Switch to English version

Disneyland

Anaheim, California, USA

“Het originele, het enige echte, het allerbeste Magic Kingdom”

Wanneer je iemand vertelt dat je naar Disneyland in Amerika gaat, word je soms onterecht gecorrigeerd. ‘Ah, je gaat naar Disney World zeker?’ zegt men dan. Maar neen, er is wel degelijk een Disneyland in de Verenigde Staten. Je vindt het resort in Anaheim, een veertigtal kilometer ten zuidoosten van Downtown Los Angeles. Walt Disney himself opende zijn Disneyland hier in 1955, toen de omgeving nog voornamelijk uit boomgaarden bestond. Zeventig jaar later is Anaheim uitgegroeid tot een stedelijk gebied en ook Disneyland onderging een flinke gedaanteverwisseling. Het resort bestaat inmiddels uit twee volwaardige themaparken, het gezellige retailgebied Downtown Disney en drie on-site hotels.

Overnachten op Disney-terrein is leuk, maar de rekening is niet min. Vooral hier in Anaheim zijn Disney’s eigen hotelkamers peperduur. We boekten dus nog nooit een verblijf in het hippe Pixar Place Hotel, het lodge-achtige Grand Californian of het tamelijk ouderwetse Disneyland Hotel. Gelukkig is Anaheim bezaaid met motels en hoteltorens in alle vormen en maten. Ook bij deze accommodaties zijn de prijzen tijdens het afgelopen decennium voelbaar gestegen, maar wij vinden nog steeds een prima kamer voor ongeveer 120 dollar per nacht. Alamo Inn & Suites blijkt een verzorgd adresje dat bovendien op comfortabele wandelafstand van de Disney-parken ligt. Via het Pixar Place Hotel en Downtown Disney lopen we op 15 à 20 minuutjes naar de Esplanade, het centrale plein tussen de beide Disney-parken. Disney California Adventure ligt aan de zuidkant, terwijl we aan de noordelijke zijde het beroemde treinstation van Disneyland zien opdoemen. Ik weet niet of jij dat gelijkaardig ervaart, maar mijn hart maakt steevast een sprongetje wanneer Main Street Station verschijnt. Hoewel dit niet de meest indrukwekkende ingang ter wereld is, komt hier het besef dat we een iconisch themapark betreden. Welkom in Walt Disney’s originele Disneyland. 

MAIN STREET USA

Wat gebeurde er op 1 oktober 1971? Op 15 april 1983? Op 12 april 1992? Op 12 september 2005? En op 16 juni 2016? Een doorsnee Disney-fan kan vrij snel grote gebeurtenissen op deze data plakken. De belangrijkste datum in de geschiedenis van de Disney-themaparken is echter 17 juli 1955, de dag waarop Disneyland Anaheim geopend werd. Walt Disney sprak toen de gevleugelde woorden…

To all who come to this happy place… welcome. Disneyland is your land. Here age relives fond memories of the past. And here youth may savor the challenge and promise of the future.

The past vinden we onder andere terug in Main Street USA, losjes gebaseerd op Walt’s geboortestad in Missouri. Dit themagedeelte bevat alles dat je van Disneyland verwacht: een fanfare speelt bekende Disney-melodietjes, er is een cinema waar Steamboat Willie vertoond wordt én we vangen een eerste glimp op van Sleeping Beauty Castle. Het kasteel is het pronkstuk van alle pretparkresorts die Disney ooit bouwde, en dat is hier niet anders. Wat wel verschilt, is de grootte van het ding. Terwijl de andere Disney-kastelen tussen de 50 en 60 meter hoog zijn, moeten we ons hier tevredenstellen met een hoogte van amper 23 meter. Toch is Sleeping Beauty Castle, ondanks z’n beperkte omvang, een juweeltje. Het bouwwerk wordt omzoomd door waterpartijen en achter de gevels vinden we een verrassend leuke walk-through die het verhaal van Sleeping Beauty vertelt door middel van diorama’s. De besneeuwde daakjes en kerstdecoraties (waar we zelfs begin november reeds mee geconfronteerd worden) zijn ronduit kitscherig, maar zelfs dat heeft z’n charme. 

