Switch to English version

Busch Gardens Williamsburg

Williamsburg, Virginia, USA

“Thuishaven van een hele reeks legendarische rollercoasters”

Stella-Landia, Heineken Park, Erdinger Welt of Duvel Kingdom. Voor ons klinkt het misschien vreemd om een pretpark aan bier te linken, maar in de Verenigde Staten kijkt men er minder gek van op. Brouwerij Anheuser-Busch stond er namelijk aan de wieg van twee populaire parken. In 1959 presenteerde men Busch Gardens Tampa Bay in het zonnige Florida en zestien jaar later kwam er een zusterpark nabij Williamsburg, een bekend toeristenstadje in de staat Virginia. Het park in Tampa is sinds jaar en dag een geliefd tussendoortje voor pretparkliefhebbers die hun vakantie in Orlando doorbrengen, want vanuit de pretparkhoofdstad rijd je in een uur naar Busch Gardens. Het park in Williamsburg lijkt op het eerste gezicht moeilijker bereikbaar, maar dat valt eigenlijk reuze mee. Grootstad Richmond ligt vlakbij en een dag Busch Gardens Williamsburg valt makkelijk te combineren met bezoekjes aan andere coasterbestemmingen als Kings Dominion en Hersheypark.

ENGLAND

Busch Gardens Tampa brengt Afrikaanse exotiek tot leven in themazones als Congo, Egypte en Marokko. Het park in Williamsburg baseert zich dan weer grotendeels op Europese landen, dus je mag het misschien beschouwen als een Amerikaanse versie van Europa-Park. Het Europese thema is zelfs aan de hoofdingang al duidelijk aanwezig, want we betreden het park via een Brits aandoende Main Street. Het beeld wordt er bepaald door heel wat vakwerkhuisjes, een replica van het Globe Theatre en een overdaad aan Union Jacks. Achter de gevels verstopte men een koffiebar, een snoepwinkel en uiteraard ook een grote souvenirshop. De rekken zijn er gevuld met T-shirts en hoodies waarop de logo’s van Apollo’s Chariot, Alpengeist, Verbolten en Griffon prijken. Het doet ons beseffen dat er vandaag heel wat wereldberoemde rollercoasters op het programma staan. En onze eerste stop? Dat is een klassieker uit 1978.

SCOTLAND

Het Engelse themagebied vloeit, net zoals in het echte leven, naadloos over in Schotland. Qua oppervlakte is dit een van de kleinste zones en ook het aanbod is beperkt. Je vindt hier een station van de Busch Gardens Railway en in de Highland Stables zijn verschillende typisch Schotse diersoorten te zien. Toch is dat slechts bijzaak, want het is Loch Ness Monster die alle aandacht opeist. De gele rails van deze Arrow multi-looper glooien al bijna 50 jaar door de vallei. De baan moet in de beginperiode overigens een heuse innovatie geweest zijn. De hoogte van 40 meter en de tracklengte van een kilometer zijn zelfs vandaag nog respectabel te noemen. Loch Ness Monster is bijgevolg nog steeds populair en iedereen maakt wel een foto van de interlocking loopings die de baan wereldberoemd maakten. Kan het Schotse monster zijn sterrenstatus bevestigen? Wat mij betreft wel: voor een dergelijke oldie genereren de loopings behoorlijke g-krachten en ik word volkomen verrast door een driedubbele overdekte helix. Busch Gardens trakteerde de baan recentelijk trouwens op een renovatie (inclusief bijkomende theming voor de wachtruimte), dus het lijkt erop dat men Loch Ness Monster nog lang in het park wil houden.

SESAME STREET – FOREST OF FUN

Busch Gardens behoort tot United Parks & Resorts, tevens de uitbater van meerdere waterparken en de Amerikaanse vestigingen van SeaWorld. In de meeste van deze parken vind je een Sesamstraat-kindergebied terug en dat is niet anders in Busch Gardens Williamsburg. De zone bevat kleine rides, een waterspeelplaats en een aantal betaalspelletjes, maar wij komen hier vooral heen voor Grover’s Alpine Express. Deze winters gethematiseerde kiddie coaster van Zierer ontbreekt namelijk nog op mijn achtbaanteller. Tijdens een vorige bezoek stond er een wachttijd van 45 minuten en dat is Grover’s Alpine Express vanzelfsprekend niet waard. Vandaag mogen we echter meteen instappen, waarna we getrakteerd worden op een verbazend soepele rit.

