Switch to English version

Cedar Point

Sandusky, Ohio, USA

“De meest iconische achtbaanbestemming ter wereld”

Wanneer een Europeaan naar de Verenigde Staten reist, gaat die meestal roadtrippen aan de westkust, gokken in Las Vegas, citytrippen in New York of zonnekloppen in Florida. Een midweekje Ohio wordt zelden gekozen als ideale invulling van de vakantie, tenzij… we over achtbaanliefhebbers praten. Met 46 operationele credits is Ohio namelijk een bijzonder interessante bestemming. En wat vooral opvalt: je hoeft slechts twee pretparken te bezoeken om 75 procent van dat totale aantal rollercoasters te beleven. Kings Island nabij Cincinnati is dankzij z’n 16 credits alvast een achtbaanpark om U tegen te zeggen, maar het grootste paradepaardje van deze staat ligt 300 kilometer noordoostelijker. Daar, in het stadje Sandusky, vinden we immers het meest iconische thrill-paradijs van Noord-Amerika. Welkom in Cedar Point.

Het kostte behoorlijk wat moeite en geduld om in Sandusky te geraken. Vertraagde vluchten en gemiste connecties zorgden ervoor dat we gisterenavond zo maar even zes uur later dan gepland arriveerden. Ons avondje Cedar Point werd dus noodgedwongen geschrapt en we stelden het navigatiesysteem meteen in op Cedar Point’s Express Hotel. Deze accommodatie ligt ongeveer drie kilometer ten zuiden van het park en wordt gekenmerkt door eenvoud. Het gebouw is, in tegenstelling tot vele andere pretparkhotels, niet gethematiseerd en ook in de slaapkamers zie je geen overbodige tierlantijntjes. Desalniettemin kan ik het Express Hotel aanraden omwille van z’n budgetvriendelijkheid en de korte afstand tot Cedar Point. Je moet weliswaar nog steeds met de wagen naar het park rijden (een shuttlebus is er immers niet), maar dat duurt niet langer dan vijf minuten. En weet je wat? Die korte autorit naar het park is stiekem een van de allermooiste momenten van de dag.

Als kind plakte ik altijd met m’n neus tegen de autoruit toen we een pretpark naderden. Dat jeugdige enthousiasme is er vandaag opnieuw. Wanneer we over Cedar Point Drive bollen, ontplooit er zich aan onze linkerkant namelijk een skyline vol imposante staal- en houtconstructies. Qua achtbanen heerst er in dit park dan ook een filosofie van groot, groter, grootst. Zes van de achttien rollercoasters reiken hoger dan 50 meter en meerdere exemplaren stonden ooit garant voor een of ander wereldrecord. Aan de toegangspoort van het park wordt nogmaals bevestigd dat de achtbanen hier centraal staan. De treinen van wing coaster GateKeeper vliegen er namelijk letterlijk over de hoofden van binnenkomende gasten. Wanneer het over eerste indrukken gaat, levert Cedar Point alvast een topprestatie.

Tijdens de zomermaanden is Cedar Point standaard open van 10.00 tot 22.00 uur. En als die twaalf volle uren niet voldoende zijn om achtbanen uit te testen, is er nog Early Entry. Dit wil zeggen dat men 60 minuten vroeger opent voor gasten van de eigen verblijfsaccommodaties, waaronder Cedar Point’s Express Hotel. Het is hierbij belangrijk om te weten dat niet alle attracties geopend zijn. Het aanbod tijdens Early Entry beperkt zich tot enkele familieattracties en een drietal rollercoasters. Het spectaculairste exemplaar uit dat lijstje is ongetwijfeld Millennium Force, een achtbaan waarmee Cedar Point in het jaar 2000 vriend en vijand verbaasde.

Millennium Force was de eerste coaster die de magische grens van 300 feet (91 meter) doorbrak, waardoor hij zichzelf ‘s werelds eerste Giga Coaster mag noemen. Het woord ‘Giga’ is trouwens niet enkel van toepassing op de hoogte, want met een ruim twee kilometer lange lay-out en een topsnelheid van 150 kilometer per uur is Millennium Force in alle opzichten een kolos. En de rit? Die is zelfs een kwarteeuw na de première nog meer dan indrukwekkend. De first drop behoort tot de mooiste die ik ooit beleefde en de eerste over-banked curve is zo intens dat het even grijs wordt voor m’n ogen. Daarna blijft de trein aan een hoog tempo en met een ongekende souplesse verder razen, tot hij na ongeveer tweeënhalve minuut tot stilstand komt in de slotrem. Daar kan ik extatisch besluiten dat Millennium Force een elite-achtbaan is, máár verwacht alsjeblieft geen airtime-machine. Op de eerste afdaling ervaren we weliswaar een fijn gevoel van gewichtloosheid, maar daarna ligt de focus overduidelijk op snelheid.