TOMORROWLAND

The promise of the future, die zoeken we dan weer in Tomorrowland. Van alle themagebieden in Disneyland veranderde Tomorrowland het vaakst van uiterlijk. En da’s logisch. Wat men in 1955 als hip en futuristisch beschouwde, had enkele jaren later reeds een oubollig imago. Deze cyclus herhaalde zich ontelbare keren en helaas constateren we dat Tomorrowland ook in z’n huidige vorm bedenkelijk oogt. De gevels hebben hun beste tijd gehad en ik kan de plantenbakken vol sanseveria’s maar matig appreciëren. Het feit dat de tracks van PeopleMover er afgeleefd bij liggen, bezorgt Tomorrowland evenmin pluspunten. Die PeopleMover staat overigens al jaren stil, dus we moeten ons amuseren met andere attracties. Opvallend genoeg is het attractieaanbod nagenoeg identiek aan dat van Discoveryland in Disneyland Paris. Ook hier vind je een Orbitron-achtige molen, Autopia, Buzz Lightyear Astro Blasters en Star Tours – The Adventures Continue. Deze attracties verschenen allemaal in een (licht) aangepaste vorm, maar hun ritervaringen zijn vergelijkbaar. Het grootste voordeel van zo’n bezoek aan Disneyland Anaheim: je hoeft in Star Tours niet specifiek naar de Engelstalige narratie te vragen.

Een tripje naar Disneyland is een aanslag op je portemonnee. Alleen al voor onze driedaagse toegangskaarten telden we namelijk 450 euro per persoon neer. Gelukkig is dat inclusief Lightning Lane Multi Pass, wat ons toelaat om bij de meeste rides de wachtrij over te slaan. Lightning Lane komt bijvoorbeeld goed van pas bij Space Mountain, de wereldberoemde overdekte achtbaan met z’n opvallende witte koepel. Hoewel Space Mountain vanmiddag maar liefst 80 minuten op de teller heeft, kunnen wij na een tiental minuten reeds inschepen. Onze bestemming: een gesimuleerd heelal vol fonkelende sterretjes. Ik heb deze Californische Space Mountain tijdens de afgelopen jaren al in drie verschillende versies mogen beleven: Hyperspace Mountain (een overlay in het thema van Star Wars), Ghost Galaxy (een duistere Halloween-variant) en het origineel. En hoewel al deze varianten hun sterktes hebben, ben ik blij dat tegenwoordig de originele versie terug is. De Space Mountain die we vandaag beleven, geeft immers het meest authentieke gevoel en Michael Giacchino’s soundtrack is ronduit meesterlijk. Daarnaast genieten we van slimme lichteffecten en een bizar soepel lopende achtbaan, inclusief een gekke driedelige lifthill. Kortom: Space Mountain blijft een rollercoaster van wereldniveau en is z’n iconische status meer dan waard.

Tijdens zulke verre trips geniet ik nog ‘t meest van de rides die je niet in Disneyland Paris terugvindt. Een van die attracties is de Disneyland Monorail, die over een groot deel van Tomorrowland zweeft. Hoewel hij al 65 jaar oud is, blijft het een futuristisch ogend ding. Deze monorail is overigens meer dan gewoon een attractie, want hij fungeert ook als transportsysteem. Naast het station in Tomorrowland is er namelijk een tweede halte in Downtown Disney. Je mag vanuit Tomorrowland een volledig rondje maken zonder uit te stappen, maar je kan de Disneyland Monorail dus ook benutten om sneller in Disney’s uitgaansgebied te geraken.

Finding Nemo Submarine Voyage is nog zo’n unieke Tomorrowland-attractie. Deze rondvaart in een onderzeeër is al stokoud, maar werd in 2007 gepimpt met een Finding Nemo-thema. Het resultaat is een vermakelijke familieattractie die vooral opvalt omwille van z’n originele ritsysteem en de lange ritduur (bijna 15 minuten). Tenzij je claustrofobisch aangelegd bent, blijkt Submarine Voyage een plezierige vaartocht vol schattigheid. Ik wil je echter aanraden om er niet langer dan 30 minuten voor aan te schuiven, want ongelooflijk spectaculair is deze attractie ook weer niet.

