtend Hoa Lu, een plaats die beschreven wordt als de oude hoofdstad van Vietnam. Dat klinkt ronduit indrukwekkend. Tijdens de tiende en elfde eeuw moet dit dus een bruisende stad geweest zijn. Helaas moet ik je waarschuwen: er blijft vandaag de dag niet veel van over. Op het toeristische punt, daar waar zowat elke tourbus stopt, kan je tegenwoordig twee tempels bezoeken. Dat zijn de Dinh Tien Hoang Temple en de Le Dai Hanh Temple, al mag je daar in Vietnam een overload aan gekke tekens en accentjes aan toevoegen. In het Vietnamees krijg je dan zoiets als Lê Đại Hành, maar helaas is die schrijfwijze bijna exotischer dan de tempel zelf. Want we moeten er eerlijk in zijn: er zijn in Azië tientallen tempels die meer indruk maken. Daarvoor hoef je zelfs niet buiten Vietnam te zoeken.

Begrijp me niet verkeerd… zo’n Aziatische tempel straalt altijd een bepaalde sereniteit en schoonheid uit. Dat is hier in Hoa Lu niet anders, maar toch is het allemaal wel erg kleinschalig. Gelukkig is het woord kleinschalig niet van toepassing op de omgeving. Ik zag ze al vanuit onze tourbus, maar nu stralen ze pas echt in volle glorie: de grillige kalkstenen heuvels die Ninh Binh typeren. Het landschap lijkt hier letterlijk uit een natuurdocumentaire gekopieerd. En hoewel ik de regio natuurlijk liever tijdens een dag met volop zonneschijn bezocht had, creëert het mistige weer wel een extra laagje mystiek.

Krijg ik trouwens extra punten wanneer ik die kenmerkende heuvels, kleurrijke vlaggetjes, een Aziatisch tempeltje, een Vietnamese punthoed en wat random beesten op één foto vastleg? Dan is onderstaand plaatje mijn inzending.

Hoa Lu was in mijn ogen geen topbestemming, ook al besef ik dat deze plek een grote culturele waarde heeft. Onmisbaar in de geschiedenis van Vietnam, doch perfect misbaar tijdens een dagtrip naar Ninh Binh, als je het mij vraagt. Activiteit nummer twee is gelukkig meer m’n ding: we gaan fietsen. Als Belg of Nederlander ervaar je zoiets misschien als alledaags, maar het waanzinnige landschap maakt dat helemaal goed. Tijdens die rit houdt het bovendien eventjes op met miezeren, wat welkom is op zo’n moment.

Een lange en avontuurlijke fietstocht heeft Quynh niet gepland, wat enigszins begrijpelijk is met zo’n verscheiden groep. Toch zijn de uitzichten wondermooi en we krijgen meteen een voorsmaakje van onze belangrijkste activiteit voor de namiddag. We zien in de verte immers een heleboel bootjes over het wateroppervlak glijden. En raad eens wat we na de lunch gaan doen? Juist, we gaan zelf aan boord.

TRANG AN

Trang An is een van de populairste attracties in de regio. De term attractie mag je in dit geval zelfs vrij letterlijk interpreteren, want het complex voelt aan als een enorme ride in een pretpark. Disney’s Jungle Cruise XXL zonder de plastieken beesten, maar met beeldschone landschappen, zeg maar. Bij zo’n Jungle Cruise op z’n Vietnamees horen een pittoresk bruggetje, een hip logo, een Aziatisch stationsgebouw…

… een kaartverkoop, een opstaphaven…

… en natuurlijk ook een gigantische zigzag-wachtruimte.

Die wachtrij blijft leeg. Da is logisch, want in Roller Coaster Tycoon zouden je gasten ook iets zeggen als ‘Ik ga niet in Trang An wanneer het regent’. De miezerregen moeten we er deze namiddag helaas bij nemen, maar Quynh heeft ons gelukkig van kleurrijke poncho’s voorzien. Goed, ik ben klaar om in te stappen.

Maak kennis met onze persoonlijke Skipper. In tegenstelling tot de Skippers in Disneyland vertelt deze mevrouw geen flauwe mopjes over piranha’s of watervallen. Nu ja… misschien doet ze dat wel, maar mijn kennis van het Vietnamees is nogal stoffig. Hoewel ze het op onderstaande foto verstopt, glimlacht ze haast de hele tijd. Misschien doet ze dat omdat haar drie passagiers een hele tijd plichtsbewust mee roeien, iets wat ik weinig andere toeristen zie doen. You’re welcome, dear.

