Switch to English version

Plopsaland De Panne

Adinkerke, België

“Tomorrowland en Plopsa… een explosieve combinatie”

Plopsaland is een pretpark voor kleine kinderen. Niet mijn woorden, wel de algemene opinie van een Belg. Als pretparkliefhebber weten we natuurlijk al langer dat dit clichébeeld niet helemaal strookt met de realiteit, maar het blijkt lastig om de mening van een doorsnee dagjesbezoeker te veranderen. Ze gaan ervan uit dat het West-Vlaamse park enkel bestaat uit kinderlijke molentjes en shops vol Samson-prullaria. En hoewel zulke zaken inderdaad te vinden zijn, heeft Plopsaland De Panne tegenwoordig zoveel meer te bieden. Het park mag zichzelf sinds 2021 zelfs een soort bedevaartsoord voor achtbaanliefhebbers noemen. En aangezien de pelgrimstocht vanuit Antwerpen amper anderhalf uur duurt, gaan ook wij in oktober 2024 nog eens op bezoek.

Als je in oktober naar een pretpark trekt, is de kans groot dat je daar met griezels geconfronteerd wordt. Halloween is big business en haast iedereen lijkt het fantastisch te vinden, maar mij doet het helemaal niets. Ik plan bijgevolg relatief weinig pretparkbezoekjes wanneer de dagen korter worden, maar voor Plopsaland maak ik graag een uitzondering. Enerzijds doe ik dat omwille van de prachtige weersverwachting, want het is letterlijk de mooiste nazomerdag van het hele jaar. Anderzijds speelt ook Plopsa’s interpretatie van Halloween een rol. Je komt hier immers niet in aanraking met pure horror, maar je belandt in een vriendelijk en herfstachtig tafereel. Dansende vogelverschrikkers en glimlachende pompoenen zijn net iets meer m’n ding dan afgerukte ledematen en ronkende kettingzagen. Goede punten voor Plopsa.

Het meeste Halloween-vermaak speelt zich af op het Dorpsplein, wat je gerust als het kloppende hart van Plopsaland mag beschouwen. Dit reusachtige plein fungeert niet alleen als een soort Main Street voor parkbezoekers, maar het is ook het middelpunt van het Plopsa Resort. Dat resort bestaat uit een waterparadijs, een luxueus viersterrenhotel en het Studio 100 Theater, dat zowel voor parkshows als voor externe producties gebruikt wordt. Al deze dingen zitten verscholen achter kleurrijke, gedetailleerde en statige gevels. Verder zien we dansende fonteinen, gezellige terrassen en een prieeltje waarop meet&greets georganiseerd worden. Als het over eerste indrukken gaat, levert Plopsaland met dat Dorpsplein dus een knalprestatie.

Hoewel wij van een stralende dag genieten, zijn er tal van momenten waarop de weersomstandigheden minder aangenaam zijn. Gelukkig heeft Plopsaland enkele plekken waar je aan de regen of kou kan ontsnappen. Een van die plekken is Mayaland Indoor. Dit speelparadijs grenst rechtstreeks aan het Dorpsplein en er is veel te beleven… voor de kids, althans. Op papier biedt deze overdekte zone maar liefst tien attracties, al is daar voor een volwassene niet veel boeiends bij. De enige uitzondering hierop is de zogenaamde Bloemenmolen. Deze attractie maakt niet alleen visueel een sterke indruk, maar ook de rit en de bijhorende song zijn tof. Interactiviteit op z’n best en het liedje blijft ongetwijfeld enkele uren in je hoofd hangen.

Een andere indoor beleving is het Bos Van Plop… en dat bos is razend populair. Bij deze attractie worden bezoekers vaak geconfronteerd met lange rijen en ze brengen de wachttijd door in een donkere, schijnbaar eindeloze meandering. Het wachten is dus vervelend en helaas krijg je er geeneens een spectaculaire rit voor terug. Begrijp me niet verkeerd… het Bos Van Plop bevat schattige decors en de kabouters hebben een hoge aaibaarheidsfactor. Toch merk je tegelijkertijd dat deze attractie z’n houdbaarheidsdatum eigenlijk al overschreden heeft. De bootjes zien er afgeleefd uit en ze dobberen aan een slakkentempo vooruit. De animatronics zijn dan weer te simpel voor de huidige standaarden van Plopsa. Laat ons hopen dat Bos Van Plop ergens in de nabije toekomst een grootschalige upgrade krijgt, want deze attractie verdient dat zeker.

