Skydiven in Redcliffe

“Ik spring uit een vliegmachien… alleen maar om de Australische kust te zien”

Goede Vrijdag 2016 zal voor eeuwig in m’n geheugen gegrift blijven als de dag waarop ik een aanzienlijke grens verlegde qua kicks. En dat was ook nodig. Je kent het als pretparkliefhebber vast wel: op een bepaald moment word je nogal immuun voor sensatie. Terwijl je medepassagiers gek worden tijdens een ritje Silver Star, check jij simpelweg de drukte door het aantal rijen geparkeerde wagens te tellen. En wanneer je een plaatsneemt in een liftkooi van Tower of Terror, vertel je het hele verhaal mee alsof je het zelf uitgevonden hebt. Kortom… het wordt eens tijd voor iets nieuws. Iets waardoor het angstzweet me al bij voorbaat uitbreekt. Iets waarvan ik niet weet hoe het verloopt en hoe het eindigt. Iets dat me een hele middag lang kippenvel bezorgt. Iets als… een skydive?

Als de term skydive nogal exotisch klinkt, kan ik je misschien helpen door het als volgt te beschrijven: klik jezelf vast aan een wildvreemde wacko en spring op een hoogte van vier kilometer uit een gammel vliegtuig. Hoe je beneden geraakt en hoe je daar (met een beetje geluk) veilig landt, dat ligt volledig in de handen van die rare man achter jou. Ik kan mezelf niet meer herinneren hoe dit gekke idee opeens in m’n hoofd kwam en ‘t is nog steeds bizar dat Michaël het plannetje vanaf de eerste seconde met een omhooggestoken duim beantwoordde. Benieuwd geworden hoe zo’n middagje skydiven er exact uit ziet? Dan presenteer ik je hierbij officieel…

GLENN’S SKYDIVE-GIDS VOOR DUMMIES

Stap 1 – Verplaats jezelf en je eventuele gezelschap naar een gezellig kustplaatsje. In ons geval is dat Redcliffe, een dorpje op veertig minuten rijden van Brisbane. Kijk er uiteraard met een gerust geweten naar de meeuwen (die verrassend genoeg niet Mine Mine Mine roepen) en bedenk dat je zelf dadelijk ook gaat vliegen… Tenzij je vliegen en vallen niet als gelijkwaardig definieert, natuurlijk.

Stap 2 – Merk op dat Redcliffe er op Goede Vrijdag ontzettend gezellig bij ligt. Er staat zelfs een heuse Oostblok-kermis met een gevangenis-reuzenrad en de fameuze Draaien 1 uit Rollercoaster Tycoon. Zo’n krakende kermisattractie kan uiteraard een heuse kick creëren, maar we opteren vandaag voor een stevigere sensatie.

Stap 3 – Stap een groezelig kantoortje op de zeedijk binnen. Laat jezelf daar wegen, haal een stevig aantal Australische dollars uit je portefeuille en maak kennis met je medepassagiers. Je gaat de komende twee uurtjes delen met een zevental Aziatische twintigers die tevens op zoek zijn naar sensatie. Een kijkje op het televisiescherm leert jou dat je rond 13h50 opnieuw (weliswaar met knikkende knieën) op de begane grond zal staan.

Stap 4 – Neem plaats in een afgeleefd busje om de verplaatsing naar een piepklein vliegveldje buiten Redcliffe te maken. Je voelt de ijzingwekkende stilte bij die negen personen die voor ’t eerst gaan skydiven. Het staat in schril contrast met de instructeurs, die tijdens de rit in alle gezelligheid tateren.

Stap 5 – Wanneer je op dat vliegveld aankomt, kijk je vol zelfvertrouwen naar het vliegtuigje dat je naar een hoogte van vier kilometer gaat brengen. Het interview dat je instructeur met z’n GoPro opneemt, ervaar je doorgaans wel als ietwat geforceerd.

Stap 6 – Pers jezelf met achttien personen in een nogal krappe cabine. Besef tegelijkertijd dat het nog een lange vlucht wordt als die Aziatische tienermeisjes reeds op de begane grond de longen uit hun lijf gillen.

Stap 7 – Ten volle genieten van het uitzicht, dat zit er wellicht niet in wanneer je denkt aan de val die je over enkele ogenblikken zal maken. Maar kijk toch gerust eens naar buiten: het panorama is een erg mooi extraatje!