FANTASYLAND

In de rijke geschiedenis van Disneyland zijn er een paar jaartallen die opvallen. Een van die jaren is 1959, omdat er maar liefst drie grote nieuwigheden openden. Naast de Disneyland Monorail en Submarine Voyage werd toen eveneens de eerste Disney-achtbaan ingehuldigd. Sindsdien is de besneeuwde bergtop van Matterhorn Bobsleds een van de meest in het oog springende iconen van Anaheim. Dit Alpenlandschap is echter niet alleen bijzonder omwille van de vormgeving; ook de inhoud kan tellen. Matterhorn is een van ‘s werelds oudste stalen achtbanen en hij werd bovendien in tweevoud gebouwd. De tracks hebben een parallel lopende lifthill, maar daarna gaan ze individueel hun eigen weg. Met een lengte van 650 meter en een topsnelheid van 45 kilometer per uur lijkt Matterhorn Bobsleds aanvankelijk een tamme familieattractie. Toch zijn de banen spectaculairder dan je misschien verwacht. De lay-out bevat namelijk bruut bochtenwerk, verrassende drops, near-misses en een sterke confrontatie met de Yeti. Ik wil je waarschuwen dat de rit niet altijd even soepel verloopt, al vind ik dat doodnormaal voor een rollercoaster uit de jaren vijftig. Mijn liefde voor Matterhorn Bobsleds is alleszins groot, dus ik hoop dat Disneyland deze baan nog lang aan de praat kan houden.

Matterhorn Bobsleds is niet alleen de spannendste, maar ook de meest atypische attractie in Fantasyland. De overige rides kunnen we namelijk min of meer als klassiekers beschouwen. Je vindt hier bijvoorbeeld Pinocchio’s Daring Journey en de oudste versie van It’s a Small World (die tijdens dit bezoek voorbereid wordt op Kerst en daardoor helaas gesloten blijft). Voorts is Fantasyland de thuishaven van een aantal attracties die er al sinds 1955 staan. Ik heb het dan over een fotogenieke draaimolen, Dumbo the Flying Elephant, Storybook Land Canal Boats, Casey Jr Circus Train, Peter Pan’s Flight en Snow White’s Enchanted Wish. De laatstgenoemde was decennialang gekend als Snow White’s Scary Adventures, maar werd in 2021 heropend onder de huidige naam. Dat het woord scary uit de titel verdween, vertaalt zich naar een kindvriendelijker ritverloop. Terwijl de originele versie van deze attractie vreselijk duister was, is er nu een fijnere balans in de scènes gebracht. Een must-do zou ik Snow White’s Enchanted Wish nog steeds niet noemen, maar een verbetering is het sowieso.

Het feit dat Dumbo tegenwoordig de enige attractie is die je in ieder Disney-resort terugvindt, is cool. Het is echter nog cooler dat je sommige rides enkel hier in Anaheim kan beleven. In dit rijtje van unieke attracties staan onder andere Mr Toad’s Wild Ride en Alice in Wonderland. Die eerste is – zoals het infobord aan de ingang vertelt – een wazige rondrit zonder enige houvast of logica. Nummer twee is duidelijk de betere van het duo: Alice in Wonderland kreeg in 2014 een laatste grondige update en pronkt sindsdien met moderne projectietechnieken. Laat je dus niet misleiden door het verouderde exterieur, want achter die façade schuilt een heel vermakelijke familieattractie.

MICKEY’S TOONTOWN

Ik bezocht Disneyland voor ‘t eerst in 2008. Sindsdien beschouw ik het als een van ‘s werelds meest perfecte themaparken. Er staan niet alleen ontzettend veel attracties, maar de theming is ook van een buitengewoon hoog niveau. Toch was er één parkgedeelte dat in mijn ogen altijd ondermaats presteerde en dat was Mickey’s Toontown. Deze kleurrijke zone voelde eerder aan als een aanhangsel van Fantasyland dan als een zelfstandig themagebied. Het had een relatief goedkope uitstraling en de verbleekte façades duidden bovendien op achterstallig onderhoud. Na ons recentste bezoek mag ik echter melden dat Toontown ein-de-lijk een volwaardige themazone is. In 2023 werd het gebied namelijk heropend na een grondige renovatie en Disney leverde uitstekend werk. Men creëerde extra groen, er werd een fotogenieke fontein toegevoegd en de kenmerkende cartoonheuvels kregen een welgekomen makeover. 