De professionele roeister zit achter mij, vooraan zitten die lieve Japanse moeder en zoon. Hun schouders, reddingsvesten en kegelhoeden verschijnen daarom regelmatig op mijn foto’s. Maar ehm… konnichiwa, sushi en kanpai, kunnen jullie ook eens even beiden opzij leunen?

Arigatou gozaimasu, vriendelijke mensen. Dankzij jullie zie ik beter dat de eerste grot eraan komt! Tijdens onze vaartocht door Trang An komen we maar liefst vier zulke grotten tegen en dat levert fenomenale uitzichten op.

Excuses voor de erbarmelijke kwaliteit van volgende foto, maar mijn camera heeft duidelijk moeite met zulke grottenstelsels. Onze roeister heeft dat echter niet: ze loodst ons schuitje met grote souplesse door de nauwste tunnels. Wanneer ze je waarschuwt om je hoofd naar beneden te houden, kan je dat trouwens maar beter doen. Sommige grotten zijn namelijk erg laag.

Wanneer je Ninh Binh bezoekt, is een boottocht in zo’n sampan onmisbaar. Dat kan je op meerdere locaties doen, al zijn Trang An en Tam Coc de bekendste plekken. Volgens Quynh is Trang An de betere optie, al kan hij dit natuurlijk ook beweren om z’n acht pupillen een goed gevoel te geven. Volgens onze gids is Tam Coc iets minder goed georganiseerd omdat de boottochten daar door verschillende bedrijfjes aangeboden worden, terwijl men in Trang An één uitbater heeft. Ook vertelt hij dat het landschap van Trang An mooier is, al zie ik bij de collega’s van Bunnies Unleashed dat het verschil eigenlijk miniem is. Bovendien ben ik stiekem ook een beetje jaloers op de Bunnies. Zij mochten in Ninh Binh immers van prachtig weer genieten, terwijl ik me tevreden moet stellen met een grijze, mistige dag.

Hoewel de hemel grijs is, blijft de omgeving oogverblindend fraai. Het voelt haast alsof ik rechtstreeks naar de wereld van Avatar en Pandora getransporteerd werd. Het karstgebergte van Ninh Binh wordt vaak beschreven als de Ha Long Bay van het land. Dat belooft meteen goede dingen voor dat andere natuurwonder, waar ik vanaf morgen een drietal dagen zal doorbrengen. Laat me alvast verklappen dat de bergen van Ha Long Bay inderdaad erg indrukwekkend zijn, al zou ik Ninh Binh beslist niet als het kleine broertje beschrijven. Het voelt hier allemaal wat intiemer en avontuurlijker aan. Probeer de provincie Ninh Binh en Ha Long Bay dus liefst allebei in je trip naar Vietnam te integreren. Het verschil tussen deze twee regio’s is groot genoeg om dat te verantwoorden.

Als je in 2019 naar de Belgische reeks van De Mol gekeken hebt, zou het best kunnen dat voorgaande beelden een belletje doen rinkelen. Deze locatie werd immers gebruikt voor een legendarische opdracht. Hier moesten drie teams van twee personen over de rivier roeien naar hun slaapplaats, waar ze uiteindelijk vergezeld werden door een varken, een slang of een tarantula. Het leverde hilarische televisiemomenten op, maar voor mij is ‘t vandaag vooral een feest van herkenning. Het is bijzonder om zulke plekken met je eigen ogen te mogen bewonderen. En spoiler alert: er staan tijdens de volgende week nog meer zulke plaatsen uit De Mol op m’n programma.

Wanneer we na zowat anderhalf uur opnieuw aanmeren, ben ik de matige voormiddag al helemaal vergeten. Trang An heeft ondanks het trieste weer namelijk alle verwachtingen ingelost. Dit was sowieso een van de dingen waar ik fel naar uitkeek en dat bleek terecht. Terwijl ik dit schrijf, besef ik zelfs dat Trang An een van de meest onvergetelijke momenten van de hele reis opleverde. Het toeristische gehalte van deze boottocht is groot en je bent zeker niet alleen, maar ik had de hele tijd kippenvel. Tussen deze unieke rotsformaties over glashelder water glijden, dat doe je niet elke dag. Ik kan niet vertellen of de boottocht van Trang An effectief beter is dan die van Tam Coc, maar ik kan wel zeggen dat je hier schoonheid van wereldniveau tegemoet gaat.