Na ons wakker-maak-rondje Millennium Force sluiten we aan in de rij voor Cedar Points nieuwste paradepaardje. Siren’s Curse opende in juni 2025 en het is de eerste operationele versie van Vekoma’s next-gen Tilt Coaster. Het spreekt voor zich dat het ding erg populair is, wat tijdens de namiddag leidt tot een wachttijd van twee volle uren. ‘s Ochtends kunnen we gelukkig na een 25-tal minuten reeds plaatsnemen, wat grotendeels te danken is aan de extreem snelle beugelcontroles op het perron.

Ik geef een applausje voor de gemotiveerde crew en ook de ritervaring verdient een staande ovatie. Het topmoment van Siren’s Curse is uiteraard de spanningsopbouwende lifthill en het moment waarop je naar voren gekanteld wordt, maar ook het verdere verloop van de baan blijkt uitstekend. We genieten van de buitengewone soepelheid die je bij zo’n modern Vekoma-product mag verwachten en de bochtige lay-out verrast op meerdere punten. Ondanks het feit dat Cedar Point een heleboel snellere en hogere rollercoasters in het portfolio heeft, verdient Siren’s Curse dus zonder twijfel zijn plekje op dit eiland vol thrills. En als we tellen hoeveel camera’s er voortdurend op dat kantelende trackdeel gericht worden, kunnen we wel stellen dat Siren’s Curse ook voor toeschouwers een schot in de roos is.

Vind je het fijn om enkele seconden boven de afgrond te hangen en vervolgens verticaal naar beneden te donderen? Dan kan je niet alleen terecht bij Siren’s Curse, maar ook bij buurman Valravn. Dit is een B&M Dive Machine met een hoogte van bijna 70 meter en een tracklengte van 1040 meter. Hiermee is de baan letterlijk dubbel zo hoog en dubbel zo lang als Baron 1898, maar is Valravn daardoor ook automatisch dubbel zo leuk? Als je het mij vraagt, is het antwoord ‘neen’. Hoewel ik het apprecieer dat er na de first drop van Valravn nog een volwaardige lay-out komt, maken de wijde elementen het een relatief makke ervaring. Bovendien werd deze Dive Machine uitgerust met B&M’s vest restraints, waardoor we zelfs tijdens de verticale afdalingen nauwelijks airtime voelen. Valravn vormt in mijn ogen dus het levende bewijs dat bigger niet noodzakelijk better is. De nabijgelegen Rougarou blaast ons trouwens al evenmin omver. Hoewel het baanverloop van deze Floorless Coaster origineel te noemen is, valt Rougarou in het niet bij al het heftigere achtbaangeweld dat Cedar Point te bieden heeft.

Cedar Point opende in 1870 en presenteerde sindsdien tientallen attracties, waaronder heel wat rollercoasters. Het eerste exemplaar opende hier zelfs al in het jaar 1892 onder de naam Switchback Railway. Het hoeft niet te verbazen dat Switchback Railway er inmiddels niet meer staat, maar toch kan een bezoek aan dit park nog steeds aanvoelen als een soort tijdreis doorheen de achtbaangeschiedenis. Na ritjes op hypermoderne machines als Siren’s Curse en Valravn duiken we bijvoorbeeld het verleden in met Blue Streak. Deze klassieke out-and-back woodie opende in het jaar 1964 en hij mag zichzelf de oudste nog operationale coaster van Cedar Point noemen. De baan valt op dankzij de helderblauwe supports en het Roller Coaster Tycoon-achtige stationsgebouw, maar hij wordt tegenwoordig wel overschaduwd door de grotere coasters die errond gebouwd werden. Desalniettemin trakteert Blue Streak ons op een uitstekende rit. We genieten van een authentiek woodie-gevoel, we beleven een paar goeie airtime-momenten en de ruwheid blijft binnen aanvaardbare grenzen.