Toontown draait, net zoals vroeger, nog steeds hoofdzakelijk rond meet&greets met Disney-figuren, maar je vindt er ook een kinderachtbaan en Roger Rabbit’s Car Toon Spin. Ik zag de bijhorende film nooit, waardoor het lastig is om de verhaallijn van de attractie te volgen. Als ik het ritverloop mag geloven, is Who Framed Roger Rabbit echter vooral luid, druk en chaotisch. Desalniettemin is Car Toon Spin geen slechte attractie. Hij bevat behoorlijk leuke effectjes en de draaiende voertuigen zijn grappig. Geen must-do, maar een plezierige attractie voor tussendoor.

Wanneer je Disneyland op Google Maps bekijkt, merk je dat het park volledig ingesloten wordt door drukke straten, parkeergarages, hotels en Downtown Disney. Er lijkt amper nog plaats voor extra attracties, maar de Imagineers bewijzen telkens weer dat ze creatief kunnen omspringen met de beperkte ruimte. Toen Mickey’s Toontown in 2023 z’n comeback maakte, werd er namelijk een grote nieuwigheid geïntroduceerd. Achter de gevels van het El Capitoon Theater schuilt namelijk Mickey & Minnie’s Runaway Railway. Deze darkride heeft weinig geheimen als je de naamgenoot in Disney’s Hollywood Studios kent. Ondanks een licht gewijzigd parcours zijn de scènes hier in Californië zo goed als identiek. We zingen dus mee met dezelfde catchy titelsong en we merken opnieuw dat Runaway Railway vol slimme effectjes zit. Heb je bijvoorbeeld al eens opgelet hoe men in de voorlaatste scène een dreigende fabriek pijlsnel omtovert tot een lieflijk parkje bij nacht? Deze Californische variant verdient trouwens pluspunten voor de aankleding van de wachtruimte, want die is opvallend mooier dan in Florida. De wachtrij verloopt door de El Capitoon-bioscoop, die boordevol komische details en verwijzingen naar Mickey Mouse zit. Ik zou het haast eerder een walk-through dan een wachtrij noemen.

FRONTIERLAND

Wat is er beter dan één op hol geslagen trein? Juist: twee op hol geslagen treinen! We wandelen dus richting Frontierland, waar Big Thunder Mountain Railroad de blikvanger is. Deze klassieker gaat al 45 jaar mee, maar geldt nog steeds als de referentie op het vlak van familieachtbanen. Dat is deels aan uitvoerige renovaties en thematische upgrades te danken, maar ook aan het ijzersterke concept waar Big Thunder op steunt. Neem een mijntrein, laat hem door donkere grotten racen… et voilà: een topper is geboren. Ik moet toegeven dat de rit en de locatie minder indrukwekkend zijn dan in Parijs, al neemt dat niet weg dat ook deze Californische versie een goede beurt maakt. En het feit dat we de rook- en lichteffecten op de derde lifthill opnieuw in volle glorie mogen bewonderen, is al helemaal fantastisch.

Big Thunder Mountain zorgt voor de thrills in Frontierland, maar bezoekers kunnen in dit gebied eveneens een streepje rust vinden. Een vaartocht met de Mark Twain Riverboat zorgt namelijk voor het ultieme zen-moment. Want hoe overbevolkt Disneyland ook is; met deze 15 minuten durende vaartocht ontsnap je even helemaal uit de drukte. Vanuit de raderboot worden we niet alleen getrakteerd op prachtige uitzichten over New Orleans Square en Bayou Country, maar we spotten ook een hele resem animatronics van wilde dieren. Hoewel Mark Twain Riverboat zo’n ride is die door velen vergeten of overgeslagen wordt, blijft dit een waardevolle familieattractie die je dag net iets completer kan maken.