Stap 8 – Op het moment dat de instructeur jou vertelt dat we de helft van de totale hoogte bereikt hebben, kijk je naar buiten met een verbaasde blik. Ehm… dit is toch al hoog genoeg?

Stap 9 – Kijk bedenkelijk in de camera wanneer die (niet al te aantrekkelijke) Australiër zich wel vreselijk dicht in je comfort zone begint op te dringen.

Stap 10 – Zet een gekke bril op je neus, ontdek dat 14.000 voet een enorme hoogte is en word behoorlijk nerveus wanneer het rolluik richting buitenlucht openschuift.

Stap 11 – Vraag jezelf af waarom je in godsnaam aan dit avontuur begonnen bent terwijl je voorgangers één voor één door dat luik verdwijnen.

Stap 12 – Vraag jezelf af waarom je in godsnaam aan dit avontuur begonnen bent terwijl je zélf de volgende bent om door dat luik te springen.

Stap 13 – Hang met je benen los aan de rand van een vliegtuig. Wees erop voorbereid dat dit het meest bizarre moment van de hele ervaring is, want zulke dingen doe jij met Lufthansa of Ryanair nu eenmaal niet.

Stap 14 – Geef jezelf volledig over aan de instructeur en de hemel. Optioneel kan je op datzelfde moment ook reclame maken voor het bedrijfje dat jouw skydive organiseert.

Stap 15 – Maak een driedubbele salto met schroef op weg naar de begane grond. Niet zoveel ervaring met schoonspringen? Dan is een enkele omwenteling natuurlijk ook perfect mogelijk.

Stap 16 – Je valt een tiental seconden loodrecht naar beneden en je bereikt daarbij een snelheid van zowat tweehonderd kilometer per uur. Dat is behoorlijk indrukwekkend en je ziet op dat moment logischerwijs niet dat het uitzicht waanzinnig is. Gelukkig maakt je instructeur op datzelfde moment waardevolle foto’s van het panorama.

Stap 17 – De laatste keer dat je met zo’n sullige veiligheidsbril tegen tweehonderd kilometer per uur sjeesde, dat was tijdens een achtbaanritje in Abu Dhabi. Imiteer het gevoel van Formula Rossa door je armen wijd te spreiden. Haal tegelijkertijd je breedste smile boven voor de actiefoto.

Stap 18 – Vertrouw erop dat je instructeur netjes op tijd z’n parachute opent. De laatste vijf à zes minuten mag je immers rustig van het uitzicht genieten terwijl je zachtjes over de Australische Oostkust zweeft. Benut dit moment om waardevolle profielfoto’s te maken.

Stap 19 – Merk op dat er een opvallend wit kruis op het strand ligt. Vertrouw (nogmaals) op je piloot om netjes daar te landen. Het verschil tussen een perfecte landing en een nat pak bedraagt hooguit vijf meter. Gelukkig voerde die meneer het truukje al enkele duizenden keren succesvol uit.

Stap 20 – Trek je benen in en voel hoe het warme strandzand voor een uiterst zachte landing zorgt. Van vier kilometer hoogte en 200 kilometer per uur naar de begane grond en nul kilometer per uur. Missie volbracht en oh wat een sensatie was dat!

Skydiven is waanzinnig. Neen echt, dit is het soort kick dat ik je ten zeerste wil aanraden als rollercoasters je ding zijn. De ervaring is in zekere zin vergelijkbaar: tijdens een langzame klim wordt de spanning aanzienlijk opgevoerd, tot je daarboven aan een eindeloze en enorm diepe first drop begint. Ik moet toegeven dat die ene sprong een serieuze hap uit ons reisbudget nam. We betaalden zowat 180 euro voor de skydive en opteerden bovendien (net zoals elke medepassagier) voor het pakket waarbij een fotoreportage en een filmpje gemaakt worden.

Heb ik spijt van de kleine 300 euro die ik aan Skydive Brisbane overhandigde? Neen, allesbehalve zelfs. Ik zal het in de nabije toekomst weliswaar niet opnieuw doen, maar dit was wel een belevenis die me wellicht làng gaat bijblijven. Het feit dat we de sprong mochten maken vanuit een staalblauwe hemel boven de wondermooie Australische kust, dat maakt het zo mogelijk nog imposanter. Ja hoor, dit was een van de meest legendarische ervaringen ooit.