Switch to English version

Taunus Wunderland

Schlangenbad, Duitsland

“Regionaal amusementspark met drie achtbanen”

Als we de Roller Coaster Database mogen geloven, telt geen enkel Europees land meer pretparken dan Duitsland. Op het moment van schrijven zijn er bij onze oosterburen maar liefst 140 amusementsparken operationeel. Bij dat aantal zitten natuurlijk kleppers zoals Europa-Park, Phantasialand en Heide Park, maar toch wordt de lijst gedomineerd door kleinschalige, relatief onbekende parkjes. Een van die parken is Taunus Wunderland in de deelstaat Hessen. Als kinderloze volwassene leken er vroeger weinig redenen om dit bescheiden familiepark te bezoeken. Dat veranderde echter in 2024, toen het park een grote nieuwe themazone inclusief achtbaan presenteerde. Na onze bezoekjes aan Eifelpark en Erlebnispark Tripsdrill rijden we dus huiswaarts met een stop in Schlangenbad, waar Taunus Wunderland gevestigd is.

Taunus Wunderland wordt gerund door de familie Barth. Deze naam zal bij kermisliefhebbers wellicht een belletje doen rinkelen. De familie Barth bezit immers heel wat Duitse kermisattracties, waaronder de wereldberoemde Olympia Looping. Zulke grote achtbanen of flatrides moet je in Taunus Wunderland echter niet verwachten, want het park richt zich vooral op gezinnen met jonge kinderen. Dat merken we bijvoorbeeld al op het inkomplein, waar een carrousel, een eendjesmolen en een familiale doe-het-zelf-vrijevaltoren te vinden zijn. Voor de iets oudere bezoeker is er dan weer Knall und Fall Freefall Tower. Deze torenattractie is veertien meter hoog en valt vooral op omwille van de zijwaartse bewegingen. Taunus Wunderland deed bovendien z’n best om een fijn, op heksen geïnspireerd thema te voorzien. 

We moeten er eerlijk in zijn: op sommige punten komt Taunus Wunderland tamelijk onprofessioneel over. De grote souvenirshop van het park bevindt zich namelijk in een simpel tentje en verkoopt vooral goedkoop ogende, niet-parkgerelateerde rommel. Toch zijn er tevens zaken die ons aangenaam verrassen en een van die zaken is Wundergleiter. Hoewel dit gebouwtje er langs de buitenkant niet heel bijzonder uit ziet, zorgt de mysterieus opgebouwde wachtruimte voor een leuke sfeerschepping. Vervolgens belanden we in een motion simulator die ons meeneemt op een vlucht over Taunus Wunderland en verschillende lokale sights. Beschouw dit dus als een soort budgetversie van Soarin’. Het is bewonderenswaardig dat dit regionale amusementspark een dergelijke ride aanbiedt, al zijn er een paar minpunten te ontdekken. De cabine is bijvoorbeeld ontzettend claustrofobisch en het interactieve aspect (iedere inzittende heeft drie gekleurde knoppen, die op vastgestelde momenten ingedrukt moeten worden) is letterlijk waardeloos.

Even verderop staat het Hexenhaus. Qua exterieur bevestigt dit gebouw alle clichés die je van een spookhuis verwacht. Net zoals bij Wundergleiter is er een verbazend tof gethematiseerde wachtrij voorzien, maar de eigenlijke attractie blijkt een krakkemikkig ding. Hexenhaus is namelijk een oldskool draaiend huis, zoals je dat ook ooit in Bobbejaanland terugvond. Hoewel ik het ontzettend charmant vind dat deze ouderwetse voorloper van Villa Volta anno 2024 nog steeds operationeel is, blijkt de ervaring vooral lachwekkend en fout. Bij dit mad house werd er overigens geen hippe IMAscore-soundtrack voorzien, maar passagiers horen wel het constante gepiep en gekraak van de roterende constructie.