STAR WARS – GALAXY’S EDGE

Frontierland en de Rivers of America vloeien heel natuurlijk over in de grillige rotsformaties van Star Wars – Galaxy’s Edge. Hoewel het gebied 65 jaar na de opening van Disneyland kwam, voelt ‘t aan alsof dit nooit anders bedoeld was. Het in 2019 geopende land is wellicht het meest prestigieuze themagebied dat Disney ooit bouwde en het resultaat mag er wezen. De zone werd vormgegeven als Batuu, een planeet met exotische invloeden. De oppervlakte is enorm en je kan hier verdwalen op een ingewikkeld netwerk van paden, gangetjes en imposante pleinen. Er is bovendien goed nieuws voor de (amateur)fotografen onder ons. Terwijl je in Walt Disney Worlds versie van Galaxy’s Edge een hele dag met tegenlicht geconfronteerd wordt, is de stand van de zon hier in Californië wel gunstig. Het is een detail, maar ik vind het niet onbelangrijk.

Dat Batuu oogverblindend mooi is, spreekt voor zich. Je waant jezelf werkelijk op een andere planeet en het detailniveau is absurd. De Millennium Falcon, die op reusachtig plein geparkeerd staat, is ongetwijfeld de grootste eyecatcher. Dit tuig markeert tevens de ingang van Millennium Falcon – Smugglers Run, een van de twee attracties binnen Galaxy’s Edge. Het visuele feest gaat in de wachtruimte overminderd voort en ook de voorshow is knap uitgevoerd. We ontmoeten hier Hondo Ohnaka, die ons op sympathieke wijze uitnodigt om de Millennium Falcon te besturen. Mijn eerste indrukken zijn dus uitstekend, maar de rit kan me niet helemaal overtuigen. Ondanks z’n haarscherpe beelden en het interactieve aspect ervaar ik Smugglers Run als een déjà-vu. Want door de ruimte vliegen en een missie uitvoeren in het Star Wars-universum, lijkt dat niet verrassend hard op Star Tours? Smugglers Run vertelt een überklassiek pretparkverhaal en daar verandert het technische vernuft helaas weinig aan. Ik concludeer dus dat deze ride leuk is voor één of twee keer, maar een onvergetelijke ervaring blijkt het niet.

Toen Galaxy’s Edge in het voorjaar van 2019 opende, was Smugglers Run de enige attractie. De tweede ride kwam pas in januari 2020, al werd het lange wachten beloond. Star Wars – Rise of the Resistance heeft namelijk alle regels binnen de pretparkwereld herschreven. De hele ervaring duurt ongeveer 20 minuten en bestaat uit meerdere voorshows, verschillende ritsystemen en een hele resem special effects. Rise of the Resistance staat overigens niet alleen bekend als de meest baanbrekende darkride ter wereld, maar ook als een ride waarvoor je làng moet aanschuiven. Toch valt het op dat de rijen in Californië een stuk gematigder zijn dan in Florida. In Disney’s Hollywood Studios afficheert men vaak wachttijden van ruim twee uur, maar zo’n vaart loopt het hier (meestal) niet. Wij betreden de rij in de vroege namiddag met een voorspelde wachttijd van drie kwartier, maar we bereiken de voorshow uiteindelijk al na een 25-tal minuten. Een meevaller!

Galaxy’s Edge in Anaheim is een quasi-exacte kopie van de versie in Orlando. Hetzelfde geldt voor Rise of the Resistance. Hoewel de wachtruimte een licht aangepaste indeling heeft, is de uiteindelijke rit identiek. We worden gebriefd door Rey, stappen in een ruimteschip, worden onderschept door de First Order en gaan de confrontatie met Kylo Ren aan. Het is een attractie die meerdere onvergetelijke elementen bevat en achter elke hoek ontdekken we nieuwe special effects. Daarnaast staan we oog in oog met een paar fantastische animatronics, dus het is niet lastig om te zien waar Rise of the Resistance zijn legendarische reputatie vandaan haalde. Disney creëerde ontegensprekelijk de meest immersieve darkride die je vandaag de dag in een pretpark kan beleven. Het bedrijf heeft weliswaar meerdere attracties van wereldniveau neergepoot, maar nooit combineerde men zo veel verschillende elementen tot één geheel. Ik zeg dus dankjewel tegen Disneyland Anaheim, want dit was out of this world. Letterlijk en figuurlijk.