Er werden in Cedar Point maar liefst vier rollercoasters door Bolliger & Mabillard geleverd. Het is een prestatie die geen enkel Europees pretpark kan evenaren, maar in de Verenigde Staten kijkt niemand er van op. En gek genoeg gelden die B&M’s hier geeneens als de grootste highlights van het park. ‘s Middags kunnen we bijvoorbeeld na een wachttijd van amper tien minuten een plekje uitzoeken bij Raptor, een felgroene inverted coaster. De baan opende in 1994 en hiermee is het een van de oudste operationele exemplaren in z’n soort. Toch verkeert Raptor in een uitstekende staat, want de treinen bollen heerlijk soepel over de rails. We genieten bovendien van een sterke lay-out met zes inversies, excellent bochtenwerk en een aanzienlijke dosis heftige g-krachten. Ik zie alvast sterretjes wanneer de trein zich een weg baant door Raptors krappe cobra roll.

De Midway is het kloppende hart van Cedar Point. Deze brede laan begint aan de hoofdingang en snijdt dwars doorheen het zuidoostelijke parkgedeelte. Je vindt er horeca, souvenirshops, arcades en een hele resem familieattracties. Blikvangers zijn de in 1946 geopende Midway Carousel en de antieke Cedar Downs Racing Derby, een paardenmolen die een stuk sneller draait dan we aanvankelijk verwachtten. Mijn persoonlijke favoriet in deze zone is echter de Sky Ride. Deze kabelbaan bereikt een maximale hoogte van ongeveer 28 meter en staat dus garant voor prachtige uitzichten op de Midway, de prachtige bloementapijten en de nabijgelegen rollercoasters.

Een van die rollercoasters is GateKeeper, de B&M Wing Coaster waarvan twee inversies beeldschoon geïntegreerd werden in de toegangspoort van Cedar Point. Wanneer we over GateKeeper praten, is het belangrijk om het cijfermateriaal te vermelden: de baan is 1,3 kilometer lang, 50 meter hoog en de topsnelheid bedraagt bijna 110 kilometer per uur. Het zijn statistieken die je zelden ziet bij Wing Coasters en de baan ziet er bijgevolg ontzettend imposant uit. Qua rit is dat verschil dan weer minder voelbaar: omwille van de zeer ruime inversies en bochten is GateKeeper niet heel intens. Bovendien ervaren we het typische gestuiter dat bij zulke Wing Coasters helaas wel vaker merkbaar is. Hoewel GateKeeper een fotogenieke baan is, hoort ie dus niet bij de toppers van dit park.

Aan de voet van GateKeeper ligt The Boardwalk, een gebied dat het Cedar Point uit lang vervlogen tijden opnieuw tot leven wekt. Dankzij de vrolijke sixties-muziek en het felle kleurgebruik proeven we hier vandaag van een volmaakt zomergevoel. Het attractieaanbod bestaat dan weer voornamelijk uit klassieke flatrides zoals een Troika, een Calypso en het 45 meter hoge Giant Wheel. Mag het allemaal gerust wat heftiger? Dan kan je terecht bij een Huss Giant Frisbee en bij WindSeeker. Laatstgenoemde werd geleverd door het Nederlandse bedrijf Mondial en het is een variant op de alom bekende Star Flyer. Met z’n massieve torenconstructie en 64 (!) zitjes oogt WindSeeker echter een stuk imposanter dan de gemiddelde Star Flyer. De knappe verlichting maakt het trouwens vooral ‘s avonds een plaatje om naar te kijken.

Onze hoofdreden om een bezoekje te brengen aan The Boardwalk heet Wild Mouse. Cedar Point koos bij deze muisachtbaan niet voor het standaardmodel van Mack of Maurer Rides, maar men opteerde voor een originelere versie van Zamperla. En het mag gezegd: we worden aangenaam verrast door het soepele verloop en de intense draaibewegingen. Hoewel Wild Mouse natuurlijk niet de rollercoaster is waarvoor je speciaal naar Cedar Point reist, blijkt het een prima tussendoortje met een schattig vintage-thema. Het is overigens niet de enige familieachtbaan die men hier te bieden heeft. In het gezellige kindergebied Camp Snoopy kunnen gezinnen ook terecht voor Wilderness Run en Woodstock Express, kinderachtbanen die respectievelijk door Intamin en Vekoma geleverd werden.