Het Bos Van Plop fungeerde geruime tijd als de enige darkride van Plopsaland De Panne. In 2023 werd daar echter verandering in gebracht, want het park presenteerde toen Op Reis met Bumba. De attractie werd gebaseerd op een van Studio 100’s meest infantiele series en je zou bijgevolg verwachten dat je er als dertiger weinig plezier aan beleeft. Toch word ik aangenaam verrast, want Op Reis met Bumba blijkt een buitengewoon sfeervolle familieattractie. De voertuigen zien er schattig uit, de scènes werden doeltreffend ingevuld en de rit duurt bovendien langer dan ik verwachtte. Veel diepgang is er natuurlijk niet, maar voor een park als Plopsaland is dit een gedroomde uitbreiding. Deze darkride is overigens onderdeel van Circus Bumba, de tweede overdekte themazone van het park. Je vindt in dit kleurrijke gebied verder een molen met luchtballonnen, een Crazy Bus, een ballenbad en enkele speeltoestellen. Met jonge kinderen kan je hier dus wel wat tijd doorbrengen.

Als je enigszins in pretparken geïnteresseerd bent (en die kans is reëel wanneer je dit report leest), ken je ongetwijfeld de Roller Coaster Database. Ik beschrijf het graag als een Bijbel voor achtbaanfanaten. Deze website bevat namelijk informatie over alle achtbanen die je in de wereld kan vinden. Toch is ‘achtbaan’ blijkbaar een rekbaar begrip. Volgens Coaster-Count (een andere online autoriteit in pretparkland) staan er namelijk acht rollercoasters in Plopsaland, terwijl Roller Coaster Database slechts zes exemplaren oplijst. En daar begint de wereld van eindeloze discussies tussen coaster junkies. Definieer je een Disk’O Coaster als een achtbaan? Dan bezorgt De Grote Golf in Wickieland je een extra credit. Ik wil Plopsaland complimenteren voor de integratie van deze attractie en ook de aangrenzende Splash Battle ligt er oogverblindend bij. Maar of ik deze veredelde kermisattractie als een achtbaan beschouw? Neen, dat niet.

De tweede discutabele credit is SuperSplash. Wordt een waterattractie plots een achtbaan wanneer men een airtime-heuvel integreert? Het valt te betwisten. Roller Coaster Database vindt de grote broer in Europa-Park wèl een achtbaan, maar de versie van Plopsaland haalde de selectie niet. Eerlijk gezegd zou ik ze allebei niet als rollercoaster aanrekenen. In realiteit zijn het immers gemoderniseerde shoot-the-chutes zoals Niagara in Bellewaerde Park. Deze attractie trakteert z’n inzittenden op een unieke lift, een fijne afdaling en een verrassend natmakende splash. Ondanks zijn beperkte omvang blijkt SuperSplash een publieksfavoriet binnen het aanbod van Plopsa, maar ik bewaar dit ding graag voor de heetste zomerdagen.