MUA CAVE

De laatste stop van deze dagtrip brengt ons opnieuw op een locatie die Vlamingen mogelijk herkennen uit De Mol. Tijdens de tweede aflevering werden groepen kandidaten aan elkaar vastgeketend en moest er een stevige wandeling ondernomen worden. Aan het einde moesten die teams vervolgens een steile berg beklimmen om de eindmeet te halen. Ik schrap die stevige wandeling en ik laat me liever niet vastketenen aan m’n medereizigers, maar die slotklim zie ik absoluut zitten. Voor deze De Mol-flashback rijdt de bus naar de zogenaamde Mua Cave. Deze groene heuvel is omgeven door rijstvelden en exotische vegetatie, dingen die vooral vanuit de hoogte zichtbaar zijn. Ik begin dus snel te klimmen naar de top, die zowat 500 traptreden hoger ligt.

Op het hoogste punt van deze Mua Cave ligt een fotogeniek drakenbeeld. Als je niet naar boven wil, kan je gelukkig ook gewoon zo’n draak zien aan de start van de klim.

Halverwege splitst het wandelpad. Aan de linkerkant leidt een trap naar de hoogste top, aan de rechterkant ligt de heuvel van onderstaande foto. Omdat dit uitzichtspunt iets lager is, lijkt het automatisch ook minder populair. Toch is het niet minder interessant, want het panorama in oostelijke richting loont de moeite. Van op deze heuvel kijken we uit op enkele nabijgelegen dorpjes, uitlopers van het karstgebergte en enorme rijstvelden. Vooral het rijstveld waarin men met houten wandelbruggen een hart/drakenstaart/zaadcel tekende, is erg Instagram-waardig.

Ik ben de enige passagier van onze bus die zich aan de dubbele klim waagt. Dat voel je natuurlijk in je kuiten, maar ik ben blij dat ik het gedaan heb. Ook het hoogste uitkijkpunt levert namelijk onbetaalbare uitzichten. Helaas speelt de hardnekkige bewolking me nogmaals parten. De zonovergoten foto’s die je in elke reisgids over Vietnam ziet, zijn me vandaag duidelijk niet gegund. Jammer is dat absoluut, maar niks aan te doen. Bovendien wordt de zon hierboven deels vervangen door de twee vrolijke Vlaamse dames waar ik een praatje mee maak. Het blijft een gekke gewaarwording om 10.000 kilometer van huis je eigen taal te horen.

Na dit feestje met ruim duizend trappen zet de bus opnieuw koers naar Hanoi. Een rit van honderd kilometer na een dag vol sightseeing, dat geeft tijd om te evalueren. Je voelt wellicht dat de namiddag me beter lag dan de voormiddag. Hoa Lu miste wat punch en de fietstocht had best uitdagender gemogen, maar Trang An en Mua Cave zijn voltreffers. Vooral die sampantocht ervoer ik als een magisch moment, als iets unieks wat ik nog nooit meegemaakt had. Tijdens een volgende reis naar Vietnam zou ik het daarom meteen opnieuw doen. Het lijkt me wel leuker om dan individueel hierheen te reizen en wat avontuurlijker te werk te gaan. Zulke georganiseerde dagtours zijn handig wanneer je over beperkte tijd beschikt of niet wil investeren in privévervoer, maar het gaat helaas ten koste van de ervaring. Zo’n buitenaards mooie regio verdient beter.

In de hoofdstad van weleer. In het wiel van Quynh. In het vaarwater van Jungle Cruise en in het spoor van De Mol. Een dag met ups (Trang An!), downs (het weer!) en alles ertussenin. Een ding is echter zeker: ik ontdekte een van de mooiste plekken van onze planeet. De kans is overigens groot dat ik tijdens het volgende report een gelijkaardige conclusie trek. Vanaf morgen ontdek ik namelijk een van de New7Wonders of Nature. Wordt vervolgd in Ha Long Bay.