ITALY

In de oostelijke hoek van Busch Gardens Williamsburg ligt het Italiaanse themagebied. We kunnen hier plaatsnemen in Leonardo Da Vinci’s versie van een stormram (een origineel gethematiseerd schommelschip) of een hapje eten bij Marco Polo’s Marketplace. Tijdens de zomermaanden is Italië dan weer the place to be om verkoeling te vinden, maar wij zijn in april duidelijk nog iets te vroeg daarvoor. Zowel bij Escape From Pompeii als bij Roman Rapids blijft het namelijk akelig stil. Dit zijn respectievelijk een shoot-the-chutes en een rapid river, beiden geleverd door Intamin. De raftingbaan zou ik sowieso overslaan omwille van de temperatuur, maar Escape From Pompeii lijkt me eigenlijk best een toffe ride. Op YouTube-filmpjes zie ik namelijk dat er tussen de lifthill en de afdaling een knap gethematiseerd stukje darkride met vuureffecten zit. Jammer maar helaas: het waterbassin van de ride staat droog. Hou hier rekening mee indien je tijdens het voorjaar naar Busch Gardens reist.

FESTA ITALIA

Het middelpunt van de Italiaanse zone is een levendig plein met de naam Festa Italia. Er staan meerdere flatrides, maar de publieksfavorieten op dit plein zijn ontegensprekelijk de drie rollercoasters. Het oudste lid van dat trio is Apollo’s Chariot, de eerste hyper coaster die ooit van de band rolde bij B&M. Volgens de huidige maatstaven is het cijfermateriaal niet buitengewoon: Apollo’s Chariot behaalt na z’n 64 meter diepe first drop een topsnelheid van 120 kilometer per uur en de totale tracklengte bedraagt ongeveer anderhalve kilometer. Daarnaast merken we op dat Apollo’s Chariot niet de heftigste airtime oplevert en dat de g-krachten binnen de perken blijven. Maar weet je wat? Dat is allemaal prima, want ik vind het een zeer genietbare coaster. Zelfs na een kwarteeuw glijden de treinen nog steeds soepel over de rails en de vele bomen rondom de lay-out zorgen voor een verhoogd snelheidsgevoel. Apollo’s Chariot kreeg bovendien een prachtlocatie aan de groene rand van het park.

Bij de andere rollercoasters in het Italiaanse gedeelte staan lanceringen centraal. Een van die banen is Tempesto, een Sky Rocket II van de Amerikaanse constructeur Premier Rides. Dit is een populair achtbaanmodel dat ook in SeaWorld San Diego en Busch Gardens Tampa voor de nodige thrills zorgt. Dichter bij huis kennen we de Sky Rocket II dan weer vooral als Sky Scream in het Duitse Holiday Park. Het zijn attracties met een spectaculaire aanblik en ze bieden veel sensatie op een beperkte oppervlakte. De lanceringen zijn pittig, de hangtime voelt bizar en het voertuig racet met een ongelooflijke souplesse over de rails. Tempesto is dus absoluut geen slechte coaster, maar ik vind dit model eerder geschikt voor middelgrote familieparken dan voor grote spelers als Busch Gardens.

Wat is er beter dan de drie lanceringen van Tempesto? Juist… de vier acceleraties van de in 2022 geopende Pantheon. Met deze LSM Launch Coaster herbevestigde Busch Gardens Williamsburg haar status als een van Amerika’s toonaangevende achtbaanparken. Voor iedereen die van nerdy coastertaal houdt: de baan bevat onder andere een fast track switch, een reversed spike en een zero-g stall. Indien dit allemaal nogal abstract klinkt, kan ik Pantheon ook gewoon als een soort Amerikaanse Toutatis beschrijven. Het treintype is identiek en de versnellingen zijn even indrukwekkend. Toch mogen we tevreden zijn dat Toutatis dichter bij onze voordeur staat. Het tweede ritgedeelte van die Franse versie voelt namelijk iets completer en Pantheon verbleekt al helemaal wanneer we de theming vergelijken. In tegenstelling tot z’n Parijse broertje werd Pantheon namelijk op een kaal grasveldje geploft. En of er budget was voor een stijlvol station of een mooi aangeklede wachtruimte? Vergeet het maar. Bij een naam als Pantheon mag je verwachten dat de rit in een imposante Romeinse tempel start, maar Busch Gardens nam genoegen met een stalen afdakje. Hoewel we bij Pantheon een prima achtbaanrit voorgeschoteld krijgen, is het dus geen attractie waar ik dolenthousiast van word.