Taunus Wunderland maakte recent de overstap van klassiek attractiepark naar themapark. Men deelde het park op in verschillende themazones en eentje daarvan is gewijd aan dino’s. Een originaliteitsprijs zal Taunus Wunderland daar niet mee binnenhalen, maar de uitwerking is prima. Je vindt hier een dino-monorail, meerdere glijbanen en Der Wilde T-Rex, een tof gethematiseerde Break Dance. De meest opvallende beleving is echter een walk-through die ons bij Professor Doktor Feuerbach brengt. Deze houterig bewegende animatronic is overduidelijk bedoeld als een soort Duitstalige John Hammond. Hij geeft ons een inleiding in de wondere wereld van dinosauriërs, waarna de poorten richting het lokale Jurassic Park openen. Het doet me allemaal sterk terugdenken aan Dinosaures Aventure in Nigloland, maar dan in een aanzienlijk versimpelde versie.

Even verderop ligt Tante Rosi’s Zuckerwatte Land, oftewel Suikerspinland. Het spreekt voor zich dat de kleur roze hier goed vertegenwoordigd is én dat deze zone zich voornamelijk op jongere bezoekers focust. Het aanbod bestaat onder meer uit een molen met kevertjes, een molen met piratenscheepjes en een molen met schattige hondjes. Allemaal leuk om te zien, maar het zijn niet meteen de rides die ons aanspreken. De hoofdattractie van het gebied is gelukkig interessanter en helpt ons een stap dichter richting coaster-bingo. We vinden hier namelijk Wilde Maus, een van de meest voorkomende achtbaanmodellen ter wereld. Ik hoef je wellicht niet te vertellen dat zo’n Wild Mouse vooral uit haarspeldbochten en plotse afdalingen bestaat, en qua ritervaring levert deze versie geen verrassingen op. De baan werd overigens wel leuk geïntegreerd in het landschap en men behield de kermisachtige decor-elementen, wat ik best schattig vind. 

Na de dinozone en Suikerspinland bezoeken we Onkel Benno’s Bauernhof, een uitgestrekt boerderijgebied. Dit is meteen ook de thuishaven van Taunus Wunderlands tweede credit, namelijk Kuhddel Muuuhddel. En ja, dat is inderdaad de juiste schrijfwijze, als we het naambord bij deze rollercoaster mogen geloven. Pluspunten voor het bijzondere koeienthema, maar voor een spannende ervaring hoef je hier niet te zijn. Kuhddel Muuuhddel is namelijk zo’n SBF Visa Spinner met een lachwekkend korte, achtvormige lay-out. Hoewel de trein meerdere rondjes rijdt, blijkt de rit allesbehalve memorabel. 

Rondritten en attracties met originele thema’s bedenken, dat is doorgaans het handelsmerk van Tripsdrill. Toch mag ik ook Taunus Wunderland een eervolle vermelding geven, want hun familiale molen met de naam Salatschleuder vind ik wel erg speciaal. Die slazwierder is trouwens niet de enige flatride van het boerderijgebied, want vlakbij staat er ook een naar forellen gethematiseerde jetski-molen. Verder bevat de zone ook een verscheidenheid aan Rundfahrgeschäfte, zoals de Duitsers het zo mooi verwoorden. Wald-Expedition is bijvoorbeeld een rondrit met terreinwagens door de bossen van Noord-Amerika, bij Gickelbahn neem je plaats op de rug van een haan en Heu Express is een miniatuurtrein die langs plastic boerderijdieren rijdt. Het zijn allemaal niet de grote must-do’s, al blijken deze attracties erg populair bij jonge gezinnetjes.

De meest geliefde attractie binnen Taunus Wunderland, dat is Traubenrutsche. Of althans… het lijkt zo wanneer we naar de wachtrijen kijken. Terwijl de wachttijd bij de meeste rides hooguit tien minuten bedraagt, moet er voor deze boomstammenbaan immers drie kwartier aangeschoven worden. Op zo’n mooie zomerdag is dat volkomen begrijpelijk, maar ik wil daar meteen aan toevoegen dat het geen al te bijzondere variant is. Traubenrutsche begint met een kort vaargedeelte, waarna een lifthill ons naar de maximale hoogte van 16 meter takelt. Opvallend: tussen de lift en de (helaas enige) afdaling werden twee draaischijven geïnstalleerd. En hoewel ik achterwaartse passages in log flumes best fijn vind, zou ik het hier niet als een toegevoegde waarde beschrijven. Het achterwaartse gedeelte is namelijk hooguit vijf meter lang en bevat geeneens een drop. Waarom Taunus Wunderland zo nodig in draaischijven wou investeren, blijft me dus een raadsel.