Wanneer Plopsaland een nieuwe attractie opent, wordt de decoratie tegenwoordig niet noodzakelijk gebaseerd op een figuurtje van Studio 100. Enerzijds is dat gek, anderzijds begrijp ik die werkwijze best. Sommige producties van deze entertainmentgigant hebben namelijk een beperkte levensduur, waardoor zulke thema’s na een tijdje gedateerd aanvoelen. Dat gebeurde onder andere met Het Huis Anubis, een reeks die tegenwoordig nog nauwelijks bekendheid geniet. Toch vormt de kenmerkende villa wel het stationsgebouw van Anubis – The Ride. Het is dankzij deze coaster dat Plopsaland in 2009 op de radar van een gemiddelde achtbaanfan verscheen. Een gelanceerde Gerstlauer met drie inversies was immers een heuse openbaring voor dat kinderparkje van weleer. Ook vandaag blijft Anubis een prima thrill-achtbaan, maar helaas is het ook gedeeltelijk een tril-achtbaan. Afhankelijk van je zitplaats kan Anubis namelijk best ruw uit de hoek komen. Vooral op de achterste zitjes kan deze baan regelmatig een tik uitdelen. Desalniettemin vind ik Anubis een prima ding. Het station oogt prachtig, de acceleratie is fors en het snelheidsgevoel van deze baan ligt hoog.

Met Anubis en (vooral) Ride to Happiness heeft Plopsaland de harten van vele achtbaanliefhebbers gestolen. Tijdens het Meli-tijdperk moesten de fans echter genoegen nemen met minder legendarische rollercoasters. Aan de achterzijde van het park ontdekken we namelijk #LikeMe Coaster en K3 Roller Skater, twee oudjes in het parkaanbod. Hoewel beide banen een gezegende leeftijd hebben, voelen ze fris en hedendaags aan. Die #LikeMe Coaster werd enkele jaren geleden grotendeels voorzien van nieuwe rails en beide banen kregen recentelijk nog een flinke decoratieve update. Natuurlijk blijven dit twee standaard familieachtbanen uit de catalogi van Zierer en Vekoma, maar al bij al liggen ze er prima bij. En als ik zie hoe populair die K3 Roller Skater is, komt er wellicht niet snel vervanging.

Op zoek naar een hapje eten? Weet dan dat het aanbod van Plopsaland tamelijk Lunch Garden-achtig is. Dat bedoel ik heus niet slecht, want stoofvlees en ribbetjes zijn lang niet slecht. Daarnaast vind je op het Dorpsplein een frituur en een vestiging van Panos. De prijzen zijn aan de hoge kant, maar de kwaliteit blijkt meer dan prima. Wij opteren deze keer trouwens niet voor de beproefde concepten, maar schuiven aan tafel bij het Prinsessia Restaurant. Dit kasteel haalde duidelijk inspiratie bij Disney en ziet er langs de buitenkant best chique uit. De menukaart weerspiegelt die elegante sfeer trouwens niet: je krijgt hier een croque, een toast met zalm, een bordje spaghetti of een wafel voorgeschoteld. De porties zijn ruim, het blijkt lekker en we worden snel bediend, maar eigenlijk zou deze locatie toch een beetje exclusiever mogen zijn.

Ik zei het al in de introductie: Plopsaland De Panne staat vooral bekend als een pretpark voor jonge kinderen. En hoewel dat cliché tegenwoordig niet meer helemaal klopt, heeft Plopsa inderdaad een enorm attractieaanbod voor kinderen. Vooral het hoofdstuk ‘molentjes’ is hier ontzettend lang. Zowat elke familievriendelijke draaimachine die je jezelf kan inbeelden, staat in Plopsaland De Panne. Je hebt molens met vliegmachines, met houten dieren, met eendjes, met piratenscheepjes en nog zoveel meer. Jonge gezinnetjes smullen ervan, maar een doorsnee thrill seeker heeft er weinig aan. Ik maak echter graag een uitzondering voor de Nachtwacht-Flyer (een 70 meter hoge zweefmolen) en Mega Mindy Jetski. Hoewel die laatstgenoemde geen buitengewone thrill genereert, leveren die jetski-molens altijd een tof ritverloop. Ik ben fan.