De meeste bezoekers van Cedar Point geven niets om kinderachtbanen. Ze zijn hier voor de thrills, die onder meer te rapen vallen bij Top Thrill 2. Het gevaarte opende in 2003 als Top Thrill Dragster, een hydraulische lanceerachtbaan van Intamin. Het was een hyperpopulaire rollercoaster, maar het lanceersysteem bleek behoorlijk storingsgevoelig. Daarom werd recentelijk – tot ieders verbazing – het Italiaanse Zamperla ingeschakeld om de baan nieuw leven in te blazen. En hoewel het heropeningsjaar stroef verliep, draait Top Thrill 2 tijdens ons bezoek in 2025 een hele dag lang zonder noemenswaardige problemen. De capaciteit ligt bovendien hoog, want ondanks een volle wachtruimte duurt het amper 45 minuten om het perron te bereiken.

Nadat we de beugel in onze schoot geduwd hebben, zijn we klaar voor Amerika’s hoogste en snelste achtbaan. En die valt absoluut niet tegen! Hoewel de eerste acceleratie lachwekkend sloom aanvoelt, zorgen lanceringen nummer twee en drie voor een prima kick. De achterwaartse spike (Zamperla’s opvallendste toevoeging) levert bovendien meerdere seconden gewichtloosheid, terwijl we op de 128 meter hoge tophat van ultieme ejector airtime genieten. De 270° neerwaartse spiraal, ten slotte, genereert een sensatie die maar weinig andere rollercoasters kunnen evenaren. Er zijn ongetwijfeld mensen die me ongelijk geven, maar ik vind Top Thrill 2 stiekem leuker dan zijn voorganger. Hoewel de lancering vroeger veel heftiger was, zorgt de drieledige versnelling ervoor dat de rit completer aanvoelt. Daarnaast kunnen we bij de huidige versie niet één, maar twee keer van een schitterend panoramisch uitzicht op Cedar Point genieten. Dus ja, Top Thrill 2 heeft me helemaal overtuigd.

Cedar Point is zo’n park waar moderne thrill-machines en golden oldies in vrede naast elkaar bestaan. Top Thrill 2 werd bijvoorbeeld ingeklemd tussen Corkscrew en Iron Dragon, twee klassiekers uit de fabriek van Arrow Dynamics. Corkscrew werd in 1976 ‘s werelds eerste rollercoaster met drie inversies: een verticale looping en twee kurkentrekkers. De fotogenieke manier waarop de dubbele corkscrew boven een druk wandelpad gebouwd werd, blijft tot op vandaag de meest iconische eigenschap van deze baan. Helaas is de ritervaring allesbehalve amusant, want je wordt als passagier met meerdere ongemakkelijke knikken geconfronteerd. Iron Dragon biedt meer comfort en het is fijn om hier een van de weinige overblijvende Arrow suspended coasters te kunnen beleven. Toch hoef je geen buitengewone sensatie te verwachten, want Iron Dragon blijkt minder intens dan de versies van Kings Island of Canada’s Wonderland.

Cedar Point heeft zichzelf in de afgelopen decennia altijd willen profileren als the coaster capital of the world. In 1989, lang voor er sprake was van Top Thrill 2 of Millennium Force, pakte men bijvoorbeeld al uit met Magnum XL-200. Toentertijd was het de hoogste en snelste rollercoaster van de planeet en zelfs naar de huidige normen is Magnum zeker geen kleintje. De baan is namelijk anderhalve kilometer lang en de witte treinen worden naar een maximale hoogte van 62 meter getakeld. Het geheel wordt opgesmukt met meerdere tunnels en een wondermooie locatie langs het strand, maar een rit op Magnum XL-200 is niet geschikt voor overgevoelige zieltjes. Sommige overgangen zijn onsubtiel, de airtime is bruut en in de hartvormige turnaround worden we meermaals ruw tegen de zijkant van ons zitje gesmeten. Ik waardeer deze onstuimigheid, maar ik kan me voorstellen dat sommigen dit iets te turbulent vinden. Goed vasthouden is de boodschap.