Na onze uitstekende en betaalbare lunch begeven we ons naar het nieuwste themagebied: Aryas Drachenschlucht. Dit middeleeuwse drakenland is een stuk grootschaliger opgezet dan de overige zones en we merken duidelijk dat thema een belangrijkere rol begint te spelen in Taunus Wunderland. Voor de volledige ervaring zijn we echter nog wat te vroeg, want er wordt tijdens ons bezoek nog volop aan de nieuwigheden gesleuteld. Een mysterieuze indoor ride en een waterspeelplaats blijven bijvoorbeeld nog verscholen achter bouwhekken en voor een hapje kunnen we alleen terecht bij tijdelijk geplaatste horecapunten. Liefhebbers van over-de-kop-attracties mogen echter al wel een rit maken met Milanflug, een interactieve thrill-molen. Bij deze ride zijn de zitplaatsen uitgerust met joysticks die inzittenden toelaten om zelf de bewegingen te bepalen. Op het eerste zicht lijkt Milanflug een soort budgetversie van de Zamperla Air Race, maar voor een park als Taunus Wunderland vind ik dat een prima keuze.

Zoals gezegd: Aryas Drachenschlucht is tijdens de zomer van 2024 nog een werf. Ook rondom de hoofdattractie van het gebied wordt er nog druk geslepen, getimmerd en gebouwd. Toch deed Taunus Wunderland z’n best om die attractie bij de start van het hoogseizoen operationeel te krijgen. Vijf dagen voor ons bezoek ging Gobbi Express dus in première en we zijn vandaag bij de allereersten die mogen plaatsnemen. Toegegeven… totaal nieuw is deze Mack powered coaster niet. Tijdens een vorig leven draaide de baan immers z’n rondjes in een overdekt pretpark in Bremen. Nu hij in de open lucht staat, is het extra merkbaar dat Gobbi Express geen conventionele lay-out heeft. Het baanverloop is behoorlijk uitgestrekt, er zijn een paar bijzondere knikken en zelfs het opstapperron verloopt niet helemaal recht. Ook qua snelheid blijkt het een bijzondere baan: het traject wordt eerst twee maal aan slakkentempo afgelegd, maar tijdens de derde ronde wordt het gaspedaal plots wel stevig ingedrukt. Al bij al zou ik Gobbi Express dus vooral als een rare achtbaan beschrijven, maar ‘t is knap dat Taunus Wunderland het aandurfde om eindelijk zo’n grootschalige uitbreiding te presenteren. De eerste zichtbare thema-elementen (rondom het station van de baan) zien er bovendien veelbelovend uit.

Drie à vier uurtjes. Veel langer heb je als volwassen bezoeker niet nodig om Taunus Wunderland te ontdekken. Toch wil ik daar niet mee zeggen dat het park een tegenvallende ervaring biedt, wel integendeel. De sfeer is gemoedelijk, het personeel slaat graag een praatje en ‘t is positief dat men steeds meer aandacht besteedt aan thema. Bovendien heeft het park best een uitgebreid attractieaanbod. Als coasterfan ben je hier weliswaar snel klaar, maar voor jonge gezinnetjes is er een heleboel te ontdekken. Reisgenoot Nick, die hier al eens eerder kwam, vertelt me trouwens dat Taunus Wunderland er tijdens de afgelopen jaren duidelijk op vooruit gegaan is. Hij herinnerde zich een simpel en oubollig kinderpark, maar vandaag kregen we een totaal andere indruk. Het nieuwe drakengebied belooft alvast veel goeds voor de toekomst en ik ben zeer benieuwd hoe deze zone over een jaar of vijf uit gaat zien. Dus… afspraak in 2029 voor een volgend bezoekje?