Als we over decoratie praten, levert Plopsaland doorgaans uitstekend werk. Toch hoort daar een kleine kanttekening bij: het park bevat inmiddels zoveel verschillende thema’s dat het allemaal ook een tikkeltje chaotisch oogt. Het voelt bijgevolg aan alsof je in een hoog tempo zapt tussen verschillende Studio 100-series. Langs de westelijke grens van het park zapten we bijvoorbeeld tussen Prinsessia, Nachtwacht, #LikeMe, Tik Tak, K3 en Mega Mindy. In de zuidelijke hoek van Plopsaland moeten we ons dan weer afvragen wat dino’s, middeleeuwse kastelen en Zwitserse bergdorpen met elkaar te maken hebben. De Zwitserse invloeden worden geleverd door Heidi – The Ride. Deze houten achtbaan is niet alleen een opvallende verschijning voor arriverende gasten (hij staat pal naast de parkeerplaats), maar ook vanuit het park is dit een pareltje. Er werd een oogstrelend Alpendorpje aangelegd en de slee-achtige voertuigen zien er goed uit. De rit, daarentegen, kan me helaas niet helemaal overtuigen. Ondanks een verrassende first drop en prima bochtenwerk, geeft Heidi me namelijk vooral een net-niet-gevoel. De snelheid ligt bijvoorbeeld niet hoog genoeg voor airtime en de lay-out voelt tamelijk kort aan. Heidi is dus opvallend braver dan de andere Europese GCI’s, al is dat in het kindvriendelijke Plopsaland nog enigszins begrijpelijk.

Hoewel de Plopsa-groep geen licentie heeft om Jurassic Park/World te gebruiken, surft men graag mee op het succes van die films. Enkele jaren geleden werd de attractie DinoSplash namelijk geïntroduceerd in Plopsa Coo, Holiday Park en Plopsaland De Panne. Ondanks hun identieke naam spreken we over drie totaal verschillende rides. In Wallonië is het een bootjesglijbaan, in Duitsland een rapid river en hier aan de Belgische kust spreken we over een boomstammenbaan. Hoewel de attractie er al sinds 1989 staat, werd er vijf jaar geleden zwaar geïnvesteerd in een nieuw thema. Het oude kasteel verdween en maakte plaats voor een stomende vulkaan, exotische vegetatie en een resem dino’s. Het resultaat van die ombouw is zonder meer geslaagd. Bovendien blijft Dino Splash (net zoals voor de verbouwing) een uitstekende log flume, waarbij vooral de laatste afdaling veel fun oplevert.

Drakenjagers onversaagd. Luister naar wat de koning vraagt. Oké oké, ik weet het… verkeerde park. Toch heeft Plopsaland, net zoals de Efteling, een achtbaan in drakenthema. En geloof het of niet, maar het stationsgebouw van die drakenachtbaan ziet er in De Panne opvallend beter uit dan in Kaatsheuvel. Langs de buitenkant, dan toch. Want hoewel de façade van het kasteel boordevol details zit, blijkt de binnenkant eerder een betonnen bunker. Qua rit valt er echter niets te klagen, want De Draak doet wat zo’n powered coaster hoort te doen. De lay-out is relatief lang, het bochtenwerk is tof en er is leuke interactie met de nabijgelegen DinoSplash. Tijdens een vorig bezoek was ik een beetje teleurgesteld in ‘t feit dat De Draak slechts één rondje reed, maar tijdens deze rustige herfstdag zijn dat er gelukkig opnieuw twee… zoals het hoort.

De zogenaamde Ploptuin is er voor de allerkleinsten. We spotten er enkele molentjes, een waterspeelplaats en een schattige rondrit op de rug van konijntjes. Cuteness overload, maar het voelt voor kinderloze dertigers toch enigszins ongemakkelijk om hier doorheen te wandelen. Het contrast met de volgende zone kan nauwelijks groter zijn; achter de Ploptuin vinden we namelijk de gloednieuwe Tomorrowland-zone. “Live Today, Love Tomorrow, Unite Forever” staat er op het wandelpad, dat omzoomd wordt door sprookjesachtige lantaarns. Hoewel ik voorlopig nog nooit op het Tomorrowland-festival kwam, kan ik me dankzij dit gebied wel inbeelden hoe de sfeer aanvoelt. En die sfeer bevalt me. We proeven hier van een Steampunk-achtig tafereel vol kleur en detail. De omgeving van The Ride to Happiness by Tomorrowland mag gezien worden, en ook de wachtruimte en het station liggen er erg bekoorlijk bij. Zin in een ritje op deze wereldwijd geroemde rollercoaster?