OKTOBERFEST

Pretparkattracties hebben geen oneindige levensduur. In het Oktoberfest-gedeelte van Busch Gardens Williamsburg zagen we recent bijvoorbeeld vrijevaltoren Mäch Tower verdwijnen en in 2009 namen we eveneens afscheid van de legendarische Big Bad Wolf. Deze suspended coaster van Arrow Dynamics was legendarisch omwille van z’n intensiteit en de fotogenieke afdaling aan het water. Fans reageerden teleurgesteld op de afbraak, maar vanaf 2025 wordt het gemis een beetje draaglijker. Het roofdier maakt namelijk zijn comeback als Big Bad Wolf – The Wolf’s Revenge, een familiale inverted coaster van B&M. De baan is bijna 800 meter lang en de treintjes bereiken een topsnelheid van 65 kilometer per uur, wat in mijn ogen mooie statistieken zijn voor een familieachtbaan. Bovendien pronkt The Wolf’s Revenge met een primeur, want naar mijn weten is dit ‘s werelds eerste B&M met twee lifthills. Over de ritervaring kan ik weinig zeggen (de baan zou pas zes weken na ons bezoek officieel openen), maar deze reïncarnatie van Big Bad Wolf ziet er zowel qua lay-out als qua theming verrassend tof uit.

The Wolf’s Revenge is niet de enige rollercoaster in dit parkgedeelte die we moeten missen. Tot onze grote spijt blijft ook bij Verbolten de poort gesloten. Busch Gardens Williamsburg communiceert de sluiting als ‘annual maintenance’, maar ik vind dat een tamelijk flauw excuus. Dit is immers een seizoenspark en als bezoeker mag je dan verwachten dat jaarlijks onderhoud tijdens de wintermaanden uitgevoerd wordt. Ik ga mijn teleurstelling dus niet onder stoelen of banken steken, want tijdens een vorig bezoek riep ik Verbolten nog uit tot mijn favoriete rollercoaster van het park. Ik werd toen aangenaam verrast door de comfortabele treinen en de gevarieerde lay-out, maar vooral de sfeervolle indoor-passage maakte een blijvende indruk. Ik vind het bijgevolg doodjammer dat er vandaag geen Black Forest Tours plaatsvinden. 

Kunnen we het gemis van Verbolten misschien goedmaken met een portie Deutsche Gastronomie? In het nabijgelegen Festhaus werken we ‘s middags alvast een sappige Bratwurst mit Kartoffelsalat naar binnen. Wanneer we plaatsnemen aan een van de tientallen houten banken, begint er trouwens net een show op het centrale podium. De geamerikaniseerde uitspraak van Eins Zwei Saufen of Auf Wiedersehen is hilarisch en we kunnen het tafereeltje wel waarderen. Ik wil deze voorstelling van de zogenaamde Oom-pah Band niet als een must-do bestempelen, maar ‘t is een fijne manier om jezelf even in München te wanen.

Als je Busch Gardens mag geloven, is Duitsland een soort duistere horrorbestemming. Verbolten schetst een griezelig beeld van het Zwarte Woud en bij DarKoaster zie je onze oosterburen evenmin op een fleurige manier. Deze familiale lanceerachtbaan schuilt achter een donkere kasteelfaçade en tijdens de rit worden meerdere spookachtige effecten bovengehaald. De meest noemenswaardige eigenschap van DarKoaster is echter niet het thema, maar wel de dubbele ritervaring die passagiers voorgeschoteld krijgen. Door middel van wissels beleef je de lay-out namelijk twee maal, zonder dat je daarbij opnieuw door het station hoeft te rijden. Dat blijkt een leuke gimmick, al moet ik toegeven dat DarKoaster verder tamelijk gewoontjes is. De special effects blijken niet bijzonder en het geheel herinnert sowieso te fel aan het indoor-gedeelte van Verbolten. Een grote toegevoegde waarde levert deze ride in mijn ogen dus niet. Het voelt bovendien dubbel wrang omdat DarKoaster de voormalige locatie van een darkride opeiste. Die darkride (The Curse of DarKastle) was vermakelijk en bracht een welgekomen variatie in het attractieaanbod van Busch Gardens. Nu is dit gewoon een van de vele achtbanen.