BAYOU COUNTRY

Niet iedere attractie is even grootschalig als Rise of the Resistance, en da’s prima. Wanneer we een kijkje nemen bij The Many Adventures of Winnie the Pooh mogen we gewoonweg niet verwachten dat deze darkride op hetzelfde niveau presteert. Deze familieattractie bestaat immers uit simpele animatronics en gestileerde decors, maar slecht is ie zeker niet. Ik ben verliefd op de schattige vormgeving van het opstapperron en de rit duurt langer dan je verwacht. Bovendien heeft Winnie the Pooh zelden noemenswaardige rijen, waardoor dit een ideale attractie voor tussendoor is.

Bayou Country is het nieuwste themagebied van Disneyland en het bevat eveneens de nieuwste attractie. Toch is dat in beide gevallen relatief. Bayou Country is namelijk de nieuwe naam van het oude vertrouwde Critter Country en Tiana’s Bayou Adventure hergebruikt het ritsysteem van Splash Mountain. Het thema van deze boomstammenbaan uit 1989 had z’n beste tijd gehad, dus ik vind het positief dat men voor een hedendaagse update van de decors koos. We mogen onszelf trouwens gelukkig prijzen: hoewel Tiana’s Bayou Adventure pas enkele dagen na ons bezoek officieel opent, slagen we erin om deel te nemen aan een van de previews. We beleven deze Princess and the Frog-attractie dus vóór de grote massa en we hoeven er bovendien amper vijf minuten voor aan te schuiven.

Tiana’s Bayou Adventure tovert een brede glimlach op ons gezicht. Dat is niet alleen te danken aan ‘t feit dat we geheel onverwachts een ritje mogen maken, maar ook de muzikale begeleiding brengt ons in opperbeste stemming. De muziek was bij Splash Mountain altijd een onmisbaar onderdeel van de ervaring en de Princess and the Frog-soundtrack hoeft in mijn ogen niet onder te doen voor Zip-A-Dee-Doo-Dah. Verder zijn we onder de indruk van het prachtige exterieur, de knappe audio-animatronics en de lange ritduur. Als ik echter één nadeel mag benoemen, is het de natheid. Ondanks het feit we ons wapenden met een jas en poncho, stappen we kletsnat uit het bootje. Na de twee diepste afdalingen stroomt het water letterlijk langs alle kanten naar binnen. Op een bloedhete zomerdag is dat acceptabel, maar tijdens het voor- en najaar kan het in Los Angeles toch behoorlijk frisjes zijn. Kortom: de kans is reëel dat je de dag met zompige schoenen moet vervolgen, maar Tiana’s Bayou Adventure is verder nagenoeg perfect.

NEW ORLEANS SQUARE

We blijven nog even in het diepe zuiden van de Verenigde Staten, want onze volgende halte is New Orleans Square. Het gebied ligt langs de oever van een schilderachtige waterpartij en het bestaat uit brede paden en veel groen. New Orleans Square is trouwens meer dan een visueel snoepje; het is ook een paradijs voor liefhebbers van darkrides. Twee klassiekers uit het Disney-universum staan hier namelijk broederlijk naast elkaar. Nummer één is The Haunted Mansion, het meest legendarische spookhuis van de planeet. Dankzij zijn fameuze Stretch Room, de Doom Buggies en de onsterfelijke (pun intended) soundtrack is de attractie een favoriet van velen. Toch wordt het duidelijk dat dit de oudste Haunted Mansion is. Enkele scènes zijn kleinschaliger uitgevoerd dan bij de jongere versies, waardoor het totaalplaatje toch ietwat magertjes aanvoelt in vergelijking met de naamgenoten in Magic Kingdom en Tokyo Disneyland. Tijdens Halloween en Kerst spreken we trouwens van Haunted Mansion Holiday. Disney stopt veel werk in deze The Nightmare Before Christmas-overlay en dat merk je. Zowel de façade, de voorshow, als de eigenlijke darkride-scènes zijn haast onherkenbaar, waardoor het aanvoelt alsof er een totaal nieuwe attractie staat. 