Noem me gerust een nerd, maar ik word blij van attracties met een torenhoge capaciteit. Volgens deze filosofie zou Gemini mijn favoriete attractie van Cedar Point moeten zijn, want deze gigantische Arrow-creatie kan volgens de Roller Coaster Database maar liefst 3.300 passagiers per uur vervoeren. Ter vergelijking: dat zijn statistieken die we doorgaans alleen bij populaire Disney-darkrides als Pirates of the Caribbean en Haunted Mansion mogen noteren. Toch is het begrijpelijk dat Gemini erin slaagt om dat te evenaren, want we spreken over een dubbele hybrid coaster die per trein plaats biedt aan dertig personen. Maar weet je wat het allermooiste is? Het feit dat deze bijna vijftig jaar oude rollercoaster nog steeds een soepele ervaring vol heerlijke airtime garandeert. Dankzij deze verrassend toffe rit en de immer korte wachttijden heeft Gemini alvast een zeer hoge herhalingswaarde.

Arrow Dynamics mocht zichzelf een hele poos de favoriete achtbaanconstructeur van Cedar Point noemen. Dat samenwerkingsverband leidde tot de bouw van Gemini, Magnum XL-200, Corkscrew en Iron Dragon, maar het begon allemaal met de bouw van Cedar Creek Mine Ride in 1969. Deze coaster kreeg een schitterende locatie aan de oevers van Cedar Point Lake en bevat alle elementen die je van een ouderwetse Arrow Mine Train verwacht. Er zijn twee lifthills, er is een summier mijnbouwthema en de banking valt bij wijlen als ‘bijzonder’ te beschrijven. Deze Mine Ride is trouwens een onderdeel van Frontier Town, een westerngebied dat qua vormgeving ontegensprekelijk de meest geslaagde zone in het hele park is. De geveltjes zien er prachtig uit, er is veel groen en de sfeer is opperbest.

Frontier Town is er niet alleen voor liefhebbers van achtbanen, maar je kan hier ook terecht voor een streepje countrymuziek, een portie barbecue-ribbetjes en een aantal invulattracties. Ik wil je van harte aanraden om een ritje te maken op Skyhawk, een zogenaamde Screamin’ Swing van constructeur S&S. Deze flatride maakt gebruik van samengeperste lucht om twee langwerpige banken tot een hoogte van 38 meter te stuwen. En hoewel ik geen fan ben van ouderwetse schommelschepen, is deze hedendaagse variant wel fantastisch. Nadien vinden we een momentje van rust aan boord van de Cedar Point & Lake Erie Railroad. Deze stoomtrein maakt een rondrit van ruim drie kilometer doorheen het noordwestelijke parkdeel en levert prachtige uitzichten op Millennium Force, Rougarou en Maverick. We worden daarenboven verrast door de passage langs Boneville, een fictief westerndorp dat bewoond wordt door een vijftigtal skelet-animatronics.

We beleven twee bloedhete dagen in Cedar Point. De gevoelstemperatuur tikt bijna 40 graden Celsius aan, waardoor het voor duizenden pretparkbezoekers een zweterige bedoening wordt. De beste kans op verkoeling is ‘s zomers te vinden in Cedar Point Shores, het waterpark dat zich rondom de tracks van Magnum XL-200 uitstrekt. Binnen de grenzen van het attractiepark is er echter minder waterpret te beleven. Sinds de afbraak van Snake River Falls in 2024 blijft er namelijk slechts één echte waterride over en dat is Thunder Canyon. Hoewel natheid bij deze raftingbaan gegarandeerd is dankzij een paar strategisch geplaatste watervallen, is er in mijn ogen zeker plaats voor een extra waterattractie in Cedar Point. Mack Rides lijkt me hiervoor een geknipte partner. Een klassieke waterachtbaan of ‘s werelds grootste PowerSplash zouden in mijn ogen alvast ideale toevoegingen zijn.