The Ride to Happiness is Europa’s eerste Xtreme Spinning Coaster. Deze innovatie van Mack Rides combineert heel wat elementen die je aanvankelijk niet bij elkaar verwacht. Lanceringen, meerdere inversies en draaiende karretjes in één achtbaan? Dat leek ooit ondenkbaar, maar tegenwoordig kan je dit gekke apparaat dus gewoon in ons Belgenlandje beleven. De heupbeugels worden direct uitvoerig getest met een eerste inversie, die de meest ultieme hangtime oplevert. Vervolgens katapulteert een krachtige lancering ons naar het hoogste punt van 33 meter. Opvallend is het feit dat de karretjes een flinke draai krijgen tijdens deze acceleratie, waardoor ik eigenlijk al meteen de oriëntatie verlies. Dat gevoel wordt nog feller in de zogenaamde Banana Roll, waar het verschil tussen boven/onder en links/rechts helemaal vervaagt. Na een tweede lancering wordt het trouwens nog beter: we suizen door een te gekke dubbele inversie en daarop volgen maar liefst drie (!) knallende airtime-momenten. Eerlijk gezegd… ik was bang Ride to Happiness omwille van de draaiende karretjes een misselijkmakende bedoening zou worden. Toch valt dat allemaal reuze mee, wat wellicht aan de soepelheid te danken is. Ik kan de ride niet op één onaangenaam rammeltje betrappen en dat maakt de ervaring fenomenaal.

Het gebeurt niet zelden dat inzittenden deze coaster met applaus belonen wanneer ze de eindremmen bereiken… en dat is volledig terecht. Want verdorie, wat is dit een briljant apparaat. Ik kan alleen maar concluderen dat weinig rollercoasters zoveel fun opleveren als deze. Het is vernieuwend, het is intens en bovenal… het is plezierig. Het voelt niet aan alsof men geforceerde toeren uithaalt, gewoon om uniek te zijn. Neen, in mijn ogen hebben Mack en Plopsa een quasi-perfecte achtbaan uit hun mouw geschud. De bijzondere lay-out, het comfort, de geniale airtime en de dreunende soundtrack aan boord… het zijn allemaal elementen die Ride to Happiness onderscheiden van andere grote rollercoasters. We mogen er trots op zijn dat dit ding gewoon in België te vinden is.

We vonden Happiness, we beleefden een streepje nostalgie tijdens de Tik Tak-bootvaart, we gingen op kasteelbezoek bij Prinsessia en we maakten een wereldreis met Bumba. Terwijl we richting uitgang kuieren, kunnen we alleen maar concluderen dat Plopsaland De Panne lang niet meer dat kinderpretpark van weleer is. De eerste stappen richting volwassenheid werden al gezet toen men Anubis en Heidi presenteerde, maar dankzij Ride to Happiness en Circus Bumba kunnen we er écht niet meer omheen: Plopsaland is een oerdegelijk vrijetijdspark. Het attractieaanbod is gevarieerd en men levert doorgaans sterke thema’s af. Ik ben weliswaar niet helemaal te vinden voor de sterk gefragmenteerde themazones, maar ‘t is duidelijk dat Plopsa dit vooral doet om up-to-date te blijven. Is een bepaalde serie of muziekgroep niet meer actueel? Dan bouwt men de daarop gebaseerde attractie snel om naar een succesvoller alternatief. Hierdoor levert Plopsaland De Panne telkens weer een eigentijdse ervaring en qua onderhoud valt er weinig negatiefs op te merken.

Het mag duidelijk zijn: ik draag Plopsaland De Panne een warm hart toe. Maar hoe denk jij erover? Is The Ride to Happiness z’n hype waard? Verbleef je al in het Plopsa Theater Hotel? En wat lijkt jou de beste manier om Bos Van Plop te moderniseren? Laat zeker een berichtje achter in het onderstaande invulveld.