GERMANY

Busch Gardens Williamsburg prijst zichzelf graag als The World’s Most Beautiful Theme Park. Dat gaat waarschijnlijk niet over de theming (ik kan heel wat voorbeelden bedenken van parken die dat beter doen), maar wel over de locatie. Het park ligt namelijk in een prachtig moerasgebied met weelderige vegetatie. De natuurlijke blikvanger van het domein is een waterloop die symbool staat voor de Rijn. Bijna iedere parkbezoeker maakt wel een foto van deze rivier en de achtbanen die eraan grenzen, maar het is eigenlijk nog leuker om in te schepen voor een Rhine River Cruise. De sloepen van deze attractie vertrekken nabij een oogstrelend houten wandelpad en ze garanderen een kwartiertje volmaakte rust. Indien zulke sit-back-and-relax-attracties je ding zijn, wil ik trouwens ook de Aeronaut Skyride warm aanbevelen. Deze kabelbaan heeft stations in drie themagebieden en de uitzichten op Busch Gardens’ beroemdste coasters zijn fenomenaal. Vooral de etappe tussen de Duitse en Engelse zone is de moeite waard, aangezien je daarmee rakelings langs de loopings van Loch Ness Monster zweeft.

Na een rustgevend moment is een shotje adrenaline gewenst. Daarvoor kunnen we terecht bij Alpengeist, een van de spectaculairste rollercoasters die Busch Gardens rijk is. Deze wit-blauwe gigant werd gethematiseerd naar een Duits skiresort. Het decor bestaat bijgevolg uit kneuterige chalets met daarop een laagje nepsneeuw. De treinen werden dan weer opgesmukt met kleurrijke skilatten, dus we mogen wel stellen dat Alpengeist er prima uitziet. Het goede nieuws stopt daar niet, want ook qua rit wordt er topkwaliteit afgeleverd. Alpengeist is namelijk een extreem krachtige B&M inverted coaster met een onconventionele lay-out. Tijdens de gedraaide first drop wordt het even grijs voor onze ogen en de razendsnelle cobra roll behoort tot de meest intense inversies die ik ooit beleefde. Dit is zo’n achtbaan waardoor ik opnieuw geloof dat ik echt de allerbeste hobby ter wereld heb. Mensen verklaren me soms gek dat ik naar Amerika reis om pretparken te bezoeken, maar die mensen zullen nooit in een meesterlijke coaster als Alpengeist zitten. Veel plezier met El Condor, denk ik dan.

NEW FRANCE

Niet ieder themadeel in Busch Gardens Williamsburg is gebaseerd op een Europees land. Er is bijvoorbeeld ook een Canadees gebied, maar men verbergt dat door er de naam New France op te plakken. Het Nieuw-Franse territorium geldt als een van de kleinste zones in het park en ook het attractieaanbod is relatief braaf. Er staat een ouderwetse Scrambler en een log flume met de naam Le Scoot, maar die blijft (net zoals de overige waterattracties) gesloten tijdens de lentemaanden. We zien gelukkig wel beweging bij InvadR, een houten rollercoaster met een wel erg imposante toegangspoort. Het blijft me een raadsel waarom men exact voor de gekke schrijfwijze koos, maar de ritervaring vind ik uitstekend. InvadR is namelijk, net zoals z’n naam, kort maar krachtig. Het bochtenwerk genereert toffe laterale g-krachten en er zit een leuke portie airtime in verwerkt. Het is bovendien fijn dat de lay-out een paar keer de boomstammenbaan en de parktrein kruist. In mijn ogen is dit dus een prima GCI, maar vergeet niet dat het eerder een familieattractie dan een thrill is.

FRANCE

De skyline van Busch Gardens Williamsburg is zonder meer imposant. Van de elf rollercoasters zijn er maar liefst vier die boven de magische grens van 50 meter uittorenen. Met zijn 62 meter is Griffon echter de absolute koning wanneer het op hoogtemeters aankomt. Daarnaast zijn ook de afmetingen van de treinen, waarin maar liefst tien (!) passagiers naast elkaar kunnen plaatsnemen, kolossaal. Ik vind Dive Machines sowieso coole apparaten, maar dit exemplaar blijkt superieur ten opzichte van onze Europese versies. De airtime die ik ervaar wanneer we backseat over het randje gesleurd worden, is bijvoorbeeld moeilijk met woorden te beschrijven. Verder zijn de beide drops krachtig en verloopt het allemaal met een souplesse waar we bij vele andere coasters alleen maar van kunnen dromen. Tot slot wil ik ook een complimentje geven aan de ontwerper van het Franse themagebied rondom Griffon. Je kan de baan namelijk vanaf heel wat mooie uitkijkpunten bewonderen en de afsluitende splashdown is zeer fotogeniek. Dus monsieur Griffon, je t’aime. En ik vind het heus geen ramp dat het wachttijdbordje vandaag hardnekkig op ‘zero minutes’ blijft staan.