New Orleans Square wordt niet alleen gedomineerd door 999 spoken en Jack Skellington. Neen, er hangt ook een vleugje piratensfeer. Pirates of the Caribbean is namelijk de tweede blikvanger binnen deze zone. De wereldberoemde attractie was er lang vooraleer de gelijknamige films ingeblikt werden, maar hij mag nog steeds gezien worden. Neen echt, je moet een darkride uit de jaren ’60 niet bij voorbaat afschrijven omwille van zijn leeftijd. De Californische piraten trakteren ons vanmiddag namelijk op een verrassend lange rit vol grootse decors en levensechte animatronics. Als we de supersonische versie van Shanghai Disneyland even buiten beschouwing laten, vind ik zelfs dat deze authentieke ride niet moet onderdoen voor de recentere kopieën. Wel integendeel. In een vorig tripverslag doopte ik Disneyland Anaheim de Darkride Capital of the World, en dat is een uitspraak waar ik tegenwoordig nog steeds achter sta. Van Pirates of the Caribbean in 1967 tot Rise of the Resistance ruim vijftig jaar later… Disneyland Park blijft z’n gasten verbazen met darkrides van wereldklasse.

ADVENTURELAND

Pirates of the Caribbean inspireerde een filmfranchise van epische proporties en ook Haunted Mansion werd – weliswaar met minder succes – verfilmd. In 2021 verscheen er opnieuw een Disney-attractie op het witte doek. En hoewel ik die filmadaptatie met gematigde gevoelens bekeek, is Jungle Cruise nog steeds een topper. Het is zo’n attractie waarvan ik vaak vergeet dat hij bestaat, maar waar ik telkens weer waanzinnig van geniet. En voor een ride die al sinds 1955 meedraait, is dat een behoorlijk knappe prestatie. We hebben deze keer veel geluk met onze hilarische Skipper en ook qua wachttijden valt er niks te klagen. Je merkt dat de rit korter is dan de tegenhanger in Florida en ook de duistere tempelscène ontbreekt, maar een rijkelijke portie flauwe humor doet me dat vergeten. Attracties uit de jaren ’50 zijn saai? Dacht het niet.

Over attracties uit de beginjaren van Disneyland gesproken… Ik stap graag ‘ns binnen bij The Enchanted Tiki Room. Die animatronic-show met zingende vogels is in zekere zin even hilarisch als Jungle Cruise, al is het hier niet zo bedoeld. Mijn favoriete plekje in Adventureland is dus niet deze Polynesische ceremoniehal, maar wel de Indische tempel die verderop staat. Dat is de thuishaven van Indiana Jones Adventure, een darkride die zich afspeelt in de zogenaamde Temple of the Forbidden Eye. De attractie opende in 1995 en piepjong is hij dus niet meer. Toch levert hij nog steeds een totaalervaring om duimen en vingers bij af te likken. Eerst en vooral is de wachtruimte buitengewoon knap gethematiseerd. Het pad slingert steeds dieper door de tempelgangen, terwijl we de ene booby trap na de andere passeren. Daarna nemen we plaats in een ouderwetse terreinwagen, om vervolgens op een turbulente expeditie te vertrekken. Met een ritduur van drieënhalve minuut is Indiana Jones Adventure niet al te lang, maar de belevenis zit propvol speciale effecten. De Imagineers gebruikten indrukwekkende videomapping, vuureffecten en onboard audio. Als kers op de taart is er bovendien die waanzinnige finalescène met het rollende rotsblok. Met zoveel pracht en praal is het logisch dat Indiana Jones Adventure een publieksfavoriet blijft. Lange wachttijden zijn hier dus vrij alledaags, maar deze topattractie is het absoluut waard.