Tijdens ons bezoek schijnt de zon volop, maar de dag voor onze aankomst verliep stormachtig. Op socialmediakanalen zagen we foto’s van gitzwarte donderwolken boven Sandusky en ondergelopen wandelpaden in Cedar Point. Dankzij het harde werk van de onderhoudscrew is er vandaag niets meer te merken van die apocalyptische onweersbui. Of liever… bijna niets. Tot onze grote spijt vernemen we namelijk dat Steel Vengeance twee volle dagen buiten bedrijf is omwille van een blikseminslag. Met andere woorden: we moeten een rollercoaster missen die door vele fans beschouwd wordt als een van de beste ter wereld. We spreken over een RMC hybrid coaster der superlatieven. Het ding is 62 meter hoog, ruim 1.700 meter lang en op de first drop duiken de treinen verticaal naar beneden. De lay-out bestaat verder uit vier inversies en talrijke airtime-momenten, dus ik begrijp waar Steel Vengeance z’n legendarische status aan dankt. Ik wil niet overdreven dramatisch reageren op het feit dat we hier voor een gesloten poort staan – we komen over enkele jaren ongetwijfeld nogmaals in Cedar Point – maar het voelt uiteraard wel een beetje zuur.

Ondanks het feit dat er bij Steel Vengeance doodse stilte heerst, beleven we in Frontier Town nog steeds de beste achtbaanervaring van de dag. Dat is te danken aan Maverick, de rode LSM Launch Coaster die gelukkig van blikseminslagen gespaard bleef. Deze baan werd in 2007 gepresenteerd en het leek aanvankelijk een gekke uitbreiding voor Cedar Point. Er werden immers geen records gebroken en Maverick heeft bovendien een relatief brave uitstraling. Maar schijn bedriegt. Qua intensiteit hoeft deze ride absoluut niet onder te doen voor de grote jongens die ik eerder in dit report beschreef. Maverick wordt gekenmerkt door een bijzondere lay-out vol razendsnelle richtingswissels, shotjes airtime en pittige over-banked turns. Verder beleven we een beyond-vertical drop en het tweede gedeelte van de rit wordt ingeluid door een krachtige lancering. Maverick is een achtbaan die maar door blijft razen zonder adempauzes, en exact dat vind ik er zo briljant aan. Niet te missen!

Cedar Point staat terecht op de bucket list van zowat elke pretparkfan. Er zijn weinig andere plekken waar je zo’n compleet en divers rollercoaster-assortiment vindt als hier. De line-up bestaat uit stalen achtbanen, houten achtbanen, hoge achtbanen, lage achtbanen, snelle achtbanen, trage achtbanen, draaiende achtbanen, gelanceerde achtbanen, rammelende achtbanen, soepele achtbanen en… tja… zo kunnen we nog wel even doorgaan. Ik kan uiteraard zeuren over de matige horeca, het gebrek aan darkrides en de beperkte hoeveelheid theming, maar dat zijn nu eenmaal niet de zaken waarvoor je hierheen reist. Ondanks het ontbreken van diepgaande decoratie wil ik overigens wel zeggen dat Cedar Point een visueel aantrekkelijk park is. Alle attracties zijn voorzien van een fris verflaagje, plantsoenen liggen er uitstekend bij en ik wil minstens tien bonuspunten toekennen voor de grandioze locatie op het schiereiland.

Toch is er een minpunt dat ik niet kan negeren en dat is de inconsistente capaciteit van attracties. Enerzijds zijn er rollercoasters als Siren’s Curse en Top Thrill 2, waar wachtrijen pijlsnel bewegen omdat de treinen aan een moordend tempo worden weggestuurd. Anderzijds zijn er banen als Millennium Force, Valravn en GateKeeper, waar regelmatig alle treinen tegelijkertijd stil komen te staan in het station en de eindremmen. Wij bezoeken het park deze keer zonder een Fast Lane (Plus) en daardoor belanden we toch regelmatig in frustrerend trage rijen. Dat geeft weinig problemen wanneer je twee of drie dagen in Cedar Point doorbrengt, maar bij een eendaags bezoek kan de investering in dit voorkruippasje ongetwijfeld z’n nut bewijzen.

We zetten bijna 30.000 stappen en we overbruggen een afstand die overeenkomt met een halve marathon. Een bezoek aan Cedar Point kan dus behoorlijk vermoeiend zijn, maar je krijgt er veel voor terug. We zweefden aan volle snelheid door de keyholes van GateKeeper, we beleefden net geen black-out bij Millennium Force en we ontdekten dat Zamperla tegenwoordig heus niet enkel kiddie coasters bouwt. En het allerbeste nieuws: we zijn nog maar net begonnen. Vanuit Sandusky moeten we immers maar enkele uren rijden naar het volgende achtbaanparadijs. Wordt vervolgd in Kings Island.