IRELAND

Tijdens de eerste dag van ons bezoek aan Busch Gardens Williamsburg genieten we van zonneschijn, maar op dag twee valt de regen plots met bakken uit de hemel. Het park besluit hierop om de poorten vervroegd te sluiten en dat is volkomen begrijpelijk. Toch missen we daardoor Celtic Fyre, een show die door USA Today ooit tot #1 Theme Park Entertainment uitgeroepen werd. Een Ierse dansvoorstelling zou me in het dagelijkse leven niet trekken, maar hier in Busch Gardens had het een fijne variatie opgeleverd tussen alle heftige achtbaanritten. De ingang van Celtic Fyre bevindt zich trouwens op een schattig Iers pleintje, waar uiteraard ook een fameuze Irish Pub gevestigd is. Liefhebbers van bier en whiskey komen dus aan hun trekken, maar als attractiefan heeft de Ierse zone relatief weinig te bieden. De enige noemenswaardige ride is immers Finnegan’s Flyer, een dubbele reuzenschommel die tot een hoogte van 25 meter zwaait. 

Tijdens een bezoek aan Busch Gardens in Florida moet je serieus je best doen om geen dieren te spotten. De neushoorns, giraffen, apen en leeuwen zijn daar namelijk in groten getale aanwezig. In Williamsburg spelen beestjes een opvallend kleinere rol, maar volledig afwezig zijn ze niet. Een bosrijk gedeelte van het park vormt namelijk de thuishaven van Amerikaanse zeearenden en een aantal wolven. Deze dierenhabitats zijn lang niet zo imposant als de uitgestrekte Serengeti in Busch Gardens Tampa, maar toch is het een aangename plek om even de rust op te zoeken. En zo zit er toch nog een vleugje Big Bad Wolf in onze ervaring met het park.

Busch Gardens Williamsburg is een themapark van mythische proporties. De collectie achtbanen is ijzersterk en het park bevindt zich in een oogverblindend mooi stukje natuur. Men creëerde bovendien enkele fijne themagebieden, want vooral in het Duitse en Ierse straatje proeven we van een heel opgewekte sfeer. Maar… Busch Gardens is niet volmaakt. Ten eerste verlopen de operations niet altijd even gestroomlijnd, wat soms tot nodeloos lange wachtrijen leidt. Ten tweede is het opvallend dat men het onderhoud van de attracties klaarblijkelijk niet kan afronden tijdens de wintersluiting, waardoor je vroeg op het jaar een uitgekleed aanbod aantreft. Ten derde is het overduidelijk dat de kassa van United Parks & Resorts moet rinkelen. Toegangskaarten voor Busch Gardens worden aan relatief lage prijzen verkocht, maar binnen de parkgrenzen probeert men op alle mogelijke manieren om geld uit je zakken te slaan. Je moet bijvoorbeeld betalen voor lockers en men probeert regelmatig om dure extra’s zoals Quick Queue aan de man te brengen. Ook de prijzen voor eten en drinken liggen hoog. We aten hier weliswaar niet slecht, maar of die Duitse worstenlunch nu echt 26 dollar waard was? Neen, dat niet.

Al bij al is Busch Gardens Williamsburg een prima themapark dat terecht op de bucket list van menig achtbaanliefhebber staat. Het park zou in mijn ogen completer aanvoelen indien men een grootschalige darkride in het aanbod had, al betwijfel ik of het moederbedrijf daar echt geld aan wil spenderen. Gelukkig levert Busch Gardens ook in z’n huidige vorm een uitstekend dagje uit. Ik durf dan ook te stellen dat ik dit park verkies boven de naamgenoot in Tampa, zelfs ondanks het feit dat er daar een topachtbaan als Iron Gwazi staat. Deel je die mening of ga je totaal niet akkoord? Laat het gerust weten door middel van het invulveldje onderaan deze pagina.