ENTERTAINMENT 

Wanneer we naar het attractieaanbod kijken, is Disneyland een van ‘s werelds meest complete themaparken. Of je nu zoekt naar goeie achtbanen, fijne kindermolentjes of darkrides van wereldklasse… Je krijgt hier een ruim assortiment voorgeschoteld. Qua entertainment, daarentegen, blijven we in Disneyland Anaheim een beetje op onze honger zitten. Het park presenteert bijvoorbeeld al enige tijd geen theatershow en ook de parade staat tijdens ons bezoek op non-actief. Ik vind dat een groot gemis in een van ‘s werelds drukst bezochte themaparken, dus ik hoop van harte dat er snel weer een leuke voorstelling op de planken komt.

Gelukkig wordt het gebrek aan entertainment ‘s avonds goedgemaakt. Op het programma staan twee vertoningen van Fantasmic en een vuurwerkdisplay met de naam Mickey’s Mix Magic. Die laatste blijkt een show waarbij videomapping, vuurwerk en muziek (met een beat!) hand in hand gaan. De voorstelling is veel minder dromerig dan de meeste avondshows van Disney, maar het party-achtige sfeertje werkt verbazend goed. De menigte op Main Street USA zet spontaan een dansje in, terwijl ze luidkeels meezingen met de songs. Fantasmic heeft een meer klassieke, honingzoete Disney-touch. We nemen plaats langs de Rivers of America en zien daar een hele resem beroemde Disney-characters de revue passeren. Er zijn hoofdrollen weggelegd voor Mickey Mouse, Peter Pan en de Mark Twain Riverboat, die tijdens de finale van de voorstelling wordt omgetoverd tot Steamboat Willie. Het is allemaal schattig en leuk, maar Fantasmic is verre van perfect. Er wordt namelijk te vaak gebruikgemaakt van simpele projecties op watergordijnen. Bovendien zorgt het ontbreken van de Maleficent-draak (het ding zette zichzelf in 2023 in lichterlaaie) voor een anticlimax. Hoewel ik de intieme locatie van deze Fantasmic sowieso fijner vind dan het kolossale theater in Orlando, moet ik besluiten dat Walt Disney Worlds versie van de show momenteel beter uit de verf komt.

In Disneyland Paris worden we na het vuurwerk verzocht om ons naar de uitgang te begeven, maar in Anaheim is dat anders. Het park blijft na Fantasmic en Mickey’s Mix Magic nog enkele uren geopend, en die uren zijn ideaal voor re-rides op de populairste attracties. Big Thunder Mountain in de duisternis, een extra rondje Space Mountain en een nachtelijke ontdekking van Batuu… het kan allemaal. Disneyland Resort prijst zichzelf als The Happiest Place on Earth en geloof me: dat is geen overdrijving. Wanneer ik hier rondloop, voel ik mezelf immers oprecht welkom. Disneyland verwent ons met waanzinnig vriendelijke Cast Members, 350 zonnige dagen per jaar, kwalitatieve horeca en een fenomenaal attractieaanbod. Het is haast niet te geloven hoeveel topattracties je hier terugvindt. De iconische Disney Mountains zorgen voor fijne thrills, maar het zijn vooral de darkrides die imponeren. Het lijkt een droomscenario om Indiana Jones Adventure, Pirates of the Caribbean, Haunted Mansion, Runaway Railway en Rise of the Resistance op één plek te beleven… maar het is in Disneyland Anaheim gewoon de realiteit. Ik durf bijgevolg beweren dat Disneyland het meest complete en attractieve themapark ter wereld is.

Zonder overdreven diepzinnig te willen klinken: Disneyland komt dankzij zijn imperfecties verrassend dicht bij de perfectie. Niet elk themagebied is even mooi en sommige attracties kunnen een update gebruiken, maar net daardoor voelt het park heel menselijk aan. Disneyland is in mijn ogen dan ook een plek der superlatieven. En weet je wat? Aan de overkant van de Esplanade ligt er nog zo’n briljant themapark. Disney California Adventure was geruime tijd het lelijke zusje van Disneyland, maar werd tijdens de afgelopen vijftien jaar omgetoverd tot een bestemming van topniveau. Meer lezen over dit fantastische themapark? Klik dan beslist verder naar het volgende report.